Πέρασα σήμερα δίπλα σου
Συντονιστές: pAntonios, Συντονιστές
- eleimon
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3520
- Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
- Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα
Πέρασα σήμερα δίπλα σου
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
- eleimon
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3520
- Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
- Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα
Re: Περασα σημερα διπλα σου
Ποσο τυφλοι μπορει να ειμαστε?
http://istologio.org/?p=200
http://istologio.org/?p=200
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Re: Περασα σημερα διπλα σου
Εκτός από πολύ όμορφο βίντεο έχει και καταπληκτική μουσική. Μήπως ξέρουμε τον τίτλο του κομματιού;
- eleimon
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 3520
- Εγγραφή: Τρί Νοέμ 11, 2008 6:34 am
- Τοποθεσία: Ελπίδα-Αθήνα
Re: Περασα σημερα διπλα σου
Δε γνωριζω δυστηχως!!!
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
- vasilikirimp
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1403
- Εγγραφή: Δευ Μάιος 05, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Κατερίνη
- Επικοινωνία:
Re: Περασα σημερα διπλα σου
Αλήθεια πόσα είναι δίπλα μας και δε τα βλέπουμε ;;;;;
Καλά έκανες και μας έβαλες αυτό το βιντεάκι μήπως και.....................δούμε !!!
Καλά έκανες και μας έβαλες αυτό το βιντεάκι μήπως και.....................δούμε !!!
Re: Περασα σημερα διπλα σου
vasilikirimp έγραψε:Αλήθεια πόσα είναι δίπλα μας και δε τα βλέπουμε ;;;;;
Καλά έκανες και μας έβαλες αυτό το βιντεάκι μήπως και.....................δούμε !!!
Πολλά είναι δίπλα μας αλλά όπως λές και εσύ Βασιλική μου δε τα βλέπουμε. Ο εγωισμός είναι καρφομένος στις ψυχές μας και εθελοτυφλούμε, δεν θέλουμε να δούμε, δεν θέλουμε να κουνηθούμε απο την βολεψή μας. Αδρανούμε συνήθως και μένουμε σ'αυτά που ξέρουμε, σ'αυτά που έχουμε. Χωρίς να ανοίγουμε τα μάτια της ψυχής και της καρδιάς.
Γνωρισόν μοι Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σέ ήρα την ψυχήν μου..
- ntinoula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1428
- Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Θεσσαλῶν Νίκη
Και μια ωραία ιστορία στο ιστολόγιο:
Η Ντάνη πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε. Έτσι θα επέστρεφε αργά στο σπίτι μόνη και με τα πόδια. Δε φοβάτανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενε λίγα τετράγωνα παρακάτω. Καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το τυχόν κακό και κίνδυνο. Όταν έφτασε στο στενό δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το διασχύσει.
Όμως, στο μέσο της διαδρομής, αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την
περίμενε. Ανησύχησε προς στιγμή και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό. Αμέσως τότε ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της. Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού αυτού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε στο σπίτι ασφαλής.
Την επόμενη μέρα, διάβασε στην εφημερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού στο ίδιο ακριβώς δρομάκι, μόλις 20 λεπτά μετά από τη στιγμή που έφυγε. Συγκλονισμένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι μπορούσε να ήταν η ίδια σε αυτή τη κακή στιγμή, άρχισε να κλαίει ευχαριστώντας συνάμα τον Κύριο για την ασφάλεια που της παρέσχε.
Κατόπιν για να βοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνομία. Ένιωθε πως μπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία. Ο αστυνόμος την ρώτησε αν ήταν πρόθυμη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν μπορούσε να αναγνωρίσει τον άνδρα. Εκείνη συμφώνησε και σε λίγο προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δρομάκι την προηγούμενη νύχτα. Τελικά με τη βοήθειά της, βρέθηκε ο υπαίτιος εκείνος άντρας ο οποίος και παραδέχτηκε τη πράξη του.
Ο αστυνόμος τότε ευχαρίστησε την Ντάνη για την γενναιότητά της και την ρώτησε αν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτήν. Τότε αυτή ζήτησε σα χάρι να ρωτήσουν τον άντρα ένα πράγμα: Η Ντάνη ήτανε περίεργη να μάθει γιατί δεν είχε επιτεθεί πρώτα στην ίδια. Όταν τον ρώτησε ο αστυνομικός, αυτός απάντησε: “Επειδή δεν ήταν μόνη. Είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της”.
Η Ντάνη πήγε στο σπίτι μιας φίλης της και έμεινε περισσότερο από ότι σχεδίαζε. Έτσι θα επέστρεφε αργά στο σπίτι μόνη και με τα πόδια. Δε φοβάτανε γιατί ήταν μια μικρή κοινότητα και έμενε λίγα τετράγωνα παρακάτω. Καθώς περπατούσε στην διάβαση ποδηλάτων η Ντάνη ζήτησε από το Θεό να την κρατήσει ασφαλή από το τυχόν κακό και κίνδυνο. Όταν έφτασε στο στενό δρομάκι, που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι της, αποφάσισε να το διασχύσει.
Όμως, στο μέσο της διαδρομής, αντιλήφθηκε έναν άντρα να στέκεται στο τέρμα λες και την
περίμενε. Ανησύχησε προς στιγμή και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας προστασία από το Θεό. Αμέσως τότε ένα χαλαρό αίσθημα γαλήνης και ασφάλειας την τύλιξε και ένιωθε λες και κάποιος περπατούσε μαζί της. Όταν έφτασε στο τέλος του μικρού αυτού δρόμου, πέρασε ακριβώς δίπλα από τον άντρα εκείνον και έφτασε στο σπίτι ασφαλής.
Την επόμενη μέρα, διάβασε στην εφημερίδα ότι ένα νεαρό κορίτσι έπεσε θύμα βιασμού στο ίδιο ακριβώς δρομάκι, μόλις 20 λεπτά μετά από τη στιγμή που έφυγε. Συγκλονισμένη από την τραγωδία και το γεγονός ότι μπορούσε να ήταν η ίδια σε αυτή τη κακή στιγμή, άρχισε να κλαίει ευχαριστώντας συνάμα τον Κύριο για την ασφάλεια που της παρέσχε.
Κατόπιν για να βοηθήσει αυτή τη νεαρή κοπέλα αποφάσισε να πάει στην αστυνομία. Ένιωθε πως μπορούσε να αναγνωρίσει τον άντρα αυτόν και έτσι τους είπε την ιστορία. Ο αστυνόμος την ρώτησε αν ήταν πρόθυμη να κοιτάξει στον κατάλογο και να δει αν μπορούσε να αναγνωρίσει τον άνδρα. Εκείνη συμφώνησε και σε λίγο προσδιόρισε τον άντρα που είχε δει στο δρομάκι την προηγούμενη νύχτα. Τελικά με τη βοήθειά της, βρέθηκε ο υπαίτιος εκείνος άντρας ο οποίος και παραδέχτηκε τη πράξη του.
Ο αστυνόμος τότε ευχαρίστησε την Ντάνη για την γενναιότητά της και την ρώτησε αν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτήν. Τότε αυτή ζήτησε σα χάρι να ρωτήσουν τον άντρα ένα πράγμα: Η Ντάνη ήτανε περίεργη να μάθει γιατί δεν είχε επιτεθεί πρώτα στην ίδια. Όταν τον ρώτησε ο αστυνομικός, αυτός απάντησε: “Επειδή δεν ήταν μόνη. Είχε δύο ψηλούς άντρες που περπατούσανε πλάι της”.
Το χαμόγελο είναι το φως του προσώπου μας που δείχνει πώς η καρδιά μας είναι μέσα.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re: Περασα σημερα διπλα σου
Γιατί αφαίρεσες το τελευταίο κομμάτι της δημοσίευσης;
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
- ntinoula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1428
- Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Θεσσαλῶν Νίκη
Είναι τα σχόλια της ιστοσελίδας. Σε άλλη ιστοσελίδα υπάρχουν άλλα σχόλια (ιστορία). Παραθέτω απλά την ιστορία.
Το χαμόγελο είναι το φως του προσώπου μας που δείχνει πώς η καρδιά μας είναι μέσα.
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25439
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Re:
Κι εγώ τα πέρασα για δικα σου σχόλια!ntinoula έγραψε:Είναι τα σχόλια της ιστοσελίδας. Σε άλλη ιστοσελίδα υπάρχουν άλλα σχόλια (ιστορία). Παραθέτω απλά την ιστορία.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.