Η χλιαρή μου πίστη

[eleimon]

ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ «ΜΗ», ΤΟΤΕ ΑΣ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ «ΔΕΝ».


Μιλούσαμε με μια καλή και πιστή κυρία πριν καιρό και μου έλεγε για τα σύμβολα και την πίστη.
Η Ελληνικά σημαία, αν δεν έχεις μέσα σου, το πατριωτικό συναίσθημα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομμάτι πανί με χρώματα. Ίσως την χαιρετάς, ίσως την τιμάς, επειδή έτσι πρέπει, αλλά δε βλέπεις τίποτε άλλο παρά ένα χρωματιστό πανί. Αν όμως είσαι πατριώτης, αν έχεις την φιλοπατρία μέσα σου, τότε αυτομάτως, ένα κομμάτι πανί με χρώμα, μεταμορφώνεται σε σύμβολο και μέσα σε αυτό βλέπεις όλη την ιστορία του Έθνους, όλη την πίστη του, τα ήθη του, τους προγόνους σου, τους απογόνους σου, βλέπεις μέσα της ζωή.
Έτσι και ο Σταυρός. Αν δεν έχεις πίστη, τότε δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα σχήμα από υλικό, που δε σημαίνει τίποτε. Είναι ένα είδωλο. Αν όμως έχεις πίστη, τότε ο Σταυρός είναι ένα σύμβολο, ανεκτίμητης αξίας. Είναι η ίδια η ζωή, η σωτηρία σου.

Συχνά πυκνά βασανίζομαι από σκέψεις, από λογισμούς. Σκέψεις όχι καλές, που με ταλαιπωρούν. Η φαντασία μου πλάθει σενάρια, όταν βρίσκομαι σε στιγμές με τον εαυτό μου, τρέχει στο παρελθόν και προσπαθεί να το «διορθώσει». Να με δικαιώσει, να εκδικηθεί, να χτυπήσει, να εξοντώσει, να χυμήξει πάνω σε ότι θεωρούσα ότι με αδικούσε και να το καταδικάσει σε βασανιστήρια φρικτά, να φωνάξει σαν άγριο θηρίο, δυνατά μέχρι να επικρατήσει ο φόβος στους αντιπάλους μου.
Λέω μέσα μου την ευχή, την επναλαμβάνω πολλές φορές, άλλες φορές αργά, άλλες φορές γρήγορα από άγχος, από φόβο, να φύγουν οι κακές σκέψεις. Εκείνες όμως έχουν ριζωθεί μέσα μου και όποτε βρουν ευκαιρία με πολεμούν. Περιμένουν να μείνω μόνος και με βρίσκουν. Απορώ, πώς γίνεται αφού λέω την ευχή να μη θέλουν να φύγουν. Μα λέω το όνομα του Χριστού. Μερικές στιγμές αδυναμίας με κυριεύουν. Αμφιβολίες. Αντιρρήσεις. Ερωτήματα. Αγωνία. Συνεχίζω να λεώ την ευχή. Ας μη φεύγουν οι σκέψεις. Δεν αφήνω το όνομα Του από τη σκέψη μου. Ζορίζομαι, μπερδεύω τις λέξεις, χάνω την ροή. Ποιός είμαι εγώ να αμφιβάλλω. Δοκιμασία είναι.
Χλιαρή πίστη. Χλιαρή πίστη. Δεν είναι τα λόγια, ούτε η κίνηση που διώχνει το κακό. Είναι η πίστη. Η σκέψη και η καρδιά και η θέληση να είναι συνέχεια στον Θεό. Όπως ένα υλικό σχήμα, που σχηματίζει έναν σταυρό, χωρίς πίστη δεν κάνει σύμβολο, έτσι και τα λόγια χωρίς πίστη, ή με χλιαρή πίστη, δεν κάνουν μια προσευχή.

Θέε μου κράτα την αγωνία από αυτά τα λόγια που γράφω τώρα. Κράτα την γιατί εγώ σε λίγο θα την ξεχάσω. Θύμησέ την μου Εσύ, να μη χάσω την ψυχή μου.
Κάνε την αγωνία αγάπη, μετέτρεψε την αμφιβολία σε πίστη, την απελπισία σε ελπίδα και τον φόβο κάντον θάρρος.