"Να είστε σπλαχνικοί προς τον πλησίον σας"

[eleimon]

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ

Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι. Κάποτε έπεσε στον τόπο μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα. Πολλοί στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη. Εκείνος πάλι, που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ' ό,τι τύχαινε να έχει. Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να λιγοστεύει, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα:

-Αββά, δε μου ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα δικά σου ελεημοσύνη. Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσουμε κι οι δυο.

Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να πει τίποτα κι εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς. Μα κι ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν.

Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά του. Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντα του και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να φέρει αντίρρηση. Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι, κι ο υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί. Ο υποτακτικός κατσούφιασε.

-Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το μορφασμό του.

-Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς. Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούσει κι ο ζητιάνος.

-Πήγαινε και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας.

Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν' ανοίξει την πόρτα. Το βρήκε γεμάτο ως επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια!

Από την ημέρα εκείνη απόκτησε μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντά του κι έγινε πρόθυμος στο ν' ανακουφίζει τους φτωχούς.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών».
Μια Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα με ύφος κακομοίρικο. Ο Ιερέας τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του. όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφτηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και τής έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα.

Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα.

[eleimon]

· Τώρα ο Χριστός έχει κατέβει εδώ κάτω, δίπλα σου. Εγώ τον βλέπω.Εσύ δεν τον βλέπεις, γιατί δεν έχεις πίστη. Μου είπε ότι θα σου δώσει αυτά πού θέλεις, αλλά ζητάει για αντάλλαγμα να κάνεις, έστω τρεις φορές τον χρόνο, φιλανθρωπίες σε παιδάκια πού είναι άρρωστα στο νοσοκομείο. Ξέρεις Τι είναι να δίνεις χρήματα για ένα φτωχό παιδάκι πού είναι άρρωστο; Μεγάλο μισθό παίρνεις από τον Θεό.
· Δώστε όσο περισσότερα μπορείτε. Ένα πράγμα πού σώζει τις ψυχές είναι ή ελεημοσύνη. Εσείς κοιτάτε να φτιάχνετε εδώ τα σπίτια. Φτια­χτέ κι ένα σπιτάκι στον Ουρανό, να σας περιμένει...
· Να κάνετε ελεημοσύνες στους γειτόνους και σε όλους πού έχουν ανάγκη. Που είναι ή αγάπη, όταν δεν κάνουμε ελεημοσύνη;
· Από αυτά πού παίρνετε να δίνετε και στους φτωχούς, σ' αυτούς πού δεν έχουν. Όχι να δίνετε από τα περισσεύματα σας ή τις κληρονο­μιές. Αυτό δεν έχει καμιά αξία.
· Δεν είναι καιρός για ξεφαντώματα και πανηγύρια. Να προσπαθείτε να αποθηκεύετε στην ψυχή σας. Να κάνετε ελεημοσύνες και προσευχή.
· Μα μην είστε φιλάργυροι, αλλά φιλεύσπλαχνοι.
· Ή ελεημοσύνη σκεπάζει ένα βουνό αμαρτίες ίσαμε τον Παρνασσό.
· Να ξέρεις κάτι, παιδάκι μου: Τσιγκούνης στην τσέπη, τσιγκούνης και στα αισθήματα.
· Ό θεός δεν επιτρέπει σ' εμάς να βλέπουμε τον κόσμο των αοράτων, γιατί, αν τον βλέπαμε, θα τρελαινόμασταν. Αν βλέπαμε γύρω μας τι υπάρχει και κινείται, θα τρελαινόμασταν.
· Να πάς τώρα στον Θεό; Που θα πας με άδεια βαλίτσα; Πρέπει να γε­μίσεις τη βαλίτσα σου. Αυτόν τον καιρό είναι άδεια. Πώς θα πας στον Κύριο;
· Το πόσο θα ζήσουμε είναι σφραγίδα από την ώρα πού γεννιόμαστε.
· Πολλοί έρχονται εδώ, γιατί πρέπει να έρθουν κι όχι από αγάπη γιατην Παναγία. Εγώ είμαι ένας αμαρτωλός, αλλά αγαπάω την Πανα­γία και τον Χριστό.
· Εγώ δουλεύω για του Κύριο!Ή αγάπη για τον θεό είναι απόλυτη. Για να μας βοηθήσει ο Χριστός, πρέπει κι εμείς να κοπιάσουμε - για να λάβουμε. Όπως ο γεωργός κουράζεται και μετά απολαμβάνει τους καρπούς, έτσι κι ο Χριστός θέλει κόπο, προσευχή και προσοχή

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ...Απαντα Ορθοδοξιας

[eleimon]

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ

Ο πέμπτος μακαρισμός του Κυρίου αναφέρεται στους ελεήμονες: Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται. Ο Ιησούς Χριστός ο οποίος μακαρίζει τους ελεήμονες, είναι ο Ίδιος οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, κατά τον λόγο του προφήτου Δαβίδ. Αφού όμως ο Θεός είναι ελεήμων και μας προτρέπει να γίνουμε κι εμείς ελεήμονες, επομένως μας προτρέπει να Του ομοιάσουμε. Ο άνθρωπος, λοιπόν, που είναι ελεήμων, είναι μιμητής του Κυρίου. Ο ιερός Χρυσόστομος λέγει ότι η ελεημοσύνη είναι μεγάλο αγαθό και δώρο του Θεού και όταν την εξασκούμε μας εξομοιώνει, κατά το δυνατόν, με τον Θεό. Και συνεχίζει ο Άγιος: «Η ελεημοσύνη είναι σπουδαιότερο από το να ανασταίνει κανείς νεκρούς. Διότι είναι πολύ πιο σπουδαίο να δώσεις τροφή στον Χριστό που πεινά, παρά να αναστήσεις νεκρούς στο όνομα του Χριστού. Στην πρώτη περίπτωση εσύ ευεργετείς τον Χριστό, στην δεύτερη περίπτωση ο Χριστός ευεργετεί εσένα. Και αμείβεται κανείς όταν ευεργετεί, όχι όταν τον ευεργετούν. Η δε αμοιβή την οποία μας δίδει ο Χριστός για την ελεημοσύνη που κάνουμε στο όνομα Του, είναι το μέγα Του έλεος».


Ο ελεήμων άνθρωπος προσφέρει ανθρώπινη αγάπη στον αδελφό του και δέχεται από τον ελεήμονα Χριστό το θείο έλεος. Προσφέρει στον αδελφό του αγαθά φθαρτά και πρόσκαιρα και δέχεται αγαθά θεία και αιώνια. Όσο περισσότερο ανοίξουμε την καρδιά μας και δώσουμε την αγάπη μας στους αδελφούς μας, δηλαδή στους αδελφούς του Χριστού, τόσο περισσότερο θα δεχθούμε μέσα μας την δική Του αγάπη. Αν μετατρέψουμε την καρδιά μας σε μία πηγή από όπου αναβλύζει η αγάπη προς τους αδελφούς, τότε θα τρέξει και προς εμάς το θείο έλεος από την πηγή του ελέους, τον Χριστό.


Ο Θεός, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ζητά από εμάς να λάβει αφορμή, για να μάς προσφέρει όλα τα αγαθά Του. Όταν επομένως κανείς ξοδεύει για ελεημοσύνη, τότε πλουτίζει, τότε είναι μακάριος και τρισμακάριος. Όταν η καρδιά μας εκχυλίζει το έλεος, τότε έχουμε στην κατοχή μας όλα τα πλούτη του Θεού τα ουράνια.


Όμως ο Θεός δεν θέλει απλώς και μόνο να ελεούμε τους αδελφούς μας. Θέλει να πράττουμε την ελεημοσύνη χαρούμενα, με ανοιχτή καρδιά. Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος. Εκείνος που συμπαραστέκεται στον αδελφό του και πιστεύει ότι ο αδελφός του είναι ο ίδιος ο Χριστός, πρέπει να χαίρεται που αξιώνεται να εργάζεται το έργο της αγάπης. Διότι είναι παράλογο να ανακουφίζουμε τον πόνο του αδελφού μας και εμείς να λυπούμαστε.


Εκείνος που ενεργεί την ελεημοσύνη με τον τρόπο που θέλει ο Θεός, χαίρεται πάντα και ευχαριστεί τον Κύριο για ο,τι μπόρεσε να κάμει. Στο πρόσωπο του αδελφού του που βοηθά, βλέπει τον Κύριο και το γεγονός αυτό δίνει φτερά στην ψυχή του και φθάνει ψηλά στους ουρανούς. Εκεί ακούει, όπως ο εκατόνταρχος Κορνήλιος, τον αγγελικό λόγο: «Οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν στον ουρανό ως προσφορά ευπρόσδεκτος από τον Θεό». Διότι η ελεημοσύνη είναι πραγματικά μία θυσία δοξολογίας προς τον ελεήμονα Θεό. Και όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος, το θυσιαστήριο του ελεήμονος ανθρώπου, δεν είναι οικοδόμημα πέτρινο επάνω στο όποιο θυσιάζεται ο Χριστός, άλλα το ίδιο το πανάγιο Σώμα του Χριστού.


Κάθε αδελφός του Χριστού, οπουδήποτε και αν ευρίσκεται είναι ένα ιερό και άγιο θυσιαστήριο επάνω στο όποιο μπορούμε να προσφέρουμε την θυσία της αγάπης. Επομένως ο κάθε πτωχός αδελφός μας, όχι μόνον δεν πρέπει να περιφρονήται από εμάς, αλλά και να είναι πρόσωπο άξιο ευλάβειας και σεβασμού. Ο αγιογραφικός λόγος τονίζει ότι ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεόν. Και ο χρυσορρήμων Πατήρ μας θέτει το ερώτημα: «Εάν ο Θεός δανείζεται από εμάς, επομένως είναι χρεώστης μας. Στην μέλλουσα ζωή, λοιπόν, θέλεις να έχεις τον Θεό κριτή ή χρεώστη;»
Ας αγαπήσουμε την ελεημοσύνη. Πραγματικά κανένα αγαθό δεν ημπορεί να εξισωθεί με αυτήν. Αυτή μας καθαρίζει από τις αμαρτίες και μας χορηγεί το θείο έλεος, δηλαδή την σωτηρία. Όπως λέγει ο υμνητής της Άγιος Ιωάννης, στην μέλλουσα Κρίση «ενώ εσύ σωπαίνεις αυτή θα σε υπερασπίζεται. Ή, καλύτερα, ενώ εσύ σωπαίνεις, αμέτρητα στόματα ευχαριστούν για σένα. Λοιπόν τρέξε και αγόρασε την σωτηρία δια της ελεημοσύνης».


Ας μην σκεφθεί κανείς μας ότι δεν έχουμε τα απαραίτητα υλικά αγαθά για να κάνουμε ελεημοσύνη. Διότι ελεημοσύνη είναι και ένα ποτήρι κρύο νερό που θα προσφέρουμε στο όνομα του Χριστού. Ελεημοσύνη είναι και μία ευχή που θα κάνουμε στον Χριστό για κάποιον αδελφό μας. Ελεημοσύνη είναι και η λύπη που θα δοκιμάσουμε για μία δοκιμασία ή αρρώστια του αδελφού μας.


Ελεημοσύνη είναι να έχεις καρδιά. Διότι κατά τον λόγο ενός μεγάλου Αγίου, του αββά Παμβώ, εάν έχεις καρδιά μπορείς να σωθείς.

πηγη ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ

[eleimon]

«Αύτη ην πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών ων εποίει» (Πραξ. θ΄ 36).

Η αγάπη αποτελεί θεϊκή εντολή προς τον άνθρωπο. Έκφραση της αγάπης είναι και η ελεημοσύνη, αυτή την οποία εκτελούσε και η Αγία Ταβιθά.

Η ελεημοσύνη εμπεριέχει έλεος, το οποίο είναι ο τρόπος ζωής του Θεού. Αυτήν την ελεημοσύνη εντέλλεται και στον άνθρωπο.

Η ελεημοσύνη στην πρακτική της μορφή προϋποθέτει αγάπη Χριστού, αδελφοσύνη, καρδιακή καθαρότητα, δικαιοσύνη.

Η φλογερή αγάπη στον Χριστό πυροδοτεί το είναι του ανθρώπου και προβαίνει σε θυσιαστικές κινήσεις, απαυγάσματα της ιχνηλασίας της γήινης πορείας του Χριστού.

Η αγάπη στον Χριστό προεκτείνεται σε αγάπη στον άνθρωπο, εφ΄ όσον νοηματοδοτείται η αδελφότητα και η φιλαυτία μετατρέπεται σε φιλαλληλία.

Η βίωση της ορθόδοξης ασκητικής, με την κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας, της φιλαργυρίας, συνεπάγεται την ελεημοσύνη.

Η αγάπη στους αδελφούς απαιτεί την εφαρμογή της δικαιοσύνης. Αγάπη και δικαιοσύνη συνυπάρχουν αναπόσπαστα.

Η ελεημοσύνη αποτελεί αρετή και εμφαίνεται πολύτροπα.

Ελεημοσύνη είναι η υλική βοήθεια και προσφορά.

Ελεημοσύνη είναι και η ηθική στήριξη.

Ελεημοσύνη αποτελεί και ο λόγος, που ενισχύει, παρηγορεί και κατευθύνει.

Ελεημοσύνη είναι και η προσευχή, που ενδυναμώνει και προκαλεί το θεϊκό έλεος.

Ελεημοσύνη είναι «η καύσις της καρδίας υπέρ πάσης κτίσεως», κατά τον άγιο Ισαάκ το Σύρο.

Ελεημοσύνη και η ειρήνη της καρδιάς, εφ΄ όσον αντικατοπτρίζεται στην κοινωνία των ανθρώπων με ειρηνιστικές προεκτάσεις.

Ελεημοσύνη και ο πόθος σωτηρίας της ανθρωπότητας, καθώς συνταυτίζεται με τον στόχο του Χριστού.

Η ενέργεια της ελεημοσύνης μας καθιστά ελεήμονες, όμοιους με τους Αγίους, οι οποίοι μας ελεούν διαρκώς και ποικιλοτρόπως.

Ελεήμονες λοιπόν ας επιδιώκουμε να είμαστε, ώστε να συνοικεί στην καρδιά μας ο Ελεήμονας Θεός.



Ιερα Μητροπολη Σαμου

[eleimon]

Η ελεημοσύνη

Απαραίτητο συμπλήρωμα της νηστείας είναι η ελεημοσύνη. Γιατί η νηστεία χωρίς ελεημοσύνη και η εγκράτεια χωρίς έργα αγάπης είναι λυχνάρι δίχως λάδι. Τα έργα της αγάπης ήταν το λάδι που έλειπε από τα λυχνάρια των πέντε μωρών παρθένων της παραβολής, και γι΄αυτό αποκλείστηκαν από τη γιορτή του γάμου, ακούγοντας τον φοβερό λόγο του Νυμφίου: “Αλήθεια σας λέω, δεν σας ξέρω” (Ματθ. 25:12).
Η ελεημοσύνη αμείβεται πάντοτε από το Θεό πού, εξαιτίας της και για χάρη της, παρέχει στον αμαρτωλό άφεση: “Η ελεημοσύνη εξιλεώνει τις αμαρτίες” (Σοφ. Σειρ. 3:30). “Μεγάλη είναι η δύναμη της ελεημοσύνης”, λέει και ο άγιος Αμβρόσιος, “γιατί με το δροσερό νερό της αγάπης της σβήνει τη φωτιά των αμαρτιών”.
Η νηστεία καταμαραίνει τα πάθη της σάρκας και αφανίζει τα αίτια της αμαρτίας, δεν παρέχει όμως πλήρη θεραπεία στην ψυχή, αν δεν την ακολουθήσει και δεν τη βοηθήσει η αλοιφή της αγάπης, το βάλσαμο της ευσπλαχνίας, το φάρμακο της ελεημοσύνης.
Ο Κύριος διδάσκει πώς η ελεημοσύνης, για να έχει καρπό και μισθό, πρέπει να γίνεται με αγνά ελατήρια, φιλόθεα και φιλάνθρωπα, από αγάπη και μόνο, όχι από κενοδοξία: “Προσέχετε να μην κάνετε την ελεημοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους, για να σας δουν, αλλιώς μην περιμένετε ανταμοιβή από τον ουράνιο Πατέρα σας” (Ματθ. 6:1). Όταν μάλιστα είδε κάποτε τους πλούσιους να ρίχνουν τις εισφορές τους στο θησαυροφυλάκιο του Ναού, και μια φτωχή χήρα να ρίχνει μόνο δύο λεπτά, βρήκε την ευκαιρία να φανερώσει πώς η πραγματική αξία της ελεημοσύνης δεν βρίσκεται στο μέγεθος της προσφοράς, αλλά στις συνθήκες, τις δυνατότητες και την προαίρεση εκείνου που ελεεί. “Σας βεβαιώνω”, είπε χαρακτηριστικά στους μαθητές Του, “πώς αυτή η χήρα, η φτωχή, έριξε περισσότερα απ΄όλους” (Λουκ. 21:3). Αυτή τη σύνδεση της εσωτερικής διαθέσεως με την εξωτερική αγαθοεργία τονίζει και ο απόστολος Παύλος, συμβουλεύοντας να ελεούμε “με καλοσύνη και χαρά” (Ρωμ. 12:8), “ο καθένας δίνοντας ό,τι του λέει η καρδιά του, χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση” (Β΄Κορ. 9:7).
Αν όμως ένας άνθρωπος είναι φτωχός, πώς θα ελεεί; Αυτός, βέβαια, δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει υλική ελεημοσύνη, μπορεί πάντως να κάνει πνευματική: Να συμπονάει και να συμπάσχει με τον εμπερίστατο συνάνθρωπό του, να παρηγορεί τον θλιμμένο, να συμβουλεύει τον παραστρατημένο, να διακονεί τον ανήμπορο, να επισκέπτεται τον άρρωστο… Μά πιο πολύ, να προσεύχεται ακατάπαυστα για όλους! Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος γράφει σχετικά, ότι δεν ελεεί λιγότερο το φτωχό εκείνος που τον συμπονάει μ΄όλη του την καρδιά από εκείνον που του δίνει χρήματα, γιατί ο δεύτερος του προσφέρει υλικά πράγματα, ενώ ο πρώτος την ίδια του την ψυχή. Και ο ιερός Αυγουστίνος λέει, ότι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη πού μπορείς να κάνεις, είναι να συγχωρήσεις ολόψυχα αυτόν που σε αδίκησε. Συγχωρώντας τον πλησίον, μπορείς να ελπίζεις και στων δικών σου αμαρτιών τη συγχώρηση από το Θεό.
Δείχνε, λοιπόν, πλούσιο το έλεός σου, αδελφέ, στους άλλους, και να είσαι βέβαιος, ότι ο πολυεύσπλαχνος και μισθαποδότης Κύριος θα δείξει τότε το άπειρο έλεός Του σ΄εσένα, σύμφωνα με το λόγο Του: “Μακάριοι όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους, γιατί σ΄αυτούς θα δείξει ο Θεός το έλεός του” (Ματθ. 5:7).

Ιερος Ναος Αγιας Τριαδος Βολου

[eleimon]

"Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών». Μια Κυριακή πήγε μία γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα με ύφος κακομοίρικο. Ο Ιερέας τη λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα χρήματα χωρούσε η παλάμη του. όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφτηκε πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για να μην την αφήσει να φύγει έτσι και τής έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα. Σαν ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της δίνουν ευκολότερα. " πηγή: www.enoriaka.gr

[vasilikirimp]

Ελπίδα βρίσκω πολύ ωραία αυτά που μας παραθέτεις να διαβάσουμε - πιο ωραία όμως θα έβρισκα μια συζήτηση μεταξύ των μελών για όλα αυτά.
Πόσο σπλαχνικοί είμαστε στην ίδια μας την οικογένεια;
Πόσες φορές γυρνάμε το κεφάλι απο την άλλη μεριά;
Πόσες φορές δίνουμε κάτι και όταν βρεθεί και ένα δεύτερο άτομο που έχει την ανάγκη μας λέμε στον εαυτό μας ............ε , έδωσα πριν εκανα το καλό μου για σήμερα !
Το να είαι ...σπλαχνικός προς τον πλησίον σου ..... είναι στάση ζωής , δυστυχώς επιφανειακά είμαστε όλοι μας σπλαχνικοί - ουσιαστικά.............................. για να μη γίνω αφοριστική πιστεύω ελάχιστοι !!!!!!!

[eleimon]

Eδω ειναι το θεμα Βασιλικη μου,εδω κι εμεις και εμεις οι ιδιοι αποφασιζουμε,εγω παραθετω καποια αποσπασματα και μακαρι να συμμετεχουμε ολοι σ αυτη τη συζητηση,και να μη μεινουμε μονο σαν αναγνωστες.
Πιστευω οτι ειναι χρεος ολων μας να δινουμε και να βοηθαμε τους συνανθρωπους μας,τωρα το κατα ποσο γινεται αυτο,το ξερει ο καθενας μας....

[panos0]

Βλέποντας αυτα που λεει ο γεροντας ""καταλαβαινω"" οτι οταν ειπε ο Χριστος τις 2 μεγαλυτερες εντολες ειχε τεραστιο,γιγαντιαιο δικαιο!!
Να τον αγαπησω σαν πατερα μου και αφου εχω κανει αυτο θα εχω αγαπησει τον αλλο σαν αδελφο, οχι "αδελφο". Θα καναμε ποτε σωστη ελεημοσυνη ειτε λεγετε χρηματικη ειτε καταπωση του εγωισμου ειτε οπως αλλιως για ενα μη δικο μας προσωπο? αν κρινω απο εμενα μαλλον οχι...
Στον "αδελφο" κανω ελεημοσυνη "εκ του ασφαλους"..
Να δινω στον αλλο γιατι ειναι αδελφος μου, και οχι για να μου δωσει ο Χριστος "εκατονταπλασιονα" ή να "ξοφλησω" στο τεφτερι !!! λες και θελει ο Θεος να μας βαλει στην κολαση και πρεπει οπωσδηποτε να την γλυτωσουμε απο αυτον !!! Να δωσω (αλλα για να παρω!)
Να φοβαμε την κολαση επειδη θα καω? ή να την φοβαμε απο αγαπη για τον Χριστο.. Ενταξει καλο ειναι και το πρωτο αλλα δεν εχει μεγαλειο...Με το δευτερο γινομε σαν τον Διδασκαλο !
Ξεκινας απο γνησια αγαπη για τον Χριστο και καταληγεις Αγ. Νεκταριος, γ. Παΐσιος, γ. Πορφύριος.


Αυτα που λεει ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ πιο πανω αυτο εννοει αν το καταλαβεις

Δυστυχως δεν μπορω να το εκφρασω σωστα, γιατι δεν το ξερω, ειναι σαν να παω περιγραψω πως οδηγειτε μια φορμουλα 1 το μονο που ξερω ειναι οτι εχει τιμονι και πιανει 300+χλμ

Οποιος το εχει καταλαβει παρακαλω να μου κανει ταχυρυθμο φροντιστηριο με τιμες ελεημοσύνης...

[Teri]

εγω παραθετω καποια αποσπασματα και μακαρι να συμμετεχουμε ολοι σ αυτη τη συζητηση,και να μη μεινουμε μονο σαν αναγνωστες.

Μόνο που τις περισσότερες φορές ο βομβαρδισμός με αποσπάσματα αποθαρρύνει το διάλογο!

Και είναι και λογικό, γιατί νοείται ως μια απλή παράθεση των απόψεων κάποιου άλλου!!!