Φοβερές περιπτώσεις Θείας Δίκης βλασφήμων...

[efthumhs]

Ο αείμνηστος πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος, ηγούμενος τότε, γιά 50 περίπου χρόνια στό ιστορικό μοναστήρι Λογγοβάρδας στήν Πάρο, στό βιβλίο του " Πόλεμος κατά τής βλασφημίας" σημειώνει κάποια συνταρακτικά περιστατικά τα οποία πρέπει να μας προβληματίσουν όλους, ιδιαίτερα όσουν βρίζουν τα Θεία .

1. Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Γράφει σχετικά ο Γέροντας:

Κατά τό έτος 1924, είς τήν αρχή τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, καθήμενος είς τό κελλίον μου καί μελετών, άκουσα γοερές κραυγές. Σκύβοντας από τό παράθυρό μου, είδα στό προαύλιο τής Μονής ένα νέο φορτωμένο επάνω σ΄ ένα γαϊδουράκι. Τόν βάσταζαν δύο άνθρωποι, οί οποίοι αφού τόν κατέβασαν από τό υποζύγιο, κρατώντας τον από τά χέρια τόν οδήγησαν πρός τόν Iερόν Nαόν τής Μονής. Κατέβηκα κι΄ εγώ στήν εκκλησία, γιά νά πληροφορηθώ τί συμβαίνει.

Είδα τό παιδί αυτό, πεσμένο στήν πόρτα τού ναού, εντελώς παραμορφωμένο στό πρόσωπο. Όλο του τό σώμα, χέρια πόδια, στόμα, μύτη, είχαν στρεβλωθεί, σέ μία αλλόκοτη, τερατώδη, καί δαιμονική έκφραση. Είδα ότι ήταν καί τυφλός...

Αυτοί πού τόν συνόδευαν μπήκαν μέσα καί προσκύνησαν τίς εικόνες. Ήταν, όπως έμαθα, ό πατέρας του καί ένας εξάδελφός του.

Ξαφνικά βλέπω αυ τόν τόν νεαρό, νά σέρνεται σάν φίδι μέσα στήν Εκκλησία, καί αφού έφθασε στήν μέση γονατιστός, στάθηκε μπροστά στίς άγιες εικόνες καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Χριστό...

Τόν πλησίασα αγανακτισμένος γιά τήν ασέβειά του καί χαστουκίζοντάς τον δυνατά, τού είπα,

"Ασεβέστατε! Καί μέσα στήν εκκλησία τολμάς νά βλαστημάς τόν Θεό;"

Μαζεύτηκε, καί είπε, " Κύριε ελέησον! "

Ρώτησα τόν πατέρα του πώς τό έπαθε, καί μού είπε, ότι o Γιώργος από μικρό παιδί βλαστημούσε...

" Χθές τό πρωϊ, μού είπε, τού φύγανε τά πρόβατα καί μπήκαν σέ ένα χωράφι σπαρμένο. Πήγε νά τά μαζέψει βλαστημώντας τουλάχιστον 10-15 φορές τήν Παναγία. Ενώ πλησίαζε στό χωράφι βλασφημώντας συνέχεια, έπεσε κάτω, τυφλώθηκε, καί μεταμορφώθηκε ή όψι του σε αυτή τήν τερατώδη κατάσταση. Τόν φέραμε στή Μονή,είπε, νά τού κάνετε αγιασμό, παρακλήσεις, καί ότι άλλο χρειάζεται..."

Τού κάναμε πράγματι όλα αυτά, τού διαβάσαμε καί εξορκισμούς, αλλά αυτό ό βέβηλος δέν σταμάτησε νά βλαστημάει. Μετά από λίγες μέρες μέ φώναξε ό υπηρέτης τής Μονής πού βοηθούσε τόν νεαρό καί τόν τάϊζε καί μού είπε,

- Ελα νά ιδής τόν πάσχοντα. Τού κόπηκε ή γλώσσα καί δέν μπορεί ούτε νερό νά πιεί...

" Πήγα, καί έφριξα μέ ότι είδα. Ή γλώσσα του, αυτή πού συνεχώς βλαστημούσε, ήταν κομμένη καί ξεριζωμένη, σφηνωμένη εντελώς στόν λάρυγγα.

Τήν άλλη μέρα, διηγείται ό π. Φιλόθεος Ζερβάκος, έφυγα γιά νά πάω στήν Νάξο. Όταν γύρισα, ρώτησα σχετικά τούς πατέρες καί μού είπαν.

"Πέθανε εδώ καί δυό μέρες.

Ό πατέρας του είχε πάει στό χωριό γιά νά φέρει καθαρά ρούχα γιά τήν ταφή, καί ο υπηρέτης είχε πάει σπίτι του. Τήν νύκτα τού θανάτου του, ακούγαμε στό μοναστήρι χορούς, φασαρίες, καί τραγούδια...

ΕΙΣΑΙ '' ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ '' ΤΩΡΑ...

Ξυπνήσαμε όλοι, νομίζοντας ότι τραγουδούσαν καί χόρευαν οί υπηρέτες τής Μονής. Ό πατήρ Σάββας μάλιστα, πήρε τό ραβδί του γιά νά πάει νά τούς διώξει. Ανοίγοντας τό παράθυρό, τρείς ή ώρα τήν νύκτα, άκουσε φωνές στό σκοτάδι πού έλεγαν δυνατά,

" Γιώργο! Γιώργο! Έλα δώ, πού πάς νά φύγεις! Είσαι δικός μας τώρα..."

Αφού παύσανε αυτοί, ακούστηκαν άλλες φωνές απέναντι από τό μέρος τών τραγουδιών...

" Βρέ, ελάτε εδώ, μή φοβάστε, τόν πήραμε εμείς τόν Γιώργο! "

Ο πατήρ Σάββας έντρομος τότε, από τίς φωνές τών δαιμόνων, πού τραβούσαν μαζί τους τήν ψυχή τού βλασφήμου, άρχισε νά προσεύχεται στόν Χριστό καί στήν Παναγία ζητώντας βοήθεια. Πράγματι σταμάτησαν οί φωνές καί οί δαίμονες έγιναν άφαντοι. Όταν μετά από λίγο κατέβηκε καί πήγε στό δωμάτιο τού παιδιού, τό βρήκε πεθαμένο καί ριγμένο μέ δύναμι, έξω από τό σπίτι...

Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε όλους, γράφει ό πατήρ Φιλόθεος.

Καί συνεχίζει...

" Τί φαντάζεσθε εσείς οί βλάσφημοι; Επειδή βλέπετε ότι ό Θεός αργεί νά σάς παιδεύσει, νομίζετε ότι θά αποφύγετε καί τήν τιμωρία;

Εάν νομίζετε ότι ό Θεός δέν σάς βλέπει, δέν σάς ακούει, καί γι΄αυτό δέν σάς τιμωρεί τήν ώρα πού τόν βλαστημάτε, πλανάσθε ταλαίπωροι.

Εάν τήν ευσπλαχνία καί μακροθυμία τού Θεού πού από αγάπη σάς κάνει γιά νά μή κολασθείτε αιώνια, τήν θεωρείτε αδυναμία, τότε αληθινά αλλοίμονό σας...

2. ΕΠΕΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΚΟΥΜΠΙΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ...

Συνεχίζει ό π. Φιλόθεος.

" Γύρω στά 1921 μετέβαινα ατμοπλοϊκώς στόν Βόλο, πρός επίσκεψη πνευματικών μου αδελφών. Μεταξύ τών επιβατών ήταν καί δυό ομογενείς από τήν Αμερική πού γύριζαν στήν πατρίδα τους. Ο νεώτερος ήταν Κεφαλλονίτης καί ό μεγαλύτερος καταγόταν από κάποιο χωριό τού Πηλίου.

Τό βράδυ, στό σαλόνι τού πλοίου πιάσαμε συζήτηση μαζί μέ άλλους επιβάτες καί τούς μίλησα ανάμεσα στά άλλα καί γιά τήν μεγάλη αμαρτία τής βλασφημίας τού Χριστού, τής Παναγίας, καί τών Αγίων. Οί περισσότεροι άκουγαν μέ ευλάβεια καί ενδιαφέρον αυτά πού τούς έλεγα. Δυό-τρείς όμως από τούς ακροατές δυσανασχέτησαν καί άρχισαν νά λένε, ότι όσα τούς λέω είναι γιά νά τούς φοβίσω γιά νά μή βλαστημάνε, καί καλά βέβαια κάνω πού τά λέω αυτά, αλλά είμαι υπερβολικός καί δέν λέω αλήθεια.

Τότε σηκώθηκε όρθιος ό νεαρός Κεφαλλονίτης καί μέ θάρρος τούς είπε.

" Θά σάς διηγηθώ ένα περιστατικό πού τό είδα μέ τά μάτια μου, καί άν θέλετε πιστέψτε το. Εδώ καί τρείς μήνες πού ήμουν στήν Αμερική, παραμονή τού Αγίου Βασιλείου, βρισκόμουν μέ άλλους ομογενείς καί παίζαμε χαρτιά γιά τό καλό τού χρόνου πού λέμε, σ΄ ένα ελληνικό καφενείο.

Ένας συμπατριώτης μου καί πολύ γνωστός μου, κι΄αυτός από τήν Κεφαλονιά, επειδή συνεχώς έχανε στά χαρτιά, άρχισε νά βλαστημάει τόν Θεό, τήν Παναγία, τά καντήλια, τόν Χριστό, τούς Αγίους, κλπ. Δέν είχε αφήσει τίποτα όρθιο...

Στίς παρατηρήσεις πού τού κάναμε, καί εγώ καί άλλοι συμπαίκτες του, αυτός βλαστημούσε περισσότερο. Τελευταία, αφού έχασε όλα τά λεφτά του, σηκώθηκε από τό τραπέζι καί άρχισε νά βλαστημάει τόν Άγιο Γεράσιμο. Τρείς ώρες βλαστημούσε τά θεία, στό τέλος βλαστημούσε καί τόν Άγιο Γεράσιμο καί μάλιστα μούντζωνε καί τόν ουρανό, σάν νά τόν έβλεπε, μέ χυδαίες εκφράσεις...

Τήν στιγμή όμως κατά τήν οποία ύψωσε πάλι τά χέρια του μουντζώνοντας πρός τά πάνω, τά χέρια του παρέλυσαν πέφτοντας άψυχα κάτω, καί τά μάτια του σάν κάποιος νά τά έβγαλε τινάχτηκαν καί κύλησαν πάνω στό τραπέζι πού χαρτοπαίζαμε!!!

Φόβος καί τρόμος μάς κατέλαβε μέσα στό καφενείο...

Ό βλάσφημος κλαίγοντας καί θρηνώντας γιά τό ελεεινό πιά κατάντημά του, άρχισε νά παρακαλεί τόν Χριστό, τήν Παναγία, καί τόν Άγιο Γεράσιμο, νά τόν συγχωρήσουν καί νά τού δώσουν τό φώς του.

Δυστυχώς, συμπλήρωσε ό νεαρός Κεφαλλονίτης, μέχρι τήν ημέρα πού έφυγα από τήν Αμερική, γύριζε τυφλός καί κουλός, ζητιανεύοντας από τούς άλλους ομογενείς γιά νά ζήσει...

3. ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Τόν Δεκέμβριο τού 1924, λίγο πρίν τά Χριστούγεννα, ήλθε στό μοναστήρι μας μία γυναίκα από τήν Νάουσα τής Πάρου γιά εξομολόγηση, καί ανάμεσα στά άλλα μού είπε, γράφει ό π. Φιλόθεος.

" Πρέπει νά σάς κάνω γνωστό, σάν Πνευματικός μου Πατέρας πού είστε, μία μεγάλη συμφορά πού έχει συμβεί στό σπίτι μου. Ό άνδρας μου ήταν πολύ βλάσφημος. Βλασφημούσε εμένα, τά παιδιά, τά ζώα μας, μέ τήν πιό μικρή αφορμή, καί κανέναν δέν άκουγε. Εδώ καί 15 μέρες κατεβαίνοντας τήν νύκτα ό άνδρας μου κάτω στόν στάβλο γιά νά δώση τροφή στά ζώα προσπάθησε νά ξεχωρίσει δυό μοσχάρια πού μάλωναν. Αυτός, αντί νά κτυπήσει ή νά τραβήξει καί νά δέσει αλλού τό ένα μοσχάρι, άρχισε μέ δυνατές φωνές νά βλαστημάει Χριστούς καί Παναγίες...

Τήν στιγμή ακριβώς πού βλαστημούσε, ένα βόδι τού στάβλου, τό πιό ήσυχο από άλλες φορές, ενώ έτρωγε, αφήνει τήν τροφή του καί σάν νά ήταν λογικό όρμησε εναντίον του τόν κτύπησε μέ τά κέρατά του, καί αφού τόν έριξε ανάσκελα, γονάτισε επάνω του κτυπώντας τον στό κεφάλι. Προσπαθούσε μέ τά κέρατα νά τόν τρυπήσει στό στόμα ή νά τού βγάλει τά μάτια...

Τρέξαμε κάτω στίς πρώτες φωνές του, " βοήθεια, μ΄ εσκότωσε!" , μαζί μέ τά παιδιά μου, φωνάξαμε καί γείτονες, καί όλοι μαζί 7-8 άνδρες δυνατοί δέν μπορούσαμε νά τραβήξουμε τό βόδι από πάνω του. Μέ τά πολλά, καί αφού τό πιάσαμε από τά τέσσερα πόδια τραβώντας το, βάλαμε τόν άνδρα μου σέ μιά κουβέρτα καί πήγαμε νά τόν βγάλουμε από τόν στάβλο. Τό βόδι, όρμησε πάλι πάνω στό σώμα μέ τήν κουβέρτα, όχι στούς άλλους, σάν να είχε λογική τιμωρίας γιά τόν βλάσφημο, καί τόν κυνήγησε ώς τά πρώτα σκαλοπάτια τού ανωγείου, μή μπορώντας νά ανέβει επάνω. Στεκόταν μάλιστα στήν βάση τής σκάλας, κοιτάζοντας πρός τόν άνδρα μου αγριεμένο, κουνώντας τό κεφάλι του καί ξεφυσώντας...

Μετά 3 μήνες, διηγείται ό π. Φιλόθεος, στό τέλος τής Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ήλθε πάλι η γυναίκα αυτή στό μοναστήρι γιά νά εξομολογηθεί. Φορούσε μαύρα καί μού είπε ότι ό άνδρας της είχε πεθάνει αφού είχε βασανιστεί πολύ από τούς πόνους μιά καί τό βόδι τού είχε σπάσει τήν σπονδυλική στήλη. Τόν είχαν στηρίξει μάλιστα μέ μαξιλάρια καί τόν τάϊζαν μέ τό κουταλάκι.

Είχε πληρώσει δυστυχώς, τά επίχειρα τής βλασφημίας του...

( Αποσπάσματα από τό βιβλίο " Πόλεμος κατά τής βλασφημίας" ( εκδόσεις 'Ορθόδοξος Κυψέλη", Θεσ/κη), τού αείμνηστου αγίου γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, πρώην ηγούμενου τής Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας στήν Πάρο. )

[dionysisgr]

Ο Αγιος Κοσμας ο Ισαποστολος, ελεγε οτι εαν βρισεις εμενα και μου κανεις οτι θες σε συγχωρω, εαν μου βρισεις τον Χριστον μου και την Παναγιαν μου, δεν θελω να σε βλεπω μπροστα μου ξανα..

Ειναι φοβερο αμαρτημα, πιστευω ασυγχωρητο γιαυτον που το συνεχιζει αντιδραστικα, και δεν μετανοει εστω και προς στιγμην.

Και δινει καθολικο δικαιωμα στον διαβολο, πιστευω να κανει οτι θελει με την ψυχη αυτου που βλασφημα. Γιαυτο οσους γνωριζουμε και το κανουν πρεπει να τους επιπλητουμε αυστηροτατα, και εαν χρειαστει να κοβουμε και σχεσεις μαζι τους, μεχρι να συνετιστουν, οποιοι και εαν ειναι.

Φανταζεστε καποιον μεσα την παρεα σας, η ακομα χειροτερα στο οικογενειακο περιβαλλον, οπου προσπαθειτε να κανετε τον καλον αγωνα, αυτος να βλασφημει με χυδαιες εκφρασεις ολη την ωρα;

Δεν υπαρχει κατι χειροτερο. Οποτε τι κανεις; Θελει ακραια αντιμετωπιση αλλιως γινεται κατοικια δαιμονων ο τοπος που μενουμε μαζι με τον βλασφημο, και η φιλια μαζι του μαλλον εχθρα για τον πνευματικο μας αγωνα ειναι.

Βλεπουμε και ο Θεος πως παραχωρει, να παιδαγωγηθουν η ακομα και να απωλεσθουν οι αμετανοητοι βλασφημοι. Δεν ειμαστε εμεις πιο φιλανθρωποι απο τον Θεον.

Οποτε απομονώστε τους βλασφημους, μηπως και καταλαβουν και συναισθανθουν οτι αυτο που κανουν ειναι ΘΑΝΑΤΟΣ για την ψυχη τους, πριν να ειναι αργα..

[Γεώργιος-Κέρκυρα]

Ακόμη και εάν αυτός που βλαστήμησε είναι ο πεθερός σου στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής;
Τότε τι κάνεις;
Εγώ πάντως παρέμεινα σιωπηλός, γιατί πιστεύω ότι και να έλεγα, με δεδομένη την στιγμή και την πνευματική-ψυχική κατάστασή του περισσότερο κακό θα έκανα και ίσως θα βλαστημούσε περισσότερο...

[ψυχουλα]

Ακόμη και εάν αυτός που βλαστήμησε είναι ο πεθερός σου στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής;
Τότε τι κάνεις;
Εγώ πάντως παρέμεινα σιωπηλός, γιατί πιστεύω ότι και να έλεγα, με δεδομένη την στιγμή και την πνευματική-ψυχική κατάστασή του περισσότερο κακό θα έκανα και ίσως θα βλαστημούσε περισσότερο...

πιστευω οτι καλα εκανες ισως μονο θα μπορουσε η συζυγός σου να του κανει μια προσεκτικη συζητηση περι σεβασμου των ιερων και οσιων των αλλων. οπως κι εκεινου φανταζομαι δε θα του αρεσε να του θιξουν τη μητερα ή το σπιτι...

[dionysisgr]

Ακόμη και εάν αυτός που βλαστήμησε είναι ο πεθερός σου στο οικογενειακό τραπέζι της Κυριακής;
Τότε τι κάνεις;
Εγώ πάντως παρέμεινα σιωπηλός, γιατί πιστεύω ότι και να έλεγα, με δεδομένη την στιγμή και την πνευματική-ψυχική κατάστασή του περισσότερο κακό θα έκανα και ίσως θα βλαστημούσε περισσότερο...

Εαν θες την γνωμη μου και σε ενδιαφερει αγαπητε, που δεν ειναι απαραιτητο, θα σου ελεγα οτι κακως εκανες και εμεινες σιωπηλος.

Και αυτο γιατι,

Το να επιπληξουμε αυτον που βλασφημα ευθεως μπροστα στα ματια μας τον Θεο μας, και την Υπεραγια Θεοτοκο, ειναι υποχρεωση μας και καθηκον μας, και εαν θελεις και ευθεια ομολογια πιστεως, και πραξη ενωπιον του Θεου.

Δεν ειναι αστεια αυτα τα πραγματα καθολου. Εκτος του οτι βλασφημει και προσβαλλει τον Θεο Πατερα μας, και την Θεοτοκο Μητερα μας, προσβαλλει και εμας βαναυσα και μας υποτιμα αυτος που βλασφημει μπροστα μας, ενω ξερει οτι δεν το ανεχομαστε.

Εαν μας εβριζαν την σαρκικη και προσωρινη Μητερα και τον Πατερα μας, θα καθομαστε ησυχα; Δεν νομιζω. Ποσο μαλλον οταν μας βριζουν τον Αιωνιο Πατερα και Δημιουργο μας, και την Παναγια Μητερα μας, που εδωσε τα παντα για να λυτρωθουμε απο τον θανατο..

Αλλη φορα αδελφοι μην χαριζετε καστανα σε κανεναν. Οποιος και εαν ειναι αυτος. Δεν παει να ειναι και ο φυσικος σας πατερας..

Δεν χρειαζεται να υψωσετε την φωνη σας, ουτε να τσακωθειτε. Ηρεμα και ομορφα, σε παρακαλω μην ξαναβρισεις παρουσια μου, δεν με ενδιαφερει τι λες και τι κανεις, ουτε μου πεφτει λογος, αλλα οταν εισαι μαζι μου δεν θελω να ξαναβρισεις τα Θεια Προσωπα.

Οποτε και με αυτον τον καλο τροπο, εαν δεν το δεχτει ο αλλος, και συνεχιζει, παει να πει οτι δεν σε σεβεται ουτε σε υπολογιζει καθολου. Και αναλογα θα φερθεις στην συνεχεια.

Οικονομια δεν χωραει εδω νομιζω. Εφοσον το συνεχιζει και με επιμονη ο αλλος, ειναι ασυγχωρητος, και προκλητικος. Ας τον αναλαβει ο Θεος, εμεις να πουμε αυτο που εχουμε υποχρεωση απο αγαπη και σεβασμο προς τον Παντοκρατορα και Πανοικτιρμονα Θεον.

[ψυχουλα]

πιστευω ιδιαιτερα οσο αφορα πεθερικα τον οποιο αντιλογο πρεπει παντα να τον κανει το παιδι τους γιατι αν πει κατι το παιδι τους και να πικραθουν παλι θα τα ξαναβρουν ενω με τη νυφη η το γαμπρο ειναι πιο δυσκολο.

[Γεώργιος-Κέρκυρα]

Και εγώ νομίζω ότι τελικά θα έπρεπε να πω κάτι, σύμφωνα και με την άποψη του Διονύση..
Απλώς και για το παράδειγμά μου, ο πεθερός μου δεν το συνηθίζει-εκείνη την στιγμή ένα πρόβλημα τον είχε εκνευρίσει πολύ..Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί..

[cloaca]

Και εγώ με τον dionysisgr συμφωνώ.Στην αρχή του το λέω με καλό τρόπο και ήρεμα δείχνοντας του όμως ότι με ενοχλεί και μετά αν δεν με σεβαστεί τότε θα του μιλήσω πιο έντονα.Και αν συνεχίσει πάλι τότε ή θα τον διώξω από το σπίτι μου και ας είναι όποιος θέλει ή θα φύγω εγώ από το δικό του, μήπως και καταλάβει το λάθος του.

[cloaca]

Ήθελα να προσθέσω ότι έτσι θα αντιδρούσα με κάποιον που θα βλασφημούσε επίτηδες.Γιατί υπάρχουν και άλλοι που βλασφημούν από συνήθεια.Αυτούς θα τους έκανα συνεχώς παρατήρηση διορθώνοντας τους διακριτικά μέχρι που θα το σκέφτονταν να ξαναπούν κάτι.

[Evi_J]

Ψυχουλα, μπορώ να πω, ότι σαν τακτική δεν είναι και άσχημη. Είναι ποιο εύκολο να το πει ο ένας παρά ο άλλος. Αν θες την γνώμη μου όμως, δεν είναι πάντα και το σωστό. Εγώ προσωπικά δεν θα δεχόμουν. Αν και είναι αλήθεια ότι αυτό είναι μια τακτική προσπαθείας του να διατηρίσεις την ειρηνή (που κανείς δεν σε διαβεβαιώνει ότι θα υπάρξει αυτή η ειρήνη, μιας και εσύ μπορεί να είσαι πρόθυμη να υποχωρήσεις, αλλά δεν ξέρεις τι κάνει ο άλλος) κατά τ' άλλα όμως είναι και ένα είδος δειλίας. Δειλίας εκ μέρους του ξένου (π.χ νύφης) για να μην πάνε τα πράγματα χειρότερα.

Δεν το λέω για να σε προσβάλλω.... Αλοίμονο! Απλά αυτό αυτομάτως σημαίνει ότι υποχωρείς για χατήρι του άλλου ο οποίος είναι λάθος. ΑΝ είναι βέβαια. Και ο άλλος είναι λάθος όταν βρίζει εσένα. Και εσένα σε βρίζει όταν βρίζει κάτι που αγαπάς. Δεν λογαριάζει δηλ ούτε το πρόσωπο σου, ούτε τα συναισθήματα σου. Όταν δε, μιλάμε για ένα πράγμα όπως ο Θεός, τότε δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης...

Και σκέψου και την συνέχεια... Δηλαδή τι; Όταν μετά από χρόνια που υποτίθετε ότι με τον καιρό θα έχετε γίνει μια οικογένεια και που δεν θα υπάρχει πρόβλημα τύπου "νύφης" (ή γαμπρού αντίστοιχα) σημαίνει ότι εσύ θα έχεις δικαίωμα να του φωνάξεις επειδή θα έχεις πάρει "τα πάνω σου". Επειδή θα έχεις "αποκτήσει δικαιώματα" μετά από τόσα χρόνια οικογενειακής ζωής; Δηλ φορτώνεις τον εαυτό σου με όλα τα βάρη μέχρι να περιμένεις να σε αποδεχτούν οι άλλοι; Μα αυτό είναι υποβίβαση του εαυτού σου. Και μάλιστα από ποιους;; Από αυτούς που υποτίθετε ότι πρώτον είναι η οικογένεια σου, και δεύτερον από αυτούς που σαν άνθρωποι κάνουν λάθη επίσης;;; Μα δεν βλέπεις την αδικία; Γιατί δηλ πρέπει να το υπομείνεις όλο αυτό για χατήρι "της οικογένειας"; Δεν είσαι μέλος της οικογένειας εσύ; Και έπειτα... τι πιστεύεις ότι θα γίνει μετά από μερικά χρόνια; Δεν θα έχεις σκάσει μετά από τέτοια καταπίεση; Αλλά και αυτοί; Που θα έχουν πάρει αυτομάτως δικαιώματα που δεν τους αναλογούν; Δικαιώματα τύπου "α, αυτή είναι ξένη, είναι η νύφη μόνο". Τι πάει να πει "είναι η νύφη ΜΟΝΟ"; Δηλ σαν άνθρωπος τους πέφτεις λίγος;

Ενώ αν από την αρχή τους έχεις πει "το και το" και έχεις ξεκαθαρίσει τις σχέσεις σου, ξέρουν ότι αν πουν/κάνουν το τάδε θα στεναχωρήσουν την κόρη τους, (Και ναι: από την στιγμή που παντρεύσαι τον γιό τους, ΚΟΡΗ τους πρέπει να σε θεωρούν) και βέβαια δεν θα το έκαναν. Άρα όχι μόνο δεν θα υπήρχαν καυγάδες στο μέλλον, όχι μόνο εσύ δεν θα έσκαγες, αλλά θα γλυτώναμε και τις βλαστημίες που δίνουν άφθονο, γραμμένο στο βιβλίο της ζωή μας, υλικό αμαρτιών που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν... Και μάλιστα υλικό γραμμένο ΣΕ ΟΛΩΝ μας τα βιβλία. Δηλ ακόμα και αν εσύ δεν ήθελες να γίνει το κακό, τελικά θα γίνει!

Και αν δεν σε θεωρούν κόρη τους στην αρχή, είναι επειδή -εν σχέση με τον γιό τους βέβαια- δεν σε ξέρουν. Μα δεν πρέπει να σε μάθουν; Δεν πρέπει να τους δώσεις την ευκαιρία να σε μάθουν; Τι είσαι; Κανένας εγκληματίας που κρύβεσαι; Ειλικρινά δεν βλέπω για ποιο λόγο γίνεται όλο αυτό...

Βέβαια όλα αυτά τα λέμε με την προοπτική ότι έχουμε δίκιο. Και το δίκιο είναι αποκλειστικά μόνο ένα πράγμα: η αγάπη! Η αγάπη προς -με τις καλύτερες των προσπαθειών- όλους. Όχι μόνο αυτούς που αγαπάμε. Και, για να έχουμε και σίγουρο ότι μιλάμε για αυθεντική αγάπη και όχι τίποτα εγωιστικά συναισθήματα, βάζουμε ως στόχο το ανώτερο που μπορεί να έχουμε: Τον ίδιον τον Θεό! Κάποιον που δεν έχει υστεροβουλίες, πάθη (!!), μίσος ή κακία, επειδή του είπαμε το τάδε, ή του κάναμε το άλλο τάδε... Άρα η βλασφημία είναι το πρώτο πράγμα που δεν πρέπει να ανεχόμαστε.

Εδώ πέρα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμα. Το ότι έχουμε δίκιο δεν σημαίνει ότι επιβαλόμαστε εμείς στους άλλους. Όπως δεν θέλουμε να μας επιβάλλονται, έτσι και εμείς τους σεβόμαστε επίσης. Και ο τρόπος αυτού του σεβασμού εκδηλώνεται με τον σεβασμό προς το πρόσωπο του άλλου. Ο οποίος άλλος είναι μια ολοληρωμένη προσωπικότητα η οποία αποτελείται από ψυχή, σώμα και πνεύμα. Άρα αφού τον σεβόμαστε αυτόν, σεβόμαστε αυτομάτως αυτά τα τρία. Δηλ ο τρόπος που του τα εξηγούμε είναι τέτοιος ώστε να γίνει αυτόματα κατανοητό και από τα τρία αυτά πράγματα, αυτό που θέλουμε να του πούμε. Και αυτό γίνεται μόνο όταν έχουμε εμείς αυτές τις δυνατότητες. Άρα ο αγώνας είναι περισσότερο δικό μας, παρά δικός τους. Αυτό, αν το παρατήρησες ψυχούλα, είναι αυτό που είπα χτες-προχτές στην Βασιλική. Και είναι αυτό που λέω πάντα και στην Smarti. (Βέβαια συνήθως το λέω για να το ακούω εγώ!! )

Δεν ξέρω κατά πόσο συμφωνείτε και εσείς... Απλά κάπως έτσι το βλέπω εγώ το πράγμα!