θαύματα Αγίων σε απλοϊκούς ανθρώπους

[efthumhs]

Οταν η πίστη είναι απλή και ζωντανή...

1) Το θαύμα της Αγίας Βαρβάρας

Ό γερο-Γιώργης ό Μεράκουλος κατέθετε με τη σύζυγο του, το Λενιώ, τη μαρτυρία τους για το θαύμα της Αγίας μεγαλομάρτυρας Βαρβάρας. Ή Λενιώ είχε βγάλει ένα μεγάλο σπυρί στο καλάμι του ποδιού, που κάθε μέρα γινότανε και μεγαλύτερη πληγή. Οι γιατροί ανησύχησαν. Πρότειναν στο γερο-Γιώργη να τη μεταφέρει στην Αθήνα, να της κόψουνε το πόδι. Ή Λενιώ στο άκουσμα του ακρωτηριασμού άρχισε θρήνο και κοπετό μεγάλο. Ή γειτόνισσα Κατερίνη, ακούγοντας την να κλαίει, τη ρώτησε: «-Γιατί, κυρα-Λενιώ, κλαις;». «-Παιδί μου, ό γιατρός είπε να μου κόψουνε το πόδι». «-Θεια μου, την αγία Βαρβάρα να επικαλεστείς. Αυτή θα σε θεραπεύσει». "Άρχισε ή Λενιώ τα παρακαλητά μέρα και νύχτα. Οι φωνές και τα δάκρυα της τελειωμό δεν είχαν. Βλέπει μια νύχτα να πλησιάζει την κλίνη της πανέμορφη κόρη και τη ρωτά: «-Τι έχεις, Λενιώ, και με καλείς;». «-Δε βλέπεις, κόρη μου, τον πόνο μου και τον καημό μου και με ρωτάς Τι έχω; Κάνω τάματα στην αγία Βαρβάρα, αλλά δε με ακούει». «-Ξεσκέπασε το πόδι σου, να δω το τραύμα». Άπλωσε ή κόρη το χέρι της στην πληγή και αυτό ήταν.Ό γιατρός, που επισκέφθηκε στο χωριό άλλη ασθενή, ρώτησε το γερο-Μεράκουλο:
«-Τι κάνει ή σύζυγος σου;». «-Θεραπεύτηκε, ούτε σημάδι δεν έμεινε στο πόδι». «-Θα έρθω να το δω». Το είδε και αναφώνησε: «-Μια τέτοια θεραπεία μόνο ό Θεός μπορεί να την κάνη»!!

2) Τα δάκρυα της Παναγίας

Ή Μαρία ή Τσουγκλίδαινα κάθε φορά Διηγείτο τα δάκρυα της Παναγίας της Πεντάνουσσας. Λίγο προ του πολέμου του '40 χριστιανός που την ευλαβείτο πέρασε από το ναό προ του μεσονυκτίου, να διορθώσει τα καντήλια. Είδε τα δάκρυα της αγίας Εικόνας, έτρεξε στο πρεσβυτέριο και φώναξε τον παπα. Άρχισαν οί παρακλήσεις και οί αγρυπνίες μέχρι που φάνηκε ή δοκιμασία που έμελλε να πέραση ό ελληνικός λαός.

3) Το θαύμα των Αγίων Σαράντα

Ό γερο-Φράγκος ό Σαραντηνός Διηγείτο το θαύμα των αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων: Ναυτική παράδοση έχουμε, μπρος - πίσω των αγίων Σαράντα κάνει την πιο μεγάλη και τελευταία σοροκάδα του χρόνου. Κατέβαινε ό μακαρίτης ό πατέρας μου από τα Δαρδανέλια με πλήρωμα τα ανήλικα αδέρφια μου κι έπεσε μέσα σ' αύτη την τρομερή σοροκάδα. Ό πατέρας στο τιμόνι του καϊκιού ούτε στιγμή δεν μπορούσε να ξαποστάσει. Σύγκορμο το καράβι ταραζόταν. Τα ξάρτια του ιστιοφόρου κινδύνευαν να συντρίβουν από το δυνατό άνεμο. Κάποια στιγμή ένα δυνατό κύμα εκσφενδονίζει τον πατέρα μου στη μανιασμένη θάλασσα. Ό καπετάν - Φραγκίσκος, που ήταν άνθρωπος με φρόνημα εκκλησιαστικό και ήξερε τις γιορτές όλου τον χρόνου, θυμήθηκε πως ξημέρωνε! των Άγιων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων. Αμέσως τους επικαλέσθηκε «- Άγιοι Σαράντα, βοηθήστε με, να μη χάσω τα παιδιά μου και το καράβι μου, κι αν η γυναίκα μου είναι έγκυος το παιδί που θα κάμει, Σαράντη θα το βγάλω». Έρχεται άλλο κύμα και' τον ρίχνει στην κουβέρτα τον καραβιού. Τα παιδιά τον άρπαξαν από τα σαρβάρια και τις βράκες. Έπιασε και πάλι το τιμόνι κι έφτασε στην Πάρο. Ή πρώτη τον κουβέντα ήταν: «-Γυναίκα, είσαι έγκυος;» «Ναι , Φραγκίσκο μου» « Το παιδί που θα κάνεις Σαράντη θα το βγάλεις γιατί αν μας βλέπεις σήμερα, είναι από ζωντανό θαύμα των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων». »Έτσι φέρω το όνομα τους και τιμώ τη γιορτή τους κάθε χρόνο

4) Το θαύμα του Οσίου Σαββα

Ή γριά Σανιώ κάθε χρόνο εξιστορούσε το θαύμα του οσίου Σάββα Στη γιορτή του όρθια και δεν άφηνε καμία λέξη να εξέλθει από το στόματι της αδάκρυτη . Παιδί, έκανα την ανάγκη μου στη γωνία του σπιτιού μας. Είτε από άγνοια, είτε από αμέλεια, δεν στοχαζόμουν πως παλιά Εκεί ήταν το ιερό του Αγίου Σάββα Πιάστηκα ολόκληρη Τίποτα δεν κουνούσα. Μήτε χέρι, μήτε πόδι. Οι γιατροί με άφηναν αβοήθητη, μάλιστα άφηναν να νοηθεί πως πολύ γρήγορα θα καταλήξω. Ό πατέρας μου ερχόμενος μια νύχτα από ταξίδι βλέπει στο καντούνι του σπιτιού όρθιο ένα μοναχό με το κομποσχοίνι. «-Πες στην κόρη σον, να μη λερώνει σ' αυτό το χώρο και γρήγορα θα γιάνη. Είναι το ιερό μου και πολλές νύχτες στέκομαι στον τόπο αυτό και δέομαι για σας και το χωριό». Από τότε ή μάνα μου τρεις φορές την ημέρα θύμιαζε τη γωνιά αυτήν κι αισθανότανε ζωντανή την παρουσία του οσίου Σάββα τον Ηγιασμένου.

5) Η εμφάνιση του Αγίου Αρσενίου

Ό καπετάν Κωνσταντής Διηγείτο:

Πήγα Στη Μονή του Χριστού να δω τις κόρες μου. Μπήκα στην εκκλησία να προσκυνήσω τον όσιο Αρσένιο. Τον βρήκα όρθιο στην Ωραία Πύλη. Μίλησα μαζί του και πήρα την ευχή τον.

Βγαίνοντας έξω από το ναό με ρώτησαν οι κόρες μου:

«-Με ποιόν έπιασες κουβέντα στην Εκκλησία;».

«-Μωρέ παιδιά μου, μου 'πατε πως ό άγιος Αρσένιος είναι αποθαμένος, αλλά εγώ ολοζώντανο τον είδα και κουβέντιασα μαζί του. Μεγάλη ή χάρη του, ευωδίαζε το χέρι του».

[evagelia]

ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Η ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ ΜΙΚΡΗ.ΚΑΠΟΙΟΙ, ΟΜΑΔΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΜΑΖΕΒΑΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΕΟΥΣ ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΑΝΕ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ.Η ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ ΕΙΧΕ ΜΗΝΗ ΟΡΦΑΝΗ .ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑ8ΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΝΕ ΣΤΗΝ ΚΟΝΤΙΝΗ ΠΟΛΙ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΗ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΕ.ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΗΣ ΦΟΡΕΣ ΓΥΡΙΖΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝΕ ΚΟΙΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΑΝΕ ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΕ ΨΑΧΝΟΥΝ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.ΦΥΓΕ ΚΡΥΨΟΥ ΜΑΚΡΙΑ. ΦΟΒΗΘΗΚΕ Η ΚΟΠΕΛΙΤΣΑ ΜΙΚΡΗ ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.ΠΗΓΕΝΕ ΤΗΣ ΛΕΝΕ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ,ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΔΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΙ.ΕΤΣΙ ΤΑ ΑΦΗΣΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΓΥΡΙΣΕ ΝΑ ΦΥΓΗ.ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ. ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΝΟΙΓΕ ΣΑΝ ΠΕΔΙΑΔΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΑΝ ΜΕ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ.ΚΟΙΤΑΞΕ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΑΣ ΠΑΩ ΑΠΟ ΕΔΩ.
ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΧΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ .ΚΑΙ ΒΑΔΙΖΕ.ΕΦΘΑΣΕ ΣΕ ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΕ ΜΕ ΠΟΙΟ ΜΕΓΑΛΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ ΚΑΠΩΣ.ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΗ.ΠΑΛΙ ΚΟΙΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΚΑΝΗ ΝΑ ΜΠΕΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΡΟΜΑΚΙ.ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΗ ΠΙΣΩ ΤΗΣ!!ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ !! ΣΤΑ ΣΟΥΥΥΥ
ΣΤΑΣΟΥΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑΣΟΥ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ.ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΚΑΙ ΚΟΙΤΑΞΕ ΠΛΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΘΑΡΙΖΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΕΝΟΤΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΡΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΙΠΟΤΕ.Η ΦΩΝΗ ΕΙΠΕ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑΣΟΥ ΕΚΕΙ.ΤΩΡΑ ΓΥΡΙΣΕ ΟΛΗ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΕΝΑΝ ΓΕΡΟΝΤΑ,ΜΕ ΥΨΩΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΩΝΑΖΗ.ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΠΟΥΛΗ?? ΓΙΑΤΙ?? ΕΙΠΕ ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΦΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ.ΣΤΑΣΟΥ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΘΑ ΣΚΟΤΩΘΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΝΑΡΚΕΣ.ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ ΠΑΠΟΥΛΗ??ΕΛΑ ΤΗΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΑΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΖΗ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥ ΤΗΣ ΔΗΧΝΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΘΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ.ΚΑΝΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΗ ΝΑ ΠΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ?? ΑΠΟ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ??ΚΑΝΕΙΣ.ΑΦΑΝΤΟΣ.ΓΥΡΙΣΕ ΓΥΡΩ ΚΑΝΕΙΣ.ΣΗΚΩΝΗ ΒΛΕΠΗ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ .ΒΓΗΚΕ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΕΚΕΙ.ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ ΕΚΑΝΕ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΕΦΕΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΝ ΑΚΟΥΓΕ ΝΑ ΤΗΝ ΛΕΕΙ ΜΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ,ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΕ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΗΤΑΝ.ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΓΙΟΣ ΗΤΑΝ.ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΑΛΛΑ?? ΣΕ ΜΕΝΑ??ΙΣΩΣ ΟΜΩΣ.ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ,ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΩ ΔΗ.ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΡΩΤΟΥΣΕ ΠΕΣ ΜΟΥ,ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΕΙΧΕ ΔΕΝΤΡΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΗΓΕ Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ? ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ. ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕ ΚΑΙ ΛΕΣ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΟΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ ΝΟΜΙΖΕ ΠΩΣ ΑΝ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΕ.ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ, ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ.ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΠΑΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.ΜΟΝΗ ΤΗΣ.ΠΗΓΕ ΓΝΩΡΙΣΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΠΩΣ ΠΑΝΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ.ΠΗΓΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΕΠΑΝΩ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ.ΜΟΛΙΣ ΜΠΑΙΝΗ ΜΕΣΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΝΑΤΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΟΛΟΣΩΜΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΥΨΩΜΕΝΑ.ΤΕΤΟΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΗ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΥΘΕΝΑ.ΣΥΓΗΝΗΘΗΚΕ ΗΤΑΝ ΤΩΡΑ ΣΙΓΟΥΡΗ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΕΨΑΧΝΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΗ. ΕΦΥΓΕ.ΓΥΡΙΣΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ.ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ Ν ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΗ . ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ
ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΩ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΚΑΠΟΥ.ΤΗΝ ΕΦΑΓΕ Η ΠΕΡΙΕΡΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΤΙΠΟΤΕ.ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΕ ΜΕΣΑ.ΑΓΓΑΛΙΑΣΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ.ΗΜΟΥΝ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΚΑΙ ΓΕΡΑΣΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΑΓΙΕ ΜΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΟΥ.ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΓΕ Η ΣΥΝΧΩΡΕΜΕΝΗ.ΟΤΙ ΠΡΙΝ ΠΕΘΑΝΗ ΑΞΙΩΘΗΚΕ ΝΑ ΔΗ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΗΣ.ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΣΥΝΧΩΡΕΘΗΚΕ.

[aposal]

Πολύ όμορφα όλα όσα μας γράψατε! Ευχαριστούμε αδέλφια μας!