Εκείνος που ζητάει ταπείνωση από το Θεό, αλλά δε δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώσει, δεν ξέρει τι ζητάει, διότι οι αρετές δεν αγοράζονται σαν τα ψώνια στον μπακάλη (όσα κιλά θέλουμε), αλλά μας στέλνει ο Θεός ανθρώπους να δοκιμαστούμε, να εργαστούμε, να την αποκτήσουμε και να στεφανωθούμε. Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα, ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος, και έτσι χωράει από τη στενή πύλη του Παραδείσου.
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Στον πολύ ταπεινό και ευαίσθητο άνθρωπο όταν ταπεινώνεται κανείς, βοηθιέται πολύ, ενώ στον άνθρωπο που αγνοεί την ταπείνωση, εάν ταπεινωθείς –τον συμβουλευτείς ή πεις τα ελαττώματά σου- τον κάνεις πιο περήφανο και αναιδή.
Ο ταπεινός και καλοκάγαθος άνθρωπος, επειδή έχει την καθαρότητα και την εσωτερική και εξωτερική ηρεμία, έχει και βάθος πνευματικό και βλέπει βαθιά τα θεία νοήματα και βοηθιέται περισσότερο, και αυξάνεται και η πίστη του πιο πολύ, ζώντας τα μυστήρια του Θεού.
Ο υπερήφανος, εκτός που είναι σκοτισμένος, είναι και συνέχεια εσωτερικά και εξωτερικά ταραγμένος από την ελαφρότητα του εγωισμού, στέκεται πάντα στην επιφάνεια των πραγμάτων, και δεν μπορεί να προχωρήσει στο βάθος, όπου βρίσκονται τα θεία μαργαριτάρια, για να πλουτίσει πνευματικά…
του γέροντος Παϊσίου
«Το θάνατο δεν τον φοβάμαι, όχι βέβαια ένεκα των έργων μου, αλλά επειδή πιστεύω στο έλεος του Θεού».
Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Ε΄ : ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
(σελ. 176) -Γέροντα, αν κανείς ταπεινώνεται μόνος του κατηγορώντας τον εαυτό του : «Είμαι λειψός, χαμένος κλπ», αυτό δεν τον βοηθάει να αποκτήσει ταπείνωση;
-Μόνος του εύκολα κατηγορεί κανείς τον εαυτό του, αλλά δύσκολα δέχεται την κατηγορία των άλλων. Μόνος του μπορεί να λέει : «Είμαι ελεεινός, ο πιο αμαρτωλός, ο χειρότερος απ’ όλους», αλλά έναν λόγο του άλλου να μην τον σηκώνει.
(σελ. 180) Η ταπείνωση δεν αγοράζεται από τον μπακάλη, όπως τα ψώνια. Όταν λέμε : «δωσ’ μου, Θεέ μου, ταπείνωση, ο Θεός δεν θα πάρει την σέσουλα και θα αρχίσει : «πάρε ένα κιλό ταπείνωση εσύ, μισό κιλό εσύ», αλλά θα επιτρέψει να έρθει λχ κάποιος άνθρωπος, αδιάκριτος, να μας φερθεί σκληρά, ή θα πάρει από άλλον την χάρη Του και θα έρθει να μας βρίσει. Έτσι θα δοκιμαστούμε και θα εργαστούμε, εάν θέλουμε να αποκτήσουμε την ταπείνωση. Αλλά εμείς δεν σκεπτόμαστε ότι ο Θεός επιτρέπει να γίνει ο αδελφός κακός, για να βοηθηθούμε εμείς και θυμώνουμε με τον αδελφό. Και, ενώ ζητάμε από τον Θεό ταπείνωση, δεν δεχόμαστε τις ευκαιρίες που μας στέλνει, για να ταπεινωθούμε, αλλά δυσανασχετούμε. Κανονικά θα έπρεπε να χρωστάμε ευγνωμοσύνη σ’ αυτόν που μας ταπεινώνει, γιατί αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης μας.
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σκεύος εκλογής» του ιερομονάχου Χριστόδουλου Αγιορείτου
«Μην προσπαθείτε, μας συμβούλευε ο Γέροντας, να αποκτήσετε αγάπη, προσευχή, νηστεία, αγρυπνία και τις άλλες αρετές. Μάταια θα κουράζεστε, διότι δεν θα σας βοηθά ο Θεός, επειδή σας λείπει η ταπείνωση. Κι αυτό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί, αν σας βοηθήσει θα καταστραφείτε από υπερηφάνεια. Ο Θεός μόνο την ταπείνωση ζητάει από εμάς. Όλα τα άλλα είναι ο φυσικός καρπός της καλής συνεργασίας ανάμεσα στην ταπεινή διάθεση του ανθρώπου και στην Θεία Χάρη, την πρόξενον πάντων των αγαθών».
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Το Στρατηγείο όλων των κακών είναι ο Εγωισμός. Νομίζω το έλεγε ο Γέροντας Παίσιος.
Άμα τον καταπολεμήσουμε , βλέπουμε για ταπείνωση.
Ο Θεός να δώσει.
Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν θα πρέπει να απαιτεί από τους άλλους τελειότητα.
Όλοι ως ατελείς πορευόμαστε και με ατέλειες συμπορευόμαστε.
Η τελειότητα δεν ανήκει στους ανθρώπους παρά μονάχα στον Θεό.
