Ο σύγχρονος Άνθρωπος νομίζει πως τα όρια των αισθήσεων είναι και του παντός όρια, του Διαφεύγει ότι δεν πρόκειται για εσχατιές του κοσμικού ορίζοντος, αλλά για πλαίσια του νου, άνευ των οποίων θα διαλυθούμε κατ’ ανάγκη στο άπειρο. Οι αισθήσεις βάζουν τάξη στα πράγματα και η προσευχή βάζει τάξη στις αισθήσεις
<< ... ένα παμμέγιστο παλάτι που λαμποκοπούσε από χρυσάφι φάνηκε εμπρός μας.
-- Άφησε τα μάτια σου να χαρούν την απέραντη αυτή ομορφιά του παλατιού, που δημιουργήθηκε προς τιμή σου.
--Πέστε μου παρακαλώ εξηγήστε μου το μυστήριο. Πώς έγινε ;
--Ευχαρίστως να σας κατατοπίσω . Στη πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτε το ανεξήγητο σ’ αυτή την υλοποίηση. Ο κόσμος ολόκληρος δεν είναι παρά η σκέψη του Δημιουργού υλοποιημένη. Κι’ αυτός ο βαρύς γήινος όγκος, που ταξιδεύει στο διάστημα, είναι ένα όνειρο, μια σκέψη του Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα όπως ακριβώς ο άνθρωπος, στον ύπνο του, αναπαριστά και ζωντανεύει δηλαδή δημιουργεί εκείνο που έχει απλώς στη υποσυνείδητη σκέψη του. Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε, ή μάλλον σχημάτισε τη Γη, απλώς και μόνο μέσα στη σκέψη του , ως σύλληψη μιας ιδέας. Έπειτα παρουσιάσθηκε η ιδέα των μορίων και η σύλληψη της ιδέας προχώρησε. Με το συνδυασμό της ενέργειας αυτής των μορίων, των ατόμων δηλαδή, η ιδέα της σφαίρας πήρε μορφή στερεάς ύλης. Όλα τα μόρια της ύλης συγκρατούνται με τη θέληση του Θεού. Αν ο Θεός αποσύρει ή διακόψει τη θέλησή Του, η Γη θα αποσυντεθεί σε απλή ενέργεια .
Με τον τρόπο αυτό η Γη – ιδέα θα παύσει να υπάρχει αντικειμενικά. ΄
Κατά τη γνώμη μου η Δημιουργία του Θεού, δηλαδή κάθε τι υπαρκτό, χωρίζεται σε πνευματική Δημιουργία και υλική Δημιουργία.
Η υλική Δημιουργία είναι αυτό που μπορούμε να αισθανθούμε, με τις αισθήσεις μας, είτε τις δικές μας είτε αυτές που μας δίνει η επιστήμη και τα τεχνικά μέσα. Η υλική Δημιουργία είναι "πράγμα", επειδή η λέξη προέρχεται από ρήμα πράττω και η Δημιουργία είναι αποτέλεσμα πράξης του Δημιουργού, και όχι σκέψη.
Η πνευματική Δημιουργία είναι μεν υπαρκτή, αλλά όχι αισθητή. Γνωρίζουμε γι αυτή, επειδή μας μιλά γι αυτή η Αγία Γραφή και τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας και τα λόγια αυτά εμείς πιστεύουμε ότι είναι αληθινά. Επομένως την πνευματική Δημιουργία την αντιλαμβανόμαστε με την πίστη, που αποτελεί μέρος της σκέψης.
Η Δημιουργία, πνευματική και υλική, είναι υπαρκτή πραγματικότητα κι όχι ιδέα. Βεβαίως ο Θεός που τη δημιούργησε μπορεί και να την καταστρέψει, αλλά δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει και επειδή όσα εποίησε τα έκανε καλά λίαν και επειδή μας διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να το κάνει.
Εκτός από τον υπαρκτό κόσμο υπάρχει και ο φανταστικός. Αυτός δηλαδή που δημιουργεί το μυαλό του ανθρώπου (σκέψη) συνδυάζοντας υπαρκτά δεδομένα και συναισθήματα. Ο φανταστικός κόσμος δεν βοηθά σε τίποτε την πνευματική πορεία του ανθρώπου και γι αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας συμβουλεύουν ν' αποφεύγουμε τη φαντασία και τα δημιουργήματά της. Πολλές φορές μάλιστα η φαντασία μας αποτελεί εργαλείο του πειρασμού και πρέπει να προβάλουμε αντίσταση σ' αυτή αντικαθιστώντας τη με προσευχή, πνευματική ανάγνωση και καλούς λογισμούς.
Πρέπει να κατανοήσουμε την ζωή εν Χριστώ........................................................Το νου οι Πατέρες μας τον προσδιορίζουν ως ένα ελεύθερο ον, που δεν ανέχεται περιορισμούς και ούτε για πολύ πείθεται για κάτι που δεν μπορεί να συλλάβει. Γι' αυτό, διάλεξαν μόνο λίγες λέξεις σε μια απλούστατη προσευχή -« Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με »- ώστε να μην χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια του νου να συγκρατεί μια μεγάλη προσευχή και, δεύτερο, γύρισαν το νου εσωτερικά και στο κέντρο της λογικής μας ύπαρξης.
Mε την γλυκυτάτην επίκλησιν και πρόσκλησιν «Iησού», μαρτυρούμεν, ότι είναι παρών ο Xριστός, ο σωτήρ ημών, και ευγνωμόνως τον ευχαριστούμεν, διότι μας ητοίμασε ζωήν αιώνιον. Mε την τρίτην λέξιν "Xριστέ", θεολογούμεν, ομολογούντες ότι ο Xριστός είναι αυτός ο Yιός του Θεού και Θεός. Δεν μας έσωσε κάποιος άνθρωπος, ούτε άγγελος, αλλά ο Iησούς Xριστός, ο αληθινός Θεός.
Eν συνεχεία, με την ενδόμυχον αίτησιν «ελέησόν με», προσκυνούμεν και παρακαλούμεν να γίνη ίλεως ο Θεός, εκπληρών τα σωτήρια αιτήματά μας, τους πόθους και τας ανάγκας των καρδιών μας. Kαι εκείνο το «με», τί εύρος έχει! Δεν είναι μόνον ο εαυτός μου - είναι άπαντες οι πολιτογραφηθέντες εις το κράτος του Xριστού, εις την αγίαν Eκκλησίαν, είναι όλοι αυτοί που αποτελούν μέλος του ιδικού μου σώματος.
Πρόσεξες, Ελπίδα, τι γράφει η φωτογραφία που παρέθεσες στο κάτω αριστερό μέρος της; Αν όχι, τύπωσε τη λέξη "Wiccan" σε μια μηχανή αναζήτησης ή στη Wikipedia και διάβασε περί αυτής.
