Είναι γνωστό πως το άβατο του Αγίου Όρους δεν περιορίζεται μόνο στις γυναίκες αλλά περιλαμβάνει και κάθε θηλυκό ζώο. Από την άλλη πλευρά βέβαια, είναι ολοφάνερο, από την πρώτη στιγμή που κάποιος θα φτάσει στη Δάφνη, ότι θηλυκές γάτες υπάρχουν. Τι έγινε λοιπόν και η γάτα είναι το μόνο από τα οικόσιτα και κατοικίδια ζώα που κατάφερε να «σπάσει» το άβατο;
Την ιστορία μου διηγήθηκε ένας ηλικιωμένος γέροντας και πρέπει να συνέβη στα μέσα του 20ου αιώνα, ίσως και λίγο αργότερα. Μέχρι τότε στο Όρος υπήρχαν μόνο γάτοι. Αν κάποιος μοναχός ήθελε γάτο για συντροφιά ή για να απαλλαγεί από τα ποντίκια και να προστατεύσει την περιοχή του από τα φίδια, ζητούσε από εργάτες που δούλευαν στο Άγιο Όρος, στο επόμενο ταξίδι να του φέρουν έναν γάτο. Οι εργάτες, από τη Θάσο (οι περισσότεροι) αλλά και από τη Χαλκιδική, κοστολόγησαν αρχικά την αξία του γάτου ίση με έναν τενεκέ λάδι. Όσο περνούσαν τα χρόνια η τιμή ανέβαινε και φτάσαν οι καλόγεροι να δίνουν και δύο τενεκέδες λάδι για έναν αρσενικό γάτο. Κάποιος μοναχός (ποιος ξέρει πόσους τενεκέδες λάδι έδωσε), κατά την επιστροφή, από μια έξοδό του από το Άγιο Όρος, έφερε μαζί του και άφησε στην πλατεία των Καρυών δύο θηλυκές γάτες. Το αποτέλεσμα της πράξης του ήταν να καταστεί το συμπαθέστατο αλλά και χρήσιμο κατοικίδιο, είδος «εν επαρκεία» στη χερσόνησο του Άθω.
Πηγη :
