Συνομιλίες του αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης με την ηγ.Ταισία

[Misha]

Συνομιλίες του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης με την Ηγουμένη Ταϊσια:


Π. Ιωάννης: "Γιατί μου ζήτησες με τόση επιμονή να επισκεφθώ το μοναστήρι σας; Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε δεν σου φτάνει αυτό;"
Ηγ. Ταϊσία: "Μπάτουσκα, σου ζητώ να ελθης, επειδή ακριβώς είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί σας και να σας ιδώ με τα ίδια μου τα μάτια. Αφού λοιπόν εγώ είχα αυτήν την ευτυχία, θέλω να έχουν την ίδια τύχη και οι αδελφές μου. Αν δεν χρησιμοποιήσω όλα τα διαθέσιμα μέσα για να το καταφέρω αυτό, τότε θα το έχω βάρος στην συνείδηση μου, αν όμως εγώ καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια και σεις εξακολουθήσετε να αρνήσθε, τότε δεν θα έχω να δώσω λόγο στον Θεό."
Π. Ιωάννης: "Α! γιʼ αυτό λοιπόν! Γιʼ αυτό πάμε στο μοναστήρι!"
Ηγ. Ταϊσία: "Είχα την ελπίδα, Μπάτουσκα, ότι θα μπορούσα να σας ανοίξω όλη μου την ψυχή. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό, για να μπορέσετε να την ιδήτε σαν κάτι το συγκεκριμένο και να μου δείξετε αυτό που χρειάζεται. Αυτός είναι ο σκοπός της συνομιλίας μου μαζί σας.

Πολλές φορές συμβαίνει να μη γνωρίζουμε τον εαυτό μας και να υποχωρούμε στις αδυναμίες μας. Εκτός αυτού, βλέπω ότι εσείς είσθε ένας άνθρωπος προικισμένος με την χάρη του ΘεούR βλέπετε δια του Αγίου Πνεύματος, που ενοικεί σε σας."
Π. Ιωάννης: "Σε μας τους ποιμένες δίδεται μιά ιδιαίτερη χάρη για το έργο της σωτηρίας των ψυχών, που μας έχουν εμπιστευθή. Αυτή η χάρη φωτίζει και την γνώση μας στον βαθμό, όπου χρειάζεται."
Ηγ. Ταϊσία: "Ναι Μπάτουσκα. Δεν έχουν όμως όλοι οι ποιμένες το ίδιο ποσοστό χάρης. Νομίζω πως η χάρη δίδεται στον καθένα κατά το μέτρο της προσωπικής του ικανότητος να την δεχθή. Εσείς είσθε ιδιαίτερα προικισμένος με το Άγιο Πνεύμα και μέσω αυτού μιλάτε στον λαό. Το έχω προσέξει αυτό από πολύ καιρό τώρα.

[Misha]

Π. Ιωάννης: "Αν μπόρεσες να παρατηρήσεις και να κατανοήσης την πνευματικότητα ενός ανθρώπου, τότε δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλωμε ότι χρειάζεται πίστη, γιατί ο εχθρός ταράζει τις ψυχές μας με αμφιβολία και απιστία, για να μας στερήση την ειρήνη."
Ηγ. Ταϊσία: "Εσείς έχετε την ευκαιρία να βλέπετε πολύ κόσμο, να μαθαίνετε τις διάφορες ανάγκες του, τις αμαρτίες και τις ελλείψεις του και γενικά όλα, όσα σας εμπιστεύεται αυτός ο κόσμος."
Π. Ιωάννης: "Ναι αγαπητή μου. Αναγκάζομαι νʼ ακούω τις εξομολογήσεις πολλών ανθρώπων". (Εδώ ο Μπάτουσκα αναστέναζε βαθειά).
Ηγ. Ταϊσία: "Μήπως αυτό σας είναι δύσκολο μερικές φορές;"
Π. Ιωάννης: "Δεν είναι εύκολο, αλλʼ αυτό ακριβώς είναι το νόημα της εντολής "Οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν." (Ρωμ. 15:1). Αυτή η εντολή δεν είναι εύκολη στην πραγματοποίηση της και αναφέρεται κυρίως στους ποιμένες."
Ηγ. Ταϊσία: "Έχετε μήπως την ευκαιρία να συναντάτε και άγιες ψυχές, τέλειες;"
Π. Ιωάννης: "Η τελείωση μας είναι εκεί" (και έδειξε τον ουρανό) "και ένας μόνον είναι άγιος, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός."
Ηγ. Ταϊσία: "Μπάτουσκα, όσο ο άνθρωπος ζη μέσα σʼ αυτό το σαρκίο δεν μπορεί να ελευθερωθή από τα πάθη, τους πειρασμούς και τις παγίδες, που τον περιτριγυρίζουν παντού σʼ όλον τον κόσμο…"
Π. Ιωάννης: "Φυσικά, ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος παθών και γιʼ αυτό ακριβώς χρειάζεται να επαγρυπνούμε με ένταση και επιμονή. Την στιγμή του πειρασμού ο άνθρωπος είναι σαν να τοποθετήται σε ζυγαριά - προς τα πού θα κλίνη; Ο εχθρός τον σπρώχνει στον όλεθρο, ενώ κάποιος άγγελος καθώς και η συνείδηση του τον συγκρατούν. Αυτήν την ώρα πρέπει να οπλίζεται κανείς με τον φόβο των βασάνων της κολάσεως. Χρειάζεται επίσης να προσθέση και τις μυστικές προσευχές της καρδιάς του, γιατί χωρίς την βοήθεια του Θεού, δεν έχομε αρκετή δύναμη να καταπολεμήσωμε τους πειρασμούς."
Ηγ. Ταϊσία: "Όταν νήφη κανείς, τότε ακόμη και η παραμικρή απόκλιση από τον Θεό, θελητή ή αθέλητη κλίνει την ζυγαριά της ψυχής και καταστρέφει την ειρηνική της κατάσταση (Φυσικά μιλώ από δική μου πείρα) κι όταν χαθή η ειρήνη, επέρχεται αναταραχή, ενόχληση και απογοήτευση. Ω, πόσο σκληρό είναι αυτό μερικές φορές για την ψυχή και πόσο δύσκολο είναι να επανέλθη πάλι στην ειρηνική της κατάσταση!"
Π. Ιωάννης: "Εκείνη την στιγμή είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρξη άμεση και μυστική μετάνοια "Κεκράξεται προς με και εισακούσομαι αυτού." (Ψαλμ. 90:15). Ο Κύριος γνωρίζει τις αδυναμίες μας και είναι έτοιμος να μας τα συγχωρήση όλα, αν μετανοήσωμε και ζητήσωμε συγχώρηση. Είναι απολύτως απαραίτητο να μη σκληρυνθή η καρδιά μας, δηλαδή να μη διστάσωμε στην σκέψη της αμαρτίας, που διαπράξαμε αλλά να μετανοήσωμε αμέσως με την σκέψη του ελέους του Θεού. Τότε, δεν θα υπάρξη ταραχή ή ενόχληση, αλλά συντριβή της καρδιάς και ταπεινοφροσύνη, που ο Θεός "ούκ εξουδενώσει" (Ψαλμ. 50:17).
Ηγ. Ταϊσία: "Πώς μπορεί κανείς να διατηρήση την ειρηνική σχέση της ψυχής του με τον Θεό, που αποκαταστάθηκε με τα Μυστήρια, την μυστική μετάνοια ή το έλεος του Θεού;"
Π. Ιωάννης: "Τίποτε δεν διατηρεί την ειρήνη, που συνίσταται στην επαφή με τον Θεό, όσο η νήψη. Γενικά αυτός, που ζη ζωή πνευματική και είναι ζηλωτής της σωτηρίας, πρέπει ακούραστα να νήφη, να παρακολουθή δηλαδή όλες τις κινήσεις της καρδιάς και του νού του.

Αυτόν τον παρατηρεί προσεχτικά ο εχθρός, που θέλει να τον πιάση, όταν βρη ανοιχτή την πόρτα, δηλαδή σε μια στιγμή, που ο νοικοκύρης δεν προσέχει, και τότε ορμά αμέσως μέσα, συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης της ψυχής και μπορεί να προκαλέση μεγάλο κακό."
Ηγ. Ταϊσία: "Πόσο άσχημο είναι το συναίσθημα, που νοιώθει κανείς μέσα του, όταν, αφού καθαρισθή και αποκαταστήση την σχέση του με τον Θεό, η ψυχή του διακόπτει και πάλι αυτήν την σχέση!"
Π. Ιωάννης: "Σε μια καθαρή και άσπρη επιφάνεια φαίνεται ακόμη κι ο παραμικρότερος λεκέςR το ίδιο μπορούμε να ειπούμε ότι ισχύει και για την ψυχή. Σε μια μαύρη όμως και ακάθαρτη επιφάνεια ο λεκές δεν φαίνεται, γιατί όλη είναι σκοτεινή και ακάθαρτη. Έτσι λοιπόν προκύπτει ότι είναι ανάγκη να νήφωμε και να έχωμε αδιάλειπτη μνήμη Θεού και εσωτερική προσευχή."
Ηγ. Ταϊσία: "Ναι, μπάτουσκα, τείνει κανείς να πιστέψη ότι δύσκολα μπορεί να κρατηθή σʼ αυτόν τον δρόμο, άν η ζωή τον έχη ρίξει μέσα σε αδιάκοπες σκοτούρες, έστω κι άν αυτές είναι αθώες - όπως είναι π.χ. οι φροντίδες κάποιου, που έχει την ευθύνη άλλων, αλλά αγωνίζεται ταυτόχρονα να έχη και νήψη."
Π. Ιωάννης: "Ναι, είναι δύσκολο, αλλά τί καλό μπορεί να αποκτηθή χωρίς αγώνα; Στο κάτω-κάτω, αν το ιδούμε από μιάν άλλη άποψη, μήπως η σωτηρία μας δεν βρίσκεται στον αγώνα μας, μήπως η Βασιλεία του Θεού δεν αποκτάται δια της βίας;" Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν." (Ματθ. 11:12). Δηλαδή με το να υποχρεώνωμε τον εαυτό μας πιεστικά και να αγωνιζώμαστε, να δίνωμε μάχες και να επιτυγχάνουν μόνον αυτοί, που έχουν τον μεγαλύτερο ζήλο. Εδώ χρειάζεται προσευχή."

[Misha]

Ηγ. Ταϊσία: "Πάτερ, δίδαξε με πως να προσεύχωμαι."
Π. Ιωάννης: "Η προσευχή είναι το πιο απλό και ταυτόχρονα το πιο δύσκολο πράγμα. Το παιδί παρακαλεί με τον δικό του τρόπο. Ζητά ό,τι θέλει από τον πατέρα και την μητέρα του. Είμαστε κι εμείς παιδιά του ουρανίου Πατρός, γιατί λοιπόν θα πρέπει να κάνωμε διαφορετικά; Πρέπει να του πούμε τις ανάγκες μας, όπως τις νοιώθομε και με τον ίδιο τρόπο να του ανοίξωμε την καρδιά μας. "Εγγύς Κύριος πάσι τοις επικαλουμένοις αυτόν εν αληθεία… και της δεήσεως αυτών εισακούσεται (Ψαλμ. 144:19, 20). Και πάλι σας λέγω "ελεύσομαι" (11 Σαμ. 17:2).

Ω, πόσο μεγάλο είναι το έλεος του Θεού για μας! Αλλά ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε φρόνιμοι και προσεκτικοί, να τηρούμε τον νου μας μακριά από περισπασμούς, μετεωρισμού και μάταιες σκέψεις".
Ηγ. Ταϊσία: "Μερικές φορές Μπάτουσκα προσεύχομαι πραγματικά με όλο μου το έιναι σαν να στέκωμαι μπροστά στον ίδιο τον Θεό. Τότε εξαφανίζεται ο εαυτός μου και η προσευχή μου γίνεται γλυκειά και θερμή. Αυτό όμως δεν συμβαίνει συχνά. Μερικές φορές πάλι δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να έλθη σʼ αυτήν την κατάσταση, γιατί φοβούμαι τον εχθρό, μήπως δηλαδή με κολακεύει και με κάνει να νοιώθω υπερηφάνεια, που κάνω τέτοια προσευχή, γιατί ακόμη είμαι άπειρη και δεν μπορώ να σταθώ σʼ αυτό το ύψος ανεπηρέαστη. Αυτή η εργασία είναι για κείνους, που είναι πιο προοδευμένοι πνευματικά από μένα.

Έχω διαβάσει φυσικά όλα εκείνα τα ασκητικά συγγράμματα, που μας λένε να είμαστε προσεχτικοί, όσον αφορά την καθαρή προσευχή - ιδιαίτερα οι αρχάριοι, όπως είμαι εγώ – και μας προειδοποιούν ότι όσοι καταπιάνονται μʼ αυτήν πρόωρα, πρέπει να παίρνουν πολλές προφυλάξεις, επειδή η προσευχή αυτή είναι ένα μεγάλο χάρισμα, που το δίνει ο ίδιος ο Θεός."
Π. Ιωάννης: "Γιʼ αυτό ακριβώς σου λέγω να είσαι φρόνιμη και προσεχτική. Δεν είναι όμως σωστό να αποφεύγης την καθαρά προσευχή. Αυτή η προσευχή είναι επίσκεψη της χάρης του Θεού. Πρέπει να την επιζητή κανείς επίμονα και εντατικά και να την φυλάττη σαν κόρη οφθαλμούR δεν πρέπει κατά κανένα τρόπο να την αποφεύγη. Ο εχθρός μισεί αυτού του είδους την προσευχή και προσπαθεί να μας φοβίσει και να μας απατήση. Αυτή η προσευχή ειρηνεύει την ψυχή και φέρνει την σιωπή και την ηρεμία."
Ηγ. Ταϊσία: "Από τότε, που έγινα ηγουμένη δεν προσεύχομαι πολύ. Οι καθημερινές εργασίες και φροντίδες, με τις οποίες ασχολούμαι συνεχώς, με εξαντλούν τόσο, που μολις καταφέρνω να συρθώ το βράδυ στο κρεββάτι μου και πριν προλάβω καλά-καλά να ξυπνήσω το πρωί ξαναρχίζουν πάλι τα ίδια. Μόλις ανοίξω την πόρτα του κελλιού μου κυριολεκτικά καταπτοούμαι από τις έγνοιες και δυσκολεύομαι να ξαναγυρίσω στην προσευχή."
Π. Ιωάννης: "Η σωτηρία και η προσευχή δεν βρίσκονται στα πολλά λόγια, αλλά στην κατανόηση και στην θέρμη της καρδιάς.

Το σπουδαιότερο πράγμα, που πρέπει να θυμάσαι κατά την διάρκεια της ημέρας είναι ότι πρέπει να έχεις συνεχή μνήμη Θεού, να κάνης δηλαδή μυστική νοερά προσευχή. Κι εγώ ο ίδιος δεν έχω καιρό να παρευρίσκωμαι σε μακρές μοναστηριακές ακολουθίες, αλλά όπου κι αν πάω, είτε με τα πόδια είτε με το πλοίο, είτε με την άμαξα καθιστός ή ξαπλωμένος δεν μʼ εγκαταλείπει ποτέ η σκέψη του Θεού. "Προωρώμην τον Κύριον ενώπιον μου δια παντός… ίνα μη σαλευθώ." (Ψαλμ. 15:8). Η σκέψη ότι Εκείνος είναι κοντά μου δεν μʼ εγκαταλείπει ποτέ. Πρέπει και συ να προσπαθήσης να κάνης το ίδιο."
Ηγ. Ταϊσία: "Μπάτουσκα, τον νοιώθεις κοντά σου τον Θεό;"
Π. Ιωάννης: "Ναι, αγαπητή μου, σαν κάποιο κοντινό, πολύ κοντινό μου πρόσωπο. Είναι πάντα μαζί μου, όπως είπε ο ίδιος "ενοικήσω εν αυτοίς… και έσομαι αυτών Θεός." (Βʼ Κορ. 6:16). Πώς αλλιώς θα μπορούσα να δρω όλη μέρα, άν δεν ήταν η χάρη του Θεού;".

Ηγ. Ταϊσία: "Όλʼ αυτά όμως, αγαπητέ μου Μπάτουσκα, είναι εξωτερικά. Έκτισα λοιπόν ένα καθολικό με εισφορές, που μάζεψαν άλλοι από άλλους και γιʼ αυτό το πράγμα με επαινούν όλοι. Αυτό είναι μια εξωτερική ανταμοιβή για εξωτερικά έργα. Τί γίνεται όμως με την ψυχή μου; Τί πρόοδο έχω κάνει όλʼ αυτά τα πολλά χρόνια, που είμαι στο μοναστήρι;"

[Misha]

Π. Ιωάννης: "Λες ότι δεν απόκτησες τίποτε για την ψυχή σου! Αυτό θα το κρίνη ο Θεός, που είναι ο γνώστης των καρδιών.Όσο είμαστε σʼ αυτήν την γην, Ταϊσία, η ψυχή είναι αναπόσπασα συνδεδεμένη με εξωτερικά πράγματα και οι αγώνες, άν κι έχουν υλικό χαρακτήρα, γίνονται για τον Κύριο και την δόξα Του. Αναμφισβήτητα αυτοί οι αγώνες γίνονται αποδεκτοί από τον Θεό. Λες ότι η εκκλησία χτίστηκε με δωρεές άλλων. Χα! Είναι πολύ πιο εύκολο να χτίσει κανείς κάτι με δικά του χρήματα παρά με χρήματα, που αποκτώνται με την δύσκολη και κουραστική μέθοδο της συλλογής εισφορών και δωρεών. Λες ότι σʼ επαινούν, που έκτισες το καθολικό. Πώς να μην επαινέση κανείς ένα τέτοιο έργο; Στο κάτω-κάτω το όνομα του Θεού θα δοξάζεται μέσα σʼ αυτόν τον ναό από χιλιάδες στόματα στους αιώνας των αιώνων. Η μνήμη σου σαν κτιτόρισσα του ναού δεν θα ξεχαστή από την Εκκλησία."
Ηγ. Ταϊσία: "Αυτές όμως οι φροντίδες για τις οικοδομές μαζί με τις στενοχώριες και τους κόπους, που τραβώ γενικά σαν ηγουμένη, μʼ έχουν κάνει να μην έχω ούτε προσευχή, ούτε νηστεία, ούτε μοναχική εργασία."
Π. Ιωάννης: "Οι αγώνες σου δεν είναι μόνο για την δική σου την ψυχή, αλλά για το γενικό καλό. Γιʼ αυτό και είναι μεγάλοι, μεγαλύτεροι απʼ ό,τι εάν γίνονταν μόνο για τον εαυτό γου. Όσο για την νηστεία, λες ψέμματα. Το φαγητό σου είναι φτωχό και απλό. Το να νηστεύης περισσότερο είναι αδύνατον, αφού εργάζεσαι."

Ηγ. Ταϊσία: "Κάποτε σας έγραψα, Μπάτουσκα, και σας ζήτησα να προσευχηθήτε, για να θεραπευθώ από μια αρρώστια και είδα κάποια ανακούφιση αλλά δεν θεραπεύθηκα τελείως."
Π. Ιωάννης: "Αυτό σημαίνει ότι δεν έπρεπε να θεραπευθής τελείως. Μην προσπαθής να ξεφευγής από τις αρρώστιες. Πρέπει να αρρωσταίνει κανείς για ένα διάστημα και να υπομένη. Όλα γίνονται για το καλό σου, για την σωτηρία σου."

Ηγ. Ταϊσία: "Βιαστήκατε τόσο, που δεν προλάβατε ούτε να φάτε τίποτε. Νοιώθω ένοχη, που μείνατε νηστικός."
Π. Ιωάννης: "Αντίθετα, είμαι πιο χορτάτος απʼ ότι χρειάζεται. Θέλω να είμαι νηστικός. Όταν είναι κανείς νηστικός σωματικά, η ψυχή του είναι ικανοποιημένη, νοιώθει πιο ελεύθερος και του είναι πιο εύκολο να εξαρθή πνευματικά, ενώ το γεμάτο στομάχι καταπλακώνει την ψυχή, την σκλαβώνει. "Ουκ επʼ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος". (Ματθ. 4:4)
Ηγ. Ταϊσία: "Είναι περίεργοR είναι νʼ απορή κανείς, πως το κάθε συνηθισμένο και απλό περιστατικό, ακόμη και την κάθε λέξη την εκμεταλλεύεσθε, για να δώσετε ένα μάθημα. Ακόμη κι αυτόR τί υψηλό νόημα, που προέκυψε!"
Π. Ιωάννης: "Ο Χριστιανός πρέπει να προσέχη πολύ την κάθε λέξη και πρέπει να την εκμεταλλεύετια για το καλό του πλησίον του."
Ηγ. Ταϊσία: "Λοιπόν, αγαπητέ Μπάτουσκα, πλησιάζομε στο λιμάνι και χωρίζουμε τώρα." Καθώς το είπα αυτό άρχισα να κλαίω.
Π. Ιωάννης: "Τίς ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;" (Ρωμ. 8:35) Εμείς, δηλαδή εσύ και εγώ θα αγαπούμε τον Κύριο. Τίποτε σʼ αυτήν την ζωή ή στην μέλλουσα ζωή δεν μπορεί να μας χωρίση απʼ αυτήν την αγάπη - πίστευε μόνο και έλπιζε. "Κράτει ό έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου" (Αποκ. 3:11).
Ηγ. Ταϊσία: "Πώς μπορώ να σας εκφράσω την ειλικρινέστατη και βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου, που επισκεφθήκατε το μοναστήρι μας; Ω! Αν μπορούσα μόνο να σας φανώ κι εγώ κάπως χρήσιμη!"
Π. Ιωάννης: "Εξακολούθησε να ευχαριστής τον Κύριο. Τίποτε δεν μου είναι πιο ευχάριστο. Δεν χρειάζεται τίποτʼ άλλο."

Ηγ. Ταϊσία: "Βλέπομεν γαρ άρτι διʼ εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον" (Α΄Κορ. 13:12) πρόσθεσα και συνέχισα: "Θα ιδούμε πράγματι, Μπάτουσκα, τον Κύριο πρόσωπο προς πρόσωπον; Μου φαίνεται ότι η θνητή φύση του ανθρώπου δεν θα το αντέξη."
Π. Ιωάννης: "Όχι, ο άνθρωπος δεν θα μπορέση να το αντέξη, όσο βρίσκεται ακόμη στο σαρκίο του, όσο ζη στην γη και περιτριγυρίζεται από τις γήϊνες αναταραχές. Θυμήσου τί είπεν ο Θεός στον Μωϋσή. "Ου δυνήση ιδείν το πρόσωπον μουR ου γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπον μου και ζήσεται" (Εξοδ. 33:20). Στον μέλλοντα όμως αιώνα, όταν ο άνθρωπος θα έχη γίνει πνευματικός, ο Κύριος θα τους φανερωθή για όσο μπορεί νʼ αντέξη, αλλά αυτό είναι έργο του Θεού. Για να μη χάσει κανείς την ουράνια βασιλεία, το φωτεινότατο αυτό κατοικητήριο των αγίων, που είναι αιώνιοι, άχρονοι, αθάνατοι, φωτοφόροι, ευωδιάζοντες και περιχαρείς, πρέπει να προετοιμάζεται από εδώR πρέπει να τηρή τις εντολές του Θεού με συναίσθηση μετανοίας και να επιδίδεται σε αγαθοεργίες. Πρέπει να επισκέπτεται συχνά τον οίκο του Θεού εδώ στην γη και να εξοικειώνεται μʼ αυτόν. Πρέπει να γνωρίζη το μεγάλο παιδαγωγικό προορισμό, που έχει ο ναός στις ψυχές των Χριστιανών και να συνηθίση να αναπνέη τον ουράνιο αέρα του με τον οποιον ευωδιάζεται όλο το βασίλειο του ουρανού, όλος ο χορός των αγίων. Στον ναό δοξάζονται αενάως οι αρετές, τα αξιέπαινα έργα και ο ηρωϊσμός όλων των αγίων της Εκκλησίας. Με την ενσάρκωση του Υιού του Θεού αμέτρητη χάρη και έλεος εκχύνεται στον λαό του Θεού. Πολλά όμως είναι και εκείνα, που απαιτούνται απʼ αυτόν τον λαό: Συνεχής και άγρυπνη θεώρηση των έργων της Θείας οικονομίας, που εκφράζεται με την εκπλήρωση των εντολών του Θεού, υπακοή, αμοιβαία αγάπη και υποταγή του ενός στον άλλο, αλήθεια και αγιότητα. Για να γίνουν αυτά, χρειάζεται νήψη. Όπως λέγει η γραφή "Ει γαρ εαυτούς διεκρίνομεν ουκ αν εκρινόμεθα." (Αʼ Κορ. 11:31). Ω, πώς σχίζει ο εχθρός την ψυχή του ανθρώπου στα δύο απομακρύνοντας την από τον Θεό με τους πειρασμούς, με την αγάπη της σάρκας και των σαρκικών απολαύσεων, και στρέφοντας την προς τον κόσμο και τις αξίες του, την επίγεια δόξα, την σωματική ωραιότητα, τον πλούτο και τις διάφορες γήϊνες απολαύσεις, ως επί το πλείστον αμαρτωλές! Η αγάπη προς τον Θεό σβήνει μέσα στην αγάπη της αμαρτίαςR γιʼ αυτό είναι σημαντικό να παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή όλες τις μεταβολές της καρδιάς μας, ώστε να μην απομακρυνθή αυτή από τον Θεό, που είναι η μόνη πηγή όλων των αγαθών."
Ηγ. Ταϊσία: "Δεν ξέρω, ίσως κάνω λάθος, αλλά, ενώ εγώ εξετάζω συχνά την καρδιά μου, δεν βρίσκω να την τραβά τίποτε το γήϊνο. Δεν μπορώ να μη νοιώθω ότι ζω κάπως απόμακρα από τα κοσμικά πράγματα και αποδέχομαι την συμμετοχή και την σχέση μου με τον κόσμο μόνο σαν μια ανάγκη."
Π. Ιωάννης: "Πρέπει να ευχαριστής τον Θεό, που σου έχει δώσει αυτήν την απάθεια. Δεν είναι δική σου. Μόνο η δική Του δύναμη μπορεί να διατηρήση τον άνθρωπο σʼ αυτήν την κατάσταση."

[Misha]

Ηγ. Ταϊσία: "Όταν σκέφτομαι την ενότητα μεταξύ Θεού και ανθρώπων, φθάνω αθέλητα σʼ ένα ερώτημα. Σε τί χρησιμεύουν όλες μας οι προσπάθειες , οι στερήσεις και οι αγώνες για την Βασιλεία των Ουρανών, εάν αυτή η βασιλεία, όπως και ο Θεός που μας την δίνει, είναι μόνο αγάπη, χαρά και ειρήνη; Χιλιάδες αρχαίοι άγιοι έλαμψαν με τα παλαίσματα τους και τα ίδια αυτά παλαίσματα έχουν ορισθή να γίνωνται και από τους σύγχρονους μοναχούς. Ο Θεός όμως, η αιώνια Αγάπη, απαιτεί μόνο αγάπη, για να θρονιαστή στην καρδιά του ανθρώπου. "Υιέ, δος μοι σην καρδίαν". (Σοφ. Σολ. 23:26). Οι ασκητικοί αγώνες είναι εξαντλητικοί και καταπιεστικοί. Μερικές φορές τους συγκρίνω με το γράμμα του νόμου "το γαρ γράμμα αποκτέννει, το δε πνεύμα ζωοποιεί." (Β. Κορ. 3:6).
Π. Ιωάννης: "Συγχέεις δυό διαφορετικά πράγματα. Το κάθετι έχει την ώρα του και τον τόπο του. Τα ασκητικά παλαίσματα είναι αναγκαία, για να εξασκήσωμε τον εσωτερικό άνθρωπο, για να νεκρώσωμε τα πάθη, που έχομε μέσα μας και να προετοιμασθούμε να φθάσωμε στο "μέτρο ηλικίας του πληρώματος του Χριστού" (Εφ. 4:13), οπότε θα μπορέσωμε να δεχθούμε και να κρατήσωμε στην καρδιά μας την Βασιλεία του Θεού. Ο Θεός είναι μαζί μας πάντοτε, στέκεται στην πόρτα της καρδιάς μας και όπως λέγει η γραφή "Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω" (Αποκ. 3:20) Είναι όμως η καρδιά πάντοτε ικανή να Τον δεχθή; Γιʼ αυτό διαβάζομε βιβλία και παίρνομε παραδείγματα ασκητικών παλαισμάτων, για να πάρωμε κι εμείς δύναμη, που θα μας βοηθήση στην τελείωση μας. Μʼ αυτά τα παλαίσματα θα μπορέσωμε να καθαρίσωμε την καρδιά μας, για να μπορέση κι αυτή με τη σειρά της να δεχθή την Βασιλεία του Θεού, δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό.

Ξέρεις το τροπάριο του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τήρωνος; "Ως άρτος ηδύς τη Τριάδι προσήνεκται" Τί σημαίνει αυτό; Πώς ερμηνεύεις τα λόγια αυτά; Για να είναι ο άρτος ηδύς και ευχάριστος, είναι ανάγκη να κοσκινήσωμε καλά το αλεύρι και να το καθαρίσωμε από τα ξένα σώματα, απʼ όλα τα άχρηστα. Μόνο τότε θα είναι ο άρτος καθαρός και εύγεστος. Έτσι συμβαίνει και με την καρδιά μας. Για να γίνη αυτή θυσία ευάρεστη στον Θεό, είναι ανάγκη να την καθαρίσωμε πρώτα από τα πάθη, που ενυπάρχουν εκεί και να πετάξωμε πέρα αυτά τα πάθηR μόνο τότε θα γίνη η καρδιά μας θυσία ευάρεστη στον Θεό."
Ηγ. Ταϊσία: "Αγαπητέ Μπάτουσκα, πώς πρέπει να εννοήση κανείς την εντολή των "καλών έργων"; Πρέπει πράγματι αυτά τα έργα να τα κρύβωμε;"
Π. Ιωάννης: "Εγώ την εννοώ ως εξής: "Ούτω λαμψάτω το φώς υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς." (Ματθ. 5:16). Αφήστε λοιπόν, τον κόσμο να ιδή τα καλά σας έργα, για να δοξάση γιʼ αυτά τον Κύριο. Θα πάρουν έτσι οι άνθρωποι ένα ζωντανό παράδειγμα και θα πεισθούν γι΄αυτά τα έργα. Απʼ αυτήν όμως πρέπει να τα κρύβετε (κι έδειξε με το δάχτυλο του την καρδιά). Απʼ αυτήν, όλα πρέπει να μένουν κρυφά "Μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου" (Ματθ. 6:3). Με το "αριστερά" εννοεί στην πραγματικότητα την γνώμη, που έχομε για τον εαυτό μας και την ματαιοδοξία."

Π. Ιωάννης: "Εν τω νότω οι σπείροντες δάκρυσιν ενθέοις θεριούσι στάχυας εν χαρά αειζωϊας" . "Αυτό για σένα Ταϊσία είναι παρηγορητικό. Αυτοί, που σπείρουν με δάκρυα θα θερίσουν με χαρά στον μέλλοντα αιώνα. Πόσο συχνά στέλνει ο Θεός ανακούφιση σʼ αυτόν, που πιστεύει! Να θυμάσαι ότι οι αγώνες για τον Κύριο και οι θλίψεις, που περνά κανείς για χάρη Του, είναι το πιο υψηλό πράγμα."

…

"Μάτουσκα, πώς παρηγόρησε ο Κύριος την Μαρία την Μαγδαληνή; "Μαρία, τί κλαίεις, τίνα ζητείς; (Ιωάν. 20:15) Και σένα σου λέγει επίσης "Ταϊσία τί κλαίεις, τίνα ζητείς;" "Ζήτα, ζήτα τον Ιησού κι αυτός θα σου εμφανισθή. Υπάρχουν πολλές παρηγοριές γιʼ αυτόν που πιστεύει, όπως π.χ. στην Θεία Λειτουργία, όπου μερικές φορές βρίσκει κανείς παρηγοριά, φώτιση της ψυχής, αποκάλυψη μυστηρίων!"

Ηγ. Ταϊσία: "Δεν είναι ότι ζητώ να μάθω Μπάτουσκα. Μπορώ να σας κοιτάζω κατά πρόσωπο, γιατί είμαι ειλικρινής απέναντι σας. Ένας σκεπτόμενος άνθρωπος όμως δεν μπορεί παρά να διερωτηθεή για σας, ιδιαίτερα μάλιστα, αν έχη πνευματική τοποθέτηση απέναντι στη ζωή. Γιʼ αυτό σκέφτομαι κι εγώ για σας. Τί είδους άνθρωπος είσθε και πού θα καταλήξουν όλʼ αυτά;"
Π. Ιωάννης: "Για δες! Για δες! Κοίτα τί ψάχνεις να βρης! "Πού θα καταλήξουν όλʼ αυτά;" Μα και η αρχή και το τέλος είναι στο έλεος του Θεού. Κοίταξε και κρίνε από τους καρπούς του δένδρου, όπως γράφει και στο Ευαγγέλιο. "Από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς" (Ματθ. 7:16) Πρέπει επίσης να αναζητήσης αυτούς τους καρπούς και στον εαυτό σου, γιατί θα υπάρχουν μέσα σου, πρέπει να υπάρχουν. Ταυτόχρονα να θυμάσαι ότι η ειρήνη προέρχεται από τον Θεό. Ο εχρθός δεν μπορεί να φέρη πραγματική ειρήνη. Η δουλειά του είναι να διαταράσση κι όχι να δίνη ειρήνη."

[Misha]

Ηγ. Ταϊσία: "Θέλω να σας ρωτήσω και κάτι άλλο. Από πολύ καιρό τώρα προσπαθώ να απομακρυνθώ από τους συγγενείς μου. Σπάνια τους γράφω και πάνε τώρα δεκατέσσερα χρόνια από τότε, που τους επισκέφθηκα για τελευταία φορά. Αυτοί με προσκαλούν και προσπαθούν να έλθουν κοντά μου, ενώ μερικοί άλλοι άνθρωποι μου λένε ότι είναι αμαρτία να εγκαταλείπει κανείς τους συγγενείς του. Λένε ότι αν κανείς κάνη το καλό στους ξένους, πρέπει να το κανη επίσης και στους συγγενείς του. Εγώ προσπαθώ συνέχεια νʼ αποξενωθώ απʼ όλʼ αυτά, γιατί έχει λεχθή ότι "και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού" (Ματθ. 10:36). Εκτός αυτού τί κοινό έχομε; Το μόνο που κάνουν είναι να με διακόπτουν από τα καθήκοντα μου και φοβούμαι ότι είναι και πολύ αμαρτωλοί. Εσείς τί γνώμη έχετε;"
Π. Ιωάννης: "Αυτό που κάνεις είναι καλό. Κρατήσου μακριά απʼ αυτούς. Να θυμάσαι ότι "ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν" (Ματθ. 6:24). Τώρα έχεις άλλους συγγενείς, τις εν Χριστώ αδελφές σου. Θα δώσης λόγο γιʼ αυτές μπροστά στον Θεό. Όσο για τους συγγενείς σου, αφού τους έχης ήδη εγκαταλείψει, μην κοιτάζης πίσω σου (Ιερ. 46:15). Δεν υπάρχει πιο μεγάλος πόλεμος για ένα πνευματικό άνθρωπο από εκείνον, που έχει από τους συγγενείς του "Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού." (Ματθ. 10:36) Έτσι ήταν την εποχή του Χριστού, έτσι είναι τώρα κι έτσι θα είναι πάντα."

Ηγ. Ταϊσία: Κάποτε εξομολογήθηκα στον Πατέρα Ιωάννη παίρνοντας μια-μια τις εντολές με την σειρά. Αφού με άκουσε, μου είπε.
Π. Ιωάννης: "Όλες αυτές οι αμαρτίες είναι, ας το πούμε έτσι, αναπόφευκτες, καθημερινές, για τις οποίεςς πρέπει συνεχώς να μετανοούμε νοερά και να κοιτάζωμε να καλυτερεύουμε. Πες μου όμως κάτι. Πώς είναι η καρδιά σου; Υπάρχει εκεί τίποτε το αμαρτωλό, θυμός, έχθρα, περιφρόνηση, μίσος, φθόνος, κολακεία, μοχθηρία, υποψία, κατάκριση; Μήπως επιθυμής το κακό του πλησίον σου; Αυτό είναι το δηλητήριο, από το οποίο ας μας γλιτώση ο Θεός. Αυτό είναι το σημαντικό."
Ηγ. Ταϊσία: Απάντησα ότι δεν ένοιωθα μέσα μου κανένα θυμό, οργή, εκδικητικότητα ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο και ότι γιʼ αυτό, που κατηγορούσα τον εαυτό μου ήταν μονο μια υποψία και μια δυσπιστία απέναντι στους ανθρώπους, που γεννήθηκαν μέσα μου εξ αιτίας της αδικίας και της ατιμίας πολλών. Ο πατήρ Ιωάννης απάντησε:
Π. Ιωάννης: "Δεν δικαιολογείσαι να νοιώθης έτσι, θυμήσου "Η αγάπη μακροθυμεί… η αγάπη ού λογίζεται το κακόν." (Αʼ Κορ. 13:45). Να τα σκεπάζης όλα με την αγάπη. Μην κατοικής μέσα στην λάσπη του κόσμου. Να φθάνης την τελειότητα εν αγάπη Χριστού. Πάντως ακόμη κι ο Ιησούς "ούκ επίστευεν εαυτόν αυτοίς δια το αυτόν γινώσκειν πάντα". (Ιωάν. 2:24)
Ηγ. Ταϊσία: "Μπάτουσκα, πως μπορώ να εμπιστεύωμαι ανεπιφύλακτα και να πιστεύω στους ανθρώπους, όταν εξ αιτίας τους υπέφερα τόσα πολλά, ενώ ήμουν αθώα και δεν άξιζα τέτοια συμπεριφορά; Μερικές φορές με πιάνει μια δυσπιστία και μια υποψία, επειδή φοβούμαι το μέλλον."
Π. Ιωάννης: "Γιατί να κοιτάζωμε το μέλλον;" "Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής" (Ματθ. 6:34). Ας παραδοθούμε σαν παιδιά στον Ουράνιο Πατέρα μαςR "ο Θεός ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε." (Αʼ Κορ. 10:13). Με τις υποψίες βασανίζεις μόνο τον εαυτό σου και δεν εξυπηρετείς τον σκοπό, που έταξες. Βλάπτεις ακόμη και τον εαυτό σου με το να φαντάζεσαι εκ των προτέρων ότι υπάρχει κακό εκεί, όπου πιθανόν δεν υπάρχει τίποτε. Εφʼ όσον εμείς δεν κάνομε κακό σε κανένα, ας μας κάνουν οι άλλοι, αν το επιτρέπη αυτό ο Θεός."
Ηγ. Ταϊσία: Κάποτε είπα στον Μπάτουσκα ότι μερικές φορές με κυριεύει ένας δυνατός πειρασμός, που δεν μπορώ να τον περιγράψω με λόγια. Είναι ένα είδος καταπίεσης, που φθάνει στην απελπισία. Είναι σαν να επικρέμεται πάνω απʼ το κεφάλι μου ένα μαύρο σύννεφο, απʼ όπου δεν φαίνεται να υπάρχη διέξοδος. Όλα φαίνονται τόσο σκοτεινά και τόσο βαρειά στην ψυχή μου, ώστε αυτόν τον πειρασμό τον χαρακτηρίζω "διαβολικό", αν μάλιστα διαρκούσε πιο πολύ απʼ ό,τι διαρκεί συνήθως, θα μπορούσε να προκαλέση τον θάνατο ή την τρέλλα.
Π. Ιωάννης: Ο Πατήρ Ιωάννης απάντησε: "Ο Θεός επιτρέπει σʼ αυτόν τον πειρασμό να προσβάλλη τις δυνατότερες φύσεις, αυτούς δηλαδή, που είναι πιο πεπειραμένοι στον πνευματικό πόλεμο. Ο εχθρός σου τον παρουσιάζει, επειδή βλέπει ότι οι αγώνες σου φθάνουν σʼ ένα τέλος, ότι ετοιμάζεται για σένα στον ουρανό μια ανταμοιβή και θέλει να σε χτυπήση και να σε ρίξη κάτω μʼ ένα δυνατό τίναγμα και να σου στερήση έτσι τον στέφανο. Έχει καταστρέψει πολλούς με την απόγνωση. Να είσαι δυνατή και ανδρεία, να πολεμάς τις μηχανορραφίες του εχθρού. Μην παραδίδεσαι. Να σηκώνης αυτόν τον σταυρό με ταπείνωση και αντοχή. Να θεωρής ότι αυτός ο πειρασμός σου παρουσιάζεται, για να μεγαλώση την ταπεινοφροσύνη σου και ο Κύριος θα σε βοηθήση. Αυτός που έχει θεμελιωμένη την ψυχή του πάνω σε βράχο, δεν θα κλονισθή από τους ανέμους των πειρασμών του εχθρού, καμιά καταιγίδα δεν είναι αρκετά δυνατή να συγκλονίση τα θεμέλια. Εκείνος όμως, που το σπίτι της ψυχής του είναι χτισμένο στην άμμο, η ψυχή, που δεν έχει σαν θεμέλιό της την Πέτρα Χριστό, εύκολα καταστρέφεται ακόμη και με μια μικρή μπόρα.

Την πνευματική κλίμακα να την ανεβαίνης, όχι να την κατεβαίνης. Να ανυψώνεσαι στο πνεύμα και στον νου. Κληθηκες, για να οδηγήσης το μικρό σου ποίμνιο των παρθένων, που τις έχει διαλέξει ο Θεός, για νʼ ακολουθήσουν την μοναχική ζωή. Αυτό το έργο να μην το θεωρής κατώτερο ή μικρότερο από τις αρετές εκείνες και τα ασκητικά επιτεύγματα, που θα μπορούσες να επιτύχης με την ησυχία προσπαθώντας να σώσης μόνο την ψυχή σου. Τώρα δεν έχεις ειρήνη, επειδή υπηρετείς τον πλησίον σου. Οι αγώνες σου τώρα είναι οι φροντίδες και οι θλίψεις. Είναι φροντίδες και θλίψεις μαρτύρων, γιατί εσύ σταυρώνεσαι για όλους, για χάρη της αγάπης του Θεού και του πλησίον σου. Τί θα μπορούσε να είναι υψηλότερο;"
Ηγ. Ταϊσία: Την άλλη μέρα το πρωί ο Μπάτουσκα κι εγώ πήγαμε στην εκκλησία, όπου η Αγία Τράπεζα ήταν μαρμάρινη. Ξαφνικά, ο Μπάτουσκα ρώτησε: "Από τί είναι φτιαγμένος αυτός ο βωμός; " Με έκπληξη τον κοίταξα και απάντησα "Από μάρμαρο". Είπε τότε "Συνεπώς, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Ας είναι λοιπόν και η καρδιά σου σαν αυτή την πέτρα. Να είσαι ανδρεία. Έχε θάρρος!"
Ηγ. Ταϊσία: "Μερικές φορές, όταν προετοιμάζωμαι να κοινωνήσω, με δυσκολία κρατιέμαι άγρυπνη την προηγούμενη νύχτα. Εξαντλούμαι, είτε από τον καθημερινό κάματο είτε από κάτι άλλο και νοιώθω την ανάγκη να κοιμηθώ. Γιʼ αυτό είμαι αναστατωμένη στην εκκλησία."
Π. Ιωάννης: "Νομίζεις ότι η αϋπνία ή οποιοσδήποτε άλλος αγώνας είναι αρκετά δυνατές ή σημαντικές προϋποθέσεις, ώστε να μας δίνουν παρρησία μπροστά στο Άγιο Ποτήριο; Θυμάσαι τον ληστή στον σταυρό; Ένας αναστεναγμός ειλικρινούς μετανοίας, μια απλή πίστη στις αρετές του Εσταυρωμένου - αυτή είναι η δικαιολογία μας, για να κοινωνήσωμε και όχι οι ψευτοαγώνες. Φυσικά και είναι αναγκαίο να αγωνιζώμαστε, αλλά όχι με την πρόθεση να δείξωμε τα καλά μας έργα και να τα χρησιμοποιήσωμε, ας πούμε, σαν δικαιολογία ότι είμαστε άξιοι να κοινωνήσωμε. "Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει." (Ψαλμ. 50:19).

Π. Ιωάννης: "Πρέπει να βιάζει κανείς τον εαυτό του.Θυμήσου- πρέπει να βιάζη κανείς τον εαυτό του για το καλό του πλησίον του και για την δόξα του Θεού"

…

"Είναι καλό το ότι θυμάσαι τα λόγια μου. (για σημειώσεις της). Ο Απόστολος λέγει: "Επαινώ δε υμάς αδελφοί ότι πάντα μου μέμνησθε και καθώς παρέδωκα υμίν τας παραδόσεις κατέχετε" (Αʼ Κορ. 11:2). Αυτό σημαίνει ότι ο σπόρος πέφτει σε γόνιμο έδαφος και καρποφορεί καρπό ικανό να θρέψη κι άλλους."

Ηγ. Ταϊσία: "Νομίζω Μπάτουσκα, ότι ο περισπασμός, αν και δεν αποτελή αυτός καθʼ εαυτόν μια συγκεκριμένη μορφή αμαρτίας, εν τούτοις κι αυτός εμποδίζει και καταστέλλει την παρουσία του Θεού όχι λιγότερο από τις άλλες αμαρτίες."
Π. Ιωάννης: "Μα, δεν θεωρείς αμαρτία τον περισπασμό; Είναι η απώλεια της προσοχής. Ο Σωτήρας μας έκανε λόγο γιʼ αυτόν, όταν είπε: "Σίμων, Σίμων, ιδού ο σατανάς εξητήσατο υμάς του σι
νιάσαι ως τον σίτον (Λουκ. 22:31). (το σινιάσαι σημαίνει να σε κοσκινίση, να σε διασκορπίση)
Ηγ. Ταϊσία: "Μιλούσε όμως για τον περισπασμό ο Χριστός, όταν τα είπε αυτά;"
Π. Ιωάννης: "Οπωσδήποτε για τον περισπασμό μιλούσε."

Π. Ιωάννης: Μερικά κορίτσια του έφερναν λουλούδια, συνήθως άσπρες και μωβ βιολέτες, που τις αγαπούσε πολύ. Κάποτε, αφού πήρε τα λουλούδια, κράτησε ένα στο χέρι του, το εξέτασε και είπε τα λόγια του Ευαγγελίου.

"Ουδέ Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού περιεβάλετο ως εν τούτων. Ει δε τον χόρτον του αγρού, σήμερον όντα και αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον, ο Θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς ολιγόπιστοι;" Πόσο φανερή είναι η αλήθεια του Θεού! "Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν." (Ματθ. 6:29, 30, 33). Εγώ το έχω ζήσει αυτό. Από τότε, που άρχισα να επιζητώ εντατικά τον Κύριο και να παλεύω κυριολεκτικά, για να Τον υπηρετήσω με προσευχές, αγαθοεργίες και άλλα έργα, δεν χρειάσθηκε σχεδόν ποτέ να φροντίσω γαι τις προσωπικές μου ανάγκες και εννοώ τις εξωτερικές. Με την δύναμη του Θεού με φροντίζουν και, μου δίνουν ρούχα να φορώ. Καθώς είναι καλοί άνθρωποι με περιποιούνται και το θεωρούν προσβολή, αν δεν δεχθώ την προσφορά τους."

Π. Ιωάννης: «Τί θησαυρό έχομε στην προσευχή. Με την προσευχή μπορούμε να λάβωμε όλα τα αγαθά από τον Κύριο και να κατανικώμε κάθε πειρασμό, να ξεπεράσωμε κάθε δοκιμασία και θλίψη».

Π. Ιωάννης: «Μάτουσκα, κοίταξε πως παλεύει αυτή η φτωχή μύγα! Εδώ κοίτα, να την! Ο άνεμος την πήρε και την κτύπησε την καημένη πάνω στο πλοίο, την έριξε στο πάτωμα και δεν μπορεί να σηκωθή, αλλά δεν χάνει την ελπίδα της, μάχεται με τον άνεμο. Αυτός την σπρώχνει προς τα πίσω, αλλά εκείνη πάλι προχωρεί σιγά-σιγά προς τα εμπρός. Τί έξυπνο! Έτσι ακριβώς μάχεται και ο εχθρός - ο διάβολος- την ψυχή. Την πετά σαν ανεμοστρόβιλος μακριά απʼ το μονοπάτι της σωτηρίας, πάνω στο οποίο κινείται, αλλʼ αυτή αντιμάχεται και δεν υποχωρεί. Αυτή η μύγα μας δίνει ένα μάθημα.» … ««Πόσο θαυμαστός είναι ο Δημιουργός στην δημιουργία Του! Κοίταξε αυτόν τον ήλιο! Τί σπάνια ομορφιά! Κι αν τα δημιουργήματα Του είναι τόσο μεγαλόπρεπα, φαντάσου πόσο πιο μεγαλόπρεπος είναι ο ίδιος ο Δημιουργός!»

Π. Ιωάννης: «Γνωρίζεις, τί ήταν εκείνο που κυρίως μʼ έστρεψε προς τον Θεό και εθέρμαινε την καρδιά μου από τα παιδικά χρόνια στην αγάπη προς Αυτόν; Ήταν το ιερό Ευαγγέλιο. Οι γονείς μου είχαν Ευαγγέλιο στην σλαβονική και στην ρωσική γλώσσα. Αγαπούσα πολύ να διαβάζω αυτό το θαυμάσιο βιβλίο, όταν ερχόμουν στο σπίτι κατά τις διακοπές. Διάβαζα και ευφραινόμουν μʼ αυτό. Έβρισκα στην ανάγνωσι μεγάλη και αναντικατάστατη παρηγοριά. Αυτό το Ευαγγέλιο είχα μαζί μου και στην Ακαδημία. Μπορώ να πω ότι ήταν συνοδοιπόρος της νεότητος μου, διδάσκαλος μου, χειραγωγός και παρηγορητής, με τον οποίο εγώ ήμουν ενωμένος από τα παιδικά μου χρόνια.»