Έχεις μέσα σου το Χριστό?

[AngelsGR]

εχεις μεσα σου τον Χριστό? Για να το καταλαβεις αυτο, κοιτα μεσα σου και δες αν νιωθεις γεματος. Αν νιωθεις ομως ενα απεραντο κενο, αν νιωθεις πως τιποτα απ΄οτι κανεις στην ζωη σου δεν σε ικανοποιει, αν νιωθεις πως δεν μπορεις να βρεις ηρεμια πουθενα και σε τιποτα, αν νιωθεις πως εισαι ενας ζωντανος νεκρος, τοτε απλα μεσα σου δεν υπαρχει ο Χριστός. Και τωρα που το καταλαβες τι γινεται? Τι μπορεις να κανεις? Πως μπορεις να βαλεις μεσα σου τον Χριστό? Τι γινεται οταν προσευχεσαι αλλα η προσευχη σου ειναι κενα λογια και δεν μπορεις να νιωσεις την δυναμη της?

[smarti]

Τι μπορεις να κανεις? Πως μπορεις να βαλεις μεσα σου τον Χριστό? Τι γινεται οταν προσευχεσαι αλλα η προσευχη σου ειναι κενα λογια και δεν μπορεις να νιωσεις την δυναμη της?

Σε μια ομιλία ενός πατέρα, είχα ακούσει ότι και να μην νοιώθουμε εμείς κάτι, θα πρέπει να συνεχίζουμε να προσευχόμαστε..και συγκεκριμένα μετά είχε πει κάτι το οποίο και εγώ κάποιες φορές όταν προσεύχομαι και νοιώθω κάτι τέτοιο φέρνω στη σκέψη μου τα λόγια του, τα οποία λένε ''Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΘΑ ΦΈΡΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ''
και έτσι συνεχίζω με αισιοδοξία....μία θα νοιώθουμε έτσι μία αλλιώς..αλλά εμείς δεν θα σταματάμε...στον αγώνα μας...με τα όλα του..και με τις πτώσεις και με τις χαρές και με τις λύπες....αρκεί να προσευχόμαστε...
Αν βρω την ομιλία θα την ανεβάσω στο θέμα σου..μπορεί να σε βοηθήσει!!

[AngelsGR]

τον αγωνα εννοειτε πως ποτε δεν τον σταματας αλλα και να τον σταματησεις θα δεις πως μονο χειροτερα γινονται τα πραγματα και θα τον αρχισεις και παλι. Το θεμα ειναι ομως πως στα παντα στην ζωη μας ανα καποιο χρονικο διαστημα κανουμε εναν ελεγχο να δουμε που βρισκομαστε. Οταν βλεπεις πως εισαι παγιωμενος σε μια κατασταση και δεν εχεις βελτιωση, τοτε σημαινει πως κατι κανεις λαθος. Και οταν αυτο το θεμα ειναι το σημαντικοτερο, η προσευχη, δεν μπορεις να μενεις απραγος.

[smarti]

http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... t&lid=2827

Την βρήκα την ομιλία...μακάρι να σε βοηθήσει.Έχει και άλλες ομιλίες περί προσευχής και είναι του πατέρα Αθανάσιου Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού.Αν πατήσεις το λινκ βγαίνει αμέσως η ομιλία.

[nikolaos-9]

Αν νιωθεις ομως ενα απεραντο κενο, αν νιωθεις πως τιποτα απ΄οτι κανεις στην ζωη σου δεν σε ικανοποιει, αν νιωθεις πως δεν μπορεις να βρεις ηρεμια πουθενα και σε τιποτα, αν νιωθεις πως εισαι ενας ζωντανος νεκρος, τοτε απλα μεσα σου δεν υπαρχει ο Χριστός.

Εδω είναι και το θαύμα!!

Εδω θα παρουσιαστεί ο Κύριος, στα δύσκολα.. Στα δύσκολα θα έρθει και θα απλώσει το χέρι Του για να μας σηκώσει: Όταν είμαστε στον πάτο, όταν η απόγνωση μας έχει κυριεύσει.
Πατέρας είναι, πατέρας στοργικός που γνωρίζει τις αδυναμίες μας δισεκατομμύρια αιώνες πριν μας δημιουργήσει, γιαυτό και μας δίνει το χέρι Του και πάντα έχει την προσοχή Του στραμμένη πάνω μας.

Η επιλογή είναι δική μας απο 'κει κι έπειτα.

[eleimon]

Είναι συνηθισμένο και γνωστό έξω από τα βαζάκια ή τα μπουκάλια στο σπίτι να κολλάμε μία ετικέτα

για να ξέρουμε τι έχουν μέσα. Γράφουμε απ' έξω κανέλα, δυόσμος, οινόπνευμα και είμαστε βέβαιοι

ότι πήραμε το σωστό μπουκάλι στα χέρια μας. Θα σας έχει συμβεί όμως αρκετές φορές να είναι άλλο

το περιεχόμενο και άλλο να λέει απ' έξω η ετικέτα. Μπορεί απ' έξω να λέει κανέλα και μέσα να μυρίζει σκόρδο ή απ' έξω να λέει λάδι και μέσα να μυρίζει πετρέλαιο. Υπάρχει βέβαια και πιο τρομερή και επικίνδυνη κατάσταση, διότι να μείνεις χωρίς κανέλα ή δυόσμο δεν είναι και μεγάλο το κακό.

Να έχει όμως μέσα κάποιο επικίνδυνο δηλητήριο ή μία τοξίνη, οι συνέπειες θα είναι τραγικές...



Τελικά ποια είναι η αλήθεια, πού βρίσκεται η πραγματικότητα; Στο τι λέει η ετικέτα ή το ποιο είναι το περιεχόμενο; Και αν μυρίζει πετρέλαιο το μπουκάλι που λέει απ' έξω λάδι, εσύ, εγώ, τι θα κάναμε; Θα το χρησιμοποιούσαμε ποτέ στη ζωή μας, στο σπίτι μας, στο φαΐ μας, επειδή λέει απ' έξω λάδι;



Τις σκέψεις αυτές τις έκανα παρατηρώντας τη ζωή μας πολλοι από μας που που λέμε ότι πιστεύουμε στο Θεό και ότι είμαστε χριστιανοί. Η ζωή μας μοιάζει με αυτό το μπουκάλι. Κοιτάζεις την ετικέτα απ' έξω και λέει "χριστιανός, παιδί του Θεού". Ανοίγεις το καπάκι της ζωής και περιμένεις να συναντήσεις αυτή τη γεύση, αυτό το άρωμα που διάβασες απ' έξω. Μα αντί για ζωή Χριστού συναντάς κοσμικότητα, σαρκικότητα, ειδωλολατρεία, εγωισμό. Τώρα ποιο απ' τα δύο ισχύει, ποιο απ' τα δύο να πιστέψεις, την ετικέτα ή το περιεχόμενο; Και μάλιστα όταν η διαφορά τού μέσα από το έξω είναι τόσο μεγάλη, ο προβληματισμός είναι σοβαρός και τα ερωτηματικά αμείλικτα.

Στις μέρες μας, που είναι "οι κακές μέρες του Τέλους" το φαινόμενο τούτο ανθεί και ακμάζει. Χριστιανοί στην ετικέτα μόνο. Όταν ζυγώσεις τη ζωή τους, είναι γεμάτη συμβιβασμό, συνθηκολόγηση με τον κόσμο της αμαρτίας και της αποστασίας. Καμία διαφορά δε βλέπεις στη ζωή τους. Ίσα-ίσα που είναι καθαρή και ευδιάκριτη η αγάπη τους και η προτίμησή τους στη ζωή του κόσμου γύρω μας. Ο Ιησούς Χριστός είναι μόνο στην ομολογία των χειλέων και βέβαια περιορίζεται σε κάποιες ώρες που πηγαίνουμε στην εκκλησία και συναναστρεφόμαστε πιστούς ανθρώπους της εκκλησίας.

[virgin]

Πάντως όταν ζούμε χριστιανικά είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι επιεικείς
σα να λές και χρωστάμε σ ΄όλον τον κόσμο ένα χαμόγελο
λοιπόν έχεις Χριστό όταν ο άλλος σου μιλά και τον ακούς
ανεξάρτητα πόσο σε νοιάζουν αυτά που σου λέει Οι χριστιανοί πρέπει ν ΄ακούμε αυτά που μας λένε
χωρις να τα δένουμε σχοινι κορδόνι
όταν επιτρέπεις στο άλλο να πει ,να ανοιχτεί, να σου αποθέσει τη σκέψη η την κούραση του
όπως αν ήταν η αδερφή σου ο φίλος σου ο πατέρας σου ..
χαλαρά βρε παιδί μου τι σου ζητάνε ( σε μένα το λέω )
Αστους να σου πουν και μετά δώσε το λογαριασμο στον Κύριο Ιησού Χρστό
δική Του δουλειά είναι να σε έλαφρώσει απο το κόπο ή το βάρος του αδελφού
μη σηκώνουμε φορτία βαριά
¨οταν κοιτώ τον Μυστικό Δείπνο πάνω απο την ωραία πύλη Τον ακούω να λέει ΕΛΑΤΕ ΟΛΟΙ
μα δεν έχω δεύτερο παπούτσι να βάλω 'οχι ελάτε όλοι . Οταν στρώνουμε τραπέζι εμεις οι μη έχοντες
καλούμε πρόσχαρα μεινετε να φάμε μαζί
Αυτό θα πει εικόνα Θεού. Κάποτε ξεχνάμε τους καλούς μας τρόπους μη κοκκαλώνουμε απο έλλειψη θάρρους
και γυρνάμε πίσω
και ξανά προς την δόξα τραβά αυτό θα εννοεί ο Σολωμός
Μια ιστορία που μου αρέσει σέναν κινέζο μοναχό που ζούσε απο την ελεημοσύνη του κόσμου ένας
συνάνθρωπος του ΄δωσε γύψο αντι για γιαούρτι και φυσικό ήταν ο ασκητής να πέθαινε
επειδή όμως ένοιωσε ευγνωμοσύνη ο μοναχός για την προσφορά κι ως γιαούρτι το δέχθηκε
τα σωθικά του "ευεργέτη" άναψαν και κάηκαν κι ο ίδιος ουτε καν ένοιωσε την διαφορά..