Περί ενάρετων Αγιορειτών Πατέρων

[kostas8888]

Ό'Ερημίτης Γέρων παπα Δανιήλ.

Εις τό έρημικόν Ήσυχαστήριον τοϋ 'Οσίου Πέτρου τοϋ Άθωνίτου, ησύχαζε κάποτε - αρχές τοϋ αιώνος μας - ό ερημίτης Γέρων παπά Δανιήλ.
Κατά διήγησιν τοϋ Γέροντος Ισιδώρου ασκουμένου εις τό όμώνυμον Έρημητήριον, αυτός ό άγιος 'Ιερομόναχος καί ερημίτης ό μυσταγωγός θείων αναβάσεων, κάποτε επρόκειτο νά λειτουργήση τήν επομένην στον ναΐσκον πού τιμάται έπ' ονόματι τοϋ 'Οσίου Πέτρου τοϋ έν "Αθω. 'Επειδή κανονικά δέν ημπορεί μόνος του ό 'Ιερέας νά βγάλη τή Λειτουργία άλλα τουλάχιστο χρειάζεται έναν ψάλτη, τό δειλινό πήγε στά όρια τοϋ Έρημητηρίου του καί φώναξε κάποιον γείτονα του, πού άσκήτευε πάρα κάτω, γιά νά έρθη νά τόν συνδράμη στην Λειτουργία. Ό Μοναχός τοϋ απάντησε καταφατικά, ότι θά έρθη τήν έπιοϋσαν πολύ πρωΐ.
Τήν επομένην, όπως συνήθως, ό Γέρων παπά Δανιήλ ντύθηκε μέ τά άμφια τοϋ Λειτουργού καί άφοϋ διάβασε τήν Άκολουθίαν του, έπερίμενε λίγο γιά νά έλθη καί ό γείτονας του Μοναχός νά τόν ξεβγάλη στην Λειτουργία.
Άφοϋ περίμενεν αρκετά καί δέν φάνηκεν ό Μοναχός, άρχισε ν' ανήσυχη κι' έσκέπτετο τί νά πράξη. Έν τω μεταξύ ό γείτονας του Μοναχός εΐχεν αρρωστήσει καί τελικά δέν ήρθε.
Έξαφνα παρουσιάστηκαν στό εκκλησάκι τοϋ Άσκητηρίου του τρεις άγνωστοι Μοναχοί. Καί άφοϋ τους καλοσώρισε τους πρότεινε νά ψάλλουν. Ό ένας έψελνε δεξιά, ό άλλος αριστερά καί ό τρίτος έκανε τόν νεωκόρο. Καί έτσι τελείωσεν ή Λειτουργία.
Όταν έτελείωσαν τους ρώτησεν ό Ίερουργήσας, άπό ποϋ ήρθαν καί ποια είναι τά ονόματα των, οι δε είπαν ότι ήρθαν άπό τήν Μονήν 'Ιβήρων καί τά ονόματα των είναι Ευθύμιος, 'Ιωάννης καί Γεώργιος.
Μετά όμως μέχρι νά κατάλυση ό άγιος αυτός 'Ιερομόναχος τήν Θείαν Κοινωνίαν καί νά βγή έξω γιά νά τους κεράση, οι άγνωστοι επισκέπτες έγιναν άφαντοι.
Καί έτσι ύπέλαβεν οτι οι τρεις άγνωστοι επισκέπτες του ήσαν οι Κτήτορες της Ιεράς Μονής 'Ιβήρων, "Οσιοι Ευθύμιος, 'Ιωάννης καί Γεώργιος.

[kostas8888]

Ό Παπα - Φιλάρετος, ό Ηγούμενος της Ί.Μ. Κωνσταμονίτου
ο
ί Πατέρες της Ί. Μονής Κωνσταμονίτου πολλά έχουν, φυσικά, νά γράψουν γιά τόν "Αγιο Γέροντα τους, διότι τόν έζησαν άπό κοντά πολλά χρόνια. 'Από μακριά εγώ λίγα γνώριζα, αλλά θά ήταν αδικία, εάν δέν ανέφερα καθόλου τόν "Αγιο Γέροντα, διότι διακρινόταν γιά τίς αρετές του ανάμεσα στους άλλους Πατέρες καί 'Ηγουμένους της εποχής του καί ήταν ξακουστός.
Κάποτε, λοιπόν, είχε έπισκεφθή τήν Ί. Μονή Κωνσταμονίτου ένας έφεδρος 'Αξιωματικός, κατά τό 1950. Ό Παπα - Φιλάρετος τόν φώναξε άπό μακριά μέ τό όνομα του καί του είπε καί μιά περιπέτεια πού εΐχε* τόν συμβούλευσε καί τόν παρηγόρησε. Ό 'Αξιωματικός.τάχασε! Είχε συγκλονισθή άπό τό διορατικό χάρισμα τοϋ Γέροντα καί τοϋ είπε μέ ευλάβεια:
-Γέροντα, θά γίνω Μοναχός, μόλις απολυθώ.
Ό Πατήρ απήντησε:
-Νά γίνης, παιδί μου, άλλα όχι σ' αυτό τό Μοναστήρι, γιατί θά σοϋ συμβή πειρασμός μετά άπό τρία χρόνια μέ τόν Γραμματέα.
Ό Γέροντας προέβλεπε καί μετά άπό τρία χρόνια έναν πειρασμό πού θά συναντούσε!
"Οταν λοιπόν ό 'Αξιωματικός απολύθηκε άπό τόν Στρατό, ό Παπα - Φιλάρετος τόν συμβούλευσε καί τόν έστειλε σέ άλλη Μονή, όπου καί έγινε Μοναχός. 'Αλλά κάθε μήνα πήγαινε καί συμβουλευόταν τόν άγιο Γέροντα. Μιά μέρα πού τόν εΐχε έπισκεφθή, τόν βρήκε καθισμένο σέ μιά άκρη τοϋ κελλιοϋ του τόν Παπα - Φιλάρετο νά πιάνη τό κεφάλι του. Ό Πατήρ Άνανίας (ό πρώην Αξιωματικός) μέ πόνο τόν αγκάλιασε καί τόν ρώτησε:
-Τί έχεις, Γέροντα; Τί έπαθες;
Καί ό Γέροντας απήντησε στενοχωρημένος:
- Τέκνον μου, Άνανία, ούδένα πειρασμό είχα σήμε
ρα, έγκατέλειψις Θεοΰ!
Ό 'Αθλητής του Χρίστου Παπα - Φιλάρετος ήθελε νά παλεύη κάθε μέρα μέ τους πειρασμούς, γιά νά στεφανώνεται από τόν Χριστό!
"Αλλη φορά πάλι, είχε ίδεΐ έναν λαϊκό καί του λέει:
- "Ε, κακομοίρη μου, εσύ δεν πάσχεις άπό σωματι
κή αρρώστια. "Αδικα καταξοδεύτηκες στους γιατρούς.
Εσένα ό σερσέμης* σέ βασανίζει.
'Εκείνος τοϋ είπε:
-Κάνε προσευχή, Γέροντα, νά απαλλαχτώ.
Καί ό Παπα - Φιλάρετος τοϋ απήντησε:
-Θά κάνω εγώ προσευχή, παιδί μου, άλλα καί εσύ νά νηστέψης, γιατί έτσι μόνο φεύγει τό δαιμόνιο, μέ νηστεία καί προσευχή' τό είπε ό Χριστός μας.
Ό βασανισμένος άνθρωπος έκανε υπακοή καί έγινε καλά μέ τήν νηστεία πού έκανε ό ίδιος καί τήν νηστεία καί προσευχή τοϋ 'Αγίου Γέροντα.
Στά τελευταία του πιά ό Παπα - Φιλάρετος είχε ωριμάσει πνευματικά καί γνώριζε δχι μόνο τις καρδιές καί τους λογισμούς των ανθρώπων, αλλά ακόμη καί στίς τσέπες τί είχαν!
Μιά μέρα είχε περάσει άπό τήν Μονή Κωνσταμονίτου ένας Κληρικός, νά πάρη τήν ευχή τοϋ Γέροντα καί νά τόν συμβουλευτή. "Ηθελε νά μείνη στό "Αγιον "Ορος. Ό Παπα - Φιλάρετος, άφοϋ τοϋ απήντησε στά θέματα πού του ανέφερε, καί σέ άλλα, πρίν νά του τά πή ό Κληρικός, τοϋ είπε καί τί νά κάνη τά χρήματα πού είχε στίς τσέπες του, καί τό ποσό ακριβώς των χρημάτων πού είχε! Ό
* Ό δαίμονας. Κληρικός τάχασε καί δόξασε τόν Θεό, πού γνώρισε Γέροντα καί στην εποχή μας σάν τους Γεροντάδες τής παλαιάς εποχής!
"Οταν πιά γέρασε ό Παπα - Φιλάρετος, αρρώστησε λίγο, γιατί οί σωματικές του δυνάμεις τόν είχαν εγκαταλείψει. Οί Πατέρες τής Μονής από αγάπη τόν ανάγκασαν νά πάη σέ Νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη, γιά νά έξετα-σθή. Ό Γέροντας δέν κατάλαβε πώς βρέθηκε στό Νοσοκομείο, γιατί ήταν ζαλισμένος καί από τό ταξίδι, εκτός από τήν εξάντληση πού είχε. "Οταν συνήλθε, βλέπει γιά μιά στιγμή νά έρχωνται οί Νοσοκόμες καί νά τόν πλησιάζουν. Ό Παπα - Φιλάρετος, μόλις τίς είδε στά άσπρα ντυμένες καί με εκείνα τά καπελάκια, νόμιζε ότι είναι "Αγγελοι μέ φωτοστέφανα καί από ευλάβεια έκρυβε τό πρόσωπο του μέ τό σεντόνι. "Ολοι γύρω του τάχασαν καί θαύμασαν γιά τήν καθαρότητα τοϋ Γέροντα! Ό Προηγούμενος Συμεών ό Φιλοθεΐτης ήταν καί αυτός δίπλα του τότε, ό όποιος καί μου τό διηγήθηκε.
Τόν μετέφεραν μετά στην Μετάνοια του, καί άνεπαύ-θη εν Κυρίω. Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν.

[kostas8888]

[b]O Γερο - Παχώμιος
(ό υποτακτικός τοΰ Γερο - Εύλόγιου καί
εγγονός τοΰ Χατζή - Γεώργη)


Oπως καί γιά τόν Γερο - Εύλόγιο, έτσι καί γιά τόν ευλογημένο υποτακτικό του, τόν Πατέρα Παχώμιο, θά αναφέρω καί γι' αυτόν κάτι από τό τέλος της ζωής του, καί oi ευλαβείς αγωνιστές, πού έχουν αγνούς λογισμούς, θά καταλάβουν τήν εξαγνισμένη ψυχή τοΰ Γερο -Παχώμιου!
Τρεις μέρες λοιπόν πρίν άπό τόν θάνατο του, ημέρα Πέμπτη, ό Γερο - Παχώμιος κάλεσε τόν Πατέρα Γεώργιο καί τοΰ λέει:
- Κάνε αγάπη, Πάτερ Γεώργιε, καί πήγαινε στην Κο-λετσοΰ νά άγοράσης ψάρια γιά τήν Πανήγυρη τοΰ 'Αγίου Γεωργίου, πού έχουμε τήν Δευτέρα. Νά άγοράσης όμως αυτή τήν φορά πολλά ψάρια, γιατί θά έχετε δυό Πανηγύρια έσεϊς. Έγώ θά γιορτάσω στον Ουρανό μέ τόν "Αγιο Γεώργιο" δέν θά είμαι μαζί σας.
Πηγαίνει αμέσως στην Κολετσοΰ ό Πατήρ Γεώργιος, φέρνει τά ψάρια καί τά ετοιμάζει, γιά νά μή χαλάσουν.
Τήν Παρασκευή ό Γερο - Παχώμιος στέλνει πάλι τόν Πατέρα Γεώργιο νά καλέση τους Πατέρες γιά τήν Πανήγυρη καί τοΰ λέει:
-Νά πής στους Πατέρες νά κανονίσουν καί τίς δουλειές τους, γιατί θά έχουν δυό Πανηγύρια: την κηδεία μου μέ τό μνημόσυνο, καί τήν επομένη τήν μνήμη του 'Αγίου Γεωργίου.
Ό Πατήρ Γεώργιος τό ανήγγειλε στους Πατέρες, όπως τοϋ είπε ό Γερο - Παχώμιος. Τό Σάββατο τό πρωί τόν έστειλε νά ειδοποίηση τόν Παπα - Δημήτρη νά έλθη νά τόν κοινωνήση. Μόλις είδε τόν Ιερέα, άρχισε νά ψέλνη χαρούμενος Του Δείπνου σου του μυστικού καί, μόλις κοινώνησε, είπε «Δόξα τω Θεω!» 'Ασπάσθηκε μετά τους Πατέρες πού βρίσκονταν κοντά του, καί έφυγε γιά τους Ουρανούς ή αγιασμένη του ψυχή τό έτος 1974, στίς 22 'Απριλίου.
Τήν Κυριακή έγινε ή κηδεία καί τό μνημόσυνο μέ τήν τράπεζα της μιας Πανήγυρης, καί τήν Δευτέρα γιόρτασαν τόν "Αγιο Γεώργιο, κι έγινε τό δεύτερο Πανηγύρι. Ό Πατήρ Παχώμιος όμως γιόρτασε μέ τόν "Αγιο Γεώργιο στον Ουρανό, όπως είπε, καί χόρτασε άπό τά κάλλη τοϋ Παραδείσου καί μέθυσε άπό τό πνευματικό κρασί της αγάπης τοϋ Θεοΰ μαζί μέ τόν "Αγιο Γεώργιο.
Ό Καλός Θεός νά άξιώση καί έμας νά γευθούμε λίγο άπ' αυτό. Αμήν.[/color]

[/b]

[kostas8888]

Ό άγνωστος 'Αναχωρητής
(μάλλον ένας από τους αφανείς
Άναχωρητάς του "Αθωνα)
Ο
ταν είχα έρθει στό "Αγιον "Ορος γιά πρώτη φορά, τό 1950, ανεβαίνοντας από τά Καυσοκαλύβια γιά τήν 'Αγία "Αννα, είχα χάσει τόν δρόμο' αντί νά πάρω τόν δρόμο γιά τήν Σκήτη της 'Αγίας "Αννης, προχώρησα γιά τήν κορυφή τοΰ "Αθωνα. Άφοΰ βάδισα αρκετά, κατάλαβα ότι πάω ψηλά καί έψαχνα νά βρω κανένα μονοπάτι νά βγω σύντομα. Επάνω λοιπόν σ' αυτή τήν αγωνία μου, ενώ παρακαλούσα τήν Παναγία νά μέ βοηθήση, ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας 'Αναχωρητής μέ φωτεινό πρόσωπο - θά ήταν γύρω στά εβδομήντα χρόνια - πού έδειχνε από τήν ενδυμασία του νά μήν είχε επαφή μέ ανθρώπους. Φορούσε ένα ζωστικό σάν από καραβοπάνι, αλλά πολύ ξεθωριασμένο καί κατατρυπημένο. Τίς δέ τρύπες τίς είχε πιασμένες μέ ξύλινα σουβλιά, όπως πιάνουν oi γεωργοί τά τρύπια σακιά, όταν δέν έχουν σακοράφα καί σπάγγο. Είχε επίσης έναν τουρβά δερμάτινο, ξεθωριασμένο καί τίς τρύπες πιασμένες πάλι μέ τόν ίδιο τρόπο. Στον δέ λαιμό του είχε μιά χονδρή αλυσίδα, πού κρατούσε ένα κουτί μπροστά στό στήθος του. Φαίνεται είχε κάτι τό Ιερό!
Πρίν λοιπόν τόν ρωτήσω εγώ, μοϋ είπε εκείνος: -Παιδί μου, δέν πάει γιά τήν 'Αγία "Αννα αυτός ό δρόμος, καί μοΰ έδειξε τό μονοπάτι.
Άπ' όλο τό παρουσιαστικό του φαινόταν "Αγιος! Ρώτησα μετά τόν Ερημίτη:
- Ποΰ μένεις, Γέροντα;
Κι εκείνος μοΰ απήντησε:
- Κάπου εδώ, καί μοϋ έδειχνε τήν κορυφή τοϋ "Αθω-
να.
Επειδή είχα περιπλανηθή δεξιά καί αριστερά, ψάχνοντας νά βρώ Γέροντα νά μέ πληροφορή εσωτερικά, είχα ξεχάσει καί τί ήμερα είναι καί πόσο έχει ό μήνας. Ρώτησα λοιπόν τόν 'Ερημίτη καί μοΰ είπε ότι ήταν Παρασκευή. Μετά έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι δερμάτινο, τό όποιο είχε μέσα κάτι ξυλάκια μέ χαρακιές, καί από τίς χαρακιές πού είδε, μοϋ είπε πόσο είχε ό μήνας. Πήρα μετά τήν ευχή του, προχώρησα από τό μονοπάτι πού μοϋ έδειξε καί βγήκα στην Σκήτη τής 'Αγίας "Αννης. Ό νους μου όμως συνέχεια γύριζε στό φωτεινό πρόσωπο τοϋ Ά-ναχωρητοϋ, πού ακτινοβολούσε.
'Αργότερα, όταν είχα ακούσει ότι υπάρχουν στην κορυφή τοϋ "Αθωνα δώδεκα Άναχωρηταί - άλλοι έλεγαν επτά - είχα μπή σέ λογισμούς καί τό είχα διηγηθή σέ έμπειρους Γεροντάδες αυτό πού είδα, οί όποιοι μοϋ είπαν:
- Θά ήταν καί αυτός ένας από τους Όσιους Άναχω-
ρητάς πού ζουν στην αφάνεια στην κορυφή τοϋ "Αθωνα! Ρώτησα μετά τόν Ερημίτη:
- Ποΰ μένεις, Γέροντα;
Κι εκείνος μοΰ απήντησε:
- Κάπου εδώ, καί μοϋ έδειχνε τήν κορυφή τοϋ "Αθω-
να.
Επειδή είχα περιπλανηθή δεξιά καί αριστερά, ψάχνοντας νά βρώ Γέροντα νά μέ πληροφορή εσωτερικά, είχα ξεχάσει καί τί ήμερα είναι καί πόσο έχει ό μήνας. Ρώτησα λοιπόν τόν 'Ερημίτη καί μοΰ είπε ότι ήταν Παρασκευή. Μετά έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι δερμάτινο, τό όποιο είχε μέσα κάτι ξυλάκια μέ χαρακιές, καί από τίς χαρακιές πού είδε, μοϋ είπε πόσο είχε ό μήνας. Πήρα μετά τήν ευχή του, προχώρησα από τό μονοπάτι πού μοϋ έδειξε καί βγήκα στην Σκήτη τής 'Αγίας "Αννης. Ό νους μου όμως συνέχεια γύριζε στό φωτεινό πρόσωπο τοϋ Ά-ναχωρητοϋ, πού ακτινοβολούσε.
'Αργότερα, όταν είχα ακούσει ότι υπάρχουν στην κορυφή τοϋ "Αθωνα δώδεκα Άναχωρηταί - άλλοι έλεγαν επτά - είχα μπή σέ λογισμούς καί τό είχα διηγηθή σέ έμπειρους Γεροντάδες αυτό πού είδα, οί όποιοι μοϋ είπαν:
- Θά ήταν καί αυτός ένας από τους Όσιους Άναχω-
ρητάς πού ζουν στην αφάνεια στην κορυφή τοϋ "Αθωνα!

[kostas8888]

O Παπα - Σάββας, ό Έσφιγμενίτης


Eνας από τους πιό αγαπημένους φίλους του Παπα -Τύχωνα ήταν καί ό ευλαβέστατος Παπα - Σάββας, ό όποιος είχε τήν αδιάλειπτη προσευχή καί είχε φθάσει μάλιστα σε μεγάλη πνευματική κατάσταση. Ό Παπα -Σάββας είχε έρθει από δέκα τεσσάρων χρονών, μικρό παιδί, αφήνοντας τους γονείς του καί τήν πατρίδα του, τήν Φιλιππιάδα, καί κλείστηκε στό Περιβόλι της Παναγίας, όχι γιά νά παίξη, αλλά γιά νά παλέψη. Καί πράγματι, αγωνίσθηκε παλικαρίσια, έγινε αθλητής τοϋ Χρίστου καί στεφανώθηκε.
Αιτία της φυγής του από τόν κόσμο, όπως μοΰ έλεγε, ήταν ό βίος τοϋ 'Αγίου 'Ιωάννου τρΰ Καλυβίτου, ό όποιος τοΰ άναψε στην καρδιά του τήν γλυκιά φλόγα της αγάπης τοϋ Χριστού, καί έτσι ήρθε στό "Αγιον "Ορος, στην Ί. Μονή Έσφιγμένου.
'Αγωνίστηκε πολύ φιλότιμα από μικρός μέχρι τά γεράματα του ό Παπα - Σάββας, χωρίς νά ύπολογίζη τόν εαυτό του, γι' αυτό καί σκεφτόταν πάντα τους άλλους καί προσπαθούσε πώς νά ανάπαυση τόν καθέναν.
Μετά από μιά πολυχρόνια σκληρή άσκηση επόμενο ήταν νά ύποστή καί ορισμένες σωματικές βλάβες, νά έχη προβλήματα μέ τήν υγεία του. Ό 'Αθλητής τοΰ Χριστού όμως τους πόνους τους πανηγύριζε μέ τήν υπομονή, ένθυμούμενος τους 'Αγίους Μάρτυρες, καί δοξολογούσε τόν Θεό.
"Οταν τόν ρωτούσα «πώς πάει ή υγεία σας», εκείνος μου έλεγε:
«Δόξα τω Θεώ, πολύ καλά. Έγώ τίποτα δεν υποφέρω εν συγκρίσει μέ τους 'Αγίους Μάρτυρες, όπως καί δέν εχω κάνει τίποτα εν συγκρίσει μέ τους Όσιους Πατέρες» - ενώ ποτέ του δέν παρέλειψε τά πνευματικά του καθήκοντα μέχρι τά γεράματα του, όταν τόν είχαν εγκαταλείψει πιά οί σωματικές του δυνάμεις, καί οί πόνοι είχαν δυναμώσει' ό Παπα - Σάββας ήταν πάντα χαρούμενος στους πόνους καί συνέχεια έλεγε Δόξα σοι ό Θεός.
Οί Πατέρες της Μονής από αγάπη τόν πήγαν στην 'Αθήνα γιά εξετάσεις σε κλινική, κι εκείνος έκανε ύπακοή σάν καλός Κοινοβιάτης. Ό φιλήσυχος όμως Παπα -Σάββας δυσκολεύτηκε περισσότερο από τόν κοσμικό θόρυβο παρά από τους πόνους της αρρώστιας καί παρακάλεσε τους Πατέρες νά τόν φέρουν πάλι στην Μετάνοια του, στό Περιβόλι της Παναγίας.
Οι Πατέρες τό δέχθηκαν καί τόν πήγαν προσωρινά στην Ί. Μονή Χρυσοβαλάντου, γιά νά συνέλθη λίγο, καί μετά νά φύγουν γιά τό "Αγιον "Ορος. "Ενα βράδυ όμως είχε πλημμυρίσει από άρρητη εύωδία όλη ή Μονή, καί ή Γερόντισσα δεν μπορούσε νά τό εξήγηση! Σέ λίγο διεπί-στωσαν ότι ή εύωδία έβγαινε από τό κελλί, όπου έμενε ό Παπα - Σάββας. "Οταν άνοιξαν τήν πόρτα, γέμισε ό τόπος άπό άρωμα, καί βρήκαν τόν Παπα-Σάββα νά έχη παραδώσει τό πνεύμα του. Τότε κατάλαβαν ότι τό άρωμα αυτό έβγαινε άπό τήν αρωματισμένη ψυχή τοΰ Παπα -Σάββα. Ήρθαν μετά καί οί Πατέρες καί τόν μετέφεραν στην Μετάνοια του. Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν.

[kostas8888]

Ό Γερο - Κοσμάς, ο Παντοκρατορινός (ο Άμπελικός)


Ο Γερο - Κοσμάς γεννήθηκε στό Άγγελοχώρι της Θράκης τό 1897. Τό κοσμικό του όνομα ήταν Κλεάνθης, καί ή ζωή του ήταν καλογερική καί από τόν κόσμο. Άσκήτευε στό κτήμα του κάνοντας παρόμοια εργασία (ήταν κηπουρός). Εργαζόταν καί εκεί τήν αγάπη πάλι γιά τους άλλους καί μάζευε συνέχεια αγάπη από τόν Χριστό. "Εκανε δηλαδή πολλές ελεημοσύνες καί βοηθούσε συνήθως εκείνους πού είχαν τάση νά κλέβουν, όταν είχαν ανάγκη, γιά νά τους προφύλαξη από τό θανάσιμο αμάρτημα της κλοπής καί από άλλα χειρότερα...
Μιά φορά, ένας μικρός, ό όποιος μοΰ τό διηγήθηκε μεγάλος πιά, πήγε στον κήπο του, γιά νά άγοράση κηπουρικά καί μετά νά άγοράση καί άλλα πράγματα από τά καταστήματα. Μόλις έφθασε στον κήπο, τί νά ιδή! Τά χρήματα τά είχε χάσει. "Αρχισε νά κλαίη ό μικρός καί νά φέρνη κακές σκέψεις καί λύσεις, γιατί φοβόταν τό γερό ξύλο πού τόν περίμενε άπό τήν μάνα του. Ό Πατήρ Δανιήλ έκανε τόν Σταυρό του καί μπήκε μέσα στον αναμμένο φούρνο. "Επιασε τό κοκκινισμένο σίδερο μέ τά χέρια του, χωρίς νά κάνη οϋτε τό παραμικρό έγκαυμα καί χωρίς νά καή μιά τρίχα άπό τά γένια του! Τό σπουδαιότερο δέ απ' ολα ήταν, πού οϋτε καν του πέρασε λογισμός οτι κάτι έκανε!
"Αλλη φορά πάλι, ένας Γέροντας άπό τά γειτονικά Κελλιά, «τά Βλάχικα», είχε αρρωστήσει καί στην πάθηση του εϋρισκε λίγη ανακούφιση άπό τά άγγουράκια τά λίγο πικρά. "Οταν είχε έρθει ό χειμώνας, του ξαναπαρουσιά-σθηκαν πάλι οί πόνοι άπό τήν ϊδια αρρώστια, καί κατέβηκε στον "Αγιο Παΰλο, μήπως βρή στό Μοναστήρι έστω τουρσί άπό άγγουράκια νά δοκιμαση γιά τους πόνους του, άλλα δυστυχώς δέν βρήκε. "Ετσι, στενοχο^ρημένος καί πονεμένος, ανέβαινε τόν ανήφορο άπό τήν 'Αγία "Αννα γιά τόν Σταυρό. 'Ενώ ήταν χειμώνας, καί δέν υπήρχε οϋτε τουρσί άπό άγγουράκια, του παρουσιάζεται ό Πατήρ Δανιήλ ξαφνικά, του αφήνει μπροστά του έξι - επτά άγγουράκια φρέσκα καί φεύγει αμέσως! Ό ασθενής Γέροντας θαύμασε καί δόξασε τόν Θεό καί, μόλις έφαγε, θεραπεύτηκε μιά γιά πάντα. Αυτή τήν φορά ό Πατήρ Δανιήλ έφερε αγάπη, ευλογία, άπό θερμή χώρα πολύ μακρινή! ('Εκείνη τήν εποχή δέν υπήρχαν θερμοκήπια στην Ελλάδα).
"Ενας άλλος πάλι Γέροντας άπό τά «Βλάχικα» Κελλιά ερχόταν μέ βαρυχειμωνιά άπό τήν 'Αγία "Αννα γιά τό Κελλί του. Μόλις ξεμύτισε στην κορυφή, τόν τύλιξε ή χιονοθύελλα, καί αναγκάστηκε νά γυρίση λίγο πίσω, γιά νά πιάση μιά άκρη σ' έναν βράχο, γιατί είχε νυκτώσει καί δέν τόν έπαιρνε ή ώρα νά έπιστρέψη στην 'Αγία "Αννα. 'Εκτός τούτου χιόνιζε συνέχεια καί φυσούσε αέρας δυνατός. Έκεΐ λοιπόν πού είχε ακουμπήσει στον βράχο καί τουρτούριζε, γιά μιά στιγμή, τήν νύχτα, ένιωσε κάποιοννά τόν έχη αγκαλιασμένο καί αισθάνθηκε πολύ ζεστά, άφοϋ τόν πήρε καί γλυκός ύπνος. Τότε βλέπει τόν Πατέρα Δανιήλ νά τόν έχη αγκαλιασμένο μέ πολλή αγάπη. Τό πρωί πού φώτισε, ξύπνησε από τόν γλυκό του ύπνο καί σηκώθηκε νά φύγη, γιατί είχε σταματήσει ή χιονοθύελλα. Τί νά ιδή όμως! Παντοϋ ήταν χιόνια, ενώ εκεί στον βράχο είχαν λιώσει από τήν θεϊκή εκείνη ζεστασιά πού σκόρπισε ό Πατήρ Δανιήλ! Τό Γεροντάκι θερμάνθηκε καί πνευματικά καί χαρούμενο πήγε στό Κελλί του δοξάζοντας τόν Θεό. Ό δέ Πατήρ Δανιήλ θερμαινόταν συνέχεια άπό τήν αγάπη τοΰ Χριστού. Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν.

[kostas8888]

Οι απροετοίμαστοι κληρικοί,
πού έμποδίσθηκαν από τόν Θεό
καί δεν λειτούργησαν


Kάποτε, στην Σπηλιά τοϋ 'Αγίου 'Αθανασίου ήταν έ-JL1» νας Γέροντας μέ δύο υποτακτικούς. Ό ένας ήταν 'Ιερομόναχος καί ό άλλος Ιεροδιάκονος. Μιά μέρα, λοιπόν, πήγαν oi υποτακτικοί του σ' ένα έξωκκλήσι, γιά νά λειτουργήσουν. Ό 'Ιερεύς δμως φθονούσε πολύ τόν Διάκο, γιατί τόν ζήλευε, επειδή ό Διάκος ήταν πιό έξυπνος καί επιτήδειος φυσικά σέ όλα* αλλά καί ό Διάκος δέν βοηθούσε μέ τόν εγωιστικό του τρόπο.
Ό 'Ιερεύς είχε προετοιμασθή μέν εξωτερικά, διαβάζοντας τήν θεία Μετάληψη καί κάνοντας όλα τά σχετικά τυπικά, δυστυχώς όμως, τό κυριότερο, τήν εσωτερική προετοιμασία, δέν τό έκανε: τό νά έξομολογηθή ταπεινά, γιά νά διώξη τόν φθόνο καί τήν ζήλεια απ' τήν καρδιά του, τά όποια δέν φεύγουν μέ τό νά αλλάξουμε τά ρούχα μας καί νά λούσουμε τό κεφάλι.
"Ετσι, λοιπόν, μέ τήν εξωτερική αυτή προετοιμασία προχώρησε στό φοβερό Θυσιαστήριο, γιά νά λειτουργή-ση. Μόλις άρχισε νά προσκομίζη, τί συνέβη Ομως; 'Ακούστηκε ξαφνικά ένας μεγάλος κρότος, καί είδε νά φεύγη τό "Αγιο Δισκάριο από τήν Προσκομιδή καί νά εξαφανίζεται!
'Επόμενο ήταν νά μή μπορέσουν πιά νά λειτουργήσουν. Έάν δέν τους εμπόδιζε ό Καλός Θεός μέ αυτόν τόν τρόπο, καί λειτουργούσε ό 'Ιερεύς μέ τήν ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόταν, μοϋ λέει ό λογισμός ότι θά πάθαινε μεγάλο κακό.
Αυτή τήν γνώμη είχε καί ό Παπα - Βαρλαάμ της Βίγλας, ό όποιος καί μοϋ διηγήθηκε τό περιστατικό αυτό.

[kostas8888]

'Αναχωρητής τοϋ "Αθωνα, Πατήρ Σεραφείμ

Eνας ευλαβής νέος άπό τήν 'Αθήνα, από πλούσια οiκογένεια, είχε χάσει τήν μητέρα του άπό βαριά αρρώστια καί όλως ξαφνικά πέθανε καί ό πατέρας του μετά άπό λίγο διάστημα. Ό θάνατος των γονέων του τόν συγκλόνισε πολύ, καί αυτό έγινε αιτία νά φιλοσοφήση τήν ματαιότητα τοϋ κόσμου τούτου. Μοιράζει λοιπόν όλη του τήν περιουσία στους φτωχούς, αφήνει τό μεγάλο του έμ-πορικό κατάστημα στους υπαλλήλους του και έρχεται στό "Αγιον "Ορος.
Περνώντας από τήν Νέα Σκήτη, γνώρισε τόν Παπα -Νεόφυτο πού έμενε στην Καλύβη τοϋ Άγιου Δημητρίου, όπου φιλοξενήθηκε καί εξομολογήθηκε. Ό Παπα - Νεόφυτος τοϋ διηγήθηκε πολλά γιά τους Άσκητάς, καί άναψε πολύ ό θείος του πόθος, όταν άκουσε γιά τους Άναχω-ρητάς στην κορυφή τοϋ "Αθωνα. Ζήτησε μετά ευλογία από τόν Παπα - Νεόφυτο νά τόν δεχθή στην Συνοδία του, νά καρή Μοναχός, καί μετά νά τοϋ δώση ευλογία νά ά-σκητέψη ψηλά στον "Αθωνα. Ό Παπα - Νεόφυτος, επειδή τόν είδε πολύ ταπεινό καί ευλαβή, τόν δέχθηκε, αλλά τόν κράτησε μέ τά λαϊκά καί τόν προετοίμαζε πνευματικά, αθόρυβα, πέντε χρόνια, χωρίς νά γνωρίζουν οί άλλοι τόν Ιερό σκοπό τοϋ νέου, ό όποιος απέφευγε ακόμη καί τίς συναντήσεις μέ τους Πατέρες της Σκήτης. Άφοϋ λοιπόν εκπαιδεύτηκε πνευματικά πέντε χρόνια, τόν έκανε Μοναχό ό Γέροντας, τόν ονόμασε Σεραφείμ καί τοϋ έδωσε τήν ευχή του νά άσκητέψη ψηλά στον "Αθωνα, χωρίς νά βλέπη άνθρωπο.
Μετά από τρία χρόνια ήρθε μιά φορά, όπως μοϋ διηγήθηκε ό Παπα - Διονύσιος, ό παραδελφός του, καί τους διηγόταν τους πειρασμούς πού συνήντησε στίς αρχές, πώς τόν απειλούσαν οί δαίμονες συνέχεια. Μιά νύχτα μάλιστα τοϋ πέταξαν μιά παλιά λαμαρίνα, πού είχε μπροστά άπό τήν σπηλιά του, γιά νά έμποδίζη λίγο τόν πολύ αέρα καί τήν βροχή. Ό Πατήρ Σεραφείμ όχι μόνο δέν ταράχτηκε, αλλά χαμογελώντας είπε στους δαίμονες:
-Θεός συγχωρέσοι! καλά κάνατε, γιατί εγώ είχα ά-σχημύνει τήν σπηλιά μέ τήν λαμαρίνα πού έβαλα.
Είχε έμφανισθή άλλη μιά φορά μετά άπό πέντε χρόνια ό Πατήρ Σεραφείμ, καί ό Παπα - Νεόφυτος τοϋ εΐχε δώσει ένα 'Αρτοφόριο μέ "Αγιον "Αρτο, καί έφυγε πάλι γιά τήν κορυφή τοϋ "Αθωνα καί δέν ξαναφάνηκε πιά.
Ό Πατήρ Σεραφείμ έγινε "Αγγελος «Σεραφείμ»! Πώς νά μή πετάξη, άφοϋ δλα τά πέταξε γιά τόν Χριστό! Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν.

[kostas8888]

Ό Γερο - Εύλόγιος (ό υποτακτικός του Χατζή - Γεώργη)

Πάνω άπό τίς Καρυές, προς τό Βατοπέδι, είναι τό Κελλί του 'Αγίου Γεωργίου «Φανερωμένου». Έκεΐ άσκήτευαν έξι «Χατζή - Γεωργιάτες» μέ Γέροντα τόν μεγαλύτερο παραδελφο τους, Γερο - Εύλόγιο. 'Αργότερα δέ, είχαν προστεθή άλλοι δύο αδελφοί στην Συνοδία τους, ό Πατήρ Παχώμιος καί ό Πατήρ Γεώργιος, καί έγιναν εγγόνια τοϋ Χατζή - Γεώργη.
Χαίρεται κανείς, όταν βλέπη αυτή τήν αγία Πατερική συνέχεια καί θεία μετάδοση τής Καλογερικής, από τους Όσιους Παππούδες στον "Οσιο Πατέρα Χατζή - Γεώργη, καί άπό τόν Πατέρα στά παιδιά καί στά εγγόνια! 'Αξίζει, φυσικά, νά γράψη πολλά γι' αυτούς, όπως καί γιά τόν Γερο - Εύλόγιο. 'Επειδή όμως έγραψε καί ένας Πατέρας άπό τήν Σιμωνόμετρα, πατριώτης του, γι' αυτό εγώ θά περιοριστώ μόνο σ' ένα περιστατικό άπό τό τέλος τής ζωής του, πώς πάλευε μέ τους δαίμονες μέχρι τά βαθιά του γεράματα ό αθλητής του Χριστού Γερο - Εύλόγιος!
"Οταν είχε γεράσει πιά ό Γέροντας, άφοΰ είχε περάσει τά εκατό του χρόνια, καθόταν σ' έναν καναπέ καί έλεγε συνέχεια τήν ευχή. Μιά μέρα λοιπόν οί δύο υποτακτικοί του, ό Πατήρ Παχώμιος καί ό Πατήρ Γεώργιος, είχαν πάει νά μάσουν ελιές, καί ό Γέροντας έκλεισε τήν πόρτα καί ακουμπισμένος στον καναπέ έλεγε τήν ευχή. Γιά μιά στιγμή άκουσε πολύ θόρυβο μέσα στό κελλί του καί διέκοψε τήν ευχή. "Ορμησαν τότε επάνω του τριάντα δαίμονες, τόν πέταξαν κάτω στό πάτωμα καί τόν έδειραν γερά. Φυσικά, δέν μπορούσε νά σηκωθή πιά τό Γεροντάκι μετά άπό τόσο πολύ ξύλο! "Οταν έγινε μεσημέρι, γύρισαν οί Πατέρες άπό τήν δουλειά καί φώναζαν τόν Γέροντα νά τους άνοιξη τήν πόρτα. 'Αλλά ποΰ νά άκούση τόκαημένο Γεροντάκι καί πώς νά σηκωθή στην κατάσταση πού βρισκόταν; Ό Πατήρ Γεώργιος, ανήσυχος, πέρασε άπό ένα παραθυράκι, άνοιξε τήν πόρτα, καί προχώρησαν καί οι δύο Πατέρες μέ αγωνία στό κελλί του Γέροντα. 'Αλλά τί νά ιδοϋν; Τόν Γερο - Εύλόγιο πεσμένο στό πάτωμα, χτυπημένο καί νά τους λέη ψύχραιμα:
-Άκοϋς! τριάντα δαίμονες μαζεύτηκαν, γιά νά μέ δείρουν! δεν ήταν ένας καί δύο!
Στό κελλί του είχε έναν ξύλινο Σταυρό κρεμασμένο καί μπροστά του συνήθως προσευχόταν. Κάποτε, τήν ώρα πού προσευχόταν, ήρθε ένας διάβολος άπό τό παράθυρο, γιά νά πειράξη τόν Γέροντα.
Βλέπει ξαφνικά ό Γερο - Εύλόγιος τόν Σταυρό νά ξεκρεμιέται μόνος του, νά πλησιάζη τόν διάβολο, καί νά εξαφανίζεται αμέσως ό έξω άπό έδώ. Μετά είδε πάλι τόν Σταυρό μόνο του νά ξανακρεμιέται στην θέση του.
"Ετσι αγωνιζόταν ό Γερο - Εύλόγιος μέχρι τά εκατόν οκτώ του χρόνια. Καί άφοϋ ωρίμασε πιά πνευματικά καί έπρεπε νά αναχώρηση άπ' αυτή τήν ζωή γιά τήν αιώνια μέ τόν πνευματικό του πλούτο, έλαβε πληροφορία άπό τόν Θεό νά έτοιμασθή καί νά έτοιμάση καί τά Καλογέρια του, δίνοντας τίς τελευταίες του συμβουλές μαζί μέ τήν ευχή του:
-Έγώ, Καλογέρια μου, φεύγω πιά, πηγαίνω κοντά στον "Αγιο 'Αντώνιο. 'Αργότερα θά έρθετε κι έσεΐς έκεΐ κοντά, στον Παράδεισο. 'Εσύ, Πάτερ Γεώργιε, θά ζήσης ογδόντα χρόνια.
Ζήτησε μετά καί κοινώνησε καί άνεπαύθη εν Κυρίω ό ευλογημένος του Θεοϋ Εύλόγιος στίς 11-4-1948.
Ό Πατήρ Γεώργιος λοιπόν, όταν έκλεισε τά ογδόντα, έλεγε: - 'Εφέτος θά πεθάνω' έτσι μοϋ είπε ό Γέροντας.
Ό γιατρός βλέποντας τήν δυνατή κράση του, του έλεγε:
- Έσύ θά ζήσης άλλα τριάντα χρόνια.
Μόλις έκλεισε τά ογδόντα ό Πατήρ Γεώργιος, έκλεισε καί τά μάτια του, καί όλοι θαύμασαν!

[kostas8888]

Ό Πατήρ Δανιήλ, ό θαυμαστός

Στην εποχή τοΰ Χατζή - Γεώργη περίπου ζοΰσε καί ό θαυμαστός Πατήρ Δανιήλ, ό όποιος έκανε καί αυτός θαύματα άπό αρχάριος ακόμη στην Καλογερική. Εκείνη τήν εποχή είχε εντυπωσιάσει πολύ τους ευλαβείς προσκυνητάς, καί εΐχαν δημοσιεύσει μάλιστα ορισμένα θαύματα του σέ θρησκευτικά περιοδικά ευλαβείς Ρώσοι.
Αυτά τά λίγα λοιπόν πού έμαθα γιά τόν "Αγιο Πατέρα καί ωφελήθηκα πολύ, θέλω νά τά γράψω γιά νά ωφεληθούν καί άλλες ψυχές.

"Οπως πληροφορήθηκα, ή καταγωγή του ήταν άπό τήν Ελλάδα, καί ήρθε στό " Αγιον "Ορος γύρω στην Έλ-ληνική Επανάσταση, κατά τό 1821. Ό ευλαβής νέος μετά άπό τό προσκύνημα του στην Παναγία τήν «Πορταΐ-τισσα» της Ί. Μονής 'Ιβήρων, πέρασε καί άπό τήν Μεγίστη Λαύρα, προσκύνησε καί τόν "Αγιο 'Αθανάσιο καί έκανε θερμή προσευχή νά τόν όδηγήση ή Παναγία νά βρή ενάρετο Γέροντα, γιά νά ύποταχθή, νά γίνη Μοναχός. Πήρε λοιπόν τόν δρόμο μετά ξένοιαστος καί προχωρούσε με εμπιστοσύνη στον Θεό. "Οταν πέρασε καί τήν Κερασιά καί προχωρούσε γιά τήν Αγία "Αννα, πήρε άλλο μονοπάτι καί βγήκε στό Κελλί τού 'Αγίου 'Αρτεμίου.

Ό Γέροντας έκει ήταν πολύ ευλαβής καί μεγάλος αγωνιστής, προικισμένος μέ πολλές αρετές, γι' αυτό καί τόν άνέπαυ-σε.
ΟΙ άλλοι Πατέρες άπό τά γύρω Κελλιά, πού έβλεπαν τόν νεαρό δόκιμο νά αγωνίζεται ϊσια μέ τόν Γέροντα του, ανησυχούσαν κάπως καί έλεγαν στον Γέροντα νά τόν προσεχή λίγο καί νά τόν οικονομαη, γιατί είναι νέος καί έπεσε απότομα στην άσκηση. 'Αλλά ό Γέροντας έλεγε: -Μήν άνησυχήτε, γιατί ξέρω τί άνθρωπο έχω. Μέσα σέ λίγο διάστημα ό νέος έγινε Μοναχός καί ονομάσθηκε Δανιήλ. "Εφθασε δέ σέ πνευματικά μέτρα, γιατί ήταν αγνός όχι μόνο στό σώμα καί στην ψυχή άλλα καί στό νου, διότι πάντα είχε καλούς λογισμούς, καί στην καρδιά του τήν καθαρή κατοικούσε ό Χριστός.
Κάποτε, λοιπόν, είχαν ανάψει τόν φούρνο, γιά νά ψήσουν ψωμί καί νά κάνουν παξιμάδι. Έκεϊ πού σκόρπιζε τά αναμμένα κάρβουνα μέ τό σεντράκι (μακρύ ξύλο, πού έχει στην άκρη ένα γυριστό σίδερο), γιά νά πυρωθή όλος ό φούρνος εξ ίσου, άπό τήν πολλή φωτιά κάηκε τό ξύλο, καί έμεινε τό σίδερο μέσα στον αναμμένο φούρνο. Ό Πατήρ τό είπε αμέσως στον Γέροντα του, γιά νά μή καθυστέρηση ό φούρνος, καί ό Γέροντας του απαντάει:

-Τί μέ κοιτάς; Κάνε τόν Σταυρό σου καί έμπα μέσα στον φούρνο νά τό βγάλης, νά μήν καθυστερούμε. Ό Πατήρ Δανιήλ έκανε τόν Σταυρό του καί μπήκε μέσα στον αναμμένο φούρνο. "Επιασε τό κοκκινισμένο σίδερο μέ τά χέρια του, χωρίς νά κάνη ούτε τό παραμικρό έγκαυμα καί χωρίς νά καή μιά τρίχα άπό τά γένια του! Τό σπουδαιότερο δέ απ' όλα ήταν, πού ούτε καν τοϋ πέρασε λογισμός ότι κάτι έκανε!

"Αλλη φορά πάλι, ένας Γέροντας άπό τά γειτονικά Κελλιά, «τά Βλάχικα», εΐχε αρρωστήσει καί στην πάθηση του εύρισκε λίγη ανακούφιση άπό τά αγγουρακια τά λίγο πικρά. "Οταν είχε έρθει ό χειμώνας, τοϋ ξαναπαρουσιά-σθηκαν πάλι οί πόνοι άπό τήν ϊδια αρρώστια, καί κατέβηκε στον "Αγιο Παΰλο, μήπως βρή στό Μοναστήρι έστω τουρσί άπό αγγουρακια νά δοκιμάση γιά τους πόνους του, άλλα δυστυχώς δέν βρήκε. "Ετσι, στενοχωρημένος καί πονεμένος, ανέβαινε τόν ανήφορο άπό τήν Αγία "Αννα γιά τόν Σταυρό. Ένώ ήταν χειμώνας, καί δέν υπήρχε ούτε τουρσί άπό αγγουρακια, τοΰ παρουσιάζεται ό Πατήρ Δανιήλ ξαφνικά, του αφήνει μπροστά του έξι - επτά αγγουρακια φρέσκα καί φεύγει αμέσως! Ό ασθενής Γέροντας θαύμασε καί δόξασε τόν Θεό καί, μόλις έφαγε, θεραπεύτηκε μιά γιά πάντα. Αυτή τήν φορά ό Πατήρ Δανιήλ έφερε αγάπη, ευλογία, άπό θερμή χώρα πολύ μακρινή! (Εκείνη τήν εποχή δέν υπήρχαν θερμοκήπια στην Ελλάδα).
"
Ενας άλλος πάλι Γέροντας άπό τά «Βλάχικα» Κελλιά ερχόταν μέ βαρυχειμωνιά άπό τήν 'Αγία "Αννα γιά τό Κελλί του. Μόλις ξεμύτισε στην κορυφή, τόν τύλιξε ή χιονοθύελλα, καί αναγκάστηκε νά γυρίση λίγο πίσω, γιά νά πιάση μιά άκρη σ' έναν βράχο, γιατί εΐχε νυκτώσει καί δέν τόν έπαιρνε ή ώρα νά έπιστρέψη στην Αγία "Αννα. 'Εκτός τούτου χιόνιζε συνέχεια καί φυσούσε αέρας δυνατός. Έκεϊ λοιπόν πού εΐχε ακουμπήσει στον βράχο καί τουρτούριζε, γιά μιά στιγμή, τήν νύχτα, ένιωσε κάποιοννά τόν έχη αγκαλιασμένο καί αισθάνθηκε πολύ ζεστά, ά-φοΰ τόν πήρε καί γλυκός ύπνος. Τότε βλέπει τόν Πατέρα Δανιήλ νά τόν &χη αγκαλιασμένο με πολλή αγάπη. Τό πρωί πού φώτισε, ξύπνησε από τόν γλυκό του ύπνο καί σηκώθηκε νά φύγη, γιατί είχε σταματήσει ή χιονοθύελλα. Τί νά ϊδή όμως! Παντού ήταν χιόνια, ενώ εκεί στον βράχο είχαν λιώσει από τήν θεϊκή εκείνη ζεστασιά πού σκόρπισε ό Πατήρ Δανιήλ! Τό Γεροντάκι θερμάνθηκε καί πνευματικά καί χαρούμενο πήγε στό Κελλί του δοξάζοντας τόν Θεό. Ό δέ Πατήρ Δανιήλ θερμαινόταν συνέχεια από τήν αγάπη τοΰ Χριστού. Τήν ευχή του νά έχουμε. 'Αμήν