Σημεία από τα Ευαγγέλια

[konstantinoupolitis]

Ως προς το σημείο 65 «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του ανθρώπου» (Ιω. Ιβ΄ 23), αν και αυτό που αναφέρεις είναι περίπου η επικρατούσα σήμερα ερμηνευτική, ωστόσο:

ο μεν Ιερός Χρυσόστομος αποσυνδέει τη φράση απο οποιαδήποτε σχέση με τους Έλληνες, άσε που τίθεται θέμα τί ακριβώς ήταν έλληνες εδώ και τονίζει πως Δόξα εννοείται είτε η Σταύρωση, είτε η Ανάσταση, είτε η Ανάληψη. Νομίζω πως τονίζει απο τις τρεις την Σταύρωση αλλά δεν είμαι βέβαιος.

υπάρχει δε ετέρα άποψη που συνδέει το γεγονός με το γεγονός που σύντομα ακολούθησα και περιγράφεται στον Ιωάννη και δεν είναι άλλο απο την Θεοφανεία / Μαρτυρία του Πατρός.

"Δόξασόν Σου τον Υίο..." "Και εδόξασα και πάλιν δοξάσω".

Ουσιαστικά ο Κύριος απαντά στους Αποστόλους πως δεν έχει καιρό να συναντήσει τους Έλληνες καθώς επίκειται η Μαρτυρία του ΠΑτρός / Δόξα του Υιού που ακολούθησε.

Ως προς το τί είναι Έλληνες υπάρχει άλλο ζήτημα. Το γεγονός συνέβη κατα τις ημέρες του Πάσχα του 33 μ.Χ. Σε μία απο τις 3 εορτές που οι Εβραίοι υποχρεώνονταν σε προσκύνημα στο Ναό των Ιεροσολύμων.

Αυτοί οι Έλληνες δεν μπορούσε να είναι Εθνικοί απολύτως. Στην καλυτέρα των περιπτώσεων ήταν πρώην ειδωλολάτρες / παγανιστές όχι εγχώριοι Παλαιστίνιοι δηλαδή Χαναναίοι που πλέον είχαν περιτμηθεί μάλλον παρά ήσαν προσύλητοι.

"Έλληνες" όμως ή "ελληνίζοντες" ονόμαζαν και Εβραίους της Διασποράς που μένοντας σε ελληνιστικά κέντρα είχαν πλέον ως μητρική γλώσσα την ελληνική και εν πάσει περιπτώσει είχαν και ξένα έθιμα στην συμπεριφορά τους λόγω διασποράς. Συχνά οι εγχώριοι Εβραίοι είχαν επιφυλακτικοί στάση απέναντί τους και δεν τους επέτρεπαν πάντα την είσοδο σε κάθε Συναγωγή.

[aposal]

Ευχαριστώ σε Κώστα για τις πληροφορίες. Οι ερμηνείες που παραθέτω είναι του μακαρίτη Π. Τρεμπέλα.

[aposal]

Σημείο 69 :

Η μη δημόσια ομολογία της πίστεώς μας αποτελεί αμαρτία;

Πρωτότυπο κείμενο (Ιω. Ιβ΄42-43)
42. όμως μέντοι και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν, αλλά δια τους Φαρισαίους ουχ ωμολόγουν, ίνα μην αποσυνάγωγοι γένωνται.
43. ηγάπησαν γαρ τη δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού.

Ερμηνεία Π. Τρεμπέλα
42.Μ’ όλα αυτά και από τους άρχοντες πολλοί πίστεψαν σ’ Αυτόν, εξ αιτίας όμως των Φαρισαίων δεν ομολογούσαν φανερά την πίστη τους, για να μην αφοριστούν και διωχθούν από τη συναγωγή.
43. τους φόβιζε ο αφορισμός αυτός, γιατί αγάπησαν την τιμή και την επιδοκιμασία των ανθρώπων πολύ περισσότερο απ’ ότι την δόξα και επιδοκιμασία του Θεού.

Σημείο 70 :

Γιατί μετά την Ανάστασή Του ο Χριστός, κατά την τρίτη Του εμφάνιση στους μαθητές, έκανε στον Πέτρο την ίδια ερώτηση (αν δηλαδή ο Πέτρος Τον αγαπά) τρεις φορές; (Ιω κα΄ 15-17);

Ο Ιησούς ήξερε ότι ο Πέτρος Τον αγαπούσε και δεν χρειαζόταν να τον ρωτήσει. Το νόημα της τριπλής ερώτησης ήταν :
· Να κατανοήσει ο Πέτρος το σφάλμα του, όταν λίγο πριν αρνηθεί τον Ιησού τρεις φορές (λίγο πριν τη νύχτα της σύλληψής Του) είχε καυχηθεί ότι αγαπάει τον Ιησού περισσότερο από τους άλλους μαθητές,
· Να επανορθώσει το αμάρτημα της τριπλής άρνησης και
· Να αποκατασταθεί στο Αποστολικό του αξίωμα.

Σημείο 71 :

Ανέφερε ποτέ ο Ιησούς, ότι ο αγαπημένος του μαθητής, ο Απόστολος Ιωάννης δεν θα πεθάνει (μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία);

Ο Ιησούς δέχθηκε από τον Πέτρο ερώτηση σχετικά με το ποιο θα είναι το μέλλον του Αποστόλου Ιωάννη και του απάντησε : «Υπόθεσε ότι θέλω αυτός να μείνει στη ζωή μέχρι να ξανάρθω (Δευτέρα Παρουσία). Τι σ’ ενδιαφέρει αυτό και τι έχεις να κερδίσεις αν μάθεις τι θ’ απογίνει αυτός; Εσύ ν’ ακολουθείς Εμένα και να φροντίζεις για τη δική σου σωτηρία». Αυτήν την απάντηση όμως οι μαθητές Του την παρεξήγησαν και νόμισαν ότι ο Ιησούς είπε ότι ο Ιωάννης δεν θα πεθάνει ποτέ. Και διαδόθηκε, μεταξύ των αδελφών Χριστιανών η φήμη αυτή, ότι δηλαδή ο μαθητής εκείνος δεν θα πεθάνει. Ο Ιησούς όμως δεν είπε στον Πέτρο ότι ο μαθητής αυτός δεν θα πεθάνει, αλλά είπε υποθετικά : «Αν θέλω αυτός να μείνει μέχρις ότου έλθω, τι νοιάζεσαι εσύ»; (Ιω κα΄ 21-23).