Τι είναι το Τάμα

[Dimitris39]

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Είναι η υπόσχεση που κάποιο πρόσωπο δίνει στον Θεό από ευγνωμοσύνη η εξαιτίας της αμαρτίας. Από τα χωριά μας γύρω από το Μπίτολ πολλοί νέοι άνθρωποι πηγαίνουν για δουλειά στους μακρινούς τόπους του κόσμου. Κατά την αναχώρηση τους οί μητέρες ή οι αδελφές δίνουν κρυφά κάποια υπόσχεση στον Θεό για την υγεία τους και για καλή επιστροφή. Τούτες οι γυναίκες, όπως λέγεται, δώσανε τάμα. Ένα Σάββατο μπήκαμε ξαφνικά σε μια μικρή χωριάτικη εκκλησία, και εκεί βρήκαμε μία γριά που έπλενε τό πάτωμα. Ρωτώντας την ιδιαιτέρως, εκείνη εξήγησε ότι το κάνει ήδη δεκαοχτώ μήνες κάθε Σάββατο, κατά το τάμα της για τον γιο της στην Αμερική. Και όταν ο γιός της επέστρεψε, ακούσαμε, ότι εκείνη συνέχισε να πλένει την εκκλησία ακόμα έξι μήνες από την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό.

«Έδωσα τάμα» (δηλαδή: έδωσα υπόσχεση) είναι συνηθισμένος λόγος στους τόπους μας σ΄ εκείνους πού έρχονται στά μοναστήρια νά διακονούν για κάποιο καιρό. Όταν το χωριό Λ. καιγόταν έτρεξε ο νεαρός Θεόδωρος και είδε το γειτονικό σπίτι στή φωτιά. Κατατρομαγμένος φώναξε τον άγιο Ναούμ γιά βοήθεια δίνοντας τάμα ότι θά τόν υπηρετεί ένα χρόνο. Εκείνη τή στιγμή φύσηξε αέρας καί γύρισε τήν φωτιά πρός τήν αντίθετη πλευρά από τό σπίτι του. Ύστερα από λίγο καιρό ήρθε ο Θεόδωρος στό μοναστήρι μας, μας διηγήθηκε τί είχε συμβεί καί παρακάλεσε τόν ηγούμενο να τον δεχθεί για να εκπληρώσει τό τάμα του.

Είναι εντελώς συνηθισμένο πράγμα να κάνει τάμα η μητέρα ότι θα νηστεύει τις μέρες εκτός νηστείας για το άρρωστο παιδί της. Τούτο είναι εντελώς σύμφωνο μέ τή Βίβλο. Καί ο βασιλιάς Δαβίδ νήστευε τόν καιρό της αρρώστιας του παιδιού του.

«Έδωσα τάμα!» λέει η γριά από τα περίχωρα του Ντέμπαρ η οποία δεκαεννέα χρόνια διακονεί στον ναό και δεκαεννέα χρόνια νηστεύει όλες τις μέρες χωρίς λάδι. Γιατί; Πριν δεκαεννέα χρόνια ο άνδρας της συνεταιρίστηκε μ’ εναν Αρβανίτη σε κάποια δουλειά. Μιά Παρασκευή θέλησε να πάει στό Ντέμπαρ για να λογαριαστεί με τόν συνέταιρο του. Πρίν τήν αποχώρηση πήρε να φάει γιά πρωινό αυγά καί τυρί. Όταν είδεη γυναίκα τον άνδρα της να τρώει αρτήσιμα τήν Παρασκευή του φώναξε θυμωμένα: να μήν δώσει ο Θεός νά γυρίσεις, αφού συνεταιρίστηκες και στην πίστη με τον συνέταιρο σου! Τήν ίδια μέρα το βράδυ ο άνδρας της δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στο σπίτι, αφού τόν λήστεψαν. Τούτο εξέπληξε φοβερά τη γυναίκα. Κι εκείνη έδωσε τάμα να διακονεί την εκκλησία και να νηστεύει μέχρι το τέλος της ζωής της.

Υπάρχει τάμα και στους Άγγλους. Μετά από τον πόλεμο ένας Άγγλος ιερέας τέλεσε κάποιο γάμο, πού ήταν ενάντια στον νόμο. Ο επίσκοπος τον μάλωσε αυστηρά γι΄ αυτό. Ως απάντηση στις τύψεις συνειδήσεως ο ιερέας έδωσε τάμα να νηστεύει όλες τις Δευτέρες (επειδή ήταν Δευτέρα όταν έκανε εκείνη τήν αμαρτία) για όλη του τη ζωή.

Για το τάμα στον Θεό είτε για τον εαυτό μας ή για άλλον, είτε για κάποιο αμάρτημα ή από ευγνωμοσύνη, ο άνθρωπος πρέπει νά προσέχει να μην υπερβάλλει και υποσχεθεί εκείνο που δεν είναι συνετό, ή είναι παραπάνω απο τις δυνάμεις του. Από τη Βίβλο είναι γνωστό το απερίσκεπτο τάμα του Ιεφθάε. Στον πόλεμο εναντίων των γιων του Αμμών υποσχέθηκε ο διοικητής και δικαστής του Ισραήλ Ιεφθάε, πώς εάν ο Θεός του χαρίσει νίκη εκείνος θα προσφέρει για θυσία εκείνο που πρώτο θα τον προϋπαντήσει στόν οίκο του κατά την επιστροφή από τον πόλεμο. Και νίκησε ο Ιεφθάε. Αλλά όταν επέστρεψε στο σπίτι, τον προϋπάντησε η κόρη του. «Α, θυγάτηρ μου» φώναξε ο πατέρας σαν τραυματισμένο λιοντάρι, εγώ έδωσα λόγο στον Κύριο «και ου δυνήσομαι αποστρέψαι» (Κριτ. 11,35).

Ο Θεός να σας ευλογήσει

http://vatopaidi.wordpress.com/2009/09/ ... i-to-tama/

[jdoukas1957]

Από το αρχαίο ρήμα ΄΄ανατίθημι΄΄ που σημαίνει αναθέτω αφιερώνω, εμπιστεύομαι προέρχεται η λέξη τάμα-τάματα ή αναθήματα.
Είναι συνήθως προσφορές υλικές ή μη.
Είναι μια πανάρχαι συνήθεια των πιστών όλων των θρησκειών κ εποχών.
Δηλαδή ο πιστός παρακαλεί έναν Άγιο να του πραγματοποιήσει μια επιθυμία-ευχή.
Εδώ πρέπει να παρατηρήσουμε οτι το τάξιμο είναι μια μορφή συμφωνίας -εμπορική συναλαγή του πιστού με το ιερό πρόσωπο που την απευθύνει, είναι μονοδιάστατη και δεν εχει τη συμφωνία του αντισυμβαλλόμενου, τουλάχιστον έτσι παρουσίάζεται κ το βλέπουν οι ακατήχητοι πιστοί που στην πλειονότητά τους είναι οι απλοί ανθρωποι.
Επειδή πάντως η θρησκεία μας είναι καθαρά πνευματική και στηρίζεται στην αγάπη κ ελευθερία της ανθρώπινης ψυχής πιστεύω οτι μόνο πνευματικά και επομένως άΰλα αναθέματα θα μπορούσε κάποιος να αφιερώσει δηλαδή τον ίδιο του τον εαυτό μιας κ οτιδήποτε άλλο αφορά τρίτο, αποτελεί κατάχρηση κ παραβίαση ψυχής.

[filotas]

Αντίθετα με τις θυσίες που τελούσαν οι ειδωλολάτρες, αλλά ακόμη και οι Εβραίοι, ο Χριστός δεν ζητά από μας παρά "θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην". Επομένως ο Χριστός ζητά από μας αν θέλουμε να Του προσφέρουμε κάτι, είτε σε ένδειξη μετάνοιας είτε για να του ζητήσουμε τη βοήθειά Του, να προσφέρουμε πνευματική θυσία. Η πνευματική θυσία συνήθως αφορά ένα από τα πάθη μας. Πχ μπορούμε να τάξουμε ότι κάθε Παρασκευή θα τρώμε μόνο ξηρά τροφή, προσφορά που αντιστοιχεί στην καταπολέμηση του πάθους της λαιμαργίας. Ένα άλλο τάξιμο θα μπορούσε να αφορά ελεημοσύνη ή ένα προσκύνημα σε ιερό τόπο.

Το τάξιμο υλικών πραγμάτων, μάλλον δεν ωφελεί ιδιαίτερα, επειδή έρχεται σε αντίθεση με την παραπάνω λογική. Είναι όμως δυστυχώς πολύ συνηθισμένο.

[Dimitris39]

Αντίθετα με τις θυσίες που τελούσαν οι ειδωλολάτρες, αλλά ακόμη και οι Εβραίοι, ο Χριστός δεν ζητά από μας παρά "θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην". Επομένως ο Χριστός ζητά από μας αν θέλουμε να Του προσφέρουμε κάτι, είτε σε ένδειξη μετάνοιας είτε για να του ζητήσουμε τη βοήθειά Του, να προσφέρουμε πνευματική θυσία. Η πνευματική θυσία συνήθως αφορά ένα από τα πάθη μας. Πχ μπορούμε να τάξουμε ότι κάθε Παρασκευή θα τρώμε μόνο ξηρά τροφή, προσφορά που αντιστοιχεί στην καταπολέμηση του πάθους της λαιμαργίας. Ένα άλλο τάξιμο θα μπορούσε να αφορά ελεημοσύνη ή ένα προσκύνημα σε ιερό τόπο.

Το τάξιμο υλικών πραγμάτων, μάλλον δεν ωφελεί ιδιαίτερα, επειδή έρχεται σε αντίθεση με την παραπάνω λογική. Είναι όμως δυστυχώς πολύ συνηθισμένο.

Εχεις δικιο αδελφε filota αλλα και ενα ταξιμο ενος απο τα παθη μας παιζει μεγαλο ρολο οπως το καπνισμα

[Christos]

TO ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ
http://www.agiooros.net/modules.php?nam ... e&sid=1155

[filotas]

Μα Δημήτρη ακριβώς αυτό είπα κι εγώ.

Όταν αναφέρομαι σε υλικά τάματα, εννοώ μια λαμπάδα, ή ένα χρυσαφικό ή μια εικόνα. Όχι ότι κι αυτά είναι κατακριτέα, αλλά δεν έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στη βελτίωση της πνευματικής μας κατάστασης.

[Teri]

Αν θέλετε ρίξτε μια ματιά κι εδώ

[paulina]

Πολύ συνηθισμένο στη ζωή των Χριστιανών είναι το τάξιμο, δηλαδή η υπόσχεση μιας προσφοράς στο Θεό ή στη Θεοτόκο ή σε κάποιον Άγιο, ως έκφραση ευλάβειας και ευχαριστιών. Το τάξιμο είναι ευλαβής καί ωφέλιμη θρησκευτική εκδήλωση, πού τη συναντάμε καί στους αρχαίους Έλληνες καί Εβραίους. Στην Αγ. Γραφή αναφέρονται διάφορα τάματα (Γένεσις κη' 20-22, Δευτερονόμιον κγ' 22-24, Κριταί ια' 30-40, Εκκλησιαστής ε' 4, Πράξεις ιη' 18, κα' 18-24), γι' αυτό καί διατηρήθηκαν καί από τον Χριστιανισμό...

Όμως καί στο θέμα τούτο γίνονται πολλές παρανοήσεις από τους Χριστιανούς καί επικρατούν πλάνες, πού απομακρύνουν από το αληθινό νόημα του τάματος καί αντί να ωφελούν βλάπτουν όσους το χρησιμοποιούν. Θα αναφέρω σήμερα μερικές.

1. Ορισμένοι νομίζουν ότι ο Θεός ή οι Άγιοι μας κάνουν αυτό πού θέλουμε μόνον
αν τους τάξουμε κάτι. Έτσι σε δύσκολες περιστάσεις ακούεται από πολλούς ή σύσταση στους κινδυνεύοντας: «τάξε, τάξε κάτι στην Παναγία ή στον Άγιο...». Αυτό είναι λάθος. Γιατί ούτε τα υλικά μας αγαθά χρειάζονται οι Άγιοι, ούτε περιμένουν να τους τάξουμε, για να ακούσουν τις προσευχές μας. «Αιτείτε καί δοθήσεται υμίν' πάς γαρ ο αιτών λαμβάνει καί ο ζητών ευρίσκει καί τω κρούοντι ανοιγήσεται», μας έχει υποσχεθεί ο Κύριος (Ματθαίου ζ' 7-8). Αρκεί να υπάρχει θερμή πίστη, καθαρή καρδιά, χριστιανική ζωή καί τα ζητούμενα να είναι προς το πνευματικό μας συμφέρον.

2. Άλλοι νομίζουν ότι με το τάμα τους είναι δυνατόν να κάνουν βοηθούς τους Αγίους ακόμη καί στη διάπραξη του κακού. Έτσι γράφηκε στις εφημερίδες ότι ο γνωστός ληστής Βενάρδος πρίν να προβεί στο εγχείρημα της ληστείας της Τράπεζας, πήγε στην Αίγινα καί έταξε στον άγιο Νεκτάριο για την επιτυχία του! Άλλος ληστής (1977), έκρυψε τα κλοπιμαία χρήματα σε... εξωκλήσι του αγίου Ιωάννη καί έταξε στον Άγιο να ανακαινίσει το εκκλησάκι του, αν τον βοηθήσει να μη συλληφθεί. Άλλος παρακάλεσε τον άγιο Νικόλαο να κερδίσει στα χαρτιά την Πρωτοχρονιά καί του έταξε να φέρει χρυσό το «10 το καλό». Μια άλλη χριστιανή έταξε στον Άγιο Νικόλαο λαμπάδα σαν το μπόϊ της, αν την βοηθούσε να μη γυρίσει στο σπίτι του ζωντανός κάποιος ναυτικός, πού είχε ατιμάσει την κόρη της καί δεν ήθελε να την παντρευθεί! Πρόκειται για τάματα αντίθετα προς τη χριστιανική μας πίστη.

3. Πολλά τάματα επίσης γίνονται κατά τον έξης τύπο: «Αγία μου Παρασκευή, κάνε με καλά καί θα σου φέρω ένα χρυσό καντήλι». Ή «Θεέ μου, βοήθησε με στις εξετάσεις μου καί θα σου φέρω...». Δηλαδή με αυτού του είδους τα τάματα σαν να γίνεται ένα παζάρεμα με το Θεό. Του λέμε' δώσε μου για να σου δώσω. Έτσι υποβιβάζουμε τον Θεό αλλά καί την προσωπικότητα του ανθρώπου. Συγχρόνως όμως φανερώνουμε καί την ολιγοπιστία μας.

4. Ακόμη άλλα τάματα προκαλούν στους ανθρώπους δυσκολίες καί ψυχικά τραύματα, επειδή γίνονται απερίσκεπτα καί χωρίς πνευματικότητα. Έτσι τάζει χριστιανή να βγει για έρανο, «διακονιά», σε 10 χωριά υπέρ κάποιου ιερού σκοπού. Όταν όμως αρχίζει το τάμα της, την σταματάει η Αστυνομία, γιατί απαγορεύεται ο έρανος άνευ αδείας. Άλλη τάζει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, πού δυσκολεύεται έπειτα να το συγκεντρώσει. Μια τρίτη τάζει στον πολιούχο της Ζακύνθου να γεννηθεί καλά το παιδί της καί να το ονομάσει στο βάπτισμα Διονύσιο. Όταν έλθει ο καιρός όμως, στο σπίτι γίνεται σκοτωμός, γιατί ο
πεθερός επιμένει να δώσουν στο παιδί το δικό του όνομα, πού είναι Γιάννης.

Γι' αυτό χρειάζεται προσοχή στα τάματά μας. Εμείς πνευματικά κυρίως τάματα ας κάνουμε. Τάματα πού να μας βοηθούν στην καθαρότητα της ψυχής μας καί στον αγιασμό του βίου μας. Γιατί «Πνεύμα ο Θεός, καί τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι καί αλήθεια δει προσκυνείν» (Ιωάννου δ' 24).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει χαρακτηριστικά: «Ου γαρ χρυσοχοείον, ουδέ αργυροχοείον εστίν η Εκκλησία, αλλά πανήγυρις αγγέλων' διό ψυχών ημίν δει' καί γαρ δη ταύτα δια τάς ψυχάς προσίεται ο Θεός... Μάθωμεν τοίνυν φιλοσοφείν, καί τον Χριστόν τιμάν ως αυτός βούλεται' τω γαρ τιμωμένω τιμή ηδίστη, ην αυτός θέλει, ουχ ην ημείς νομίζομεν» (ΒΕΠ, 66, σελ. 388).

Γερμανού Παρασκευοπούλου, Μητροπολίτου Ηλείας – Εκδ. Αποστολική Διακονία


http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/ap ... 73012.html

[Dimitris39]

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Είναι η υπόσχεση που κάποιο πρόσωπο δίνει στον Θεό από ευγνωμοσύνη η εξαιτίας της αμαρτίας. Από τα χωριά μας γύρω από το Μπίτολ πολλοί νέοι άνθρωποι πηγαίνουν για δουλειά στους μακρινούς τόπους του κόσμου. Κατά την αναχώρηση τους οί μητέρες ή οι αδελφές δίνουν κρυφά κάποια υπόσχεση στον Θεό για την υγεία τους και για καλή επιστροφή. Τούτες οι γυναίκες, όπως λέγεται, δώσανε τάμα. Ένα Σάββατο μπήκαμε ξαφνικά σε μια μικρή χωριάτικη εκκλησία, και εκεί βρήκαμε μία γριά που έπλενε τό πάτωμα. Ρωτώντας την ιδιαιτέρως, εκείνη εξήγησε ότι το κάνει ήδη δεκαοχτώ μήνες κάθε Σάββατο, κατά το τάμα της για τον γιο της στην Αμερική. Και όταν ο γιός της επέστρεψε, ακούσαμε, ότι εκείνη συνέχισε να πλένει την εκκλησία ακόμα έξι μήνες από την ευγνωμοσύνη της προς τον Θεό.

«Έδωσα τάμα» (δηλαδή: έδωσα υπόσχεση) είναι συνηθισμένος λόγος στους τόπους μας σ΄ εκείνους πού έρχονται στά μοναστήρια νά διακονούν για κάποιο καιρό. Όταν το χωριό Λ. καιγόταν έτρεξε ο νεαρός Θεόδωρος και είδε το γειτονικό σπίτι στή φωτιά. Κατατρομαγμένος φώναξε τον άγιο Ναούμ γιά βοήθεια δίνοντας τάμα ότι θά τόν υπηρετεί ένα χρόνο. Εκείνη τή στιγμή φύσηξε αέρας καί γύρισε τήν φωτιά πρός τήν αντίθετη πλευρά από τό σπίτι του. Ύστερα από λίγο καιρό ήρθε ο Θεόδωρος στό μοναστήρι μας, μας διηγήθηκε τί είχε συμβεί καί παρακάλεσε τόν ηγούμενο να τον δεχθεί για να εκπληρώσει τό τάμα του.

Είναι εντελώς συνηθισμένο πράγμα να κάνει τάμα η μητέρα ότι θα νηστεύει τις μέρες εκτός νηστείας για το άρρωστο παιδί της. Τούτο είναι εντελώς σύμφωνο μέ τή Βίβλο. Καί ο βασιλιάς Δαβίδ νήστευε τόν καιρό της αρρώστιας του παιδιού του.

«Έδωσα τάμα!» λέει η γριά από τα περίχωρα του Ντέμπαρ η οποία δεκαεννέα χρόνια διακονεί στον ναό και δεκαεννέα χρόνια νηστεύει όλες τις μέρες χωρίς λάδι. Γιατί; Πριν δεκαεννέα χρόνια ο άνδρας της συνεταιρίστηκε μ’ εναν Αρβανίτη σε κάποια δουλειά. Μιά Παρασκευή θέλησε να πάει στό Ντέμπαρ για να λογαριαστεί με τόν συνέταιρο του. Πρίν τήν αποχώρηση πήρε να φάει γιά πρωινό αυγά καί τυρί. Όταν είδεη γυναίκα τον άνδρα της να τρώει αρτήσιμα τήν Παρασκευή του φώναξε θυμωμένα: να μήν δώσει ο Θεός νά γυρίσεις, αφού συνεταιρίστηκες και στην πίστη με τον συνέταιρο σου! Τήν ίδια μέρα το βράδυ ο άνδρας της δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στο σπίτι, αφού τόν λήστεψαν. Τούτο εξέπληξε φοβερά τη γυναίκα. Κι εκείνη έδωσε τάμα να διακονεί την εκκλησία και να νηστεύει μέχρι το τέλος της ζωής της.

Υπάρχει τάμα και στους Άγγλους. Μετά από τον πόλεμο ένας Άγγλος ιερέας τέλεσε κάποιο γάμο, πού ήταν ενάντια στον νόμο. Ο επίσκοπος τον μάλωσε αυστηρά γι΄ αυτό. Ως απάντηση στις τύψεις συνειδήσεως ο ιερέας έδωσε τάμα να νηστεύει όλες τις Δευτέρες (επειδή ήταν Δευτέρα όταν έκανε εκείνη τήν αμαρτία) για όλη του τη ζωή.

Για το τάμα στον Θεό είτε για τον εαυτό μας ή για άλλον, είτε για κάποιο αμάρτημα ή από ευγνωμοσύνη, ο άνθρωπος πρέπει νά προσέχει να μην υπερβάλλει και υποσχεθεί εκείνο που δεν είναι συνετό, ή είναι παραπάνω απο τις δυνάμεις του. Από τη Βίβλο είναι γνωστό το απερίσκεπτο τάμα του Ιεφθάε. Στον πόλεμο εναντίων των γιων του Αμμών υποσχέθηκε ο διοικητής και δικαστής του Ισραήλ Ιεφθάε, πώς εάν ο Θεός του χαρίσει νίκη εκείνος θα προσφέρει για θυσία εκείνο που πρώτο θα τον προϋπαντήσει στόν οίκο του κατά την επιστροφή από τον πόλεμο. Και νίκησε ο Ιεφθάε. Αλλά όταν επέστρεψε στο σπίτι, τον προϋπάντησε η κόρη του. «Α, θυγάτηρ μου» φώναξε ο πατέρας σαν τραυματισμένο λιοντάρι, εγώ έδωσα λόγο στον Κύριο «και ου δυνήσομαι αποστρέψαι» (Κριτ. 11,35).

Ο Θεός να σας ευλογήσει

http://vatopaidi.wordpress.com/2009/09/ ... i-to-tama/