Μπορούμε να φυλάξουμε μεγάλο αγιασμό;

[aposal]

Εγώ πάντως τον αγιασμό τον κρατάω αρκετό διάστημα. Και μερικά πρωινά ξεκινώ την ημέρα μου πίνοντάς τον.

[konstantinoupolitis]

Ένα ακόμα ζήτημα στο οποίο υπάρχει η θέση της Εκκλησίας και το μακρύ και το κοντό του κάθε ιερέα και θεολογίζοντα.

Στην ίδια την πόλη μου σχολιάζοντας το θέμα με δύο ιερείς, ο ένας ήταν κατηγορηματικός πως δεν κρατείται και ο άλλος πως κρατείται. Κάτι που είναι κλασσική περίπτωση, όπως φαίνεται και απο τα αναφερόμενα περιστατικά που έχουν πολλοί αδελφοί ανεβάσει.

Ιστορική Εξέλιξη του Αγιασμού.

Ήδη στην Πρωτοχριστιανική και Παλαιοχριστιανική Εποχή, ο Αγιασμός εμφανίζεται με την εν τω οίκω διατήρηση Ύδατος εκ των Θεοφανίων. Μάλιστα όταν κάποια στιγμή άρχιζε να τελείται το Μυστήριο του Βαπτίσματος και πέραν του Πάσχα κατα τα Θεοφάνεια, ο ιερέας δεν τελούσε βαπτισματικό καθαγιασμό του ύδατος αλλά βάπτιζε στο ύδωρ του Αγιασμού των Θεοφανείων. Και αυτή η τελετή, αρχικά αποτελούνταν από μόνο μια Ευχή(Ευχολόγιο Σεραπίωνος).

Η όλη Ακολουθία του Αγιασμού αργότερα εμπλουτίστηκε, επηρεαζόμενη τα μάλλα από τις συγκοινωνούντες πράξεις των Θεοφανίων και της Βαπτίσεως, όπως και από την Τάξη του Παλατίου, κάτι που φαίνεται και από στοιχεία όπως το τροπάριο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου…», για το οποίο ο Σιναϊτικός Κώδιξ 957, αναφέρει πως μόνο εις τα Ανάκτορα λέγονταν. Κάπως έτσι, σταδιακά διαμορφώθηκε η τελετή του Αγιασμού.
Τελούνταν κυρίως, όπως και μέχρι σήμερα, την 1η εκάστου μηνός. Εξαίρεση σε αυτήν την σειρά, αποτελούσε η 1η Σεπτεμβρίου και η 1 Ιανουαρίου, καθώς τόσο η Ύψωση του Τιμίου Σταυρού όσο και τα Θεοφάνεια σχετίζονταν με Καθαγιασμό υδάτων.
Μέχρι ένα σημείο, η Ακολουθία τελούνταν εντός του Ναού και μετά γινόταν η Μετάβαση στην εξωτερική Φιάλη, που υπήρχε για το υπόλοιπο της ακολουθίας. Η συσχέτιση, βέβαια, με την Φιάλη, οδηγεί σε σύνδεση με την Παλαιοχριστιανική εποχή, αφού κατεξοχήν και εκτός Μονών, σε εκείνη την περίοδο υπήρχε η Φιάλη στο κέντρο η στα πλάγια του Αιθρίου.
Η σημερινή Ευχή του Καθαγιασμού, ανάγεται το αργότερο στον ΙΑ΄ αιώνα(Σιναϊτικός Κώδιξ 959)
Ως προς την συνήθεια για Αγιασμό οίκων, αυτός σχετίζεται, τουλάχιστον κατά τις πηγές, με συγκεκριμένο σχετικό Σημείο(~Δ΄ αιώνας).

Ερμηνεία του Αγιασμού:

Ο Αγιασμός, με την δική του Θεολογία, υπήρχε φυσικά και στην Παλαιά Διαθήκη(Ραντιείς με υσσώπω{ειδικό φυτό} και καθαρισθήσομαι…). Ειδικά οι καθαρμοί την εποχή του Χριστού, ήταν εξαιρετικά σχολαστικοί, ιδίως από τους Φαρισαίους. Άρα και ο Αγιασμός ουσιαστικά, αποτελεί αναγέννηση της αρχαιοτάτης αυτής παραδόσεως, σε συσχέτιση, βέβαια, με το Βάπτισμα και την σημασία του. Ειδικά δε των τελετών της νουμηνίας δηλαδή της πρωτομηνιάς(Νικηφόρος Κωνσταντινουπόλεως, Βαλσαμών).
Με τον Αγιασμό τα ύδατα αποκτούν «δύναμιν θεραπευτική πάσης ασθενείας, απελατικήν παντός δαιμονίου και εις άφεσιν αμαρτιών δια τους πίνοντας ή αλειφομένους δι΄ αυτών… ».

Μικρός και Μεγάλος Αγιασμός:

Ο Αγιασμός φέρει τα ονόματα "Μικρός" και "Μεγάλος", ώστε να διακριθεί ο λαμπρός Αγιασμός που τελείται τις παραμονές αλλά και ανήμερα των Φώτων, από αυτόν τελείται σε οποιαδήποτε άλλη μέρα. Ουσιαστικά είναι η αυτή ακολουθία.

[Ermite]

Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οι Αγιασμοί μικρός και Μεγάλος διαφέρουν. Οι Μεγάλοι Αγιασμοί Παραμονής των Φώτων και την Κυριωνύμου των Θεοφανείων είναι της αυτής αγιαστικής δυνάμεως και ισχύος. Δεν μεταλαμβάνουμε εκ του Αγιασμού της Παραμονής, απλώς διότι δεν νηστεύσαμε. Σημειωτέον ότι γιά τον μικρό Αγιασμό δεν νηστεύουμε, αλλά απλώς μεταλαμβάνομεν αυτού πριν από κάθε άλλη τροφή το πρωϊ της ημέρας. Όπως γίνεται με το Αντίδωρο της Λειτουργίας.
Ο Μέγας Αγιασμός έχει πολύ περισσότερες καί μεγαλύτερες ευχές, πράγμα που συντελεί (και αποδεικνύει) την πρόσθετη Χάρη την οποία φέρει. Θα κάνω πάλι μιά σύγκριση: Σε Αγρυπνίες συνειθίζεται να "δίδοται έλαιον τοις αδελφοίς" εκ της κανδήλας του εορταζομένου Αγίου. Χρίονται δηλαδή. Αυτό το έλαιον είναι φορέας ευλογίας, παρακλήσεως, υγείας, ακόμη και ιάσεως. Δεν μπορεί όμως να ταυτισθεί με το αγιασμένο έλαιον του Ι.Ευχελαίου. "Αγιάζεται γάρ διά λόγου Θεού και εντεύξεως".
Να σημειώσουμε ότι ο Μεγάλος Αγιασμός κείται εις την θέσιν των Ιορδανείων ναμάτων κατά την ώραν που ο Κύριος εβαπτίσθη. "Βαπτίζεται Χριστός μεθ'ημών". Φερόμεθα εις τον Ιορδάνην μυστικώς κατά την ώραν της Βαπτίσεως του Κυρίου..

Οι χριστιανοί, έχουν δικαίωμα εκ του Βαπτίσματός τους, και είναι ώριμοι και άξιοι εκ της ευσεβείας τους, να διατηρούν και ευχέλαιο και μικρό και Μεγάλο Αγιασμό στα σπίτια τους. Απαγόρευση προς τούτο, και θα τους εμείωνε και επρόσβαλλε, αλλά και μη πρακτική θα ήτο. Δηλαδή, κάθε που χρειαζόταν ο χριστιανός και θα ποθούσε η ψυχή του ενίσχυση και Αγιασμό και αποτειχισμό σκοτεινών επηρειών, θα έπρεπε να περπατήσει (ή να ταξιδέψει!..) μέχρι το Ναό και να βρει τον Ιερέα και να περάσει ολόκληρη διαδικασία;.. Η Εκκλησία εμπιστεύεται τα μέλη της, τα πιστά και ευλαβή. Και αυτά, εννοείται, όταν πρόκειται να μεταλάβουν είτε μικρό είτε Μέγα Αγιασμό θα κάνουν μιά μικρή "τελετή". Θα ψάλουν το "σώσον Κύριε" ή το "εν Ιορδάνη", θα διαβάσουν μιά σχετική ευχή, θα ψελίσουν "Κύριε βοήθει μοι", "εις υγείαν και ίασιν ψυχών και σωμάτων ημών", θα επαναλάβουν "γενέσθω ημίν Κύριε, αφθαρσίας πηγή, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύον πεπληρωμένον και προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον"..
Και όπως ελέχθη το φυλάσσουν όχι στη γωνιά του εξαεριστήρα της κουζίνας αλλά στο περιποιημένο Εικονοστάσι του σπιτιού, που είναι "παρεκκλήσι" της Ενορίας, ακοίμητο καντήλι και βωμός της "κατ'οικον Εκκλησίας"..

[aposal]

Ταπεινή μου γνώμη είναι ότι οι Αγιασμοί μικρός και Μεγάλος διαφέρουν. Οι Μεγάλοι Αγιασμοί Παραμονής των Φώτων και την Κυριωνύμου των Θεοφανείων είναι της αυτής αγιαστικής δυνάμεως και ισχύος. Δεν μεταλαμβάνουμε εκ του Αγιασμού της Παραμονής, απλώς διότι δεν νηστεύσαμε. Σημειωτέον ότι γιά τον μικρό Αγιασμό δεν νηστεύουμε, αλλά απλώς μεταλαμβάνομεν αυτού πριν από κάθε άλλη τροφή το πρωϊ της ημέρας. Όπως γίνεται με το Αντίδωρο της Λειτουργίας.
Ο Μέγας Αγιασμός έχει πολύ περισσότερες καί μεγαλύτερες ευχές, πράγμα που συντελεί (και αποδεικνύει) την πρόσθετη Χάρη την οποία φέρει. Θα κάνω πάλι μιά σύγκριση: Σε Αγρυπνίες συνειθίζεται να "δίδοται έλαιον τοις αδελφοίς" εκ της κανδήλας του εορταζομένου Αγίου. Χρίονται δηλαδή. Αυτό το έλαιον είναι φορέας ευλογίας, παρακλήσεως, υγείας, ακόμη και ιάσεως. Δεν μπορεί όμως να ταυτισθεί με το αγιασμένο έλαιον του Ι.Ευχελαίου. "Αγιάζεται γάρ διά λόγου Θεού και εντεύξεως".
Να σημειώσουμε ότι ο Μεγάλος Αγιασμός κείται εις την θέσιν των Ιορδανείων ναμάτων κατά την ώραν που ο Κύριος εβαπτίσθη. "Βαπτίζεται Χριστός μεθ'ημών". Φερόμεθα εις τον Ιορδάνην μυστικώς κατά την ώραν της Βαπτίσεως του Κυρίου..

Οι χριστιανοί, έχουν δικαίωμα εκ του Βαπτίσματός τους, και είναι ώριμοι και άξιοι εκ της ευσεβείας τους, να διατηρούν και ευχέλαιο και μικρό και Μεγάλο Αγιασμό στα σπίτια τους. Απαγόρευση προς τούτο, και θα τους εμείωνε και επρόσβαλλε, αλλά και μη πρακτική θα ήτο. Δηλαδή, κάθε που χρειαζόταν ο χριστιανός και θα ποθούσε η ψυχή του ενίσχυση και Αγιασμό και αποτειχισμό σκοτεινών επηρειών, θα έπρεπε να περπατήσει (ή να ταξιδέψει!..) μέχρι το Ναό και να βρει τον Ιερέα και να περάσει ολόκληρη διαδικασία;.. Η Εκκλησία εμπιστεύεται τα μέλη της, τα πιστά και ευλαβή. Και αυτά, εννοείται, όταν πρόκειται να μεταλάβουν είτε μικρό είτε Μέγα Αγιασμό θα κάνουν μιά μικρή "τελετή". Θα ψάλουν το "σώσον Κύριε" ή το "εν Ιορδάνη", θα διαβάσουν μιά σχετική ευχή, θα ψελίσουν "Κύριε βοήθει μοι", "εις υγείαν και ίασιν ψυχών και σωμάτων ημών", θα επαναλάβουν "γενέσθω ημίν Κύριε, αφθαρσίας πηγή, αγιασμού δώρον, αμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων αλεξιτήριον, δαίμοσιν ολέθριον, ταις εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον, αγγελικής ισχύον πεπληρωμένον και προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον"..
Και όπως ελέχθη το φυλάσσουν όχι στη γωνιά του εξαεριστήρα της κουζίνας αλλά στο περιποιημένο Εικονοστάσι του σπιτιού, που είναι "παρεκκλήσι" της Ενορίας, ακοίμητο καντήλι και βωμός της "κατ'οικον Εκκλησίας"..

Σε μερικά σημεία έχω διαφορετική άποψη αδελφέ/αδελφή μου!
Δυσυχώς δεν έχω μπροστά μου το σχετικό φυλλάδιο που εξέδωσε η ενορία μας για τον Αγιασμό, γι' αυτό θα γράψω ό,τι θυμάμαι, με δικά μου λόγια :
1. Οι αγιασμοί έχουν όλοι την ίδια αξία. Η διαφορά στην ονομασία μεταξύ μεγάλου και μικρού οφείλεται στην ακολουθία, που είναι σαφώς πιο "πανηγυρική" (αν χρησιμοποιώ σωστό όρο) στον μεγάλο. Αυτό όμως δεν έχει καμία επίπτωση στο αγίασμα.
2. Δεν νηστεύουμε πριν τον αγιασμό. Απλά πρέπει να είμαστε νηστικοί. Η νηστεία κατά την παραμονή των Θεοφανείων δεν οφείλεται στον αγιασμό της επομένης, αλλά στο μεγάλο γεγονός της εμφάνισης του Τριαδικού Θεού, που τιμάμε την επομένη.
Η Θεία Κοινωνία και το αντίδωρο προηγούνται της μετάληψης του αγιασμού και όλων αυτών έπεται η τροφή.
Η σειρά δηλαδή, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ είναι η εξής :
1. Θεία Κοινωνία
2. Αντίδωρο
3. αγιασμός
4. τροφή

Εννοείται ότι για την μετάληψη του πρώτου (Θ. Κοινωνία) πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει η έγκριση κάποιου πνευματικού.

[ser]

Θα έλεγα, εφόσον νηστεύεις Τετάρτη και Παρασκευή να τον πιεις το επόμενο Σάββατο το πρωί. Εάν δε θέλεις, ή έχεις κρατήσει πολύ, μπορείς να ποτίσεις με το υπόλοιπο τις γλάστρες σου.

Νομίζω ότι αυτό που είπες είναι προσβλητικό Για Τον Θεό.

Επίσης σε ένα άλλο thread, πάλι έλεγες πράγματα που θεωρώ "μπερδεμένα" όσον αφορά Την Αποκάλυψη.

[Dimitra79]

Θα έλεγα, εφόσον νηστεύεις Τετάρτη και Παρασκευή να τον πιεις το επόμενο Σάββατο το πρωί. Εάν δε θέλεις, ή έχεις κρατήσει πολύ, μπορείς να ποτίσεις με το υπόλοιπο τις γλάστρες σου.

Νομίζω ότι αυτό που είπες είναι προσβλητικό Για Τον Θεό.

Επίσης σε ένα άλλο thread, πάλι έλεγες πράγματα που θεωρώ "μπερδεμένα" όσον αφορά Την Αποκάλυψη.

Το προσβλητικό όσον αφορά τον αγιασμό που το βρήκες? στις γλάστρες? οταν παίρνουμε τον μεγάλο αγιασμό από την εκκλησία μπορούμε να ραντίσουμε όλο μας το σπίτι, το αυτοκίνητο τις γλάστρες κ κτλπ.

[ser]

Νομίζω ότι μπορούμε να ραντίσουμε τις γλάστρες, όχι όμως να τις ποτίσουμε.

[angieholi]

Νομίζω ότι μπορούμε να ραντίσουμε τις γλάστρες, όχι όμως να τις ποτίσουμε.

Ενα απο τα πολλα πραγματα που μας κανει εντυπωση στα περισσοτερα Μοναστηρια που πηγαινουμε ειναι τα πανεμορφα λουλουδια τους. Καταπρασινα, ζωηρα και ολανθιστα.
Αν τους ρωτησεις οι περισσοτεροι θα σου απαντησουν οτι τους ριχνουν αγιασμο, δεν νομιζω λοιπον οτι ειναι "κακο" να ριχνεις αγιασμο στις γλαστρες για να τις ποτισεις...

[ser]

Η γνώμη μου είναι ότι Ο Αγιασμός είναι Ιερός, και δεν είναι για να ποτίζουμε τις γλάστρες σαν το κοινό νερό.

Ο Αγιασμός χρησιμοποιείται με Ιερό σκοπό. Με Τον Αγιασμό διώχνουμε τον εχθρό.