Η αποστασία και η ψευδοθεολογία της, ή αλλιώς:Οικουμενισμός.

[dionysisgr]

Καλα Σπυρο, αστον αυτον, η μαλλον, πες του: καλα κρασια, και εαν πεινασει να φτιαξει να φαει χωρις εμας.. θα τον ταϊζει ο παπας σε λιγο καιρο, απο το "αλαθητο" φαγητο" του.

Δεν ντρεπομαστε λιγο λεω εγω. Δεν ντρεπομαστε.

Μας βλεπουν και οι Αγιοι μας, οι Αποστολοι, οι Μαρτυρες, οι Ομολογητες, οι Πατερες της Εκκλησιας μας και ολοι οι Προπατορες μας, και πρεπει να ΕΧΟΥΝ ΦΡΙΞΕΙ!!

Τι να πω, θα τρελλαθουμε τελειως. Δεν υπαρχουν λογια, οι ανθρωποι θεωρουν εξ'ορισμου προφανως οτι απευθυνονται σε ατομα με σοβαρη διανοητικη αναπηρια, δεν εξηγειται αλλιως. Το κανουν επιτηδες.

Αυτοι η το εχουνε χασει, η ειναι βαλτοι απο τον πειρασμο, να μας προκαλεσουν τετοια συγχυση και σε τετοιο βαθμο σκανδαλισμο, που να αρχισουμε στο τελος να νομιζουμε οτι ειμαστε εμεις οι.. αιρετικοι και πλανεμενοι!

...

Plagiaskepsi, σε αγαπω και σε εκτιμω αδερφε, απολυτα σοβαρα σου μιλαω και σε σεβομαι, αλλα δεν μπορω να σε παρακολουθησω, με αυτον τον τροπο που γραφεις, με συγχωρεις αλλα θα στο πω ευθεως, νιωθω ελλειψη σεβασμου απο πλευρας σου απεναντι μου, ωρες ωρες με αυτην σου την γραφη, με σκανδαλιζει ο τροπος που γραφεις και μονον, και οχι οι αποψεις σου.

Ζορισου, αλλαξε, δεν ξερω τι θα κανεις, σε παρακαλω να γραφεις οπως ολοι οι αλλοι, διαφορετικα δεν μπορουμε να διαλεγομαστε, εγω με χρησμους και αυτοματη γραφη δεν μπορω, δεν εχω μαθει ετσι.

Αυτα για να ειμαστε καθαρα και εξηγημενα εντιμοι και αγαπημενοι, χωρις καμμια παρεξηγηση.

Τωρα οσον αφορα την συναντηση που θελεις, δεν θα δεις και τιποτα σπουδαιο, ενας κοινος νους ειμαι και καποιος που το παιζει Χριστιανος Ορθοδοξος, απλα προσπαθω οσο μπορω να μην κανω τα θεληματα του "αλλου", αλλα εφοσον επιμενεις τοτε:

Η ελα στο Αγιον Ορος τον Mαϊο πρωτα ο Θεος, η εαν μπορεις, οταν θα παμε στον π.Αντωνιο στην Κιβωτο να δωσουμε την επιταγη που ετοιμαζουμε, και για την οποια προσφερες και εσυ ενα σημαντικο ποσο και σου αξιζουν θερμα συγχαρητηρια.

Μπορει να μην γραφεις καλα, αλλα "εγραψες" σε καταθεση καρδιας και ψυχης..

[srev]

Με συγχωρείτε που το αναφέρω αλλά γιατί μερικοί γράφετε χωρίς τόνους; Εδώ λέμε πώς θα γίνει να επιστρέψουμε στο πολυτονικό και στην ακρίβεια της γλώσσας μας και δη των νοημάτων αυτής. Συγνώμη, δεν προσποιούμαι τον Υπερέλληνα, μια ερώτηση μόνο κάνω με αγνή τη προθέση.

Σπύρος.

[srev]

Δημοσιεύτηκε στο www.interfax-religion.com

"09 November 2009, 14:12
Constantinople Patriarch gives Qur'an as a present to Chairman of the Caucasus Muslim Board

Baku, November 9, Interfax - Patriarch Bartholomew I of Constantinople gave the Qur'an as a present to the chairman of the Caucasus Muslim Board Allahshukur Pasha-zade for the 60th anniversary.

The book was handed to Sheik in front of delegations of local Orthodox Churches, Vatican, and Islamic communities worldwide at a solemn jubilee ceremony held in Gulistan palace in Baku.

The head of Constantinople Patriarchate Representation at the European Union Metropolitan Emmanuel of France handed the Qur'an to Pasha-zade and highlighted that this present was a sign of special respect from Patriarch Bartholomew I."

Μένω άφωνος...

Σπύρος

[dionysisgr]

Έχεις δίκιο, Σπύρο, προσωπικά με είχε πιάσει τεμπελιά, αλλά ήδη από αυτό το κείμενο, αρχίζω να βάζω τους τόνους, ώστε να μην κουράζω..

Σωστή και αναγκαία η επισήμανση σου.

[plagiaskepsi]

OK dionysis gr
OK

[filotas]

Η Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου στη Θρονική Εορτή:

"Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Walter Kasper, εκπρόσωπε της Α. Αγιότητος του Πάπα και Επισκόπου Ρώμης κυρίου Βενεδίκτου του 16ου, μετά της τιμίας υμών συνοδείας,

Μετά πολλής χαράς υποδεχόμεθα υμάς και πάλιν εις τας αυλάς της καθ’ ημάς Εκκλησίας της Νέας Ρώμης, ίνα συνεορτάσωμεν την ιεράν μνήμην του ιδρυτού και προστάτου αυτής Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

Από μέσης καρδίας ευχαριστούμεν τω αγαπητώ ημίν εν Κυρίω αδελφώ αγιωτάτω Πάπα της παλαιάς Ρώμης κυρίω Βενεδίκτω διότι ηυδόκησε και εφέτος να αποστείλη εκπροσώπους αυτού εις την Θρονικήν Εορτήν της ημετέρας Εκκλησίας στοιχών τω από δεκαετιών καθιερωθέντι έθει της ανταλλαγής επισκέψεων κατά τας θρονικάς εορτάς των δύο παλαιφάτων και αποστολικών Εκκλησιών ημών εις επιβεβαίωσιν της βουλήσεως αυτών όπως άρουν τα επί χιλιετίαν συσσωρευθέντα εμπόδια εις την μετ’ αλλήλων πλήρη κοινωνίαν.

Εις την ενταύθα παρουσίαν υμών αποδίδομεν σπουδαίαν συμβολικήν σημασίαν, καθότι δι’ αυτής δηλούται κατά τρόπον λίαν επίσημον η βούλησις και της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρώμης όπως πράξη και αύτη παν το κατ’ αυτήν, ίνα επανεύρωμεν την εν τη αυτή πίστει και μυστηριακή κοινωνία ενότητα ημών κατά το θέλημα του καλέσαντος ημάς εις ενότητα «ίνα ο κόσμος πιστεύση» (Ιω. ιζ’, 21)

Ο σήμερον εορταζόμενος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος υπήρξεν, ως γνωστόν, αυτάδελφος του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου, από κοινού δε εγνώρισαν τον Ιησούν και επίστευσαν εις Αυτόν.

Κοινή η πίστις των αυταδέλφων Αποστόλων, κοινή και η πίστις των Εκκλησιών, τας οποίας ούτοι ίδρυσαν και καθηγίασαν δια του κηρύγματος και του μαρτυρίου των.

Την κοινήν ταύτην πίστιν εδογμάτισαν οι κοινοί Πατέρες των Εκκλησιών ημών συνελθόντες εξ ανατολών και δυσμών εν οικουμενικαίς συνόδοις, παραδόντες αυτήν ως θησαυρόν πολύτιμον εις τας Εκκλησίας ημών, ίνα επ’ αυτής οικοδομήσωμεν την εν Χριστώ ενότητα ημών.

Την κοινήν ταύτην πίστιν, την οποίαν επί μίαν χιλιετίαν διεφυλάξαμεν αλώβητον εν τε τη ανατολή και εν τη δύσει, καλούμεθα και πάλιν να θέσωμεν ως βάσιν της ενότητος ημών, αποκαθαίροντες αυτήν εκ πάσης τυχόν προσθήκης η αλλοιώσεως, ώστε «σύμψυχοι, το εν φρονούντες» (Φιλ. β’, 2) να χωρήσωμεν εις την εν τη θεία Ευχαριστία κοινωνίαν, εν τη οποία και ευρίσκεται το πλήρωμα της ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού.

Η πορεία αύτη προς ανάκτησιν της πλήρους κοινωνίας, της οποίας απήλαυον αι Εκκλησίαι ημών κατά την πρώτην χιλιετίαν, έχει ήδη αρχίσει δια του διαλόγου της αγάπης και της αληθείας, όστις και συνεχίζεται, χάριτι θεία, παρά τας ενίοτε αναφυομένας δυσκολίας. Μετ’ ανυστάκτου ενδιαφέροντος και αδιαλείπτου προσευχής παρακολουθούμεν την πορείαν του μεταξύ των δύο Εκκλησιών ημών διεξαγομένου επισήμου θεολογικού Διαλόγου υπό την συμπροεδρείαν και της υμετέρας Σεβασμιότητος, όστις εισέρχεται ήδη εις την εξέτασιν κρισίμων εκκλησιολογικών ζητημάτων, ως είναι το θέμα του πρωτείου γενικώς, και ειδικώτερον εκείνο του επισκόπου Ρώμης, κατά την πρώτην χιλιετίαν.

Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι το ακανθώδες τούτο θέμα υπήρξε πέτρα σκανδάλου εις την πορείαν των σχέσων των δύο Εκκλησιών ημών, διο και η άρσις εκ του μέσου ημών του εμποδίου τούτου θέλει αναμφιβόλως διευκολύνει μεγάλως την πορείαν ημών προς την ενότητα.

Πεποίθαμεν, όθεν, ότι η μελέτη της ιστορίας της Εκκλησίας κατά την πρώτην χιλιετίαν ως προς το θέμα τούτο θέλει προσφέρει την λυδίαν λίθον προς αξιολόγησιν και των εν τη δευτέρα χιλιετία εξελίξεων, αίτινες ατυχώς ωδήγησαν τας Εκκλησίας ημών εις μείζονα απ’ αλλήλων αποξένωσιν και διηύρυναν το μεταξύ ημών χάσμα.

Εις ένα κόσμον, ο οποίος σπαράσσεται από αντιθέσεις και συγκρούσεις, ο ειρηνικός και εποικοδομητικός διάλογος αποτελεί την μόνην οδόν προς επίτευξιν καταλλαγής και ενότητος. Εις την αποστολικήν περικοπήν, η οποία ανεγνώσθη κατά την σημερινήν Θείαν Λειτουργίαν, οι Απόστολοι προβάλλονται ως υπόδειγμα άκρας ταπεινοφροσύνης κατά το παράδειγμα του σταυρωθέντος Κυρίου: «λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν· ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα έως άρτι» (Α’ Κορ. δ’, 12-13).

Εάν το ήθος τούτο της ταπεινοφροσύνης πρέπει να επικρατή εις τας σχέσεις των πιστών προς τους διώκτας της Εκκλησίας, πόσον μάλλον επιβάλλεται τούτο εις τας μεταξύ των ιδίων των χριστιανών σχέσεις! Η ειρηνική διευθέτησις των υφισταμένων διαφορών εις τας διαχριστιανικάς σχέσεις ουδόλως συνεπάγεται απομάκρυνσιν εκ της αληθείας.

Η αλήθεια δεν φοβείται τον διάλογον, αλλ’ αντιθέτως, χρησιμοποιεί αυτόν ως μέσον, δια να γίνη αποδεκτή και υπ’ εκείνων, οι οποίοι δια διαφόρους λόγους αφίστανται αυτής.

Η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός προκαλούν την αμυντικήν περιχαράκωσιν εκάστης πλευράς εις τυφλήν εμμονήν εις τας ιδίας αυτής θέσεις και απόψεις, μονιμοποιεί τας διαιρέσεις και εξανεμίζει πάσαν ελπίδα καταλλαγής. Μία τοιαύτη στάσις ουδεμίαν απολύτως σχέσιν δύναται να έχη προς το πνεύμα του Ευαγγελίου του Χριστού και προς το παράδειγμα των Αποστόλων.

Μόνον «αληθεύοντες εν αγάπη» (Εφ. δ’, 15) αληθεύομεν αληθώς, ως και μόνον εν αληθεία αγαπώντες (Β’ Ιω. 1) αγαπώμεν γνησίως. Ο ειλικρινής και εν πνεύματι ταπεινοφροσύνης διάλογος διασφαλίζει τον ευλογημένον τούτον συνδυασμόν, όστις και αποτελεί την μόνην θεοδίδακτον οδόν δι’ όσους επιθυμούν να είναι μιμηταί των Αποστόλων (Α’ Κορ. δ’, 16).

Το πνεύμα τούτο του ειλικρινούς και εν αγάπη διαλόγου καλείται σήμερον η Εκκλησία του Χριστού να εφαρμόση η ιδία εις τας μεταξύ των διηρημένων χριστιανών σχέσεις, αλλά και να κηρύξη αυτό προς πάντα άνθρωπον καλής θελήσεως εις οιονδήποτε χώρον και αν ανήκη ούτος.

Γνωρίζομεν εκ πείρας πικράς ότι η θρησκεία δύναται ευκόλως να χρησιμοποιηθή ως σημαία φανατισμού και συγκρούσεων μεταξύ των ανθρώπων.

Έχομεν προσωπικώς κατ’ επανάληψιν τονίσει ότι ο πόλεμος εν ονόματι της θρησκείας αποτελεί πόλεμον κατά της θρησκείας. Δια τούτο ο διαθρησκειακός διάλογος επιβάλλεται όλως ιδιαιτέρως εις τας ημέρας μας, χωρίς τούτο να συνεπάγεται οιονδήποτε συμβιβασμόν εις τας θρησκευτικάς εκάστου πεποιθήσεις. Τον διάλογον τούτον ενθαρρύνει και καλλιεργεί και το ημέτερον Οικουμενικόν Πατριαρχείον, συμβάλλον και ούτω το κατ’ αυτό εις την εμπέδωσιν της ειρήνης εν τω συγχρόνω κόσμω.

Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε μετά της εντιμοτάτης υμών συνοδείας,

Εις την Εκκλησίαν της Πόλεως ταύτης η Θεία Πρόνοια ανέθηκε, δια της υπό ιερών Οικουμενικών Συνόδων θεσπισθείσης τάξεως, την διακονίαν της πρωτοθρόνου εν τη Ορθοδοξία Εκκλησίας, εχούσης την ευθύνην του συντονισμού και της εκφράσεως της ομοφωνίας των κατά τόπους αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Εν τη ευθύνη ταύτη εργαζόμεθα ήδη επισταμένως δια την προετοιμασίαν της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δια της ενεργοποιήσεως των αρμοδίων προσυνοδικών οργάνων.

Ούτω, κατά τον παρελθόντα Ιούνιον συνήλθεν επιτυχώς η Δ’ Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις επιληφθείσα του θέματος της Ορθοδόξου Διασποράς, επίκειται δε η συνάντησις της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής προς μελέτην και προετοιμασίαν και των λοιπών θεμάτων της Μεγάλης Συνόδου.

Σκοπόν της όλης προσπαθείας αποτελεί η σφυρηλάτησις της ενότητος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ώστε «εν ενί στόματι και μια καρδία» να συνεισφέρη εις την μαρτυρίαν του Ευαγγελίου εν τω συγχρόνω κόσμω.

Εν τη προσπαθεία ταύτη και τη καθόλου, πολυτρόπως δυσχερεί, διακονία αυτής η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως πολύτιμον πάντοτε ηγείται την συμπαράστασιν της εν τη Παλαιά Ρώμη Εκκλησίας, προς την οποίαν εν αγάπη πολλή στρέφομεν την σκέψιν ημών και εν τη ώρα ταύτη.

Ασπαζόμενοι υμάς, και δι’ υμών τον αποστείλαντα υμάς ενταύθα αγαπητόν εν Κυρίω αδελφόν, φιλήματι αγίω ευχόμεθα όπως Κύριος ο Θεός, πρεσβείαις του Αγίου ενδόξου Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου, σκέπη και προστατεύη την Εκκλησίαν Αυτού από παντός κακού οδηγών αυτήν εις την εκπλήρωσιν του αγίου θελήματος Αυτού.

Ως ευ παρέστητε εν τω μέσω ημών, αγαπητοί αδελφοί! "

Πηγή: www.romfea.gr

Είναι εξαιρετικά σημαντικό το κείμενο αυτό, επειδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάνει σ' αυτό μνεία:

1. Της σημερινής κατάστασης των σχέσεων Ορθόδοξης Εκκλησίας και ρωμαιοκαθολικών.
2. Τους στόχους του διαλόγου Ορθόδοξων και ρωμαιοκαθολικών
3. το σημερινό στάδιο του διαλόγου
4. Της πορείας προς την 1η μετά το σχίσμα Οικουμενική Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Σας παρακαλώ ιδιαίτερα μελετήστε την ομιλία αυτή χωρίς προκαταλείψεις, με ειλικρινή διάθεση να κατανοήσετε το περιεχόμενό της, ώστε να μπορέσουμε να το συζητήσουμε.

Προς το παρόν σχολιάζω μόνο δυο τρία σημεία, που εντόπισα με την πρώτη ανάγνωση.

1. Δεν έχει πραγματοποιηθεί καμιά ένωση μεταξύ Ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών, όπως πολλοί έχουν πει στο παρελθόν. Το σχίσμα εξακολουθεί να ισχύει.
2. Ο στόχος του διαλόγου, κατά τον Πατριάρχη, είναι "να γίνει επανένωση Ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών με βάση τα προ του σχίσματος δεδομένα και τις αποφάσεις των προ του σχίσματος Οικουμενικών Συνόδων, με την αφαίρεση όσων προστέθηκαν και από τις δύο πλευρές από το σχίσμα και μετά".
3. Το μεγαλύτερο εμπόδιο αυτή τη στιγμή είναι ...το πρωτείο του πάπα!!!!!
4. Οι εκατέρωθεν αντιδράσεις των φανατικών δεν είναι σύμφωνες με το πνεύμα του Ευαγγελίου και χτυπούν την ίδια την Εκκλησία.
5. Συνεχίζεται η προετοιμασία της 1ης Οικουμενικής Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας (η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα συζητήσει και θέματα που αφορούν τη σχέση Ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών).

Δεν μπορώ να καταλάβω αφού είναι ξεκάθαρο το τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει, γιατί εξακολουθούμε να συζητούμε και να σχολιάζουμε για πράγματα δευτερεύουσας σημασίας, όπως το τι χάρισε ποιος σε ποιον, και δεν ασχολούμαστε με την ουσία.

Συμφωνούμε ή όχι με τους στόχους τους διαλόγου, όπως προσδιορίστηκαν από τον ίδιο τον Πατριάρχη; Συμφωνούμε με τον τρόπο που επιδιώκονται οι στόχοι ή έχουμε αντιρρήσεις πάνω σ΄ αυτό.

Το να ψάχνουμε για συνωμοσίες και σκοτεινές δυνάμεις, όταν όλα είναι ξεκάθαρα και στο φως, αποτελεί μάλλον κακή υπηρεσία προς την Εκκλησία.

Πρέπει να καταλάβετε ότι και οι αντιτιθέμενοι στο διάλογο, μόνο με κραυγές επί τις διαδικασίας και συνομωσιολογίες, δεν εξυπηρετούν και οι ίδιοι ξεκάθαρους σκοπούς. Και δεν αναφέρομαι στους παρόντες, αλλά στις πηγές των σχετικών πληροφοριών.

[srev]

Νίκο,

Το κείμενο του Ο.Π. είναι ένα κείμενο. Οι πράξεις είναι πράξεις. Παρακολούθησε όπως κι εγώ ιδίοις όμασοι ό,τι παρακολούθησα και θα δεις μετά τα κείμενα με άλλο μάτι.

Ορίστε, κατά τη γνώμη μου, σημαντικά απόσπάσματα και σημεία από το κείμενο που παρέθεσες:
1. "ημίν εν Κυρίω αδελφώ αγιωτάτω Πάπα της παλαιάς Ρώμης κυρίω Βενεδίκτω"
2. "των δύο παλαιφάτων και αποστολικών Εκκλησιών ημών"
3. Ο Ο.Π. μίλησε για το πρωτείο του πάπα και για ητν ανάγκη ταπεινοφροσύνης.
4. "η θρησκεία δύναται ευκόλως να χρησιμοποιηθή ως σημαία φανατισμού και συγκρούσεων"
5. Διπλωματικολογίες κι άλλα λόγια ν' αγαπιώμαστε.

Κάποιες σκέψεις και σχόλιά μου. Ο Πάπας δεν έιναι αγιότατος παρά αιρετικός. Η παπική εκκλησία δεν είναι αποστολική εκκλησία παρά αιρετική εκκλησία. Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία. Δεν υπάρχει αναφορά στο κείμενο αυτό στις βαθύτατες αποκλίσεις της παπικής εκκλησίας από την ορθή πίστη. Γιατί ο Ο.Π. ονομάζει "διαφορές" τις "κακοδοξίες" της παπικής εκκλησίας; Για λόγους διπλωματίας; Γνωρίζετε ότι στο παρελθόν το οικουμενικό πατριαρχείο Κων/λεως, όπως άκουσα σε εκπομπή (στο βαθμό που η εκπομπή είναι αξιόπιστη πηγή) αρνήθηκε κατ' επανάληψη την προσχώρηση μεγάλου πλήθους δυσαρεστημένων παπικών ιερέων στην Ορθοδοξία για να μην διαταράξει τις σχέσεις με το Βατικανό; Επίσης, για τον ίδιο λόγο, αρνήθηκε την πρωσχώρηση ολόκληρων εκκλησιαστικών κοινοτήτων της κάτω Ιταλίας σε κοινωνία με το οικουμενικό πατριαρχείο Κων/λεως. Φανταστείτε ο Χριστός να αρνείτο κάποιον άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων για να μην δυσαρεστήσει τους Φαρισαίους.

Θα αφήνουμε, δηλαδή, ασχολίαστα τα εξόφθαλμα για να χαριεντιζόμαστε με πολιτικά κείμενάκια δευτερεούσης σημασίας; Αν θέλεις, Νίκο, σχολίασέ τα, εμένα με αφήνουν αδιάφορο.

Σπύρος.

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ» του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου

Μια μερίδα αγιορειτών πατέρων, που ήταν κάπως ευαίσθητοι, είχαν λογισμό να κόψουν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Δημητρίου, γιατί, όπως έλεγαν, έκανε κάποια μεγάλα ανοίγματα προς το Βατικανό. Πήγαν στον Γέροντα με ανένδοτη γνώμη και τον βομβάρδιζαν με διάφορα επιχειρήματα λέγοντάς του ότι πήραν απόφαση να ξεκόψουν και να μην μνημονεύουν τον Πατριάρχη. Και τον ρώτησαν τι γνώμη είχε για το θέμα. Κι ο Γέροντας του απάντησε :
-Τι να σας πω; Κι εγώ είμαι απελπισμένος μ’ αυτόν τον πρωθυπουργό. Έχει καταστρέψει την Ελλάδα βάζοντας μέσα στο Ελληνικό Σύνταγμα που είναι στο όνομα της Αγίας Τριάδας, όλους τους αντίχριστους νόμους. Δεν υποφέρεται πια! Γι’ αυτό αποφάσισα κι εγώ να σηκωθώ να φύγω από την Ελλάδα και το Όρος και να πάω στο Σινά.
Τότε οι πατέρες είπαν :
-Γέροντα, προς Θεού, μην κάνετε τέτοιο πράγμα και φύγετε εξ αιτίας του πρωθυπουργού, γιατί αυτός σήμερα – αύριο θα «πέσει» και θα ησυχάσουμε.
Κι ο Γέροντας χαμογελώντας τους είπε:
-Και σεις το ίδιο να κάνετε, που συμβουλεύετε να κάνω εγώ: Κάντε υπομονή, γιατί δεν είναι σωστό να ξεκοπούμε από την Εκκλησία του Χριστού. Να ευχόμαστε όμως συνάμα ο Θεός να φωτίζει όλους τους ψηλά ιστάμενους να ορθοτομούν το λόγο της αλήθείας.

[srev]

Πολύ εύστοχο το σχόλιο του γέροντα που παρέθεσες Δημήτρη! Εξ' άλλου να φύγουμε και να πάμε πού;

Σπύρος

[filotas]

Σπύρο εξακολουθείς να σχολιάζεις εκφράσεις και λεπτομέρειες και αδιαφορείς για την ουσία.

Συμφωνείς ή όχι με το στόχο της ένωσης μέσω της επιστροφής στα προ του σχίσματος δεδομένα και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων;

Είσαι κατά της Ένωσης ακόμη κι αν οι ρωμαιοκαθολικοί αρνηθούν τις πλάνες τους και επιστρέψουν στην ορθή πίστη;

Οι εκφράσεις είναι εκφράσεις και οι χειρισμοί χειρισμοί, όλα κρίνονται, αλλά με τη σχετική βαρύτητα, που έχει το καθένα. Δεν μπορούμε όμως να απορρίπτουμε γενικά, αν δεν έχουμε προσδιορίσει τη στάση μας απέναντι στο σκοπό μιας πράξης. Αλλιώς είμαστε απλά κατά, κάτι σαν το ...ΚΚΕ .