Συναξάριον

[aposal]

20 Οκτωβρίου : Τιμάται η μνήμη των :

1. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΒΟΡΗΣ & ΕΝΟΗΣ
3. Η ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ ή Χιοπολίτιδα, ή θαυματουργή (Κυρά - Κυρατσώ - Κερασιά)
4. Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο νέος ασκητής, ο Πελοποννήσιος (Μνήμη ανακομιδής ιερών λειψάνων του)
5. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΕΒΙΝΑΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ή Άντωνίνος)
6. Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΑΘΩ ή παρθένος
7. Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Τραπεζούντας

1.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ ο Μεγαλομάρτυρας
Ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ό Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αύγουστάλιο της Αλεξανδρείας. Όταν ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: "Κύριε, πνεύματι ηγεμονικοί στήριξαν με"1. Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, πού να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος. Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη πού του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ό Ιουλιανός, πού δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, ή Αρίστη, πού το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου


2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΒΟΡΗΣ & ΕΝΟΗΣ
Μαρτύρησαν δια λιθοβολισμού. (Ορισμένοι Συναξαριστές τους αναφέρουν σαν Αγίες Έβόρη και Ένόη. Αλλά μάλλον, πρόκειται περί των μαθητών του Άγιου Μίλου, Έβόρη και Σενοεί. Βλέπε σχετικά την 10η Νοεμβρίου).

3.Η ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ η Χιοπολίτιδα, η θαυματουργή (Κυρά - Κυρατσώ - Κερασία)

Ονομαζόταν Μαρία και γεννήθηκε στο χωριό Βολισσός της Χίου από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, τον Λέοντα και την Άννα. Έξι άλλες αδελφές της Μαρίας, μεγαλύτερες της, παντρεύτηκαν ή μία μετά την άλλη, περιζήτητες νύφες για την ομορφιά, την ανατροφή και για την καλή προίκα τους. Ή μικρότερη αφοσιώθηκε στη μελέτη των θείων και άσχολείτο θερμά με φιλανθρωπικά καθήκοντα. Έτσι θέλησε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Ή τακτική επαφή της με τις καλογριές των γυναικείων μοναστηριών του νησιού, έκανε τη Μαρία να ποθήσει την αγνή μοναχική ζωή. Αλλ' ή αγάπη προς τους γονείς της, τη συγκρατούσε στο πατρικό της σπίτι. Όταν όμως αυτοί πέθαναν ή Μαρία δοκίμασε τη μοναχική ζωή κοντά σε μια ευσεβή χήρα, πού ασκήτευε με τις δύο θυγατέρες της. Μετά απ' αυτή τη μοναχική εμπειρία, αποφάσισε να προσχωρήσει στις μοναχικές τάξεις. Χειροτονήθηκε λοιπόν μοναχή και μετονομάσθηκε Ματρώνα. Ή διαγωγή της μέσα στη μικρή αδελφότητα ήταν άριστη. Ή διάθεση της πάντοτε αγαθή, φιλάδελφη, ταπεινή και εγκάρδια. Μάλιστα, από τα έσοδα της πώλησης της περιουσίας της, κτίστηκε στο μοναστήρι ωραιότατος ναός. Μετά από κάποιο χρόνο, πέθανε ή γυναίκα πού κοντά της ή Ματρώνα γυμνάστηκε στη μοναχική ζωή. Τότε όλες οι μοναχές από κοινού, εξέλεξαν ηγουμένη -παρά τη θέληση της- τη Ματρώνα. Υπό τις οδηγίες της ή αδελφότητα ζούσε με πολλή εγκράτεια, υπακοή και ευσέβεια. Το 1462 ή Ματρώνα πέθανε, αφού έζησε ζωή πραγματικά αγία. [Άλλες πηγές υπολογίζουν τον χρόνο κοιμήσεως της Αγίας 100 περίπου χρόνια πριν το 1462, διότι ή πρώτη βιογραφία της γράφτηκε από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο (1357)].

4.Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ο νέος ασκητής, ο Πελοποννήσιος (Μνήμη ανακομιδής ιερών λειψάνων του)
Γεννήθηκε το 1509 στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο. Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία 'Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ. Στη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579, σε ηλικία περίπου 70 ετών. (Κυρίως αυτή τη μέρα, εορτάζεται ή μνήμη της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του 1580-81).

5.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΕΒΙΝΑΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ (ή Άντωνίνος)
ΟΙ Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν επί Μαξιμιανού (286-305). Και ο μεν Άντωνίνος ήταν γέροντας, οι δε υπόλοιποι τρεις, νέοι. Συνελήφθησαν επειδή ήταν χριστιανοί, από κάποιον Μάζο στην Καισαρεία και αποκεφαλίστηκαν. (Ή μνήμη τους επαναλαμβάνεται και την 12η Νοεμβρίου, μαζί με την πιο κάτω Αγία, πού εσφαλμένα εκεί αναφέρεται ως Μαραθώ).

6.Η ΑΓΙΑ ΜΑΝΑΘΩ ή παρθένος
Μαρτύρησε και αυτή στα χρόνια του Μαξιμιανού (286-305). Συνελήφθη επειδή ήταν χριστιανή στη Σκυθούπολη της Παλαιστίνης και αφού την έσυραν γυμνή μέσα στην πόλη, τελικά την έκαψαν ζωντανή.

7.Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ επίσκοπος Τραπεζούντας
Άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως στην εκκλησία της Τραπεζούντας, στην οποία κάθε χρόνο αυτή τη μέρα γιόρταζαν τη μνήμη του με ασματική Ακολουθία, πού βρήκε ο Κεραμεύς Παπαδόπουλος σε χειρόγραφο στην Τραπεζούντα, όπως γράφει στα Βυζαντινά Χρονικά Σ.12, 143. Ό Βασίλειος έζησε επί βασιλείας Λέοντος του Σοφού και Κων/νου Προφυρογέννητου. Για την αγιότητα της ζωής του, κατατάχθηκε στους Αγίους της εκκλησίας της Τραπεζούντας.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

22 Οκτωβρίου : Τιμάται η μνήμη των :

1. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο Επίσκοπος, ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ, ΑΝΝΑ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΘΕΟΔΟΤΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Μεθώνης, εθνο-ιερομάρτυρας (1816-1825)
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΡΟΥΦΟΣ
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΛΩΤ
8. Ο άγιος Ευλάλιος

1.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ ο Ισαπόστολος και θαυματουργός επίσκοπος Ίεράπολης
Έζησε στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ. ή άμεπτη ζωή του και ή καρποφορία της διδασκαλίας του, παρακίνησαν το ποίμνιο να τον αναγκάσει να γίνει επίσκοπος Ίεραπόλεως στη Φρυγία. Το αξίωμα δε μείωσε το ζήλο του Άβερκίου. "Ελεγε, μάλιστα, ότι δεν αρκεί κάποιος να φαίνεται άρχων, αλλά και να είναι πραγματικά. Δηλαδή να αυξάνει τη διακονία και τους κόπους του. Διότι κατά το Ευαγγέλιο, "εϊ τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος"1, πού σημαίνει, αν κανείς θέλει να είναι πρώτος κατά την τιμή, οφείλει με την ταπείνωση του απέναντι στους άλλους, να γίνει τελευταίος από όλους και υπηρέτης όλων με την άσκηση της αγάπης. Και ο Άβέρκιος την εντολή αυτή έκανε πράξη στη ζωή του. Γι' αύτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να κάνει πολλά θαύματα. Θεράπευσε την κόρη του βασιλιά της Ρώμης, από πονηρό δαιμόνιο. Θερμά νερά από τη γη εξέβαλε και άλλα πολλά θαύματα έκανε. Επίσης, ο Άβέρκιος κήρυξε σε όλες τις πόλεις της Συρίας και Μεσοποταμίας. Έπειτα πήγε στη Λυκαονία, την Πισιδία και στην επαρχία των Φρυγών. 'Ονομάστηκε ισαπόστολος, διότι περιόδευσε και κήρυξε όπως οι κορυφαίοι Απόστολοι του Χριστού. Πέθανε ειρηνικά, 72 χρονών.
1. Ευαγγέλιο Μάρκου, θ' 35.

2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ο Επίσκοπος, ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ, ΑΝΝΑ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ, ΘΕΟΔΟΤΗ και ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Υπέρλαμπρος αστέρας ο "Αλέξανδρος με την άριστη αποστολική εκτέλεση των επισκοπικών του καθηκόντων. Πατρικός στο ποίμνιο του, επιεικής και φιλάνθρωπος σε όλους, υπηρετούσε με ζήλο και τόλμη την αλήθεια του Ευαγγελίου και ήταν έτοιμος ανά πάσα στιγμή, να υποστεί γι' αυτό μύριες θυσίες και θανάτους. ο ειδωλολάτρης άρχοντας, μάταια προσπάθησε να τον δελεάσει και να τον πτοήσει, και έτσι τον υπέβαλε σε βασανιστήρια. Αλλ' ο Αλέξανδρος και βασανιζόμενος, κήρυττε τον Ιησού, καταφρονώντας τελείως τους πόνους, τις πληγές και τον απειλούμενο θάνατο. Μπροστά σ' αυτή τη γενναία συμπεριφορά του ηρωικού Επισκόπου, πίστεψε οριστικά στο Χριστό ο στρατιώτης Ηράκλειος, πού είχε ήδη ακούσει κάποια χριστιανικά διδάγματα. Μαζί του πίστεψαν και τέσσερις γυναίκες, ή Θεοδότη, ή Γλυκερία, ή Άννα και ή Ελισάβετ. Και με το μεγάλο ένθεο ενθουσιασμό, πού διέκρινε τους πιστούς των χρόνων εκείνων, διακήρυξαν την ομολογία της πίστης τους μεγαλόφωνα μπροστά στον δικαστή, χωρίς να πτοηθούν από τα αίματα πού έτρεχαν από τις πληγές του επισκόπου Αλεξάνδρου. Μετά από λίγο, πήραν όλοι το αμάραντο στεφάνι της αιωνιότητας, αφού υπέστησαν με καρτεροψυχία το μαρτύριο του αποκεφαλισμού.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ
Μαρτύρησε δια πνιγμού μέσα στη θάλασσα. Μάλλον ο 'ίδιος με αυτόν της 21ης 'Οκτωβρίου.

4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ
Βλέπε βιογραφικό τους σημείωμα την 4η Αυγούστου, όπου και ή κυρίως μνήμη τους, εδώ, άγνωστο γιατί οι Συναξαριστές επαναλαμβάνουν τη μνήμη τους.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Επίσκοπος Μεθώνης, εθνο-ιερομάρτυρας (1816-1825)
Γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Άλβαινα της Ολυμπίας. Επίσκοπος Μεθώνης Ναυαρίνου και Νεοκάστρου χειροτονήθηκε επί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου ΣΤ (1813-1818). Το 1817 ταξίδεψε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε ενώπιον του τσάρου στον όποιο, με σπάνια ευγλωττία, εξέθεσε τις κακουργίες των Τούρκων κατακτητών και την οικτρή κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων, και από τον όποιο ζήτησε συμπαράσταση και βοήθεια για το δούλο Γένος. Στη Μεθώνη επέστρεψε το 1818 με ρωσικό πολεμικό πλοίο. Τότε μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά Παπαγεωργίου. Είναι ο πρώτος από τους αρχιερείς της Πελοποννήσου πού μυήθηκε σ' αυτήν, ή δε είσοδος του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, ο Γρηγόριος αναπτύσσει πολεμική δράση και πρωτοστατεί, μαζί με τους οπλαρχηγούς Παπατσώρα, Γρηγοριάδη, Παπατσώνη, Ντούφα, Παπαζαφειρόπουλο, Κων. Πετρ. Μαυρομιχάλη κ.ά. στην πολιορκία των κάστρων της Μεθώνης και του Νεοκάστρου. Μετά εξάμηνη πολιορκία του Νεοκάστρου οι Τούρκοι παραδόθηκαν και τη συμφωνία παραδόσεως υπέγραψε ο Γρηγόριος (7 Αυγούστου 1821). Ή απόβαση του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και Κορώνη βρίσκει τον Γρηγόριο στην πρώτη γραμμή και υπερασπίζεται το Παλαιόκαστρο. Μετά την πτώση της Σφακτηρίας, τα χαράματα της 30ης Απριλίου 1825, ο Γρηγόριος και οι υπερασπιστές του Παλαιοκάστρου αποφάσισαν ηρωική έξοδο. ο Γρηγόριος τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Αρνήθηκε να εξισλαμιστεί και να "προσκυνήσει", φυλακίστηκε στο Μπούρτζι της Μεθώνης οπού υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 22 'Οκτωβρίου 1825.

6.Ο ΟΣΙΟΣ ΡΟΥΦΟΣ
Σοφός ασκητής της ερήμου, πού απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον "Παράδεισο των Πατέρων".

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΛΩΤ
Σοφός και αυτός ασκητής της ερήμου, πού απεβίωσε ειρηνικά. Αποφθέγματα του υπάρχουν στον "Παράδεισο των Πατέρων".

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΛΑΛΙΟΣ
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους


Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

23 Οκτωβρίου : Τιμάται η μνήμη των :

1. Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο Απόστολος & Αδελφόθεος πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
2. Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
3. Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
4. Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Ρωμαίος
5. Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
6. ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Θαυματουργού Βοροβίας

1.Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο Απόστολος & Αδελφόθεος πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων
Η παράδοση αναφέρει ότι ήταν ένας από τους γιους του Ιωσήφ από άλλη γυναίκα, γι' αυτό ονομαζόταν αδελφός του Κυρίου. H συγγενική του, όμως, σχέση με τον Κύριο δεν είναι ομόφωνα καθορισμένη. Άλλα το γεγονός είναι ότι ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος έγινε πρώτος επίσκοπος Ιεροσολύμων και είναι αυτός πού έγραψε την πρώτη Θεία Λειτουργία της χριστιανικής Εκκλησίας. ο Ιάκωβος, λοιπόν, ποίμανε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων με δικαιοσύνη, με γενναία στοργή και στερεότητα στην πίστη. Αυτό όμως, εξήγειρε τη μοχθηρία και την κακουργία των Ιουδαίων. Αφού τον έπιασαν, τον έριξαν πάνω από το πτερύγιο του Ναού, και ενώ ακόμα ήταν ζωντανός, τον αποτελείωσαν με άγριο κτύπημα ροπάλου στο κεφάλι. Έργο του Ιακώβου είναι και ή Καθολική Επιστολή του στην Καινή Διαθήκη, στην οποία να τί μας συμβουλεύει, σχετικά με το πώς πρέπει να χειριζόμαστε το λόγο του Θεού: "Γίνεσθε ποιηταί λόγου και μη μόνον ακροαταί, παραλογιζόμενοι εαυτούς"1. Δηλαδή να γίνεσθε εκτελεστές και τηρητές του λόγου του Θεού και όχι μόνο ακροατές. Και να μη ξεγελάτε τον εαυτό σας, με την ιδέα ότι είναι αρκετό και μόνον να ακούει κανείς το λόγο. (Ή μνήμη του αγίου Ιακώβου του αδελφοθέου, φέρεται και την Κυριακή μετά την Γέννηση του Χριστού, μαζί με τη μνήμη του Δαβίδ του Προφήτου και Ιωσήφ του μνήστορος, συνοδευόμενη με το ακόλουθο δίστοιχο: "Σύ τέκτονος παις, αλλ' αδελφός Κυρίου, του πάντα τεκτήναντος, εν λόγω, μάκαρ". Τελείται δε αύτω ή Σύναξις εν τω σεπτώ αυτού Ναώ το όντι ένδοθεν της Ύπεραγίας Θεοτόκου εν τοις Χαλκοπρατείοις. Πατμιακός κώδικας: 266). 1. Επιστολή Ιακώβου, α' 22.


2.Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
"Έλαμψε με τον σταθερό χαρακτήρα του και με την ισχυρή μορφή του. Ήταν ο νεότερος γιος του βασιλιά Μιχαήλ Α' του Ραγκαβέ και της Προκοπίας, θυγατέρας του αυτοκράτορα Νικηφόρου του Α'. Γεννήθηκε το 799. Όταν ο Λέων ο Ε' κατέλαβε το θρόνο, έκλεισε τον Ιγνάτιο σε μοναστήρι. Το βασιλοπαίδι δέχτηκε ευχάριστα τη ζωή της ευσέβειας και της αρετής, και αφού αποδεσμεύτηκε τη ζωή των αυλών και των αυτοκρατόρων, προχειρίστηκε μοναχός. Προικισμένος μάλιστα και με άλλα χαρίσματα διέπρεψε σαν ηγούμενος της Μονής Αρχιστρατήγου του Ανατέλλοντος. Το έτος 846, όταν βασίλισσα ήταν ή Θεοδώρα, διαδέχτηκε στον πατριαρχικό θρόνο τον πατριάρχη Μεθόδιο τον Α' πού είχε πεθάνει. ο Ιγνάτιος έδειξε τον ισχυρό του χαρακτήρα, και στην περίπτωση πού ο αδελφός της Θεοδώρας, Βάρδας, παράσυρε το γιο της βασιλέα Μιχαήλ Γ, να εξαναγκάσει τη μητέρα του και τις αδελφές του να γίνουν μοναχές. Τότε ο Ιγνάτιος, αντιστάθηκε να προβεί σε μια τέτοια καταναγκαστική κούρα, γνωρίζοντας βέβαια την επικίνδυνη έχθρα του μοχθηρού Βάρδα. 'Αλλά και σ' αυτόν τον ίδιο, δεν δέχτηκε να δώσει τη θεία κοινωνία, επειδή συζούσε με τη νύφη του! Όμως, την 23η Νοεμβρίου του 857, ο Βάρδας εκδικήθηκε. Κατήγγειλε ότι ο Ιγνάτιος συνωμοτούσε κατά του βασιλιά, με αποτέλεσμα ο πατριάρχης να εξοριστεί στο νησί Τερέβινθο. 'Αλλ' όταν ανέλαβε την εξουσία ο Βασίλειος ο Μακεδών, στις 13 Νοεμβρίου του 867 ο Ιγνάτιος επανήλθε στον πατριαρχικό θρόνο. Πέθανε το 878 και τον διαδέχτηκε ένας άλλος μεγάλος αστέρας της 'Ορθοδοξίας, ο Μέγας Φώτιος.

3.Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Για τον Όσιο αυτό, οι Συναξαριστές αναφέρουν ότι, "την εν τω Χαρσιανώ συστησάμενος Μονήν, εν ειρήνη τελειούται".

4.Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Ρωμαίος
Ή βιογραφία του από τους Συναξαριστές είναι πολύ μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και ή προσωνυμία του, ήταν από τη Ρώμη, γιος κάποιου συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των γονέων του ο Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον ανακάλυψαν τρεις μοναχοί, πού ονομάζονταν Σέργιος, Ύγίνος και Θεόφιλος. 'Από τότε ο Μακάριος έγινε γνωστός για την αυστηρή άσκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, πού απέκτησε απ' αυτή . ο όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή, απεβίωσε ειρηνικά.

5.Ο ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ
Μάλλον ασκητής της ερήμου, πού απεβίωσε ειρηνικά. ΤΑ ΑΓΙΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ*
Βρήκαν μαρτυρικό θάνατο, αφού οι ειδωλολάτρες τα ανάγκασαν να τρέχουν μέσα στη φωτιά, πού επίτηδες είχαν ανάψει στο έδαφος. (Πρόκειται για επανάληψη μνήμης των αγίων δύο παιδιών της 13ης 'Οκτωβρίου).

6.ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ του ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του Θαυματουργού Βοροβίας
(Ρώσος).

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[zefs2008]

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ ο Μεγαλομάρτυρας και οι "συν αυτώ"

Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ & ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ΤΗΣ

Η ΑΓΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΧΟΣ & ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΟΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ο Πρεσβύτερος

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΔΩΝ

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ "ό εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος).
Αναλυτικά

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ ο Μεγαλομάρτυρας και οι "συν αυτώ"
Έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλης Νέγρας στην Αιθιοπία. Όταν ασπάσθηκε το χριστιανισμό, διακρινόταν για την ευσέβεια και τις πολλές του αγαθοεργίες. Κοντά του μαζεύτηκε ένας όμιλος από άνδρες και γυναίκες, πού καθημερινό τους έργο είχαν τη διδασκαλία του θείου λόγου. Ή πρόοδος αύτη του Ευαγγελίου στην Εκκλησία της Νέγρας, εξήγειρε το φανατισμό των ειδωλολατρών, και συνέλαβαν τον Αρέθα με τους συνεργάτες του. ο Αρέθας ήταν τότε γέροντας. ΟΙ εχθροί της πίστης του συνέστησαν να λυπηθεί τα γεράματα του και να απαρνηθεί το Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου, είπε, διέπραξα πολλά αμαρτήματα. ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του άνεσπέρου φωτός και της αιώνιας ζωής. Τώρα μου προσφέρει και άλλη τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και ή ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης". Ή απάντηση αυτή εξαγρίωσε περισσότερο τους δήμιους του, πού αμέσως αποκεφάλισαν τον Άρέθα με τους συνεργάτες του.



Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Ευσεβεία έμπρέπων τη άθλήσει δεδόξασαι, την των Χριστοκτόνων κακίαν καθελών τη ένστάσει σου' διό και προσενήνοχας Χριστώ, Μαρτύρων αρραγή συνασπισμών, ώσπερ θείος παιδοτρίβης και οδηγός, Άρέθα παμμακάριστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν Ιάματα.

Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ & ΤΟ ΑΓΙΟ ΒΡΕΦΟΣ ΤΗΣ
Μαρτύρησαν μαζί με τον Άγιο Αρέθα. Το βρέφος της Αγίας αυτής γυναίκας το έριξαν στη φωτιά και βλέποντας αυτό, έριξε τον εαυτό της και ή 'ίδια στη φωτιά.

Η ΑΓΙΑ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ
Καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Φρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της. Ή αγία Σεβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ' αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. Συνελήφθη γι' αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος Σεργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της. Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον ηγεμόνα Πομπηϊανό, και φυλακίστηκε. Αλλ' ή γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οί απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία. ΟΊ σάρκες της αγίας Σεβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και ή καρδιά της, εξακολουθούσαν να υμνούν τον Χριστό. Τελικά, ή μεγάλη αυτή αθλήτρια της Εκκλησίας μας, παρέδωσε τη ζωή της με τον δια αποκεφαλισμού θάνατο και ετάφη στη Ραιδεστό.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης
(Βλέπε βιογραφία του 20 Νοεμβρίου, όπου ή κυρίως μνήμη του).

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ, ΣΩΤΗΡΙΧΟΣ & ΟΥΑΛΕΝΤΙΝΟΣ
Οι Άγιοι αυτοί ήταν από την Ασία. Συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες, επειδή ήταν Χριστιανοί και τους έσυραν πάνω σε αιχμηρές πέτρες μέχρι θανάτου. Τα δε άγια λείψανα τους, μετακομίστηκαν από την Ασία στη Θάσο, όπου μέχρι σήμερα βρίσκονται.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΚΑΚΙΟΣ ο Πρεσβύτερος
Μαρτύρησε δια ξίφους.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΡΔΩΝ
Μαρτύρησε δια πυρός.

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ "ο εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος).

[aposal]

31 Οκτωβρίου : Τιμάται η μνήμη των :

1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΑΧΥΣ, ΑΠΕΛΛΗΣ, ΑΜΠΛΙΑΣ, ΟΥΡΒΑΝΟΣ, ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ και ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ οι Απόστολοι από τους 70.
2. Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Αιγύπτιος
3. ΜΝΗΜΗ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ επίσκοπος Μυγδονίας
5. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ, ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ, ΚΟΣΜΑΣ. ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΒΑΣΗΣ, ΑΒΡΑΜΙΟΣ "και της συνοδείας αυτών"
6. ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙ
7. ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΕΣ
8. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΛΕΥΚΟΣ & ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ οι σύζυγοι.
9. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ
10. Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Ρωμαίος
11. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ "οι εν Μελιτινή"
12. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ από τη Χίο ο Νεομάρτυρας
13. ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΥΚΤΗΡΙΩΝ
14. ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΠΥΡΙΔΩΝ & ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ "οι εν τω Σπηλαίω" (Ρώσοι).

1.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΑΧΥΣ, ΑΠΕΛΛΗΣ, ΑΜΠΛΙΑΣ, ΟΥΡΒΑΝΟΣ, ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ και ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ οι Απόστολοι από τους 70.
Και οι έξι άνηκαν στους εβδομήκοντα Αποστόλους του Κυρίου. Και όλοι τους υπήρξαν "Χριστού ευωδία τω Θεώ εν τοις σωζομένοις"1. Δηλαδή ευωδιά Χριστού, ευχάριστη στο Θεό, και εύωδία μεταξύ των σωζόμενων πού άκουγαν απ' αυτούς το σωτήριο μήνυμα του Ευαγγελίου. ο Στάχυς έγινε πρώτος επίσκοπος Βυζαντίου, και; αφού διάνυσε 16 χρόνια στο αποστολικό κήρυγμα, ειρηνικά αναπαύθηκε εν Κυρίω. ο Απελλής έγινε επίσκοπος Ηράκλειας και πολλούς έφερε στη χριστιανική πίστη. ο Άμπλίας έγινε επίσκοπος Όδυσσουπόλεως και ο Ούρβανός, επίσκοπος Μακεδονίας. Επειδή και οι δύο γκρέμιζαν τα είδωλα, θανατώθηκαν μαρτυρικά. ο Νάρκισσος χειροτονήθηκε επίσκοπος Αθηνών. Ή αλήθεια, όμως, του Ευαγγελίου, την οποία δίδασκε με ζήλο, εξήγειρε τους ειδωλολάτρες, με αποτέλεσμα να τον βασανίσουν και να παραδώσει την ψυχή του μαρτυρικά. ο Αριστόβουλος, και αυτός υπήρξε επίσκοπος και πέθανε ειρηνικά, κηρύττοντας μέχρι τέλους της ζωής του το Χριστό. (Για τον Αριστόβουλο βλέπε σχετικά και την 15η Μαρτίου).
1. Β'προς Κορινθίους, Β' 15.

2.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Αιγύπτιος
Ήταν εκ πόλεως Πηλουσίου της Αιγύπτου και διέπρεψε μεταξύ των αθλητών του Χριστού, τους οποίους τόσο πολλούς και λαμπρούς μεγάλωσε ή Αίγυπτος κατά τους σκληρούς διωγμούς της Εκκλησίας. ο Επίμαχος μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και κατέφυγε αρχικά στην έρημο, όπου έκανε άσκηση στην τελειότερη πνευματική ζωή. Αλλ' έπειτα, κατά την έκρηξη του διωγμού, αποφάσισε να πάει στην Αλεξάνδρεια, για να συμμετέχει από κοντά στη σκληρή και φλογερή πάλη. Και σε πρώτη φάση, ενίσχυε με τα θερμά και τολμηρά λόγια του τους μάρτυρες, την ώρα του μαρτυρίου. Γι' αυτό τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Κατόπιν του έσχισαν τις σάρκες με σιδερένια νύχια και τέλος τον θανάτωσαν με ξίφος. Το λείψανο του παρέλαβαν ευσεβείς χριστιανοί και το έθαψαν με μεγάλη ευλάβεια.


3.ΜΝΗΜΗ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ
Ό Άγιος αυτός έζησε στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη (361) και ήταν γιος Ιερέα των ειδώλων. Στην πίστη του Χριστού τον έφερε κάποια ευσεβής χριστιανή Διακόνισσα, πού ήταν φίλη της μητέρας του. ο νέος αυτός στην αρχή, όταν το έμαθε ο πατέρας του, υπέστη απ' αυτόν σκληρά βασανιστήρια. Δια θαύματος όμως σώθηκε και όταν πέθανε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, κατόρθωσε να φέρει στη Χριστιανική πίστη και τον γέροντα πατέρα του, καθώς και πολλούς ειδωλολάτρες νέους. 'Αφού στη συνέχεια έζησε ανώτερη πνευματική ζωή, απεβίωσε ειρηνικά. (Το περιστατικό είναι παρμένο από την Εκκλησιαστική Ιστορία του Θεοδώρητου).


4.Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ επίσκοπος Μυγδονίας
Έγινε επίσκοπος 'Αντιοχείας της Μυγδονίας, πού ονομάζεται και Νίσιβις και βρίσκεται μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη. Μετείχε στη Σύνοδο της Νίκαιας και μετά τη λήξη της Συνόδου πήγε στην Κων/πολη, όπου παρέστη στην κηδεία του Πατριάρχη Μητροφάνη του Α'. ο Ιάκωβος έγραψε και βιβλίο ψυχωφελέστατο, για το όποιο αναφέρει ο επίσκοπος Θεοδώρητος.


5.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ, ΒΑΡΝΑΒΑΣ, ΤΡΟΦΙΜΟΣ, ΔΟΡΥΜΕΔΩΝ, ΚΟΣΜΑΣ. ΔΑΜΙΑΝΟΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΒΑΣΗΣ, ΑΒΡΑΜΙΟΣ "και της συνοδείας αυτών"
Δεν βρίσκουμε τίποτε σχετικό με τη ζωή και το μαρτύριο τους.

6.ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΙΔΙ
Μαρτύρησε, αφού το θανάτωσαν σπάζοντας το κεφάλι του με ογκόλιθο.

7.ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΔΩΔΕΚΑ ΚΟΡΕΣ
Μαρτύρησαν, αφού τις κρέμασαν στη μέση μιας στοάς.

8.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕΛΕΥΚΟΣ & ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ οι σύζυγοι.
Σε νεαρή ηλικία ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου. Ήταν γνήσιο χριστιανικό ζευγάρι, πού με τόση τελειότητα παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος στην προς Έφεσίους Έπιστολήν του. Ήταν μια ψυχή και μια καρδιά. Αλλ' όταν κλήθηκαν να διαλέξουν μεταξύ της ζωής τους και της πίστης τους, δεν δίστασαν ούτε στιγμή. Για να μείνουν ενωμένοι, έπρεπε να δεχτούν τον θάνατο για το Ευαγγέλιο. Και έτσι έπεσαν ιερά σφάγια, για να ανατείλουν περίλαμπροι την ήμερα της ανάστασης.

9.Ο ΑΓΙΟΣ ΓΟΡΔΙΑΝΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους. (Μάλλον πρόκειται για τον μάρτυρα Γορδιανό, πού μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Επίμαχο, βλέπε σχετικά την 9η Μαΐου).

10.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Ρωμαίος
Μαρτύρησε δια αποκεφαλισμού, μαζί με τον πιο πάνω Άγιο Γορδιανό, όταν τους συνέλαβε ο άρχοντας του τόπου και αυτοί ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη. (Είναι επανάληψη μνήμης από την 9η Μαΐου).

11.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ "οι εν Μελιτινή"
Μαρτύρησαν, αφού τους συνέτριψαν τα σκέλη.

12.Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ από τη Χίο ο Νεομάρτυρας
Γεννήθηκε στις Καρυαίς της Χίου από γονείς ευσεβείς χριστιανούς, τον Πέτρο και τη Σταματού. Ανατράφηκε ορφανός χωρίς πατέρα και έγινε υπόδειγμα χρηστού και ενάρετου νέου. Σε ηλικία 20 χρονών πήγε στη Μαγνησία, όπου εργαζόταν σαν οικοδόμος. Σε κάποια στιγμή όμως, ο Νικόλαος, άγνωστο για ποιο λόγο, τρελάθηκε. ΟΙ Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση του θέλησαν να τον εξισλαμίσουν. Τελικά όμως δεν τα κατάφεραν και οι συμπατριώτες του τον συνόδεψαν και πάλι στη Χίο. Εκεί οι Τούρκοι τον έντυσαν με τούρκικα ρούχα και τον ονόμασαν Μεχμέτ. Κάποτε τον συνάντησε ένας αρχιμανδρίτης, πού ονομαζόταν Κύριλλος και πήρε το Νικόλαο στον ναό του Σωτήρος στο Παλιόκαστρο. Εκεί με τη θεία δύναμη, αποκαταστάθηκε ή υγεία του και από τότε ζούσε αυστηρή χριστιανική ζωή. Για τη ζωή του αυτή συνελήφθη από τους Τούρκους, φυλακίστηκε και βασανίστηκε με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Επειδή όμως επέδειξε ακεραιότητα στην πίστη του, οι δήμιοι του έκοψαν σιγά-σιγά (δηλαδή περισσότερο μαρτυρικά) το κεφάλι στις 31 'Οκτωβρίου 1754, στη θέση Βουνάκι της Χίου και ώρα έκτη. Το λείψανο του αγίου, ρίχτηκε από τους δήμιους στη θάλασσα.



13.ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΕΥΚΤΗΡΙΩΝ
Μάλλον για εγκαίνια ναού πρόκειται, κατά τον Πατμιακό Κώδικα.

14.ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΠΥΡΙΔΩΝ & ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ "οι εν τω Σπηλαίω" (Ρώσοι).



Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

1 Νοεμβρίου : Τιμάται η μνήμη των :

1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ οι Ανάργυροι και θαυματουργοί
2. ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΥΡΙΑΙΝΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ
3. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΔΑΣΙΟΣ, και άλλοι ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΣΑΒΙΝΙΑΝΟΣ, ΑΓΡΙΠΠΑΣ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΘΩΜΑΣ το νήπιο
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Επίσκοπος και ΙΑΚΩΒΟΣ ο Πρεσβύτερος
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΙΝΙΓΓΕΛΔΟΣ (ή Ερμηνιγγίλδος)
6. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ & ΙΟΥΛΙΑΝΗ
7. Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΛΗΠΤΗ
8. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από την Καστοριά και οι δύο μαθητές του ΙΑΚΩΒΟΣ ο Διάκονος και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Μοναχός.
9. Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ που ασκήτευε στην Εύβοια
10. Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ η Παρθενομάρτυς από τη Σινώπη

1.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ οι Ανάργυροι και θαυματουργοί
Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθεια της στη χριστιανική ανατροφή των δυο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού. Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι' αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον. Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι' αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Πολλοί ασθενείς που θεραπεύθηκαν ήθελαν να τους ευχαριστήσουν. Αλλά αυτοί, δε δέχονταν τις ευχαριστίες και απαντούσαν με τον ορθό λόγο της Αγίας Γραφής:
Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμης και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων". Αποκάλυψη Ιωάννου, ζ' 12..
Δηλαδή, όλος ο ύμνος και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς, ανήκει στο Θεό μας, στους αιώνες των αιώνων. Έτσι ταπεινά αφού διακόνησαν σε όλη τους τη ζωή τον πλησίον, πέθαναν ειρηνικά και ετάφησαν στην τοποθεσία Φερεμά.


2.ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΥΡΙΑΙΝΑ & ΙΟΥΛΙΑΝΗ
Είχαν αφοσιωθεί και οι δύο σε έργα φιλάνθρωπο, χριστιανικής φιλαδελφίας. Έζησαν στα χρόνια του διωγμού κατά των χριστιανών, επί Διοκλητιανού. Η Κυριαίνα είχε πατρίδα την Ταρσό της Κιλικίας και η Ιουλιανή την πόλη Ρώσο επίσης της Κιλικίας. Οι δραστηριότητες των δύο αγίων γυναικών, ήταν να φροντίζουν ορφανά, να παρηγορούν φτωχές χήρες και να παρέχουν αφιλοκερδώς τις περιποιήσεις τους στους αρρώστους. Ήξεραν λίγα γράμματα, αλλ' είχαν πολύ ζήλο και έβρισκαν πάντοτε τρόπο να στηρίζουν την πίστη των δοκιμαζόμενων από τη φτώχεια, ή από την αδικία, ή από κάποιο άλλο Βιοτικό άνεμο. Πολλές φορές μάλιστα είχαν μπορέσει να φέρουν στο φως του Χριστού, ψυχές ειδωλολατρισσών, που ψάρευαν με το δίχτυ της Ευαγγελικής υπομονής και αγαθότητας. Συνελήφθησαν όμως και βασανίστηκαν σκληρά, χωρίς να παρατήσουν το θησαυρό της πίστης τους. Και πέθαναν αφού τις έριξαν μέσα στη φωτιά και υπέστησαν τον τρομερό αυτό θάνατο με θαυμαστή καρτερία και αυταπάρνηση.


3.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΔΑΣΙΟΣ, και άλλοι ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΣΑΒΒΑΣ, ΣΑΒΙΝΙΑΝΟΣ, ΑΓΡΙΠΠΑΣ, ΑΔΡΙΑΝΟΣ & ΘΩΜΑΣ το νήπιο
Συλλήφθηκαν στη Δαμασκό και τιμωρήθηκαν με διάφορα βασανιστήρια για να αρνηθούν τον Χριστό. Επειδή όμως δεν αρνήθηκαν τη χριστιανική τους πίστη, όλοι έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου δια αποκεφαλισμού.


4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ ο Επίσκοπος και ΙΑΚΩΒΟΣ ο Πρεσβύτερος
Οι Ιερομάρτυρες αυτοί έζησαν στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαβωρίου (332) και δίδασκαν στους ευσεβείς το λόγο της αληθινής πίστης και πολλούς κατόρθωναν να προσελκύουν σ' αυτή. Οπότε συνελήφθηκαν από τον Σαβώριο και αφού πρώτα υποβλήθηκαν σε σκληρά βασανιστήρια, στο τέλος τους αποκεφάλισαν και έτσι πήραν το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.


5.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΡΜΙΝΙΓΓΕΛΔΟΣ (ή Ερμηνιγγίλδος)
Ανήκε στη φυλή των Ουϊσιγότθων, μεταξύ των οποίων, όπως είναι γνωστό, είχε διαδοθεί η αίρεση του Αρείου, κατακτώντας και αυτούς τους αρχηγούς τους. Ο Ερμινίγγελδος, που είχε διδαχθεί την Ορθοδοξία από ένα Επίσκοπο ορθόδοξο, τον Λέανδρο, σ' ένα ταξίδι του, επέστρεψε στην πατρική του σκηνή με ορθόδοξο φρόνημα. Ο πατέρας του δεν άργησε να μάθει, ότι ο γιος του απέρριψε τις δοξασίες του Αρείου και προσπάθησε με παρακλήσεις και απειλές να τον επαναφέρει σ' αυτές. Επειδή όμως δεν το κατόρθωσε, τον κατάγγειλε ο ίδιος και προκάλεσε τη φυλάκιση του. Ο Ερμινίγγελδος, αν και σκληρά βασανίστηκε στη φυλακή, έμεινε σταθερός στην Ορθοδοξία. Διατάχθηκε τότε ο φόνος του. Στρατιώτες τότε, πήγαν στη φυλακή, όπου ήταν σιδηροδέσμιος ο Άγιος και γονατιστός προσευχόταν, και τον θανάτωσαν με τις λόγχες τους (585 μ.Χ.).


6.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ & ΙΟΥΛΙΑΝΗ
Μαρτύρησαν δια πυρός. (Μάλλον πρόκειται για τις πιο πάνω Αγίες της αυτής ημέρας Κυριαίνης και Ιουλιανής και η Κυριαίνα, από λάθος αντιγραφή, έγινε Κυπριανός).


7.Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΛΗΠΤΗ
Εντελώς άγνωστη στους Συναξαριστές. Για την Αγία αυτή γίνεται λόγος στον Παρισινό Κώδικα 259 φ. 2α, όπου υπάρχει και Στιχηρό τροπάριο της. Απ' αυτό συμπεραίνουμε ότι, βασανίστηκε από τον τύραννο, ρίχτηκε στη φυλακή και κατά πάσα πιθανότητα πέθανε μαρτυρικά.


8.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ο νέος Οσιομάρτυρας από την Καστοριά και οι δύο μαθητές του ΙΑΚΩΒΟΣ ο Διάκονος και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ο Μοναχός.
Ό Ιάκωβος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Καστοριάς (Κορησός), από χριστιανούς γονείς, τον Μαρτίνο και την Παρασκευή. Έγινε βοσκός προβάτων και απόκτησε αρκετό πλούτο, με αποτέλεσμα να τον φθονήσει ο αδελφός του, που τον διέβαλε στον κριτή, ότι δήθεν βρήκε θησαυρό. Για ν' αποφύγει τον φθόνο του αδελφού του ο Ιάκωβος, έφυγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόμενος σαν έμπορος προβάτων έγινε και πάλι πλούσιος. Κάποια μέρα όμως, πήγε στον Πατριάρχη, εξομολογήθηκε και διαμοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς, πήγε στο Άγιο Όρος, όπου εκάρη μοναχός στη Μονή Δοχειαρίου. Κατόπιν πήγε στη Μονή Τιμίου Προδρόμου (που ήταν σκήτη της Ι. Μονής Ιβήρων), όπου ησύχαζε υποτασσόμενος σε κάποιον γέροντα Ιγνάτιο. Αφού ασκήθηκε αρκετά στις αρετές, αναχώρησε και από 'κει ήλθε στα ενδότερα του Αγίου Όρους, όπου εγκαταστάθηκε μαζί με έξι μαθητές του, και διακρίθηκε σαν δάσκαλος της αρετής στη μοναχική πολιτεία. Αργότερα αναχώρησε με τους μαθητές του από το Άγιο Όρος και πήγε στο Κάστρο Πέτρα και από κει στα Μετέωρα, όπου δίδαξε στους εκεί Μοναχούς. Έπειτα πήγε στο Μοναστήρι Τιμίου Προδρόμου της Δεβέρκιστας, κοντά στη Ναύπακτο, όπου ζούσε με προσευχή τον λόγο του Θεού. Εκεί λοιπόν, συκοφαντήθηκε απ' τους Τούρκους, ότι εξεγείρει τους χριστιανούς κατά της εξουσίας. Συλλήφθηκε και οδηγήθηκε μαζί με δύο μαθητές του στον Μπέη Τρικάλων, που τον έκλεισε στη φυλακή για 40 μέρες. Από τη φυλακή αυτή, οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος μαζί με τους μαθητές του, Ιάκωβο διάκονο και Διονύσιο μοναχό, στο Διδυμότειχο της Θράκης, όπου βρισκόταν ο Σουλτάνος Σελήμ. Εκεί αφού τους βασάνισαν φρικτά, τους έστειλαν στην Αδριανούπολη, όπου ήλθε και ο Σουλτάνος, ο οποίος τους πίεζε να αλλαξοπιστήσουν. Οι Άγιοι όμως, με μια φωνή απάντησαν:
''μη γένοιτο ποτέ να αρνηθώμεν τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, καν μύρια βάσανα μας παιδεύσετε''.
Τότε με διαταγή του Σουλτάνου, οι βασανιστές έξυναν με σιδερένια νύχια τις σάρκες τους, γρονθοκοπούσαν τα σαγόνια του γέροντα Ιακώβου και έβγαζαν λουρίδες το δέρμα του από το στήθος, και στις πληγές του έριχναν αλάτι και ξίδι. Τους δύο μαθητές του, τους μαστίγωσαν σκληρά με μαστίγια από νεύρα βοδιών. Επειδή όμως και οι τρεις ήταν αμετακίνητοι στην πίστη τους, τους απαγχόνισαν στις 1-11-1520. Τα λείψανα του οσιομάρτυρα Ιακώβου και των συμμαρτύρων του, βρίσκονται στη Μονή Αγίας Αναστασίας κοντά στη Θεσσαλονίκη. Βίο και Ακολουθία του νεομάρτυρα αυτού, συνέγραψε ο ρήτωρ Θεοφάνης ο Θεσσαλονικεύς, που υπήρξε σύγχρονος του. (Η μνήμη του επαναλαμβάνεται την 28η Ιανουαρίου και την 2α Νοεμβρίου).


9.Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ που ασκήτευε στην Εύβοια
Καταγόταν από το χωριό Γαρδινίτζα, που βρισκόταν κοντά στο Ταλάντιο, τόπος παραθαλάσσιος απέναντι από την Εύβοια. Έζησε όταν Πατριάρχης Κων/πολης ήταν ο Ιερεμίας, περί το 1519. Τον πατέρα του έλεγαν Χριστόδουλο και ήταν ιερέας, τη δε μητέρα του Θεοδώρα. Ο όσιος Δαβίδ είχε άλλον έναν αδελφό και δύο αδελφές. Από μικρός ο Όσιος έδειξε εξαίσια μορφή και έμαθε άριστα τα Ιερά γράμματα. Σε ηλικία 15 ετών υποτάχθηκε σ' έναν άγιο γέροντα, τον Ακάκιο, που τον εκπαίδευσε στις αρετές της μοναχικής πολιτείας και από τότε ο όσιος Δαβίδ κάνει μια φοβερή, σύμφωνα με τον βιογράφο του, πνευματική πορεία, διδάσκοντας την έμπρακτη αρετή και κάνοντας διάφορα θαύματα. Προείδε τον θάνατο του και απεβίωσε ειρηνικά και με μεγάλη αγιότητα την 1η Νοεμβρίου.
Βιογραφία του συνέγραψε ο μαθητής του Χριστόφορος μοναχός και Ακολουθία του ο επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος από την Αθήνα. Μονή του Όσιου Δαβίδ υπάρχει στην Εύβοια.

10.Η ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ η Παρθενομάρτυς από τη Σινώπη
Μαρτύρησε τον 18ο αιώνα. Καταγόταν από την ωραία πόλη του Πόντου Σινώπη και ήταν κόρη της ευσεβούς οικογενείας Μπεκιάρη. Ήταν 15 ετών ωραιότατη στο σώμα, η δε αγνότητα της έδινε ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπο της. Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και τον θερμό έρωτα της ψυχής της προς τον νυμφίο Χριστό. Μια μέρα λοιπόν, η μητέρα της την έστειλε ν' αγοράσει νήματα για το κέντημα, από το κατάστημα του Κρύωνα. Στο δρόμο υπήρχε το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, διοικητού της Σινώπης. Την ώρα που περνούσε η Ελένη, ο πασάς την είδε απ' το παράθυρο. Η ωραιότητα της τράβηξε την ακόλαστη ψυχή του και σκέφθηκε να τη μολύνει. Διέταξε τότε και την έφεραν μπροστά του. Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να τη βιάσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Διότι ένα αόρατο τείχος προστάτευε την Ελένη, που συνεχώς προσευχόταν. Ο πασάς, αντί να δει το θαύμα, σκλήρυνε περισσότερο ή ψυχή του και επειδή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον σκοπό του, τη βασάνισε σκληρά και τελικά την αποκεφάλισε. Το Ιερό της λείψανο το έριξαν στη θάλασσα, αλλά με θαυματουργικό τρόπο βρέθηκε από Έλληνες ναυτικούς, που το μετέφεραν στη Σινώπη. Το 1924, η κάρα της Αγίας, μεταφέρθηκε στον Ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρας Μαρίνης, Άνω Τούμπας Θεσσαλονίκης.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

2 Νοεμβρίου : Τιμάται η μνήμη των :


1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΑΦΘΟΝΙΟΣ, ΠΗΓΑΣΙΟΣ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ (ή Ελπιδηφόρος) και ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΣ
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΟΙ
3. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΔΟΞΙΟΣ, ΑΓΑΠΙΟΣ και άλλοι οκτώ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΑΤΤΙΚΟΣ, ΜΑΡΙΝΟΣ, ΩΚΕΑΝΟΣ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ, ΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΑΝΟΣ, ΣΤΥΡΑΞ και ΤΩΒΙΑΣ
4. ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΟΜΝΙΝΑ & ΔΟΜΝΑ
5. Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ "Ό εν τη Κύρω"
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο Ιβηροσκητιώτης

1.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΑΦΘΟΝΙΟΣ, ΠΗΓΑΣΙΟΣ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΣ (ή Έλπιδηφόρος) και ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΣ
Ήταν αξιωματούχοι του Πέρση βασιλιά Σαπώρ του Β'. Επειδή, όμως, ομολόγησαν ότι, είναι χριστιανοί, συνελήφθησαν και μαστιγώθηκαν σκληρά. Έπειτα, τους έριξαν στις φλόγες μιας μεγάλης φωτιάς. Άλλα οι θερμές δεήσεις τους προς το Θεό προκάλεσαν φοβερή θύελλα με βροχή, πού έσβησε τη φωτιά. Αυτό προκάλεσε φόβο στους Πέρσες , και τον ίδιο το Σαπώρ, με αποτέλεσμα να' αναβάλει, το θάνατο των γενναίων χριστιανών. 'Αλλά μετά μερικές μέρες, τους έφερε και πάλι στο κριτήριο. Αφού είδε ότι δεν μπορούσε να αλλάξει το χριστιανικό τους φρόνημα, αποκεφάλισε πρώτο τον Άφθόνιο. Έπειτα, απευθυνόμενος στον Ελπιδοφόρο, του είπε να φανεί λογικός, σαν εγγράμματος πού ήταν και μπορούσε να διακρίνει το ψέμα από την αλήθεια. ο Ελπιδοφόρος του αποκρίθηκε ότι γι' αυτό ακριβώς πιστεύει στο Χριστό, διότι Αυτός είναι "ή οδός και ή αλήθεια και ή ζωή"1. Δηλαδή ο σωστός δρόμος, πού οδηγεί στην απόλυτη αλήθεια και στην πραγματική και πηγαία ζωή, πού αξίζει κανείς να πεθάνει γι' αυτή. Ή απάντηση του Ελπιδοφόρου εξαγρίωσε τον Σαπώρ και αμέσως τον αποκεφάλισε. ΟΙ θυσίες αυτές ενθάρρυναν ακόμα περισσότερο τους υπόλοιπους, και έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους. Τότε ο Σαπώρ διέταξε να τους ρίξουν μέσα σε αναμμένο καμίνι. Έτσι, μαρτυρικά και ένδοξα, παρέδωσαν όλοι τη μακάρια ψυχή τους στο ζωοδότη Χριστό.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ' 6.

2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΟΙ
Κατάγονταν από την Σεβάστεια και μαρτύρησαν επί άρχοντος αυτής Αυξάνοντος, δούκα Μαρκέλλου και Μάρκου Αγρικολάου. Τα ονόματά τους δεν διασώθηκαν στη γη, λάμπουν όμως αθάνατα στον ουρανό. Όταν ο Λικίνιος (315 μ.Χ.), αντιμαχόμενος τον Μέγα Κωνσταντίνο κήρυξε βαρύ διωγμό κατά της χριστιανικής πίστης, ομάδα συγκλητικών είχε το θάρρος να πει φανερά στο βασιλιά ότι η διαταγή του ήταν έγκλημα απέναντι στο Θεό, πού δεν θ' αργούσε να στείλει τη διδακτική τιμωρία. Ο Λικίνιος τους αποκάλεσε θρασείς και διέταξε να τους θανατώσουν. Εκείνοι δέχτηκαν με γενναιότητα, αν και άφηναν πίσω οικογένειες, εκτεθειμένες και αυτές στη μανία του θανάτου. Πέθαναν όλοι μαζί, ενθαρρύνοντας και μακαρίζοντας ο ένας τον άλλο, μέσα στη φωτιά.


3.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΥΔΟΞΙΟΣ, ΑΓΑΠΙΟΣ και άλλοι οκτώ ΜΑΡΤΥΡΕΣ, ΑΤΤΙΚΟΣ, ΜΑΡΙΝΟΣ, ΩΚΕΑΝΟΣ, ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ, ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ, ΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΑΝΟΣ, ΣΤΥΡΑΞ και ΤΩΒΙΑΣ
Όλοι ήταν στρατιώτες στην πόλη Σεβάστεια, κατά τα χρόνια του βασιλιά Λικινίου. Όταν εξετάστηκαν από τον άρχοντα της Σεβάστειας Αύξάνιο και από τον δούκα Μάρκελλο, αλλά και από τον Μάρκο Άγρικόλαο, ομολόγησαν με θάρρος τη χριστιανική τους πίστη και βασανίστηκαν σκληρά με διάφορους τρόπους. Στο τέλος τους έριξαν στη φωτιά και τους έκαψαν ζωντανούς, παίρνοντας έτσι όλοι το αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου. (Πιθανόν να είναι από τους πιο πάνω αγίους μάρτυρες Συγκλητικούς).


4.ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΔΟΜΝΙΝΑ & ΔΟΜΝΑ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.


5.Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ "Ό εν τη Κύρω"
Ήταν γέννημα και θρέμμα της πόλης Κύρου. Περιφρόνησε τα εγκόσμια, αναχώρησε στην έρημο και κλείστηκε μέσα σ' ένα στενότατο κελί, όπου ασκήτευε με αυστηρή νηστεία και προσευχή. Έτσι, απόκτησε τη φήμη αγίου σ' όλη τη γύρω περιοχή και αφού έκανε και αρκετά θαύματα με τη χάρη του Θεού, απεβίωσε ειρηνικά. Το βίο του συνέγραψε ο Θεοδώρητος Κύρου στη Φιλόθεο Ιστορία του.


6.Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ο Ιβηροσκητιώτης
(Βλέπε βιογραφία του την 1η Νοεμβρίου, όπου και ή ημέρα του μαρτυρίου του).


Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

8 Δεκεμβρίου. Τιμάται η μνήμη των:

1. Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΩΣΘΕΝΗΣ, ΚΗΦΑΣ, ΑΠΟΛΛΩΣ, ΤΥΧΙΚΟΣ, ΚΑΙΣΑΡ & ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ οι Απόστολοι εκ των 70
3. Ο ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ επίσκοπος Κύπρου και ΔΑΜΙΑΝΟΣ επίσκοπος Κύπρου
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΕΡΟΣ ο αρχιεπίσκοπος
5. ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Αναλυτικά

1.Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και από μικρό παιδί είχε "πνεύμα αγάπης και σωφρονισμού". Β' προς Τιμόθεον, α' 7..
Δηλαδή, πνεύμα αγάπης και πνεύμα που σωφρονίζει, ώστε φρόνιμα και συνετά να κυβερνά τον εαυτό του, αποφεύγοντας κάθε ηθική παρεκτροπή, διατηρώντας την αγνότητα, αλλά συγχρόνως παραδειγμάτιζε και τους συνανθρώπους του.
Και αυτό το απέδειξε ακόμα περισσότερο, όταν μεγάλωσε.
Αφού διαμοίρασε την κληρονομιά του στους φτωχούς, αποσύρθηκε στην έρημο.
Εκεί γέμιζε το χρόνο του με προσευχή, μελέτη και αγαθοεργίες.
Σε κάθε κουρασμένο οδοιπόρο που περνούσε από το κελί του, πρόσφερε ανάπαυση και φιλοξενία.
Αλλά εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία του παρείχε με διάκριση και πνευματικές οδηγίες και συμβουλές, χρήσιμες για τη σωτηρία της ψυχής του.
Έτσι, η φήμη του Παταπίου εξαπλώθηκε γρήγορα και κάθε μέρα πολλοί έφθαναν στο κελί του για να ακούσουν από τα χείλη του επωφελή διδασκαλία.
Μετά από καιρό, ο Πατάπιος πήγε στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί, θέλοντας να μείνει άγνωστος, εξέλεξε ένα ησυχαστήριο στις Βλαχερνές.
Όμως, η ταπεινή και καθαρή ζωή του Παταπίου, τον αξίωσε να θαυματουργεί.
Έτσι και πάλι έγινε γνωστός και πέθανε θεραπεύοντας αρρώστους.


Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας κλήσεως, ιχνηλατήσας, εκ νεότητας, τας επιδόσεις, δι' ασκήσεως τω κόσμω εξέλαμψας· και δοξασθείς απάθειας ταις χάρισι, πάθη ποικίλα ίασαι Πατάπιε, Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΩΣΘΕΝΗΣ, ΚΗΦΑΣ, ΑΠΟΛΛΩΣ, ΤΥΧΙΚΟΣ, ΚΑΙΣΑΡ & ΕΠΑΦΡΟΔΙΤΟΣ οι Απόστολοι εκ των 70
Ο Σωσθένης αναδείχτηκε επίσκοπος της πόλεως Κολοφώνος στην Ιωνία, και διακρίθηκε για την διδακτικότητα και την αυταπάρνηση του.
Υπήρξε συνεργάτης του αποστόλου Παύλου και χαρακτηριστικό της αγάπης του Παύλου που έτρεφε προς τον Σωσθένη είναι, ότι στην Α' προς Κορινθίους επιστολήν του, ονομάζει αυτόν συστρατιώτη του.
Ο Απολλώς ήταν λόγιος άνδρας της Αλεξάνδρειας και προικισμένος με πολλή δύναμη λόγου και γνώση των Γραφών.
Στην αρχή γνώριζε μόνο το βάπτισμα του Ιωάννη, κατόπιν όμως πληροφορήθηκε ακριβέστερα σχετικά με την ανθρώπινη σωτηρία δια του Ιησού Χριστού, από τον Ακύλα και τη σύζυγο του Πρίσκιλλα.
Ο Απολλώς κήρυξε θαρραλέα μέσα στη συναγωγή της Εφέσου και ύστερα πήγε στην Κόρινθο και την υπόλοιπη Αχαΐα.
Τέλος έκανε επίσκοπος Καισαρείας.
Τον Τυχικό αποκαλεί ο απ. Παύλος αγαπητό αδελφό και διάκονον εν Κυρίω Τον οποίο έστειλε στους χριστιανούς της Εφέσου, για να τον κάνει γνωστό σ' αυτούς και να παρηγορήσει τις καρδιές τους.
Ο Επαφρόδιτος ονομάζεται από τον απ. Παύλο αδελφός και συνεργός και συστρατιώτης του και επετέλεσε τα αποστολικά του καθήκοντα στους Φιλιππησίους.
Αυτός μετά τον Σωσθένη, ανέλαβε την επισκοπή Κολοφώνος.
Ο δε Καίσαρας, αναφέρεται με την οικογένειά του στην προς Φιλιππησίους επιστολή του απ. Παύλου και φέρεται ότι χρημάτισε επίσκοπος Κορώνης στην Πελοπόννησο.
Για τον Κηφά δεν διασώζονται βιογραφικά του στοιχεία. (Ορισμένα Συναξάρια, λανθασμένα αναφέρουν εδώ και τη μνήμη του απ. Ονησιφόρου σαν επισκόπου Κορώνης (;). Αυτός όμως εορτάζει 7 Σεπτεμβρίου και υπήρξε επίσκοπος Κολοφώνος Μ. Ασίας).

3.Ο ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ επίσκοπος Κύπρου και ΔΑΜΙΑΝΟΣ επίσκοπος Κύπρου
Ο Σωφρόνιος καταγόταν από τη μεγαλόνησο Κύπρο και ήταν γιος ευλαβών γονέων χριστιανών.
Διακρινόταν για την πολυμάθειά του και την ευφυΐα του.
Έγινε τόσο ευλαβής και ενάρετος, ώστε τον αξίωσε ο Θεός με πολλά χαρίσματα και ιδιαίτερα να θαυματουργεί.
Μετά τον θάνατο του επισκόπου Κύπρου Δαμιανού, με ομόφωνη γνώμη κλήρου και λαού, Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έγινε ο Σωφρόνιος. Μετά τη χειροτονία του, έλαβε μεγάλη πρόνοια για τους φτωχούς, τα ορφανά, τους αναπήρους και τους γέροντες.
Έτσι θεάρεστα αφού διάνυσε τη ζωή του, απεβίωσε ειρηνικά.

4.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΕΡΟΣ ο αρχιεπίσκοπος
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο του Αρχιμανδρίτου Καλλίστου ως εξής: "Μνήμη του αρχιεπισκόπου Αέρου".
Ανήκει πάντως στους αγίους της Σιωνίτιδος (δηλ. Ιεροσολύμων) εκκλησίας, που έχει γραμμένη τη μνήμη του στις 8 Δεκεμβρίου.

5.ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΥΠΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

[aposal]

Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Δεκεμβρίου

1. Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ο Στυλίτης
2. Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο Νέος Στυλίτης
3. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΕΙΘΑΛΑΣ & ΑΚΕΨΕΗΣ
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΙΡΑΞ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΣΑΒΑΣ
6. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ, ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ και ΒΕΒΑΙΑ
7. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ο ασκητής & ΑΚΕΨΙΜΑΣ
8. Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ αυτοκράτορας του Βυζαντίου
9. Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ που μόνασε στην Αχαΐα
10. Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ο Ξηρός "ο εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)
11. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
12. [Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ]
13. Ο άγιος Νόμων

1.ΟΣΙΟΣ ΔΑΝΙΗΛ ο Στυλίτης
Γεννήθηκε το 410 μ.Χ., στο χωριό Μαρουθά της περιφερείας Σαμοσάτων.
Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Ηλίας και Μάρθα.
Ο Δανιήλ γεννήθηκε ενώ ή μητέρα του ήταν στείρα. Γι' αυτό και οι γονείς του υποσχέθηκαν να τον αφιερώσουν στην υπηρεσία του Θεού. Τον ανέθρεψαν με πολλή επιμέλεια, και οι κόποι τους δεν πήγαν χαμένοι.
Ο Δανιήλ απέδωσε καρπούς. Νεαρός ακόμα, πήγαινε στις γειτονικές πόλεις και εξηγούσε το Ευαγγέλιο. Έπειτα πήγε σε κοινόβια Μονή, όπου επιδόθηκε σε ευσεβείς ασκήσεις, θεολογικές μελέτες και καλλιέργεια της ταπεινοφροσύνης.
Κάποτε, σ' ένα ταξίδι με τον ηγούμενο της Μονής, συνάντησε το Συμεών το Στυλίτη και πήρε την ευλογία του.
Όταν πέθανε ο ηγούμενος της Μονής, ο Δανιήλ ξαναπήγε στο Συμεών και ζήτησε τη συμβουλή του που να πάει.
Ο Συμεών τον συμβούλευσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη, πράγμα που ο Δανιήλ έπραξε.
Εκεί εγκαταστάθηκε στον περίβολο του ναού του αρχιστρατήγου Μιχαήλ στην Προποντίδα.
Μετά από λίγο καιρό, είδε όραμα το Συμεών να τον καλεί. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας αυτό το όραμα, έκτισε υψηλό στύλο και εγκαταστάθηκε πάνω σ' αυτόν. Σκοπός της εγκατάστασής του πάνω στο στύλο, ήταν ο αγώνας για την εξάλειψη των παθών και η απόκτηση περισσότερων αρετών. Έλαβε το προορατικό χάρισμα, έκανε πολλά θαύματα και ήταν σημαντική ή συμμετοχή του στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας.
Πέθανε 80 χρονών, πλήρης "καρπών δικαιοσύνης των δια Ιησού Χριστού". προς Φιλιππησίους, α' 11..Δηλαδή γεμάτος από καρπούς, που παράγει η αρετή και που κατορθώνονται δια του Ιησού Χριστού.


Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Υψώσας το σώμα σου, επί του στύλου σοφέ, τον νουν σου επτέρωσας, προς τον Θεόν ακλινώς, βιώσας ως άγγελος· όθεν σε στήλην ζώσαν, ευσεβείας ειδότες, κράζοντάς σοι βοώμεν, Δανιήλ Θεοφόρε· Παντοίων ημάς κινδύνων, πρέσβευε ρύεσθαι.

2.Ο ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ο Νέος Στυλίτης
Έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από τη Μικρά Ασία.
Οι γονείς του, Χριστόφορος και Καλή, τον ανέθρεψαν σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.
Υπηρέτησε σαν στρατιώτης και όχι μόνο διατήρησε την αγνότητά του, αλλά και επηρέαζε προς το καλό νεαρούς συστρατιώτες του, που είχαν ροπή στη διαφθορά.
Αργότερα ο Λουκάς έγινε ιερέας και αφιερώθηκε στο φωτισμό των ψυχών της ενορίας του.
Κατόπιν ανέβηκε ασκούμενος στον Όλυμπο, από 'κει στην Κωνσταντινούπολη και έπειτα στη Χαλκηδόνα, όπου έστησε την καλύβα του πάνω σ' ένα στύλο.
Από το νέο του ασκητικό ορμητήριο, πήγαινε σε διάφορα μέρη και κήρυττε τον λόγο του Θεού και έκανε πολλά θαύματα.
Πάνω στον στύλο αυτό ο Λουκάς, πέρασε 45 ολόκληρα χρόνια και απεβίωσε με θαυμαστή πνευματική λαμπρότητα.

3.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΕΙΘΑΛΑΣ & ΑΚΕΨΕΗΣ
Καταγόταν από την πόλη Αρβήλ της Περσίας και ο μεν Αειθαλάς ήταν επίσκοπος ο δε Ακεψέης διάκονος.
Η θερμή και ζωντανή πίστη τους, τους ωθούσε να κηρύττουν καθημερινά το Ευαγγέλιο και να ελκύουν ψυχές στον Σωτήρα Χριστό. Καταγγέλθηκαν στον Πέρση βασιλιά και αφού έμειναν ακλόνητοι στη χριστιανική πίστη, μετά από φρικτά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκαν. (Άλλες Συναξαριακές πηγές αναφέρουν ότι ο Αειθαλάς ήταν πρώτα Ιερεύς ειδώλων και κατηχήθηκε στη χριστιανική πίστη από τον επίσκοπο κάποιας πόλεως, που ήλθε και θεραπεύτηκε από αιμορραγία).

4.Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΙΡΑΞ
Η ζωή του όμοια με αυτή του Άσωτου του Ευαγγελίου.
Ο άγιος Μείραξ γεννήθηκε στο Τενεσή της Αιγύπτου και ανατράφηκε από τους γονείς του με χριστιανική ευσέβεια.
Αλλά τα θέλγητρα της νεότητας τον παρέσυραν στην ασωτία και ακόμα πιο χειρότερα οι γνωριμίες του με Αγαρηνούς, τον έκαναν να αλλαξοπιστήσει.
Οι γονείς του το έμαθαν και έκλαψαν πικρά.
Αλλά δεν απελπίστηκαν και στήριξαν την ελπίδα τους στον Θεό προσευχόμενοι.
Και ο Θεός έκανε το έλεός του, χάριν των ευσεβών γονέων.
Ο αρνησίθρησκος γιος, μπούχτισε τη ζωή της αμαρτίας. Και όπως ο φοίνικας προβάλλει μέσα από τις φλόγες, έτσι και η προηγούμενη πίστη του Μείρακα, πρόβαλλε μέσα από τα ερείπια της ψυχής του.
Ήλθε μετάνοια στην καρδιά του, και κάποια μέρα εμφανίστηκε στους γονείς του, έπεσε στα πόδια τους, ζήτησε συγνώμη και εξέφρασε την επιθυμία να επανέλθει στη χριστιανική πίστη.
Εκείνοι τον δέχτηκαν με χαρά, τον φίλησαν και δόξασαν τον Θεό.
Αλλ' ή ψυχή του Μείρακα δεν αρκέστηκε σ' αυτή την αποκατάσταση.
Πήγε λοιπόν στον Αμηρά, έκανε το σημείο του σταυρού και φώναζε ότι επανήλθε στην αληθινή πίστη.
Ο Αμηράς έδωσε διαταγή και τον μαστίγωσαν σκληρά με βούνευρα, μέχρι που σχίστηκαν οι σάρκες του.
Κατόπιν τον αποκεφάλισαν και το μεν κεφάλι του το αγόρασαν οι χριστιανοί και τον έθαψαν με τιμή, το δε σώμα του, οι Αγαρηνοί το έβαλαν μέσα σε μια βάρκα και το έριξαν στη θάλασσα.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΣΑΒΑΣ
Ήταν Πέρσης και ομολόγησε με θάρρος τη χριστιανική πίστη στον Πέρση άρχοντα, με αποτέλεσμα να αποκεφαλιστεί.

6.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ, ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ, ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ και ΒΕΒΑΙΑ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.

7.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΕΤΡΟΣ ο ασκητής & ΑΚΕΨΙΜΑΣ
Αναφέρονται στον Συναξαριστή Delehaye και στον Παρισινό Κώδικα 1578, ότι μαρτύρησαν στην Περσία.

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Η μνήμη του αναφέρεται μόνο στον Λαυριωτικό Κώδικα Β 4φ. 133, όπου υπάρχει και πλήρη Ακολουθία του με Κανόνες. Δημοσιεύθηκαν από τον L. Petit στο Byz. Zeitschrift τ. ΙΓ (1904) σελ. 398-420 και από τον Δημητριεύσκη στο Κίεβο το 1911.

9.Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ που μόνασε στην Αχαΐα
Γεννήθηκε στην Μονεμβασία της Πελοποννήσου από τον Ανδρέα και την Θεοδώρα.
Ο πατέρας του ήταν αρκετά πλούσιος και επίσημος άνδρας.
Ο βασιλιάς Ανδρόνικος Β', ο Παλαιολόγος (1283-1328) ανέθεσε σ' αυτόν σπουδαία θέση στην κεντρική διοίκηση του Μοριά.
Ο Λέων λοιπόν, έτσι ονομαζόταν πριν, έτυχε μεγάλης φροντίδας από τους γονείς του και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη ξένες γλώσσες, φιλοσοφία και θεολογία.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, επέστρεψε στη Μονεμβασία και φρόντισε τη μητέρα του. Κατόπιν η μητέρα του αποσύρθηκε σε μοναστήρι και ο Λέων με την ευχή της παντρεύτηκε.
Υπήρξε πρότυπο συζύγου, οικογενειάρχη και κοινωνικού ευεργέτη.
Έπειτα όμως ήλθαν και οι μεγάλες δοκιμασίες. Πέθανε η γυναίκα του, κατόπιν τα παιδιά του και έτσι ο ίδιος αποφάσισε να γίνει μοναχός.
Έγινε λοιπόν μοναχός με το όνομα Λεόντιος και πήγε κοντά σ' ένα έμπειρο ασκητή, τον Μενίδη, όπου έμεινε κοντά του για αρκετό χρονικό διάστημα.
Στη συνέχεια πήγε στο Άγιον Όρος, όπου έλαβε αρκετά μεγάλη ασκητική εμπειρία και επέστρεψε πάλι στην Πελοπόννησο.
Εκεί διάλεξε τόπο διαμονής του το βουνό που βρίσκεται κοντά στο Αίγιο και από 'κει πήγαινε σε πόλεις της Αχαΐας και κήρυττε τον Θείο λόγο.
Κοντά του πήγαν και άλλοι ζηλωτές της αγγελικής ζωής, που αργότερα, πολλοί απ' αυτούς διέπρεψαν στον Ιερό κλήρο.
Ο Λεόντιος απεβίωσε ειρηνικά και η φήμη της αρετής του παρέμεινε και μετά τον θάνατο του.
Οι δε αδελφοί Παλαιολόγοι, Θωμάς και Θεόδωρος, προς τιμήν του οσίου, έκτισαν Μονή στον τόπο της ασκήσεώς του, στο όνομα του αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ασκήσει λαμπρυνθείς, ως χρυσός εν χωνεία, λαμπρύνεις Μοναστών, τους χορούς επομένους, τοις θείοις σου διδάγμασι, θεοφόρε Λεόντιε' όθεν σήμερον, την φωτοφόρον σου μνήμην, εορτάζοντες, υπέρ ημών σε πρεσβεύειν, αιτούμεν προς Κύριoν.

10.Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ ο Ξηρός "ο εν τω Σπηλαίω" (Ρώσος)

11.ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
Οι Πατέρες της Εκκλησίας, όρισαν την Κυριακή πριν την Κυριακή προ της γεννήσεως του Χριστού, τη μνήμη των Προπατόρων Του, (δηλαδή των κατά σάρκα προγόνων Του), όπως είναι ο Αβραάμ και οι υπόλοιποι, από τους οποίους προήλθε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. (Βλέπε και 18 Δεκεμβρίου).

12.[Ο ΟΣΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ]

13.Ο άγιος Νόμων
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/11_12.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 14ην του μηνός Δεκεμβρίου

1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΥΡΣΟΣ, ΛΕΥΚΙΟΣ & ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ (κατ' άλλους ΚΟΡΩΝΑΤΟΣ)
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΜΩΝ, ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ, ΑΡΡΙΑΝΟΣ και οι τέσσερις Προτεκτοράτοι
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες 36 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
4. ΜΝΗΜΗ ΦΟΒΕΡΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΣΕΙΣΜΟΥ

1.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΥΡΣΟΣ, ΛΕΥΚΙΟΣ & ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ (κατ' άλλους ΚΟΡΩΝΑΤΟΣ)
Έζησαν στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ.
Κατάγονταν από τη Βιθυνία και κατοικούσαν στην Καισαρεία.
Ανήκαν όλοι σε διακεκριμένες οικογένειες.
Ήταν χαρακτήρες ταπεινοί και αγαπούσαν το Θεό
"εν αγάπη άνυποκρίτω". Β' προς Κορινθίους, στ' 6.
Δηλαδή με αγάπη πραγματική και ελεύθερη από υποκρισία.
Γι' αυτό απέφευγαν το θόρυβο της δημοσιότητας, αλλά όμως ήταν πασίγνωστοι για τη γεμάτη ελεημοσύνες ζωή τους.
Ο έπαρχος Κουμβρίκιος, φανατικός ειδωλολάτρης, βλέποντας να προοδεύουν οι χριστιανοί, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους περιορίσει.
Αυτή η κατάσταση έκανε το Λεύκιο και πήγε στον έπαρχο. Τον παρακάλεσε να είναι μετριότερος προς τους χριστιανούς. Μόλις το άκουσε αυτό ο Κουμβρίκιος, αμέσως τον συνέλαβε και τον καταδίκασε σε θάνατο.
Και το πρωί, έξω από την πόλη τον αποκεφάλισε.
Το γεγονός λύπησε τους χριστιανούς, αλλά άναψε ακόμα περισσότερο τη φλόγα της πίστης προς το Χριστό.
Μετά από δύο ημέρες, πήγε άλλος χριστιανός στον έπαρχο, ο Θύρσος.
Θαρραλέα του είπε ότι η ειδωλολατρία είναι πλάνη και ότι τελικός νικητής θα είναι ο Χριστός.
Αυτά και άλλα πολλά σοφά λόγια του Θύρσου, τα άκουσε και ένας ιερέας των ειδώλων, ο Καλλίνικος.
Η ψυχή του φωτίστηκε και δήλωσε ότι είναι χριστιανός.
Τότε, επί τόπου ο έπαρχος αποκεφάλισε τον Καλλίνικο και πριόνισε το Θύρσο.


2.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΜΩΝ, ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ, ΑΡΡΙΑΝΟΣ και οι τέσσερις Προτεκτοράτοι
ΟΙ Άγιοι αυτοί, ήταν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (290).
Και το μαρτύριο τους έγινε ως εξής:
Ο ηγεμόνας της Θήβας στην Αίγυπτο Αρριανός, συνέλαβε 37 χριστιανούς.
Ένας απ' αυτούς, ο Απολλώνιος, δείλιασε τα βασανιστήρια και έδωσε τέσσερα φλουριά και τα ρούχα του στον Φιλήμονα, που έπαιζε σουραύλι και να θυσιάσει αυτός στα είδωλα άντ' αυτού.
Ο Φιλήμονας φόρεσε τα ρούχα, συγχρόνως συνδέθηκε νοητά και με τη χριστιανική πίστη.
Και όταν διατάχθηκε να θυσιάσει στα είδωλα, αυτός ομολόγησε τον Χριστό.
Τότε ο ηγεμόνας πρόσταξε να έλθει ο Φιλήμονας να παίξει με το σουραύλι του, για να ελκυσθεί ο δήθεν Απολλώνιος.
Αλλ' ο Φιλήμονας φανερώθηκε και ο ηγεμόνας έμεινε έκπληκτος.
Του είπε όμως ότι δεν είναι χριστιανός, διότι δεν έχει βαπτισθεί.
Τότε ο Φιλήμονας προσευχήθηκε θερμά και αμέσως έβρεξε δυνατά. Η βροχή αυτή, πληροφορήθηκε ο Φιλήμονας ότι, ήταν βάπτισμα γι' αυτόν.
Επειδή όμως ο Απολλώνιος έγινε αιτία να πιστέψει ο Φιλήμονας, ο ηγεμόνας τον έφερε μπροστά του και αυτός ομολόγησε τον Χριστό.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, ο Αρριανός να τους βασανίσει σκληρά και κατόπιν τους αποκεφάλισε.
Αλλά και ο Αρριανός τυφλώθηκε.
Στον ύπνο του όμως, φάνηκε ο Φιλήμονας και του είπε ν' αλείψει στα μάτια του χώμα από τον τάφο του και θα θεραπευτεί.
Πράγμα που έγινε.
Τότε πίστεψε στον Χριστό ο Αρριανός με τέσσερις σωματοφυλακές του και αργότερα όλοι μαζί μαρτύρησαν.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Την εξαστέλεχον, Μαρτύρων φάλαγγα, ασμάτων άνθεσιν ανευφημήσωμεν, ως καθαιρέτας του εχθρού, και στύλους της ευσεβείας, Θύρσον και Φιλήμονα, και στερρόν Απολλώνιον, Αρριανόν Καλλίνικον, και τον ένδοξον Λεύκιον, αυτοί γαρ ουρανίων χαρίτων, κοσμώ πυρσεύουσι την αίγλην.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΥΠΑΤΙΟΣ και οι μαζί μ' αυτόν μαρτυρήσαντες 36 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου και τα έντυπα Μηναία.
Η μνήμη του βρίσκεται στον Παρισινό Κώδικα 1590 μαζί με αυτή του Φιλήμονα και Απολλώνιου (14 Δεκ.) και ήταν ένας από τους 36 μάρτυρες από τη Θηθαΐδα της Αιγύπτου επί ηγεμόνα Αρριανού (14 Δεκεμ.).

4.ΜΝΗΜΗ ΦΟΒΕΡΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΣΕΙΣΜΟΥ
Κατά τους χρονογράφους Θεοφάνη, Κεδρηνό και Μαλάλα, έγινε τα μεσάνυχτα του 557.
Υπήρξε δε πολύ ισχυρός, διότι τα τείχη της πόλης υπέστησαν μεγάλες ρωγμές και έπεσαν πολλά σπίτια. Είχε διάρκεια όπως λένε, 10 ήμερες.
Πηγή:
http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/14_12.htm