Παιδί και εξομολόγηση

[DOMINIQUE]

Καλημέρα.Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα.
Σε ποιά ηλικία ένα παιδί είναι έτοιμο για εξομολόγηση?Υπάρχει κάποιο βιβλίο που να αναφέρεται σε αυτό το θέμα?

[g_aggelos]

Η δική μου η γνώμη είναι να δίνεται η ευκαιρία στο πιαδί να εξομολογείται όσο το δυνατόν νωρίτερα. Εξαρτάται από τον Πνευματικό, μετά, κατά πόσο θα του δημιουργήσει την αάγκη γι' αυτό (μελλοντικά εννοώ...).

Αν το φοβίσει την πρώτη φορά, τότε το παιδί δεν θα το ξανακάνει...

Υ.Γ. Μεταφέρω την κουβέντα στο "Ορθοδοξία", που ανήκει καλύτερα...

[lovethink]

Καλημέρα.Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν σήμερα.
Σε ποιά ηλικία ένα παιδί είναι έτοιμο για εξομολόγηση?Υπάρχει κάποιο βιβλίο που να αναφέρεται σε αυτό το θέμα?

Το θέμα είναι σε ποιόν πνευματικό θα τον πας και ότι θέλει πολύ προσοχή να μη τραυματιστεί η ψυχή του παιδιού
Η πρώτη επαφή με τον πνευματικό δεν πρέπει να είναι υπερβολική στα μάτια του παιδιού
Θυμάμαι στην πρώτη μου επικοινωνία με έναν πνευματικό μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που μου απάντησε σε κάποια ερώτησή μου που έφυγα καθ'όλα ανικανοποίητος με την αίσθηση ότι προσπαθώ να εισβάλω σε έναν "κόσμο" που δεν μπορεί να καλύψει τις εφηβικές μου αναζητήσεις
Ευτυχώς όμως μετά γνώρισα τον πνευματικό μου όπου με μεγάλη υπομονή και αγάπη μου μιλούσε μου εξηγούσε και με έκανε να θέλω από μόνος μου να μάθω πιο πολλά να βιώσω πιο πολλά
Επίσης θα πρέπει ο πνευματικός να δείχνει ίδια διάθεση πιστεύω και στο μικρό παιδί
Πχ το να το αντιμετωπίσει με τη διάθεση του "ε εντάξει μωρέ παιδί είναι σιγά τι αμαρτίες να'χει " και "τσουπ εξώ απ'τη πόρτα" δεν είναι κατά εμέ ότι καλύτερο
Είναι σημαντικό να αναπτυχθεί το αίσθημα της εμπιστοσύνης
Επίσης να πω πως δεν θα πήγαινα ποτέ στον ίδιο πνευματικό που θα πηγαίναν οι γονείς μου
Είναι πολύ όμορφο να έχει ένας νέος άνθρωπος ένα νέο παιδί επικοινωνία με πνευματικό καλό
Αλλά όχι ψυχακαταναγκαστικό
Οχι να ζηλεύει να πάει σε ένα πάρτυ όπως οι συμμαθητές του πχ και να του το απαγορεύει
Οχι να έχει ερωτήσεις και να μένουν αναπάντητες με μόνη τεκμηρίωση την ατάκα "είναι αμαρτία"
Για μένα λοιπόν ΤΕΡΑΣΤΙΑ σημασία έχει η σιγουριά μας ότι πάμε το παιδί μας σε καλό πνευματικό
Από εκεί και πέρα ο καλός πνευματικός έχει το τρόπο να κερδίσει το παιδί μας
(Τι λέω ? ποιό παιδί μας ? :p )

[DOMINIQUE]

Με ποιά κριτήρια θα διαλέξω πνευματικό?π.χ.Πρέπει να είναι νέος?Από χώρο μοναστηριού ή εκκλησίας?

[max1]

Συμφωνώ κι εγώ πως το πιο σημαντικό είναι να βρεις τον κατάλληλο πνευματικό για να κερδίσει το παιδί. Έτσι κι αλλιώς σε μικρή ηλικία τι να έχει να εξομολογηθεί; Μάλλον μια σχέση αμοιβαίας αγάπης και εμπιστοσύνης μεταξύ παιδιού και πνευματικού χρειάζεται πρώτα.

Δε νομίζω πως παίζει ρόλο η ηλικία ή το που βρίσκεται ο πνευματικός, όσο το πόσο καλός είναι. Ο δικός μου π.χ. είναι και μεγάλος σε ηλικία και βρίσκεται σε μοναστήρι αλλά έχει κερδίσει όλα τα παιδάκια με τη συμπεριφορά του.
Νομίζω ότι αν κάνεις προσευχή ο Θεός θα σου "στείλει" τον κατάλληλο άνθρωπο.

[Intergallactic]

Συγγνώμη που ρωτώ αλλά που μένετε? Στην Αθήνα?

Γιατί ξέρω ένα πολύ καλό Ιερέα (είναι και πνευματικός μου) ο οποίος με έχει βοηθήσει τρομακτικά. Από το πιο χαζό, γελίο ερώτημα εώς το πιο "σοβαρό".


Πιστεύω πως θα σας βοηθήσει πάρα πολύ. :D

[DOMINIQUE]

Στην Κέρκυρα μένω.Σ΄ευχαριστώ πολύ πάντως. (:)

[nkope]

Φίλη Dominique,

Νομίζω ότι η κατάλληλη ηλικία για να ΄ρχίσει ένα παιδί να εξομολόγείται είναι 10 χρονών. Πρίν όμως απ΄αυτό το παιδί είναι καλά να συμμετέχει όσο πιο συχνά γίνεται στη ζωή της Εκκλησίας. Δηλάδή να εκκλησιάζεται τακτικά, να κοινωνεί, να διαβάζει βιβλία παιδικά σχετικά με το Χριστό και τους Αγίους, να μάθει από σας να προσεύχεται, κι έτσι να έλθει η εξομολόγηση σαν φυσική συνέπεια όλων αυτών.

Όσο για Πνευματικό καλά είναι όλη η οικογένεια να έχει τον ίδιο Πνευματικό, ώστε να έχει συνολική εικόνα της οικογένειας και να καθοδηγεί με τον καλύτερο τρόπο τα μέλη της. Όχι ότι δεν γίνεται διαφορετικά, απλώς αυτό είναι το καλύτερο.

Καλοί πνευματικοί υπάρχουν σ΄όλες τις πόλεις. Οι έγγαμοι κληρικοί πολλές φορές κατανοούν καλύτερα τα προβλήματα που μπορούν να παρουσιαστούν μέσα σε μια οικογένεια, αλλ΄έχουν και οι ίδιοι εμπειρία από το μεγάλωμα ενός παιδιού.

Και μην ξεχνάς πρώτα απ΄όλα το πράδειγμα μας, είναι αυτό που διδάσκει τα παιδιά μας.

[DOMINIQUE]

Σε ευχαριστώ πολύ nkope.