Συναξάριον

[aposal]

Εορτάζοντες την 15ην του μηνός Δεκεμβρίου

1. Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας
2. Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΕΜΩΝ ο έπαρχος
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΔΗΜΙΟΙ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ο Κουβικουλάριος
6. Η ΑΓΙΑ ΣΩΣΑΝΝΑ η Οσιομάρτυς
7. Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΚΧΟΣ ο Νέος
8. Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ΝΕΟΣ που ασκήτευε στο Λάτριο όρος
9. ΜΝΗΜΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
10. Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σουρόζας (Ρώσος).

1.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Ιερομάρτυρας
Ό Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε το 2ο αιώνα μ.Χ.
Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίμιος Σεβήρος.
Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Άνθια.
Διακαής πόθος της Ανθίας, ήταν να επισκεφθεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφεί με το αίμα των Αποστόλων, Πέτρου και Παύλου.
Κάποτε λοιπόν, αποφάσισε και πήγε.
Μαζί πήρε και το νεαρό γιο της Ελευθέριο.
Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο, εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασίαν του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα Ιερέα.
Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου και σε έργα φιλανθρωπίας.
Γι' αυτό και το έτος 182 μ.Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης.
Η φήμη της αρετής του έφθασε μέχρι τη Βρετανία.
Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί.
Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς το Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον ήλεγξε θαρραλέα.
Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Άνθια.
Έτσι ο Ελευθέριος πέρασε "εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεοϋ". προς Ρωμαίους, η' 21..
Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του θεού.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του Σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων, την μακαρίαν σου άθλησιν.

2.Η ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ
Πρόκειται για την μητέρα του Αγίου Ελευθερίου, που όταν αγκάλιασε το νεκρό σώμα του γιου της, οι δήμιοι αποκεφάλισαν και αυτή.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΡΕΜΩΝ ο έπαρχος
Αυτός ήταν έπαρχος Ρώμης στα χρόνια του βασιλιά Αδριανού (117-138).
Ήταν παρών στο μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Ελευθερίου και από τα θαύματα του Αγίου πίστεψε στον Χριστό, τον ομολόγησε και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.

4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΥΟ ΔΗΜΙΟΙ
Μαρτύρησαν και αυτοί στη Ρώμη επί Αδριανού (117-138).
Πίστεψαν στο Χριστό από τα θαύματα του Άγιου Ελευθερίου και αποκεφαλίστηκαν.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ό Κουβικουλάριος
Επίσημος Κωνσταντινουπολίτης, συγκλητικός στο αξίωμα, που ανατράφηκε και μορφώθηκε μέσα στα ανάκτορα.
Μερικοί από τους Συναξαριστές αναφέρουν, ότι το αποκορύφωμα της δόξας του Ελευθερίου ήταν στην εποχή του Μαξιμιανού (286-305), με τον οποίο είχε φιλία, αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό.
Ο Ελευθέριος θέλησε να γίνει χριστιανός και προφασιζόμενος λόγους υγείας, απομακρύνθηκε των αυλικών θορύβων και εγκαταστάθηκε σ' ένα χωριό κοντά στο Σαγγάριο ποταμό, όπου έκτισε υπόγειο ευκτήριο οίκο.
Εκεί βαπτίσθηκε και κοινωνούσε των αχράντων μυστηρίων.
Όταν ο βασιλιάς έμαθε γι' αυτόν, πήγε στον τόπο αυτό, τον ανακάλυψε και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να τον επαναφέρει στην ειδωλολατρία.
Πράγμα που δεν το κατάφερε και έτσι τον αποκεφάλισε.

6.Η ΑΓΙΑ ΣΩΣΑΝΝΑ η Οσιομάρτυς
Γυναίκα με μεγάλη και αγία αποφασιστικότητα η Σωσάννα, έζησε στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα.
Γεννήθηκε στην Παλαιστίνη από πατέρα ειδωλολάτρη Ιερέα τον Αρτέμιο και μητέρα Ιουδαία τη Μάρθα.
Η ίδια όμως, από ευσεβείς γυναίκες γνώρισε τη χριστιανική πίστη και κρυφά βαπτίστηκε από τον επίσκοπο Σιλουανό.
Μετά το θάνατο των γονέων της, η επικοινωνία της με τους χριστιανούς έγινε φανερή.
Αυτό εξόργισε τόσο πολύ τους ειδωλολάτρες και τους Εβραίους, ώστε έφτασαν μέχρι του σημείου να ενωθούν με σχέδιο να τη σκοτώσουν.
Ο επίσκοπος το πληροφορήθηκε και επειδή η μανία τους μπορούσε να επεκταθεί και κατά των άλλων χριστιανών, σκεφτόταν τι μπορούσε να κάνει για να αποτρέψει τον κίνδυνο.
Τη λύση όμως, έδωσε η ίδια η Σωσάννα.
Διαμοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς, ντύθηκε ανδρικά και εγκατάλειψε τα Ιεροσόλυμα. Στο δρόμο προς την έρημο συνάντησε αναχωρητήριο ευσεβών ανδρών, στο οποίο και ζήτησε καταφυγή.
Λέγεται μάλιστα, ότι εκεί μετονομάστηκε σε Ιωάννης και ασκήτεψε είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Αργότερα πήγε στην Ελευθερούπολη, αφού έβαλε πάλι τη γυναικεία της στολή.
Όταν έγινε ο διωγμός κατά της Εκκλησίας υπό του Διοκλητιανού, η Σωσάννα εξακολούθησε φανερά να λατρεύει και να ομολογεί τον Χριστό.
Συνελήφθη γι' αυτό και καταδικάστηκε μαζί με άλλους σε θάνατο.
Και εκείνους μεν αποκεφάλισαν, αυτή δε ρίχτηκε στη φωτιά, μέσα στην οποία και παρέδωσε την αγία ψυχή της.
(Η μνήμη της, από ορισμένους Συναξαριστές, τοποθετείται και την 19η Σεπτεμβρίου).

7.Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΚΧΟΣ ο Νέος
Καταγόταν από την Παλαιστίνη και υπήρξε στα χρόνια των Βασιλέων Κωνσταντίνου και Ειρήνης (780-797).
Ήταν γιος γονέων χριστιανών, αλλά ο πατέρας του αρνήθηκε τη χριστιανική πίστη και έγινε μωαμεθανός.
Ένας από τους γιους του όμως ο Δαχάκ, θέλησε να επανέλθει στον χριστιανισμό, παρακινώντας και την ευσεβή μητέρα του κατέφυγε στα Ιεροσόλυμα.
Από εκεί στη Λαύρα του Αγίου Σάββα, όπου βαπτίσθηκε και έγινε μοναχός με το όνομα Βάκχος.
Αλλ' ο ηγούμενος της Μονής, φοβούμενος τυχών εκδίκηση των Τούρκων, έδιωξε τον Βάκχο από τη Μονή.
Στα Ιεροσόλυμα ο Άγιος βρήκε τη μητέρα και τα αδέλφια του, που επανέφερε στη Χριστιανική πίστη, εκτός από έναν, ο οποίος και τον κατάγγειλε στους Τούρκους.
Οι Τούρκοι αμέσως συνέλαβαν τον Βάκχο και τον οδήγησαν στον κριτή.
Ο Άγιος, μπροστά σ' όλους τους παρευρισκόμενους μωαμεθανούς, ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη και έτσι αποκεφαλίστηκε.

8.Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ο ΝΕΟΣ που ασκήτευε στο Λάτριο όρος
Καταγόταν από την πόλη Ελαία, που βρίσκεται κοντά στην Πέργαμο της Μικράς Ασίας.
Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς, τον Αντίοχο και την Ευδοκία, οι οποίοι νωρίς πέθαναν και άφησαν τον Παύλο ορφανό και απροστάτευτο.
Έτσι ο Παύλος αναγκάστηκε να βόσκει χοίρους για να ζήσει.
Ο μεγαλύτερος αδελφός του Βασίλειος, που ασκήτευε στο όρος Λάτρος (Δυτική Μ. Ασία, κοντά στην αρχαία Μίλητο), έμαθε την κατάσταση του Παύλου και έστειλε κάποιο μοναχό να τον βρει και να τον φέρει στη Μονή.
Στην αρχή οι χωρικοί αρνήθηκαν να δώσουν τον ορφανό, αλλά ο αδελφός του τον εμπιστεύθηκε στον ασκητή Πέτρο σαν μαθητευόμενο.
Κοντά στον Πέτρο, ο Παύλος διδάχτηκε τη μοναχική ζωή και τόσο πολύ διακρίθηκε σ' αυτή, ώστε μετά τον θάνατο του Πέτρου οι μοναχοί τον κάλεσαν στην ηγουμενία της Μονής.
Αυτός όμως δεν δέχτηκε και έφυγε πιο μέσα στο βουνό και ζούσε με αυστηρή νηστεία και προσευχή.
Έπειτα κατέβηκε στα κάτω μέρη του βουνού και έκτισε ωραίο ναό στο όνομα της Αγίας Τριάδας, όπου και παρέμεινε μέχρι τέλους της ζωής του, αφού έκανε και πολλά θαύματα.
Μερικοί Συναξαριστές αναφέρουν ότι πέθανε σε βαθιά γεράματα το 896.

9.ΜΝΗΜΗ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Αύτη τη μέρα με κοινή γνώμη κλήρου, βασιλέων και λαού ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χειροτονήθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης (15 Δεκεμβρίου 397 μ.Χ.).

10.Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Αρχιεπίσκοπος Σουρόζας (Ρώσος).

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/15_12.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 21ην του μηνός Δεκεμβρίου


1. Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ
2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ 500 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
3. ΟΙ ΑΓΙΕΣ 130 ΓΥΝΑΙΚΕΣ
4. Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θαυματουργός, Μητροπολίτης πάσης Ρωσίας (Ρώσος)

Αναλυτικά

1. Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΛΙΑΝΗ
Οι γονείς της Ιουλιανής ήταν ειδωλολάτρες και θέλησαν να τη μνηστεύσουν με κάποιο διακεκριμένο αξιωματούχο της Αντιόχειας, τον Ελεύσιο. Αλλά η Ιουλιανή αρνήθηκε σθεναρά. Η άρνησή της κατέπληξε τους γονείς της, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τους είχε φέρει καμιά αντίρρηση και ήταν υπάκουη κόρη.
Ο Ελεύσιος με πληγωμένο εγωισμό ζητούσε εκδίκηση.
Αφού ερεύνησε και παρακολούθησε για πολύ καιρό την Ιουλιανή, έμαθε ότι εν αγνοία των γονέων της είχε γίνει χριστιανή. Έτσι ο Ελεύσιος την κατήγγειλε στον έπαρχο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακισθεί.
Μέσα στη φυλακή, συνεχίστηκαν οι προσπάθειες να γίνει σύζυγος του Ελευσίου και να αποφύγει τον κίνδυνο του θανάτου. Αλλά η Ιουλιανή προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πάρει ειδωλολάτρη σύζυγο.
Τότε ο Ελεύσιος με διαταγή του έπαρχου και πολύ μίσος την μαστίγωσε ανελέητα.
Έπειτα, έκαψε το πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο, και της είπε:
"Πήγαινε τώρα στον καθρέπτη να καμαρώσεις την ομορφιά σου".
Η δε Ιουλιανή, με ένα ελαφρό μειδίαμα του απάντησε:
"Στην ανάσταση των δικαίων, στα πρόσωπα δε θα υπάρχουν πληγές και εγκαύματα. Θα υπάρχουν μόνο οι πληγές των ψυχών από την αμαρτία. Γι' αυτό, Ελεύσιε προτιμώ τώρα τις πληγές του σώματος, που είναι προσωρινές, παρά τις πληγές της ψυχής, που βασανίζουν αιώνια".
Μετά από λίγο, το ξίφος του δημίου έκοψε το νεανικό κεφάλι της Ιουλιανής. Αργότερα ο Ελεύσιος, όταν βρέθηκε ναυαγός σε κάποιο άγνωστο νησί, βρήκε τραγικό τέλος, όταν τον κατασπάραξε ένα άγριο λιοντάρι.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως νύμφη πανάμωμος, και αθληφόρος σεμνή, τω Λόγω νενύμφευσαι, του αθανάτου Πατρός, Ιουλιανή ένδοξε· συ γαρ φθαρτόν μνηστήρα, παριδούοα εμφρόνως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες. Και νυν ταις του νυμφίου σου, τρυφάς φαιδρότητι.

2. ΟΙ ΑΓΙΟΙ 500 ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Αυτοί πίστεψαν στον Χριστό δια της Αγίας Ιουλιανής και κατόπιν όλοι μαρτύρησαν δια ξίφους.

3. ΟΙ ΑΓΙΕΣ 130 ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Αυτές πίστεψαν στον Χριστό δια της Αγίας Ιουλιανής και στη συνέχεια όλες μαρτύρησαν δια αποκεφαλισμού.

4. Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
Προστάτης των διωκομένων χριστιανών μπορεί να χαρακτηριστεί ο άγιος Θεμιστοκλής.
Καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας και έζησε στα μέσα του 3ου αιώνα μετά Χριστόν.
Όταν επί διωγμού του Δεκίου έπασχαν ανήκουστα πράγματα οι χριστιανοί, ο Θεμιστοκλής, βοσκός το επάγγελμα, έκρυψε πολλούς σε δυσπρόσιτα ορεινά μέρη.
Καταγγέλθηκε γι' αυτό, αλλά αρνήθηκε να δείξει τα κρησφύγετα των διωκομένων.
Καταδικάστηκε λοιπόν και αυτός, σύρθηκε δε σε έδαφος, στο οποίο είχαν μπήξει σιδερένια καρφιά και έτσι παρέδωσε στον Θεό την αγία του ψυχή.

5. Ο ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ο Θαυματουργός Μητροπολίτης πάσης Ρωσίας (Ρώσος)

Πηγή : http://www.pigizois.net/sinaxaristis/sinaxaristis.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 24ην του μηνός Δεκεμβρίου


1. Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ η Οσιοπαρθενομάρτυς & ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
2. Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΑ
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΩΤΑΣ & ΥΑΚΙΝΘΟΣ
5. Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ "Ο από στρατιωτών"
6. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΑΪΚΟΣ
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ
8. Ο ΟΣΙΟΣ ΒΙΤΙΜΙΩΝ
9. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
10. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΟΣΣΙΟΣ & ΘΕΟΚΛΕΙΟΣ
11. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΤΟΥΛΟΣ
12. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΜΕΔ ο Νεομάρτυρας
13. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ο νεώτερος
Αναλυτικά

1.Η ΑΓΙΑ ΕΥΓΕΝΙΑ η Οσιοπαρθενομάρτυς & ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
(Νηστεία εκ πάντων)

Έζησε στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ.
Καταγόταν από τη Ρώμη και οι γονείς της ονομάζονταν Φίλιππος και Κλαυδία. Επίσης, είχε και δύο άλλα αδέλφια, τον Αβίτα και το Σέργιο. Ο πατέρας της διορίστηκε έπαρχος στην Αλεξάνδρεια και πήγε εκεί με όλη του την οικογένεια. Εκεί η Ευγενία σπούδασε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και έμαθε άριστα την ελληνική και ρωμαϊκή φιλολογία. Όταν τελείωσε τις σπουδές της, ψάχνοντας για περισσότερη γνώση πήρε στα χέρια της από μια χριστιανή κόρη τις επιστολές του Απ. Παύλου.
Όταν τις διάβασε, εντυπωσιάσθηκε πολύ.
Εκεί μέσα δεν υπήρχαν θεωρίες και φιλοσοφικές δοξασίες. Οι γραμμές τους ενέπνεαν ζωή και ελπίδα.
Εκείνη την περίοδο, οι γονείς της ήθελαν να τη δώσουν σύζυγο σε κάποιο Ρωμαίο αξιωματούχο, τον Ακυλίνα.
Τότε η Ευγενία, αρνούμενη να δεχθεί αυτή την πρόταση των γονέων της, κάποια νύχτα ντύθηκε ανδρικά και έφυγε σε άλλη πόλη.
Εκεί κατηχήθηκε, βαπτίσθηκε χριστιανή και έλαβε συγχρόνως το μοναχικό σχήμα.
Μετά από χρόνια, επέστρεψε στο σπίτι της και η αναγνώριση από τους γονείς της έγινε μέσα σε δάκρυα και ανέκφραστη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός και όλοι στο σπίτι της Ευγενίας δέχθηκαν το χριστιανισμό.
Από μίσος τότε οι ειδωλολάτρες τραυμάτισαν θανάσιμα τον πατέρα της.
Και όταν η Ευγενία επέστρεψε στη Ρώμη, επειδή δε θυσίαζε στα είδωλα, την αποκεφάλισαν, τερματίζοντας έτσι ένδοξα "τον καλόν αγώνα της πίστεως". Α' προς Τιμόθεον, στ' 12.,
μαζί με την επίγεια ζωή της.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείου πνεύματος, τη υμνωδία, φως προσέλαβες θεογνωσίας, Ευγενία Χριστού καλλιπάρθενε· και εν οσίων χορεία εκλάμψασα, αθλητικώς τον εχθρόν εθριάμβευσας. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

2.Η ΑΓΙΑ ΒΑΣΙΛΑ
Στους Συναξαριοτές σημειώνεται μόνο, ότι συμμαρτύρησε με την Αγία Ευγενία και θανατώθηκε δια αποκεφαλισμού.
Ο Σ. Ευστρατιάδης όμως, νομίζει ότι η Αγία αύτη είναι η μητέρα της Αγίας Ευγενίας, διότι μαζί μ' αυτή αναφέρεται και η μνήμη του πατέρα της Αγίας Ευγενίας, Φιλίππου, καθώς και των υπηρετών της, Πρώτα και Υακίνθου, που όλοι μαζί μαρτύρησαν στην Ρώμη επί Κομόδου (180-192 μ.Χ.).
Αλλ' ο Γαλανός στους "Βίους των Αγίων" αναφέρει ότι τη Βασίλα προσήλκυσε στο χριστιανισμό η Αγία Ευγενία στη Ρώμη.
Ο μνηστήρας όμως της Αγ. Βασίλας, Πομπήιος, ήταν ειδωλολάτρης και κατέδωσε στις αρχές την Αγ. Βασίλα και την Αγία Ευγενία, με αποτέλεσμα, η μεν πρώτη να αποκεφαλιστεί, η δε δεύτερη αφού πρώτα ρίχτηκε στον ποταμό Τίβερη και διασώθηκε, κατόπιν να αποκεφαλιστεί και αυτή.

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ
Ήταν πατέρας της Αγίας Ευγενίας και μαρτύρησε, αφού θανατώθηκε με μαχαίρι.

4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΩΤΑΣ & ΥΑΚΙΝΘΟΣ
Ήταν υπηρέτες και αργότερα συνασκητές της Αγίας Ευγενίας, οι οποίοι μαρτύρησαν δια ξίφους στη Ρώμη.



5.Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ "Ο από στρατιωτών"
Αυτός ο Άγιος ήταν στρατιώτης και πήρε μέρος στον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, επί Νικηφόρου του Λογοθέτου (802-811).
Σε μια οδοιπορία διανυκτέρευσε σε ένα ξενοδοχείο.
Τη νύχτα όμως, η κόρη του ξενοδόχου τον επιτέθηκε με αμαρτωλές προθέσεις.
Αλλ' ο Νικόλαος συγκρατήθηκε και δεν μόλυνε το σώμα του από την αισχρή πράξη, στην οποία τον καλούσε και τον ερέθιζε η πονηρή κόρη.
Τότε αξιώθηκε νυκτερινής οπτασίας, που επιβράβευσε την αγνότητά του.
Όταν επέστρεψε από τον πόλεμο σώος και αβλαβής, αποσύρθηκε σε κάποια Μονή, όπου έγινε μοναχός.
Και Ααφού έζησε ζωή οσία, πέθανε ειρηνικά.

6.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΑΪΚΟΣ
Μαρτύρησε δια ξίφους.

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης υποθέτει, ότι ο Όσιος αυτός είναι ο λεγόμενος Πάνδεκτος (δηλαδή ο συγγραφέας της Πανδέκτου), που έζησε στα μέσα του 7ου αιώνα και καταγόταν από τη Γαλατία και ήταν μοναχός στη Μονή του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα. Αυτός μάλιστα, περιέγραψε και την άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Άραβες και θρήνησε το φόνο των μοναχών της Λαύρας από τους επιδρομείς.
Για τον Αντίοχο καλή μελέτη έγραψε ο αρχιμ. Κάλλιστος (1910) και ο Ί. Φωκυλίδης στο έργο του "Η Ιερά Λαύρα Σάββα του ηγιασμένου".

8.Ο ΟΣΙΟΣ ΒΙΤΙΜΙΩΝ
Μάλλον ασκητής της ερήμου που απεβίωσε ειρηνικά.

9.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΣΙΟΣ
Μάλλον ασκητής της ερήμου που απεβίωσε ειρηνικά.

10.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΟΣΣΙΟΣ & ΘΕΟΚΛΕΙΟΣ
Άγνωστοι στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου.
Αναφέρονται στον Παρισινό Κώδικα 1621, με λίγα βιογραφικά στοιχεία.
Μαρτύρησαν επί Μαξιμιανού (286-305) και Μαγνεντίου.
Συνελήφθησαν σαν χριστιανοί από τον ηγεμόνα Βαύδο (που ήταν ηγεμόνας της Αδριανούπολης της Μακεδονίας) και επειδή δεν πείστηκαν ν' αρνηθούν τον Χριστό, βασανίστηκαν ανελέητα με τον πιο φρικτό τρόπο.
Τόσα πολλά είναι τα βασανιστήριά τους, που είναι αδύνατο να απαριθμηθούν και απορεί κανείς πως κατόρθωσαν να επιζήσουν. Τελικά τους αποκεφάλισαν και έτσι έλαβαν τα άφθαρτα στεφάνια του μαρτυρίου.

11.Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΤΟΥΛΟΣ
Άγνωστος στον Συναξαριστή του Αγίου Νικόδημου και τα έντυπα Μηναία.
Αναφέρεται στον Παρισινό Κώδικα 1621 με σύντομο βιογραφικό υπόμνημα.
Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτό, ο Άγιος αυτός μαρτύρησε στα χρόνια του βασιλιά Λικινίου (307-323), στον οποίο καταγγέλθηκε σαν χριστιανός.
Αφού τον συνέλαβαν, τον κρέμασαν και του έγδαραν το δέρμα.
Κατόπιν τον παρέδωσαν στον ηγεμόνα Ζηλικίνθιο και επειδή δεν κατάφερε κι' αυτός να αλλαξοπιστήσει τον μάρτυρα, τον βασάνισε σκληρά και στο τέλος τον αποκεφάλισε.

12.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΧΜΕΔ ο Νεομάρτυρας
Βλέπε βιογραφικό του σημείωμα την 3η Μαΐου.

13.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΠΙΟΣ ο νεώτερος
Ο Αγάπιος ο νεώτερος, κατά κόσμον Αντώνιος Αντωνόπουλος, γνωστός και ως Αγάπιος Παπαντωνόπουλος (Δημητσάνα, 1753-1812).
Φοίτησε στη σχολή της γενέτειράς του, όπου είχε διδασκάλους τον Αγάπιο Λεονάρδο και τον Γεράσιμο Γούνα. Όταν με τα Ορλοφικά η σχολή έκλεισε, ο Αγάπιος ακολούθησε τον Γεράσιμο Γούνα στη Σμύρνη, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη φημισμένη σχολή της πόλης με σχολάρχη τον Ιερόθεο Δενδρινό.
Στη Σμύρνη πήρε και το σχήμα του μοναχού.
Αργότερα ακολούθησε τον Γεράσιμο Γούνα στη Χίο και τελικά επέστρεψε στη γενέτειρά του Δημητσάνα, όπου τον Αύγουστο του 1781 ανέλαβε τη διεύθυνση της παλιάς σχολής του.
Τη φήμη της η σχολή της Δημητσάνας την οφείλει κατά κύριο λόγο στον Αγάπιο τον νεώτερο, ο οποίος επί 32 ολόκληρα χρόνια άσκησε τα καθήκοντα του σχολάρχη με μοναδική ευσυνειδησία, εργατικότητα και εντιμότητα.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Αγάπιου, που μας αποκαλύπτεται στην αλληλογραφία του, είναι υ απλότητα και λιτότητα της ζωής του:
"... ζώμεν δημητσανίτικα", γράφει στον Άνθιμο Καράκαλλο, που ένθερμα υποστήριζε το έργο της σχολής, "πότε με μολόχες, πότε με τζικνίδες, πότε με αβρονιές, πότε με αριάνι, πότε με μοναχό ψωμί".
Συγγραφικό έργο του Αγάπιου δεν έχουμε.
Η διδασκαλία του όμως, ήταν ο σπόρος από τον οποίο βλάστησαν πολλοί έξοχοι διδάσκαλοι και κληρικοί της εποχής

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/24_12.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Δεκεμβρίου



1. ΤΑ ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη
2. ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ που πέθαναν μαρτυρικά για τη δόξα του Χριστού, από πείνα, δίψα, κρύο και μαχαίρι.
3. Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
4. Ο ΟΣΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ο Ομολογητής
5. ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
8. Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Νικομήδειας ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων

Αναλυτικά

1.ΤΑ ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη
Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος.
Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν ή Βηθλεέμ.
Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών.
Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους.
Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις ίδιες τις αγκαλιές τους. Ιερεμίας, λη' 15. (& Ευαγγέλιο Ματθαίου, θ' 13-18)..
Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού.
Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.

2.ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ που πέθαναν μαρτυρικά για τη δόξα του Χριστού, από πείνα, δίψα, κρύο και μαχαίρι.
Αυτή τη μέρα η Εκκλησία μας όρισε να γιορτάζουμε τη μνήμη όλων των χριστιανών, που μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού και τα ονόματα τους δεν μας είναι γνωστά.
Η γιορτή αυτή μας διδάσκει, ότι το βλέμμα του Θεού δεν είναι όμοιο με του ανθρώπου.
Διότι οι άνθρωποι, συνήθως δοξάζουν και τιμούν αυτούς που γίνονται γνωστοί και διάσημοι,
ενώ ο Θεός βλέπει γνωστούς και αγνώστους, διάσημους και άσημους, αρκεί όλοι να πράττουν ευσυνείδητα το θέλημα του.
Έτσι και ο μικρότερος των χριστιανών αυτών, θα λάμψει ασύγκριτα περισσότερο από τους πιο φαντασμένους και αστραφτερούς βασιλείς της γης, όταν έλθει η ώρα της τελικής δικαίωσης.

3.Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Πέτυχε στη ζωή του διότι με τη χάρη του Θεού κατάλαβε, ότι οι κοσμικές λαμπρότητες φαίνονται και αφανίζονται όπως τα άνθη. Και είχε την πεποίθεση ότι ζωή αληθινή και κερδισμένη είναι μόνο εκείνη, που αφιερώνεται στην υπηρεσία του καλού, επάνω στο δρόμο του Ιησού Χριστού.
Ο Μάρκελλος έζησε τον 5ο αιώνα, επί πατριαρχείας Γενναδίου του Α' (458-471) και βασιλέως του Λέοντα Α' του Μακέλλη.
Η καταγωγή του Μάρκελλου ήταν από τη Συρία και η οικογένειά του ήταν αρκετά πλούσια.
Επειδή οι γονείς του αγαπούσαν τα γράμματα, στόλισαν το γιο τους με πολλή παιδεία.
Αλλ' η καρδιά του νέου, είχε μέσα της ζωηρή και ακοίμητη τη φλόγα της ευσέβειας. Τα κοσμικά αξιώματα δεν τον ενδιέφεραν.
Με τέτοιες διαθέσεις πήγε στην Έφεσο, όπου μπήκε σε μοναστήρι και έγινε μοναχός. Από 'κει πήγε στην Κων/πολη, στη Μονή Ακοίμητων, όπου ηγούμενος ήταν ο Αλέξανδρος.
Εκεί, γρήγορα διακρίθηκε για τις αρετές του και αγαπήθηκε πολύ από τους αδελφούς της Μονής, για την ταπεινοφροσύνη που διατηρούσε, αν και ήταν άνθρωπος μελέτης και μεγάλης διανοητικής αξίας.
Αφού πέθανε ο ηγούμενος Αλέξανδρος και υστέρα ο διάδοχός του Ιάκωβος, η αγάπη και η εκτίμηση των αδελφών, ανέδειξε ηγούμενο τον Μάρκελλο.
Η διοίκηση του ήταν άριστη.
Σύμφωνα με άλλη γνώμη, τη μονή Ακοιμήτων, είχε κτίσει αυτός ο όσιος Μάρκελλος, πιθανός στη θέση του σημερινού Τσιμπουκλί. Έτσι με αυτή τη θεία και όσια ζωή του, κοιμήθηκε και αναπαύτηκε ο Μάρκελλος στη Μονή του.
Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Ύμνον άληκτον, Θεώ προσφέρων, νουν ακοίμητον, προσφόρως έσχες, προς εκπλήρωσιν των θείων προστάξεων όθεν κανών αρετής εχρημάτισας και Μοναστών ποδηγέτης θεόσοφος. Πάτερ Μάρκελλε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,διαρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

4.Ο ΟΣΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ο Ομολογητής
Ήταν Σκύθης και υπηρέτης του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, στη Μονή του οποίου ο Θαδδαίος έγινε μοναχός και διακρίθηκε για την αυστηρή άσκηση.
Κάποτε λοιπόν, όταν συνόδευε στ' ανάκτορα τον ηγούμενο του Θεόδωρο, ήλεγξε τον βασιλιά Μιχαήλ (820-829) (ο Μ. Γαλανός αναφέρει τον Λέοντα τον Ε') μπροστά στη σύγκλητο για την ασέβειά του απέναντι στις Ιερές εικόνες.
Τότε ο Βασιλιάς, τον εξανάγκαζε να ποδοπατήσει την εικόνα του Χριστού, πράγμα που ο Όσιος όχι μόνο δεν έπραξε, αλλά αποκάλεσε τον βασιλιά πληρωμένο τύραννο και ακάθαρτο.
Τότε βασανίστηκε σκληρά, σύρθηκε από τα πόδια στους δρόμους της πόλης, οπότε μετά τρεις μέρες πέθανε.

5.ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ
"πλησίον του Χαλκού Τετραπύλου"

6.Ο ΟΣΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο δε Άγιος Νικόδημος, αναφέρει ότι πέθανε από υδρωπικία και ότι στον Ευεργετινό υπάρχει απόφθεγμά του.

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
Στον Κώδικα 1578 των Παρισίων, ο Αθηνόδωρος συνοδεύεται και από άλλους οσίους πατέρες, τους Βαβύλα και Βενιαμίν.
Πάντως ήταν ασκητής, (άγνωστο που) και απεβίωσε ειρηνικά.

8.Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Νικομήδειας ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων
Έζησε στη θορυβώδη και μεγάλη για την Ορθοδοξία εποχή του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Φωτίου (857-891), με τον οποίο και διατηρούσε αλληλογραφία.
Σύνθεσε δύο εγκώμια στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και μελοποίησε την Ακολουθία τους.
Μελοποίησε επίσης τον προεόρτιο Κανόνα στον Ευαγγελισμό, καθώς και άλλους Κανόνες στη Θεοτόκο.
Συνέγραψε μάλιστα και πανηγυρικούς λόγους, όπως στα Εισόδια, στη σύλληψη της Αγίας Άννας και στο "Ειστήκεισαν παρά τω Σταυρώ του Ιησού".
(Στοιχεία της βιογραφίας του, συγχέονται μ' αυτά του Αγ. Γεωργίου επισκ. Αμάστριδος, κυρίως όσον αφορά την ποίηση των ασματικών Κανόνων. Ίσως βέβαια, να συμβαίνει και το αντίθετο).

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/12/29_12.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Ιανουαρίου

1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (Νηστεία εκ πάντων)
2. Η ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
3. Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο εν Ακρίτα
4. Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΣΤΗΡΙΟΣ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΪΣ
6. Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΕΙΔΟΣ
7. Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ (ή Δόμνα)
8. Η ΟΣΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
9. Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
10. Ο ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ

Αναλυτικά

1.0Ι ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ - ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ (Νηστεία εκ πάντων)
Ο Άγιος Θεόπεμπτος μας διδάσκει πώς πρέπει να είμαστε πρωτοπόροι, αν θέλουμε να κερδίσουμε την αιώνια δόξα και όχι αυτή την προσωρινή του κόσμου.
Ο Άγιος ήταν επίσκοπος στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, που στις 23 Ιανουαρίου 303 υπέγραψε διάταγμα ανελέητου διωγμού κατά των χριστιανών.
Τότε, ο πρώτος που ομολόγησε Χριστόν Εσταυρωμένον και ήλεγξε τον Διοκλητιανό για την πλάνη του, ήταν ο επίσκοπος Θεόπεμπτος.
Βέβαια, αμέσως μετά ήξερε τι τον περίμενε.
Και πράγματι, υποβάλλεται σε μια σειρά σκληρών βασανιστηρίων, που συγχρόνως συνοδεύονται από θαύματα.
Πρώτα τον βάζουν σε φούρνο αναμμένο για να καεί, αλλά θαυματουργικά βγαίνει ζωντανός και αβλαβής.
Έπειτα, του βγάζουν το ένα μάτι και, αμέσως μετά, του επιβάλλουν να πιει θανατηφόρα δηλητήρια.
Επειδή όμως φυλάχτηκε από τη Χάρη του Θεού αβλαβής, τον αποκεφαλίζουν.
Αλλά η ανδρεία, η ασάλευτη πίστη, η έξοχη καρτερία και η ηθική λάμψη που φώτιζαν τη φυσιογνωμία του μάρτυρα Θεοπέμπτου, μίλησαν πειστικά και νικηφόρα στην καρδιά του ειδωλολάτρη μάγου Θεωνά, που παρασκεύαζε τα φάρμακα.
Και ενώ ακόμα η λουσμένη στα αίματα κεφαλή του μάρτυρα ήταν κατά γης, ομολόγησε κι αυτός το Χριστό.
Μανιασμένοι τότε οι ειδωλολάτρες από την απρόσμενη αυτή ομολογία, τον θάβουν ζωντανό στο χώμα. Έτσι ο Θεωνάς βρήκε ένδοξο θάνατο και ή ψυχή του μαζί μ' αυτήν του Αγίου Θεοπέμπτου, ανέβηκαν στον αθλοθέτη και στεφανοδότη Θεό.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ίερωσύνης τη στολή διαπρεπών, αθλητικώς τον δυσμενή ετροπώσω, ως Ιεράρχης ένθεος Θεόπεμπτε' όθεν προς επίγνωσιν, αληθείας προσάγεις, Θεωνάν τον ένδοξον, προσελθόντα Κυρίω μεθ' ου δυσώπει πάντοτε σοφέ, υπέρ των πίστη, τιμώντων τους άθλους σου.

Απολυτίκιο Προεόρτιον. Ήχος δ'. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Απεστρέφετο ποτέ, ο Ιορδάνης ποταμός, τη μηλωτή Ελισσαιέ, αναληφθέντος Ήλιου, και διηρείτο τα ύδατα ένθεν και ένθεν και γέγονεν αύτω ξηρά οδός ή υγρά, εις τύπον αληθώς του Βαπτίσματος, δί' ου ημείς την ρέουσαν του βίου διαπερώμεν διάβασιν. Χριστός εφάνη εν Ιορδάνη αγιάσαι τα ύδατα.

2.Η ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ
Ή όσια Συγκλητική έζησε στον καιρό του Μεγάλου Αθανασίου.
Οι γονείς της ήταν πλούσιοι, αλλά και πολύ ευσεβείς. Τα χέρια τους ήταν πάντοτε ανοιχτά προς τους φτωχούς και η μόνη ευχαρίστησή τους ήταν να μένουν στην αγάπη του Θεού και να υπηρετούν στην αγάπη των ανθρώπων.
Τα πατρικά πλούτη έφερναν διακεκριμένους γαμπρούς στο σπίτι τους για την ωραία κόρη τους.
Ή Συγκλητική όμως, παρακάλεσε τους γονείς της να μη επιμένουν να παντρευτεί.
Διότι ήθελε να αφιερωθεί στην αγάπη του πλησίον.
Πράγματι, οι ευσεβείς γονείς σεβάστηκαν την απόφαση της κόρης τους. Έτσι λοιπόν ή Συγκλητική αφιέρωσε τη ζωή της για την ανακούφιση των ασθενών, των λυπημένων, των ορφανών και των φτωχών.
Ευχαρίστησή της ήταν να βλέπει το γέλιο, εκεί όπου δέσποζε πριν ο σπαραγμός και να σφουγγίζει τα δάκρυα, για να επανέρχεται στα μάτια ή ακτινοβολία της γαλήνης και της αγαλλίασης.
Ο πολύς κόπος όμως, στην Ιερή αυτή διακονία, έκαναν το σώμα της Συγκλητικής ασθενικό. Αλλά η όσια, στη δοκιμασία αυτή υπήρξε καρτερική, χωρίς ποτέ να γογγύξει προς τον Θεό. Τελικά πέθανε 80 χρονών με τη συνείδηση αναπαυμένη και τις ευχές χιλιάδων, τους οποίους βοήθησε, αλλά και υπό την ευλογία του στεφανοδότη Χριστού.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία και χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ακλόνητος έμεινας, ως ο Ιώβ ο κλεινός, εχθρού επιθέαεσιν όθεν Συγκλητική σε, ή ουράνιος δόξα, δέδεκται μετά τέλος, ως παρθένον φρονίμην εν η των μεμνημένων σου αεί μνημόνευε.

3.Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο εν Ακρίτα
Γεννήθηκε στην Κρήτη το 755.
ΟΙ ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοφάνης και Ιουλιανή.
Σε ηλικία 26 ετών ο νεαρός Γρηγόριος, με την άδεια των γονέων του, πήγε στην Παλαιστίνη, φλεγόμενος από τον πόθο να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ζήσει μερικά χρόνια εκεί, Όπου γεννιέται συγκινητική ή ενθύμηση του Σωτήρα Χριστού.
Από την αγία πόλη, αποφάσισε μετά από καιρό να πάει στη Ρώμη, επί πατριαρχίας Νικηφόρου Α' και αυτοκράτορα Κων/πολης Μιχαήλ Ραγκαβέ (811).
Εκεί εκάρη μοναχός.
Ύστερα από λίγο, ο Μητροπολίτης Συνάδων Μιχαήλ ο Ομολογητής, έπεισε τον Γρηγόριο να έλθει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί τον ενέγραψε στη Μονή του Ακρίτα. (Ή Μονή του Ακρίτα βρισκόταν στον Αστακηνό κόλπο της Βιθυνίας στο ομώνυμο ακρωτήριο}.
Εδώ, χρησιμοποιούμενος και σε εσωτερική αποστολή της Μητρόπολης τελείωσε τη ζωή του, τύπος και υπογραμμός θερμής πίστης, καθαρής και ειρηνικής ζωής και αγάπης.

4.Ο ΟΣΙΟΣ ΦΩΣΤΗΡΙΟΣ
Ο όσιος αυτός στην αρχή έζησε αυστηρά ασκητική ζωή, αφοσιωμένος στη μελέτη, την προσευχή και την καταπολέμηση των παθών.
Αφού αρκετά καταρτίστηκε, ίδρυσε μοναστήρι, όπου ήλθαν πολλοί μοναχοί. Αφού τους εξέτασε όλους, κράτησε εκείνους, που βρήκε ανθρώπους του πνεύματος και της ζωντανής πίστης.
Δηλαδή με γνήσια διάθεση να ζήσουν τους μοναστικούς κανόνες και να επιβιώνουν με τον κόπο των χεριών τους.
Αυστηρός τηρητής, ιδιαίτερα του τελευταίου αυτού, ήταν ο ίδιος ο Φωστήριος. Αν και ηγούμενος, δεν επιβάρυνε κανένα αδελφό του.
Εργαζόταν με τα ίδια του τα χέρια, αρνούμενος να δεχτεί οποιοδήποτε δώρο είτε από τους επισκέπτες της Μονής, που εκτιμούσαν απεριόριστα την αρετή του, είτε από αδελφούς του μοναχούς, που δεν ήθελαν ο πνευματικός τους καθοδηγός να κοπιάζει τόσο πολύ.
Επίσης ο Όσιος Φωστήριος στον καιρό των αιρέσεων, αγωνίστηκε πολύ για τα ορθά δόγματα.
Πέθανε το απόγευμα της 5ης Ιανουαρίου, τότε που και ή Εκκλησία όρισε τη μνήμη του.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΪΣ
Μαρτύρησε αφού τον έπνιξαν στη θάλασσα.

6.Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΕΙΔΟΣ
Μαρτύρησε αφού τον καταπάτησαν οι δήμιοι.

7.Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΝΑ (ή Δόμνα)
Απεβίωσε ειρηνικά.

8.Η ΟΣΙΑ ΤΑΤΙΑΝΗ
Ήταν μοναχή ασκήτρια και απεβίωσε ειρηνικά.

9.Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΡΩΜΑΝΟΣ
Καταγόταν από το Σοβολάκ του Καρπενησίου και ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς χριστιανούς.
Παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος, και κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Αργότερα πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων, ενώ αντίθετα κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά.
Τα βασανιστήρια που ακολούθησαν σε βάρος του, ήταν φρικτά και ανελέητα.
ΟΙ δήμιοι με λύσσα έγδερναν το σώμα του. Επειδή όμως παρέμεινε αμετακίνητος στην πίστη του, ο κριτής εξέδωσε θανατική καταδίκη.
Αλλά ο εκεί παρευρισκόμενος αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε αντί να τον θανατώσουν, να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων.
Κάποιοι χριστιανοί όμως, κατόρθωσαν και τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιον Όρος στα Καυσοκαλύβια. Εκεί έμεινε κοντά στον όσιο Ακάκιο, όπου με προσευχή και νηστεία προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Με την ευλογία λοιπόν του πνευματικού του, μοναχός πλέον τώρα, ξεκίνησε για τους Αγίους Τόπους να μαρτυρήσει.
Αλλά για να μη συμβεί κάτι κακό στον Πανάγιο Τάφο, τελικά πήγε στην Κων/πολη.
Εκεί προκάλεσε τους Τούρκους, οι οποίοι τον πήγαν στον βεζίρη και κατόπιν, μετά από βασανιστήρια, τον έριξαν μέσα σ' ένα ξεροπήγαδο, όπου έμεινε νηστικός για 40 μέρες. Τελικά, αφού τον έβγαλαν από το πηγάδι και του έκοψαν τη γλώσσα, τον αποκεφάλισαν το 1694.
Το Ιερό λείψανο του αγοράστηκε αντί 500 γροσιών από έναν Άγγλο πλοίαρχο και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Ενώ μαντήλι με το αίμα του Αγίου, βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου.
Ακολουθία του Αγίου βρίσκεται στον Κωδ. 61 σελ. 265 της Καλύβης Ίωασαφαίων στα Καυσοκαλύβια. Εκδόθηκε στο Βόλο το 1937.


10.Ο ΟΣΙΟΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ
Αναφέρεται ότι υπήρξε ιδρυτής και κτήτωρ της Ιεράς Μονής Χιλιοκόμου Αμασείας.

Πηγή : http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/05_01.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 7ην του μηνός Ιανουαρίου



1. ΣΥΝΑΞΙΣ (Πανήγυρις) ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
2. ΘΑΥΜΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στη Χίο κατά των Αγαρηνών
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ εξ Ατταλείας
4. Η εις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ μετένεξις της παντίμου χειρός του Προδρόμου
5. Ο ΑΓΙΟΣ CEDD, επίσκοπος (Σκωτίας)

Αναλυτικά

1.ΣΥΝΑΞΙΣ (Πανήγυρις) ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ήταν γιος του ιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Μέχρι τα τριάντα του χρόνια, ζει ασκητική ζωή στην έρημο της Ιουδαίας, αφιερωμένη ολοκληρωτικά στην προσευχή, τη μελέτη και την πνευματική και ηθική τελειοποίηση, πού είναι βασικοί παράγοντες για την εκτέλεση υψηλών και θείων υπουργημάτων. Το ρούχο του ήταν από τρίχες καμήλας, στη μέση του είχε δερμάτινη ζώνη και την τροφή του αποτελούσαν ακρίδες και άγριο μέλι. Με μορφή ηλιοκαμένη, σοβαρός, αξιοπρεπής και δυναμικός, ο Ιωάννης φανέρωνε αμέσως φυσιογνωμία έκτακτη και υπέροχη. Είχε όλα τα προσόντα μεγάλου και επιβλητικού κήρυκα του θείου λόγου. Έτσι, με μεγάλη χάρη κήρυττε "τα πλήθη". Κατακεραύνωνε και κτυπούσε σκληρά τη φαρισαϊκή αλαζονική έπαρση, πού κάτω από το εξωτερικό ένδυμα της ψευτοαγιότητας έκρυβε τις πιο αηδιαστικές πληγές ψυχικής σκληρότητας και ακαθαρσίας. Γενικά, ή διδασκαλία του συνοψίζεται στη χαρακτηριστική φράση του: "Μετανοείτε· ήγγικε γαρ ή βασιλεία των ουρανών", προετοιμάζοντας, έτσι, το δρόμο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού για το σωτήριο έργο Του. Οταν ο Χριστός άρχισε τη δημόσια δράση του, ο κόσμος άφηνε σιγά-σιγά τον Ιωάννη και ακολουθούσε Αυτόν. Ή αντιστροφή αύτη, βέβαια, θα προκαλούσε μεγάλη πίκρα και θα γεννούσε αγκάθια ζήλειας και φθόνου σ' έναν, εκτός χριστιανικού πνεύματος, διδάσκαλο ή φιλόσοφο. Αντίθετα, στον Ιωάννη προκάλεσε μεγάλη χαρά και ευφροσύνη. Ή γιορτή αυτή του Ιωάννου του Προδρόμου, για τον όποιο ο Κύριος είπε ότι κανείς άνθρωπος δε στάθηκε μεγαλύτερος του, καθιερώθηκε τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Το δε μαρτυρικό του τέλος γιορτάζουμε σε άλλη ημερομηνία, όπου και θα αναφερθούμε.

Απολυτίκιο. Ήχος β'.
Μνήμη δικαίου μετ'έγκωμίων σοι δε αρκέσει ή μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τον κηρυττόμενον, "Οθεν της αληθείας ύπεραθλήσας, χαίρων εύηγγελίοω, και τοις εν Άδει, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την άμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

2.ΘΑΥΜΑ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ στη Χίο κατά των Αγαρηνών
Συνεγράφη από τον Ιεροδιδάσκαλο Αθανάσιο Πάριο. Βλέπε "Νέον Λειμωνάριον".

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ εξ Ατταλείας
Ό νεομάρτυρας αυτός ζούσε στη Σμύρνη και έκανε παρέα με Οθωμανούς, πού συνεχώς τον κορόιδευαν για την πίστη του. "Αν και αγράμματος, ο Αθανάσιος απαντούσε εύστοχα στις κοροϊδίες αυτές, έτσι ώστε οι "Οθωμανοί πολλές φορές έμεναν άφωνοι. Κάποια μέρα ο Αθανάσιος ακούστηκε να λέει στα τούρκικα τη φράση "Δόξα τω Θεώ" (Λάϊ λαλά). Συνελήφθη λοιπόν από τους πιο πάνω Οθωμανούς, με την αιτιολογία ότι δήθεν με τη φράση του αυτή, ομολόγησε πίστη στον Μωάμεθ. Και έτσι οδηγήθηκε στο κριτήριο. Επειδή όμως δεν υπέκυπτε στις αξιώσεις του Ίεροδικαστή να εξισλαμιστεί, αποκεφαλίστηκε την 7η Ιανουαρίου 1700 στη Σμύρνη, μετά από φρικτά βασανιστήρια πολλών ήμερων. Μετά από τρεις ήμερες και με άδεια του κριτή, χριστιανοί παρέλαβαν το Ιερό λείψανο και το έθαψαν με τιμές στον ναό της Αγίας Παρασκευής.

4.Η εις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΝ μετένεξις της παντίμου χειρός του Προδρόμου
Γι΄αυτή οι Συναξαριστές αφηγούνται τα έξης: Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς πήγε στην πόλη Σεβαστή, όπου τάφηκε ο Πρόδρομος, παρέλαβε από τον τάφο του το δεξί του χέρι, το μετέφερε στην Αντιόχεια, όπου χάριτι θεού επιτελούσε πολλά θαύματα. Από την Αντιόχεια, το Ιερό χέρι, μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957, από τον διάκονο Ίώβ, κατά την ώρα πού γινόταν ο αγιασμός στ' ανάκτορα, όπου και εναποτέθηκε, αφού ο βασιλιάς το ασπάστηκε.

5.Ο ΑΓΙΟΣ CEDD. επίσκοπος (Σκωτίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Όρθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο ΟΙ ΄Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων" του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/07_01.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Ιανουαρίου

1. Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ
2. Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης
3. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ
4. Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας
6. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ
8. Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
9. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
10. Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο 'Ελαμίτης
11. Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας
12. Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης
13. Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
14. Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Οσιομάρτυρας
15. Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο "Εγκλειστος
16. ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
17. Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ

Αναλυτικά

1.Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ
Στην Καρθαγένη της Αφρικής, εκεί όπου ο ήλιος ρίχνει τις πιο καυτές ακτίνες του και ή ασιτία δέρνει αλύπητα ακόμα και σήμερα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, γεννήθηκε ή Αγία Δομνίκη. Όταν έφτασε σε νεαρή ηλικία, για προσωπικούς λόγους έρχεται στην Κωνσταντινούπολη, το 384, μαζί με άλλες σαράντα συνομήλικες. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Θεοδόσιος και Πατριάρχης ο Νεκτάριος. Μόλις γνωρίζει τη Δομνίκη ο Πατριάρχης, διακρίνει τις αγνές της προθέσεις και αμέσως τη βαπτίζει και μετά την κάνει μοναχή. Στη χριστιανική μοναχική ζωή διακρίνεται νωρίς ή Αγία για την πίστη της, το ζήλο, την αφοσίωση της στη φιλανθρωπία και, προπάντων, για την αγνότητα της ψυχής της, αποδεικνύοντας και αυτή με τη ζωή της τα λόγια του Κυρίου μας στους μαθητές Του και, κατ' επέκταση, σε όσους Τον ακολουθούν: "Σεις τώρα είσθε καθαροί. Και σας έχει καθαρίσει ο λόγος της αληθείας, πού σας έχω πει και διδάξει" *. Ή ηθική καθαρότητα της Αγίας Δομνίκης, συνδυασμένη με την αξιοθαύμαστη ταπεινοφροσύνη της, είχε τέτοια απήχηση στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, ώστε να την κατατάξει στο χορό των Αγίων της.
* Ευαγγέλιο Ιωάννου ιε' 3

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Αγάπη τή κρείττονι, καταυγασθείσα τον νουν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε όθεν Μοναζουοών σε, όδηγόν φωτοφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης, δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.

2.Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης
Ό όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σ' ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς. Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό πού τον έλεγαν Ηρακλείδη. Αυτός λοιπόν, όταν ακόμα ζούσαν οι γονείς τους, πήγε στους αγίους τόπους για να προσκυνήσει. Αφού προσκύνησε, κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας και εκεί έγινε μοναχός. ο δε Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του. Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός. Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του, πού είχε μια μοναχοκόρη και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του. ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και έφυγε στον άλλο του θείο, πού ήταν ηγούμενος σ' ένα Μοναστήρι. Άλλά επειδή ο προηγούμενος θείος του πίεζε τον αδελφό του ηγούμενο να αφήσει τον Γεώργιο να φύγει από το μοναστήρι, ο Γεώργιος έφυγε κι από εκεί και πήγε στον αδελφό του Ηρακλείδη στη Λαύρα του Καλαμώνος. Άλλά επειδή ήταν νεαρός τον οδήγησε στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, την λεγόμενη Χοζεβά. Εκεί πλέον ο Γεώργιος αφού έγινε μοναχός, έζησε αυστηρά ασκητική μοναχική ζωή. Η φήμη της αρετής του ήταν μεγάλη και τα άγια έργα του δίδαξαν πολλούς. Τελικά, ειρηνικά παρέδωσε την αγία του ψυχή στον Θεό.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Γεωργήσας τον λόγον Πάτερ της χάριτος, δικαιοσύνης έδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ως την ένθεον ζωήν αϊρετισάμενος, όθεν της δόξης κοινωνός, ανεδείχθης του Χριστού, Γεώργιε θεοφόρε' ώ και πρεσβεύεις άπαύστως, έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.
Περισσότερα στο αφιέρωμα για τους Κυπρίους Αγίους

3.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Μαρτύρησαν στις αρχές του 4ου αιώνα επί Διοκλητισνού και Μαρκιανού διοικητή Αιγύπτου (290). ο Ιουλιανός ήταν από την Αντινούπολη της Μέσης Αιγύπτου. Ο γάμος του με τη Βασίλισσα (έτσι ονομαζόταν ή γυναίκα του) δεν τους έδωσε παιδί. Άλλα παιδιά τους θεωρούσαν τα φτωχά και τα ορφανά. Όταν το 303 κηρύχτηκε διωγμός κατά των χριστιανών, ο Ιουλιανός και ή Βασίλισσα για να αποφύγουν την ειδωλολατρική βία, πήγαν, ο μεν σε ανδρικό μοναστήρι, ή δε σε γυναικείο. Αλλά η σκληρή δίωξη από τον ειδωλολάτρη διοικητή της Αιγύπτου Μαρκιανό, έφτασε μέχρι αυτά τα μοναστήρια. Τότε ο Ιουλιανός συνελήφθη και ιδιαίτερα αυτός βασανίστηκε σκληρά. Ο γιος όμως του Μαρκιανού, Κέλσιος, πού σεβόταν τους χριστιανούς, είπε στον πατέρα του να πάψει τα σκληρά βασανιστήρια. Εκείνος αρνήθηκε. Και ο Κέλσιος τότε ομολόγησε τον Χριστό, με αποτέλεσμα να τον θανατώσει ο ίδιος ο πατέρας του. Λίγο αργότερα, μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια, παρέδιδαν στον στεφανοδότη Χριστό τις ψυχές τους ο Ιουλιανός και ή σύζυγος του Βασίλισσα. Μαζί τους δε και ένας ιερέας ονόματι Αντώνιος, καθώς και κάποιος από τους Δήμιους, αλλά και άλλοι πολλοί άνδρες. Επίσης και κάποιος εκ νεκρών αναστάς Αναστάσιος και 20 Στρατιώτες. Ή μνήμη όλων των πιο πάνω Αγίων, άγνωστο γιατί, επαναλαμβάνεται και την 21 η Ιουνίου.

4.Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
Ή Αγία αυτή ήταν σύζυγος του ηγεμόνα που θανάτωσε τον Άγιο Ιουλιανό και μητέρα του Αγ. Κελσίου. Πίστεψε στον Χριστό από τα θαύματα πού έγιναν κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε.

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας
Μαρτύρησε και αυτός στο διωγμό του Διοκλητιανοϋ κατά της Εκκλησίας. Ήταν Ιερέας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και έσπειρε τον καλό σπόρο στην πόλη. Όταν οι ναοί του Χριστού κλείστηκαν, αυτός έκανε θεία λειτουργία σε ένα μυστικό ευκτήριο οίκο. Καταγγέλθηκε, αρνήθηκε την αναγνώριση των διαταγμάτων του διωγμού και έμεινε σταθερός στην ομολογία του Χρίστου. Ο διοικητής Ούρβανός (298) διέταξε τη φυλάκιση του. Όταν ξαναδήλωσε την πίστη του, μαστιγώθηκε σκληρά. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια από τα χέρια και τα πόδια του και έπειτα άνοιξαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, και τις πληγές έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες από ρητίνη. Αλλά ο Καρτέριος υπέμεινε νικηφόρα, εφαρμόζοντας το λόγο του Αποστόλου Παύλου: "τίς υμάς χωρίσει από του Χριστού; θλίψις ή κίνδυνος ή μάχαιρα;" (Ρώμ. η' 35). Και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας.

6.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός
Οι Άγιοι αυτοί Μάρτυρες ήταν από τη Λιβύη. Συνελήφθησαν διότι ομολογούσαν τον Χριστό και οδηγήθηκαν στον ανθύπατο και άρχοντα της Λιβύης, Επειδή επέμεναν στην πίστη του Χριστού, τους καταξέσχισαν και έτσι παρέδωσαν οι Άγιοι τις ψυχές τους στα χέρια του Θεού και ανέβηκαν νικηφόροι στα ουράνια.

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ
Από τους λόγιους και πολύπειρους ασκητές της ερήμου, πού σοφά αποφθέγματα τους βρίσκονται στο Γεροντικό. Απεβίωσε ειρηνικά. ο Όσιος Αγαθών είναι εκείνος περί του οποίου γράφεται εν τω Γεροντικώ, ότι ακούοντες τινές, ότι έχει μεγάλην διάκρισιν, ηθέλησαν να τον δοκιμάσωσιν αν οργίζηται όθεν είπον εις αυτόν "Σύ είσαι ο Αγαθών; ακούομεν ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος". ο δε Οσιος είπε" "Ναι, ούτως έχει ή αλήθεια". Πάλιν είπον "Σύ είσαι ο Αγαθών, ο φλύαρος και κατάλαλος;". ο όσιος όπεκρίθη' "Ναί, εγώ είμαι", Οι δε πάλιν είπον "Σύ είσαι ο Αγαθών ο αιρετικός;" ο όσιος άπεκρίθη· "Δεν είμαι αιρετικός". Εκείνοι δε παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες· "Διατί τάς μεν αλλάς ύβρεις εδέχθης, ταύτην όμως δεν έβάστασας;" Άπεκρίθη ο γέρων "Έκείνας μεν έδέχθην, διότι είναι όφελος εις την ψυχήν μου, το δε αιρετικός είναι χωρισμός από του Θεού και δια τούτο δεν το έδέχθην". Οί δε άκούσαντες έθαύμασαν την διάκρισιν του και άπηλθον ώφεληθέντες.

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
Η πατριαρχεία του διήρκησε από το 705 μέχρι το 711. Τα χρόνια εκείνα τάραζαν την Εκκλησία και το Κράτος οι αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού και του Μονοθελητισμού, παρόλο πού είχαν καταδικασθεί από την Δ' και ΣΤ' Οικουμενική Σύνοδο. ΟΊ οπαδοί των αιρέσεων αυτών ήταν πάρα πολλοί στη Συρία, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία, και βοήθησαν τους Άραβες στην κατάκτηση των χωρών αυτών και την απόσπαση τους από το Βυζάντιο. Ενώ όμως ή ανάκτηση τους ήταν αδύνατη, υπήρχε μερίδα - κυρίως αιρετικών ανθρώπων, πού επέμενε ότι ήταν δυνατό να ανακτηθούν οι χώρες εκείνες, εάν το Βυζάντιο καταργούσε τις δυσμενείς για Μονοφυσίτες και Μονοθελήτες αποφάσεις της Δ' και ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου. Πράγμα πού δυστυχώς συνέβη από τον αυτοκράτορα Φιλιππικό. ο Πατριάρχης Κύρος αντιστάθηκε σθεναρά στη διαταγή του αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα αυτός να τον εκθρονήσει και να τον κλείσει στη Μονή της Χώρας. Εκεί ο Κύρος πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με ήσυχη τη συνείδηση ότι περιφρόνησε την απειλή του άσεβους αυτοκράτορα, δέχθηκε το διωγμό του και ήταν έτοιμος να δεχθεί και το θάνατο.

9.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
Γεννήθηκε στη Σεβάστεια της Αρμενίας, όπου και εκπαιδεύτηκε. Όταν πήγε στην Κων/πολη, έγινε κληρικός της εκεί Αρχιεπισκοπής. Η μόρφωση του ήταν μέτρια, πολλή όμως ήταν ή φιλοτιμία και ο κόπος του στο να μελετά για να μπορεί να κηρύττει. Στη ζωή του ήταν ασκητικός αλλά συγχρόνως και κοινωνικός τύπος. Στην Αρχιεπισκοπή Κων/πόλεως διαδέχτηκε τον αποθανόντα - κατά το μήνα Οκτώβριο του 405 - Αρσάκιο. Η εκλογή του έγινε στα τέλη του 405 ή αρχές του 406. Επί της πατριαρχείας του έγιναν τα έξης: Το 415 έγιναν τα εγκαινια του - πυρποληθέντος το 404 - ναού της Αγίας Σοφίας. Το 421 βάπτισε την περίφημη Αθηναΐδα, κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεοντίου, αφού τη μετονόμασε σε Ευδοκία και κατόπιν ευλόγησε τους γάμους της με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο τον Β'. Υπήρξε μεγάλος ευεργέτης των φτωχών. Εργάστηκε εναντίον των δεισιδαιμονιών. Με την μετριοπάθεια και την αγαθότητα του κέρδισε πολλούς σχισματικούς και αιρετικούς. Το 422 έγραψε στα Δίπτυχα της Εκκλησίας τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο Αττικός πέθανε ειρηνικά το 425, πατριάρχευσε 20 χρόνια.

10.Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο Ελαμίτης
Ένας από τους προφήτες που το βιβλίο του χάθηκε, όπως μαθαίνουμε από το Β' Παραλειπομένων (κβ' 15): "και λόγοι Ροβοάμ οί πρώτοι ουκ ιδού γεγραμμένοι εν τοις λόγοις Σαμέου του προφήτου;". Αυτός επίσης εμπόδισε τον Ροβοάμ, γιο του Σολομώντα, να κινήσει πόλεμο κατά των δώδεκα φυλών για την προστασία τους (Γ' Βασιλ. κεφ. ιβ' ).

11.Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας
Η μνήμη του αναγράφεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελ. 55.

12.Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης
Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του Μανουήλ του Παλαιολόγου. Ήταν Εβραίος και έγινε χριστιανός με πολλή αρετή, σύνεση και ευφράδεια λόγου. Νέος στην ηλικία πήγε στο Άγιο Όρος, όπου εκάρη μοναχός στη Μονή Βατοπεδίου. Αργότερα πήγε στην Κωνσταντινούπολη και έγινε ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα και πνευματικός του αυτοκράτορα, πού του έδωσε το αξίωμα του μεγάλου Πρωτο-σύγκελλου. Απεβίωσε στη Χάλκη από μία θανατηφόρα αρρώστια στις 7 Ιανουαρίου 1431 μ.Χ. Ακολουθία του βρίσκεται σε κάποιο Κώδικα του Καΐρου, πού δημοσίευσε ο Κεραμεύς.

Τη μετά τα Θεοφάνεια πρώτη Κυριακή: Μνήμην επιτελούμεν εν τη περιοχή της Ιεράς Μητροπόλεως Εδέσσης και Πέλλης, των αγίων Παρθενομαρτύρων Νεολλίνας, Δομνίνας και Παρθένας της Εδεσσαίας (1373/5).

13.Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Οσιομάρτυρας,
Ο θαυματουργός (Ρώσος + 1094).

14.Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
Ηγούμενος Μονής Αγίας Σκέπης (Ρώσος + 1609).

15.Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Έγκλειστος
(Ρώσος + 14ος αι.)·

16.ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Την 2η Κυριακή Ιανουαρίου, ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με απόφαση της την 4η Σεπτεμβρίου 1998, καθόρισε την μνήμη και τιμή της οικογενείας του Μ. Βασιλείου.

17.Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της Ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο Ή εν "Ορθοδοξία Ηνωμένη Ευρώπη" του Γ.Ε. Πιπεράκη, Εκδ. Επτάλοφος", Αθήναι 1997.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/08_01.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Ιανουαρίου

1. Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ο κοινοβιάρχης
2. Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ο Θεσσαλονικεύς ηγούμενος Μονής Φιλόθεου εν Άθω
3. Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο εν Πλακιδιαναίς, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΑΓΑΠΙΟΣ ο Αρχιμανδρίτης
5. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΪΡΟΣ
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ
7. ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
8. Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ της μονής Κλόπς του Νόβγκοροντ (Ρώσος)

Αναλυτικά

1.Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ο κοινοβιάρχης
Διέπρεψε στα χρόνια του Λέοντα του Μεγάλου (457-474). Το χωριό Μωγαρισσός ή Μαγαρισσός της Καππαδοκίας είναι ο τόπος οπού γεννήθηκε, από γονείς πολύ πιστούς, τον Προαιρέσιο και την Ευλογία. Όταν έγινε μοναχός, διακρίθηκε από πολύ νωρίς για το φλογερό του ζήλο στις τελειότητες της χριστιανικής αρετής. Εκείνο, όμως, πού τον συγκινούσε περισσότερο, ήταν ή μελέτη του Ευαγγελίου, και ιδιαίτερα οι συγκινητικές σκηνές από το Πάθος του Σωτήρα μας Χρίστου. Γι' αυτό, επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους στην Ιερουσαλήμ, όπου ψηλάφησε και προσκύνησε τα χώματα όπου διαδραματίστηκαν τα μεγάλα γεγονότα των Παθών του Κυρίου μας. ο Θεοδόσιος, αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές, όπως το Συμεών το Στυλίτη και τον ησυχαστή Λογγίνο, αποσύρθηκε σε ιδιαίτερο ησυχαστήριο, διδάσκοντας με λόγια και έργα όποιο διαβάτη περνούσε από 'κει. Όμως, πολλοί απ' αυτούς πού δίδαξε γύρισαν από τον κόσμο κοντά του. Ή υπερβολική αύξηση των αδελφών ανάγκασε τα Θεοδόσιο να Ιδρύσει ένα μεγάλο και ευρύχωρο κοινόβιο μοναστήρι. Σαν κοινοβιάρχης εφάρμοσε πρότυπα σαν εκείνα της πρώτης Εκκλησίας των χριστιανών. Δηλαδή "όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι πιστοί, με μια καρδιά και μια ψυχή, ήταν μεταξύ τους ενωμένοι, σαν μέλη της ίδιας οικογένειας, και τα είχαν όλα κοινά". Σε προχωρημένη, πλέον, ηλικία ο Θεοδόσιος, αφού γαλούχησε με συμβουλές αιωνίου ζωής χιλιάδες ψυχές, παρέδωσε το πνεύμα του.
1. Πράξεις των Αποστόλων 6' 44. δ' 32.

Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Αρεταίς θεοσδότοις έκλάμψας όσιε, Μοναστικής πολιτείας ώφθης λαμπρός χαρακτήρ, και φωστήρ θεοειδής Πάτερ και έξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, των Αγγέλων μιμητά, θεράπων ο της Τριάδος ήν έκδυσώπει άπαύστως,έλεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

2.Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ο Θεσσαλονικεύς ηγούμενος Μονής Φιλόθεου εν ΄Αθω
Ό όσιος αυτός Θεοδόσιος ήταν μεγαλύτερος αδελφός του οσίου Διονυσίου, κτήτορος της ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου του Αγίου Όρους. Δεκαοκτώ ετών ο Θεοδόσιος εγκατέλειψε τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στη Μονή Φιλόθεου του Αγίου Όρους, οπού αργότερα για την ενάρετη ζωή του έγινε και ηγούμενος αυτής. Επίσης για τη μεγάλη του αρετή, τον κάλεσαν για τη διακυβέρνηση της Μονής Μαλάνων και από αυτή εκλέχτηκε μητροπολίτης Τραπεζούντας το έτος 1370. Διακρίθηκε για τη μεγάλη του αγιότητα και πέθανε ειρηνικά κατά το 1392.

3.Η ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Γιατί γινόταν ή σύναξη αύτη των Μυρίων Αγγέλων, κανένα σχετικό σχόλιο δεν βρήκαμε. Υπάρχει μόνο ή φράση: Τελείται ένδον του Μαρτυρίου της Άγιας Αναστασίας εν της Δομνίκου".

4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ο εν Πλακιδιαναίς. ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΑΓΑΠΙΟΣ ο Αρχιμανδρίτης

5.Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΪΡΟΣ
Μαρτύρησε αφού άγρια κακοποιήθηκε.

6.Ο ΟΣΙΟΣ ΒΙΤΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχει ιδιαίτερο βιογραφικό υπόμνημα γι' αυτόν τον Όσιο. Γνωρίζουμε μόνο για κάποιο ασκητή Βιτάλιο, πού γίνεται λόγος στη βιογραφία του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονος, ότι ήταν από τη Μονή του αββά Σερίδου και όταν πήγαινε στην Αλεξάνδρεια για να πουλήσει τα εργόχειρα του, έδινε τα χρήματα πού κέρδιζε σε μια πόρνη, παρακαλώντας την να μη αμαρτάνει, καθώς αφηγείται ο άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης.

7.ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ή γιορτή των εγκαινίων της Άγιας Σοφίας στη Θεσ/νίκη κατά τον Κώδικα 68 της Μονής Παντοκράτορας του Αγίου Όρους, γινόταν την 11 η Ιανουαρίου, οπότε πανηγύριζε και ο ναός (βλ. Δημητριεύσκη, Τυπικά Α', σελ. 158).

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ της μονής Κλόπς του Νόβγκοροντ (Ρώσος).
Δια Χριστόν σαλός.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/11_01.htm

[aposal]

Εορτάζοντες την 13ην του μηνός Ιανουαρίου

1. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ
2. Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Νισίβεως
3. Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ μάρτυρας
4. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΧΩΜΙΟΣ και ΠΑΠΥΡΙΝΟΣ
5. ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΒΑΘΕΟΣ ΡΥΑΚΟΣ
6. Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης
7. Ο ΟΣΙΟΣ ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ο Εγκλειστος,
8. Ο ΑΓΙΟΣ ΚENTIGERN ή ΜUNGO επίσκοπος Γλασκώβης (Σκωτίας)

Αναλυτικά

1.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΡΜΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟΣ
Ό αυτοκράτορας Λικίνιος το 320-22 για να ευχαριστήσει τους ειδωλολάτρες, πού αντιπαθούσαν το Μ. Κωνσταντίνο, διέταξε διωγμούς κατά των χριστιανών. Μεταξύ άλλων βιαίων μέτρων, έκλεινε και γκρέμιζε τις εκκλησίες τους και εμπόδιζε τον εκκλησιασμό τους. Ποιος, όμως, θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί φανερά; ο διάκονος ΄Ερμυλος, σύμφωνα με την προτροπή του Κυρίου μας: Έχετε θάρρος, εγώ νίκησα τον κόσμο" καθώς και τη διαβεβαίωση του Απ. Παύλου: ο θεός δε μας έδωσε πνεύμα δειλίας, ώστε να μας φοβίζουν οι απειλές και οι διωγμοί, αλλά μας έδωσε πνεύμα και χάρισμα δυνάμεως για να αντέχουμε στους πειρασμούς- αντιδρά φανερά και έντονα. Αυτό αμέσως καταγγέλλεται και διατάζεται ο βασανισμός του. Πρώτα μαστιγώνεται με ακανθωτά μαστίγια και μετά ρίχνεται στη φυλακή. Το μαρτύριο δε φέρνει το ζητούμενο αποτέλεσμα, και μετά από λίγες μέρες ξανά βασανίζεται με φρικτότερο τρόπο. Εκεί κοντά, ήταν και ένας στενός του φίλος, ο Στρατόνικος, πού δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του βλέποντας το μαρτύριο του Ερμύλου. Όμως, ήταν έγκλημα να δακρύσει κανείς για ένα χριστιανό μάρτυρα, οπότε θανατώνουν και τους δύο μαζί. Έτσι, από κοινού αξιώθηκαν να πάρουν το στεφάνι του μαρτυρίου.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου ιστ' 33.
2. Β' προς Τιμόθεον α' 7.

Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Δυάς ένθεος, ομολογούντες, την Υπέρθεον, πιστώς Τριάδα, ανεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ο ευκλεής και αήττητος Έρμυλος, και ο στερρός και θεόφρων Στρατόνικος. Αλλ' ως σύμμορφοι, εν δόξη τη υπέρ έννοιαν, αιτήσασθε ήμιν το μέγα έλεος.

2.Ο ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Νισίβεως
Ό όσιος Ιάκωβος έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Καταγόταν από την Νίσιβιν της Μεσοποταμίας, της οποίας έγινε και Επίσκοπος. Ήταν άριστος γνώστης των αγίων Γραφών, και συγχρόνως ασκητικός στην προσωπική του ζωή. ο Ιάκωβος πίστευε, ότι ο Επίσκοπος πρέπει να φαίνεται από τα έργα του και όχι από την εξωτερική εμφάνιση και επίδειξη. Ο Ιάκωβος είχε πάρει μέρος και στην Α' Οικουμενική Σύνοδο (325) στη Νίκαια της Βιθυνίας. Άλλ' εκτός από ευσέβεια, διακατεχόταν και από ένθερμη φιλοπατρία. Οταν κάποτε οι Πέρσες πολιόρκησαν την Νίσιβιν, ο επίσκοπος Ιάκωβος υπήρξε ο κύριος συντελεστής - με τη δύναμη της πίστης του και την ηθική επιρροή του - της απόκρουσης των εχθρών και της διάλυσης της πολιορκίας. Πέθανε σε βαθειά γεράματα. Αλλά ο ζήλος του δεν είχε γεράσει καθόλου. Διατηρήθηκε ζωηρός και ακμαίος μέχρι τέλους (ή μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 31η "Οκτωβρίου).

3.Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ μάρτυρας
Μαρτύρησε δια ραβδισμού.

4.ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΧΩΜΙΟΣ και ΠΑΠΥΡΙΝΟΣ
Μαρτύρησαν αφού τους έπνιξαν μέσα σε ποτάμι.

5.ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΤΗΣ ΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΒΑΘΕΟΣ ΡΥΑΚΟΣ
Ή Μονή αυτή βρίσκεται κοντά στην Τριγλία δηλαδή στα Μουδανιά της Μ. Ασίας.

6.Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ο Καυσοκαλύβης
Μοναχογιός ευσεβών γονέων από την πόλη Λάμψακο. Ονομαζόταν προηγουμένως Μανουήλ και ανατράφηκε από παιδί στα θεία, και σωτήρια διδάγματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το μοναχικό σχήμα το πήρε σ' ένα Μοναστήρι του ορούς Γάνου, όπου, κοντά σ' έναν εξαίρετο γέροντα, τον Μάρκο, αναδείχτηκε ακούραστος και ακατάβλητος στη μελέτη, την προσευχή, την κυριαρχία της γλώσσας, την αγάπη και στην ομόνοια. Έπειτα πήγε στην Κων/πολη, όπου ή αρετή του τον έφερε συνομιλητή με τον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Κατόπιν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να προσκυνήσει το άγιο λείψανο του αγίου Δημητρίου, και από κει τράβηξε για το Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Μονή της Λαύρας, άλλ' αργότερα με άδεια του ηγουμένου λόγω της αρετής του, γύρισε όλο τον Άθω. ΟΙ μεγάλοι ασκητικοί του αγώνες συγκρίνονται με αυτούς των μεγάλων ασκητών της Αιγύπτου. Επειδή έκανε συχνές μετακινήσεις, κατόπιν έκαιγε την καλύβα του, για να ασκείται στην πλήρη ακτημοσύνη. Γι΄ αυτό και ονομάστηκε Καυσοκαλύβης. Απεβίωσε ειρηνικά το 1320 σε ηλικία 95 ετών, διατηρώντας όλη τη δύναμη και τη διαύγεια του νου του.

Απολυτίκιο. Ηχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Μητρικής εκ νηδύος ΄Οσιε Μάξιμε, εκλογής ως δοχείον ανατεθείς τω Θεώ, του θείου γνόφου ως Μωσής κατηξίωσαι, και τα πόρρω προοράν, κατά τον μέγον Σαμουήλ, του Αθω το θείον θαύμα, της Θεοτόκου ο μύστης ή και πρεσβεύεις Πάτερ υπέρ ημών.

7.Ο ΟΣΙΟΣ ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ο Έγκλειστος,
Ρώσος (+ 1613)

8.Ο ΑΓΙΟΣ ΚENTIGERN ή ΜUNGO επίσκοπος Γλασκώβης (Σκωτίας)
Λεπτομέρειες για τη ζωή αυτού του αγίου της ορθοδοξίας, μπορεί να βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο - Οι Άγιοι των Βρεττανικών Νήσων" του Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, επισκόπου Τελμησσού, Αθήναι 1985.

Πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/13_01.htm

[SOCRATIS]

Εορτάζοντες την 17ην του μηνός Ιανουαρίου


Ο Όσιος Αντώνιος ο Μέγας

Ο Μέγας Αντώνιος γεννήθηκε περί το 251 μ.Χ. στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, κοντά στη Μέμφιδα, από γονείς ευλαβείς και εύπορους. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284-305 μ.Χ.) και Μαξιμιανού (285-305 μ.Χ.) μέχρι και την εποχή του ευσεβούς αυτοκράτορα Κωνσταντίνου και των παιδιών του.

Από την παιδική του ηλικία ήταν ολιγαρκής και αυτάρκης, «μόνοις δε οις εύρισκεν ηρκείτο και πλέον ουδέν εζήτει». Σε νεαρή ηλικία, περίπου 20 ετών, έχασε τους γονείς του. Έξι μήνες μετά την κοίμηση των γονέων του, άκουσε στην εκκλησία την Ευαγγελική περικοπή του πλουσίου νεανίσκου, στην οποία αναφέρεται, ότι ο Χριστός είπε στον πλούσιο νέο : «πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς». Τόση μεγάλη εντύπωση προξένησε η Ευαγγελική αυτή προτροπή στην ψυχή του Αντωνίου, ώστε αμέσως διένειμε τα υπάρχοντά του στους πτωχούς και ενδεείς, αφού φύλαξε τα απολύτως αναγκαία για την συντήρηση αυτού και της μικρής του αδελφής, την οποία φρόντισε να παραδώσει σε Χριστιανές νέες παρθένους που είχαν αφιερωθεί στη χριστιανική αρετή, βέβαιος ότι κοντά τους θα είναι κατά πάντα ασφαλής.

Από τότε ο Άγιος Αντώνιος άρχισε να ζει ασκητικό βίο, εργαζόμενος αδιάκοπα και υποβαλλόμενος σε αυστηρή νηστεία, για να κατανικήσει τους πειρασμούς της σάρκας, αγρυπνώντας ολόκληρη τη νύχτα και τρώγοντας ελάχιστα.

Στη συνέχεια απήλθε σε τόπο έρημο και μακρινό όπου υπήρχαν μνήματα και αφού εισήλθε σε ένα από αυτά έκλεισε τη θύρα. Η τροφή του ήταν ελάχιστη και του την πήγαινε σε καθορισμένες ημέρες ένας συνασκητής του. Εκεί υπερνίκησε, με τη χάρη του Θεού, νέους πειρασμούς. Αργότερα πήγε κοντά στα ερείπια ενός φρουρίου και κατοίκησε σε σπήλαιο χωρίς να τον βλέπει κανένας και χωρίς να δέχεται κανένα παρά μόνο έναν γνωστό του, ο οποίος του έφερνε κάθε έξι μήνες ψωμί για ολόκληρο το εξάμηνο.

Μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια ασκήσεως και αφού έφθασε σε ύψη πνευματικής τελειώσεως, εμφανίσθηκε στον κόσμο και τότε άρχισαν να συρρέουν περί αυτόν πολλοί που τον θαύμαζαν ως ασκητή και θαυματουργό. Μαρτυρείται ότι, ενώ ο Άγιος βρισκόταν ακόμα στη ζωή, έβλεπε τις ψυχές των ανθρώπων που εξέρχονταν από το σώμα τους, καθώς και τους δαίμονες που τις οδηγούσαν. Το γεγονός αυτό είναι πολύ θαυμαστό, αφού μια τέτοια δυνατότητα είναι γνώρισμα μόνο νοερής και ασώματης φύσεως.

Το έτος 311 μ.Χ., κατά τον διωγμό του αυτοκράτορα Μαξιμίνου (307-313 μ.Χ.), κατήλθε στην Αλεξάνδρεια, για να ενθαρρύνει και να βοηθήσει τους πιστούς, τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Όταν έπαυσε ο διωγμός, ο Όσιος επανήλθε στην έρημο, αλλά επειδή αισθανόταν ενοχλημένος από την παρουσία πολλών, που πήγαιναν για να τον συναντήσουν, έφυγε από εκεί και ήλθε σε τόπο έρημο, ο οποίος βρισκόταν σε όρος ψηλό, κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα. Και εκεί όμως προσέρχονταν πολλοί για να λάβουν την ευλογία του, να διδαχθούν και να θεραπευθούν. Θεράπευσε δε τους ασθενείς «ου προστάζων, αλλ’ ευχόμενος και τον Χριστόν ονομάζων».

Η φήμη του Οσίου Αντωνίου έφθασε μέχρι τους βασιλείς, τόσο ώστε ο Μέγας Κωνσταντίνος και οι υιοί του, Κωνστάντιος και Κώνστας, έγραφαν σε αυτόν, σαν να ήταν πατέρας τους και τον παρακαλούσαν να τους απαντήσει.

Κατά την διάρκεια του ασκητικού του βίου ποτέ δεν άλλαξε ένδυμα και ποτέ δεν ένιψε το σώμα ή τα πόδια του με νερό. Ο Όσιος, αν και αγράμματος στην ανθρώπινη σοφία, ήταν σοφός κατά Θεόν. Είχε λόγο «ηρτυμένον τω θείω άλατι και χαρίεντα». Δίδασκε στους μαθητές του να μην θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μη νομίζουν ότι, επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, στερούνται κάτι αξιόλογο. Το να αφήνει κανείς τα επίγεια αγαθά είναι σαν να καταφρονεί μια δραχμή από χαλκό, για να κερδίσει εκατό χρυσές. Δεν πρέπει, έλεγε, να λησμονάμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος, συγκρινόμενος προς το μέλλοντα αιώνα. Γι’ αυτό δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρονήσεως, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως, της αγάπης.

Ο Μέγας Αντώνιος, αφού έζησε εκατόν πέντε έτη, κοιμήθηκε οσίως το 356 μ.Χ. Αν και, όπως λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, μία από τις τελευταίες επιθυμίες του Οσίου Αντωνίου ήταν να μείνει κρυφός ο τόπος της ταφής του, οι μοναχοί που μόναζαν κοντά του έλεγαν ότι κατείχαν το ιερό λείψανό του, το οποίο επί Ιουστινιανού (561 μ.Χ.), κατατέθηκε στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Αλεξάνδρεια και από εκεί αργότερα, το 635 μ.Χ., μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Η Σύναξή του ετελείτο στη Μεγάλη Εκκλησία.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'.
Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταις τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον Ήχος β'. Τα άνω ζητών
Τους βιωτικούς θορύβους απωσάμενος, ησυχαστικώς τον βίον εξετέλεσας, τον Βαπτιστήν μιμούμενος, κατά πάντα τρόπον Οσιώτατε, συν αυτώ ουν σε γεραίρομεν, Πατέρων Πάτερ Αντώνιε.

http://www.synaxaristis.googlepages.com ... E%BF%CF%85




Άγιος Αντώνιος ο Νέος Όσιος (Βεροίας)

Όσιος Αντώνιος ο νέος και θαυματουργός ο εν τη Σκήτη της Βέροιας άσκήσας καταγόταν από τη Βέροια της Μακεδονίας και γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς και ενάρετους.
Είχε μεγάλο ερωτά στον ασκητισμό και νέος ακόμα πήγε στη Μονή της Περαίας, πού τότε ήταν σε μεγάλη ακμή.
Εκεί έγινε μοναχός, τύπος και κανόνας αρετής σ’ όλη την αδελφότητα.
Αργότερα, με την άδεια του ηγουμένου του, αποχώρησε από τη Μονή για άσκηση υψηλότερης πνευματικής ζωής. Εγκαταστάθηκε σε μια σπηλιά παραπλεύρως του κοντινού ποταμού.
Έκει για 50 χρόνια μόνος πέρασε με προσευχή και άσκηση, και έκεί τελικά πέθανε ειρηνικά, άταφος.
Κατά τύχη όμως, κάποιοι κυνηγοί πού περνούσαν από κει, οδηγούμενοι από τα σκυλιά τους, βρήκαν το άγιο λείψανο του μέσα στη σπηλιά.
Τότε ο αρχιερέας του τόπου μαζί με το λαό, το περισυνέλεξαν και με ευλάβεια το μετέφεραν στη Βέροια, οπού και έκτισαν ναό στ’ όνομα του, πού σώζεται μέχρι σήμερα.
Στή σπηλιά δε, έκτισαν σκήτη, στ’ όνομα του Τιμίου Προδρόμου, όπου συγκέντρωσε πολλούς μοναχούς.

ΠΗΓΗ http://eisagios.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html

Να συμπληρωσω πως η ιστορία λέει ότι μετά την κοιμιση του αγίου υπήρχε διχνογνωμία για το που θα κτιστεί ο ναός ,προς τιμή του.Για την εξεύρεση λύσης ,συμφωνήσανε , αφού φορτώσανε το λείψανο πάνω σε μια αμαξα με βόδια, να κτίσουνε τον ναο εκει που θα σταματήσει (η αμαξα).Η άμαξα ξεκίνησε και έκανε μια μεγάλη πορεία όπου πέρασε μεσα απο κάποια χωρια
Οι ονομασίες αυτών των χωριών άλλαξαν απο τότε και αποκτηθηκαν νέα ,σύμφωνα με την πορεια της άμαξας μέσα απο αυτά :Διαβατό ,Κουλούρα και Σταυρός .Τελος σταμάτησε στην Βέροια μπροστά στο... πατρικό σπίτι του.....όπου κτίστηκε και βρίσκεται σήμερα ο ναός του ΑΓ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ.Εορτάζει στις 17 Ιανουαρίου και την 1η Aυγούστου.

Ναός του ΑΓ.ΑΝΤΩΝΙΟΥ.Τρίκλιτη βασιλική του έτους 1860, τυπικό δείγμα της αστικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.


Ο χώρος φύλαξης του σκηνώματος του.


ΕΠΙΣΗΣ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ :
Ιουνίλλας και Τουρβώνος, Μάρτυρος, Αχιλλά Οσίου, Θεοδοσίου Μεγάλου, Αντωνίου Αρχιεπισκόπου, Αντωνίου εκ Ρωσίας, Αντωνίου Οσίου, Αντωνίου Οσίου, Φιλοθέου Οσίου, Αντωνίου Επισκόπου, Γεωργίου εξ Ιωαννίνων.