Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
Re: Ξεχάσαμε τον Ατλαντα της Ορθοδοξίας;Ποτέ!
Σ' αυτό το τόπικ μάλλον θα συμφωνήσω με τον Άγιο... Ευγενικός και "Μισαλλόδοξος"
-
paratiritis88
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 209
- Εγγραφή: Σάβ Φεβ 24, 2007 6:00 am
Re: Ξεχάσαμε τον Ατλαντα της Ορθοδοξίας;Ποτέ!
Έτυχα σήμερα σε μία Αρχιερατική θεία Λειτουργία, καί λυπήθηκα σχετικά γιατί στήν θέση τού Αγίου τής ημέρας εψάλανε μόνο το τροπάριο τού Αγίου Μακαρίου.
Τόν Άγιο Μάρκο τόν Ευγενικό, τόν Άτλαντα τής Ορθοδοξίας, πάει τόν ξέχασαν οί ψάλτες, τόν ξέχασε καί ο Αρχιερέας, σάν νά μή υπήρχε.
Κάθησα καί σιγόψαλλα λίγο μυστικά ( να μή με ακούσουν καί οί άλλοι), τό τροπάριό του, θέλοντας να αντισταθμίσω έτσι την έλλειψη.
Έκανα καλά άραγε;
paratiritis88
-
thomas25
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 165
- Εγγραφή: Δευ Ιούλ 09, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Αθηνα
- Επικοινωνία:
Re: Ξεχάσαμε τον Ατλαντα της Ορθοδοξίας;Ποτέ!
Μια χαρα εκανες!!! Μην εχεις αγχος!!
-
filotas
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4118
- Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Αυτή είναι η πραγματική Ορθόδοξη συμπεριφορά, ο δρόμος των Πατέρων της Εκκλησίας.Domna έγραψε:ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΗ ΒΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΛΟΓΟ ΝΑ ΚΑΤΑΠΡΑΫΝΟΥΜΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΡΙΖΟΥΝ.
Από το Γεροντικό
ΕΛΕΓΑΝ για τον αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο ότι ανέβαινε κάποτε από τη Σκήτη προς το ορός της Νιτρίας, και όταν πλησίασε στον τόπο είπε στο μαθητή του: Προχώρα εσύ λίγο.
Καθώς προχωρούσε λοιπόν ο μαθητής, συναντάει κάποιον ειδωλολάτρη ιερέα να τρέχει, και του φωνάζει δυνατά:
Ε, ε, δαίμονα! Που τρέχεις;
Οργίστηκε τότε εκείνος και με το ραβδί του τον χτύπησε δυνατά, τον καταπλήγωσε και, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο, συνέχισε το δρόμο του. Αφού προχώρησε λίγο, τον συναντάει ο αββάς Μακάριος να τρέχει και του λέει:
Ο Θεός μαζί σου, κουρασμένε άνθρωπε, ο Θεός μαζί σου! Εκείνος, ευχαριστημένος μ’ αυτόν το λόγο, τον πλησίασε. Τι καλό είδες σ’ εμένα και με χαιρέτησες; του είπε.
Σε είδα να κουράζεσαι, αποκρίθηκε ο γέροντας, χωρίς να ξέρεις ότι άδικα κουράζεσαι.
Εγώ, του είπε εκείνος, συγκινήθηκα από το χαιρετισμό σου και κατάλαβα ότι είσαι άνθρωπος του Θεού. Κάποιος άλλος όμως άθλιος μοναχός, όταν με συνάντησε, μ’ έβρισε κι εγώ τον χτύπησα θανάσιμα. Κατάλαβε ο γέροντας τι αυτός ήταν ο μαθητής του. Ό ειδωλολάτρης ιερέας έπεσε στο μεταξύ στα πόδια του γέροντα και του έλεγε:
Δεν θα σ’ αφήσω, αν δεν με κάνεις μοναχό.
Ήρθαν λοιπόν στον τόπο πού βρισκόταν ο μισοπεθαμένος από τα χτυπήματα μοναχός, τον σήκωσαν και τον έφεραν στην εκκλησία του ορούς. Σαν είδαν οι μοναχοί τον ειδωλολάτρη ιερέα μαζί με τον αββά Μακάριο, έμειναν εμβρόντητοι. Δόξασαν τότε το Θεό και τον έκαναν μοναχό. Εξαιτίας του μάλιστα πολλοί ειδωλολάτρες έγιναν χριστιανοί.
Έλεγε λοιπόν ο αββάς Μακάριος :
-Ό κακός λόγος και τον καλό (άνθρωπο) τον κάνει κακό· ενώ ο καλός λόγος και τον κακό (άνθρωπο) τον κάνει καλό. Ένας από τους πατέρες είπε:
Αν κάποιος σε βρίσει, εσύ πες του καλό λόγο. Κι αν τον δεχθεί, θα ‘ναι καλό και για τους δυο σας. Αν πάλι δεν τον δεχθεί, αυτός αμείβεται από το Θεό για την προσβολή, κι εσύ για τον καλό λόγο.
Ένας γέροντας είπε:
Το Σταυρό του Χριστού τον βλέπουμε. Για τα πάθη Του διαβάζουμε. Γιατί λοιπόν δεν ανεχόμαστε ούτε μια προσβολή;
Του αββα Ησαΐα
Αν κάποιος σου πει σκληρό λόγο, μην ξεσηκωθείς εναντίον του, αλλά φρόντισε να του βάλεις μετάνοια γρήγορα, πριν τον κατηγορήσεις μέσα στην καρδιά σου· γιατί η οργή δεν αργεί να έρθει.
“Αν κάποιος σε βρίσει, μην του αντιμιλήσεις, ώσπου να σωπάσει. Κι αν εξετάσεις τον εαυτό σου και βρεις ότι υπάρχουν μέσα σου όσα άκουσες άπ’ αυτόν, μετανόησε, σαν ν’ αμάρτησες εσύ, και ή αγαθότητα του Θεού σε δέχεται πάλι.
Πηγή: http://www.gerontas.com/content/view/554/171/
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Στέργιος Σάκκος,Τό μήνυμα ενός αγίου (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός)
Μία χαρισματική μορφή, πού ἄφησε ἔντονη καί φωτεινή τή σφραγίδα της μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, προβάλλει μέ μία ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα ἀπό τό ἑορτολόγιο αὐτοῦ τοῦ μήνα. Εἶναι ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ὁ ἀνθενωτικός. Στίς μέρες μας, ὅπου ἡ οἰκουμενική κίνηση ἔχει προβληματίσει καί τόν πιό ἁπλό ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται ὄχι πλέον μέ ἐκκλησιαστικό, ἀλλά μέ ἐντυπωσιακό κοινωνικό ἔνδυμα, τίποτε δέν εἶναι πιό ἐνδιαφέρον, ἀλλά καί πιό ἀξιόπιστο ἀπό τό νά ἀκούσουμε τό μήνυμα ἐκείνου πού ὑπῆρξε κάποτε πρωταγωνιστής σ' αυτά τά γεγονότα καί πού βρῆκε τή δικαίωσή του ἀπό τούς αἰῶνες.
Ὁ Μᾶρκος ἦταν εὐγενικός στήν ψυχή καί στήν καταγωγή. Ἀπό τά πρῶτα μαθήματα πού πῆρε, ἦταν οἱ ἐμπνευσμένοι λόγοι τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου· «Ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἡμῶν, αὕτη πλοῦτος ἡμῶν, αὕτη δόξα, αὕτη γένος, αὕτη στέφανος, αὕτη καύχημα». «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, Μῆτερ εὐσέβεια. Ἐν σοί ἐγεννήθημεν καί σοί ζῶμεν καί ἐν σοί κοιμηθησόμεθα· εἰ δέ καλέσει καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ σοῦ τεθνηξόμεθα». Τά λόγια αὐτά στάθηκαν ὁρόσημο στή ζωή τοῦ Μάρκου, ἔγιναν ἱερά παρακαταθήκη, πού φρόντισε νά τήν διαφυλάξει μέχρι τέλους ἀνόθευτη καί ἀπαραχάρακτη.
Τά χρόνια πού ἔζησε, ἦταν δύσκολα γιά τήν πατρίδα. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν φθάσει ἔξω ἀπό τίς πύλες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τά θεμέλια τῆς αὐτοκρατορίας ἔτριζαν ἀπό τό πάτημά τους. Ὁ αὐτοκράτορας μπροστά στόν ἄμεσο κίνδυνο ἀναζητᾶ βοήθεια. Χτυπᾶ τίς πόρτες τῶν ἰσχυρῶν τῆς Εὐρώπης καί ζητιανεύει τή συμμαχία τους. Γιά νά δώσουν ὅμως οἱ χριστιανικοί λαοί τή βοήθειά τους στή Βασιλεύουσα, πρέπει νά ἐγκρίνει ὁ πάπας. Καί ὁ πάπας ἀπαιτεῖ βαριά ἀνταλλάγματα· τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν παπισμό.
Ἡ ἀπειλή εἶναι κακός σύμβουλος καί γίνεται χειρότερος, ὅταν χάνει κανείς τή βαθιά αἴσθηση τῆς πραγματικότητος. Καταναγκασμένοι ἀπό τόν κίνδυνο, ξεγελασμένοι ἀπό τό προσωπεῖο τῆς πλάνης ὅλοι, αὐτοκράτορας καί ἐπίσκοποι ὑποχωροῦν καί συγκατανεύουν γιά τήν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως ὀνομάζουν κατ’ εὐφημισμόν τήν ὑποταγή στόν πάπα. Διαλέγουν τήν ὑποδούλωση στόν παπισμό ἀπό τήν ὑποδούλωση στόν Τοῦρκο. Καί μόνο ὁ Μᾶρκος, ἀκολουθώντας πιστά τούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὑψώνει τό ἀνάστημά του καί ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Στή σύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας τά λόγια του ἀποτυπώνονται μνημειώδη.
Πάνω ἀπό τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος, διακηρύττει, εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς πίστεως. Διότι μία ἐλεύθερη πίστη μπορεῖ κάποια μέρα νά ἐλευθερώσει τή σκλαβωμένη πατρίδα. Ἡ πίστη κρατᾶ ἀδούλωτο τό φρόνημα καί κάνει γενναία τήν καρδιά. Ἀντίθετα, μία ἁλυσοδεμένη ἀπό τήν ἀπάτη πίστη γονατίζει καί τήν πατρίδα στά πόδια αὐτοῦ πού τήν ἐξαπάτησε. Τήν ἕνωση τήν ποθοῦμε, τήν ὑποταγή μισοῦμε, διότι θά σημάνει τόν ἀφανισμό τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀνάμεσα στήν ἀλήθεια καί στό ψέμα δέν ὑπάρχει μεσότητα, δέν χωρᾶ συμβιβασμός. Ὁποτεδήποτε ἔγιναν τέτοια βήματα, ἐκεῖνος πού κέρδισε ἦταν ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.
Μέ τήν ἀνυποχώρητη αὐτή στάση του ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἦταν ἑπόμενο νά γίνει ἀντιπαθής στούς παπικούς καί στούς φίλους τους καί νά κατηγορηθεῖ ὡς μισαλλόδοξος, ἐνῶ ἐκεῖνοι συνιστοῦσαν ὑποκριτικότατα «ἀγάπη καί εἰρήνη». Μερικοί θέλησαν νά τόν δολοφονήσουν. Ὁ συμμαθητής του Βησσαρίων ὀργισμένος φώναξε στό Μᾶρκο· «Περισσόν ποιῶ καί φιλονικῶ μετά ἀνθρώπου δαιμονιαρίου (δαιμονισμένου). Αὐτός γάρ ἔνι μαινόμενος (εἶναι τρελλός)». Ἀλλά ὁ Μᾶρκος, πού ὡς ἄνθρωπος ἦταν ἤπιος καί ταπεινός, γιά τήν πίστη του ἔγινε λιοντάρι. «Σύ ὑπάρχεις κοπέλιν καί ἐποίησας ὡς κοπέλιν», ἦταν ἡ ἀπάντησή του στό Βησσαρίωνα.
Ἡ ἕνωση τελικά ὑπογράφτηκε, ἀλλά ποτέ δέν ἐφαρμόστηκε. Ὁ ἴδιος ὁ πάπας, ὅταν ἔμαθε ὅτι δέν ὑπέγραψε ὁ Μᾶρκος, δήλωσε· «Ἐποιήσαμεν οὐδέν». Καί ὁ πιστός λαός, ὁ φύλακας καί κριτής τῆς ἀλήθειας, ἀποδοκίμασε τούς ἑνωτικούς, ἐνῶ ἔκανε τό Μᾶρκο σύμβολό του αἰώνιο, πού ἐμπνέει ἀλλά καί ἐλέγχει τήν πορεία τῶν ὀρθοδόξων.
Ἡ διαμάχη γιά τήν ἕνωση δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἄγονος δογματικός διάλογος μεταξύ θεολογούντων. Διότι τό δόγμα, κάθε δόγμα, διαμορφώνει μία κοσμοθεωρία καί ἐπιβάλλει μία βιοθεωρία, πού δέν μπορεῖ νά κλεισθεῖ μέσα στό χῶρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων μέ τή στενή ἔννοια οὔτε μέσα στό χῶρο τῆς θεολογίας ὡς θεωρητικῆς ἐπιστήμης. Ἁπλώνεται καί ἀγκαλιάζει ἀσυναίσθητα ὅλη τή ζωή καί ὅλη τήν κοινωνία. Πίσω ἀπό τίς δογματικές διαφορές Ἀνατολῆς καί Δύσεως κρύβονταν οὐσιαστικά οἱ διαφορές δύο κόσμων, δύο πολιτισμῶν μέ ἀλλοιώτικη φιλοσοφία καί ἀλλοιώτικη νοοτροπία. Ἡ ἀνατολική ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ζῆ καί πολιτεύεται βασισμένη στήν αὐθεντία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν στηρίζει τήν παιδεία της, τόν τρόπο σκέψεως καί δράσεώς της, τήν πολιτισμική της μορφή. Ζῆ καί δημιουργεῖ, ὅμως, μέ ἐλευθερία μέσα σ' αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς αὐθεντίας. Διότι ἡ αὐθεντία της εἶναι ἀγάπη, πού δέν καταδυναστεύει τούς πολίτες της, ἀλλά τούς καθοδηγεῖ καί τούς ἀσφαλίζει. Οἱ πιστοί ἐλεύθερα ὑποταγμένοι στό Χριστό, ἀποτελοῦν τό μυστικό του σῶμα καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του.
Ὁ παπισμός, καί ἡ Δύση γενικότερα, ζοῦν καί κινοῦνται σέ ἄλλο κλίμα. Ἐδῶ δέν πρυτανεύει ἡ αὐθεντία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ αὐθεντία τοῦ πάπα, τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ λογικοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό σῶμα Χριστοῦ μετασχηματίζεται σέ κράτος, χριστιανικό ἀλλά κοσμικό, ἕνα κράτος κι αὐτή ἀνάμεσα στά κράτη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ περιορίζει τό ρόλο της καί ἡ θέωση γίνεται ἕνα σύστημα λογικῶν κατηγοριῶν τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Καί καθώς τό δόγμα δέν πηγάζει ἀπό τή θεία ἀλήθεια, ἀλλά ἀπό ἕνα ἀνθρώπινο ἀλάθητο, νεκρώνει, διασπᾶ, φέρνει τήν ἀνισορροπία στήν κοινωνία καί στόν πολιτισμό. Ἔτσι γεννιέται ἡ ἀναγέννηση πού ζητᾶ τό θάνατο τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀνθρωπισμός πού φέρνει τήν ἀπανθρωπιά, ὁ διαφωτισμός πού σκοτεινιάζει τά πάντα μέ τήν ἀμφισβήτηση. Ξεπηδᾶ, τέλος, ὁ προτεσταντισμός, πού καταργεῖ κάθε δόγμα, ἐγκαθιδρύει τήν ἐλευθεριότητα καί καλλιεργεῖ τήν ἀθεΐα.
Τό δόγμα τό ὀρθόδοξο, ὅμως, δέν εἶναι ἀνθρώπινη καί θνητή φράση· εἶναι συνταγή ζωῆς, μήνυμα ἀλήθειας πού σώζει. Σώζει τήν ψυχή μας, ἀλλά καί τήν πατρίδα μας καί τόν πολιτισμό μας. Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ὑπερασπίζοντας τήν Ὀρθοδοξία, ὑποστήριζε μέ τόν ἀποτελεσματικότερο τρόπο τή χώρα του καί χωρίς νά τό ἐπιδιώκει, ἔβαζε τό Θεό προασπιστή τῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ της. Ὁ ἅγιος αὐτός τῆς Ἐκκλησίας μας στέκεται καί σήμερα τό ἴδιο ἀσυμβίβαστος καί ἀληθινός ἀπέναντι σ' ἐκείνους πού εἶναι ἕτοιμοι σάν «κοπέλια» νά προσκυνήσουν τόν πάπα καί μιμοῦνται πιθηκίζοντας τό δυτικό τρόπο ζωῆς καί σκέψεως. Στέλνει καθαρό καί δυνατό τό μήνυμά του, ἕνα μήνυμα γνήσιου πνευματικοῦ πολιτισμοῦ.Εἶναι ὑπόθεση ζωῆς καί σωτηρίας, σ' αὐτόν τόν κόσμο καί στήν αἰωνιότητα, ἀδελφοί μου, ἡ διαφύλαξη τοῦ δόγματος τῆς Ὀρθοδοξίας!
(Στέργιος Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)
http://aktines.blogspot.com/2010/01/blog-post_4085.html
Μία χαρισματική μορφή, πού ἄφησε ἔντονη καί φωτεινή τή σφραγίδα της μέσα στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, προβάλλει μέ μία ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα ἀπό τό ἑορτολόγιο αὐτοῦ τοῦ μήνα. Εἶναι ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἐπίσκοπος Ἐφέσου, ὁ ἀνθενωτικός. Στίς μέρες μας, ὅπου ἡ οἰκουμενική κίνηση ἔχει προβληματίσει καί τόν πιό ἁπλό ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται ὄχι πλέον μέ ἐκκλησιαστικό, ἀλλά μέ ἐντυπωσιακό κοινωνικό ἔνδυμα, τίποτε δέν εἶναι πιό ἐνδιαφέρον, ἀλλά καί πιό ἀξιόπιστο ἀπό τό νά ἀκούσουμε τό μήνυμα ἐκείνου πού ὑπῆρξε κάποτε πρωταγωνιστής σ' αυτά τά γεγονότα καί πού βρῆκε τή δικαίωσή του ἀπό τούς αἰῶνες.
Ὁ Μᾶρκος ἦταν εὐγενικός στήν ψυχή καί στήν καταγωγή. Ἀπό τά πρῶτα μαθήματα πού πῆρε, ἦταν οἱ ἐμπνευσμένοι λόγοι τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου· «Ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἡμῶν, αὕτη πλοῦτος ἡμῶν, αὕτη δόξα, αὕτη γένος, αὕτη στέφανος, αὕτη καύχημα». «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία· οὐ ψευσόμεθά σε, πατροπαράδοτον σέβας· οὐκ ἀφιστάμεθά σου, Μῆτερ εὐσέβεια. Ἐν σοί ἐγεννήθημεν καί σοί ζῶμεν καί ἐν σοί κοιμηθησόμεθα· εἰ δέ καλέσει καιρός, καί μυριάκις ὑπέρ σοῦ τεθνηξόμεθα». Τά λόγια αὐτά στάθηκαν ὁρόσημο στή ζωή τοῦ Μάρκου, ἔγιναν ἱερά παρακαταθήκη, πού φρόντισε νά τήν διαφυλάξει μέχρι τέλους ἀνόθευτη καί ἀπαραχάρακτη.
Τά χρόνια πού ἔζησε, ἦταν δύσκολα γιά τήν πατρίδα. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν φθάσει ἔξω ἀπό τίς πύλες τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τά θεμέλια τῆς αὐτοκρατορίας ἔτριζαν ἀπό τό πάτημά τους. Ὁ αὐτοκράτορας μπροστά στόν ἄμεσο κίνδυνο ἀναζητᾶ βοήθεια. Χτυπᾶ τίς πόρτες τῶν ἰσχυρῶν τῆς Εὐρώπης καί ζητιανεύει τή συμμαχία τους. Γιά νά δώσουν ὅμως οἱ χριστιανικοί λαοί τή βοήθειά τους στή Βασιλεύουσα, πρέπει νά ἐγκρίνει ὁ πάπας. Καί ὁ πάπας ἀπαιτεῖ βαριά ἀνταλλάγματα· τήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν παπισμό.
Ἡ ἀπειλή εἶναι κακός σύμβουλος καί γίνεται χειρότερος, ὅταν χάνει κανείς τή βαθιά αἴσθηση τῆς πραγματικότητος. Καταναγκασμένοι ἀπό τόν κίνδυνο, ξεγελασμένοι ἀπό τό προσωπεῖο τῆς πλάνης ὅλοι, αὐτοκράτορας καί ἐπίσκοποι ὑποχωροῦν καί συγκατανεύουν γιά τήν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅπως ὀνομάζουν κατ’ εὐφημισμόν τήν ὑποταγή στόν πάπα. Διαλέγουν τήν ὑποδούλωση στόν παπισμό ἀπό τήν ὑποδούλωση στόν Τοῦρκο. Καί μόνο ὁ Μᾶρκος, ἀκολουθώντας πιστά τούς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὑψώνει τό ἀνάστημά του καί ὑπερασπίζεται τήν ἀκεραιότητα τῆς πίστεως. Στή σύνοδο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας τά λόγια του ἀποτυπώνονται μνημειώδη.
Πάνω ἀπό τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος, διακηρύττει, εἶναι ἡ ἐλευθερία τῆς πίστεως. Διότι μία ἐλεύθερη πίστη μπορεῖ κάποια μέρα νά ἐλευθερώσει τή σκλαβωμένη πατρίδα. Ἡ πίστη κρατᾶ ἀδούλωτο τό φρόνημα καί κάνει γενναία τήν καρδιά. Ἀντίθετα, μία ἁλυσοδεμένη ἀπό τήν ἀπάτη πίστη γονατίζει καί τήν πατρίδα στά πόδια αὐτοῦ πού τήν ἐξαπάτησε. Τήν ἕνωση τήν ποθοῦμε, τήν ὑποταγή μισοῦμε, διότι θά σημάνει τόν ἀφανισμό τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀνάμεσα στήν ἀλήθεια καί στό ψέμα δέν ὑπάρχει μεσότητα, δέν χωρᾶ συμβιβασμός. Ὁποτεδήποτε ἔγιναν τέτοια βήματα, ἐκεῖνος πού κέρδισε ἦταν ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.
Μέ τήν ἀνυποχώρητη αὐτή στάση του ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ἦταν ἑπόμενο νά γίνει ἀντιπαθής στούς παπικούς καί στούς φίλους τους καί νά κατηγορηθεῖ ὡς μισαλλόδοξος, ἐνῶ ἐκεῖνοι συνιστοῦσαν ὑποκριτικότατα «ἀγάπη καί εἰρήνη». Μερικοί θέλησαν νά τόν δολοφονήσουν. Ὁ συμμαθητής του Βησσαρίων ὀργισμένος φώναξε στό Μᾶρκο· «Περισσόν ποιῶ καί φιλονικῶ μετά ἀνθρώπου δαιμονιαρίου (δαιμονισμένου). Αὐτός γάρ ἔνι μαινόμενος (εἶναι τρελλός)». Ἀλλά ὁ Μᾶρκος, πού ὡς ἄνθρωπος ἦταν ἤπιος καί ταπεινός, γιά τήν πίστη του ἔγινε λιοντάρι. «Σύ ὑπάρχεις κοπέλιν καί ἐποίησας ὡς κοπέλιν», ἦταν ἡ ἀπάντησή του στό Βησσαρίωνα.
Ἡ ἕνωση τελικά ὑπογράφτηκε, ἀλλά ποτέ δέν ἐφαρμόστηκε. Ὁ ἴδιος ὁ πάπας, ὅταν ἔμαθε ὅτι δέν ὑπέγραψε ὁ Μᾶρκος, δήλωσε· «Ἐποιήσαμεν οὐδέν». Καί ὁ πιστός λαός, ὁ φύλακας καί κριτής τῆς ἀλήθειας, ἀποδοκίμασε τούς ἑνωτικούς, ἐνῶ ἔκανε τό Μᾶρκο σύμβολό του αἰώνιο, πού ἐμπνέει ἀλλά καί ἐλέγχει τήν πορεία τῶν ὀρθοδόξων.
Ἡ διαμάχη γιά τήν ἕνωση δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἄγονος δογματικός διάλογος μεταξύ θεολογούντων. Διότι τό δόγμα, κάθε δόγμα, διαμορφώνει μία κοσμοθεωρία καί ἐπιβάλλει μία βιοθεωρία, πού δέν μπορεῖ νά κλεισθεῖ μέσα στό χῶρο τῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων μέ τή στενή ἔννοια οὔτε μέσα στό χῶρο τῆς θεολογίας ὡς θεωρητικῆς ἐπιστήμης. Ἁπλώνεται καί ἀγκαλιάζει ἀσυναίσθητα ὅλη τή ζωή καί ὅλη τήν κοινωνία. Πίσω ἀπό τίς δογματικές διαφορές Ἀνατολῆς καί Δύσεως κρύβονταν οὐσιαστικά οἱ διαφορές δύο κόσμων, δύο πολιτισμῶν μέ ἀλλοιώτικη φιλοσοφία καί ἀλλοιώτικη νοοτροπία. Ἡ ἀνατολική ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ζῆ καί πολιτεύεται βασισμένη στήν αὐθεντία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Σ’ αὐτήν στηρίζει τήν παιδεία της, τόν τρόπο σκέψεως καί δράσεώς της, τήν πολιτισμική της μορφή. Ζῆ καί δημιουργεῖ, ὅμως, μέ ἐλευθερία μέσα σ' αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς αὐθεντίας. Διότι ἡ αὐθεντία της εἶναι ἀγάπη, πού δέν καταδυναστεύει τούς πολίτες της, ἀλλά τούς καθοδηγεῖ καί τούς ἀσφαλίζει. Οἱ πιστοί ἐλεύθερα ὑποταγμένοι στό Χριστό, ἀποτελοῦν τό μυστικό του σῶμα καί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας του.
Ὁ παπισμός, καί ἡ Δύση γενικότερα, ζοῦν καί κινοῦνται σέ ἄλλο κλίμα. Ἐδῶ δέν πρυτανεύει ἡ αὐθεντία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ αὐθεντία τοῦ πάπα, τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ λογικοῦ. Ἡ Ἐκκλησία ἀπό σῶμα Χριστοῦ μετασχηματίζεται σέ κράτος, χριστιανικό ἀλλά κοσμικό, ἕνα κράτος κι αὐτή ἀνάμεσα στά κράτη αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ περιορίζει τό ρόλο της καί ἡ θέωση γίνεται ἕνα σύστημα λογικῶν κατηγοριῶν τοῦ ὀρθολογισμοῦ. Καί καθώς τό δόγμα δέν πηγάζει ἀπό τή θεία ἀλήθεια, ἀλλά ἀπό ἕνα ἀνθρώπινο ἀλάθητο, νεκρώνει, διασπᾶ, φέρνει τήν ἀνισορροπία στήν κοινωνία καί στόν πολιτισμό. Ἔτσι γεννιέται ἡ ἀναγέννηση πού ζητᾶ τό θάνατο τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀνθρωπισμός πού φέρνει τήν ἀπανθρωπιά, ὁ διαφωτισμός πού σκοτεινιάζει τά πάντα μέ τήν ἀμφισβήτηση. Ξεπηδᾶ, τέλος, ὁ προτεσταντισμός, πού καταργεῖ κάθε δόγμα, ἐγκαθιδρύει τήν ἐλευθεριότητα καί καλλιεργεῖ τήν ἀθεΐα.
Τό δόγμα τό ὀρθόδοξο, ὅμως, δέν εἶναι ἀνθρώπινη καί θνητή φράση· εἶναι συνταγή ζωῆς, μήνυμα ἀλήθειας πού σώζει. Σώζει τήν ψυχή μας, ἀλλά καί τήν πατρίδα μας καί τόν πολιτισμό μας. Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός ὑπερασπίζοντας τήν Ὀρθοδοξία, ὑποστήριζε μέ τόν ἀποτελεσματικότερο τρόπο τή χώρα του καί χωρίς νά τό ἐπιδιώκει, ἔβαζε τό Θεό προασπιστή τῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ της. Ὁ ἅγιος αὐτός τῆς Ἐκκλησίας μας στέκεται καί σήμερα τό ἴδιο ἀσυμβίβαστος καί ἀληθινός ἀπέναντι σ' ἐκείνους πού εἶναι ἕτοιμοι σάν «κοπέλια» νά προσκυνήσουν τόν πάπα καί μιμοῦνται πιθηκίζοντας τό δυτικό τρόπο ζωῆς καί σκέψεως. Στέλνει καθαρό καί δυνατό τό μήνυμά του, ἕνα μήνυμα γνήσιου πνευματικοῦ πολιτισμοῦ.Εἶναι ὑπόθεση ζωῆς καί σωτηρίας, σ' αὐτόν τόν κόσμο καί στήν αἰωνιότητα, ἀδελφοί μου, ἡ διαφύλαξη τοῦ δόγματος τῆς Ὀρθοδοξίας!
(Στέργιος Σάκκος, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)
http://aktines.blogspot.com/2010/01/blog-post_4085.html
-
dionysisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4279
- Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
- Τοποθεσία: Νικαια
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Filotas, και Domna, το πνευμα με το οποιο γραφετε, ειναι μεν ορθοδοξοτατο, και πατερικο, πλην ομως στο συγκεκριμενο topic, και την περιπτωση που ασχολουμαστε, ειναι αστοχο, και εκτος θεματος.
Γιατι εδω δεν μιλαμε, για καποιον που ειναι εκτος Πιστης, και πρεπει με φιλανθρωπο και ταπεινο φρονημα να τον φερουμε, να τον χειραγωγησουμε εις Χριστον.
Εδω δεν μιλαμε για καποιον με τον οποιο εχουμε, μια οποια, διαφωνια για καποιο θεμα κοσμικο.
Εδω δεν μιλαμε για ελεγχο συμπεριφορας, η αμαρτιας, η βιου, η οτιδηποτε κανει τον ανθρωπο να επιχειρει να ελεγξει καποιον.
Εδω μιλαμε για Χριστιανους, οι οποιοι επι οκτω και πλεον αιωνες ηταν εντος της Ορθοδοξου Πιστης και Παραδοσεως, δογματικα, θεολογικα, εκκλησιαστικα, και εκπιπτουν σε συνειδητη διαστρεβλωση της Αληθειας, προσβαλλοντας και βλασφημωντας το Αγιον Πνευμα, καινοτομώντας σε Σωτηριωδη θεματα της Πιστεως, μετατρεποντας την Εκκλησια του Χριστου, σε κοσμικο κρατος εξουσιας και πολιτικο παραγοντα, και με μια λεξη ποιωντας Αιρεση!
Αρα τι εφαρμογη εχει το κειμενο απο το Γεροντικο, και η αδιακριτη ευγενεια και οικονομια;
Δηλαδη να θυσιαζε την Πιστη των Πατερων, ο Αγιος Μαρκος, και ολοι οσοι προηγηθηκαν, η ακολουθησαν, για να μην "στεναχωρησει", η να μην προσβαλλει τους πλανεμενους και αιρετικους;
Να μην χαστουκιζε απο ιερη αγανακτηση ο Αγιος Νικολαος ο θαυματουργος, Επισκοπος Μυρων, της Λυκιας, τον Αρειο για τα οσα βλασφημα ελεγε περι "κτιστου οντος", για τον Θεανθρωπο Κυριο μας;
Μηπως δεν ειχαν δικαιο και φιλανθρωπα αισθηματα, οι Αποστολοι, που ελεγαν να ελεγχονται οι αιρετικοι, και να μην εχουμε καμμια επαφη μαζι τους;
Μηπως ο ιδιος ο Κυριος, οταν απειλησε με φοβερο τροπο, οσους πλανουν και πλανωνται, οτι θα ηταν καλυτερα να μην ειχαν γεννηθει;
Μην μπερδευουμε καποια πραγματα. Ειναι λεπτα θεματα αυτα, και για μια φραση, μπορει να αλλαξει ολη η Πιστη μας, η Λατρεια μας, η πνευματικη μας αντιληψη.
Αλλο το πως πρεπει να βλεπουμε τον πλησιον γενικα στην ζωη μας, μεχρις εκει ναι, αλλα και εντελως αλλο ειναι οταν ο πρωην αδερφος, σηκωνεται και σου λεει οτι οσα πιστευεις και παρελαβες απο τους Πατερες και τον Κυριο δια Πνευματος Αγιου, δεν ισχυουν, αλλα κατσε να κανεις υπακοη σε οτι κατεβασει το κεφαλι του εκαστοτε Παπα..
Προσεξτε, ειναι πολυ λεπτα θεματα αυτα, και δεν χωραει οικονομια σε ολα τα πραγματα.
Γιατι εδω δεν μιλαμε, για καποιον που ειναι εκτος Πιστης, και πρεπει με φιλανθρωπο και ταπεινο φρονημα να τον φερουμε, να τον χειραγωγησουμε εις Χριστον.
Εδω δεν μιλαμε για καποιον με τον οποιο εχουμε, μια οποια, διαφωνια για καποιο θεμα κοσμικο.
Εδω δεν μιλαμε για ελεγχο συμπεριφορας, η αμαρτιας, η βιου, η οτιδηποτε κανει τον ανθρωπο να επιχειρει να ελεγξει καποιον.
Εδω μιλαμε για Χριστιανους, οι οποιοι επι οκτω και πλεον αιωνες ηταν εντος της Ορθοδοξου Πιστης και Παραδοσεως, δογματικα, θεολογικα, εκκλησιαστικα, και εκπιπτουν σε συνειδητη διαστρεβλωση της Αληθειας, προσβαλλοντας και βλασφημωντας το Αγιον Πνευμα, καινοτομώντας σε Σωτηριωδη θεματα της Πιστεως, μετατρεποντας την Εκκλησια του Χριστου, σε κοσμικο κρατος εξουσιας και πολιτικο παραγοντα, και με μια λεξη ποιωντας Αιρεση!
Αρα τι εφαρμογη εχει το κειμενο απο το Γεροντικο, και η αδιακριτη ευγενεια και οικονομια;
Δηλαδη να θυσιαζε την Πιστη των Πατερων, ο Αγιος Μαρκος, και ολοι οσοι προηγηθηκαν, η ακολουθησαν, για να μην "στεναχωρησει", η να μην προσβαλλει τους πλανεμενους και αιρετικους;
Να μην χαστουκιζε απο ιερη αγανακτηση ο Αγιος Νικολαος ο θαυματουργος, Επισκοπος Μυρων, της Λυκιας, τον Αρειο για τα οσα βλασφημα ελεγε περι "κτιστου οντος", για τον Θεανθρωπο Κυριο μας;
Μηπως δεν ειχαν δικαιο και φιλανθρωπα αισθηματα, οι Αποστολοι, που ελεγαν να ελεγχονται οι αιρετικοι, και να μην εχουμε καμμια επαφη μαζι τους;
Μηπως ο ιδιος ο Κυριος, οταν απειλησε με φοβερο τροπο, οσους πλανουν και πλανωνται, οτι θα ηταν καλυτερα να μην ειχαν γεννηθει;
Μην μπερδευουμε καποια πραγματα. Ειναι λεπτα θεματα αυτα, και για μια φραση, μπορει να αλλαξει ολη η Πιστη μας, η Λατρεια μας, η πνευματικη μας αντιληψη.
Αλλο το πως πρεπει να βλεπουμε τον πλησιον γενικα στην ζωη μας, μεχρις εκει ναι, αλλα και εντελως αλλο ειναι οταν ο πρωην αδερφος, σηκωνεται και σου λεει οτι οσα πιστευεις και παρελαβες απο τους Πατερες και τον Κυριο δια Πνευματος Αγιου, δεν ισχυουν, αλλα κατσε να κανεις υπακοη σε οτι κατεβασει το κεφαλι του εκαστοτε Παπα..
Προσεξτε, ειναι πολυ λεπτα θεματα αυτα, και δεν χωραει οικονομια σε ολα τα πραγματα.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
-
filotas
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4118
- Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Ποια είναι η διαφορά; (Διευκρινίζω όχι γι αυτούς που ξεκίνησαν ή εν γνώση τους υποστηρίζουν την αίρεση, αλλά τους απλούς πιστούς).dionysisgr έγραψε:Filotas, και Domna, το πνευμα με το οποιο γραφετε, ειναι μεν ορθοδοξοτατο, και πατερικο, πλην ομως στο συγκεκριμενο topic, και την περιπτωση που ασχολουμαστε, ειναι αστοχο, και εκτος θεματος.
Γιατι εδω δεν μιλαμε, για καποιον που ειναι εκτος Πιστης, και πρεπει με φιλανθρωπο και ταπεινο φρονημα να τον φερουμε, να τον χειραγωγησουμε εις Χριστον.
Εδω δεν μιλαμε για καποιον με τον οποιο εχουμε, μια οποια, διαφωνια για καποιο θεμα κοσμικο.
Εδω δεν μιλαμε για ελεγχο συμπεριφορας, η αμαρτιας, η βιου, η οτιδηποτε κανει τον ανθρωπο να επιχειρει να ελεγξει καποιον.
Εδω μιλαμε για Χριστιανους, οι οποιοι επι οκτω και πλεον αιωνες ηταν εντος της Ορθοδοξου Πιστης και Παραδοσεως, δογματικα, θεολογικα, εκκλησιαστικα, και εκπιπτουν σε συνειδητη διαστρεβλωση της Αληθειας, προσβαλλοντας και βλασφημωντας το Αγιον Πνευμα, καινοτομώντας σε Σωτηριωδη θεματα της Πιστεως, μετατρεποντας την Εκκλησια του Χριστου, σε κοσμικο κρατος εξουσιας και πολιτικο παραγοντα, και με μια λεξη ποιωντας Αιρεση!
Επίσης πρέπει να πω ότι η Δόμνα έκανε την δημοσίευσή της σε άλλο topic.
-
dionysisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4279
- Εγγραφή: Τρί Φεβ 12, 2008 6:00 am
- Τοποθεσία: Νικαια
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Ναι Νικολαε, αλλα, ο Αγιος Μαρκος ηλεγξε αυτους που ηταν υπαιτιοι της αιρεσης, δεν ηλεγξε τους απλους πιστους.
Που και σε αυτους οπως μαλλον θα ξερεις, απεκρυβησαν σκοπιμα και με μεγαλη τεχνη απο τους παπικους,
οι αληθειες της Ορθοδοξιας στην συνεχεια, γιατι μολις πηγαν στην Φερραρα οι δικοι μας οι Ορθοδοξοι, αμεσως λειτουργησαν στον Καθεδρικο Ναο, Ορθοδοξως και με το Βυζαντινο Τυπικο, και οσοι παπικοι λαϊκοι και κληρικοι πηγανε, δεν πιστευαν στα ματια και τα αυτια τους με αυτα που εβλεπαν, και τα οποια αγνοουσαν. Και αμεσως καταλαβαν ποια ειναι η αληθινη Πιστη και Λατρεια η ουρανια και η σωτηρια.
Παραπεμπω στο χρονικο της ψευδοσυνοδου Φερραρας-Φλωρεντιας, του Συροπουλου και αλλων που εγραψαν σχετικα.
Αλλα και σε αυτο που λες, παλι υπαρχει αντιλογος, ως εξης.
Να παω και εγω και να γινω μελος της.. "εκκλησιας του σατανα", που υπαρχει στην Αμερικη και στην Αγγλια, και ομως ειναι αληθεια, για οποιον δεν το πιστευει, και μετα αμα μου ζητηθει ο λογος, να πω:
Ε, καλα, εγω ενας απλος πιστος ειμαι, ζητηστε απο τον "αλλον, τα ρεστα και τις ευθυνες..
Δηλαδη, δεν καταργειται το αυτεξουσιο, και η προσωπικη ευθυνη, για τον καθενα, επειδη γεννηθηκε η ενταχθηκε σε ενα θρησκευτικο σχημα, και παει ξεμπερδεψε, και αυτο αποδεικνύεται, και απο το γεγονος, οτι πολλοι ανθρωποι, δινουν αγωνα και ξεφευγουν απο τα θανασιμα διχτυα της καθε πλανης και χαριτι Θεου, βρισκουν τον Χριστο και την Αληθινη Του, Εκκλησια.
Που και σε αυτους οπως μαλλον θα ξερεις, απεκρυβησαν σκοπιμα και με μεγαλη τεχνη απο τους παπικους,
οι αληθειες της Ορθοδοξιας στην συνεχεια, γιατι μολις πηγαν στην Φερραρα οι δικοι μας οι Ορθοδοξοι, αμεσως λειτουργησαν στον Καθεδρικο Ναο, Ορθοδοξως και με το Βυζαντινο Τυπικο, και οσοι παπικοι λαϊκοι και κληρικοι πηγανε, δεν πιστευαν στα ματια και τα αυτια τους με αυτα που εβλεπαν, και τα οποια αγνοουσαν. Και αμεσως καταλαβαν ποια ειναι η αληθινη Πιστη και Λατρεια η ουρανια και η σωτηρια.
Παραπεμπω στο χρονικο της ψευδοσυνοδου Φερραρας-Φλωρεντιας, του Συροπουλου και αλλων που εγραψαν σχετικα.
Αλλα και σε αυτο που λες, παλι υπαρχει αντιλογος, ως εξης.
Να παω και εγω και να γινω μελος της.. "εκκλησιας του σατανα", που υπαρχει στην Αμερικη και στην Αγγλια, και ομως ειναι αληθεια, για οποιον δεν το πιστευει, και μετα αμα μου ζητηθει ο λογος, να πω:
Ε, καλα, εγω ενας απλος πιστος ειμαι, ζητηστε απο τον "αλλον, τα ρεστα και τις ευθυνες..
Δηλαδη, δεν καταργειται το αυτεξουσιο, και η προσωπικη ευθυνη, για τον καθενα, επειδη γεννηθηκε η ενταχθηκε σε ενα θρησκευτικο σχημα, και παει ξεμπερδεψε, και αυτο αποδεικνύεται, και απο το γεγονος, οτι πολλοι ανθρωποι, δινουν αγωνα και ξεφευγουν απο τα θανασιμα διχτυα της καθε πλανης και χαριτι Θεου, βρισκουν τον Χριστο και την Αληθινη Του, Εκκλησια.
"ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ᾿Αμήν."
-
filotas
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 4118
- Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
- Επικοινωνία:
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Διονύση, ξεφεύγεις σα χέλι. Εδώ σ' έχω αλλού πας 
.
Ο Άγιος έκανε ότι ήταν κατά Θεόν ορθό. Είχε τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Αυτό βεβαιώνεται από την Αγιότητά του. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε; Δυστυχώς χρησιμοποιούμε τ' όνομά του για να καλύψουμε τις δικές μας αδιακρισίες. Αυτό είπα απ' την αρχή και κανείς δε μ' έπεισε για το αντίθετο.
Ο καθένας έχει την ευθύνη της επιλογής του, όταν έχει επιλογή, και με βάση αυτή θα κριθεί. Ο λογισμός μου λέει, ότι όσοι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Αληθινό Θεό και τη σπαταλήσουν, αυτοί θα κριθούν αυστηρότερα. Όσοι δεν την έχουν ή έχουν πέσει θύμα σκανδαλισμού, που τους απομάκρυνε από την αληθινή πίστη, αυτοί θα κριθούν με τη σύμφωνα με τη συνείδησή τους.
Κι όπως λένε οι Αμερικανοί: Now I rest my case.
.Ο Άγιος έκανε ότι ήταν κατά Θεόν ορθό. Είχε τη Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Αυτό βεβαιώνεται από την Αγιότητά του. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε; Δυστυχώς χρησιμοποιούμε τ' όνομά του για να καλύψουμε τις δικές μας αδιακρισίες. Αυτό είπα απ' την αρχή και κανείς δε μ' έπεισε για το αντίθετο.
Ο καθένας έχει την ευθύνη της επιλογής του, όταν έχει επιλογή, και με βάση αυτή θα κριθεί. Ο λογισμός μου λέει, ότι όσοι έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Αληθινό Θεό και τη σπαταλήσουν, αυτοί θα κριθούν αυστηρότερα. Όσοι δεν την έχουν ή έχουν πέσει θύμα σκανδαλισμού, που τους απομάκρυνε από την αληθινή πίστη, αυτοί θα κριθούν με τη σύμφωνα με τη συνείδησή τους.
Κι όπως λένε οι Αμερικανοί: Now I rest my case.
-
nikolaos-9
Re: Ξεχάσαμε τον Άτλαντα της Ορθοδοξίας; Ποτέ!
Εάν αναλογιστούμε την προσφορά αυτού του Αγίου στην Ορθοδοξία, όχι μόνο Άγιο, αλλά και ΜΕΓΑ θα πρέπει να τον αποκαλούμε! Γιατί χαρή σε αυτόν γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι και όχι κάτι ..άλλο!
Όταν ο τότε Πατριάρχης και η ακολουθία των επισκόπων του έδιναν γη και ύδωρ, προέδιδαν την Πίστη, συμφωνούσαν για το "πρωτείο", προσαρτούσαν το "φιλιόκβε" στο Σύμβολο της Πίστης κλπ κλπ σ' εκείνη την κατάπτιστη σύνοδο της Φλωρεντίας (ακολουθώντας τις πολιτικές σκοπιμότητες του βυζαντινού αυτοκράτορα), αυτός ο Άγιος μόνος του στάθηκε ως θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας και υποστηρικτής της Αιώνιας Αλήθειας. Του αξίζει κάθε τιμή από την Εκκλησία.
Η παπική εκκλησία βέβαια έως και σήμερα, τη σύνοδο της Φλωρεντίας-Φερράρας τη θεωρεί όχι μόνο έγκυρη, αλλά και ως την τελευταία Οικουμενική Σύνοδο!! Με τον πλάγιο αυτό τρόπο επισφραγίζουν την επιμονή στις κακοδοξίες τους, λέγοντας πως "εφόσο και η Ανατολική Εκκλησία συμφώνησε στα δόγματά μας, άρα τα δικά μας είναι τα σωστά!!"
Ας μη γελιόμαστε λοιπόν πως με το δημοσιοσχεσίτικο και αγαπολογίστικο "διάλογο μεταξύ των εκκλησιών" που γίνεται κάθε τρείς και λίγο, θα πειστούν να αλλάξουν έστω και μιά κεραία από τα δόγματά τους. ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ...
Όταν ο τότε Πατριάρχης και η ακολουθία των επισκόπων του έδιναν γη και ύδωρ, προέδιδαν την Πίστη, συμφωνούσαν για το "πρωτείο", προσαρτούσαν το "φιλιόκβε" στο Σύμβολο της Πίστης κλπ κλπ σ' εκείνη την κατάπτιστη σύνοδο της Φλωρεντίας (ακολουθώντας τις πολιτικές σκοπιμότητες του βυζαντινού αυτοκράτορα), αυτός ο Άγιος μόνος του στάθηκε ως θεματοφύλακας της Ορθοδοξίας και υποστηρικτής της Αιώνιας Αλήθειας. Του αξίζει κάθε τιμή από την Εκκλησία.
Η παπική εκκλησία βέβαια έως και σήμερα, τη σύνοδο της Φλωρεντίας-Φερράρας τη θεωρεί όχι μόνο έγκυρη, αλλά και ως την τελευταία Οικουμενική Σύνοδο!! Με τον πλάγιο αυτό τρόπο επισφραγίζουν την επιμονή στις κακοδοξίες τους, λέγοντας πως "εφόσο και η Ανατολική Εκκλησία συμφώνησε στα δόγματά μας, άρα τα δικά μας είναι τα σωστά!!"
Ας μη γελιόμαστε λοιπόν πως με το δημοσιοσχεσίτικο και αγαπολογίστικο "διάλογο μεταξύ των εκκλησιών" που γίνεται κάθε τρείς και λίγο, θα πειστούν να αλλάξουν έστω και μιά κεραία από τα δόγματά τους. ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ...