Η Παραβολή του Ασώτου

[Σπάρτακος]

ὁ δὲ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος Σχολάριος ἀναφέρει ὅτι, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τοῦ ὡμίλησε ὁ πατήρ, ὁ πρεσβύτερος υἱὸς «ἔχαιρε καὶ ἀπελάμβανε τὴν εὐφρόσυνον τράπεζαν ἀνυμνῶντας τὴν πατρικὴν φιλανθρωπίαν»! δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία εἶναι τελείως ἄγνωστη σήμερα, ἐνῷ καὶ πατερικὴ εἶναι καὶ ἐκκλησιαστική

Δεν συνεπάγονται όλα αυτά εκ της παραβολής, ότι έχαιρε κ.λ.π. ο μεγάλος αδελφός . Δεν μας δίδονται πληροφορίες για την πνευματική πορεία ούτε του μεγάλου ούτε του μικρού αδελφού. Πιθανώς - λέω πιθανώς - ο πατριάρχης προσπάθησε να ΄΄δικαιολογήσει΄΄ την αντίφαση που υπάρχει στην απόλυτη υποταγή και υπακοή με παράλληλη έλλειψη αγάπης. Πρόκειται για συνδυασμό που οδηγεί σε ολέθρια αποτελέσματα.

[Dionysios_Anat]

Να υποθέσω επομένως πως ο ο Σεβασμιώτατος έχει πέσει σε πλάνη; Είναι πάντως ένα καλό ερώτημα που θα το θέσω στη συνάντηση των Αθηνών, στον πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Μ.Χ.

Ἂν ῥωτᾶς ἐμένα, ἀπαντῶ ὅτι ἀσφαλῶς μπορεῖς νὰ ὑποθέσῃς ὅ,τι θέλεις, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν καταλαβαίνω γιὰ ποιά πλάνη μιλᾷς. οὔτε εἶπα οὔτε ὑπέθεσα κάτι τέτοιο. μήπως ἀπὸ κάποιο σημεῖο τῶν κειμένων μου βγαίνει κάτι τέτοιο ὡς ἐννοούμενο; παρακαλῶ νὰ μοῦ ὑποδειχθῇ, γιὰ νὰ τὸ διευκρινίσω ἢ νὰ τὸ διορθώσω. τὸν μητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης τὸν γνωρίζω πρὸ τῆς εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίας του, ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ἤμασταν συνάδελφοι στὰ γραφεῖα τῆς ἱερᾶς συνόδου. νὰ εἶσαι σίγουρος ὅτι, ἂν εἶχα νὰ τοῦ πῶ κάτι, θὰ τοῦ τὸ ἔλεγα ἀπευθείας, καὶ δὲν θὰ τὸ ἔγραφα ἐδῶ.

ὁ δὲ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος Σχολάριος ἀναφέρει ὅτι, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ τοῦ ὡμίλησε ὁ πατήρ, ὁ πρεσβύτερος υἱὸς «ἔχαιρε καὶ ἀπελάμβανε τὴν εὐφρόσυνον τράπεζαν ἀνυμνῶντας τὴν πατρικὴν φιλανθρωπίαν»! δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία εἶναι τελείως ἄγνωστη σήμερα, ἐνῷ καὶ πατερικὴ εἶναι καὶ ἐκκλησιαστική

Δεν συνεπάγονται όλα αυτά εκ της παραβολής, ότι έχαιρε κ.λ.π. ο μεγάλος αδελφός . Δεν μας δίδονται πληροφορίες για την πνευματική πορεία ούτε του μεγάλου ούτε του μικρού αδελφού. Πιθανώς - λέω πιθανώς - ο πατριάρχης προσπάθησε να ΄΄δικαιολογήσει΄΄ την αντίφαση που υπάρχει στην απόλυτη υποταγή και υπακοή με παράλληλη έλλειψη αγάπης. Πρόκειται για συνδυασμό που οδηγεί σε ολέθρια αποτελέσματα.

Θὰ παρακαλοῦσα πολὺ νὰ μὴν τεμαχίζωνται τὰ κείμενά μου καὶ νὰ μὴν ἀπομωνόνωνται τεχνηέντως φράσεις μου, διότι ἔτσι δημιουργοῦνται προϋποθέσεις παρερμηνείας τῶν ὅσων λέγω, καὶ διαμαρτύρομαι γι᾿ αὐτό. στὸ προηγούμενο μήνυμά μου viewtopic.php?f=14&t=12223&start=10#p141414 παρέθεσα μία παράγραφο, ὄχι γιὰ νὰ ὑποστηρίξω κάποια δική μου γνώμη, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσω τὰ λόγια τοῦ μέλους Shubik (viewtopic.php?f=14&t=12223&start=10#p141402) ὅτι πολλοὶ πατέρες τῆς ἐκκλησίας ἀντιμετωπίζουν μὲ θετικὸν τρόπον τὸ πρόσωπον τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ. ἡ πρότασίς μου: «δυστυχῶς αὐτὴ ἡ ἑρμηνεία εἶναι τελείως ἄγνωστη σήμερα, ἐνῷ καὶ πατερικὴ εἶναι καὶ ἐκκλησιαστική» εἶναι τὸ συμπέρασμα ὅλης τῆς παραγράφου καὶ ἀναφέρεται κατὰ πρῶτον σ᾿ αὐτὴν τὴν θετικὴ στάσι τῶν ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων γενικῶς καὶ ὄχι εἰδικῶς στὴν φράσι τοῦ ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου (μνήμη 25 αὐγούστου), ἡ ὁποία παρετέθη ὡς παράδειγμα.

Στὸ παρὸν θέμα δὲν διετύπωσα κάποια δική μου ἄποψι, οὔτε προέκρινα μία καὶ ἀπέκλεισα τὶς ἄλλες, σεβόμενος μὲ ἀνοιχτὸ μυαλὸ τὶς διάφορες ἑρμηνεῖες, ἀλλὰ τόσον ὁ Shubik ὅσον καὶ ἐγὼ δώσαμε παραπομπὲς καὶ μαρτυρίες σὲ διάφορες ἑρμηνευτικὲς ἀπόψεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ ἐν πολλοῖς ἄγνωστη θετικὴ στάσις ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ἔναντι τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ. ὁ Shubik στὸ μηνυμά του, ποὺ παρέπεμψα, ἀναφέρει καὶ σὲ ποιὸ γραφικὸ χωρίο στηρίζεται ἡ θετικὴ ἑρμηνεία τῶν πατέρων, ὁπότε εἶναι περιττὸν νὰ τὸ ἐπαναλάβω, ἐφόσον παραθέτω τὴν παραπομπή του. δὲν ξέρω τελικῶς πόσοι καταλαβαίνουν τὶς μαρτυρίες ποὺ παραθέτουμε καὶ πόσοι ἔχουν διάθεσι νὰ τὶς καταλάβουν.

᾿Απὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ἂν κάποιοι νομίζουν ὅτι κατανοοῦν εἰς βάθος τὴν Βίβλο περισσότερο καλλίτερα καὶ πνευματικώτερα ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς ἐκκλησίας, καὶ μποροῦν νὰ ἀποφθέγγωνται δογματικῶς, νὰ κρίνουν, νὰ κατακρίνουν, νὰ δέχωνται ἢ νὰ ἀπορρίπτουν τὶς γνῶμες πατέρων καὶ ἄλλων ἑρμηνευτῶν μὲ βάσι τὴν γνώμη τους ἢ μὲ βάσι κάποια νεωτέρα ἱερὰ παράδοσι διαφορετικὴ ἀπὸ τὴν ἱερὰ παράδοσι ποὺ μᾶς παραδίδει ἡ ἐκκλησία, μὲ γειά τους καὶ χαρά τους. ἐγὼ ἄλλα πράγματα ἔμαθα ἀπὸ τοὺς πνευματικούς μου πατέρες καὶ κατηχητές μου.

Ἂν κανεὶς ἔχῃ ἀπορίες γιὰ τὸ τί λέγουν οἱ ἀρχαῖοι πατέρες καὶ διδάσκαλοι καὶ ἄλλοι παλαιοὶ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς καὶ ἀπὸ ποῦ ἐξάγουν τὶς ἑρμηνεῖές των, μπορεῖ νὰ ἀνατρέξῃ στὰ κείμενά τους, κάνοντας ἀρχὴ –ἂν θέλῃ– ἀπὸ τὶς ἀναφορὲς τοῦ Shubik καὶ ἐμοῦ. δυστυχῶς μὲ τὶς ἀσθενεῖς μου δυνάμεις τόσα μόνον μπορῶ νὰ προσφέρω, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν ἐπανέρχομαι στὸ θέμα, διότι θὰ ἐπαναλαμβάνω τὰ ἴδια. «Τὴν ἀρχὴν ὅ τι καὶ λαλῶ ὑμῖν» (᾿Ιω 8,25).

[aposal]

Διονύση θέλω να είμαι σαφής: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης ήταν ξεκάθαρος, ερμηνεύοντας την παραβολή του ασώτου υιού:
Ο νεώτερος αδελφός παρ' ότι ζούσε ασώτως μετανοεί και έρχεται στην οικογένεια του Πατέρα, δηλαδή σώζεται, ενώ ο τυπικά σωστός πρεσβύτερος αδελφός αποδεικνύει ότι δεν έχει μέσα σου αγάπη Θεού και ΔΕΝ δέχεται να μπει στον οίκο του πατρός του, επομένως χάνεται.
Είναι σαφης η ερμηνεία του Σεβασμιωτάτου. Αυτό όμως που λέτε ότι κάποιοι πατέρες αντιμετωπίζουν τον πρεσβύτερο υιό θετικά (κάποιοι μάλιστα τον ονομάζουν άγιο) έρχεται σε τόσο μεγάλη αντίθεση από την ερμηνεία του Σεβασμιωτάτου, ώστε να μιλάμε για πλάνη (της μιας, ή της άλλης πλευράς).
Εάν εννοείτε ως αγία την συμπεριφορά του πρεσβυτέρου αδελφού πριν απο το γεγονός της μετάνοιας και επιστροφής του νεώτερου, θα διαφωνήσω. Το αν ήταν άγιος ή όχι δεν το ξέρουμε, ούτε φαίνεται μέσα από την παραβολή. Υπάκουος ναι, αλλά σαν ευσυνείδητος υπάλληλος. Εξ άλλου τα λόγια του "τόσα χρόνια σε δουλεύω" δείχνουν τον ζήλο του υπαλλήλου που θεωρεί ότι είχε καλή απόδοαση και δικαιούται προαγωγή.
Είναι δυνατόν να ήταν άγιος αυτός που δεν χαίρεται από την αναγέννηση (και σωτηρία) του αδελφού του;
Αυτός που δεν θέλει να μπει στον οίκο του πατρός του;
Αυτός που λέει στον πατέρα του (Θεό) ότι δεν είναι δίκαιος κριτής;
Την κουβέντα του πατέρα "εσύ πάντοτε μαζί μου είσαι και ό,τι έχω είναι δικό σου" θα μπορούσε να τη πει ο Θεός και τους πρωτόπλαστους, που ζούσαν μαζί Του και μάλιστα ΜΕΣΑ στον Παράδεισο, αλλά ως γνωστόν, αυτοί δεν ήσαν άγιοι.

[Shubik]

Αγαπητέ aposal,
Επί της ουσίας του θέματος δεν έχω να προσθέσω τίποτε καινούριο. Σου προτείνω να ψάξεις να βρεις ερμηνεία προ του διαφωτισμού που να κατακρίνει τον πρεσβύτερο αδελφό. Νομίζω πως δεν θα τα καταφέρεις. Θεωρώ πως συχνά χρησιμοποιούμε βαριές εκφράσεις για ασήμαντα θέματα. Ο άγιος Σισανίου και Σιατίστης είναι ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος που τον εκτιμώ απεριόριστα. Το γεγονός πως χρησιμοποίησε τη νεωτερική ερμηνεία της παραβολής δε σημαίνει πως βρίσκεται σε πλάνη. Κάθε ερμηνεία έχει να προσφέρει τα δικά της συμπεράσματα και να παιδαγωγήσει με διαφορετικό τρόπο. Με στενοχωρεί πάρα πολύ η ευκολία που οι χριστιανοί εκστομίζουμε βαριές λέξεις όπως πλάνη, αιρετικός, οικουμενιστής κτλ.
Αγαπητέ Διονύση,
σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους που με έπεισαν για την αξία των βιβλικών μελετών σε κάθε επίπεδο. Μακάρι όλοι να μελετούσαν την Αγία Γραφή (μέσω των Πατέρων) με την ίδια προθυμία που διαβάζουν για τα θαύματα και τους βίους των γεροντάδων. Δυστυχώς, ακόμα και σε κυρήγματα πιο πολύ ακούγονται τα ονόματα αγίων γεροντάδων παρά το Όνομα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

[Dionysios_Anat]

Διονύση θέλω να είμαι σαφής: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης ήταν ξεκάθαρος, ερμηνεύοντας την παραβολή του ασώτου υιού:
Ο νεώτερος αδελφός παρ' ότι ζούσε ασώτως μετανοεί και έρχεται στην οικογένεια του Πατέρα, δηλαδή σώζεται, ενώ ο τυπικά σωστός πρεσβύτερος αδελφός αποδεικνύει ότι δεν έχει μέσα σου αγάπη Θεού και ΔΕΝ δέχεται να μπει στον οίκο του πατρός του, επομένως χάνεται.
Είναι σαφης η ερμηνεία του Σεβασμιωτάτου. Αυτό όμως που λέτε ότι κάποιοι πατέρες αντιμετωπίζουν τον πρεσβύτερο υιό θετικά (κάποιοι μάλιστα τον ονομάζουν άγιο) έρχεται σε τόσο μεγάλη αντίθεση από την ερμηνεία του Σεβασμιωτάτου, ώστε να μιλάμε για πλάνη (της μιας, ή της άλλης πλευράς).
Εάν εννοείτε ως αγία την συμπεριφορά του πρεσβυτέρου αδελφού πριν απο το γεγονός της μετάνοιας και επιστροφής του νεώτερου, θα διαφωνήσω. Το αν ήταν άγιος ή όχι δεν το ξέρουμε, ούτε φαίνεται μέσα από την παραβολή. Υπάκουος ναι, αλλά σαν ευσυνείδητος υπάλληλος. Εξ άλλου τα λόγια του "τόσα χρόνια σε δουλεύω" δείχνουν τον ζήλο του υπαλλήλου που θεωρεί ότι είχε καλή απόδοαση και δικαιούται προαγωγή.
Είναι δυνατόν να ήταν άγιος αυτός που δεν χαίρεται από την αναγέννηση (και σωτηρία) του αδελφού του;
Αυτός που δεν θέλει να μπει στον οίκο του πατρός του;
Αυτός που λέει στον πατέρα του (Θεό) ότι δεν είναι δίκαιος κριτής;
Την κουβέντα του πατέρα "εσύ πάντοτε μαζί μου είσαι και ό,τι έχω είναι δικό σου" θα μπορούσε να τη πει ο Θεός και τους πρωτόπλαστους, που ζούσαν μαζί Του και μάλιστα ΜΕΣΑ στον Παράδεισο, αλλά ως γνωστόν, αυτοί δεν ήσαν άγιοι.

᾿Αγαπητὲ Aposal, εἰλικρινῶς εἶναι ἡ τελευταία φορὰ ποὺ ἀσχολοῦμαι καὶ ἀπαντῶ σὲ τέτοια μηνύματα καὶ παρακαλῶ τόσον ἐσένα ὅσον καὶ ὁποιονδήποτε ἄλλον νὰ μὴ μοῦ ξανααπευθύνετε προσωπικῶς τὸν λόγο σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα. στὸ κάτω κάτω δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ μὲ καλῆτε σὲ ἀπολογία γιὰ πράγματα ποὺ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ. δὲν μποροῦμε νὰ συνεννοηθοῦμε, λὲς καὶ μιλοῦμε δύο διαφορετικὲς ξένες γλῶσσες!

᾿Επιπλέον δὲν ἔχω τὴν πολυτέλεια τοῦ χρόνου νὰ ἀσχολοῦμαι τόσον πολύ. ἔχω πολὺν φόρτον ἐργασιῶν. λέγω λοιπὸν ἐπιγραμματικῶς τὰ ἑξῆς.

1. Συνεχίζεις νὰ ἀντιμετωπίζῃς τὰ ὅσα εἶπα σὰν νὰ εἶναι δικές μου ἀπόψεις καὶ ὄχι σὰν γνῶμες ἁγίων πατέρων τῆς ἐκκλησίας μας! δὲν ξέρω ἂν τὸ ἀντιλαμβάνεσαι αὐτὸ ποὺ λέγω ἐδῶ. μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχω διατυπώσει δική μου γνώμη, οὔτε ἐπιχειρηματολόγησα ὑπὲρ τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης ἑρμηνείας, ἀλλὰ ἁπλῶς ἐνημέρωσα.

2. Δὲν εἶπα πρῶτος ἐγὼ γιὰ τὴν θετικὴ στάσι κάποιων ἐκκλησιαστικῶν πατέρων, ἀλλὰ ἄλλος· ἐγὼ ἁπλῶς ἐπιβεβαίωσα ὅτι πράγματι ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἑρμηνευτικὴ ἄποψι. γιατί λοιπὸν ἀπευθύνεσαι εἰδικῶς σὲ μένα νὰ σοῦ λύσω τὶς ἀπορίες; ἀλλὰ ἂν σὲ ἐνδιαφέρῃ τόσο πολύ, πήγαινε νὰ διαβάσῃς τί γράφουν οἱ πατέρες. προσωπικῶς δὲν ἐνδιαφέρομαι νὰ συζητήσω μαζί σου ἢ μὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον κάτι τέτοιο, διότι δὲν τὸ ξεκίνησα ἐγώ. δὲν πιστεύεις ὅτι αὐτὴ ἡ ἄποψις εἶναι ἀρχαίων ἐκκλησιαστικῶν ἑρμηνευτῶν; νομίζεις ὅτι σοῦ λέω ψέματα; νομίζεις ὅτι τὰ ἔχω βγάλει ἀπὸ τὸ μυαλό μου; εἰλικρινῶς ἀπορῶ! τέλος πάντων, ἂν κάποιοι δὲν θέλουν νὰ ξέρουν τί διδάσκουν οἱ πατέρες, δικαίωμά τους!

3. Προφανῶς ἔχεις παρανοήσει κάτι. ἀρχικῶς ζήτησα, ἂν ὑπάρχῃ, κάποια πατερικὴ παραπομπὴ γιὰ μία διαδεδομένη σήμερα ἄποψι γιὰ τὴν ἐν λόγῳ παραβολή, καὶ οὐδὲν ἕτερον. ὅταν σὲ μήνυμά σου ἀνέφερες κάτι ποὺ εἶπε ὁ μητροπολίτης Σισανίου καὶ Σιατίστης ἐγὼ ἀνέφερα καὶ ἄλλους ἑρμηνευτὲς ποὺ λένε τὸ ἴδιο ἢ κάτι παραπλήσιο!

4. Δὲν σχολίασα πουθενά, καὶ μάλιστα ἀρνητικά, τὴν κηρυγματικὴ ἀνάλυσι τοῦ μητροπολίτου, οὔτε διεφώνησα κάπου μὲ τὶς ἄλλες ἑρμηνεῖες ποὺ προσέφερες ἐσὺ καὶ οἱ ἄλλοι συμμετέχοντες. μάλιστα μήπως δὲν πρόσεξες ἢ δὲν κατανόησες αὐτὸ τὸ μήνυμά μου: viewtopic.php?f=14&t=12223&start=10#p141284 , ὅπου ἔγραψα ἐπὶ λέξει· «ἐπίσης ἀρχαῖοι ἑρμηνευταὶ ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως συνδέουν τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου, καὶ νομίζω ὅτι καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐπίσης χρήσιμο ἑρμηνευτικὸ κλειδί».

5. Στὴν σκέψι σου ὑπάρχει ἀπολυτότης, τὴν ὁποία ὑπερασπίζεσαι μὲ κάποιο πάθος, νομίζω. «ἢ ἡ μία ἄποψι θὰ εἶναι σωστὴ ἢ ἡ ἄλλη· καὶ ἡ μία εἶναι ἀντίθετη τῆς ἄλλης». ἀγνοεῖς μήπως ὅτι σὲ πολλὲς περιπτώσεις μπορεῖ νὰ ὑπάρχουν καὶ δύο ἢ καὶ τρεῖς ἑρμηνεῖες βιβλικῶν σημείων, διαφορετικὲς μὲν ἀλλὰ ἐξίσου ὀρθόδοξες; ἀγνοεῖς ὅτι ἐπισήμως ἡ ἐκκλησία ἔχει ἀποφανθῆ σὲ οἰκουμενικὲς καὶ ἄλλες μεγάλες συνόδους ὅτι ἀκόμη καὶ γιὰ δογματικὰ χωρία εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξουν δύο ἢ περισσότερες διαφορετικὲς ἑρμηνεῖες ἐξίσου ὀρθόδοξες;

6. Τέλος πάντων, μὲ μία λέξι· ἡ ἀντίληψίς σου ὅτι μία πατερικὴ ἑρμηνεία δεικνύει ὡς πλανεμένους ὅλους τοὺς συγχρόνους ἐξηγητὰς εἶναι προσωπική σου παρερμηνεία. κάνεις καὶ τὸ ἑξῆς ἑρμηνευτικὸ λάθος· ὁρμώμενος ἀπὸ τὴν σύγχρονη ἀρνητικὴ θεώρησι τῆς στάσεως τοῦ πρεσβυτέρου υἱοῦ ἀποπειρᾶσαι νὰ δείξῃς ὅτι καὶ ἡ προτέρα διαγωγή του ἦταν ἐπίσης ἐφάμαρτη καὶ ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀρετῆς. ἀγαπητέ μου, ἡ ἁγιότης δὲν εἶναι μία κατάστασις στατικὴ καὶ μόνιμος. μπορεῖ κάποιος νὰ βρίσκεται στὴν ἁγιότητα καὶ νὰ τὴν χάσῃ σὲ κάποια δεδομένη στιγμή. τέλος πάντων δὲν ἔχει νόημα νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ αὐτά, διότι συνεχίζεις πεισμόνως νὰ ἀντιπαραθέτῃς τὴν ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΓΝΩΜΗ, μία ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ, ἐνάντια στὴν γνώμη ἁγίων τῆς ἐκκλησίας, στὴν ὁλοφάνερη ἐπιθυμία σου νὰ ἀντιπαρατεθῇς μαζί μου (εἰλικρινῶς ἀγνοῶ γιὰ ποιό λόγο). δὲν πρόκειται νὰ σὲ ἀκολουθήσω. μπορεῖς νὰ συνεχίσῃς μόνος σου.

Αγαπητέ aposal,
Επί της ουσίας του θέματος δεν έχω να προσθέσω τίποτε καινούριο. Σου προτείνω να ψάξεις να βρεις ερμηνεία προ του διαφωτισμού που να κατακρίνει τον πρεσβύτερο αδελφό. Νομίζω πως δεν θα τα καταφέρεις. Θεωρώ πως συχνά χρησιμοποιούμε βαριές εκφράσεις για ασήμαντα θέματα. Ο άγιος Σισανίου και Σιατίστης είναι ένας πολύ ξεχωριστός άνθρωπος που τον εκτιμώ απεριόριστα. Το γεγονός πως χρησιμοποίησε τη νεωτερική ερμηνεία της παραβολής δε σημαίνει πως βρίσκεται σε πλάνη. Κάθε ερμηνεία έχει να προσφέρει τα δικά της συμπεράσματα και να παιδαγωγήσει με διαφορετικό τρόπο. Με στενοχωρεί πάρα πολύ η ευκολία που οι χριστιανοί εκστομίζουμε βαριές λέξεις όπως πλάνη, αιρετικός, οικουμενιστής κτλ.
Αγαπητέ Διονύση,
σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Είχα την τύχη να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους που με έπεισαν για την αξία των βιβλικών μελετών σε κάθε επίπεδο. Μακάρι όλοι να μελετούσαν την Αγία Γραφή (μέσω των Πατέρων) με την ίδια προθυμία που διαβάζουν για τα θαύματα και τους βίους των γεροντάδων. Δυστυχώς, ακόμα και σε κυρήγματα πιο πολύ ακούγονται τα ονόματα αγίων γεροντάδων παρά το Όνομα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού.

᾿Αγαπητὲ Shubik, ἐγὼ σὲ εὐχαριστῶ γιὰ τὰ ὅσα χρήσιμα συνεισέφερες στὸ παρὸν θέμα, τὰ ὁποῖα μὲ καλύπτουν ἀπόλυτα καὶ στὰ ὁποῖα βρισκόμαστε ὁμογνωμοῦντες. σὲ εὐχαριστῶ γιὰ τὴν πολύτιμη βοήθειά σου, διότι, ἂν ἔχω καταλάβει καλά, ἐγὼ εἶμαι τὸ «κόκκινο πανὶ» ἐδῶ μέσα, καὶ μᾶλλον ἐνοχλεῖ ἡ παρουσία μου καὶ ἡ συμμετοχή μου! εἶναι παρήγορο νὰ συναντᾷ κανεὶς ἀνθρώπους ποὺ διατηροῦν τὴν νηφαλιότητά τους καὶ τὴν δυνατότητα νὰ σκέπτωνται ὀρθὰ καὶ λογικὰ καὶ κυρίως ἐκκλησιαστικά. εὔχομαι ἕνας τέτοιος παρήγορος καὶ ἐλπιδοφόρος χῶρος νὰ καταστῇ καὶ τὸ παρὸν βῆμα ἠλεκτρονικοῦ διαλόγου. νὰ εἶσαι καλά.

[Σπάρτακος]

Με κάθε ειλικρίνεια αγαπητέ Διονύση σε βεβαιώ ότι χαίρομαι για τον συγκροτημένο λόγο σου, και πιστεύω επίσης ότι έχεις να προσφέρεις πολλά στην όποια σοβαρή συζήτηση διεξάγεται, επομένως αδικείς και τον εαυτό σου μιλώντας για ΄΄κόκκινα πανιά’’ και εμάς που έχουμε γνώμη ή διερευνούμε την γνώμη και την άποψη του κάθε αδελφού, ή τολμούμε να διαφωνούμε. Ο Απόστολος εξέθεσε τους ενδοιασμούς του και τίποτε περισσότερο.
Στο τέλος για να μην ΄΄κατηγορηθούμε΄΄ για οτιδήποτε, αντί για την γνώμη μας θα καταντήσουμε να κάνουμε παράθεση πατερικών κειμένων , με υπακοή και υποταγή στη γνώμη τους ( και όχι σαν ελεύθεροι άνθρωποι που εκτιμούμε, σεβόμαστε και λαμβάνουμε υπ’ όψιν και από αγάπη, πρώτα και κύρια τον λόγο τους) οπότε σύντομα θα έχουμε την τύχη του μεγάλου αδελφού της παραβολής, ή του Φαρισαίου σε αντιδιαστολή με τον Τελώνη, ή του Φαρισαίου που υπεδέχθη στο σπίτι του τον Κύριο και που δεν του προσέφερε νερό να πλύνει τα πόδια Του από τη σκόνη του δρόμου, σε αντιδιαστολή με την αμαρτωλή γυναίκα που το έκανε με τα δάκρυα της μετάνοιάς της καταφιλούσα τους πόδας Του.
Κατά τα άλλα ο λόγος σου είναι σαφής, πιστεύω ότι όταν διαφωνώ ή έχω ενδοιασμούς για ένα μέρος και όχι για το σύνολο της τοποθετήσεως του άλλου, έχω το δικαίωμα να επικεντρώνω στην διαφωνία μου στο μέρος αυτό και να μην κατηγορούμαι ότι κρίνω αποσπασματικά.
Όφειλες δηλαδή να αντιληφθείς αυτό που ήταν προφανές, ότι δηλαδή η τοποθέτησή μου ήταν στην γνώμη του Πατριάρχη, και απο πουθενά δεν φαίνεται ότι την εξέλαβα ή τοποθετήθηκα σε αυτή ως δική σου γνώμη.

[aposal]

Ουδέν σχόλιον παρά μόνον ένα: Κανείς εδώ μέσα δεν επιβάλει απόψεις, πολύ περισσότερο εγώ, ώστε, μετά, να ελέγχω τον οποιοδήποτε και να τον καλώ σε απολογία.
Δεν είναι δικό μου το φόρουμ. Είμαι κι εγώ επισκέπτης, όπως όλοι μας. Εδώ μέσα γίνεται μια αντιπαράθεση απόψεων. Προσπαθώ να κατανοήσω πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν δύο απόψεις, που εμένα μου φαίνονται πολύ διαφορετικές. Εάν το ύφος μου ήταν έντονο, ζητάω συγγνώμη. Αποτελεί κι αυτό αλάνθαστο σημάδι της μεγάλης αμαρτωλότητάς μου.
Σχετικά με το θέμα θα ρωτήσω έναν πνευματικό που τον εμπιστεύομαι απόλυτα και θα επανέλθω.

[Shubik]

Αγαπητέ aposal,
Πέρα από τον πνευματικό που θα ρωτήσεις θα σου πρότεινα να διαβάσεις το λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου περι της παραβολής του ασώτου. Θα δεις πως τον πρεσβύτερο υιό τον αποκαλεί συνέχεια δίκαιο και δοξολογεί ο άγιος τον Θεό που ο Πατέρας με τη συμπεριφορά του και τον πεσόντα έσωσε και τον δίκαιο δεν τον άφησε να γίνει δούλος του φθόνου. Κατανοώ την εμπιστοσύνη που όλοι έχουμε στους πνευματικούς αλλά τα κείμενα των Πατέρων γράφτηκαν για να τα διαβάζουμε όλοι μας, όχι μόνο οι πνευματικοί.

[angieholi]

Η παραβολή του ασώτου - Ιωάννου Χρυσοστόμου
http://www.imka.gr/i-paravoli-tou-asoto ... rusostomou

ελπίζω να βρήκα το σωστό λόγο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου περι της παραβολής του ασώτου.
Αυτός είναι κ. Shubik;

[Shubik]

Angieholie είσαι φοβερή. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ, με γλίτωσες από πληκτρολόγηση κειμένου. Μόνο σε παρακαλώ λέγε με shubik ή Άρι.