Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία

[aggelosmin]

ΠΡΟΡΑΤΙΚΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

Μια μερα ηλθε στο σταρετς Ζωσιμα μια γριουλα με μια νεα κοπελα υγιεστατη, πανω στην ακμη της που ηταν συγγενης της. Ξαφνικα ο Σταρετς ειπε στην κοπελα:
Aυριο να μεταλαβεις τα αχραντα μυστηρια του Χριστου αφου πρωτα σε εξομολογησω. Τωρα ομως πηγαινε και πλυνε τα σκαλοπατια μου.Εΐναι σχεδον καθαρα αλλα σου τα λεω αυτα γιατι σε καθε σκαλοπατι θα θυμηθεις τις αμαρτιες σου και θα κανεις μετανοια. Κι οταν τα σκουπισεις και στεγνωσουν, τοτε θα θυμηθεις ολα τα σταδια της ψυχης ως τη Δευτερα Παρουσια. Οταν η κοπελα πηγε να πλυνει τα σκαλοπατια η συγγενης της ρωτησε καταπληκτη το σταρετς.
-Γιατι πρεπει να κοινωνησει αυριο?μα δεν χρειαζεται νηστεια?δεν εχει ετοιμαστει, η υγεια της ειναι ακμαζουσα.Δεν πρεπει να νηστεψει πρωτα?
-Αυριο θα καταλαβεις γιατι δεν πρεπει να αναβαλλει την Θεια Κοινωνια.Ελατε εδω μετα την πρωτη λειτουργια και θα κουβεντιασουμε...
Οταν τελειωσε η κοπελα το πλυσιμο των σκαλοπατιων ο σταρετς την εξομολογησε και της διαβασε συγχωρητικη ευχη για ολες τις αμαρτιες της ζωης της. Υστερα την κοιταξε με ιδιαιτερη στοργη και πατρικη αγαπη. Εδωσε και στις δυο να πιουν τσαι και τις χαιρετησε.
Την αλλη μερα η κοπελα κοινωνησε και εφτασε στο σπιτι εξαιρετικα καλα και χαρουμενη. Η συγγενης της ειχε ψησει πιττες και πηγε να βαλει το σαμοβαρι. Η κοπελα καθισε σε μια καρεκλα και φαινοταν πως νυσταζε. Ο Κυριος πηρε την ψυχη της χωρις οδυνη, σε μια στιγμη.
Καταπληκτη απο το θανατο της η γριουλα ετρεξε στον Γεροντα, που τον βρηκε να προσευχεται για την αναπαυση της ψυχης της κοπελας που μολις ειχε αναπαυτει.
-Τωρα γιατι στενοχωριεσαι? Ηξερα εγω οτι ο Κυριος θα την επαιρνε και αυτος, ειναι ο λογος που της εδωσα την ευλογια να κοινωνησει τοσο βιαστικα.

<<Αποσπασμα απο το βιβλιο ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ>> Κεφ.Δ ΨΥΧΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ

[angieholi]

2. Μνήμη Θεού

Σαν παύση ο νούς να σκέπτεται τον Θεόν, κυριεύεται ο άνθρωπος από τα κατώτερα πάθη, έλεγε ο Αββάς Θεωνάς.

*********************************************************************************************************

Είναι ν'απορή κανείς με τις παραδοξότητες του ανθρώπου, λέγει κάποιος Γέροντας. Προσεύχεται, νιώθοντας πως ο Θεός είναι παρών κι ακούει την προσευχή του και συγχρόνως αμαρτάνει με τόση αφροντισιά, σαν ν'απουσιάζει ο Θεός και να μη βλέπη τις ανομίες του.

*********************************************************************************************************

Αν κατορθώσης να έχης πάντοτε μπροστά στα μάτια σου τον Θεό, λέγει άλλος Πατήρ, είτε πλαγιάζεις να κοιμηθής, είτε σηκώνεσαι από το στρώμα ή οποιαδήποτε εργασία κάνεις, δεν θα τολμήση ποτέ να σε βλάψη ο διάβολος. Θα σε σκεπάζη η χάρις του Θεού, όσο ο νούς σου είναι μαζί του ενωμένος.

*********************************************************************************************************

Αλλοίμονο σε μας, θρηνεί κάποιος Γέροντας. Ντρεπόμαστε να κάνωμε κακή πράξι μπροστά στους ανθρώπους και δεν ντρεπόμαστε, ούτε φοβόμαστε ν'ασεβούμε και ν'αμαρτάνωμε ενώπιον του Θεού που γνωρίζει όλα τ'απόκρυφα της καρδιάς μας.

*********************************************************************************************************

Κάποτε ρώτησαν οι Αδερφοί τον Αββά Σιλουανό:
- Τι καλό έχεις κάνει στην ζωή σου, Αββά, για να σου χαρίση τόση διάκριση και σοφία ο Θεός;
- Δεν άφησα ποτέ στο νού μου σκέψι που να δυσαρεστή τον Θεό, αποκρίθηκε ταπεινά εκείνος.


3. Πνευματική καρποφορία

Κάποιος Αδερφός ρώτησε μια μέρα ένα έμπειρο Γέροντα, με τι τρόπο πρέπει να καλλιεργή ο άνθρωπος τον εσωτερικό του κόσμο, για να έχη πνευματική καρποφορία.
- Τρία πράγματα είναι απαραίτητα για την καλλιέργεια της ψυχής: πρώτον, η ησυχία, δεύτερον, η προσευχή και, τρίτον η αυτογνωσία. Αυτή η τελευταία επιτυγχάνεται, όταν μάθη ο άνθρωπος να μη προσέχη τα σφάλματα του άλλου, παρά μόνο τα δικά του. Αν επιμείνη σ'αυτά, δε θ'αργήση να καρποφορήση η ψυχή σ'όλες τις άλλες αρετές.

*********************************************************************************************************

Αν αξιώθηκες να λάβης κάποιο χάρισμα πνευματικό, συμβουλεύει κάποιος Πατήρ, μην υψηλοφρονής γι'αυτό. Τίποτε καλό δεν έχεις, που να μην προέρχεται από τον Θεό. Αν λοιπόν δεν πολιτεύεσαι σύμφωνα με το θέλημα Του, θ'αφαιρέση από σένα το δικό Του χάρισμα και θα το δώση σ'άλλον πιο ταπεινό και αγαθό.

[angieholi]

Λένε για κάποιο Γέροντα πως 7 ολόκληρα χρόνια προσευχόταν να του δώση ο Θεός κάποιο πνευματικό χάρισμα. Όταν επί τέλους το έλαβε, πήγε να το πη σ'ένα γείτονα του διακριτικό Πατέρα.
- Μεγάλος κόπος, έκανε εκείνος, κουνώντας το κεφάλι του. Πήγαινε να κάνης άλλα 7 χρόνια προσευχή να σου το αφαιρέση ο Θεός, γιατί δεν σε συμφέρει.
Ο Γέροντας υπήκουσε και προσευχήθηκε, ώσπου του πήρε πάλι ο Θεός το χάρισμα που τόσο επίμονα ζητούσε.

*********************************************************************************************************

Κάποιος άλλος Γέροντας επισκέφθηκε ένα από τους Πατέρας. Έψησε εκείνος λίγα όσπρια να τον φιλοξενήση. Όταν έδυσε ο ήλιος, πρότεινε στον επισκέπτη του να πουν την προσευχή τους, πριν καθίσουν στην τράπεζα. Ο άλλος δέχτηκε πρόθυμα. Άρχισαν. Τότε ο μεν ένας είπε απ'έξω ολόκληρο το ψαλτήρι, ενώ ο άλλος αποστήθισε τους δύο μεγάλους Προφήτας. Έτσι ξημερώθηκαν κι έφυγε ο επισκέπτης χωρίς κανένας από τους δύο να θυμηθή το φαγητό, που τους περίμενε στην τράπεζα.

*********************************************************************************************************

Σ'ενα πολύ ταπεινό Μοναχό φάνηκε ο διάβολος, σαν Άγγελος φωτεινός, και του είπε, για να τον ρίξη σε υψηλοφροσύνη:
- Εγώ είμαι ο Γαβριήλ κι ήλθα να σε χαιρετήσω, γιατί έχεις πολλές αρετές και σου αξίζει.
- Κύττα μην έχεις κάνει λάθος, αποκρίθηκε, χωρίς να χάση την ψυχραιμία του ο ταπεινός Καλόγερος. Εγώ ζώ ακόμη στην αμαρτία και γι'αυτό δεν είμαι άξιος να βλέπω Αγγέλους.

*********************************************************************************************************

Ωδήγησαν κάποτε στον Αββά Λογγίνο ένα δυστυχή δαιμονισμένο και τον παρακαλούσαν να τον κάνη καλά.
- Δεν έχω τέτοιο χάρισμα, έλεγε εκείνος, με ταπεινοσύνη. Πηγαίνετε στον Αββά Ζήνωνα. Εκείνος με την προσευχή του μπορεί να διώξη το δαιμόνιο.
Πήγαν τον άνθρωπο στον Αββά Ζήνωνα. Εκείνος τον λυπήθηκε κι άρχισε να εξορκίζη το πονηρό πνεύμα να φύγη από το βασανισμένο πλάσμα.
Το δαιμόνιο άρχισε ν'αγριεύη και ξαφνικά φώναξε στον Γέροντα:
- Μήπως νομίζεις πως για λόγου σου φεύγω; Ο Αββάς Λογγίνος προσεύχεται αυτή τη στιγμή κι η δική του προσευχή δε μ'αφήνει να σταθώ. Σε σένα δε δίνω καμία σημασία.

*********************************************************************************************************

Ένας αρχάριος Μοναχός ρώτησε κάποιο Γέροντα πως σε μερικούς ανθρώπους έχει δοθή το χάρισμα να βλέπουν αποκαλύψεις και να μαθαίνουν ουράνια μυστήρια.
- Μη μακαρίζεις μόνο αυτούς, παιδί μου, αποκρίθηκε ο σοφός Γέροντας, μα πιο πολύ εκείνους που βλέπουν διαρκώς τις αμαρτίες τους, ανακαλύπτουν τις αδυναμίες τους και γνωρίζουν καλά τον ευατό τους.
- Πριν λίγες μέρες, Αββά, είπε πάλι ο Αδερφός, είδα ένα Μοναχό να βγάζη δαιμόνιο από κάποιον άρρωστο και τον εθαύμασα.
- Εγώ δεν επιθύμησα ποτέ, αποκρίθηκε ο Γέροντας, να διώχνω δαιμόνια και να γιατρεύω αρρώστιες. Παρακαλώ μόνο το Θεό να μη γίνω περίγελως του Σατανά κι αγωνίζομαι να καθαρίσω το μυαλό μου από πονηρές σκέψεις. Αν το κατορθώσω, τότε θα είμαι άξιος θαυμασμού. Όποιος πετύχει να καθαρίση την ψυχή του από αμαρτίες κι αγαπά τον Θεό και τον πλησίον του, θα κληρονομήση την αιώνιο ζωή μαζί με τους θαυματουργούς Πατέρας.

*********************************************************************************************************

Επιθυμείς, Αδερφέ, να διώχνης δαιμόνια; ρωτά ο Αββάς Πιτυρίων, ο μαθητής του Οσίου Αντωνίου. Μάθε τώρα να υποτάσσης τα πάθη σου. Όποιο πάθος βγάλεις από μέσα σου, διώχνεις μαζί και το δαιμόνιο που το προκαλεί, γιατί κάθε πάθος έχει και το δαιμόνιο του. Νικώντας τα πάθη, διώχνεις και τον διάβολο που τα υποκινεί.

[irida]

ΓΙΝΟΥ ΤΑΠΕΙΝΟΣ. Οπως΅η χαρις πλησιαζει την ταπεινοφροσυνη, ετσι και η υπεριφανεια φερνει οδυνηρες καταστασεις. Στην ταπεινωσυνη ερχεται αφθονο το ελεος του Θεου. Στην δε υπεριφανειαπου εχει γνωρισμα την σκληροκαρδια, και την ολιγοπιστια, συνανταει κανεις πολλα θλιβερα και δυσαρεστα. Απο την ταπεινωση κανεις δεν εχασε.

[irida]

ΜΗΝ ΠΕΡΙΦΡΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΦΤΩΧΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ. θυμησου οτι η αγαπη δεν εχει ορια. Αγαπησε τον φτωχο και τον αρρωστο. Αν μυριζει το σωμα του, μην ευκολα αηδιαζεις. Θυμησου οτι κι εσυ σωμα φερεις και δεν ξερεις τι σε περιμενει. ΣΥΓΚΡΑΤΗΣΟΥ! Τελος, μην καταφρονεις τον αμαρτωλο, μη ποτε κι εσυ πεσεις στην θεση του. γενικως '' αγαπα τον πλησιον σου''. ΘΑ ΕΥΡΕΙΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ.

[angieholi]

4. Θεία Ευχαριστία

Για κάποιον Άγιο Επίσκοπο, λέγουν ακόμη οι Πατέρες, πως όταν έβγαινε να κοινωνήση τον λαό, έβλεπε να πηγαίνουν οι χριστιανοί, άλλοι με κατάμαυρο πρόσωπο, άλλοι μ'εξογκωμένα κι ερεθισμένα μάτια, που μόλις έπαιρναν τα Άχραντα Μυστήρια, εκαίγοντο. Άλλοι πάλιν πήγαιναν με ολόλευκα φορέματα και φωτισμένη όψι. Το άγιο Σώμα του Κυρίου, ποιυ έπαιρναν με πολλή προσοχή κι ευλάβεια, τους λάμπρυνε περισσότερο.

Ο Επίσκοπος παρακάλεσε το Θεό να του αποκαλύψη το μυστήριο που έβλεπε μπροστά του. Άγγελος Κυρίου του εξήγησε πωε όσοι πήγαιναν να κοινωνήσουν με λαμπρό πρόσωπο και λευκή στολή, ζούσαν με αγνότητα και σωρροσύνη, ήσαν δίκαιοι, συμπαθείς στους άλλους και φιλεύσπλαχνοι. Πλησίαζαν τα Άγια Μυστήρια με καθαρή συνείδησι και η Θεία Χάρις τους επεσκίαζε. Εκείνοι που φαίνονταν κατάμαυροι, ήσαν βυθισμένοι στη λάσπη των σαρκικών επιθυμιών. Όσοι είχαν ερεθισμένα και εξογκωμένα μάτια, ήσαν πονηροί και άδικοι, φθονεροί και άπληστοι. Αυτοί, όχι μόνον δεν ωφελούντο από τη θεία Κοινωνία, μα καταδικάζονταν, γιατί τολμούσαν να πλησιάσουν με βαρυμένη συνείδησι, χωρίς μετάνοια και προετοιμασία.

Από τότε ο καλός Ποιμενάρχης κήρυξε μετάνοια και διόρθωσι ζωής στο ποίμνιο που του εμπιστεύτηκε ο Κύριος κι εμπόδιζε τους ανάξιους από τη Θεία Κοινωνία.

*********************************************************************************************************

Την ακόλουθη ιστορία διαβάζομε στη βιογραφία του Οσίου Μακαρίου του Αιγυπτίου:

Ένας άσωτος νέος στην Αλεξάνδρεια γοητεύτηκε από την ομορφιά μιας παντρεμένης γυναίκας, που ήταν παράδειγμα τιμιότητος και σωφροσύνης. Επειδή κατάλαβε πως ήταν αδύνατον να την παρασύρη στα δίχτυα του με άλλο τρόπο, πήγε σ'ένα μάγο και του έταξε πολλά χρήματα, αν κατώρθωνε με τη σκοτεινή του τέχνη να τη φέρη στο σκοπό του. Ούτε έτσι όμως κατάφερε αυτό που ήθελε. Ο μάγος τότε, από εκδίκησι, έκανε να φαίνεται η νέα στα μάτια των ανθρώπων σαν φοράδα. Έτσι τη βρήκε ο άνδρας της ένα βράδυ που γύρισε από τη δουλειά του στο σπίτι του. Απαρηγόρητος για τη συμφορά, φώναξε τους ιερείς να κάνουν αγιασμό και να προσευχηθούν γι'αυτήν. Καταλάβαινε πως όλα αυτά οφείλονταν σε διαβολική ενέργεια. Βλέποντας όμως πως δε γινόταν τίποτε, την τρίτη ημέρα έδεσε από το λαιμό τη δυστυχισμένη γυναίκα και την ωδήγησε στον Όσιο Μακάριο, που η φήμη του, σαν θαυματουργού, είχε απλωθή σ'όλη την Αίγυπτο.

Στο δρόμο τον σταματούσαν οι Καλόγηροι και τον ρωτούσαν που πήγαινε εκείνη τη φοράδα. Έτσι ο δυστυχισμένος αναγκαζόταν να διηγήται σ'όλους τη συμφορά του.

Σαν έφτασε στη σκήτη, είπαν οι Αδερφοί στον Όσιο, πως ένας άνθρωπος με μια φοράδα πήγαινε να τον επισκεφθή.
- Πως σας ξεγελά ο διάβολος, τους είπε εκείνος αυστηρά, και βλέπετε έτσι το λογικό πλάσμα του Θεού; Εγώ την βλέπω γυναίκα, όπως είναι στην πραγματικότητα.

Πήγε, τέλος, ο άνθρωπος, κι αφού έβαλε μετάνοια στον Γέροντα, του διηγήθηκε το κακό που τόσο ξαφνικά τον βρήκε. Ο Όσιος τον άκουσε με συμπόνοια. Ύστερα έβαλε νερό σ'ένα μικρό δοχείο, προσευχήθηκε, το ευλόγησε κι ερράντισε μ'αυτό τη δυστυχισμένη γυναίκα. Τότε την είδαν όλοι με την πραγματική μορφή της. Ο Όσιος τους εξήγησε πως το φαινόμενο εκείνο δεν ήταν τίποτε άλλο από φαντασία διαβολική. Κατόπιν είπε στη γυναίκα συμβουλευτικά:
- Μη λείπης ποτέ από την Εκκλησία, όταν γίνεται Λειτουργία, και να κοινωνής συχνά, γιατί τούτο το κακό σε βρήκε, επειδή έχεις μείνει πέντε εβδομάδες ακοινώνητη.

[angieholi]

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄
1. Ησυχία

Λένε πως ο Αββάς Ισίδωρος, όταν καταλάβαινε ότι του πήγαιναν επισκέπται, έτρεχε να κρυφτή σ'ένα απόμερο κελλί, που μόνο αυτός ήξερε, για να μην τον βρούν. Στους αδερφούς, που τον ρωτούσαν γιατί το έκανε, απαντούσε:
- Και τα θηρία, παιδιά μου, που προλαβαίνουν και κρύβονται στις φωλιές τους, γλυτώνουν τον κίνδυνο.

*********************************************************************************************************

Κάποιος αρχάριος Μοναχός παρακάλεσε τον Αββά Ρούφο να τον διδάξη τι είναι ησυχία και σε τι ωφελεί τον άνθρωπο.
- Ησυχία, αποκρίθηκε ο Γέροντας, είναι να είσαι κλεισμένος στο κελλί σου μ'επίγνωση και φόβο Θεού, διώχνοντας, μακριά από την ψυχή σου τη μνησικακία και την υψηλοφροσύνη. Αυτή η ησυχία γεννά πολλές αρετές και προφυλάσσει την ψυχή από τις επιθέσεις του πονηρού. Η συχνή ενθύμησι του θανάτου θα σε βοηθήση να την αποκτήσης, τέκνον. Κι'αυτή πάλι θα σε οδηγήση με βεβαιότητα να βρής τη σωτηρία σου.

*********************************************************************************************************

Ο Ηγούμενος ενός μεγάλου Κοινοβίου, που είχε στην υποταγή του πολλούς Μοναχούς, ρώτησε μια μέρα τον Άγιο Κύριλλο, τον Επίσκοπο Αλεξανδρείας, ποιοί ενόμιζε πως εκτελούν καλύτερα το θέλημα του Θεού, οι Κοινοβιάρχαι, που οδηγούν ψυχές στον Ουρανό, ή οι Ησυχασταί, που φροντίζουν μόνο για τη δική τους σωτηρία.
-Ανάμεσα στον Ηλία και στο Μωϋσή, αποκρίθηκε ο Άγιος, δεν μπορεί να γίνη διάκριση. Κι οι δύο ευαρέστησαν τον Θεό.

*********************************************************************************************************

Γυρίζοντας κάποτε από την Εκκλησία της σκήτης ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, άκουσε φιλονικίες και φωνές στο δρόμο. Προτού μπή μέσα, έκανε τρείς φορές το γύρο του κελλιού του.
- Γιατί το κάνεις αυτό; τον ρώτησε κάποιος που έτυχε να τον δή.
- Για να διώξω από τ'αυτιά και το κεφάλι μου τα λόγια που άκουσα, αποκρίθηκε ο Όσιος. Για να έχω ήσυχο το μυαλό μου.

*********************************************************************************************************

Λένε πως η Οσία Σάρρα, η Ασκήτρια, έμενε σε μια σπηλιά κοντά στις όχθες του Νείλου και στο διάστημα των εξήντα χρόνων που ασκήτευε εκεί, δεν πρόβαλε, ούτε μια φορά, να ιδή το μεγάλο ποτάμι.

[angieholi]

2. Σιωπή

Ο άνθρωπος που αγαπά τη σιωπή κι αποφεύγει τις πολλές κουβέντες, έλεγε ο Αββάς Μωϋσής, μοιάζει με ώριμο σταφύλι, γεμάτο γλυκό χυμό. Ο πολυλογάς με αγουρίδα.

*********************************************************************************************************

Υπάρχουν άνθρωποι, που με τα χείλη σωπαίνουν και με το νου φλυαρούν, λέγει άλλος Πατήρ. Άλλοι μιλάνε από το πρωΐ ως το βράδυ κι όμως κρατάνε σιωπή, γιατί τίποτε απ'αυτά που λένε δεν είναι περιττό κι ανώφελο.

*********************************************************************************************************

Λένε και τούτο για τον μακάριο Παμβώ: Ενώ ήταν πολύ μελετημένος και γνώριζε καλά την Αγία Γραφή, δεν έδινε ποτέ παρευθύς απάντησι, όταν τύχαινε να του ζητήσουν την εξήγησι κάποιου γραφικού ρητού.
- Αφήστε με να σκεφθώ πρώτα, έλεγε. Περνούσαν πολλές εβδομάδες προτού δώσει απόκρισι. Έτσι οι ερμηνείες που έκανε με τόση περίσκεψι ήταν γεμάτες σοφία, που του χάριζε το Άγιον Πνεύμα. Οι Αδερφοί τις δέχονταν με πολλή ευλάβεια σαν να είχαν βγή από το στόμα του Θεού.

*********************************************************************************************************

Κάθε Κυριακή που πήγαινε στην Εκκλησία ο Αββάς Αμμώης, μαζί με τον μαθητή του, περπατούσαν σε απόστασι ο ένας από τον άλλο. Εκτός, αν είχε κάτι ο νέος να εξομολογηθή.
- Δε θέλω να κουβεντιάζωμε στον δρόμο, έλεγε ο αγαθός Γέροντας, μήπως κοντά στα χρήσιμα πούμε και πολλά περιττά.

*********************************************************************************************************

Αν αποκτήσης την αρετή της σιωπής, λέγει κάποιος Αββάς, μη καυχηθής πως κατόρθωσες κάτι σπουδαίο. Πείσε καλλίτερα τον ευατό σου πώς δεν είσαι άξιος ούτε να μιλάς.

*********************************************************************************************************

Ένας από τους Γέροντας σε κάποια σκήτη είχε διορατικό χάρισμα. Όταν γινόταν σύναξι και συζητούσαν ζητήματα πνευματικά οι Πατέρες, ο Γέροντας έβλεπε γύρω του Αγγέλους να τους χειροκροτούν. Όταν η συζήτησι γύριζε στα γήϊνα, οι Άγγελοι απομακρύνονταν λυπημένοι.

*********************************************************************************************************

- Όποιος έχει μάθει να σωπαίνη, βρίσκει παντού ανάπαυσι, λέγει κι ο Αββάς Ποιμήν.

*********************************************************************************************************

Λένε πως τρία χρόνια κρατούσε συνεχώς στο στόμα του ένα βότσαλο ο Αββάς Αγάθων για να συνηθίση τη γλώσσα του στην τέλεια σιωπή.

*********************************************************************************************************

Θέριζε κάποτε μαζί με άλλους Αδερφούς ο Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός κι άκουσε ξαφνικά έναν απ'αυτούς να λέη θυμωμένος στο διπλανό του:
-Ούφ κι εσύ.
Τότε παράτησε στη μέση τη δουλειά ο φιλήσυχος Γέροντας και γύρισε αμέσως στο κελλί του μήπως γίνει φιλονικία κι αναγκαστή να μιλήση.

[irida]

ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ. Πριν ξεκινησεις εναν αγωνα, ζητησε ειρηνη. Και πριν αρρωστησεις ζητησε τη θεραπεια σου. Και πριν ελθουν τα λυπηρα προσευχησου, για να εχεις στον καιρο εκεινο "ευηκοο ους". Να σε ακουσει. Μην ξεχνας οτι η Κιβωτος του Νωε σε καιρο ειρηνης κατασκευαστηκε και τα ξυλα της ηταν απο δενδρα αιωνοβια. Σκεψου προνοια Θεου! Σκεψου σοφια Θεου! Γι αυτο λοιπον να εισαι για παντα πνευματικα ετοιμος ετσι ωστε οταν ερθουν τα δυσκολα να μην σε βρει ο εχθρος ανετοιμο η απροετοιμαστο πνευματικα.

[irida]

ΟΧΙ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Μην βασιζεσαι πολυ στον εαυτο σου. Πρωτα δοκιμασε αν μπορεις ν αντισταθεις. Μην βασιζεσαι στις δικες σου δυναμεις γιατι θα σου παραχωρηθει να πεσεις για να καταλαβεις ποσο ασθενης ειναι ο ανθρωπος. Μην καυχασαι για τα εργα σου γιατι θα πεσεις και τοτε θα μαθεις τι εστι ταπεινωση.