Αυθεντικές εμπειρίες προσκυνητών του Αγίου Όρους

[theodore]

Οφείλω κι εγώ από την πλευρά μου να αναφέρω τα δικά μου βιώματα στο περιβόλι της Παναγιάς.
Το 2007, δεν ξέρω πως και γιατί , μου συνέβηκε κάτι πολύ δυσάρεστο.Πνιγόμουν και δεν ήξερα τι είναι αυτό που με πνίγει και με συντρίβει.Δεν μπορούσε κανένας στον κόσμο να με βοηθήσει.Πήρα μια μεγάλη απόφαση.Να πάω στο Άγιο Όρος σκέφτηκα.Δεν μπορεί μονολογούσα..., κάποιος θα με βοηθήσει.Είχα την ελπίδα ότι θα με βοηθήσει ο Θεός τώρα που θα πάω κοντά του και εναπόθετα σε Εκείνον όλες τις ελπίδες μου.Δεν είχα άλλη ελπίδα άλλωστε.Μέχρι τότε δεν του είχα ζητήσει τίποτα επειδή πίστευα ότι δεν υπήρχε.Πολύ σπάνια μέχρι καθόλου γευόμουν την Θεία κοινωνία, την μετάνοια της εξομολογήσεως, την ευωδιά του "καλού".
Θυμάμαι στην Ι.Μονή Ιβήρων ένοιωσα το πρώτο κτύπημα του "καλού" στην καρδιά μου.Μόλις είχε τελειώσει η Αγία Τράπεζα και περπατούσα προς την έξοδο και βλέπω μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.Και από τις δυο πλευρές είχαν παραταχθεί όλοι οι μοναχοί όλοι οι Γέροντες της Ιεράς Μονής.Παιρνώντας από μπροστά τους εγώ ο λαϊκός έσκυψαν το κεφάλι και υποκλίθηκαν. Αντικρύζωντας αυτή την εικόνα άρχισα να περπατώ γρήγορα και πιο γρήγορα για να ξεφύγω από αυτή την εικόνα.Δεν την άντεξε το "είναι μου".Άρχισα να κλαίω απαρηγόρητα για αυτό.Τι αξία έxω εγώ για να υποκλίνονται σε μένα ,σε μια άθλια ύπαρξη που μέχρι τότε δεν είχε κάνει ούτε τρείς μετάνοιες στην Παναγιά;Δεν μπορούσα να δικαιολογήσω τον ευατό μου για την πρωτύτερη ζωή μου...Μισή ώρα έκλαιγα με λυγμούς και αναρωτιόμουν ποιός είναι τελικά ο αληθινός κόσμος; Σκεφτόμουν μήπως εδώ που ήρθα βρήκα τελικά την Αλήθεια της ζωής μου; Άρχισα να με κυριεύουν σκέψεις ματαιότητας για τον ψεύτικο υλικό κόσμου που ζούσα μέχρι τότε.
Προσκυνώντας την Παναγία την Πορταϊτισα άρχισα να νιώθω λυγμούς στην καρδιά μου.Έβλεπα την μεγάλη εικόνα και νόμιζα ότι με πήρε αγκαλιά και με πάει σε τόπο απάνεμο.Τόπο με πολύ αγάπη και χωρίς θλίψη.Κοιτούσα την εικόνα και τα δάκρυα κυλούσαν αβίαστα.Η καρδιά νόμιζα ότι ήθελε να δραπετεύσει.Ο νους χάθηκε.Λες και δεν υπήρχε.Δεν μπορούσα να φύγω από κοντά Της...
Κάτι περιέργο ξεκίνησε να συμβαίνει στην καρδιά μου.Κάτι γκρεμιζόταν.Θαρρώ πως έμπαιναν τα θεμέλια μιας νεας εκκλησίας.Επέστρεψα στην Αθήνα και είχα ξαναγεννηθεί.Άρχισα να διαβάζω βιβλία πνευματικά.Άρχισα να προβληματίζομαι για την ύπαρξη του κακού.Το πρόβλημα που είχα σιγά-σιγά το προσπερνούσα.Κάτι αλλόκοτο συνέβαινε στην ζωή μου.Δημιουργήθηκε ένας ομφάλιος λώρος με το περιβόλι της Παναγιάς.Το Άγιον Όρος.
Μετά από τέσσερις μήνες, την Μ.Εβδομάδα φιλοξενήθηκα στην Ιερά Μονή Διονυσίου, Ιερά Μονή Γρηγορίου και Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα.Είχα ακούσει ότι έχει πολύ κατάνυξη το Άγιο Όρος την περίδο αυτή.Ήθελα να το ζήσω.Δεν μπορούσα να μην ζήσω αυτό με έκανε να ζω αληθινά.
Θυμάμαι την Μεγάλη Πέμπτη στην Ιερά Μονή Γρηγορίου το στόλισμα του Επιτάφιου.Μας λέει ένα Γέροντας να περπατήσουμε και να βρούμε λουλούδια για τον στολισμό του Επιταφίου.Ξεκίνησα κι εγώ και έψαχνα να βρώ λουλούδια.Δεν έβρισκα και πολλά αλλά συνέχισα μέχρι που ανέβηκα λίγο πιο πάνω και βρήκα αρκετά μέχρι πολλά μπορώ να πω.Έκατσα λίγο να ξαποστάσω και ξαφνικά συνηδειτοποιήσα, δεν ξέρω πως, τι έκανα εκείνη την στιγμή.Μαζεύω λουλούδια για τον φίλο μου τον Χριστό είπα μέσα μου.Για τον φίλο μου τον Χριστό που με βοήθησε τότε που όλα είχαν καταρεύσει ολόγυρα μου.Δάκρυα χαράς με πλημμύρισαν και ένιωσα βαθύ σκίρτιμα στην καρδιά.Συνέχισα να μαζεύω και μετά βοήθησα στον στολισμό του Επιταφίου.
Την επόμενη ημέρα, Μεγάλη Παρασκευή ,έφυγα και έφθασα στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρου.Κατευθείαν πήγα στην εκκλησία.Η ατμόσφαιρα κατανυκτική και οι ψαλμωδίες απερίγραπτες.Το βράδυ , όπως μας είπαν, στις 1.00 θα ξεκινούσε η Λειτουργία του Επιταφίου.
Ξύπνησα και περίμενα να ξεκινήσει η Θεία Λειτουργία.Είχα ακούσει ότι ψάλλουν υπέροχα.Ήθελα να το ζήσω.Ήθελα να ψάλλω κι εγώ "αι γεννεαί πάσαι...".Αυτό που έζησα εκείνες τις μεγάλες ώρες δεν υπάρχουν λόγια για να σας το περιγράψω.Οι προσευχές μας ανέβαιναν πολύ γρήγορα προς τον Ουρανό.Κοιτώντας ψηλά νόμιζα ότι δεν υπήρχε σκέπη, τρούλος, αλλά και ούτε Ουρανός.Ένοιωθα ότι ήμουν στην αγκαλιά του φίλου μου του Χριστού.Ένοιωθα το στοργικό χάδι σε όλη μου την ύπαρξη.Η Θεία χάρη πλημύρισε την καρδιά μου με δάκρυα χαράς.Αλήθεια σας λέγω προσπάθησα να τα σταματήσω επειδή ντρεπόμουν να με δουν έτσι...Δεν μπορούσα όμως.Δεν όριζα εγώ την καρδιά μου.Την είχε πάρει Εκείνος και την πήγε ψηλά, πολύ ψηλά.Τόσο ψηλά που από την συγκίνηση γονάτισα και γύρεψα και τον παρακάλεσα να ακολουθήσω και εγώ την καρδιά μου εκεί ψηλά.Δεν με ενδιέφερε να μείνω εδώ, καταγής ,στον ψεύτικο αυτό υλικό κόσμο.Αυτό που ένοιωσα τότε ήταν κάτι απρόσμενο, κάτι απόκοσμο, κάτι άλλο...
Μπορεί τώρα να βρίσκομαι στην Αθήνα και να ζω με την οικογένεια μου αλλά έχω καταλάβει ότι ποτέ δεν έφυγα από το Άγιο Όρος.Εκεί είμαι, εκεί θέλω να είμαι, εκεί θέλω να υπάρχω.Εκεί είναι ο καλύτερος μου φίλος, ο Χριστός.

Σας ευχαριστώ.Σας εξομολογήθηκε τα βιώματα μου στο Άγιο Όρος η καρδιά μου και όχι η διάνοια μου.

[smarti]

Σας εξομολογήθηκε τα βιώματα μου στο Άγιο Όρος η καρδιά μου και όχι η διάνοια μου.

....τόσο όμορφα ,τόσο ταπεινά και συγκινητικά..!! Σε ευχαριστώ από όλη μου την καρδιά για όλη τη διήγηση...Σαν να ήμασταν και εμείς εκεί.. Με συγκίνησες με την περιγραφή σου! Σε ευχαριστώ πολύ.Η καρδιά σου μιλάει πολύ ωραία!

[theodosis79]

Παιδιά εγώ όταν σκέφτομαι τις στιγμές που έχω ζήσει στο Αγιον Ορος νιώθω μια γλυκύτητα και μια παράξενη ομορφιά συναισθημάτων που δύσκολα συναντάς εδώ έξω. Δεν ξέρω αν νιώθετε και εσείς έτσι. Οπου και αν βρίσκομαι νιώθω πως ο τόπος εκείνος είναι ευλογημένος! Δεν νομίζω να είναι απλά η υποψία μου. Εκεί νιώθεις έντονα την παρουσία της Θείας Χάρης ακόμα και στα πιο απλά και ασήμαντα πράγματα.

[vasilisalt]

.......................................................
Σας ευχαριστώ.Σας εξομολογήθηκε τα βιώματα μου στο Άγιο Όρος η καρδιά μου και όχι η διάνοια μου.

Σ ευχαριστώ. Σ ευχαριστώ πολύ. Αυτό το κομμάτι της καρδιάς σου που μας χάρισες είναι σπάνιο
και ιδιαιτέρως πολύτιμο για όλους μας.

[panagiotisspy]

Και από μένα ένα μεγάλο ευχαριστώ αδελφέ Θεόδωρε.
Να ξέρεις ότι στην ουσία περιέγραψες, ένα κομμάτι απ' την ψυχή του κάθε Αγιορείτη προσκυνητή.
Και μίλησες και για κάποια δικά μου προσωπικά αισθήματα.
Αν και βέβαια με ξεπέρασες κατά πολύ, γιατί εγώ δεν έχω βιώσει την δική σου συντριβή και αγάπη, που η Παναγία μας σε αξίωσε να αισθανθείς.
Νάσαι καλά αδελφέ μου, η συγκίνηση που μου έδωσες δεν περιγράφεται.

[aggelos p.]

Να είσαι καλά βρε θεόδωρε να ζήσεις και άλλες παρόμοιες καταστάσεις.
Μας "διέλυσες" με τις περιγραφές σου.

[GIKGEO]

Θεόδωρε σε ευχαριστουμε πολυ.
Ειναι η καλυτερη προετοιμασια για μενα και για τους φιλους μου που ανεβαινουμε ολοι μαζι την Πεμπτη στο Αγιο Ορος.
Εστειλα την περιγραφη σου και στα παιδια που θα ανεβουν για πρωτη φορα και εχουν συγκινηθει.
Και παλι σε ευχαριστουμε πολυ και να σε εχει καλα ο Θεος.

[toula]

Εξαιρετική αφήγηση που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά μας ! Συγκινήθηκα πολύ !
Σ΄ευχαριστώ πολύ Θεόδωρε !

[stathis73]

ΗΤΑΝ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ 2001 ΟΤΑΝ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΟΠΟΥ
ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΑΥΤΟ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΟ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΗΤΑΝΕ ΓΙΑΤΡΟΣ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΑΡΑΝΤΑΠΕΝΤΑΛΕΠΤΟ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΦΡΕΑΡ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ ΟΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΠΛΑ ΖΟΥΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ Π. ΛΑΖΑΡΟ.
Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΜΠΑΝΙΟ ΠΟΤΕ ΜΥΡΙΖΕ ΛΥΒΑΝΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ( ΠΑΤΕΡ ΛΟΥΚΑ ) ΝΑ ΤΟΥ ΨΑΛΕΙ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΣΤΑ ΣΥΡΙΑΚΑ ΑΠΟ ΚΕΙ ΗΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡ ΛΟΥΚΑΣ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΨΑΛΕΙ ΚΑΤΙ Ο ΙΔΙΟΣ.
ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΙ ΚΑΤΙ, ΝΟΜΙΖΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕ " ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΕΚ ΠΕΡΑΤΩΝ ......" ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΠΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΕΚΠΛΗΞΗ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΛΕΓΕ "ΚΑΙ ΕΣΥ ΥΙΕ ΚΑΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΑΡΑΛΑΒΕ ΜΟΥ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ" ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ "ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΩΣ ΓΑΛΟΥΧΗΣ ΤΟΝ ΔΕΣΠΟΤΗ" ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΔΕΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ ΛΕΕΙ " ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΤΙΣ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ" ( ΕΓΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΙΧΑ ΕΝΑΝ ΤΟΙΧΟ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΕΧΡΙ ΚΑΤΩ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ).
ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΙΠΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡ ΛΑΖΑΡΟ ΜΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΜΑ ΣΟΥ ΠΩ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΠΑΡΑΚΑΛΗΤΟ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΣΟΣΜΟΙΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΔΕΝ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ 102 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ.
ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΞΑΝΑΠΗΓΑ ΣΤΟ ΚΕΛΙ Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ ΕΙΧΕ ΚΟΙΜΗΘΗ.
ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.

[panagiotisspy]

Να είσαι καλά αδελφέ Στάθη, σε ευχαριστούμε για την όμορφη διήγησή σου και για την συγκίνηση που προκάλεσαν οι αναφορές σου στον μακαριστό γέροντα.
Καλό Παράδεισο να έχει και από εκεί να εύχεται για όλους μας.