Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Συντονιστές: konstantinoupolitis, Συντονιστές
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Πολλες Εορτες εχει καθιερωση η εκκλησια μας προς τιμην της Παναγιας
αλλα η κοιμηση της Θεοτοκου ειναι το κατι ξεχωριστο,
το λεγομενο μικρο Πασχα του Καλοκαιριου
πριν της εορτης προηγειται 15θημερος νηστεια
Κεχαριτωμενη και ευλογημενη και Μητερα του Θεου ονομασε ο Αγγελος την εκ Ναζαρετ Μαρια.
Ο Υιος της ανεστη.
Η Ανασταση υπερεπληρωσε την ψυχη της Παναγιας, η οποια ανεδειχθη «Πλατυτερα των Ουρανων».
Ως προσωπο η Παναγια κατεχει θεση κοντα στον κοσμο και κοντα στο Θεο.
Ειναι ο πρωτος αγιος που τοσο τιμηθηκε απο το Θεο, ωστε να γινει το μεσο,
με το οποιο παρασχεθηκε η χαρη και η αγαπη του Θεου προς τον ανθρωπο.
Η15η Αυγουστου υπενθυμιζει τη μετασταση της Μητερας του Χριστου απο τα επιγεια στους κολπους του Υιου της.
Εμεις με ευλαβεια απευθυνουμε θερμη προσευχη να μεσιτευει προς τον Υιο της να μας ενισχυει στην πορεια της χριστιανικης μας ζωης
προς τα εναρετα και τα αγαθα. Η Παναγια ειναι η κλιμακα που ενωνει τον Ουρανο με τη γη!
Σας ευχομαι απο τα βαθη της Καρδιας μου καλον αγωνα στο 15θημερο
και με συγκηνηση να την τιμουμε πηγαινοντας στις παρακλησεις της μητρος ολου του κοσμου και του θεου μας
αλλα η κοιμηση της Θεοτοκου ειναι το κατι ξεχωριστο,
το λεγομενο μικρο Πασχα του Καλοκαιριου
πριν της εορτης προηγειται 15θημερος νηστεια
Κεχαριτωμενη και ευλογημενη και Μητερα του Θεου ονομασε ο Αγγελος την εκ Ναζαρετ Μαρια.
Ο Υιος της ανεστη.
Η Ανασταση υπερεπληρωσε την ψυχη της Παναγιας, η οποια ανεδειχθη «Πλατυτερα των Ουρανων».
Ως προσωπο η Παναγια κατεχει θεση κοντα στον κοσμο και κοντα στο Θεο.
Ειναι ο πρωτος αγιος που τοσο τιμηθηκε απο το Θεο, ωστε να γινει το μεσο,
με το οποιο παρασχεθηκε η χαρη και η αγαπη του Θεου προς τον ανθρωπο.
Η15η Αυγουστου υπενθυμιζει τη μετασταση της Μητερας του Χριστου απο τα επιγεια στους κολπους του Υιου της.
Εμεις με ευλαβεια απευθυνουμε θερμη προσευχη να μεσιτευει προς τον Υιο της να μας ενισχυει στην πορεια της χριστιανικης μας ζωης
προς τα εναρετα και τα αγαθα. Η Παναγια ειναι η κλιμακα που ενωνει τον Ουρανο με τη γη!
Σας ευχομαι απο τα βαθη της Καρδιας μου καλον αγωνα στο 15θημερο
και με συγκηνηση να την τιμουμε πηγαινοντας στις παρακλησεις της μητρος ολου του κοσμου και του θεου μας
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
-
- Συστηματικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 202
- Εγγραφή: Δευ Νοέμ 05, 2007 6:00 am
- Τοποθεσία: ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Μακάρι να με αξιώσει η Παναγιά να πάω στην Τήνο τον δεκαπενταύγουστο όπως πέρυσι.Ήταν ανάσα ζωής οι στιγμές που έζησα εκεί πέρυσι.Φέτος θα πάρω και τα δυο από τα τρία αγόρια μου ηλικίας 14 και 10 τώρα που μεγάλωσαν και καταλαβαίνουν.Δεν είμαι πλούσιος για να τους αφήσω υλικά αγαθά όταν φύγω από αυτή την ζωή.Τουλάχιστον να πλουτίσει η ψυχή τους και να γεμίσει η καρδιά τους από Θεία Χάρη...για να μπορούν να πορευτούν στην ζωή με τον Ουράνιο Πατέρα τους.
Τα αδύνατα παρ΄ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ.
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Θυμαμαι το προσκηνημα σου αδελφε ευχομαι να τα καταφερεις και φετος
καλον αγωνα
καλον αγωνα
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- akylina
- Βασικός Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 125
- Εγγραφή: Παρ Σεπ 25, 2009 6:11 pm
- Τοποθεσία: Αιτωλοακαρνανία
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Καλό αγώνα σε όλους, για το Πάσχα του καλοκαιριού, για την Παναγιά μας! Εύχομαι σε όσους θα ταξιδέψουν σε διάφορα προσκυνήματα στην Ελλάδα, μα & Ιεροσόλυμα με το καλό να φτάσουν & άξιο το προσκύνημά τους...
-Αινείτε τον Κύριον εκ των ουρανών,αινείτε αυτών εν τοις υψίστοις..
-Ευφράνθην επι τοις ειρηκόσι μοι εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα. Εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταις αυλαίς σου, Ιερουσαλήμ..
-Ευφράνθην επι τοις ειρηκόσι μοι εις οίκον Κυρίου πορευσόμεθα. Εστώτες ήσαν οι πόδες ημών εν ταις αυλαίς σου, Ιερουσαλήμ..
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Ω ευλογημένη Μητέρα του Θεού, αγαλλιάται η καρδία του λαού σου, και πολλά χαίρεται, ότι σε έκλεξεν ο Υιός και Λόγος του Θεού να τον γεννήσης, και να τον αναθρέψης. Ευφραίνομαι και εγώ ο ανάξιος δούλος σου, ότι έλαβες από τον Θεόν περισσότερον χάριν, και δόξαν μοναχή σου, παρά όλους τους Αγίους και τους Αγγέλους, όσοι είναι εις τον ουρανόν. Χαίρε και συ λοιπόν χαριτωμένη Μαρία, Δέσποινά μου βασίλισσα του κόσμου, ήλιε της αγιωσύνης, παράδειγμα της αρετής, σκέπη των αμαρτωλών, καταφυγή και τόπος απόκρυφος των διωγμένων. Ω ευλογημένη Μητέρα του Θεού μου, έμπροσθέν σου με ταπεινήν καρδίαν έρχομαι εγώ ο πτωχός και αμαρτωλός δια να ομιλήσης προς τον Υιόν σου δια λόγου μου, και να του ζητήσης συμπάθειαν δια τα κρίματά μου, και να με δυναμώσης να τα σχολάσω, και να μοι δώσης χάριν εις τα καλά έργα, οπού χρειάζομαι να κάμω. Παρακάλεσε, ω Μητέρα της ελεημοσύνης, τον ελεήμονα Θεόν δια λόγου μου, και δια όλον τον κόσμον' κάμε να περάσω τούτην την ημέραν, και όλας τας ημέρας της ζωής μου, χωρίς πταίσιμον, εις δόξαν Θεού και εδικήν μου, επειδή είμαι αποφασισμένος να αποθάνω κάλλιον παρά να σας πταίσω παραμικρόν, μη θέλωντας να κάμω άλλο από την σήμερον, παρά το άγιόν σας θέλημα εις όλην μου την ζωήν. Δια τούτο σας παραδίδω όλο τον εμαυτόν μου, τον νουν μου, την καρδίαν μου, το στόμα μου, και όλα μου τα μέλη δια να μη με αφήσετε να λογιάσω, ουδέ να επιθυμήσω, ουδέ να ειπώ, ουδέ να κάμω κανένα πράγμα, οπού να μην είναι κατά το θέλημά σας, και εις δόξαν και χαράν εδικήν σας.
Αμήν.
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Η Κυρία Θεοτόκος, η Παρθένος Μαρία, είναι η πιο έξοχη μορφή στη χορεία των αγίων της Εκκλησίας μας, γι' αυτό και την αποκαλούμε Παναγία. Τόση ήταν η αρετή της, ώστε, ανάμεσα στις γυναίκες όλων των γενεών και των αιώνων, αναδείχθηκε η πιο άξια να φιλοξενήσει στη μήτρα της και να γεννήσει τον Υιό του Θεού, το Σωτήρα του κόσμου. Δίχως υπερβολή, είναι το υψηλότερο και ωραιότερο πλάσμα του Θεού, καθώς ξεπερνάει στην αγιότητα και τη δόξα ακόμα και τους αγγέλους� είναι «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Ανάλογη, λοιπόν, με τη θέση της στην Εκκλησία πρέπει να είναι η σχέση μας μαζί της.
Πρώτον, ας την τιμάμε και ας τη δοξάζουμε όπως της αξίζει ως Μητέρας του Θεού. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Κύριος, για να γίνει άνθρωπος, έπρεπε να γεννηθεί από ανθρώπινη μητέρα, αλλά μητέρα άξια του φοβερού θεανθρώπινου μυστηρίου. Αν, λοιπόν, έλειπε η Παρθένος Μαρία, το μυστήριο αυτό δεν θα συντελούνταν.
Δεύτερον, ας την επικαλούμαστε στις προσευχές μας, αποθέτοντας σ' αυτήν, μετά το Θεό, όλες τις ελπίδες μας και βάζοντας με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας κάτω από την προστατευτική της σκέπη. Γιατί η μεσιτεία και οι πρεσβείες της στον Υιό της για χάρη των πιστών έχουν μεγάλη δύναμη. Όπως ψάλλουμε σ' ένα ωραίο τροπάριο του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα, η Παναγία είναι «πάντων θλιβομένων η χαρά και αδικούμενων προστάτις και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη και αντίληψης και ορφανών βοηθός».
Τρίτον, ας την αγαπάμε ολόψυχα και ευλαβικά. Μετά το Θεό, δεν υπάρχει άλλος κανένας που να αξίζει πιο πολύ την αγάπη μας. Γιατί, μετά το Θεό, μόνο αύτη αγαπάει τόσο τις ψυχές, που λύτρωσε με το Αίμα Του ο Υιός της, και, μετά το Θεό, μόνο αυτή μας προσφέρει τόσες ευλογίες.
Τέταρτον, ας αγωνιζόμαστε, όσο μπορούμε, να μιμούμαστε την ένθεη βιοτή και πολιτεία της, τη βαθιά ταπείνωσή της, τη θερμή αγάπη της προς το Θεό και τον πλησίον, την απόλυτη υποταγή της στο θείο θέλημα, την απέραντη ευσπλαχνία της και τη σοφή σιωπή της.
(Γέροντος Ευστρατίου, «Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου)
Πρώτον, ας την τιμάμε και ας τη δοξάζουμε όπως της αξίζει ως Μητέρας του Θεού. Ας μη ξεχνάμε ότι ο Κύριος, για να γίνει άνθρωπος, έπρεπε να γεννηθεί από ανθρώπινη μητέρα, αλλά μητέρα άξια του φοβερού θεανθρώπινου μυστηρίου. Αν, λοιπόν, έλειπε η Παρθένος Μαρία, το μυστήριο αυτό δεν θα συντελούνταν.
Δεύτερον, ας την επικαλούμαστε στις προσευχές μας, αποθέτοντας σ' αυτήν, μετά το Θεό, όλες τις ελπίδες μας και βάζοντας με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας κάτω από την προστατευτική της σκέπη. Γιατί η μεσιτεία και οι πρεσβείες της στον Υιό της για χάρη των πιστών έχουν μεγάλη δύναμη. Όπως ψάλλουμε σ' ένα ωραίο τροπάριο του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα, η Παναγία είναι «πάντων θλιβομένων η χαρά και αδικούμενων προστάτις και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις, καταπονουμένων σκέπη και αντίληψης και ορφανών βοηθός».
Τρίτον, ας την αγαπάμε ολόψυχα και ευλαβικά. Μετά το Θεό, δεν υπάρχει άλλος κανένας που να αξίζει πιο πολύ την αγάπη μας. Γιατί, μετά το Θεό, μόνο αύτη αγαπάει τόσο τις ψυχές, που λύτρωσε με το Αίμα Του ο Υιός της, και, μετά το Θεό, μόνο αυτή μας προσφέρει τόσες ευλογίες.
Τέταρτον, ας αγωνιζόμαστε, όσο μπορούμε, να μιμούμαστε την ένθεη βιοτή και πολιτεία της, τη βαθιά ταπείνωσή της, τη θερμή αγάπη της προς το Θεό και τον πλησίον, την απόλυτη υποταγή της στο θείο θέλημα, την απέραντη ευσπλαχνία της και τη σοφή σιωπή της.
(Γέροντος Ευστρατίου, «Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών», εκδ. Ι.Μ.Παρακλήτου)
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Στη συνείδηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας η Παρθένος Μαρία κατέχει ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση, που είναι καρπός άδολης και καρδιακής αγάπης του λαού του Θεού προς το πρόσωπό της. Η θέση αυτή δεν την αυτονομεί, δεν την εξυψώνει υπερβαλλόντως και αναρμόστως, προκαλώντας εσωτερικές αμφιβολίες και αντεγκλήσεις, αλλά την καθιστά αυτή που ακριβώς είναι, σε σχέση πάντα με τον Ιησού Χριστό, τον Υιό και Θεό της.Γι’ αυτό «η τιμή που δείχνουμε στην Θεοτόκο όχι μόνο δε μειώνει την λατρεία μας προς τον Θεό, αλλά, ακριβώς, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: όσο περισσότερο τιμούμε τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μεγαλειότητα του Υιού της, επειδή τιμούμε τη Μητέρα ακριβώς λόγω του Υιού» (Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ).
Η Ορθόδοξη Θεολογία, λοιπόν, έρχεται να συνεχίσει και να εμπλουτίσει την Ορθόδοξη παράδοση, μια παράδοση που, το ένα και μοναδικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, το πολλαπλασιάζει και το μετασχηματίζει, αποδίδει σ’ αυτό ονόματα και ιδιότητες, ανάλογα με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα κάθε περιοχής, χωρίς να καταστρέφει, όμως, ούτε στιγμή τη μοναδικότητά του. Και ενώ θα περίμενε κανείς αυτή η πολυδιάσπαση του προσώπου, από την Μεγαλόχαρη στην Εικοσιφοίνισσα, από την Ξενιά στη Χοζοβιώτισσα, από την Γλυκοφιλούσα στην Γοργοϋπήκοο, από την Σουμελά στην Ελευθερώτρια κ.ο.κ. να προκαλεί σύγχυση, εντούτοις, αποκαλύπτει την χωρίς μέτρο αγάπη των πιστών, τον ασίγαστο και διαχρονικό πόθο των παιδιών να δουν και να μιλήσουν στη Μητέρα τους, σύμφωνα με τις προσωπικές τους ανάγκες, προϋποθέσεις και ιδιαιτερότητες.
Και στο σημείο αυτό η Θεολογική συνείδηση και εμπειρία, όπως διαμορφώθηκε Συνοδικά στους αιώνες, μέσα από τον πλούτο της γνώσης και της σοφίας των Αγίων Πατέρων, έρχεται να δογματίσει για την Μαρία και να την εγκαταστήσει στην καθημερινή ζωή της Εκκλησίας ως Μητέρα, ως Θεοτόκο και ως Παναγία.
Η Μαρία κατέκτησε την Μητρική ιδιότητα και αναγνώριση γιατί αναδέχθηκε την εξωπραγματική, για τα ανθρώπινα μέτρα, αποστολή να γίνει το σκεύος της εκλογής, το δοχείο της Χάριτος, διά του οποίου τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Ήταν το πρόσωπο εκείνο που επικέντρωνε πάνω του όλα τα χαρίσματα και τις ιδιαίτερες προϋποθέσεις, για να φέρει στους φθαρτούς και θνητούς κόλπους της τον Άχρονο, να κυοφορήσει τον Αχώρητο, να γεννήσει τον Θεάνθρωπο. Υπήρξε το πρόσωπο «κλειδί» στην ανθρώπινη ιστορία, που έβγαλε ασπροπρόσωπο το ανθρώπινο γένος και, με την έμφυτη ταπείνωση, την ευλογημένη υπακοή, τη θαυμαστή αγνότητα, την άδολη παιδικότητα, έγινε η Μητέρα του Ενανθρωπήσαντος Ιησού, δίνοντας στον πληγιασμένο και τετρωμένο από την αμαρτία άνθρωπο το δώρο της ελπίδας, της λύτρωσης και της σωτηρίας. Την ίδια στιγμή έγινε η μόνη και αληθινή μητέρα όλων των ανθρώπων, εκείνη που μετουσιώνει διαρκώς τις ελπίδες και τους πόθους του ανθρωπίνου γένους, εκείνη που λειτουργεί ως μεσολαβητής και πρεσβευτής των ανθρωπίνων δεήσεων και παρακλήσεων, «η μεταβολή των θλιβομένων, η απαλλαγή των ασθενούντων, η προστάτις των αδικουμένων, των πενομένων η τροφή, ξένων η παράκλησις και βακτηρία τυφλών, καταπονουμένων σκέπη και αντίληψις και ορφανών βοηθός…»
Η Μαρία είναι Θεοτόκος, γιατί δεν γέννησε άνθρωπο κοινό, φθαρτό, κτιστό και θνητό. Δεν γέννησε έναν από τους μεγάλους μύστες της ανθρωπότητας, όπως ομολογούν άλλες θρησκείες και δοξασίες, δεν γέννησε έναν κορυφαίο Προφήτη και Διδάσκαλο σαν και πολλούς άλλους που έκαναν την εμφάνισή τους στην ιστορία, αλλά γέννησε «Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων». Γέννησε Χριστόν, Παθόντα, Σταυρωθέντα και ενδόξως Αναστάντα. Η βασική αυτή δογματική αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, πολεμήθηκε συστηματικά στη διάρκεια και εξέλιξη της Χριστιανικής ιστορίας, αλλά και παραποιήθηκε μέσα στους κόλπους και αυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας, όπου άλλες Ομολογίες ανυψώνουν την Μαρία υπερβαλλόντως και αυθαιρέτως, αποδίδοντας στο πρόσωπό της ιδιότητες που δεν έχει και άλλες την υποβιβάζουν, απογυμνώνοντάς την από την βασική της ιδιότητα, αυτήν της Θεοτόκου. Και προς όλους εκείνους που αρνούνται ότι η Παρθένος Μαρία είναι Θεοτόκος ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος φέρεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα και επιτιμητική διάθεση, χαρακτηρίζοντάς τους «αθέους»: «Ει τις ου Θεοτόκον την Μαρίαν υπολαμβάνει, χωρίς εστί της Θεότητος. Ει τις διά σωλήνος της Παρθένου διαδραμείν, αλλά μη εν αυτή διεπλάσθαι λέγοι θεϊκώς άμα και ανθρωπικώς – θεϊκώς μεν, ότι χωρίς ανδρός, ανθρωπικώς δε, ότι νόμω κυήσεως – ομοίως άθεος», δηλ. «Όποιος δε θεωρεί Θεοτόκο την αγία Μαρία, είναι άσχετος με την θεότητα. Όμοια άθεος είναι όποιος λέγει ότι ο Χριστός πέρασε από την Παρθένο σαν από σωλήνα και δεν διαμορφώθηκε μέσα σε αυτήν συνάμα ως Θεός και ως άνθρωπος (ως Θεός επειδή δεν μεσολάβησε άνδρας, ως άνθρωπος διότι συμμορφώθηκε στον νόμο της κυήσεως)» ( PG 37, 177 C).
Η ιδιότητα της Μαρίας ως Θεοτόκου την καθιστά αυτοδικαίως και Παναγία ή Υπεραγία, δηλ. πάνω από όλους τους Αγίους, τους Οσίους, τους Μάρτυρες και Ομολογητές της Εκκλησίας μας. Στην αγιότητα δεν ξεχωρίζουν ούτε οι Δώδεκα Απόστολοι, ούτε ο Τίμιος Πρόδρομος, που στάθηκε, κατά τον λόγο του Χριστού, «ο εν γεννητοίς γυναικών μείζων». Αλλά, όπως γλαφυρά περιγράφει ο γνήσιος Έλληνας και Ορθόδοξος λογοτέχνης Φώτης Κόντογλου, «Εσύ Θεοτόκε, τιμήθηκες περισσότερον από όλους και αξιώθηκες να δανείσεις σάρκα από την σάρκα σου εις τον Υιόν του Θεού και διά τούτο εξαιρέτως λέγεσαι Παναγία και Υπεραγία και, παρότι είσαι άνθρωπος γεννημένος από ανθρώπους, είσαι, όμως, κατά τα λόγια του αγγέλου “τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ”» («Παναγία και Υπεραγία», εκδόσεις «Αρμός», σελ. 17)
Αυτό το μοναδικό πρόσωπο τιμούμε και γιορτάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο. Στις Εκκλησιές και στα Μοναστήρια της χτυπά η καρδιά όλων ημών των Ορθοδόξων Ελλήνων. Στην εικόνα της κατατίθενται οι πόνοι, οι καημοί και τα βάσανά μας έχοντας βεβαία την ελπίδα της αγάπης και της μεσιτείας της.
Αρχιμ. Επιφάνιος Οικονόμου, τ. Δ/ντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ» 13/8/2007.
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- stathis73
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 6456
- Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
- Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΛΑΙΚΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΟ ΛΕΕΙ Ο ΛΑΙΚΟΣ: "ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΘΥΣΙΑΖΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟ ΟΥΤΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ"
ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΤΑΜΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΤΙ ΠΙΚΡΕΣ ΠΗΡΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΚΟΜΗ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΣ.
ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΠΗΓΑΝ ΣΜΥΡΝΑ, ΧΡΥΣΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΗ ΠΟΥ ΒΑΖΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΛΙΒΑΝΙ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΒΛΕΠΕΙ ΣΕ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΛΟΥΣ ( ΕΞΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ).
ΟΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΠΗΡΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΠΕ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ " ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΣΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑ ΚΑΤΑ.......ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΛΑΟΥ ΣΟΥ ΙΣΡΑΗΛ", ΓΥΡΙΣΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ "ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΡΟΜΦΑΙΑ ΘΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ", ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΘΑΥΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΕ Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.
ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.
ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΚΟΥΣΜΑ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΟΤΑΜΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΤΙ ΠΙΚΡΕΣ ΠΗΡΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΚΟΜΗ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΣ.
ΟΙ ΜΑΓΟΙ ΤΗΣ ΠΗΓΑΝ ΣΜΥΡΝΑ, ΧΡΥΣΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΗ ΠΟΥ ΒΑΖΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΛΙΒΑΝΙ.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΒΛΕΠΕΙ ΣΕ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΝΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΛΟΥΣ ( ΕΞΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ).
ΟΤΑΝ ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΠΗΡΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΕΙΠΕ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ " ΝΥΝ ΑΠΟΛΥΕΙΣ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟ ΣΟΥ ΔΕΣΠΟΤΑ ΚΑΤΑ.......ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΛΑΟΥ ΣΟΥ ΙΣΡΑΗΛ", ΓΥΡΙΣΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΕ "ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΡΟΜΦΑΙΑ ΘΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ", ΕΝΝΟΟΥΣΕ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΥΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΘΑΥΜΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΟΞΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΕ Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ.
ΕΓΩ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Στις 15 του Αυγουστου ολόκληρος ο Χριστιανικος κοσμος θα πλημμυριση τις εκκλησιες και τα μοναστηρια, για να γιορταση τη Μανα της Χριστιανοσυνης, την Παναγια.
Χιλιαδες προσωπα προσκυνητων, βουβα, χλωμα, συλλογισμενα, καταπονημενα, βασανισμενα, θα σηκωσουν ευλαβικα το βλεμμα τους ν’ ατενισουν το χαμογελο Εκεινης,
που χυνει βαλσαμο και παρηγορια σ’ ολων τις καρδιες.
Η κατανυκτικη αγαπη του λαου μας, ιδιαιτερα προς την Παναγια, η λατρεια και η αφοσιωση του Ελληνα προς την Θεοτοκο, ειναι αναλογη προς την απειρη στοργη που
ξεχειλιζει απο τα ματια Εκεινης προς ολον τον κοσμο. Και δεν χρειαζονται υψηλονοητοι και βαθυστοχαστοι θρησκευτικοι στοχασμοι για να νιωση καποιος τη θαλπωρη
της ματιας Της, οταν σε κοιταζη. Το γονατισμα του απλοϊκου προσκυνητη μπροστα στην εικονα Της ειναι η πιο γνησια μεταφυσικη διασταση της ψυχης του.
............................
Προστρεξε, Μυροφορα,
μοναχα εσενα πιστεψα
και λατρεψα μοναχα εσενα,
κι ως τωρα μεσ’ στα αιματοσταλαχτα
μιας οργισμενης δυσης
Δεσποινα, στηριξε με εσυ
και μη μ’ αφησεις.....
«Η σκεπη και του ανθρωπου εσυ, τ’ αγγελου εσυ και η δοξα,
με τη χαρα σου χαιρεται, χαριτωμενη η κτιση!
Μητερα των ανελπιδων κι ολου του κοσμου σκεπη,
κατω απο σε και οι ανελπιδοι κι ολος ο κοσμος ισοι!
Μπρος στην εικονα σου γυρτος ο κοσμος με το στομα
τρεμουλιαστο, κρεμαμενο μονο απ’ τ'ονομα σου
κι απο τη σκεψη σου, Κυρα, κι απο τ’αναβλεμμα σου,
μ’ενα τροπαρι μυστικο, με μια πνιχτη μουρμουρα
δυο απεραντα μονολογα: Χαιρε Χαριτωμενη!...»
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Το Μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, ο μήνας Της Παναγίας
Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η ζωή της Παναγίας μας σκιαγραφείται από τους Ευαγγελιστές, τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας (συναξάρια και τροπάρια των Θεομητορικών εορτών) και τους λόγους των Αγίων Πατέρων. Αυτές είναι οι πηγές για το κείμενο που ακολουθεί.
Οι γονείς της
Η Θεοτόκος ήταν κόρη του πλούσιου κτηνοτρόφου Ιωακείμ και της Άννας, που καταγόταν από το βασιλικό γένος του Δαυίδ.
Επειδή ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν άτεκνοι (η Άννα ήταν στείρα), παρακαλούσαν για πολλά χρόνια το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι το παιδί που θα γεννηθεί, θα το αφιερώσουν σ' Αυτόν. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ατεκνία την εποχή εκείνη ήταν ντροπή-κατάρα για ένα ανδρόγυνο και όλοι τους περιφρονούσαν μέσα στην κοινωνία. Ακόμα και οι ιερείς δεν δέχονταν τα δώρα που πρόσφεραν στο ναό του Θεού, λόγω της ατεκνίας τους. Εξ αιτίας αυτού η μεν Άννα πήγε μέσα στον κήπο τους, ο δε Ιωακείμ ανέβηκε στο βουνό και εκεί με δάκρυα παρακαλούσαν το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί και να λύσει την ατεκνία τους. Και ο Θεός τους προμήνυσε με τον αρχάγγελό Του Γαβριήλ ότι θα συλλάβει η πρώην άγονος και στείρα Άννα και θα γεννήσει παιδί άγιο.
Πράγματι η Άννα συνέλαβε, και γέννησε τη Βασίλισσα του κόσμου. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψεως στις 9 Δεκεμβρίου: «η σύλληψις της Αγίας Άννης, μητρός της Υπεραγίας Θεοτόκου».
Η Γέννηση της Θεοτόκου
Έτσι λοιπόν συνελήφθη και γεννήθηκε η αγία Παρθένος Μαρία· όχι βέβαια χωρίς σαρκική συνάφεια των γονέων της. Γεννήθηκε σε εννέα μήνες και, ναι μεν ήταν καρπός της υποσχέσεως του Θεού, αλλά έγινε με σπέρμα ανδρός με τη συνεύρεση των γονέων της. Μόνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την αγία Παρθένο Μαρία με τρόπο ανέκφραστο και ανερμήνευτο, όπως Εκείνος Μόνος γνωρίζει, χωρίς να υπάρχει το σαρκικό θέλημα.
Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ. Μάλιστα οι πατέρες της αγιοταφικής αδελφότητας δείχνουν στους προσκυνητές τον τόπο γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται κοντά στην προβατική κολυμβήθρα. Ονομάστηκε Μαριάμ (Μαρία εξελληνισμένο) που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα.
Η Εκκλησία μας εορτάζει τη γέννηση της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου: «το Γενέθλιον της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Η είσοδος της Θεοτόκου στον Ναό
Όταν η Μαρία έφθασε τον τρίτο χρόνο της ηλικίας της, την έφεραν οι γονείς της -σύμφωνα με την υπόσχεσή τους-στο Ναό, και την παρέδωσαν στους ιερείς. Σύμφωνα με το έθιμο, τη συνόδευσαν λαμπαδοφορούσες «παρθέναι των Εβραίων».
Αφού την παρέλαβε ο ιερέας και προφήτης Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννου Προδρόμου,κινούμενος από τη θεία βουλή, την οδήγησε στο εσωτερικό και αγιώτερο μέρος του Ναού, στα άγια των Αγίων. Εκεί έζησε δώδεκα χρόνια και αξιωνόταν καθημερινά θείες φανερώσεις, ενώ θείος άγγελος-ο Αρχάγγελος Γαβριήλ-της έφερνε συνεχώς ουράνια τροφή. Έτσι, ζώντας μέσα στο χώρο της αγιότητας, ετοιμαζόταν ο «έμψυχος ναός εις κατοίκησιν του Κυρίου».
Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός με την εορτή των Εισοδίων στις 21 Νοεμβρίου: «μνήμη της εν τω Ναώ Εισόδου της Θεομήτορος»
Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου
Όταν η Μαρία έγινε δεκαπέντε ετών, οι γονείς της είχαν κοιμηθεί, γι' αυτό οι ιερείς φρόντισαν να την αποκαταστήσουν. Προέκριναν ως καταλληλότερο τον δίκαιο Ιωσήφ. Η Γραφή τον ονομάζει Δίκαιο: «Ιωσηφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων...» (Ματθ. α';19), που σημαίνει πως είχε όλες τις αρετές. Ο Γέροντας Ιωσήφ ήταν χήρος και πατέρας με επτά παιδιά από άλλη γυναίκα. Αυτά είναι τα «θετά» άδέλφια του Ιησού και όχι παιδιά της Θεοτόκου, η οποία είναι Αειπάρθενος, παρέμεινε δηλαδή Παρθένος και μετά τη γέννηση του Κυρίου και ποτέ δεν ήλθε σε σαρκική επαφή με τον Ιωσήφ, όπως βλάσφημα διδάσκουν οι προτεστάντες και άλλοι αιρετικοί. Έτσι ο αρραβώνας ήταν απαραίτητος, για να καλυφθεί η υπερφυσική γέννηση του Ιησού με την παρουσία του Ιωσήφ.
Ο Ιωσήφ παρέλαβε τη Μαριάμ και ήρθε στη Ναζαρέτ. Τον τέταρτο μήνα μετά την έξοδό της απ' το Ναό, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάστηκε μπροστά της λέγοντάς: «Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, ευλογημένη συ εν γυναιξί...».
Η Μαριάμ ακούγοντας το χαιρετισμό ταράχτηκε. «Μη φοβάσαι» της λέγει ο Αρχάγγελος «Μη φοβού Μαριάμ εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκ. α'28-30). Γι' αυτό θα συλλάβεις και θα γεννήσεις Υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού. «Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν» (Λουκ. α'31).
Η Παρθένος στο άκουσμα αυτό ρωτάει τον άγγελο: «Πως έσται μοι τούτο; Επεί άνδρα ου γινώσκω;» (Πως θα γίνει αυτό, αφού δεν γνωρίζω σαρκικά άντρα;). Καί ο άγγελος της λύνει την απορία λέγοντάς της: «Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σοι» (Λουκ. α'35) (Θα έλθει σε σένα το Άγιο Πνεύμα και θα σε σκεπάσει η Δύναμη του Υψίστου).
Τότε η Παρθένος, αποκρίθηκε προς τον άγγελο: «Ιδου η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμά σου».(Λουκ. α'37) (Να η δούλη του Κυρίου, ας γίνει σ' εμένα σύμφωνα με τον λόγο σου).
Από εκείνη τη στιγμή ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαρκώθηκε στη μήτρα της αειπαρθένου Μαρίας γία τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Η Εκκλησία μας εορτάζει τον Ευαγγελισμό στις 25 Μαρτίου: «ο Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας».
Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ
Η μακαρία Παρθένος Μαριάμ, έχοντας μέσα στα σπλάχνα της Αυτόν που δεν τον χωράει το σύμπαν, έφυγε βιαστικά από τη Ναζαρέτ για κάποια πόλη στα ορεινά της Ιουδαίας, όπου κατοικούσε το ευλογημένο ανδρόγυνο, ο Ζαχαρίας με την Ελισάβετ. Σκοπός της ήταν να βρει την Ελισάβετ, που ήταν συγγενής της, και να την συγχαρεί για την εγκυμοσύνη της γεροντικής της ηλικίας, την οποία πληροφορήθηκε από τον άγγελο «και ιδού Ελισάβετ η συγγενής σου και αυτή συνειληφυία υιόν εν γήρει αυτής, και
ούτος μην έκτος εστίν αυτή τη καλουμένη στείρα»(Λουκ. α 38) (και να που η Ελισάβετ η συγγενής σου έχει συλλάβει και αυτή γιο στα γηρατειά της, και αυτός είναι ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης γι' αυτήν που τη φωνάζανε στείρα). Περισσότερο όμως ήθελε να της διηγηθεί τα μεγάλα και θαυμαστά που ευδόκησε και έκαμε σ' αυτήν ο παντοδύναμος Θεός. «Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής». Η Ελισάβετ μόλις άκουσε τον χαιρετισμό της Παρθένου αισθάνθηκε ότι το εξάμηνο βρέφος στα σπλάχνα της σκίρτησε από χαρά. Και με το σκίρτημα αυτό ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, πριν άκόμα δει το φως του αισθητού ηλίου, προφητεύει την ανατολή του νοητού Ηλίου (του Χριστού). Αμέσως τότε η γερόντισσα Ελισάβετ, με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, άναγνώρισε την Παρθένο Μαριάμ σαν Μητέρα του Κυρίου και Θεού μας και δοξολόγησε μεγαλόφωνα το Χριστό που έφερε στα σπλάχνα της: «και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;» (Λουκ. α 43). Και η Παρθένος Μαρία πλημμυρισμένη από την αγαλλίαση που της έδωσε το Άγιο Πνεύμα, έψαλλε την -ονομασθείσα- ωδή της Θεοτόκου: «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω σωτήρί μου...» (Λουκ. α 46-47).
Στη συνέχεια η Μαριάμ έμεινε τρεις μήνες κοντά στην Ελισάβετ,και έπειτα επέστρεψε στο σπίτι της. «Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής» (Λουκ. α'56).
Οι αμφιβολίες του Ιωσήφ και η διάλυσή τους από τον άγγελο.
Ο Ιωσήφ,μετά από λίγο καιρό, προβληματίζεται έντονα διότι «πριν η συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματός Αγίου»(Ματθ. α 18). Ανθρώπινα ερμηνεύοντας την αδικαιολόγητη εγκυμοσύνη της Παναγίας, αποφασίζει να την διώξει μυστικά. Επειδή ήταν «δίκαιος», δεν ήθελε να την διαπομπεύσει παραδειγματικά, όπως προέβλεπε ο νόμος. «Ιωσηφ δε ο ανήρ αυτής, δίκαιος ων και μη θέλων αυτήν παραδειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν»(Ματθ. α'19).
Τότε παρουσιάζεται στον Ιωσήφ άγγελος Κυρίου και του λέει: «Ιωσηφ, υιός Δαυίδ μη φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ την γυναίκά σου, το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματός εστιν Αγίου»(Ματθ. α'20). Έτσι ο Ιωσήφ έκανε όπως τον διέταξε ο άγγελος και, αφού παρέλαβε την Παρθένο στο σπίτι του, «ουκ εγίνωσκεν αυτήν» (Ματθ. α'25), δεν την γνώρισε σαρκικά ποτέ ως σύζυγο, ούτε και όταν γέννησε τον πρωτότοκο και μοναδικό γιο της, τον Ιησού.
Το ταξίδι στη Βηθλεέμ και η γέννησις του Κυρίου
Με το διάταγμα του αυτοκράτορα Καίσαρα Αυγούστου να απογραφεί όλος ο πληθυσμός που ήταν κάτω από την Ρωμαϊκή κυριαρχία, ο Ιωσήφ και η εγκυμονούσα Μαριάμ έπρεπε να απογραφούν στον τόπο της καταγωγής τους, στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. «Εξηλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην»(Λουκ. β'1). Έτσι ύστερα από ένα κουραστικό ταξίδι, φθάνουν στη Βηθλεέμ. «';Ανεβη δε και ο Ιωσήφ από της Γαλιλαίας, εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυίδ ήτις καλείται Βηθλεέμ, δια το είναι αυτόν εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ» (Λουκ. β'4).
Λόγω της πληθώρας των απογραφομένων, δε βρίσκουν πουθενά κατάλυμα. «Ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι»(Λουκ. β'6).
Μόνο σ' ένα σταύλο βρήκαν λίγο χώρο για την παραμονή τους.
Εκεί θέλησε να γεννηθεί ο φιλάνθρωπος και ταπεινός Κύριος, ο Λυτρωτής του κόσμου, όπου και τον σπαργάνωσε η Θεοτόκος σε μια φάτνη των ζώων για να ζεσταθεί. «Εκει επλήσθησαν αι ημέραι του τεκείν αυτήν, και έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη»(Λουκ. β'6-7). Εκεί τον προσκύνησαν και οι ποιμένες.
Η περιτομή του Κυρίου
Σε οκτώ μέρες από τη γέννηση, η Παρθένος και ο Ιωσήφ έκαναν, σύμφωνα με το νόμο, την περιτομή του παιδιού και του έδωσαν το όνομα «Ιησους». «Και ότε επλήσθησαν ημέραι οκτώ του περιτεμείν το παιδίον, και εκλήθη το όνομα αυτού Ιησούς, το κληθέν υπό του αγγέλου προ του συλληφθήναι αυτόν εν τη κοιλία» (Λουκ. Β'21).
Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό στις 1 Ιανουαρίου.
Ο σαραντισμός της Θεοτόκου με τον Ιησού
Σαράντα μέρες μετά τη γέννησή Του, ο Ιησούς σύμφωνα με τον Ιουδαϊκό νόμο οδηγείται για πρώτη φορά στα Ιεροσόλυμα, στο ναό του Θεού, για να σαραντίσει. Η Παρθένος εδώ συναντά τον πρεσβύτη Συμεών, που παρακαλούσε το Θεό να μην πεθάνει πριν δει το Μεσσία: «Νυν, απολύεις τον δούλόν σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ». Τώρα, Κύριε, ας πεθάνω, γιατί είδα με τα μάτια μου τον Σωτήρα μας, ανέκραξε.
Μετά κοιτάζει τη Θεοτόκο και της λέγει: «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον»(Λουκ. β';34). (Αυτός θα γίνει αιτία να πέσουν και να σηκωθούν πολλοί στο Ισραήλ και θα προκαλέσει διχογνωμία). Και συνεχίζει για την Παναγία: «Και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία»(Λουκ. β';35). (και σένα την ψυχή σου θα την διαπεράσει πόνος οξύς, σα σπαθιά), υπονοώντας τη σταύρωση του Γιου της. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός με την εορτή της Υπαπαντής, στις 2 Φεβρουαρίου: «η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εν η εδέξατο Αυτόν εις τας αγκάλας αυτού ο Δίκαιος Συμεών»
Η προσκύνηση των Μάγων
Μετά τη γέννηση του Ιησού και τον σαραντισμό, η Θεοτόκος με τον Ιωσήφ παρέμειναν στη Βηθλεέμ. Στο διάστημα αυτό, «μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα»(Ματθ. β'1).
Μετά την προσκύνηση του Κυρίου, οι Μάγοι επιστρέφουν στην πατρίδα τους, γιατί άγγελος Κυρίου τους ειδοποίησε να φύγουν από άλλο δρόμο και να μη πάνε στον Ηρώδη, που ήθελε να σκοτώσει τον Ιησού. «Και χρηματισθέντες κατ'; όναρ μη ανακάμψαι προς Ηρώδην, δι' άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών»(Ματθ. β' 12).
Η φυγή στην Αίγυπτο
Πριν ο Ηρώδης διατάξει τη σφαγή των νηπίων «από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον, ον ηκρίβωσε παρά των μάγων»(Ματθ. β' 16), άγγελος Κυρίου παρουσιάζεται «κατ' όναρ» στον Ιωσήφ και του λέγει: «Να πάρεις το παιδί και τη μητέρα Του και να φύγεις στην Αίγυπτο. Να μείνεις εκεί, έως ότου θα σε ενημερώσω. Ο Ηρώδης θέλει να σκοτώσει το παιδί». «Παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αύτού και φεύγε εις Αίγυπτον, και ίσθι εκεί, έως αν είπω σοι. Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό»(Ματθ. β' 13).
Πράγματι, ο Ιωσήφ ξύπνησε αμέσως τη Θεοτόκο και έφυγαν μέσα στο σκοτάδι σαν πρόσφυγες. Έφτασαν στην Αίγυπτο και έμειναν εκεί μέχρι το θάνατο του Ηρώδη: «Ο δε εγερθείς παρέλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού νυκτός και ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, και ην εκεί έως της τελευτής Ηρώδου»(Ματθ. β' 14-15).
Σήμερα στο παλαιό Κάιρο, κοντά στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, βρίσκεται το σπήλαιο με το πηγάδι, όπου έμεινε η αγία οικογένεια κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Αίγυπτο.
Μετά το θάνατο του Ηρώδη και ύστερα από ειδοποίηση του αγγέλου η αγία οικογένεια επέστρεψε «εις γην Ισραήλ», όπου εγκαταστάθηκε και πάλι στη Ναζαρέτ: «Και ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, όπως πληρωθή το ρηθέν δια των προφητών, ότι Ναζωραίος κληθήσεται»(Ματθ. β'23). Εδώ ο γέροντας Ιωσήφ εργαζόταν ως ξυλουργός και από μικρός ο Ιησούς τον βοηθούσε, ενώ παράλληλα «ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι»(Λουκ. β'40).
Ο Ιησούς δωδεκάχρονος στα Ιεροσόλυμα
Η Παρθένος και ο Ιωσήφ, ως καλοί Ιουδαίοι, ανέβαιναν μια φορά το χρόνο στα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσουν στο ναό. Όταν ο Ιησούς έγινε δώδεκα χρόνων, τον πήραν μαζί τους, σύμφωνα με τα Ιουδαϊκά έθιμα: «Και επορεύοντο οι γονείς αυτού κατ'; έτος εις Ιερουσαλήμ τη εορτή του Πάσχα και ότε εγένετο ετών δώδεκα αναβάντων αυτών εις Ιεροσόλυμα κατά το έθος της εορτής...»(Λουκ. β'41-42). Εκεί στο Ναό παρέμεινε ο μικρός Ιησούς, διαφεύγοντας από την προσοχή των γονέων του, όπου συνέβη το θαυμαστό γεγονός της διδασκαλίας του δωδεκάχρονου Ιησού προς τους διδασκάλους και ο διάλογός Του με την Παναγία μητέρα Του: «Παιδί μου, γιατί μας έκανες έτσι; Να που ο πατέρας σου κι εγώ με πόνο σε αναζητούσαμε. Και είπε προς αυτούς: Γιατί με αναζητούσατε; Δε γνωρίζατε ότι στο σπίτι του Πατέρα μου πρέπει να είμαι;» (Λουκ. β 48-49). Και η Θεοτόκος, συνεχίζει το κείμενο του ευαγγελιστή Λουκά, «διετήρει πάντα τα ρήματα ταύτα εν τη καρδία αυτής» Και ο Ιησούς «κατέβη μετ' αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ, και ην υποτασσόμενος αυτοίς»(Λουκ. β' 51).
Στον γάμο της Κανά
Η Θεοτόκος ακολούθησε τον Ιησού σ' όλες τις ευαγγελικές Του οδοιπορίες κατά τη διάρκεια της δημόσιας ζωής Του,μετά τη βάπτισή Του. Είναι όμως πάντοτε η σιωπηλή παρουσία που κινείται με υπακοή και πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεάνθρωπο Κύριο και Υιό της.
Τελευταίοι λόγοι της Παναγίας παρουσιάζονται στα Ευαγγέλια στον γάμο της Κανά: «γάμος εγένετο εν Κανά της Γαλιλαίας και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί.»(Ίω. β 1). Και επειδή έλειψε το κρασί «λέγει η μήτηρ του Ιησού προς αυτόν· οίνον ουκ έχουσι. Λέγει αυτή ο Ιησούς· τι εμοί και συ γύναι; Ούπω ηκει η ώρα μου. Λέγει η μήτηρ αυτού τοις διακόνοις· ο,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε» (Ίω. β 3-5). Η Παναγία μας κατάλαβε ότι τα λόγια αυτά του Χριστού δεν ήταν άρνηση, γι' αυτό συμβούλεψε τους υπηρέτες «να κάνετε ο,τι σας πει». Και μετά από λίγο συνέβη η θαυμαστή μετατροπή του νερού σε κρασί, το πρώτο θαύμα της δημόσιας ζωής του Κυρίου μας. Αυτή η τελευταία φράση της Παναγίας μας θεωρείται 'η Διαθήκη της Θεοτόκου', η παρακαταθήκη της για όλους τους χριστιανούς όλων των αιώνων.
«Μετά τούτο κατέβη εις Καπερναούμ αυτός και η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού και οι μαθηταί αυτού, και εκεί έμειναν ου πολλάς ημέρας » (Ίω. β 12). Από τότε η Θεοτόκος στα Ευαγγέλια είναι η σιωπηλή παρουσία που ακολουθεί, συμπορεύεται και συμπάσχει με τον Χριστό.
Σταυρός και Ανάσταση
Ευρισκόμενη κάτω απ' τον Σταυρό, πάνω στο Γολγοθά, αισθάνεται σαν να τη διαπερνά ρομφαία, κατά την προφητεία του αγίου Συμεών
Ουσιαστικά δεν συμπαρίσταται μόνο στο δράμα πάνω στο Γολγοθά, αλλά συμμετέχει στον πόνο του Γιου της και Θεού της. Διπλός ο πόνος και η πίκρα. «Ειστήκεισαν δε παρά τω Σταυρώ του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή»(Ιω. ιθ' 25).
Σιωπηλή ακούει να της λέει ο Γιος της: «Γύναι, ίδε ο υιός σου» και να της δείχνει τον αγαπημένο του μαθητή Ιωάννη. Και να λέει στο μαθητή του: «Ιδου η μήτηρ σου». Και από την ώρα εκείνη, «έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια» ( Ιω. ιθ';26-27). Δηλαδή πήρε την Παναγία στο σπίτι του, για να την προστατέψει σαν μητέρα του.
Την επομένη του Σαββάτου προς την Κυριακή η Παναγία μαζί με τις άλλες μυροφόρες γυναίκες πήγαν στον τάφο του Ιησού να Τον αλείψουν με αρώματα.
Μόλις έφτασαν στον τάφο, είδαν τον άγγελο Κυρίου και το κενό μνήμα και πρώτη άκουσε το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης: «Και εισελθούσαι εις το μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοις δεξιοίς, περιβεβλημένον στολήν λευκήν, και εξεθαμβήθησαν. Ο δε λέγει αυταίς, μη εκθαμβείσθε. Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον. ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε. ίδε ο τόπος, όπου έθηκαν αυτόν»(Μαρκ. ιστ' 5-6).
Όταν επέστρεφαν από τον τάφο, πρώτη τον άντίκρυσε και τον προσκύνησε, καθώς φανερώθηκε ο Κύριος λέγοντας τον πρώτο λόγο Του μετά την Ανασταση: «Χαίρετε»!
Η Παναγία κοντά στους Αποστόλους και την Πεντηκοστή
Από τις πράξεις των Αποστόλων γνωρίζουμε ότι η Παναγία παρέμεινε κοντά τους μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής: «Πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει συν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού»(Πραξ. α' 14). Και κατόπιν βέβαια, σύμφωνα με την αποστολική παράδοση, η Θεοτόκος από το σπίτι της στη Γεθσημανή, πάντοτε στήριζε, συμβούλευε και προσευχόταν για την πρώτη Έκκλησία και τους αγίους αποστόλους που ευαγγελίζονταν την οικουμένη.
Η ηλικία της Θεοτόκου, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες
Η Παναγία όταν μπήκε στο Ναό ήταν τριών ετών· έμεινε στο ιερό δώδεκα χρόνια,δεκαπέντε ετών· τρεις μήνες αφού βγήκε από το ιερό μέχρι τον Ευαγγελισμό και εννέα μήνες κυοφορία, δεκαέξη ετών γεννά τον Χριστό. Έζησε με τον Χριστό τριάντα δύο χρόνους,άρα σαρανταενεα ετών ζει την Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του. Έζησε μετά απ' την Πεντηκοστή άλλα έντεκα χρόνια και εκοιμήθη στη Γεσθημανή, σε ηλικία 60 ετών.
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ