Η θεολογία της γκρίνιας

[spetzouras]

Αδελφοί μου,σας παρακαλώ κάντε τον κόπο να ρίξετε μια ματιά...
Εγώ το διάβασα και πραγματικά αισθάνομαι ότι μιλάει για εμένα...

του Οσιολογ. Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου

Ίσως με τα παρακάτω να κρίνω και τον εαυτό μου. Μάλλον. Από ετών παρατηρείται το φαινόμενο μιας συνεχούς γκρίνιας για τα εκκλησιαστικά δρώμενα από διάφορους κληρικούς, λαϊκούς και μοναχούς, θεολόγους και μη, γνωστούς, ειδικούς, ονομαστούς (δεν θα ήθελα ν’ αναφέρω ονόματα εδώ), με βιβλία κι άρθρα, σε περιοδικά κι εφημερίδες, για τα κακώς κείμενα, για τους κακούς χριστιανούς, τους λαθεμένους κληρικούς, τους αβαθείς αρχιερείς, τις ανοημάτιστες εορτές, τις αντιπαραδοσιακές εθιμοτυπίες, τις λατρευτικές απροσεξίες, τα αήθη ήθη, τ’ αθεολόγητα κηρύγματα, τη νοσηρή λαϊκή ευσέβεια και λοιπά πολλά γνωστά. Θα προσπαθήσω να ’μαι σύντομος.

Οι ασχολούμενοι αρκετά με αυτή τη μονότονη γκρινιάρικη και παραπονιάρικη κριτική δεν λέγω ότι σε πολλά δεν έχουν και δίκιο, όμως τελικά κουράζονται και κουράζουν και φοβάμαι πως ζητούν πολλά από τους άλλους με περισσή αυστηρότητα, παραβλέποντας τον εαυτός τους, ή βλέποντάς τον με μπόλικη επιείκεια, εύκολα δικαιολογούμενοι και κινούμενοι κάποτε από προσωπικές τους δυσκολίες, ελλείψεις, αστοχίες, λάθη, προβλήματα, προβληματισμούς και κενά. Μακάρι να λαθεύω. Δεν λέγω πως μόνο οι άγιοι μπορούν να κρίνουν, ούτε πως αντικειμενικά δεν υπάρχουν θέματα προς κρίση και διόρθωση. Μιλώ για μια τυπική τακτική μόνιμης σφοδρής κριτικής των πάντων απ΄ ορισμένους, που ξαφνικά ανακάλυψαν την ορθότητα, ωσάν η Εκκλησία επί αιώνες να ήταν σε νάρκη, κι εκείνοι να υπήρξαν οι θεόσταλτοι διορθωτές των κακώς κειμένων της Εκκλησίας, όψιμοι σωτήρες της, θεολόγοι της γκρίνιας, σχολαστικοί, ορθολογιστές, ανελεήμονες, ακριβοδίκαιοι και άτεγκτοι.

Μάλιστα αυτή η θεολογική γκρίνια, ταπεινόλογη και ταπεινόσχημη ενίοτε κι άλλοτε φαρισαϊκή κι επηρμένη, μένει μόνο σε παρατηρήσεις, δίχως να προσφέρει ουσιαστικές λύσεις και να δίνει κουράγιο κι ελπίδα στον σύγχρονο κουρασμένο άνθρωπο, που, τουλάχιστον στην αρχή, έχει μεγάλη την ανάγκη της παραμυθίας, του κουράγιου και της ελπίδος.

Παρουσιάζοντας συνεχώς σκάνδαλα, ξεσκεπάζοντας σκανδαλοποιούς, βάζοντας τον καθένα στη θέση του, σαν μυστικοί σκανδαλοθήρες, μήπως γινόμαστε πρόξενοι σκανδαλισμού; Γνωρίζετε ότι τα πιο αυστηρά λόγια ο Χριστός τα είπε για τους υποκριτές και τους σκανδαλίζοντες…
Οι θεολόγοι της γκρίνιας είναι ορισμένοι. Είναι βέβαια συμπαθείς κι όμως κιόλας είπα λέγουν κι αρκετά ορθά, όμως λέγοντας πάντα πολλά και συνέχεια διορθωτικά κι επιτιμητικά νομίζω χάνουν. Ευτυχώς που δεν λαμβάνουν και καίριες αποφάσεις, γιατί όλοι θα ήμασταν από καιρό απωλεσμένοι.

Λίγη συγκατάβαση, επιείκεια, ανεκτικότητα, συγχωρητικότητα και φιλαδελφία δεν βλάπτει. Δηλαδή θα καλύπτουμε τα λάθη και δεν θα διορθώνουμε τα σφάλματα; κανείς ποτέ δεν είπε αυτό. Όμως κι αυτό το συνεχές κυνηγητό και κατηγορητήριο, η υψωμένη βέργα, η ασίγαστη παρατηρητικότητα, η αξεκούραστη αυστηρή κριτική, η διόγκωση των ελλείψεων, μήπως προέρχεται από εσωτερική ακαταστασία, απουσία αυτογνωσίας, προσευχής κι εμπιστοσύνης στον Θεό;

Οι νηπτικοί θεολόγοι για το υπάρχον κακό οίκτειραν τον εαυτό τους κι όλα τα ’βλεπαν καλά λίαν κι ο αδελφός τους ήταν ο Θεός τους και για τις πτώσεις του έκλαιγαν οι ίδιοι ως κύριοι αίτιοι. Μήπως αυτή η θεολογία της γκρίνιας ταυτίζεται μ’ ένα λανθάνοντα φαρισαϊσμό αφιλαδελφείας, αφιλοτεκνίας, αφιλανθρωπίας και τελικά αφιλοθείας; Ας μελετηθεί ξανά η παραβολή των ζιζανίων.

Ένας γέροντας έλεγε: «Συνέχεια περί ηθικής συνήθως ομιλούν οι ανήθικοι». Και: «Το μεγαλύτερο θαύμα της Ορθοδοξίας είναι ότι διαφυλάχθηκε αλώβητη, παρά τους τόσους ανάξιους εκφραστές της». Λέγοντας αυτά ουδόλως μιλούμε περί ψευδοεφησυχασμού, ανόητης οφθαλμαπάτης, δαιμονοκίνητης αγγελολογίας και χαζοχαρούμενης ωραιολογίας, αλλά περί ανδρείας και θεοχαρίτωτης αυτογνωσίας, προς θεοαγάπητη αδελφογνωσία, μετά αγιοπατερικής αλληλοπεριχωρήσεως, αλληλοσεβασμού και αλληλοκατανοήσεως προς θεογνωσία και θεοληψία. Η θεολογία της γκρίνιας ας αφεθεί στους θεολόγους της «χαράς», του «έρωτος» και της «δικαιοσύνης»…

Τελειώνοντας, θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για όσα έχω γράψει και έχω σκανδαλίσει κάποιους αναγνώστες. Υπόσχομαι από την επόμενη φορά να έχω κατα νού ότι στις σελίδες αυτές περιφέρονται και άνθρωποι που ψάχνουν το αληθινό πρόσωπο της Ορθοδοξίας, μια ανάπαυλα στο χάος του Διαδυκτίου και ίσως και μια απάντηση σε προβληματισμούς τους...

[YiaVi]

Πολύ καλό κείμενο, ο Θεός να σε έχει καλά.

[stratos]

ετσι ειναι ακριβως !

[Yunan]

Φίλε Spetzoura,

Συγχαρητήρια για το κείμενο.

Ο Θεός να μας Ελεεί

[Yunan]

Καλησπέρα και πάλι,

Θα ήθελα να προσθέσω, ως μία μικρή παραπομπή από τους Νηπτικούς Πατέρες της εκκλησίας μας ένα απόσπασμα από το 54 κεφ. της 3ης εκατοντάδας περί αγάπης του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού:

"........ όμοια και ο Άπόστολος Παύλος: "Μην καταδικάζετε για κάτι πρόωρα, έως ότου έρθει ο Κύριος" και "Μην καταδικάζεις τον άλλο, καταδικάζεις τον εαυτό σου" - όμως οι άνθρωποι, αφού σταμάτησαν να κλαίνε για τις αμαρτίες τους, αφαίρεσαν την κρίση από τον Υιό, και σαν να είναι αναμάρτητοι κρίνουν και καταδικάζουν ο ένας τον άλλο. Ο ουρανός έμεινε κατάπληκτος απ'αυτό, η γη έφριξε αυτοί όμως μένουν αναίσθητοι και δεν ντρέπονται."

Αγ. Μαξίμου του Ομολητού

Ο Θεός να μας Ελεεί...

[Misha]

Λοιπον..επειδη το κειμενο του π.Μωυση αφορα τα ηθικα σκανδαλα των κληρικων και οχι την δογματικη τους τοποθετηση...

θελω να ρωτησω τον φιλο Γιουναν αν γνωριζει τι έπραξε ο αγιος Μαξιμος που επικαλειται κι εγινε ομολογητης και γιατι του έκοψαν την γλώσσα...

αν η αναφορα περι μη κατακρισεως του αγιου Μαξιμου ,αφορα τα χθεσινα θλιβερά δειτε τι εκαναν οι αγιοι μας σε καταστασεις σαν τη χθεσινη:


"Έχουμε και το παράδειγμα με τις ενώσεις με τους αμετανοήτους Λατίνους τα έτη 1274 και 1439. Οι Πατέρες δηλαδή διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με όσους απεδέχοντο την ένωση της Λυών (1274). Προετίμησαν μάλιστα τα βασανιστήρια και τον θάνατο, ως οι αγιορείτες οσιομάρτυρες και οι όσιοι Μελέτιος και Γαλακτίων. Ο άγιος Μαρκος ο Ευγενικός επίσης συνιστούσε στούς Ορθοδόξους να μη επικοινωνούν με όσους απεδέχοντο την ψευδένωση της Φλωρεντίας (1439) και έλεγε: «Φευκτέον αυτούς, ως φεύγει τις από όφεως».

Όμως, ΔΕΝ δημιούργησε νέα ιεραρχία και δεν προέτρεπε σε σχίσμα. Άλλο διακοπή κοινωνίας και άλλο σχίσμα."

απο τον ιστοχώρο της ΟΟΔΕ.


πολυ γκρινιάρηδες κι ο αγιος Μαρκος κι οι αγιοι Γαλακτιων και Μελετιος και οι λοιποι ανθενωτικοι αγιοι .....

να τους αποφευγουμε σαν τα φιδια ελεγαν ...τους "παναγιωτατους"....

[Yunan]

Φίλε Misha, καλό Μήνα

Νομίζω, και συγχώρεσέ με εάν κάνω λάθος, πως το κείμενο του π. Μωυσή αφορά όλους μας και δεν είναι σωστό να μεταφέρουμε μία αντιπαράθεση σε ένα πολύ αξιόλογο κείμενο στο θέμα ενός άλλου μέλους της ιστοσελίδας.

Σ'ευχαριστώ

Ο Θεός μαζί μας, ας προσευχόμαστε για το 'Ελεός του...

[Misha]

Φίλε Misha, καλό Μήνα

Νομίζω, και συγχώρεσέ με εάν κάνω λάθος, πως το κείμενο του π. Μωυσή αφορά όλους μας και δεν είναι σωστό να μεταφέρουμε μία αντιπαράθεση σε ένα πολύ αξιόλογο κείμενο στο θέμα ενός άλλου μέλους της ιστοσελίδας.

Σ'ευχαριστώ

Ο Θεός μαζί μας, ας προσευχόμαστε για το 'Ελεός του...

φίλε Γιουνάν καλό μήνα σε σένα κι όλη τη φαμελιά σου!!!!

"να μας έχει ο Θεός γερούς παντα να ανταμώνουμε..." έστω και διαδικτυακά ... αν και μου φαινεται πως καποια στιγμη θ ανηφορισω να σας γνωρίσω οσους μπορέσω ....

[Yunan]

Να'σαι καλά Misha! Ας βοηθήσουμε το θέμα αυτό του φίλου μας του spetzoura να μείνει και να διαβαστεί από όσο περισσότερους αδελφούς μας.

Με αδελφική αγάπη,

Yunan

[spetzouras]

φίλε Γιουνάν καλό μήνα σε σένα κι όλη τη φαμελιά σου!!!!

"να μας έχει ο Θεός γερούς παντα να ανταμώνουμε..." έστω και διαδικτυακά ... αν και μου φαινεται πως καποια στιγμη θ ανηφορισω να σας γνωρίσω οσους μπορέσω ....

Να'σαι καλά Misha! Ας βοηθήσουμε το θέμα αυτό του φίλου μας του spetzoura να μείνει και να διαβαστεί από όσο περισσότερους αδελφούς μας.

Με αδελφική αγάπη,

Yunan

Καλημέρα αδελφοί μου!Καλή εβδομάδα!
Εύχομαι σε όλους μας η Αγία Μεγαλομάρτυς Βαρβάρα να σας έχει καλά και ας ελεήσει και εμένα τον αμαρτωλό!

Μάλλον θα πρέπει να αλλάξω τίτλο στο θέμα και να το κάνω "Θεολογία αγάπης"...