Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής (θα ανανεώνεται κάθε Κυ

[g_aggelos]

Κυριακή 22 Οκτωβρίου

Β’ Κορινθίους ια’ 31 – ιβ’ 9

Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται

Αδελφοί, ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οίδεν, ο ών ευλογητός εις τους αιώνας, ότι ου ψεύδομαι. Εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα του βασιλέως εφρούρει την Δαμασκηνών πόλιν πιάσαι με θέλων, και διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά του τείχους και εξέφυγον τάς χείρας αυτού. Καυχάσθαι δη ου συμφέρει μοι, ελεύσομαι γάρ εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου. Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων, είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν, αρπαγέντα τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού. Και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν, ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι. Υπέρ του τοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δε εμαυτού ου καυχήσομαι ει μη εν ταίς ασθενείαις μου. Εάν γάρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων, αλήθειαν γάρ ερώ, φείδομαι δε μη τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ο βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού. Και τη υπερβολή των αποκαλύψεων ίνα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τη σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη ίνα μη υπεραίρωμαι. Υπέρ τούτου τρις τον Κύριον παρεκάλεσα ίνα αποστή απ εμού, και είρηκέ μοι, αρκεί σοι η χάρις μου, η γάρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται. Ήδιστα ουν μάλλον καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ εμέ η δύναμις του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χρηστού, που είναι ευλογητός αιωνίως, ξέρει ότι δεν ψεύδομαι. Εις την Δαμασκό ο εθνάρχης του βασιλέως Αρέτα φρουρούσε την πόλη της Δαμασκού, επειδή ήθελε να με πιάσει, αλλά με κατέβασαν από ένα παράθυρο μέσα σε καλάθι, από το τείχος, και ξέφυγα από τα χέρια του. Το να καυχώμαι λοιπόν δεν είναι συμφέρον μου, αλλά θα έλθω εις οπτασίας και αποκαλύψεις του Κυρίου. Ξέρω ένα άνθρωπο χριστιανό ο οποίος προ δεκατεσσάρων ετών –είτε με το σώμα είτε εκτός του σώματος δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει, -αρπάχθη εις τον Παράδεισο και άκουσε ανέκφραστα λόγια τα οποία δεν επιτρέπεται να επαναλάβει άνθρωπος. Για ένα τέτοιον άνθρωπο θα καυχηθώ, διά τον εαυτό μου όμως δεν θα καυχηθώ, παρά μόνον διά της αδυναμίας μου. Αλλά και αν θελήσω να καυχηθώ, δεν θα είμαι ανόητος, διότι θα πω την αλήθεια, το αποφεύγω όμως μήπως με θεωρήσει κανείς ανώτερο από ότι βλέπει σ’ εμέ ή ακούει από εμέ. Και δια να μη υπερηφανεύομαι δια τας πολλάς αποκαλύψεις, μου δόθηκε ένα αγκάθι, εις το σώμα, ένας άγγελος του Σατανά, δια να με ραπίζει, δια να μη υπερηφανεύομαι. Τρεις φορές παρεκάλεσα τον Κύριο γι’ αυτό, δια να φύγει από εμέ. Και μου είπε, «Σου είναι αρκετή η χάρις μου, διότι η δύναμή μου φανερώνεται τελεία εκεί που υπάρχει αδυναμία». Πολύ ευχαρίστως λοιπόν θα καυχηθώ μάλλον δια τας αδυναμίας μου, δια να κατασκηνώσει εις εμέ η δύναμις του Χριστού.

[g_aggelos]

Σάββατο 28 Οκτωβρίου

+Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου

Εβρ. θ’ 1-7

Τό παλαιόν αγιαστήριον τύπος του νέου

Είχε μέν ούν και η πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας το τε Αγιον κοσμικόν, σκηνή γάρ κατεσκευάσθη η πρώτη, εν ή ή τε λυχνία και η τράπεζα και η πρόθεσις των άρτων, ήτις λέγεται Αγια. Μετά δέ το δεύτερον καταπέτασμα σκηνή η λεγομένη Αγια ῾Αγίων, χρυσούν έχουσα θυμιατήριον και την κιβωτόν της διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω, εν ή στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα και η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα και αι πλάκες της διαθήκης, υπεράνω δέ αυτής Χερουβίμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον, περί ών ουκ έστι νύν λέγειν κατά μέρος. Τούτων δέ ούτω κατεσκευασμένων εις μέν την πρώτην σκηνήν διά παντός εισίασιν οι ιερείς τάς λατρείας επιτελούντες, εις δέ την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού μόνος ο αρχιερεύς, ου χωρίς αίματος, ό προσφέρει υπέρ εαυτού και των του λαού αγνοημάτων.

Απόδοση στη Νεοελληνική


Είχε και η πρώτη διαθήκη διατάξεις περί της λατρείας και γήινο αγιαστήριο. Κατασκευάστηκε δηλαδή το πρώτο μέρος της σκηνής, στο οποίο υπήρχε η λυχνία και η τράπεζα και οι άρτοι της προθέσεως, το οποίο λέγεται Άγια. Ύστερα από το δεύτερο καταπέτασμα, ήταν το μέρος της σκηνής, το οποίο ονομαζόταν Άγια αγίων. Εκεί υπήρχε ένα χρυσό θυμιατήριο και η κιβωτός της διαθήκης, η οποία ήταν από όλα τα μέρη σκεπασμένη με χρυσάφι και μέσα σε αυτή ήταν η χρυσή στάμνα, που περιείχε το μάννα, η ράβδος του Ααρών, που είχε βλαστήσει, και οι πλάκες της Διαθήκης. Επάνω δε από την κιβωτό ήταν απαστράπτοντα Χερουβείμ, τα οποία επισκίαζαν το ιλαστήριο. Γι’ αυτά δεν είναι δυνατόν να μιλήσουμε τώρα λεπτομερώς. Υπό αυτή την διάταξη, στο πρώτο μέρος της σκηνής εισέρχονται πάντοτε οι ιερείς, όταν κετελούν τα καθήκοντα της υπηρεσίας των, αλλά στο δεύτερο μέρος μπαίνει μόνο ο αρχιερέας, μια φορά τον χρόνο, και όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τις εξ’ αγνοίας αμαρτίες του λαού.

[g_aggelos]

Κυριακή 29 Οκτωβρίου

Γαλ. α’ 11-19

«Το κήρυγμα του ευαγγελίου»

Γνωρίζω δέ υμίν, αδελφοί, το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ' εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον, ουδέ γάρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού. Ηκούσατε γάρ την εμήν αναστροφήν ποτε εν τώ Ιουδαϊσμώ, ότι καθ' υπερβολήν εδίωκον την εκκλησίαν του Θεού και επόρθουν αυτήν, και προέκοπτον εν τώ Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τώ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων των πατρικών μου παραδόσεων. Οτε δέ ευδόκησεν ο Θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου και καλέσας διά της χάριτος αυτού αποκαλύψαι τον υιόν αυτού εν εμοί, ίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοίς έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί και αίματι, ουδέ ανήλθον εις ῾Ιεροσόλυμα πρός τους πρό εμού αποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, και πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν. Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις ῾Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον, και επέμεινα πρός αυτόν ημέρας δεκαπέντε, έτερον δέ των αποστόλων ουκ είδον ει μη Ιάκωβον τον αδελφόν του Κυρίου.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, σας κάνω γνωστό, ότι το ευαγγέλιο, το οποίον κηρύχθηκε από εμέ, δεν είναι ανθρώπινο, διότι ούτε το επήρα ούτε το διδάχθηκα από ανθρώπους αλλά διά αποκαλύψεως Ιησού Χριστού. Έχετε ακούσει, βέβαια, την άλλοτε διαγωγή μου εις τον Ιουδαϊσμό, ότι δηλαδή υπερβολικά καταδίωκα την εκκλησία του Θεού και την πολεμούσα. Και είχα μεγαλύτερες προόδους εις τον Ιουδαϊσμό από πολλούς συνομηλίκους συμπατριώτες μου, με τον υπερβολικό ζήλο που έδειχνα δια τας πατρικές μου παραδόσεις. Όταν όμως ευδόκησε ο Θεός, ο οποίος με ξεχώρισε από την κοιλιά της μητέρας μου και με κάλεσε διά χάριτός του, να αποκαλύψει μέσα μου τον Υιό του, δια να κηρύττω αυτόν εις τα έθνη, αμέσως δεν συμβουλεύθηκα ανθρώπους, ούτε ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα προς εκείνους που ήσαν απόστολοι πριν από εμέ, αλλά έφυγα εις την Αραβία και πάλιν επέστρεψα εις την Δαμασκό. Έπειτα, ύστερα από τρία χρόνια, ανέβηκα εις τα Ιεροσόλυμα δια να γνωρίσω τον Πέτρο και έμεινα κοντά του δέκα πέντε ημέρας. Άλλον από τους αποστόλους δεν είδα παρά τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Κυρίου.

[g_aggelos]

Κυριακή 5 Νοεμβρίου

Γαλ. β' 16 - 20

Σωτηρία εν Χριστώ


Αδελφοί, ειδότες δε ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη διά πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν, ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού και ουκ εξ έργων νόμου, διότι ου δικαιωθήσεται εξ έργων νόμου πάσα σαρξ. Ει δε ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν και αυτοί αμαρτωλοί, άρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; Μη γένοιτο. Ει γάρ α κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνίστημι. Εγώ γάρ διά νόμου νόμω απέθανον, ίνα Θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός, ο δε νυν ζω εν σαρκί, εν πίστει ζώ τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Αδελφοί, γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος δεν δικαιώνεται από τα έργα του νόμου αλλά διά της πίστεως εις τον Ιησού Χριστόν, πιστέψαμε και εμείς στον Χριστό Ιησού, διά να δικαιωθούμε διά της πίστεως στον Χριστό και όχι από τα έργα του νόμου, διότι από τα έργα του νόμου κανείς άνθρωπος δεν θα δικαιωθεί. Αλλά εάν εμείς που ζητήσαμε να δικαιωθούμε διά του Χριστού, βρεθήκαμε και εμείς αμαρτωλοί, άραγε ο Χριστός εξυπηρετεί την αμαρτία; Μη γένοιτο! Εάν όμως οικοδομώ πάλι, εκείνα που γκρέμισα, αποδεικνύω τον εαυτόν μου παραβάτη. Διότι εγώ διά του νόμου πέθανα ως προς τον νόμο, για να ζήσω ως προς τον Θεό. Έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό. Δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός, την ζωή την οποία τώρα ζω στο σώμα, την ζω με πίστη στον Υιό του Θεού, ο οποίος με αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του προς χάρη μου.

[g_aggelos]

8 Νοεμβρίου

Σύναξις Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ


Εβρ. β’ 2-10

Η χριστιανική συμπεριφορά και η βάσις της

Ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, πως ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά του Κυρίου, υπό των ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, συνεπιμαρτυρούντος του Θεού σημείοις τε και τέρασι και ποικίλαις δυνάμεσι και Πνεύματος Αγίου μερισμοίς κατά την αυτού θέλησιν.
Ου γάρ αγγέλοις υπέταξε την οικουμένην την μέλλουσαν, περί ης λαλούμεν, διεμαρτύρατο δέ που τις λέγων, τί εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν; ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν, πάντα υπέταξας υποκάτω των ποδών αυτού, εν γάρ τώ υποτάξαι αυτώ τα πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον. Νυν δέ ούπω ορώμεν αυτώ τα πάντα υποτεταγμένα, τον δέ βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν διά το πάθημα του θανάτου δόξη και τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι Θεού υπέρ παντός γεύσηται θανάτου. Έπρεπε γάρ αυτώ, δι' ον τα πάντα και δι' ου τα πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα, τον αρχηγόν της σωτηρίας αυτών διά παθημάτων τελειώσαι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Εάν ο λόγος, ο οποίος κηρύχτηκε δι’ αγγέλων, είχε κύρος και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαια ανταπόδοση, πως θα ξεφύγουμε εμείς, εάν δείξουμε αμέλεια για μία τόσο μεγάλη σωτηρία; Η σωτηρία αυτή άρχισε να κηρύττεται από τον Κύριο, έπειτα μας βεβαιώθηκε από εκείνους που την άκουσαν και ο Θεός πρόσθεσε την μαρτυρία του με σημεία και τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διαμοιρασμό χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος σύμφωνα με την θέλησή του. Γιατί ο Θεός δεν υπέταξε σε αγγέλους τον μέλλοντα κόσμο, για τον οποίο μιλάμε. Διαβεβαίωσε τούτο ένας που λέγει κάπου, «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε να τον θυμάσαι, ή τι είναι ο Υιός του ανθρώπου, ώστε να τον προσέχεις; Τον έκαμες δι’ ολίγον χρόνο κατώτερο από τους αγγέλους, με δόξα και τιμή τον στεφάνωσες και τον έκανες κυρίαρχο των έργων σου. Όλα τα υπέταξες κάτω από τα πόδια του». Αφού λοιπόν υπέταξε όλα εις αυτόν, δεν άφησε τίποτα ανυπότακτο εις αυτόν. Αλλά τώρα δεν βλέπουμε ακόμη να έχουν όλα υποταχθεί στον άνθρωπο. Βλέπουμε όμως τον Ιησού, ο οποίος έγινε για λίγο χρόνο κατώτερος από τους αγγέλους, για να γευθεί, διά της χάριτος του Θεού, θάνατο για κάθε άνθρωπο, να είναι στεφανωμένος με δόξα και τιμή, λόγο του παθήματος του θανάτου. Διότι ήταν πρέπον γι’ αυτόν, για τον οποίο και διά του οποίου υπάρχουν τα πάντα, προκειμένου να φέρει πολλούς υιούς στην δόξα, να κάνει τον αρχηγό της σωτηρίας των τέλειων διά των παθημάτων.

[g_aggelos]

Κυριακή 12 Νοεμβρίου

Β’ Κορινθ. θ’ 6-11

Πώς να γίνεται η εισφορά

Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως, φειδομένως θα θερίσει και ο σπείρων επ’ ευλογίαις επ’ ευλογίαις και θερίσει. Έκαστος καθώς προαιερείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης, ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός. Δυνατός δε ο Θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς, ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις παν έργον αγαθόν, καθώς γέγραπται, εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα. Ο δε επιχορηγών σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν χορηγήσαι και πληθύναι τον σπόρον υμών και αυξήσαι τα γενήματα της δικαιωσύνης υμών, εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα, ήτις κατεργάζεται δι’ ημών ευχαριστίαν τω Θεώ.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Να έχετε τούτο υπ’ όψιν : ότι εκείνος που σπέρνει με οικονομία, θα θερίσει και με οικονομία και εκείνος που σπέρνει με αφθονία, θα θερίσει και με αφθονία. Ο καθένας ας δίνει ότι του λέει η καρδιά του, όχι με λύπη ή αναγκαστικά, διότι ο Θεός αγαπά τον χαρωπό δωρητή. Και ο Θεός είναι δυνατός να σας χορηγήσει κάθε δώρο με αφθονία, ώστε, έχοντες πάντοτε αυτάρκεια στο κάθε τι, να δίνετε με αφθονία για κάθε καλό έργο, καθώς είναι γραμμένο, Εσκόρπισε, έδωκε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του μένει αιωνίως. Εκείνος δε που χορηγεί σπόρο στον σπορέα και ψωμί διά τροφή, θα χορηγήσει και θα πληθύνει τον σπόρο σας και θα αυξήσει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας, ώστε πλουτιζόμενοι με κάθε τρόπο θα μπορείτε να ασκείτε κάθε είδους γενναιοδωρία, η οποία διά μέσου ημών παράγει ευχαριστία στον Θεό.

[g_aggelos]

Κυριακή 19 Νοεμβρίου

Εφεσίους β’ 4-10

Η σωτηρία διά της χάριτος του Θεού

Ο δε Θεός πλούσιος ων εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς, και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ· χάριτί εστε σεσωσμένοι· και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοίς επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού, ίνα ενδείξηται εν τοις αιώσι τοις επερχομένοις τον υπερβάλλοντα πλούτον της χάριτος αυτού εν χρηστότητι εφ' ημάς εν Χριστώ Ιησού. Τη γάρ χάριτί εστε σεσωσμένοι διά της πίστεως· και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται. Αυτού γάρ εσμεν ποίημα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού επί έργοις αγαθοίς, οις προητοίμασεν ο Θεός ίνα εν αυτοίς περιπατήσωμεν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ο Θεός, επειδή είναι πλούσιος σε ευσπλαχνία ένεκα της πολύς αγάπης με την οποία μας αγάπησε, αν και είμαστε νεκροί ένεκα των παραπτωμάτων, μας εζωοποίησε μαζί με τον Χριστό, - διά χάριτος είσθε σωσμένοι, - και μας ανέστησε μαζί και μας εκάθησε μαζί στα επουράνια εν Χριστώ Ιησού, για να δείξει εις τους μέλλοντας αιώνες τον υπερβολικό πλούτο της χάριτός του στην καλοσύνη που έδειξε σε εμάς διά Χριστού Ιησού. Διότι διά της χάριτος είσθε σωσμένοι δια της πίστεως και αυτό δεν προέρχεται από εσάς, αλλά είναι του Θεού δώρο, όχι από έργα, για να μην μπορεί κανείς να καυχηθεί. Διότι είμαστε δικό του έργο, δημιουργηθέντες εν Χριστώ Ιησού διά έργα αγαθά, τα οποία ο Θεός προετοίμασε, για να αποτελέσουν τον τρόπο της ζωής μας.

[g_aggelos]

Κυριακή 26 Νοεμβρίου

Εφεσίους β’ 14-22

Οι εθνικοί και οι Ιουδαίοι ενωμένοι εις την εκκλησίαν

Αυτός γαρ έστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, την έχθραν. Εν τη σαρκί αυτού, τον νόμον των εντολών εν δόγμασι καταργήσας, ίνα τους δύο κτίση εν εαυτώ εις ένα καινόν άνθρωπον ποιών ειρήνην, και αποκαταλλάξη τους αμφοτέρους εν ενί σώματι τω Θεώ διά του σταυρού, αποκτείνας την έχθραν εν αυτώ, και ελθών ευηγγελίσατο ειρήνην υμίν τοις μακράν και τοις εγγύς, ότι δι’ αυτού έχομεν την προσαγωγήν οι αμφότεροι εν ενί Πνεύματι προς τον πατέρα. Άρα ουν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού, εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, , όντως ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ω πάσα οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω, εν ω και υμείς συνοικοδομείσθε εις κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Διότι αυτός είναι η ειρήνη μας, ο οποίος συνένωσε τα δύο μέρη και κατέρριψε τον μεσότοιχο του φραγμού, δηλαδή την έχθρα, καταργήσας διά της σαρκός του το νόμο των εντολών που συνίστατο εις διαταγάς, για να δημιουργήσει στον εαυτό του, από τα δύο μέρη, έναν νέο άνθρωπο και να φέρει ειρήνη και να συμφιλιώσει με τον Θεό και τα δύο μέρη σε ένα σώμα διά του σταυρού, διά του οποίου θανάτωσε την έχθρα. Και όταν ήλθε, κήρυξε το χαρμόσυνο άγγελμα ειρήνης σε εμάς που είμαστε μακριά, και στους πλησίον, διότι δι’ αυτού έχουμε και οι δύο είσοδο προς τον Πατέρα με ένα Πνεύμα. Ώστε λοιπόν, δεν είσθε πλέον ξένοι και παρεπίδημοι, αλλά συμπολίτες των Αγίων και οικείοι του Θεού, διότι έχετε οικοδομηθεί πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των αγίων προφητών, του οποίου ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, πάνω στον οποίο η όλη οικοδομή συναρμολογείται και αυξάνει σε ναό άγιο εν Κυρίω. Εν αυτώ και εσείς συνοικοδομήσθε, ώστε να γίνετε τόπος κατοικίας του Θεού διά του Πνεύματος.

[g_aggelos]

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου

Εφεσίους δ’ 1-7

Η Κλήση του Θεού συνεπάγεται ενότητα

Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος, μετά μακροθυμίας, ανεχόμενοι αλλήλων εν αγάπη, σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης. Εν σώμα και εν Πνεύμα, καθώς και εκλήθητε εν μια ελπίδι της κλήσεως υμών, εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα, εις Θεός και πατήρ πάντων, ο επί πάντων, και διά πάντων, και εν πάσιν ημίν. Ενί δέ εκάστω ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Σας προτρέπω λοιπόν, εγώ ο φυλακισμένος διά τον Κύριο, να φέρεσθε αντάξια προς την κλήση, την οποία λάβατε, με πάσα ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με υπομονή στο να ανέχεστε ο ένας τον άλλον με αγάπη, και να φροντίζετε να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της Ειρήνης. Ένα σώμα υπάρχει και ένα Πνεύμα, καθώς και μία είναι η ελπίδα της κλήσεώς σας, την οποία λάβατε. Ένας Κύριος, μία πίστη, ένα βάπτισμα, ένας Θεός και Πατέρας όλων, ο οποίος είναι υπεράνω όλων και διά όλων και σε όλους εμάς. Αλλά στον καθένα από εμάς δόθηκε η χάρη σύμφωνα προς το μέτρο της δωρεάς του Χριστού.

[g_aggelos]

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου

Εφεσίους ε’ 8-19

Μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών. Ήτε γάρ πότε σκότος, νυν δε φώς εν Κυρίω, ως τέκνα φωτός περιπατείτε, ο γάρ καρπός του Πνεύματος εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία, δοκιμάζοντες τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω. Και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε, τα γάρ κρυφή γινόμενα υπ' αυτών αισχρόν εστι και λέγειν, τα δε πάντα ελεγχόμενα υπό του φωτός φανερούται, παν γαρ το φανερούμενον φώς εστι. Διό λέγει, έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών, και επιφαύσει σοι ο Χριστός. Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι, αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισι. Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά συνιέντες τι το θέλημα του Κυρίου. Και μη μεθύσκεσθε οίνω, εν ω εστιν ασωτία, αλλά πληρούσθε εν Πνεύματι, λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς, άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία υμών τω Κυρίω.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Να μην έχετε λοιπόν, τίποτα το κοινό μαζί τους, διότι ήσαστε κάποτε σκοτάδι, αλλά τώρα είσθε φως εν Κυρίω, να φέρεσθε σαν παιδιά του φωτός – διότι ο καρπός του πνεύματος φανερώνεται με κάθε καλοσύνη, δικαιοσύνη και αλήθεια – να εξετάζετε τι είναι ευάρεστο στον Κύριο, και μη επικοινωνείτε με τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και να τα ελέγχετε, διότι εκείνα που γίνονται από αυτούς κρυφά, είναι ντροπή και να τα αναφέρει κανείς. Αλλά κάθε τι που αποκαλύπτεται από το φως, γίνεται φανερό και κάθε τι που φανερώνεται, είναι φωτεινό. Διά τούτο λέγει, Σήκω επάνω εσύ που κοιμάσαι και αναστήσου από τους νεκρούς και ο Χριστός θα σε φωτίσει. Προσέχετε λοιπόν πως ακριβώς φέρεσθε, όχι ως άσοφοι αλλά ως σοφοί, επωφελούμενοι του χρόνου, διότι οι ημέρες είναι πονηρές. Διά τούτο μη γίνεσθε άφρονες αλλά να κατανοείτε ποιο είναι το θέλημα του Κυρίου. Και να μη μεθάτε με κρασί, πράγμα που είναι ασωτία, αλλά να γεμίζετε από Πνεύμα και να μιλάτε μεταξύ σας με ψαλμούς, ύμνους και άσματα πνευματικά, και να άδετε και ψάλλετε με την καρδιά σας στον Κύριο.