Τα κριτήρια για τον καλό πνευματικό...

[Misha]

γραφει ο παππούλης μας π.Παίσιος σε επιστολή του σε νεο που ηθελε να μονάσει:


«Επεδίωξε όσο μπορείς:


-Ο Γέροντάς σου να είναι πνευματικός άνθρωπος, με αρετές, και περισσότερο πρακτικός παρά δάσκαλος μόνον:

Καλό είναι, αν έχει γίνει από μούτσος καπετάνιος, για να μην εφαρμόζη σε ξένες πλάτες όλη την καλογερική που έμαθε διαβάζοντας,

ή να έχει εκ φύσεως μεγάλη αγάπη με διάκριση, για να πονάη τα παιδιά του και να μη θέλη να τα στείλη στον Παράδεισο αμέσως, με τον τρόπο του Διοκλητιανοϋ...


Πολύ βοηθάει ακόμη τον υποτακτικό, εάν στην ηλικία ο Γέροντάς του είναι τουλάχιστον δεχαοχτώ με είκοσι χρόνια μεγαλύτερός του, διότι αυτό φέρνει και ένα φυσιολογικό σεβασμό στον υποτακτικό.

- Ο Γέροντας να ζη απλοποιημένη ζωή,

χωρίς φροντίδες και κοσμικές μέριμνες περιττές,

και να μην αποβλέπη καθόλου σε δικά του συμφέροντα,

αλλά να αποβλέπη στο συμφέρον της ψυχής του υποτακτικού και

γενικά στο συμφέρον της Μητέρας μας Εκκλησίας»

[spetzouras]

Αδελφέ μου, παίρνω το θάρρος να γράψω 2 κουβέντες, περισσότερο για να εκφράσω δικές μου απορίες,μιας και δεν τα πάω και πολύ καλά με τα πνευματικά και παλεύω να μαζέψω από εδώ και από εκεί ότι με ελεήσει ο Θεός αλλά και οι αδελφοί μου...

Θα ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας στο εξής...

Τι ρόλο παίζει και πόση βαρύτητα έχει στη ζωή του αμαρτωλού η εμπιστοσύνη στο Θεό?
Και όσον αφορά το θέμα της εξομολόγησης: Ναι, πραγματικά η επιλογή πνευματικού είναι πολύ σημαντική υπόθεση! Και θα πρέπει να είναι κάποιος άνθρωπος πνευματικός -όχι να πάσχουμε από "γεροντισμούς" όμως- ώστε να μπορεί να μας οδηγήσει σωστά και με ασφάλει στο λιμένα του Κυρίου...

Όμως ο λογισμός μου μου λέει ότι δεν χρειάζεται να είναι "φτασμένος" ο πνευματικός για να υπάρχει πρόοδο.....αν ο εξομολογούμενος προσέρχεται με ταπείνωση και επίγνωση του μυστηρίου της εξομολογήσεως-σε έναν απλά "καλό" πνευματικό αν μορώ να το πω έτσι- τότε τα ελλειπούμενα θα τα συμπληρώσει η Χάρης του Θεού.

Επίσης, είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που μέσα από την υπακοή έχουν σωθεί και ας τους ζητούν οι γεροντάδες τους τα πιό παράλογα πράγματα...

Θα σας παρακαλέσω να μην με κρίνετε αρνητικά για τα παραπάνω...επικαλούμε την άγνοιά μου και για το λόγο αυτό ζητώ τη βοήθειά σας.

[Harrys1934]

Αδελφέ μου, παίρνω το θάρρος να γράψω 2 κουβέντες, περισσότερο για να εκφράσω δικές μου απορίες,μιας και δεν τα πάω και πολύ καλά με τα πνευματικά και παλεύω να μαζέψω από εδώ και από εκεί ότι με ελεήσει ο Θεός αλλά και οι αδελφοί μου...

Θα ήθελα λοιπόν τη γνώμη σας στο εξής...

Τι ρόλο παίζει και πόση βαρύτητα έχει στη ζωή του αμαρτωλού η εμπιστοσύνη στο Θεό?
Και όσον αφορά το θέμα της εξομολόγησης: Ναι, πραγματικά η επιλογή πνευματικού είναι πολύ σημαντική υπόθεση! Και θα πρέπει να είναι κάποιος άνθρωπος πνευματικός -όχι να πάσχουμε από "γεροντισμούς" όμως- ώστε να μπορεί να μας οδηγήσει σωστά και με ασφάλει στο λιμένα του Κυρίου...

Όμως ο λογισμός μου μου λέει ότι δεν χρειάζεται να είναι "φτασμένος" ο πνευματικός για να υπάρχει πρόοδο.....αν ο εξομολογούμενος προσέρχεται με ταπείνωση και επίγνωση του μυστηρίου της εξομολογήσεως-σε έναν απλά "καλό" πνευματικό αν μορώ να το πω έτσι- τότε τα ελλειπούμενα θα τα συμπληρώσει η Χάρης του Θεού.

Επίσης, είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που μέσα από την υπακοή έχουν σωθεί και ας τους ζητούν οι γεροντάδες τους τα πιό παράλογα πράγματα...

Θα σας παρακαλέσω να μην με κρίνετε αρνητικά για τα παραπάνω...επικαλούμε την άγνοιά μου και για το λόγο αυτό ζητώ τη βοήθειά σας.

ΚΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ
Κάτι τέτοιοι διάλογοι μας βοηθούν πολύ και όχι να την στήνουμε για να πιαστούμε από κάποια αθώα λέξη για να κάνουμε δήθεν τους σοφούς αφού αυτό εξηπερετεί αλλουνού συμφέροντα.
Στο ζήτημα του πνευματικού ήσαστε και οι δύο σας υπέροχοι
Λέει ωραία ο ΣΠΕΤΖΟΥΡΑΣ. Όχι να πάσχουμε από γεροντισμό, ώστε να μπορεί να μας οδηγήσει σωστά. Έχω ξανά γράψει για αυτό το σοβαρό θέμα ο Πνευματικός (για εμένα εξομολόγος.) δεν χρειάζεται να είναι φτασμένος. Αν λήψη το εγώ του, όλα θα πάνε καλά. Ο πνευματικός και ο πιο ασήμαντος ο μικρότερος στην ηλικία θα σε ακούσει σύμφωνα με την πείρα του θα σου μιλήσει και θα κρίνει αν είσαι άξιος για αγία κοινωνία¨η όχι αυτήν την φορά χωρίς επιτήμιο. Αν σου διαβάσει την συχωρετική ευχή είσαι καθαρός για Αγία Κοινωνία, αν εξομολογήθηκες σωστά χωρίς να κρύψεις τα αμαρτήματα σου χωρίς ντροπή. Εάν εμείς ήμαστε κακόβουλοι δεν μας σώζει το χέρι του ιερέα όσο και άγιο να είναι όπως δεν έσωσε και τον Ιούδα που πήρε Σώμα και Αίμα Χριστού από χέρια που δεν υπάρχουν Αγιότερα.
Για την υπακοή; Αυτή ανήκει στους μικρούς διακόνους που πάνε να μονάσουν και σε όλον τον κύκλο τους να κάνουν υπακοή στους ανώτερους τους, γιατί τότε θα γίνει του Γηπέδου Καραϊσκάκη την Κυριακή στον αγώνα ποδοσφαίρου. Σε εμάς ανήκει να δίνουμε τιμή και σεβασμό για αυτό ακριβός που είναι ο Ιερέας, και σύμφωνα με τον Μαλαχία ΄Β-7-ο Ιερέας είναι Άγιος αφιερωμένος στον Θεό. Από τότε που έμαθα αυτό μόλις μου ξεφύγει καμία σοβαρή λέξη για κάποιον Ιερέα τρέχω κατ’ ευθείαν για εξομολόγηση. Θα πω και τούτο για να τελειώνω. Μία ημέρα ήμουν σε ένα σούπερ-μαρκετ να ψωνίσω. ‘ημουν ο επόμενος που έπρεπε να σερβιριστεί, αλλά η πουλήτρια είπε σε άλλον να τον σερβίρει. Εκείνη την ώρα τις μίλησα πολύ άσχημα όχι πρόστυχα λόγια αλλά άγρια τη ν άλλη μέρα πήγα για εξομολόγηση, και είπα. Παππούλη δεν σου λέω ότι είχα δίκιο ¨η όχι αλλά εγώ φταίω για τον τρόπο που τις μίλησα. Ο διάβολος κάνει την δική του δουλιά αλλά εγώ πρέπει να κάνω την δική μου. Αυτά ας τα έχουν υπόψη ιδίως αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους αναμάρτητους. Δεν έχω αμαρτίες εγώ δεν έκλεψα δεν σκότωσα, λες και μόνο αυτά τα δύο αμαρτήματα υπάρχουν. Δεν μπόρεσα να το κάνω πιο λιγόλογο το θέμα Χάρης

[stratos]

απο τον Γεροντα Σωφρονιο

Καλείται (ο πνευματικός) προς υψίστην δημιουργίαν, εις ασύγκριτον τιμήν: να δημιουργήση θεούς δια την αιωνιότητα εν τω Ακτίστω Φωτί.

Εις τον λόγον του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος … « … Ο τους κάτω παιδεύων άνωθεν εκ του ύψους δίδασκε … ου γαρ δυνατόν τοις κάτω τα χαμαί θεραπεύειν ποτέ». }211}

Τούτο αναφέρεται κατʼ ουσίαν εις την εκ του Θεού γέννησιν του λόγου εν τη καρδία δια της προσευχής. Ούτως απεκάλεσέ τις τον Όσιον Σεραφείμ του Σαρώφ διορατικόν, αλλʼ εκείνος απήντησεν ότι ουδόλως είναι τοιούτος, αλλʼ ότι προσεύχεται κατά τον χρόνον της συνομιλίας μετά του ανθρώπου, και ότι η πρώτη σκέψις, ήτις εμφανίζεται εν τη καρδία εκ της προσευχής, οφείλει να γίνη αποδεκτή ως εκ του Θεού δεδομένη.

Το έργον του πνευματικού είναι φοβερόν, διότι εάν οι άνθρωποι προσέρχωνται εις τον ιερέα αναμένοντες να ακούσουν παρʼ αυτού καθαρώς το θέλημα του Θεού και αντʼ αυτού λάβουν υπόδειξιν προερχομένην εκ της προσωπικής λογικής του πνευματικού, ήτις δύναται να μη είναι ευάρεστος εις τον Θεόν, οδηγούνται εις αβεβαίαν οδόν και προκαλείται εις αυτούς ζημία. Ο Όσιος Σεραφείμ είπεν ωσαύτως ότι, οσάκις ωμίλει «εκ του νοός αυτού», εγίνοντο λάθη.

Και κατʼ αυτήν εισέτι την ώραν της συνομιλίας μετά των ανθρώπων προσεπάθουν να κρατώ την «ακοήν» του νοός μου εν τη καρδία, όπως συλλάβω το Θείον νεύμα, πολλάκις δε και τους λόγους τους οποίους ώφειλον να είπω. }212}

Οι πεπαιδευμένοι άνθρωποι κρατούν ισχυρώς άλλην αρχήν: την ιδίαν αυτών σύνεσιν. Πας λόγος του ιερέως διʼ αυτούς είναι απλώς ανθρώπινος, και ως εκ τούτου υποκείμενος εις κριτικήν συζήτησιν. Να ακολουθήση τις αδιακρίτως την υπόδειξιν του πνευματικού θα ήτο διʼ αυτούς μωρία. Εκείνο όπερ βλέπει και φρονεί ο πνευματικός τούτο ουδόλως αποδέχεται ο ψυχικός άνθρωπος και απορρίπτει διότι ζη εις άλλο επίπεδον. Και εγώ ο ίδιος, συναντώμενος μετʼ ανθρώπων οίτινες κατευθύνονται υπό των προσωπικών αυτών παρορμήσεων και απορρίπτουν τον λόγον, τον διδόμενον υπό του ιερέως κατόπιν προσευχής, αρνούμαι να εκζητήσω παρά του Θεού, όπως αποκαλύψη εις τους προσερχομένους το άγιον και παντέλειον Αυτού θέλημα. Δια της οδού ταύτης δεν θέτω αυτούς εις κατάστασιν πάλης μετά του Θεού, αλλά λέγω εις αυτούς την προσωπικήν μου μόνον γνώμην, ήτις στηρίζεται επί των Έργων των αγίων Πατέρων ή της Αγίας Γραφής, και αφήνω αυτούς ελευθέρους από της Θεομαχίας, και τρόπον τινά εις το δικαίωμα να αποκλίνουν αναμαρτήτως από της συμβουλής μου, ως εξ ανθρώπου μόνον προερχομένης. Βεβαίως τούτο μακράν απέχει του ζητουμένου αφʼ ημών εν τοις μυστηρίοις της Εκκλησίας. }213}

[Misha]

ο π.Παίσιος εφυγε από δυο γερονταδες (ζηλωτες και οι δυο) μέχρι που βρηκε τον παπα Τυχωνα...

στις αρχες ηθελε να παει στα Κατουνάκια να υποταχθει στο γ.Πετρο αλλα η Παναγία μας τον έστειλε στη Μονή Στομίου...

όσα έγραψα ,τα έγραψα με πονο ψυχής γιατί έχω υποστεί τα αποτελέσματα του κακου γέροντα...(δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,αλλά ο συνδυασμός κακου γεροντα με κακό υποτακτικό είναι δηλητηριώδης)...


"σωφρονήσατε -νήψατε -γρηγορήσατε " όπως λέει ο απόστολος Παύλος...

[Harrys1934]

ο π.Παίσιος εφυγε από δυο γερονταδες (ζηλωτες και οι δυο) μέχρι που βρηκε τον παπα Τυχωνα...

στις αρχες ηθελε να παει στα Κατουνάκια να υποταχθει στο γ.Πετρο αλλα η Παναγία μας τον έστειλε στη Μονή Στομίου...

όσα έγραψα ,τα έγραψα με πονο ψυχής γιατί έχω υποστεί τα αποτελέσματα του κακου γέροντα...(δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,αλλά ο συνδυασμός κακου γεροντα με κακό υποτακτικό είναι δηλητηριώδης)...


"σωφρονήσατε -νήψατε -γρηγορήσατε " όπως λέει ο απόστολος Παύλος...

Φίλε Misha με έβαλες σε έναν πειρασμό που τον απόφυγα τόσο καιρό να μην τον αναφέρω, αλλά τώρα είναι σαν να σπρώχνουμε να το πω, και αυτό ίσως γίνει κάποια διόρθωση. Είναι κάποια γυναίκα εδώ που την ξέρω πολύ καλά και αυτήν την στιγμή ξέρω πρόσωπα και πράγματα. ¨Έρχεται εδώ κάθε χρόνο κάποιος μοναχός κοντά το Πάσχα για να βοηθήσει το μεγάλο φόρτε που έχουν οι δικοί μας ιερείς με την εξομολόγηση, αξίζει να πω παρόλο που όλες οι γυναικούλες λένε ότι δεν ξανά πάνε σε αυτόν να εξομολογηθούν πάντα είναι πολλές αυτές που περιμένουν στην σειρά να εξομολογηθούν, μέχρι την επόμενη φορά να πάνε αυτές που δεν πρόλαβαν να πάνε. Κάτι τέτοια αποφεύγω να τα κάνω κουβέντα δημοσίως για να μην δίνω τροφή στους κακοθελητές. Όμως αυτό που θα πω έχει μεγάλη σημασία αναφέροντας περί κακού γέροντα…Αυτήν την γυναίκα που αναφέρω πιο πάνω την παράτησε ο άντρας της γιατί τα έφτιαξε με κάποια άλλη όπως συνήθως γίνεται. Μέσα στον πόνο της πήγε να εξομολογηθεί σε αυτόν τον γέροντα να ανακουφίσει τον πόνο της. Και ο γέροντας αυτός της λέει. Δεν σου επιτρέπω αγία Κοινωνία αν δεν πας να ζητήσεις συχώρεση από τον άνδρα σου. Μάλιστα φώναξε και τον ιερέα της Εκκλησίας αυτής και τον ενημέρωσε να μην την κοινωνήσει αν δεν ζητήσει συχώρεση. Και εσύ πηγες της λέω; Τι να κάνω αφού δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Και τι έγινε ρωτώ άκουσα και τα υπόλοιπα από τον άνδρα μου. Εδώ κατακρεουργήται όχι μόνο η λογική η ανθρώπινη αλλά και η ίδια η Αγία Γραφή . γιατί στο Λουκά –ΙΖ-3,4. λέει αν σου φταίξει ο αδερφός σου χωρίς λόγο και έρθει και σου ζητήσει συχώρεση πρέπει να τον συχωρέσεις. Πόσες φορές Κύριε επτά φορές ; όχι επτά φορές του επτά δηλαδή απεριόριστες. Η προσοχή εδώ είναι αν σου φταίξει και έρθει, και όχι τικ,τακ, την πόρτα ήρθα να με συχωρέσεις γιατί με έδειρες, τότε ε κάτσε να σου δώσω μερικές
Ακόμη. Φαίνεται αστείο; ¨Ε! εκεί καταντά η φιλοσοφία του γέροντα αυτού. Στην άλλη περίπτοση του Ματθαίου Ε-23-την ώρα που πας να Μεταλάβεις και θυμηθείς ότι κάποιον έβλαψες παράτατα και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς. Δηλαδή δεν έκανες εξομολόγηση. Και πάλι προσοχή εδώ ΑΝ εσύ έφταιξες πήγαινε να ζητήσεις συχώρεση. Και σε μια σπουδαία περίπτωση στον Ψαλμό ΙΗ 13 αν Κύριε έπεσα σε κάποιο αμάρτημα που δεν έπεσε στη αντίληψη μου από αυτό το αμάρτημα συχώρεσε με και ακόμη πιο σπουδαίο στον ψαλμό ΚΔ-3,4 ¨η 7- Αν κύριε από νεανική απερισκεψία έπεσα σε αμαρτήματα συχώρεσε με Κύριε. Σε αυτό το σημείο όταν το έμαθα ‘έπεσε ταμπλάς και με πλάκωσε που λένε γιατί όλες τις διαβολιές μου σε αυτήν την ηλικία τις έκανα. Τώρα πως πάνε να του πούνε αυτά κύριε Χάρη; Κάνω εγώ κουβέντα με τον Χάρη. Και μου λέει μία γωνίτσα μέσα μου. Να μην τα έκανες. Με πόδια που έτρεμαν πήγα και τα είπα γιατί έχω εννοήσει την ακρίβεια της εξομολογήσεως. Αν δεν τα αφήσεις εδώ κάτω στην γή ΄τότε τα κουβαλάς μαζί σου και τότε ας σκεφτούν αυτοί που μιλούν για τελωνεία. Και πάλι το λέω. Ο Θεός ξέρει πολύ πριν που θα πάω και δεν περιμένει τα τελωνεία τι θα του πούνε. Το τράβηξα πάλι; Βρε παιδί μου δεν είναι εύκολο να μιλάς για του Θεού τα πράγματα με δύο λόγια, αν ξέρεις να τα κάνεις τρία και τέσσερα. Από όλους σας συγνώμη..

[tigris]

Τι ρόλο παίζει και πόση βαρύτητα έχει στη ζωή του αμαρτωλού η εμπιστοσύνη στο Θεό?
Και όσον αφορά το θέμα της εξομολόγησης: Ναι, πραγματικά η επιλογή πνευματικού είναι πολύ σημαντική υπόθεση! Και θα πρέπει να είναι κάποιος άνθρωπος πνευματικός -όχι να πάσχουμε από "γεροντισμούς" όμως- ώστε να μπορεί να μας οδηγήσει σωστά και με ασφάλει στο λιμένα του Κυρίου...

Όμως ο λογισμός μου μου λέει ότι δεν χρειάζεται να είναι "φτασμένος" ο πνευματικός για να υπάρχει πρόοδο.....αν ο εξομολογούμενος προσέρχεται με ταπείνωση και επίγνωση του μυστηρίου της εξομολογήσεως-σε έναν απλά "καλό" πνευματικό αν μορώ να το πω έτσι- τότε τα ελλειπούμενα θα τα συμπληρώσει η Χάρης του Θεού.

τη βοήθειά σας.

Συμφωνώ απόλυτα στο ότι ΔΕΝ χρειάζεται να είναι "φτασμένος"-σημείωση, μόνο ο Θεός ξέρει πού πραγματικά βρίσκεται ο καθένας μας-λαικός ή κληρικός.
Προσωπική μου εμπειρία: όταν σήκωνα έναν σταυρό στην ψυχή μου (μου φαινόταν βαρύς, αλλά αυτό είναι η ανθρώπινη μου κρίση, η Θεία Πρόνοια ξέρει πολύ καλά τι τοποθετεί και πού και πότε) με βοήθησε πάρα πολύ ένας ιερέας ο οποίος είχε το χάρισμα να γίνεται ένα με αυτό που του λες, να σηκώνει τον σταυρό του άλλου, να βασανίζεται κι αυτός μαζι σου, να συμπονά σε σπαρακτικό σημείο-όχι από καθήκον, αλλά από ψυχική ταύτιση..Ο Θεός να τον ευλογεί :)
Ούτε "φωτισμένος" ούτε κύκλο από πνευματικοπαίδια είχε γύρω του ούτε με παρέπεμπε σε κάτι το ιδιαίτερα "πνευματικό". Τώρα ξέρω ότι την περίοδο εκείνη την ξεπέρασα με την δική του ψυχική αρωγή, την αυτοθυσία του...ένιωθα τον Πάσχοντα Χριστό δίπλα μου...