Απολογία μιας Άνομης

[tigris]

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Εσύ, που σκύβεις το κεφάλι σου κάτω, το παραδέχεσαι, ή αρνιέσαι ότι το 'κανες;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Δεν τ' αρνιέμαι. Ομολογώ πως το έκανα.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Σύντομα, λοιπόν, με λίγα λόγια, πες μου: Το ήξερες πως αυτό το είχα απαγορέψει;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Το 'ξερα φυσικά. Και ποιος δεν το 'ξερε.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Και τόλμησες να το κάνεις κι ας το είχα απαγορεύσει εγώ;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Ο Δίας όμως δε μου τ' απαγόρεψε, ούτε η Δικαιοσύνη του Κάτω Κόσμου όρισε τέτοιους νόμους για τους ανθρώπους. Κι ούτε πιστεύω ότι οι διαταγές ενός θνητού να είναι πιο πάνω από τους άγραφους και αλάθευτους αιώνιους νόμους του ουρανού. Γιατί όχι μονάχα σήμερα ή χτες αλλά από πάντα υπάρχουν, δεν ξέρουμ' από πότε. Απ' τους θεούς εγώ δε θα τιμωρηθώ γιατί φοβήθηκα έναν θνητό.

Το ότι θα πεθάνω το ήξερα πολύ καλά, (πως μπορούσε να γίνει άλλωστε αλλιώς) πριν απ' τις προσταγές σου. Κι αφού είναι να πεθάνω, θα 'χω κέρδος να πάω μια ώρα γρηγορότερα. Για όποιον ζει με τα δικά μου βάσανα όπως εγώ, καλύτερος είναι ο θάνατος. Μια τέτοια τύχη δε μου κακοφαίνεται. Αλλ' άμα το νεκρό, αυτόν που μας γέννησε η ίδια μάνα, τον παράταγα άθαφτο, θα πονούσα. Για τ' άλλα δε λυπάμαι πια. Κι αν μ' ό,τι κάνω, εσύ με παίρνεις για τρελή κατά κάποιον τρόπο την τρέλα τη χρωστάω σ' έναν τρελό.

και παρακάτω το αξεπέραστο

Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ

αφιερωμένο σε όσους τολμούν

Φιλάκια σε όλους από την καλή σας Τίγρη

[Nikolaos490]

Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για να αγαπώ

αφιερωμένο σε όσους τολμούν

αγαπητή Τίγρη,

μάλλον δε θέλει τόλμη η αγάπη (όχι οτι δε χρειάζεται κι αυτή) όσο κόπο.
Στην εποχή της ευκολίας, των γρήγορων λύσεων, των γρήγορων σχέσεων, του λίγου κόπου... έιναι πιο εύκολο να μισείς. Αποκτάς ταυτότητα και επίγνωση της ύπαρξής σου χωρίς να διακινδυνεύεις τίποτα, χωρίς να θυσιάζεις τίποτα.
Η Αγάπη είναι από τη φύση της Θυσιαστική κι ως τέτοια δύσκολα δίνεται σε στιγμές παρόρμησης και μόνο -δηλαδή από τολμηρούς-. Απαιτεί (συνήθως)
καλλιέργεια της ύπαρξης με κόπους και ενίοτε και πόνους...
Όταν όμως την απαντήσεις ως υπαρξιακή εκδήλωση (σαν αυτή της Αντιγόνης που μας υπενθύμισες), δεν την ξεχνάς ποτέ.

Χαίρε εν Κυρίω

[vasilis_m21]

Tigris έγραψες, και μενα μαρέσει η Αντιγόνη, κάποιος είπε ότι είναι σαν ένας θηλυκός Χριστός. Μου αρέσει και ο Κομμός, το μοιρολόι

ΑΝΤΙΓΟΝΗ
Ω τάφε μου! Κρεβάτι νυφικό μου...Σπίτι μες στη βαθιά τη γη και αιώνιο κελί μου...Έρχομαι να βρω τους δικούς μου νεκρούς που μέγα πλήθος η Περσεφόνη φίλεψε. ..

Στερνή τους τώρα εγώ και πολύ πιο άθλια
πριν να 'ρθη ακόμα η ώρα μου πηγαίνω·
μα όταν θα φτάσω βέβαιη θρέφω ελπίδα
να με δεχτή ο πατέρας μου με αγάπη,
με αγάπη και συ, μάννα μου, με αγάπη,
και συ, αδερφέ μου πολυλατρεμένε·
γιατί νεκρούς μ' αυτά μου εγώ τα χέρια
σας έλουσα, σας στόλισα και μ' όλα
τα νεκρικά σάς τίμησα τα δώρα·
και τώρα, για να θάψω, Πολυνείκη,
το δικό σου κορμί, τέτοια παθαίνω·
κι όμως δίκαια σε τίμησα, όπως κρίνουν
όσοι έχουν γνώση, γιατί εγώ ποτέ μου
μήτε παιδιών αν ήμουνα μητέρα,
μητ' αν νεκρός ο άντρας μου εσεπόνταν,
δε θα 'παιρνα πάνω μου τέτοιο αγώνα
ενάντια στην απόφαση της χώρας.
Και χάρη σε ποιο νόμο αυτό που λέω;
Ο άντρας αν μου πεθάνη, θα μπορούσα
κι άλλον να πάρω, και παιδί να κάμω
απ' άλλον άντρα, αν θα 'χανα το πρώτο·
μα μια που μόχουν μάννα και πατέρας
στον Άδη κατεβή, δεν είναι τρόπος
ποτέ να γεννηθή αδερφός για μένα·
κι ενώ μ' αυτό το νόμο πάνω απ' όλους
σ' έβαλα εγώ, μυριάκριβε αδερφέ μου,
έγκλημα ο Κρέοντας έκρινε και τόλμη
ανήκουστη την πράξη αυτή, και τώρα
με παίρνει έτσι απ' τα χέρια και με σέρνει
πριν τις χαρές του υμέναιου να γνωρίσω,
πρι δω άντρα πλάι μου, πριν παιδιά αναστήσω,
μα έτσι παρατημένη από τους φίλους,
ζωντανή κατεβαίνω η μαυρομοίρα
στων πεθαμένων τα λημέρια, ενώ
ποιο νόμο των θεών έχω πατήση;
και γιατί πρέπει πια η δυστυχισμένη
να ελπίζω στους θεούς; ποιο σύμμαχό μου
να κράξω, όταν με την ευσέβειά μου
της ασεβείας την καταδίκη βρήκα;
μ' αν περνούν στους θεούς αυτά για δίκια,
πεθαίνοντας θα ομολογούσα τότε
πως ένοχη πεθαίνω, αν όμως οι άλλοι
έχουν την αμαρτία, ειθ' ας μην πάθουν
πιο πολλ' απ' όσα έτσι άδικα μου κάνουν.

[tigris]

Ρε συ Βασίλη, μου χάλασες το post- τώρα θα στείλουν κι από Προμηθέα Δεσμώτη κάποιοι

καλό απόγευμα

[vasilis_m21]

τώρα σοβαρολογείς ότι θύμωσες ή πλάκα κάνεις; Ελπίζω το δεύτερο!
Πάντως και ο Προμηθέας Δεσμώτης είναι κείμενο με ενδιαφέρον. Υπάρχουν τρομερές ομοιότητες μεταξύ Προμηθέα και Χριστού. Ο Προμηθέας προφητεύει ότι θα πέσει ο Δίας 13 γενιές μετά, από τον απόγονο μίας παρθένου, (όπως και έγινε, γιατί 13 γενιές μετά ήρθε ο Χριστός) και ο Προμηθέας θα λυτρωθεί από κάποιον που θα κατέβει στον Άδη και μετά θα ανέβει στον Ουρανό. Στο τέλος του Προμηθέα, οι Ωκεανίδες, ως άλλες Μυροφόρες, μένουν στο πλάι του Προμηθέα παρά τις απειλές του Δία και μαζί του βυθίζονται στην Άβυσσο...

[tigris]

σου έστειλα pm