Ιερά Προσκυνήματα - Η Λαύρα του Αγίου Σάββα

[angieholi]

Θαυμαστά και διδακτικά περιστατικά από την ζωή του Αγίου Σάββα

Ο ληστής
Κάποια φορά λοιπόν, σύμφωνα με το συναξάρι, ο Άγιος Σάββας μαζί μ' έναν άλλο μοναχό βρισκόταν στην έρημο, τα πρώτα έτη της αναχώρησης. Εκεί λοιπόν πέρασαν κάποιοι βάρβαροι, κακόγνωμοι και δύστροποι άνθρωποι, που είχαν σχεδιάσει να τους θανατώσουν και τους δύο, τον Άγιο Σάββα και το συμμοναστή του, τον Άνθο. Για να βρουν κάποια πρόφαση έστειλαν κατ’ αρχήν έναν από τη συμμορία τους στο σπήλαιο να διαμαρτυρηθεί στους ασκητές, γιατί δήθεν τους αδίκησαν και σε κάποια υπόθεση τους εζημίωσαν.

Συκοφάντησαν δηλαδή ψεύτικα τον Όσιο, για να τον εξαναγκάσουν να σκανδαλισθεί, να μιλήσει άγρια, εις τρόπον ώστε να βρουν αφορμή να τους φονεύσουν. Στεκόταν λοιπόν οι άλλοι λησταί μακριά και ο ένας απ' αυτούς πλησίασε τους Οσίους, οι οποίοι βλέποντας τον κίνδυνο οπλίστηκαν με την Ιερά Προσευχή και είπαν προς τον Κύριο: Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα και τα λοιπά του ψαλμού. Και μόλις τελείωσαν αυτή την ευχή κατά θαυμαστό τρόπο άνοιξε η γη και κατέπιε εκείνο το ληστή, ο οποίος πήγε εκεί να τους σκοτώσει. Οι άλλοι λησταί, όταν είδαν αυτό το μεγάλο θαύμα, ετρόμαξαν και έφυγαν και δεν ξαναενόχλησαν τον Άγιο Σάββα.


Οι Αγαρηνοί
Συνήντησαν τον Άγιο Σάββα στην έρημο τέσσερις Αγαρηνοί, οι οποίοι ήσαν πεινασμένοι και εξαντλημένοι, μέχρι σημείου να είναι επικίνδυνοι. Τον ερώτησαν μήπως έχει κάτι φαγώσιμο, ο φιλάνθρωπος και άφοβος ασκητής τους πήρε στο σπήλαιο του και τους εφίλευσε με όσα λιτά εδέσματα, κυρίως χόρτα, είχε οικονομήσει. Τόσο πολύ εντυπωσιάσθηκαν οι βάρβαροι από την καλοσύνη και την αρετή του, ώστε επέστρεψαν μετά από λίγες ημέρες και του έφεραν άφθονα αγαθά, τυριά, ψωμιά και χουρμάδες.

Ο όσιος Σάββας διδάχθηκε πολύ από αυτήν την συμπεριφορά τους και έλεγε: Αλλοίμονό σου ταλαίπωρη ψυχή μου πόσο αχάριστη είσαι προς τον Ευεργέτη Θεό! Αυτοί οι βάρβαροι, για μια μικρή χάρη που τους έκανα, μου έφεραν τόσο πλούσια ανταμοιβή. Και εμείς που πήραμε από τον Θεό τόσες δωρεές και τόσα χαρίσματα ποια ανταμοιβή του δίνουμε; Ποια εντολή του τηρούμε; Ποια απολογία θα δώσουμε κατά την ώρα της Κρίσεως;.


Το λιοντάρι
Σ’ ένα σπήλαιο όπου βρέθηκε ο Άγιος Σάββας διωγμένος από τη Λαύρα του ένα βράδυ, αποκοιμήθηκε και κατά το μεσονύκτιο ήρθε το λιοντάρι, που εσύχναζε εκεί και τον βρήκε να κοιμάται. Δάγκωσε το άκρο του ιματίου του και τον έσυρε με ημερότητα για να τον βγάλει έξω από το σπήλαιο. Ο Όσιος Σάββας ξύπνησε και όταν είδε μπροστά του το φοβερό λιοντάρι δεν εδειλίασε, αλλά άρχισε να διαβάζει την ακολουθία του Όρθρου, ο λέοντας, όταν είδε ότι προσευχόταν ήρεμα τον άφησε και περίμενε έως ότου τελειώσει την ακολουθία ο Άγιος, ο οποίος, αφού ετελείωσε, έπεσε πάλι να κοιμηθεί στον τόπο όπου συνήθιζε ο λέων να κοιμάται.

Τότε το λιοντάρι, όταν είδε ότι έπεσε πάλι ο Όσιος να κοιμηθεί στη δική του θέση, τον άρπαξε με τα δόντια του από το ιμάτιο και τον έσυρε δυνατά για να τον βγάλει έξω από το σπήλαιο. Και ο Άγιος Σάββας του είπε: Τι κοπιάζεις θηρίο να με διώξεις; Το σπήλαιο είναι μεγάλο και φτάνει και για τους δυο μας. Αν λοιπόν θέλεις να κατοικούμε μαζί, να ησυχάσεις, να μείνουμε κι εγώ κι εσύ. Αν πάλι δεν σου αρέσει, να πας να βρεις άλλο σπήλαιο κι άφησε εμένα εδώ, γιατί εγώ είμαι ανώτερος από εσένα: εγώ πλάστηκα εκ χειρός Κυρίου και ετιμήθην κατ’ εικόνα και ομοίωσιν . Αυτά είπε ο Σάββας με ήρεμη λαλιά και υπάκουσε το θηρίο, ανεχώρησε από εκεί και άφησε τον Άγιο Σάββα ανενόχλητο.

Αναδημοσίευση από: http://www.impantokratoros.gr/ptheodoro ... as.el.aspx

[angieholi]

Οι τριήμεροι εορτασμοί της Ιεράς Μονής Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου
3-5 /16-18 Δεκεμβρίου 2010

Συμφώνως πρός τήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων ἡ Ἱερά Μονή Σάββα τοῦ ἡγιασμένου ἑορτάζει πανηγυρικῶς τήν μνήμην τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς τήν 5ην Δεκεμβρίου ἑκάστου ἔτους. Ἡ ἑορτή αὕτη λαμβάνει χώραν εἰς τόν κεντρικόν ναόν τῆς Μονῆς, τό Καθολικόν αὐτῆς, ἀφιερωμενον ὑπό τοῦ κτίτορος αὐτῆς ὁσίου Σάββα, εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Θεοτόκου.Εἰς τόν ναόν τοῦτον φυλάσσεται καί τό λείψανον τοῦ ὁσίου, τό μετενεχθέν ἐκ Βενετίας εἰς τήν Ἱερουσαλήμ καί τήν Μονήν τήν 13ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1965. Ἡ μνήμη τῆς μετακομιδῆς ἑορτάζεται τήν 13ην Ὀκτωβρίου ἑκάστου ἔτους.

03.jpg

Ἡ κυρία ἑορτή τοῦ ὁσίου Σάββα, τήν 5ην Δεκεμβρίου, ἔχει συνδεθῇ μέ δύο ἄλλας ἑορτάς, γείτονας χρονικῶς, πρῶτον μέ τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ τήν 4ην Δεκεμβρίου, λαμβάνουσαν χώραν εἰς τό παρεκκλήσιον τοῦ ὁσίου, ἐν ᾧ καί τό ἀσκητήριον καί ὁ τάφος αὐτοῦ, χωρίς νά παραλείπεται καί ἡ ἑορτή τῆς Ἁγίας Βαρβάρας δεύτερον μέ τήν ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Νικολάου, Ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, λαμβάνουσαν χώραν εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ Ναόν, τόν πρῶτον τῆς Μονῆς, τόν ὁποῖον καί «θεόκτιστον» ὁ ὅσιος Σάββας ὠνόμασε, ὡς ὄντα κατά τό πλεῖστον αὐτοῦ ἐντός φυσικοῦ λελαξευμένου βράχου, φυλάσσοντα δέ τά τίμια λείψανα τῶν ἀπό τῶν Περσῶν ἀναιρεθέντων Ἁγιοσαββαϊτῶν Ἀββάδων τό ἔτος 614μ.Χ.

Διά τάς τρεῖς ἑορτάς ταύτας μεταβαίνει εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ Ὁσίου Σάββα Ἀρχιερεύς ἐκ τοῦ Πατριαρχείου μετά συνοδείας. Τό αὐτό συνέβη καί κατά τό ἔτος, τό ὁποῖον διανύομεν. Τήν Πέμπτην, 3ην /16ην Δεκεμβρίου 2010, ἀνεχώρησεν ἐκ τοῦ Πατριαρχείου διά τήν Ἱεράν Μονήν τοῦ ὁσίου Σάββα ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος μετά συνοδείας ἱερέων καί διακόνων.

01.jpg

Φθάσας εἰς τήν Μονήν ἐγένετο δεκτός ἐν προϋπαντήσει πρό τῆς Μονῆς καί παρέμεινεν ἐν αὐτῇ ἐπί τριήμερον, προεξῆρξεν τῶν ὡς ἄνω ἑορτῶν τοῦ ὁσίου Δαμασκηνοῦ καί τοῦ Ἁγίου Νικολάου, συνελειτούργησε δέ μετά τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου προσελθόντος ἐπί τούτῳ καί προεξάρξαντος τῆς ἑορτῆς τοῦ ὁσίου Σάββα, περί ἧς λεπτομερέστερον προσεχῶς ἀνακοινωθήσεται.

Αἱ ἐν λόγῳ ἑορταί ἐτελέσθησαν συμφώνως πρός τό Ἁγιοσαββιτικόν τυπικόν μετά πολλῆς τάξεως καί σεμνῆς λαμπρότητος, τῇ συμμετοχῇ μοναχῶν ἐξ Ἱεροσολύμων, προσελθόντων ἀραβοφώνων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἐκ Βηθλεέμ, Χωρίου τῶν Ποιμένων καί Μπετζάλλας.

Μετά τήν θ. Λειτουργίαν εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἐτελέσθη συμφώνως πρός τήν καθιερωμένην τάξιν εἰς το προαύλιον, ἔμπροσθεν τοῦ Τάφου τοῦ Ἁγίου Σάββα, τό μνημόσυνον τῶν ἀπ’ αἰῶνος κακοιμημένων Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων.

06.jpg

Εὐχαριστῶν τόν Θεόν διά τήν ἑόρτιον ταύτην πνευματικήν ἐμπειρίαν καί κατευοδούμενος ὑπό τῶν Ἁγιοσαββιτῶν Πατέρων, ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνεχώρησε διά τήν Ἱερουσαλήμ ἀφοῦ προηγουμένως διῆλθε κατά τό ἔθος διά σύντομον ἐπίσκεψιν ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου.

05.jpg

08.jpg

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Αναδημοσίευση από:
http://www.jp-newsgate.net/gr/2010/12/18/2520/

[ΜΙΧΣ]

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓ.ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ(Αγ.Λουκά επισκ.Κριμαίας)

«Προσέχετε δε έαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αϊ καρδίαι εν κραιπάλη καί μέθη καί μερίμναις βιωτικαίς, καί αιφνίδιος έφ' υμάς έπιστη ή ήμερα εκείνη' ως παγίς γαρ έπελεύσεται επί πάντας τους καθήμενους επί πρόσωπον πάσης της γης» (Λκ. 21, 34-35). «Ή ήμερα εκείνη» είναι ή ημέρα της Φοβέρας Κρίσεως. Ή εντολή πού μας δίνει εδώ ό Κύριος είναι πολύ σημαντική. Προσέχετε, δεν μας λέει να μην εργαζόμαστε, να μην τρώμε καί να μην πίνουμε τίποτα. Δεν ζητάει από μας αυτό το πράγμα, μόνο θέλει να μην παραδιδόμαστε στην κραιπάλη και στη μέθη. Καί κρασί μπορούμε να πίνουμε καί να τρώμε όλα τα φαγητά, πού μας έδωσε ό Κύριος, όμως με μέτρο.

Πέστε μου μπορεί ένας άνθρωπος πού το στομάχι του είναι γεμάτο καί ό νους είναι θολωμένος από κρασί να μένει άγρυπνος καί να προσεύχεται; Ασφαλώς όχι, αμέσως πέφτει στο κρεββάτι του καί τον παίρνει ό ύπνος. Κοιμάται πολλές ώρες και όταν σηκώνεται πάλι τον περιβάλλουν οί βιωτικές μέριμνες, κραιπάλη και μέθη, καί δεν έχει καθόλου χρόνο καί όρεξη για αγρυπνία καί προσευχή. Αυτά τα πράγματα έχουν γι' αυτόν δευτερεύουσα θέση, ενώ πρέπει να είναι στην πρώτη, διότι αυτή είναι ή εντολή του Κυρίου' να είμαστε άγρυπνοι καί να προσευχόμαστε.

Αυτό δεν σημαίνει να μην κοιμόμαστε ποτέ. Αυτό σημαίνει να έχουμε πάντα τη μνήμη του θανάτου καί της Φοβέρας Κρίσεως ή οποία σαν την παγίδα θα έλθει αιφνιδίως στον κόσμο. Πολλές φορές ό θάνατος βρίσκει τους ανθρώπους τότε πού δεν περιμένουν καί δεν σκέφτονται τη φοβερά εκείνη ώρα του θανάτου και είναι απροετοίμαστοι. Αυτό πού ζητάει από μας ό Κύριος είναι να μην κατέχουν την κεντρική θέση στη ζωή μας οι βιοτικές μέριμνες, να τίς θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας καί το κέντρο βάρους να πέφτει στην αγρυπνία καί την προσευχή.

Θα μου πείτε, πώς να το πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας, πώς να προσευχόμαστε πάντα, αφού έχουμε τόσες ασχολίες και περισπασμούς; Ναί, όντως, ή αδιάλειπτη προσευχή για σας είναι πολύ δύσκολη. Όμως το να είστε άγρυπνοι καί να αναγκάζετε τον εαυτό σας και να προσεύχεστε δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Ό Κύριος ανέδειξε μεγάλους δασκάλους της νήψεως, της νηστείας καί της προσευχής καί μας δείχνει ότι είναι μέσα στίς δυνατότητες του ανθρώπου να κάνει, όχι μόνο εκείνα τα ολίγα πού του ζητάει, αλλά πολύ περισσότερα.Και αυτό το πραγματοποίησαν οι άγιοι στη ζωή τους. Βλέπουμε, διαβάζοντας τους βίους τους, ότι υπάρχει τέτοια ασκητική ζωή πού εμάς σήμερα μας φαίνεται παραμύθι. Πολλούς, πάρα πολλούς άγιους ανέδειξε ό Κύριος. Μεταξύ τους λάμπει ιδιαίτερα ή αρετή ενός μεγάλου οσίου, του άγιου Σάββα του Ήγιασμένου, τη μνήμη του οποίου τιμάμε σήμερα. Ή Εκκλησία μας τον τιμά ιδιαίτερα καί ή μνήμη του γιορτάζεται πιο πανηγυρικά ακόμα καί από τη μνήμη κάποιων αποστόλων. Για ποιο λόγο το κάνει ή Εκκλησία; Γιατί ή εορτή του με τη λαμπρότητα της βρίσκεται στην ϊδια σειρά με την εορτή του αγίου αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου;
Διότι ό άγιος πού γιορτάζουμε σήμερα είναι φωστήρας μεγάλος, ένας από τους μεγαλύτερους αγωνιστές της ευσέβειας. Γνωρίζουμε πολλούς αγίους, έχουμε καί πολλούς δικούς μας Ρώσους αγίους. Τους αγίους Αντώνιο και Θεοδόσιο του Κιέβου, για παράδειγμα, τον άγιο Σέργιο του Ράντονεζ, τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ καί πολλούς άλλους. Όμως ό άγιος Σάββας ό Ήγιασμένος είναι με κάποιον τρόπο αρχιστράτηγος της μεγάλης αυτής στρατιάς των οσίων του Θεοΰ.

Ήταν μεγάλος ασκητής καί υπήρξε ιδρυτής της Λαύρας. Ή Λαύρα του ή οποία βρισκόταν κοντά στα Ιεροσόλυμα υπήρχε για πολλούς αιώνες μεγάλο κέντρο μοναχισμού καί πρότυπο της μοναχικής ζωής. Ήταν πάρα πολύ αυστηρό μοναστήρι, μάλλον το πιο αυστηρό άπ'.ολα στην εποχή του. Δεν ήταν σαν τα συνηθισμένα μοναστήρια, τα όποια έχουν στο κέντρο τους καθολικό και γύρω γύρω μοναστηριακά κτίρια.Το μοναστήρι του αγίου Σάββα βρισκόταν μέσα σε βράχο. Σέ μία σπηλιά μεγάλη βρισκόταν το καθολικό της μονής καί γύρω σε σπήλαια πιο μικρά τα κελλιά των μοναχών. Τον τόπο οπού θα έπρεπε να χτιστεί ή εκκλησία τον έδειξε στον όσιο ό ίδιος ό Θεός με μία πύρινη στήλη. Υπάρχει καί εδώ σε μας ένα μοναστήρι πού μοιάζει με το μοναστήρι του αγίου Σάββα. Είναι ή σκήτη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ή οποία βρίσκεται κοντά στο Μπαχτσισαράι. Καί αυτή όπως καί το μοναστήρι του άγιου Σάββα βρίσκεται μέσα σε βράχο. Όμως το μοναστήρι του αγίου Σάββα ήταν πολύ πιο μεγαλοπρεπές.

Δεν μπορούσε οποιοσδήποτε άνθρωπος να μπει στη Λαύρα του όσιου. Για να βρεθεί μέσα, έπρεπε ν' ανεβεί τα σχοινιά, πού τα πετούσαν οι μοναχοί από πάνω. Έκεΐ μέσα στα σπήλαια ζοΰσε ό άγιος Σάββαςμε τους μοναχούς του. Ή ζωή τους ήταν πάρα πολύ δύσκολη, πιο δύσκολη από τη ζωή των μοναχών σε άλλα μοναστήρια. Υπήρχε πάρα πολύ έντονο το στοιχείο της προσευχής. Την προσευχή του Ίησοϋ πού συνήθως στα μοναστήρια οι μοναχοί την κάνουν 500 φορές την ημέρα, στην Λαύρα του αγίου την έκαναν 1500 φορές καί με πολλές μετάνοιες.

Πόσο δυνατή ήταν ή προσευχή του οσίου Σάββα γνωρίζουμε από πολλά παραδείγματα πού αναφέρει ό βίος του. Να, ένα άπ' αυτά. Μια φορά τον καιρό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ό όσιος βρέθηκε στην έρημο της Ιουδαίας μαζί με έναν μαθητή του. Έκεί στην έρημο υπήρχαν πολλά λιοντάρια. Ό μαθητής του άποκαμωμένος από τον κόπο της νηστείας κοιμόταν ενώ ό όσιος έκανε το συνηθισμένο του κανόνα.

Ξαφνικά έρχεται από την έρημο ένα μεγάλο λιοντάρι καί ορμά πάνω στον κοιμισμένο μοναχό. Ό όσιος προσευχήθηκε στον Θεό και Τον παρακάλεσε να σώσει τον μαθητή του. Το λιοντάρι έβγαλε μία άγρια κραυγή και χάθηκε μέσα στην έρημο διωγμένο από τη φλογερή προσευχή του όσιου. Πολλά θαύματα έκανε στη ζωή του ό άγιος καί ακόμα περισσότερα μετά τη μακάρια κοίμηση του.
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τη ζωή του μεγάλου αύτοϋ αγίου του Θεού. Θα διηγηθώ μόνο ένα περιστατικό πού μαρτυρεί για τη γενναιότητα του πνεύματος του. Ό άγιος Σάββας ζούσε στα τέλη του πέμπτου καί το πρώτο μισό του έκτου αιώνα. Το 451 στη Χαλκηδόνα συνήλθε ή τέταρτη Οικουμενική σύνοδος, ή οποία καταδίκασε την αίρεση του μονοφυσιτισμοϋ. Αρχηγός της αΐρέσεως αυτής ήταν ό αρχιμανδρίτης Ευτύχιος, ό όποιος δίδασκε ότι μετά την ένωση στον Χριστό υπάρχει μόνο μία φύση ή θεία. Γι'αυτό, κατά τον Ευτυχή, ό Κύριος Ιησούς Χριστός είναι μόνο Θεός καί δχι Θεάνθρωπος.

Παρ' ότι ή Σύνοδος καταδίκασε την αίρεση υπήρχαν πολλοί πού δεν δέχθηκαν τίς αποφάσεις της Συνόδου καί θεωρούσαν τη διδασκαλία του Ευτυχή ορθόδοξη. Ό πατριάρχης Ιεροσολύμων έστειλε επιστολή στον αυτοκράτορα οπού τον παρακαλούσε να βάλει τέλος στην εξάπλωση της αίρέσεως του μονοφυσιτισμου. Στό γράμμα του ό πατριάρχης έγραψε ότι στην αποστολή πού θα φέρει το γράμμα θα είναι καί ό Μέγας Σάββας.

Αφού διάβασε την επιστολή ό αυτοκράτορας, ζήτησε να δει τον άγιο Σάββα."~Εν τω μεταξύ οι αυλικοί δεν τον άφησαν να παρουσιαστεί μπροστά στον αυτοκράτορα επειδή όλο το ράσο του ήταν μπαλωμένο. Φώναξαν αμέσως τον άγιο Σάββα. Ό αυτοκράτορας 'Αναστάσιος όταν τον είδε έμεινε κατάπληκτος. Μπροστά του στεκόταν ένας άνθρωπος μεγαλοπρεπής καί ταυτόχρονα ταπεινός, με πρόσωπο πού έλαμπε από τη θεία χάρη. Ό αυτοκράτορας σηκώθηκε από το θρόνο του καί έβαλε στον άγιο βαθιά μετάνοια. Του υποσχέθηκε ότι θα κάνει όλα όσα ζητάει ό πατριάρχης καί ότι θα σταματήσει την αίρεση.Παρ' όλ' αυτά ό αυτοκράτορας πολύ γρήγορα ξέχασε τίς υποσχέσεις του. Στόν πατριαρχικό θρόνο της Αντιοχείας τοποθέτησε τον αιρετικό Σεβήρο, έδιωξε από τη θέση του τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Κοσμά, τον όποιο έστειλε εξορία καί αντί αυτού έβαλε τον Ιωάννη. Ό Ιωάννης όμως αρνήθηκε να έχει κοινωνία με τον Σεβήρο καί δεν τον άφησε να μπει στον ναό του Παναγίου Τάφου. Ό αυτοκράτορας όταν το έμαθε ξέσπασε με οργή.
Τί κάνει τότε ό μεγάλος αυτός, ό όσιος Σάββας; Μια μέρα μετά το τέλος της θείας λειτουργίας ό πατριάρχης Ιωάννης μαζί με τον άγιο Σάββα και με έναν άλλο μεγάλο άγιο, τον Θεόδωρο, ανεβαίνουν στον άμβωνα καί από εκεί απαγγέλλουν το ανάθεμα εναντίον του Σεβήρου και του αυτοκράτορα Αναστασίου. Βλέπετε την μεγαλοψυχία, την ανδρεία καί την δύναμη της πίστης;

Ό αυτοκράτορας έδωσε διαταγή να συλληφθούν αμέσως οί τρεις γενναίοι όμολογητές και να κλειστούν στη φυλακή. Είχε σκοπό να τους στείλει αργότερα στην εξορία. Ό Κύριος όμως δεν άφησε τον Αναστάσιο να πραγματοποιήσει το σχέδιο του. Πολύ σύντομα αυτός πέθανε. Ό νέος αυτοκράτορας, πού ανέβηκε στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως έβαλε τέλος στην αίρεση του μονοφυσιτισμου καί οί τρεις αγωνιστές της αλήθειας αποφυλακίστηκαν.

Την υπόλοιπη ζωή του ό όσιος Σάββας την πέρασε στην αυστηρή νηστεία καί την προσευχή. Ή νηστεία πού τηρούσε ό άγιος σε μας σήμερα μάλλον φαίνεται απίθανη' πέντε ήμερες την εβδομάδα δεν έτρωγε τίποτα και μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, όταν πήγαινε στο μοναστήρι, εκεί έτρωγε λίγο. Στή σπηλιά οπού ζούσε ασχολιόταν μόνο με την προσευχή καί τη χειρωνακτική εργασία πλέκοντας καλάθια.

Βλέπετε πώς τηρούσε ό άγιος την εντολή του Χρίστου να μην παραδιδόμαστε στην κραιπάλη, στη μέθη καί στις βιοτικές μέριμνες; Βλέπετε την ετοιμότητα καί την προθυμία του να υποφέρει για την αλήθεια; Βλέπετε τη λαμπρότητα της ψυχής του; Να θυμόμαστε τον άγιο αυτό αγωνιστή της ευσέβειας καί να μην παραδιδόμαστε στην κραιπάλη, στη μέθη και στίς βιοτικές μέριμνες. Να μην ξεχνάμε ότι μεταξύ των έργων πού κάνουμε, την πρωτεύουσα θέση πρέπει να κατέχουν ή προσευχή, ή νηστεία καί ή νήψη. Να προη­γείται όλων ή φροντίδα για τη σωτηρία της ψυχής, και οι βιοτικές μέριμνες να είναι στη δεύτερη θέση. Αμήν.


ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ Β
ΕΚΔ.''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ'/πηγή

[ΜΙΧΣ]

http://proskynitis.blogspot.gr/2010/12/ ... _5536.html