Οικουμενισμός και παράδοση κατά τον γέροντα Παϊσιο

[Misha]

τελευταια εγινε και μια εκδήλωση Βουδιστων στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.

πήγα κι εγω απο περιέργεια να δω,ακουσα μια ομιλία,αγορασα και κατι αναμνηστικά για την ενισχυση ορφανοτροφειων στο Θιβέτ.


να φωνάξω και τους Βουδιστές να συμπροσευχηθούμε ή να διαλογιστούμε παρέα?

[vasilis_m21]

Το θέμα της ιεραποστολής σε σχέση με τον εγκλεισμό είναι σοβαρό και ενδιαφέρον. Απτη στιγμή που κριτικάρουμε τους Καθολικούς καλό είναι να λάβουμε υπόψη αυτην την διαφορά, ότι οι καθολικοί έχουν ιεραποστολικό μοναχισμό.

Όσο για το Βουδισμό, όπως θα έχεις ακούσει Misha πολλά γυμναστήρια έχουν βάλει στο πρόγραμμα και Γιόγκα. Πολύς κόσμος που πάει γυμναστήριο λοιπόν έχει βάλει στο πρόγραμμά του Γιόγκα και πολλοί το θεωρούν θετικό αυτό. Οπότε είναι και αυτό ένα θέμα που χρήζει συζήτησης.

[Misha]

Βασίλη εκαναν κατι "ωραιες" ιεραποστολές σε Αφρικη και Αμερικη Βασίλη τι να σου πω...

με κύρια εργαλεια ιεραποστολής το ξιφος των Σταυροφορων και των κονκισταδορων ,τις πυρες της Ιερας Εξετάσεως και τις αλυσιδες των δουλεμπορων.....

τα ξερεις ...


χωρις να παραβλέπουμε τις εξαιρέσεις σαν της Τερεζας ή του Φραγκισκου....

[vasilis_m21]

Misha, αλήθεια, τι γνώμη έχεις για τον Paolo Coelho? Θεωρείς τα κείμενά του Οικουμενίστικα; Ρωτάω γιατί τα βιβλία του έχουν γίνει μπεστ σέλερ στην Ελλάδα, τα διαβάζει πολύ μεγάλο ποσοστό της νεολαίας, και πολλοί τα θεωρούν ενδιαφέρονται και ακόμα σοφά, πλούσια σε πνευματικό περιεχόμενο.

Ένα ακόμα παράδειγμα που δείχνει ότι τα θέματα αυτά χρήζουν πολλής συζήτησης, αυθεντικές θέσεις του παρελθόντος έχουν πλέον εγκαταληφθεί και χρειάζεται πλέον τεκμηρίωση με πειθώ και επιχειρήματα.

Γινόμαστε κι εμείς (στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής ένωσης κι όχι μόνο) μία κοινωνία πολυ-πολιτισμική και πολυ-θρησκειακή.
Δεχόμαστε έτσι πολλά ερεθίσματα, οπότε δεν επαρκούν πλέον κάποια σχήματα του παρελθόντος.

[vasilis_m21]

Να αναφέρω ότι τον Πάολο Κοέλο όπως και τον Κώδικα Ντα Βίντσι τα έμαθα από μία φίλη μου η οποία έχει σχέσεις με εκκλησία.
Μπορώ να μεταφέρω την εικόνα ότι τέτοια βιβλία έχουν γίνει ανάρπαστα και πολύ δημοφιλή σε μεγάλη ποικιλία νέων αναγνωστών -από συντηρητικά έως επαναστατημένη νιάτα, από παιδιά που θρησκεύουν μέχρι κοσμικά.

[Misha]

προσωπικά εχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα...

και Κοέλιο ..και Εκο και πολλούς ακόμα..(ο Μπραουν μου είναι αδιαφορος,γαιτί μου θυμιζει "Ονομα του Ρόδου")


τελευταια διαβαζω ξανα και ξανα τους λογους του π.Πορφυρίου και χαιρεται η ψυχή μου σαν μικρου παιδιου..χαρά που δεν έχω πάρει από κανένα λογοτεχνικό έργο...

[vasilis_m21]

Και επειδή πρέπει να φύγω να συμπληρώσω ότι μιλάμε για νέα δεδομένα που δεν χωράνε στα παλιά σχήματα που ξέραμε. Παλιά θεωρούσαμε δεδομένο ότι ο Έλληνας θα έχει μεγάλη οικειότητα και προτίμηση με την Ορθοδοξία, ότι για μας τους έλληνες η ελληνορθόδοξη παράδοση είναι η παρακαταθήκη κλπ.

Ο σημερινός Έλληνας που θέλει να θρησκεύει θα κάνει και τη Γιόγκα του, θα διαβάσει και τον Κοέλο, κλπ κλπ.

Οπότε πρέπει πλέον να πείθουμε για ό,τι λέμε.

[YiaVi]

Και επειδή πρέπει να φύγω να συμπληρώσω ότι μιλάμε για νέα δεδομένα που δεν χωράνε στα παλιά σχήματα που ξέραμε. Παλιά θεωρούσαμε δεδομένο ότι ο Έλληνας θα έχει μεγάλη οικειότητα και προτίμηση με την Ορθοδοξία, ότι για μας τους έλληνες η ελληνορθόδοξη παράδοση είναι η παρακαταθήκη κλπ.

Ο σημερινός Έλληνας που θέλει να θρησκεύει θα κάνει και τη Γιόγκα του, θα διαβάσει και τον Κοέλο, κλπ κλπ.

Οπότε πρέπει πλέον να πείθουμε για ό,τι λέμε.

Συμφωνώ με το ότι ο σημερινός άνθρωπος θέλει να συμβιβάσει πράγματα που στην πραγματικότητα δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Μήπως όμως θά' πρέπε η Εκκλησία να καθορίζει τη διδασκαλία της σύμφωνα με δημοσκοπήσεις; Το γράφω αυτό γιατί έχω διαπιστώσει στα μηνύματά σου στο φόρουμ ότι φοβάσαι τί θα πει ο "κόσμος" και λαμβάνεις πολύ υπ'όψη το ρεύμα, καθώς και ότι μάλλον θα ήθελες μια Εκκλησία που θα ικανοποιεί όλες τις κοσμικές επιθυμίες και θα βολεύει συνειδήσεις (κοινώς ένα φούρνο του Χότζα, ή, πιο θεολογικά, μία ψευδο-Εκκλησία ενός ψευδο-Χριστού).
Μήπως πρέπει λίγο να ξαναδιαβάσουμε την Καινή Διαθήκη και ειδικά το Κατά Ιωάννην για να ξαναθυμηθούμε τη θέση των Χριστιανών μέσα στον κόσμο;
"Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον".

[YiaVi]

Ο σημερινός Έλληνας που θέλει να θρησκεύει θα κάνει και τη Γιόγκα του, θα διαβάσει και τον Κοέλο, κλπ κλπ.

Ο Χριστός έστειλε τους μαθητές Του στον κόσμο όχι για να πουν στον κόσμο να θρησκεύει, αλλά για να κηρύξουν μετάνοια.
Ο κόσμος θρήσκευε και πριν από το Χριστό και θρησκεύει και χωρίς τον Χριστό. Και το New Age θρησκεία είναι ή μάλλον διάφορες θρησκείες με κοινό παρονομαστή.
Όποιος θέλει να θρησκεύει όπως γουστάρει, ελεύθερος είναι να το κάνει. Απλά, Εκκλησία χωρίς Χριστό ή με λίγο από Χριστό και λίγο απ' όλα, δεν με ενδιαφέρει, γιατί δεν είναι Εκκλησία, είναι κλαμπ θρησκευομένων, που ο καθένας πιστεύει και κάτι διαφορετικό. Και εκεί μέσα Χριστός δεν υπάρχει. Και όπου δεν υπάρχει Χριστός, υπάρχει ο Άλλος.
Είναι τραγικό αν εμείς αισθανόμαστε "μπερδεμένοι" μέσα μας, να θέλουμε και μια Εκκλησία "μπερδεμένη" για να βολεύουμε τη συνείδησή μας και να αισθανόμαστε ότι "μια χαρά είμαστε, στο κάτω κάτω όλος ο κόσμος σήμερα έτσι είναι και τέτοια θέλει". Το ζήτημα είναι αν επιθυμούμε η Εκκλησία να είναι θεραπευτήριο ή κλαμπ με μενού a la carte.
Γίνεται βίωση του Χριστού χωρίς αγώνα εσωτερικό και οδύνη ψυχής;

[Harrys1934]

Ναι Misha σωστά οσα λές ! Πλην όμως 17 - 11 - 06 σήμερα . Μέτρα μέρες ....

Τι θα έλεγε ο γέροντας αν διάβαζε τα παρακάτω ?

Διαβάζω και δεν σχολιάζω :
http://www.orthodox.net.gr/modules.php?ένα νέο επίτευγμα του οικουμενισμού: τα εγκαίνια στην πόλη Ντούμμαρ, έξω από τη συριακή πρωτεύουσα Δαμασκό, ενός ναού που θα τον χρησιμοποιούν από κοινού Ορθόδοξοι του Πατριαρχείου Αντιοχείας και ουνίτες της Συρίας (αυτοαποκαλούνται «Ελληνοκαθολική Μελχιτική Εκκλησία» ......Τα εγκαίνια έγιναν στις 4 Φεβρουαρίου 2005 από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη Αντιοχείας Ιγνάτιο Δ΄ και τον Μελχίτη (ουνίτη) Πατριάρχη Γρηγόριο Γ΄. Ο ναός είναι αφιερωμένος στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. Οι δύο κοινότητες (Ορθόδοξοι και Παπικοί) είναι συνιδιοκτήτες και του ναού αλλά και όλων των χώρων (αίθουσες, γραφεία κλπ.) του συγκροτήματος. ....
.....Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας είχε πει ότι πριν από την πλήρη ένωση (κοινό ποτήριο) θα περάσουμε από μία φάση κατά την οποία «θα είμαστε στο ίδιο τραπέζι αλλά ο καθένας θα τρώγει από τη δική του σούπα» [και όχι από κοινή σούπα-κοινό ποτήριο!] Η περίπτωση του κοινού ναού στή Συρία φαίνεται να είναι επιβεβαίωση της προρρήσεως Αθηναγόρα..."

Διαβάζω και δεν σχολιάζω :

http://news.athos.gr/gr/index.php?optio ... &Itemid=12
Ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας στους Ευρωπαικούς Οργανισμούς, Επίσκοπος Ιλαρίων Βιέννης και πάσης Αυστρίας ζήτησε από τους Καθολικούς να μην επιβάλουν το μοντέλο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Ορθόδοξη.

«Το αν τα δυο μοντέλα, δηλαδή το Καθολικό το οποίο επικεντρώνεται γύρω από την Ρώμη και το Ορθόδοξο το οποίο δεν επικεντρώνεται σε καμία κεντρική δομή είναι συμβατά, μόνο ένας πλήρης διάλογος πάνω στο πρωτείο μεταξύ Καθολικής και Ορθοδόξων Εκκλησιών θα μπορούσε να αποκαλύψει,» είπε ο Επίσκοπος Ιλαρίων στην δήλωσή του.

Όμως αυτός ο διάλογος θα μπορούσε να είναι εφικτός μόνο εάν «ένα εκκλησιολογικό μοντέλο στο οποίο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καταλαμβάνει την θέση ενός «Ανατολικού Πάπα» δεν επιβληθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία», υπογράμμισε ο Επίσκοπος.

Σύμφωνα με αυτόν, δεν υπάρχει τέτοιο μοντέλο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, και για να γίνει μια τέτοια μετατροπή χρειάζεται τουλάχιστον μια παν-ορθόδοξη Σύνοδος και η έγκριση όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
«Μέχρι να συγκληθεί μια τέτοια Σύνοδος, και για όσο η Ορθόδοξη διδασκαλία πάνω στην δομή της Εκκλησίας παραμένει όπως ήταν εδώ και αιώνες, κανένας αντιπρόσωπος δεν δύναται να κάνει αλλαγές. ...........
«Τα προβλήματα της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας (η διδασκαλία της Εκκλησίας), οι δογματικές διδασκαλίες και η κανονική τάξη δεν μπορούν να επιλυθούν με ψήφισμα. Ο μόνος τρόπος είναι να αναζητηθεί ομοφωνία μέσα στην Ορθοδοξία πρώτα και μετά, εάν είναι δυνατό, μεταξύ Ορθοδοξίας και Καθολικισμού», είπε ο αντιπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει οικουμενικό πρωκαθήμενο ή «υπέρτατο ποντίφικα» (pontifex maximus). Υπάρχει ένας επίσκοπος πρώτος μεταξύ ίσων, την θέση του την κατείχε πριν το σχίσμα του 1054 ο Επίσκοπος Ρώμης, και μετά de facto ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά οι Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν πληθώρα απόψεων πάνω στην κατανόηση του ρόλου του Οικουμενικού Πατριάρχη και του πρωτείου του. «Μερικοί θεωρούν το πρωτείο σαν καθαρά Πρωτείο Τιμής, ενώ άλλοι θεωρούν ότι προσδίδει λειτουργίες στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τον βλέπουν σαν μια ύψιστη αρχή», είπε ο Επίσκοπος. ......

Διαβάζω και δεν σχολιάζω


Αφιερώνω ομως το τελευταιο " Διαβάζω και δεν σχολιάζω " στους Διάκους που στην γιορτη του Αϊ Αντρέα θα συνλειτουργίσουν στην Πόλη

http://noiazomai.agrino.org/Rafailagioi.html

Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών . Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου.
Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος . Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς]
Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο συλλείτουργο, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε!

Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη.
Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ. ..... "

Διαβάζω και σκεφτομαι ....
Εν Λέσβω αθλήσαντες υπέρ Χριστού του Θεού,
Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη,
ως θείους ημών προστάτας και πρέσβεις προς Κύριον
να ευλογήσει το ΝΥΝ ΣΥΝΛΕΙΤΟΥΡΓΟ κατά την Ορθοδοξία και Ορθοπραξία τους ......

Σωτήριε νομίζω ότι πρέπει να αποβληθείς από τη συζήτηση διότι οι θέσεις σου δεν συνάδουν με το πνεύμα αγάπης του ευαγγελίου

Parike εδώ έχω ξαφνιαστεί μετά από αυτό που σου γράφω θα ξανά χρειαστεί να το ξανά διαβάσω για να δ'ω αν ενοεί αυτό που κατάλαβα με την διόρθοση που κάνεις στον Σωτήρη. Αν ναι τότε έτσι θα ξανά πάρουμε την ΠΟΛΗ; Τι έχει γίνει έχουμε μάθει περί Γραφών σαν παιδικά ποιηματάκια που είναι ωραία να τα λέμε. Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός λέει δεν θα θυσιάσω την Πίστη μου για μιά τέτοια αγάπη. Διάβασε ολόκληρη την ψευδοέωση Φεράρας Φλωρεντίας όση ώρα θα διαβάζεις η τρίχα σου θα είναι σηκομένη. Πιστεύω να κάνω λάθος για ότι κατάλαβα με τη παρατήρηση που κάνεις στον Σωτήρη.
Δεν θα είναι αρεστό όμως θα το πω και ότι βρέξει ας κατεβάσει.
Μεγ'αλη ευθύνει φέρει το Άγιο ¨Ορος γιατί διαθετει την μεγαλύτερη δύναμη να διαμαρτυρηθεί και όμως μένει απαθείς. Ξανά γυρίζουμε στο Παλαιολόγοι και Συφωρά για αυτούς που συνλειτούργησαν με τον Παλαιολόγο δηλαδή αυτούς που είχε φέρει μαζί του. Η σιωπή δεν είναι πάντοτε Χρυσός Στόμα που μένει κλειστό στην αδηκία δεν είναι ταπήνωση αλλά αδιαφορία ανευθυνότητα. Στόμα που μένει κληστό στην αδηκία δενέίναι ικανό μπροστά στην Θ. Κοινωνία. Πως τα λέω αυτά; Μου τα έμαθαν οι ¨Αγιοι μας αυτούς που προσκυνούμε και ανάβουμε κερί στο όνομα τους Δηλαδή έγινε και αυτό τυπικό Αυτοί μου τα έμαθαν ¨Εστω να μείνει το στόμα κλειστό όχι όμως και να συγοντάρει. Σταματώ γιατί μπορεί να γράψω πολλά και θα
φέρω σε δύσκολη θέση κάποιους που τους έχω φέρει κιόλας