Μετα θάνατον εμφανίσεις και σημεία Γέροντος Βησσαρίωνος

[efthumhs]

Απο το http://sites.google.com/site/xelamias2/ ... orkoliakos που έχει πολλά άγνωστα στους πολλούς περιστατικά απο τη ζωή του Οσίου Γέροντα καθώς και άλλες πληροφορίες

Γεγονότα μετά τήν κοίμησίν του (Γεροντας Βησσαρίων Ιερομόναχος Ι.Μ Οσίου Αγάθωνος Υπάτης

Στόν π. Βησσαρίωνα ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου «καί οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι»(Μάτθ. κ’ 16).

Ὁ «ἀγαθός Ἰσραηλίτης» π. Βησσαρίων «ἐν ω δόλος οὔχ ὑπῆρξε»(Ἰωάν. α’ 48), ἀπολάμβανε τότε τῆς ἄπειρης ἀγάπης καί συμπάθειας τῶν πιστῶν καί σήμερα ντυμένος μέ τήν ἄφθαρτη καί ἀκίνδυνη δόξα τοῦ ἀδιαφθόρου σκηνώματός του, ἔχει μπῆ καί σέ ὅσα σπίτια δέν πρόλαβε τότε, ἔχει ξεκλειδώσει καί τίς πιό πετρωμένες καρδιές, εξάλειψε καί τήν παραμικρή ἀμφιβολία ἀπό τούς ἀμφισβητίες, ἔδωσε ὤθηση στήν πνευματικότητα τοῦ λαοῦ μας, πνευματική ἀνάταση στά μοναστήρια καί τούς κληρικούς μας, ἔγινε, αὐτός εἶναι πού ἔγινε, πρῶτο θέμα στά ΜΜΕ, «τάς τῶν ἀθέων ρητόρων ἐφίμωσε σάλπιγγας καί τούς τεχνολόγους ἀλόγους ἀπέδειξε».

Ἦταν ὁ φτωχός Λάζαρος τῆς Παραβολῆς, πού τώρα βρίσκεται στούς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ. Ὑπῆρξε ὁ πάπα-Πλανᾶς τῆς Φθιώτιδος. Ἡ ἁγία ζωή του καί ἡ διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ χάρισαν ἐκ Θεοῦ τό χάρισμα τῆς ἀφθαρσίας τῶν τιμίων λειψάνων του, ἀπόδειξη τῆς ἐνοικούσης στήν ὁσία ψυχή του θαυματουργοῦ καί ἁγιαστικῆς θείας χάριτος. Ἡ δέ μαρτυρία τοῦ λαοῦ, πού τόν ἔζησε καί τόν γνώρισε, δέν ἀνέχεται τίς δόλιες φωνές καί γνωματεύσεις εἴτε εἰδικῶν εἴτε ἀσχέτων, πού ἀπαξιώνουν τό πρόσωπον καί τό σκήνωμα τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος. Επικυρωτικά μίλησε και ἡ Ιερά Σύνοδος γιά «Σημεῖον τοῦ οὐρανοῦ».

Σαφώς πρόκειται γιά τήν ἀδιάσειστη διαχρονική ἀξία τῆς ἁγιότητος, ἀξία πού ὁ λαός ἀνακηρύσσει καί ὁ Θεός ἐπιβεβαιώνει «διά τῶν ἐπακολουθούντων σημείων» (Μάρκ. ιστ’ 20). Έτσι λοιπόν:

Α) Ἀκούσαμε γιά κάποια δαιμονισμένη στήν Ἀθήνα, ὅτι ἀντιδρᾶ τό δαιμόνιο, μόλις αὐτή βλέπει στήν Τηλεόραση τόν π. Βησσαρίωνα (Μαρτυρία κ. Π.Ν).

Β) Μία ἄλλη κυρία, ἀπό ἕνα προάστιο τῆς Λαμίας, πῆγε στό μοναστήρι καί πῆρε ἀπό τόν τάφο τοῦ ἀειμνήστου γέροντος λίγο χῶμα «γιά νά κάνει μάγια»!! στή νύφη της. Μόλις ὅμως πῆρε κι ἔβαλε τό χῶμα στήν τσέπη της, «πιάστηκε» καί τό χέρι καί τό πόδι της ἀπό τή δεξιά μεριά. Τήν ἄλλη μέρα κάλεσε τόν ἐφημέριο της ἐνορίας της γιά ἁγιασμό, στή μέση περίπου τοῦ μήνα(!), χωρίς ὅμως νά ἀποκαλύψει τήν αἰτία καί τήν ἀνάγκη τοῦ ἁγιασμοῦ. Ὁ ἱερέας (π. Ε.Β) ὅμως διά τῆς μαιευτικῆς μεθόδου ἐξώρυξε ἀπό τήν ψυχή τῆς γυναικός αὐτῆς ὅλα, ὅσα ἔπρεπε νά μάθει, γιά νά ἐπέμβει θεραπευτικά καί ποιμαντικά. Πράγμα πού ἔγινε. Τήν ἄλλη μέρα λοιπόν, πρωί-πρωί, κατάλληλα ὁδηγημένο καί ταπεινωμένο τό ἀφελές συζυγικό ζεῦγος, ξαναπῆγαν τό χῶμα στόν ἁγιασμένο τάφο καί «ἀποκατεστάθη ἡ <πλευρά> τῆς γυναικός εκείνης ὑγιής ὡς ἡ ἄλλη» (Μάρκ. γ’ 5).

Γ) Ἕνας εὐλαβέστατος κληρικός τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ὁ π. Π. Σ., ὅπως ὠμολόγησε μέ συγκίνηση ὁ ἴδιος, πῆγε πρίν ἀπό μερικά χρόνια στό Μοναστήρι τοῦ ὁσίου Ἀγάθωνος καί θέλησε νά τελέση Τρισάγιο στό μνῆμα τοῦ π. Βησσαρίωνος. Πρίν ἀκόμη βεβαίως γίνει ἡ ἐκταφή καί η ἀνακομιδή τοῦ σκηνώματος τοῦ γέροντος. Ἐνῶ εἶχε μαζί του Ἐπιτραχήλιο καί Φυλλάδα, δέν εἶχε καρβουνάκια καί λιβάνι. Δυσκολεύτηκε ἐσωτερικά στήν ἀρχή νά προχωρήσει στήν τέλεση τοῦ Τρισαγίου, ἀλλά μετά ἀποφάσισε νά βάλει «Εὐλογητός», ἔστω καί ἄνευ θυμιάματος. Μόλις προχώρησε λίγο ἡ τελετή, ἀνεδύθη ἀπό τόν τάφο εὐωδία καταπληκτική, πού πραγματικά συγκλόνισε τόν καλόν ἱερέα, ὁ ὁποῖος σημειωτέον εἶναι καί θεολόγος. Ἀμέσως, ἀφοῦ τελείωσε τό Τρισάγιο, δακρυσμένος καί κατανενυγμένος πῆγε καί ἀνέφερε τό γεγονός στόν πνευματικό του. Αὐτός τοῦ ἀπηγόρευσε τότε νά πεῖ σέ κανέναν κάτι, διότι κάποια φορά παρόμοια γεγονότα μπορεῖ νά εἶναι καί πλάνη τοῦ διαβόλου. Μετά ὅμως ἀπό τό πρόσφατο θαῦμα τῆς μή ἀλλοιώσεως τοῦ σώματος τοῦ π. Βησσαρίωνος, μᾶς τό ἀνέφερε ὡς μιά ἐπί πλέον ἀπόδειξη τῆς ἁγιότητος τοῦ γέροντος.

Δ) Τό 2002 ἕνα εὐυπόληπτο ζεῦγος δημοσίων ὑπαλλήλων ἀπό μία κώμη τοῦ Δομοκοῦ καί ἀπό τήν Ἀρχιερατική Περιφέρεια Θεσσαλιώτιδος, πού μόλις εἶχαν ἔρθει ἀπό τήν Κοζάνη, ὅπου ζοῦσαν γιά πολλά χρόνια, ἐπέστρεφαν μέ τό αὐτοκίνητό τους ἀπό προσκύνημα στήν Παναγία τή Φανερωμένη στήν Ἱερά Μονή Ξυνιάδος Δομοκού. Σέ μία διασταύρωση τῆς ἐθνικῆς ὁδοῦ βλέπουν ἕνα ρασοφόρο νά τούς κάνει σῆμα νά σταματήσουν νά τόν πάρουν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, εὐλαβέστατοι, σταμάτησαν καί πῆραν τόν ἱερωμένο. –«Ἔρχεσθε ἀπό τό Μοναστήρι», τούς εἶπε. «Μπορεῖτε νά μέ πάρετε μαζί σας μέχρι τά σύνορα μέ τό Νομό Καρδίτσης;» «-Εὐχαρίστως, Γέροντα», εἶπαν ἐκεῖνοι. «Μπεῖτε στό αὐτοκίνητο». Τούς παρεξένεψαν ὅμως τά πολύ παλιά ράσα τοῦ Ἱερομονάχου, τά σκονισμένα καί ἀλλοιωμένα στό χρῶμα, καί μία τσάντα μέ δυό θῆκες καί ξύλινα πηχάκια, ἐπάνω ἐκεῖ πού κλείνει, ἀντικείμενο πού εἶχαν νά δοῦν ἀπό τή δεκαετία τοῦ ’60. Μάλιστα ἡ σύζυγος τοῦ ὁδηγοῦ φοβήθηκε καί κοιτοῦσε ἀπό τόν καθρέπτη τοῦ ὀχήματος ἀπό καιροῦ εἰς καιρόν τόν παράξενο αὐτόν Γέροντα. Ὅταν ἔφτασαν στό καθωρισμένο σημεῖο, ἐκεῖνος κατέβηκε, παρά τίς ἐπίμονες παρακλήσεις τοῦ εὐσεβοῦς ζεύγους, νά τόν μεταφέρουν αὐτοί, ἀκόμη καί στήν Καρδίτσα, ἄν χρειαζόταν. Τόν ἄφησαν τελικά καί προχώρησαν λίγα μέτρα, ἀλλά «τυπτόμενοι ὑπό τοῦ συνειδότος», πού ἐγκατέλειψαν στή μέση τού δρόμου τόν κληρικό, γύρισαν ἀμέσως πίσω, δέν εἶχαν κάνει ἄλλωστε οὔτε δέκα μέτρα, ἀλλά πρός μεγάλη τους ἔκπληξη δέν βρῆκαν κανένα οὔτε στό δρόμο φαινόντουσαν ἄλλα διερχόμενα αὐτοκίνητα. Ἀπορημένοι ἐπέστρεψαν στό σπίτι τους ἀφήνοντας στό Θεό τά ὑπόλοιπα. Πέρασαν ἀπό τότε 4 χρόνια. Καί μόλις τό 2006, ὅταν εἶδαν στήν Τηλεόραση τόν π. Βησσαρίωνα, πού παρουσίαζαν τά Τηλεοπτικά Κανάλια τή μορφή του, μέ δάκρυα στά μάτια ἀνεγνώρισαν τόν κληρικό πού μετέφεραν τότε μέ τό αὐτοκίνητό τους καί τόν ὁποῖο φυσικά δέν εἶχαν γνωρίσει ποτέ ἐν ζωῇ!! (Μαρτυρία π. Σ.Ζ).

[tanos]

Δεν γνωρίζω για θαύματα που έγιναν απο τον Παπούλη Βησσαρίωνα ,σίγουρα θα έγιναν ,αλλά επειδή τον γνώριζα με καρδιά μικρού παιδιού όταν ερχόταν στο χωριό μου ,να σας καταθέσω οτι το θαύμα που είδα ήταν η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του.Ηταν ο παπούλης με τη βραχνάδα απο το μοναστήρι και αυτό έφτανε να τον υποδεχτεί το χωριό ,όπως και να τον ξεπροβοδίσει περπατώντας σαν άγημα ωστε να έρθουν απο το άλλο χωριό να παραλάβουν τον ίδιο και την Εικόνα Της.

[nikoletap]

Δοξασμένο το όνομά σου Κύριε! Tanos είσαι τυχερός που μπόρεσες να τον γνωρίσεις! Αισθάνομαι και εγώ όμως περήφανη γιατί ο Γέροντας ήταν από την Μεσσηνία!