Ερωτ: Ποιο χάρισμα δεν μπορεί να λάβει ένας Άγιος;

[Dimitris39]

Την ηξερα την απαντηση αλλα την ξεχασα

[angieholi]

Ποιό χάρισμα είναι αυτό, που ένας Άγιος όσο ζει, δεν πρόκειται ποτέ να λάβει;;;;;;;;;;;;;

Η απάντηση είναι η εξής:
Λέει σε κάποια στιγμή ο Δίκαιος Εφραίμ στην ομιλία του περί "Οικονομία Χριστού και Αγγέλων" http://pantocrator.info/gr/modules.php? ... eA&show=10
Ένας Άγιος, όσο ζει δεν θα λάβει ποτέ το χάρισμα της Ατρεψίας!!!!!!
Πρέπει να πεθάνει για να λάβει το χάρισμα. Εφόσον ζει δεν το έχει ακόμη. Το θέλησε έτσι ο Θεός να λειτουργεί και είναι νόμος αναλλοίωτος.

[panagiotisspy]

Εννοείς ατρεψία, την μη ανάγκη "τροπής" ή "στρέψης", δηλαδή , ας πούμε, τη σταθερότητα??

[johnge]

Δυστυχώς τα ελληνικά μου είναι φτωχά (εώς ελεεινά). Δεν κατέχω την έννοια!

[faviola]

Ατρεψία= το μη μεταβάλλεσθαι, το αμετάβλητο.
π.χ. ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ ἐπιφανείς ἡμῖν τήν ἀτρεψίαν χαρίσεται. (Βιβλ. Πατρ.3,704)
βλ. Δ. Δημητράκου, Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης, τόμος Β', Ἐκδόσεις Πρόοδος Α.Ε.Ε.Ε., σελ. 1155

[dionysisgr]

Eννοει την ατρεψια προς το μη αγαθο.
Την μη οντολογικη ροπη προς το κακον.

Την οντολογικη σταθεροτητα, προσανατολισμενη προς το αγαθον,
τοσο υλικα σωματικα οσο και θελητικα-νοητικα.

Τροπν τινα μπορουμε να την πουμε και οριστικη και αμετακλητη απαθεια κατα τους Πατερες,
και παντα με την πατερικη εννοια, της απαθειας.

Αυτο ειναι προς το παρον ιδιωμα των αγγελων,
και παλι λενε οι Πατερες μας, οχι απολυτα.

Δωρηθηκε απο τον Θεο, μετα την αγια αναφορα - οριστικη θετικη τοποθετηση ενωπιον Του,
που ελαβαν οι απτωτες νοερες και αγγελικες δυναμεις,
οταν επεσαν ο εωσφορος και οι ακολουθοι του.

Οσοι σταθηκαν καλως, ελαβαν την ατρεψια αλλα ψιλω τω τροπω,
οχι τελεια, αυτην μονο ο Θεανθρωπος την εχει, Αναμαρτητος Ων.

Σε ανθρωπους εχει δοθει μονο σε ελαχιστους,
οσον αφορα τα υλικα και γαιωδη παθη, εν μερει και οχι τελεια.

Φυσικα και εχει δικαιο ο σοφοτατος Γερων Εφραιμ, την ευχη του, να εχουμε.

[vasilisalt]

Δηλαδή οι άγιοι είναι δυνατόν να πέσουν στην αμαρτία;

Ο πνευματικός μου λέει πως άγιος δεν είναι αυτός που δεν έκανε αμαρτίες
αλλά αυτός που είχε τη δύναμη και ξανασηκωνόταν.

Προσωπικά νιώθω ΄΄ατρεψία΄΄ στην αμαρτία.
Ακριβώς το αντίστροφο

[dionysisgr]

Δηλαδή οι άγιοι είναι δυνατόν να πέσουν στην αμαρτία;

Ο πνευματικός μου λέει πως άγιος δεν είναι αυτός που δεν έκανε αμαρτίες
αλλά αυτός που είχε τη δύναμη και ξανασηκωνόταν.

Προσωπικά νιώθω ΄΄ατρεψία΄΄ στην αμαρτία.
Ακριβώς το αντίστροφο

Eξαρταται.

Εαν ειναι εν ζωη ακομη, ο αγιος, ο οσιος, κλπ κλπ, πεφτει για πλακα,
αρκει να θυμηθεις τι ειπε ο Μεγας Αντωνιος οταν του εβγαινε η ψυχη στον πονηρο,
που του μυξοκλαιγε οτι τον νικησε..

Υπ'οψιν οτι αγιος γινεται καποιος εν ζωη, απλα μετα θανατον, γινεται η αγιοκαταταξη του,
βασει στοιχειων, θαυματων, βιοτης, μαρτυριων και εκκλησιαστικης συνειδησεως, κληρου και λαου.
Δεν μπορει να μην εισαι αγιος εν ζωη, και να σε κανουν μετα. Αυτα τα κανουν μονο οι παπικοι.

Λοιπον τι ειπε ο Μεγας Αντωνιος;

"Οχι, του λεει παμπονηρε, δεν σε νικησα.. (ακομη)".

Μια σκεψη, μια νοερη στραβοτιμονια, αρκει για να χαθει καποιος απο υπερηφανεια,
σε κλασματα του δευτερολεπτου, μετα απο σκληρο αγωνα δεκαετιων.

Δεν ειναι μονο τα χοντρα παθη, ακομα και οι πιο λεπτες και αδιορατες νοερες κινησεις,
σε αυτο το υψηλοτατο πνευματικο επιπεδο παιζουν καθοριστικο ρολο.

Μηπως αλλωστε, ο ιδιος ο πονηρος, εκαμε καμμια πορνεια, κανενα φονο, καμμια κλοπη,
κατα την πτωση του; Οχι, αργοτερα τα προωθει, αλλα τοτε δεν εκανε τιποτα απο αυτα.

Μια, μονο μια σκεψη εκανε, να σταθει στα ισα με τον Θεο,
και ανωτερα ακομα, στο νου του.. Και αυτο αρκουσε.

[vasilisalt]

Διονύση κατ αρχην σε ευχαριστώ για την απάντηση.

Για να μιλήσουμε όμως επιτέλους λίγο σοβαρά.
Το πρόβλημα το έχεις εσύ και κάποιοι άλλοι εδώ μέσα.
Θα σας φάει η αγωνία μέχρι το 90.

Ενώ εμείς οι υπόλοιποι είμαστε σίγουροι πως τα έχουμε κάνει θάλασσα...

Και ελπίζουμε μήπως τη γλιτώσουμε σαν ληστές στο σταυρό...
Αν λέω....

[dionysisgr]

Και παλι εξαρταται Βασιλη μου.

Ο ληστης εκ δεξιων, δεν πηγε με την σκεψη αυτη μεχρι τον σταυρο,
γιατι αλλιως θα ηταν εκ του πονηρου, και βασει σχεδιου, η ομολογια του,
και οπως ξερεις: "oυκ εκπειρασεις Κυριον τον Θεον σου", η αλλιως: "ο Θεος ου μυκτηριζεται",
αυτο δεν ισχυει.

Οποτε δεν τα κανουμε θαλασσα, μονιμως, με την προοπτικη στο τελος, να πουμε ενα "Μνησθητι μου Κυριε",
και να την βολεψουμε, για τον απλο λογο, οτι δεν ξερουμε οτι θα μπορουμε να το πουμε αυτο εις τα τελη ημων..

Φυσικα η σκεψη αυτη υπαρχει στο μυαλο πολλων, που στο πισω μερος του, εχουν το εξης σεναριο..

Τα κανω ολα οπως γουσταρω, και μολις πλησιασει ο.. Μιχαλακης,
το ριχνω στον θρηνο και τον κοπετο, και την γλυτωνω.

Αστειο και αφελες, ακουγεται, αλλα σκεφτονται πολλοι ετσι.

Οποτε τρεχουμε απο τωρα.. μηπως και προλαβουμε να σωσουμε οτι σωζεται.