Σταχυολογήματα από τις ομιλίες του +π. Αθανάσιου Μυτιληναίου

[angieholi]

H αναφορά και μη των Ευαγγελιστών, για την Ανάσταση του Λαζάρου

Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, όταν υπάρχουν κάποια δεδομένα σύγχρονα από τα οποία πρέπει να αποφύγει ο λόγος του Θεού, να μη γίνει ζημιά στους ανθρώπους, τότε χρησιμοποιεί μια κρυπτογραφική γλώσσα,μια συνθυματική γλώσσα της Αγίας Γραφής. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.

Ένα άλλο θα σας πω που δεν είναι βέβαια κρυπτογραφικό. Ότι δεν αναφέρει κανένας Ευαγγελιστής το γεγονός της Αναστάσεως του Λαζάρου, ούτε ο Ματθαίος, ούτε ο Μάρκος, ούτε ο Λουκάς. Αναφέρει όμως, μόνο ο Ιωάννης το γεγονός της Αναστάσεως του Λαζάρου.

Τόσο σπουδαίο γεγονός γιατί δεν το έγραψαν οι 3 άλλοι Ευαγγελιστές; Για τον απλούστατο λόγο ότι ζούσε ακόμα ο Λάζαρος, όταν έγραψαν οι 3 πρώτοι Ευαγγελιστές τα Ευαγγελιά τους. Έτσι αν υποτεθεί ότι εθεωρείτο ήρως Αναστάσεως από τους νεκρούς ο Λάζαρος, τότε θα κινδύνευε η ζωή του!

Σημειώσατε ότι ΗΔΗ κινδύνευε η ζωή του. Μας το αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αυτό, ότι ήθελαν να φονεύσουν τον Κύριο, αλλά και το τεκμήριο του κατορθώματος Αυτού, του θαύματος, που ήταν ο Λάζαρος. Ήθελαν να τον σκοτώσουν τον Λάζαρο! Το φαντάζεστε;

Αλλά όταν ο Ιωάννης γράφει το Ευαγγέλιο του, είχε πεθάνει ο Λάζαρος πια. Δεν υπήρχε ο Λάζαρος ούτε οι αδερφές του, οπότε δεν υπήρχε πια κανένας κίνδυνος εκ μέρους των Ιουδαίων, οπότε (που γράφει και τελευταίος το ευαγγέλιό του, ο Ιωάννης) το καταγράφει αυτό!

Βλέπετε είναι μερικά πράγματα που πρέπει να τα προσέξουμε γιατί γράφεται έτσι!

Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στις "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου", Ομιλία Νο105
http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10

[angieholi]

Περί του Αντιχρίστου

.....ήταν όλη αυτή η προσπάθεια του Σατανά να ματαιώσει το έργο του Ιησού Χριστού. Όλη η ζωή του Χριστού από τη στιγμή που γεννάται, ο πρώτος πρόδρομος του Αντιχρίστου, στα χρόνια του Χριστού, ποιός λέτε ήταν; Ο Ηρώδης! Αλλά πίσω από τον Ηρώδη ποιός ήταν; Ο Διάβολος, αυτός ο δράκων, ο πυρός, ο κόκκινος. Και λέγεται κόκκινος γιατί ο Διάβολος, όπως λέει ο Κύριος, από την αρχή ήτο ανθρωποκτόνος και συνεπώς κόκκινος από τα αίματα των ανθρώπων που φονεύει, νοητώς εννοείται. Και πραγματικώς αν θέλετε, ακόμη! Αυτός ήταν ο εισηγητής του θανάτου.

Πίσω λοιπόν από τον Αντίχριστο είναι ο Διάβολος, το τρίτο πρόσωπο της ανιέρου τριάδος θα είναι ο ψευδοπροφήτης (τα άλλα 2 είναι ο Διάβολος και ο Αντίχριστος). Και αυτός άνθρωπος θα είναι, αλλά και ο 2ος και ο 3ος θα εμπνέονται από τον Διάβολον. Δεν υπάρχει δε καμία αμφιβολία ότι θα είναι ο Διάβολος διότι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη δίδει πολλά του προσωνύμια, του Διαβόλου, που είναι σαφώς αυτός! Δηλαδή που καθορίζεται η ταυτότητά του. Τι λέγει; Ο δράκων, ο διάβολος, ο όφις ο αρχαίος και ούτω καθ'εξής. Δίνει 5-6 χαρακτηρισμούς. Ώστε! Δεν στέλνει τους προδρόμους ο Αντίχριστος τώρα, αφού σας είπα, μπορεί να μην έχει γεννηθεί ακόμα. Αλλά τους στέλνει ο Διάβολος που θα προετοιμαστεί το έδαφος για να έρθει ο Αντίχριστος, για να χρησιμοποιηθεί αυτό το έδαφος για να κάνει καλύτερα τη δουλειά του. Όχι ο Αντίχριστος, ο πάντα Διάβολος!!!

Συνεπώς, όταν εδώ ομιλεί ο Άγιος Κύριλλος περί προδρόμων, θα μπορούσαμε να ειπούμε ότι οι πρόδρομοι είναι φορείς, αυτό προσέξατέ το σας παρακαλώ, είναι φορείς του πνεύματος του Αντιχρίστου. Φορείς του πνεύματος του Αντιχρίστου! Αυτό μας χρειάζεται. Και θα ήθελα να το καταλάβετε διότι, τρομοκρατούμεθα, πολλοί άνθρωποι ξέρετε έχουν αρρωστήσει!, ότι θα έρθει ο Αντίχριστος και τι θα κάνουμε και τι θα γίνει. Πλέουμε δε, στον ωκεανό του πνεύματος του Αντιχρίστου και δεν το καταλαβαίνουμε! Περίεργο πράγμα! Φοβόμαστε το πρόσωπον του Αντιχρίστου και μένουμε ΑΜΕΡΙΜΝΟΙ στο πνεύμα του Αντιχρίστου.

Και το πνεύμα του Αντιχρίστου ΕΙΝΑΙ: να μας κρατήσει μακρυά από τον Χριστόν. Ακόμη το πνεύμα του Αντιχρίστου είναι: ο τρόπος με τον οποίο θα ζήσουμε, να είναι στην πράξη, στην εφαρμογή ΑΡΝΗΣΙΣ του Ιησού Χριστού. Θέλετε να σας δώσω τον ορισμό του Αντιχρίστου; Τον δίδει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και ποιος λέγει είναι ο Αντίχριστος; Εκείνος ο αρνούμενος, εκείνος που αρνείται ότι ο Χρίστος ήρθε εν σαρκί. Δηλαδή, αυτός που αρνείται την αληθινή Σάρκωση του Θεού. Ποιός είναι ο Αντίχριστος; Εκείνος που αρνείται την αληθινή θεότητα του Χριστού. Συνεπώς, εαν αρνηθώ την Θεία φύση του Χριστού, όπως την αρνήθηκε ο Άρειος, είμαι Αντίχριστος. Γι αυτό, όπως σας έλεγα και πέρυσι, ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς θεωρεί τον Ιούδα Αντίχριστον, τον Άρειον Αντίχριστον και λοιπά. Και φτάνει στον δυτικό Χριστιασμό τον εκκοσμικευμένο, που κάνει εντύπωση αυτό. Αντίστροφα, η άρνησις της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού, ότι δεν έγινε ο Θεός άνθρωπος αλλά ήτανε κατ'επίφασην, ήτανε κατα δόκησην, που είναι ο δοκητισμός, ο μετέπειτα Μονοφυσιτισμός, δεν είναι παρά και αυτό Αντίχριστον πνεύμα, Αντίχριστος θέσις!

Ποιά είναι η ορθόδοξος θέσις; Ότι ο Ιησούς είναι Χριστός, δηλαδή Μεσσίας και είναι θεάνθρωπος. Θα το λέγαμε, το θεανθρώπινον πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Όταν δε λέμε εκείνη τη μικρή μικρή ευχούλα, αλλά γεμάτη δυναμισμόν, "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με", ομολογούμε ορθοδόξως το θεανθρώπινο πρόσωπο του Χριστού, διότι με το "Κύριε" ομολογούμε τη θεότητά Του, με το "Ιησού" ομολογούμε την ανθρωπότητά Του, και με το "Χριστέ" ομολογούμε τον τίτλο Του και το σχέδιο Του, και τον σκοπό Του και το έργον Του επάνω εις τη γην. Δηλαδή το λυτρωτικό Του έργο!

Άρα λοιπόν, ποιος είναι ο Ιησούς; Είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος και ήρθε να μας σώσει! Αυτόν επικαλούμεθα. Επάνω σ'αυτό το μοτίβο, ότι ο Χριστός είναι Θεός τέλειος, άνθρωπος τέλειος και είναι Χριστός, δηλαδή λυτρωτής, ζητούμε, ποντάρουμε, βασίζουμε, θεμελιώνουμε το "Ελεησόν με". Κατα τα άλλα, εαν δεν είναι θεανθρώπινον το πρόσωπο του Χριστού, το "ελεησόν με" πέφτει στο κενό. Και δεν έχει καμία αξία! Το "ελεησόν με" έχει αξία από τη στιγμή που δέχομαι το θεανθρώπινον πρόσωπον του Χριστού.

Συνεπώς ποιοι είναι οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου; Εκείνοι που αρνούνται ή την θεία ή την ανθρωπίνη φύση του Χριστού. Εξάλλου το λέει ο τίτλος. "Αντίχριστος", δηλαδή αρνητής του Χριστού. Και πως μπορώ να αρνηθώ τον Χριστό; Όχι μόνο στο χώρο της πίστεως, αλλά και στο χώρο της ζωής!




Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στις "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου", Ομιλία Νο108
http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10

[angieholi]

Περί του Αντιχρίστου (συνέχεια από το προηγούμενο...)

Και εις μεν τον χώρο της πίστεως σας το ανέλυσα και το είδατε με σαφήνεια. Θα το πω άλλη μια φορά. Όλοι εκείνοι που διακηρρύσουν είτε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, είτε (μάλιστα αυτό κυρίως) αν θέλετε την ανθρωπίνη Του φύση τη δέχονται, όχι όμως ότι ο Θεός έγινε άνθρωπος, άρα αρνούνται τη θεότητα. Και ξέρετε ποιοι είναι όλοι εκείνοι που αρνούνται τη θεανθρωπίνη φύση του Χριστού ή τη θεία φύση καλύτερα του Χριστού. Ξέρετε ποιοι είναι; Όχι οι άθεοι. ΟΧΙΙΙΙ! Είναι εκείνοι που σου λένε σπουδαίος ο Ιησούς Χριστός, σπουδαίος, αλλά όχι Θεός! Είναι πολλοί, είναι πολλοί. Ο μαρξισμός, ο μασωνισμός, η θεοσοφία... αρνούνται την θείαν φύσην του Χριστού. Αυτές είναι οι θεωρητικές θέσεις αρνήσεως και συνεπώς είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου!!!! Σαφώς! Σαφέστατα!!! Και πιο σαφώς από σαφώς!!! Το καταλάβατε, ποιο είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου; Αυτό; Μπόλικο στην εποχή μας και στην προηγούμενη και στην πιο προηγούμενη και στην επόμενη και στην μεθεπόμενη. Μπόλικο, πλούσιο, ωκεανός! Κολυμπούμε μέσα σε αυτό το πνεύμα του Αντιχρίστου, στον χώρον της πίστεως.

Στον χώρο της ζωής;;;;; Ακούσατε το!
Λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Φιλιππησίους για εκείνους οι οποίοι αρνούνται τον Χριστόν πάνω στην εφαρμογή. Ομιλεί περι Χριστιανών!! Και για τους οποίους, λέγει, σας έλεγα όταν ήμουν εις τους Φιλίππους και για τους οποίους τώρα που γράφω, κλαίγοντας γράφω. Δια τους εχθρούς του Σταυρού του Χριστού, δια τους εχθρούς του Σταυρού του Χριστού!!!! Ποιοί είναι αυτοί; "Ων", των οποίων, "ο Θεός η κοιλία". Πότε είναι ο Θεός μου, η κοιλία μου; Η κοιλία είναι ένας γενικός χαρακτηρισμός που δείχνει, όπως θα ξέρετε, ο υλιστής άνθρωπος ενδιαφέρεται για την κοιλίαν και τα υπό την κοιλίαν. Για την γαστέρα και τα υπό την γαστέρα, τα υπογάστρια. Αυτός είναι ο υλιστικός άνθρωπος.

Όταν ο Θεός είπε για τον όφι, τον Διάβολο, θα σέρνεσαι εις τη γη και θα τρως όλες τις μέρες της ζωής σου χώμα. Τι θα πει θα σέρνεσαι και θα τρως χώμα, αφού δεν ήτανε φίδι, ο διάβολος; Ο διάβολος είναι διάβολος, είναι πνεύμα ο διάβολος. Ότι το φρόνημα του διαβόλου θα είναι πάντοτε υλιστικόν, ποτέ πνευματικόν. Ποτέ! Και χαίρεται ο διάβολος και ευωχείται, ζώντας την ύλην, ενώ δεν είναι υλικός, ζώντας τις υδονές, ενώ δεν έχει σώμα. Ευρισκόμενος μέσα εις τους ανθρώπους, που τους βάζει να ζουν κατά υλιστικόν και χαμερπή τρόπο! Άρα ο άνθρωπος του "να φάμε", του "να πιούμε", του "πώς θα ζήσουμε και δεν βαριέσαι", ο τρόπος αυτός ο υλιστικός.

Τι λέει μάλιστα εκεί για τους ανθρώπους της εποχής του Νώε η γραφή; Ότι "ου μη καταμείνει το πνεύμα μου το Άγιο επ'αυτοίς" , δεν θα μείνει το Άγιο μου πνεύμα σε αυτούς. Γιατί; "Δια το είναι αυτούς σάρκας", αυτό υλιστές, σαρκικοί άνθρωποι. Δεν σημαίνει η σάρκα το σώμα. Ποιός την έκανε τη σάρκα; Δεν την έκανε ο Χριστός, ως Θεός Λόγος; Αυτοκαταργεί; Αυτοκατηγορεί; Όχι! προφανώς αλλά τον τρόπο με τον οποίο ζει ο άνθρωπος. Αυτό θα πει είμαι σαρκικός άνθρωπος. Όχι ότι θα πάψω να έχω σάρκα, σώμα. Αλλά ο τρόπος που θα ζω.

Συνεπώς οι άνθρωποι που ζουν σαρκικά, υλιστικά, αυτοί αρνούνται τον Θεόν, τι λέει; Τους εχθρούς του Σταυρού του Χριστού. Σαφώς, σαφέστατα το λέει ο Απόστολος Παύλος. Άρα... αυτοί ήδη ζουν το πνεύμα του Αντιχρίστου στην εφαρμογή. Τι είναι ο τρόπος αυτός; Ο εφαρμοσμένος αντιχριστιανισμός, ο εφηρμοσμένος Αντίχριστος. Ώστε βλέπετε, επί θεωρητικού επιπέδου αν αρνηθώ την φύση του Χριστού, την θεία ή την ανθρωπίνη και επί πρακτικού επιπέδου με τον τρόπο της ζωής που θα ζήσω.

Ε! τι λέτε τώρα; Πεστε μου τι λέτε τώρα; Οι πρόδρομοι του Αντιχρίστου, αυτό το πνεύμα δηλαδή της αρνήσεως, στην πράξη και στη θεωρία, πέστε μου δεν είναι πλούσιο;;;; Και αυτό το πράγμα δεν το φοβόμαστε;;;;;; ΑΥΤΟ πρέπει να φοβόμαστε. Και φοβόμαστε το πρόσωπο του Αντιχρίστου; Το επιτέλους επιτέλους πρόσωπον του Αντιχρίστου, που θα με βρει αν κρυφτώ; Που θα με βρει; Παίρνω τα βουνά, αν το θέλετε, που θα με βρει; Ένα πρόσωπο είναι! Όσα όργανα και να έχει, δεν μπορώ να κρυφτώ κάπου, να το πάρω και έτσι; Από το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορείς να κρυφτείς; Που κολυμπάς μέσα στο πνεύμα του Αντιχρίστου, αδερφέ μου; Δεν ζούμε μέσα στον κόσμο; Δεν ζούμε την νοοτροπία του κόσμου; Τι είναι η νοοτροπία του κόσμου; Δηλαδή το κοσμικόν φρόνημα. Αυτό είναι το πνεύμα του Αντιχρίστου.

Και νομίζουμε ότι δεν προσκυνούμε τον Αντίχριστον, τη στιγμή που ζούμε κοσμικά;;;; Αυτό πρέπει να μας τρομάζει. Θα το πω άλλη μια φορά, αυτό πρέπει να μας τρομάζει! Σας παρακαλώ ας το καταλάβουμε για να μην κοιμόμαστε από το πλευρό το ένα και λέμε "α! εγώ είμαι 60, 70 χρονών και μέχρι να έρθει ο Αντίχριστος, εγώ θα έχω πεθάνει." Έχεις πιει το ποτήρι του Αντιχρίστου αδερφέ μου. Έχεις δοκιμάσει την παρουσία του με τον τρόπο με τον οποίο αυτός, τους προδρόμους του, τους εξαπέλυσε από προσώπου Σατανά, εις τον κόσμο αυτόν και μη φοβάσαι (μη φοβάσαι τρόπος του λέγειν), τον έχεις προσκυνήσει τον Αντίχριστό. Τον έχεις προσκυνήσει! Αυτά σας τα λέω και μην μου πείτε ότι δεν είμαι σαφής!

Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στις "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου", Ομιλία Νο108
http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10

[Domna]

Απαντήσεις σε ερωτήματα πνευματικά από τον π. Αθανάσιο Μυτιληναίο

http://www.impantokratoros.gr/835CA7CC.el.aspx

[angieholi]

Από την 12η Ομιλία στην Γένεση, του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου

Η δημιουργία της ανθρώπινης ψυχής.

«Και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν».

Για την δημιουργία του ανθρώπινου σώματος ο Θεός παίρνει από τα υπάρχοντα υλικά· αντιθέτως, για την δημιουργία της ψυχής δεν παίρνει κανένα υλικό στοιχείο, αλλά εμφυσά στον άνθρωπο. Αυτό αποτελεί ιδιαίτερη δημιουργική πράξη.

Και το σώμα και η ψυχή είναι δημιουργήματα του Θεού, γιατί λέγει ότι «ο Θεός εποίησεν τον άνθρω­πον». Άρα και το σώμα και η ψυχή είναι κτίσματα. Όπως και οι άγγελοι είναι κτίσματα· «ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα». Και ο Θεός είναι πνεύ­μα, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με το πνεύμα των αγ­γέλων.

Οι υλιστές δέχονται ότι η ψυχή είναι υλικής υπο­στάσεως και ότι αυτή ταυτίζεται με την ενέργεια.
Ο Πνευματισμός -που είναι μια θρησκεία- παρα­δέχεται κι αυτός ότι η ψυχή είναι μία μορφή ενερ­γείας. Σε πνευματιστικές συγκεντρώσεις επικαλούνται διάφορα πνεύματα να έρθουν, κι αυτά έρχονται σαν η­λεκτρισμός, ηλεκτρίζοντας τα αντικείμενα που βρί­σκονται εκεί. Η ψυχή όμως δεν έχει καμία σχέση με την ύλη ή την ενέργεια· μόνο το σώμα έχει σχέση με την ύλη και την ενέργεια. Το ρήμα «ενεφύσησεν» θέλει να δείξει την φύση της ψυχής, ότι η ψυχή είναι κάτι άλλο.

Αλλά ποια είναι η φύση της ψυχής;

Θα ρωτήσω κι εγώ: Γιατί;... μήπως γνωρίζουμε την φύση του σώματος; της ύλης; Ο άνθρωπος αγνοεί την φύση της ύλης. Όταν λέμε άτομο, πρωτόνιο, ηλε­κτρόνιο, δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι. Άλλο η φύση και άλλο η συμπεριφορά της ύλης. Ίσως δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τι ακριβώς είναι ύλη· και πολύ πε­ρισσότερο δεν θα μάθουμε ποτέ τι είναι πνεύμα, ψυχή. Στην Αγία Γραφή συναντάμε τους όρους πνεύμα και ψυχή να εναλλάσσονται.

Η λέξη πνεύμα είναι πολυσήμαντη· σημαίνει ά­νεμος -«το πνεύμα όπου θέλει πνεί» · σημαίνει Άγιο Πνεύμα, ανθρώπινο πνεύμα, δηλαδή ψυχή, και λοιπά. Το ίδιο και η λέξη ψυχή· άλλοτε σημαίνει ηθι­κή υπόσταση, ψυχή, πνεύμα, ζωή· λέμε: «το καημένο το μυρμηγκάκι, ψυχή έχει κι αυτό!».

Λέει ο Χριστός: «Και μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι· φοβήθητε δε μάλλον τον δυνάμενον και ψυχήν και σώμα απολέσαι εν γεέννη», «το μεν πνεύ­μα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής».

Άρα το πνεύμα, η ψυχή, είναι το ένα από τα δύο συστατικά στοιχεία του ανθρώπου.

Η έκφραση «ψυχή ζώσα» φαίνεται πλεοναστική. Όμως δεν είναι, γιατί στα ζώα και στα φυτά «ψυχή» είναι η ζωή· ενώ στον άνθρωπο «ψυχή» είναι το πνεύμα, που ταυτοχρόνως του δίνει και τη ζωή στο σώμα. Ο άνθρωπος θα μπορούσε να είχε δυο πράγματα: και το πνεύμα, και την ζωή, σαν αυτή των ζώων. Η «ψυ­χή» στα ζώα είναι μόνο η ζωή, ενώ στον άνθρωπο εί­ναι και η ζωή και το πνεύμα.

Ίσως διατυπωθεί η εξής απορία: Μετά τον Αδάμ πώς δημιουργούνται οι ψυχές; Το σώμα ξέρουμε, ό­πως όλα τα ζώα και φυτά, με σπέρματα, με σπόρια· η ψυχή όμως;

Αυτό το θέμα αποτελεί ένα μυστήριο, και γι' αυτό είναι εύλογη η απορία. Πολλές θεωρίες έχουν διατυ­πωθεί· όπως η θεωρία της απόρροιας -το μέλι που α­πορρέει από την κηρύθρα. Λένε μερικοί: «Μήπως αυ­τό που ενεφύσησε ο Θεός στο πρόσωπο του Αδάμ εί­ναι απόρροια Του, ένα κομματάκι της Θεότητος;». Και το λένε, επειδή και ο Θεός λέγεται πνεύμα.
Όχι, γιατί έτσι ο Θεός θα κατακερματιζόταν! Άτο­πο. Αλλά και κάτι άλλο: Εάν οι άνθρωποι αμαρτάνουν, αμαρτάνει και η Θεότητα; Άτοπο κι αυτό. Άρα αυτή η «πνοή» του Θεού δεν ήταν κάτι από την ουσία του Θεού· αλλιώς θα είχαμε την Θεότητα εγκατεσπαρ­μένη παντού, σ' όλο τον κόσμο, σ' όλη την φύση, άρα Πανθεϊσμός. «Η φύση, λέει, δίνει τις ψυχές στους ανθρώπους»! Αυτό λέει κι ο Βουδισμός, με όλες τις εκ­δόσεις του.

Έτσι λοιπόν το «πνεύμα» που ενεφύσησε ο Θεός στον άνθρωπο δεν έχει καμιά σχέση με τον Θεό. Αυτό άλλωστε φαίνεται κι από μόνο του. Για να φυσήξω α­έρα, πρώτα εισπνέω αέρα ρουφώντας τον κι έπειτα τον εκπνέω. Αλλά αυτό που εισπνέω και αυτό που εκ­πνέω δεν έχει καμία σχέση μ' εμένα.

Βάζει λοιπόν το ρήμα «ενεφύσησε» για να δείξει δυό πράγματα: πρώτον ότι η ψυχή δεν είναι από την θεία ουσία, και δεύτερον ότι δεν προέρχεται από την υπάρχουσα ύλη, αλλά από μία ιδιαίτερη δημιουργία.

Μια άλλη θεωρία, λέει ότι ο άνθρωπος στα πρώτα στάδια της ζωής του, στα σπλάχνα της μητέρας του, είναι μόνο σώμα, κι έπειτα προσλαμβάνει και την ψυ­χή. Έχουμε την θεωρία του Δαρβινισμού, που λέει ό­τι στα αρχικά του στάδια ο άνθρωπος είναι ένα ζώο, κι έπειτα του δίνεται και η ψυχή. Υπάρχει και το αντίστροφο· αυτό που λέει ο Πλάτων: Κάπου στον ουρανό υπάρχουν κάποιες ψυ­χές που αμάρτησαν· γι' αυτό ο Θεός τις εγκλωβίζει μέσα σ' ένα ανθρώπινο σώμα για να εξιλεωθούν, για να ξεπληρώσουν τις αμαρτίες τους, κι έπειτα ξαναγυ­ρίζουν στον ουρανό, για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Όλα αυτά όμως είναι αιρετικές θέσεις.

Η Αγία Γραφή πουθενά δεν τα γράφει αυτά. Ούτε το σώμα έ­γινε πρώτα, ούτε ψυχή· άμα σύλληψις, άμα άνθρωπος. Ψυχή και σώμα δημιουργούνται ταυτοχρόνως. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι αν θα έκανες έκτρω­ση, θα έκανες φόνο, όπως θα σκότωνες το παιδί σου στην κούνια! Είναι έγκλημα. Δεν έχει σημασία σε ποια ηλικία θανατώνεται ο άνθρωπος, ούτε σε ποια κατάσταση υγείας είναι το έμβρυο, αφού είναι πλήρης άνθρωπος όπως και ο σπόρος είναι πλήρες φυτό, το οποίο δυνάμει θα ξεδιπλωθεί, θα αναπτυχθεί.

Θα μου πείτε: «Τότε ο Θεός δημιουργεί κάθε ψυχή ξεχωριστά;».

Όχι. Αν είναι έτσι, φαίνεται πως ο Θεός δεν ολο­κλήρωσε τη δημιουργία Του. Αλλά ξέρουμε ότι από τότε που ο Θεός ολοκλήρωσε την δημιουργία, δεν έ­φτιαξε ούτε ένα άτομο της ύλης. Αν ο Θεός εξακο­λουθεί να δημιουργεί ψυχές, τότε πως εξηγείται το προπατορικό αμάρτημα;

Αποτελεί λοιπόν μυστήριο. Έχουμε βέβαια κά­ποιους υπαινιγμούς. Η θεωρία της μεταφυτεύσεως· πολλαπλασιασμός με καταβολάδες.

Λέει ο άγιος Αθα­νάσιος: «ει γαρ και ο Αδάμ εκ γης μόνος επλάσθη, αλλ’ εν αυτώ ήσαν οι λόγοι της διαδοχής παντός του γένους» . Αλλά και η Γένεση: «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε». Άρα μέσα στον άνθρωπο βρίσκεται η δυνατότητα του πολλαπλασιασμού όχι μόνο των ψυχών, αλλά και των σωμάτων.

http://www.impantokratoros.gr/dhmiourgia-psyxhs.el.aspx

[ΜΙΧΣ]

Ευχαριστώ πολύ πολύ... η Αγία μας Τριάδα πάντα μαζί σας... ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος είναι απο τους πολύ αγαπημένους μου Ορθόδοξους Θεολόγους, αιωνία του η μνήμη, αξιομακάριστος. 'Εκανε καλή δουλειά και στις ομιλίες του με τους πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας στην Αποκάλυψη Ιησού Χριστού στον Ιωάννη (Πειραίκή εκκλησία)

ΜΙΧΣ

[angieholi]

Υπερηφάνεια και Οίηση

Η υπερηφάνεια θα πει κάτι που έχω και θέλω να το δείξω, οίησις σημαίνει να νομίζω ότι είμαι κάτι χωρίς να είμαι. Αυτό λέγεται οίησις. Να νομίζω λόγω χάριν ότι είμαι Ναπολέων, αυτό λέγεται οίησις.

Βέβαια δεν είναι μακρυά η οίησις από τη σχιζοφρένεια. Ή αν θέλετε είναι ο δρόμος προς τη σχιζοφρένεια. Όταν η οιήσις γίνει πάθος, τότε οδηγούμεθα σε σχιζοφρένεια. Μη το ξεχνούμε ποτέ αυτό!


Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στα "Διάφορα Θέματα", Ομιλία Νο20, Περί Προσευχής (Στ΄)
http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10


------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα καλά έργα και οι αιρετικοί

...Ώστε λοιπόν αγαπητοί μου βλέπουμε ότι έχουμε 2 κατηγορίες αιρετικών, τις γνωστικές και τις ιουδαΐζουσες. Μπορούμε εις σε αυτές να κατατάξουμε ότι εμφανίζεται στην εποχή μας και με τον τρόπο αυτόν του χαρακτηρισμού θα ξέρουμε που κινούμεθα και πως βαδίζουμε.

Είναι θλιβερό οι Χριστιανοί μας να φτάνουν να λένε: "Καλά λόγια λέει και ο Χιλιαστής, δεν λέει κακά λόγια." "Καλά λόγια λέει και ο παρακάτω αιρετικός και ο παρακάτω, και ο παρακάτω, καλά έργα κάνουν και οι μασώνοι."

Μα τα καλά έργα, αγαπητοί μου, είναι; Εκεί είναι το θέμα; Καλά έργα κάνουν και οι ειδωλολάτρες, θα σωθούν; Δεν είναι τα καλά έργα εκείνα που σώζουν! Είναι πρωτίστως και κυρίως Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΙΣ!

Αν δεν ήτο η ορθή πίστις να σώζει, τότε γιατί ποταμοί αίματος; Τότε γιατί τόσοι Ομολογηταί και Μάρτυρες; Γιατί τότε να μην ρίξω και μια χούφτα λιβάνι στο άγαλμα του Διός ή του Καίσαρος αφού τα πράγματα δεν έχουν και πολύ σημασία; Αλλά έχουν πολύ σημασία!

Γι αυτό αγαπητοί μου μη λέμε ότι όλοι καλά πράγματα λένε. Είναι όπως λέγει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, η αίρεσις: Η βοτάνιν του διαβόλου. Και προφανώς εμπνέεται από την παραβολή των ζιζανίων. Μη λοιπόν πηγαίνουμε να βόσκουμε τη βοτάνιν του διαβόλου, που είναι η αίρεσις!

Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στα "Διάφορα Θέματα", Ομιλία Νο21, Περί Αιρέσεων (1)
http://www.pantocrator.info/gr/modules. ... eA&show=10

[angieholi]

"Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον."

...Η ελπίδα μας είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός, διότι εκεί είναι η σωτηρία μας. Γι αυτό και υπάρχει η πολύ μικρή εκείνη προσευχή:
"Ἡ ἐλπίς μου ὁ Πατήρ, καταφυγή μου ὁ Υἱός, σκέπη μου τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον."
Βλέπετε η ελπίδα, γιατί ο Πατήρ..., ο Πατήρ είναι θα λέγαμε το Πρόσωπον από Το Οποίον, ο μεν Υιός γεννάται, το δε Πνεύμα το Άγιον εκπορεύεται.

Η ελπίδα μας λοιπόν είναι ο Πατέρας, καταφυγή μας είναι ο Υιός γιατί έγινε άνθρωπος, και έπαθε, συγγνώμη "έμαθε ανθών έπαθε", δηλαδή έμαθε την ανθρωπίνη φύση από ότι έπαθε. Διότι επερηπάτησε στην γη μας, εσταυρώθη, επείνασε, εδίψασε, επήρε την ανθρωπίνη μας φύση και συνεπώς μας γνωρίζει, όπως λέει στην προς Εβραίους επιστολή του, ο Απόστολος Παύλος και συνεπώς είναι η καταφυγή μας.

Και το Πνεύμα το Άγιον είναι η σκέπη μας, διότι Εκείνο ήρθε να σκεπάσει ολόκληρη την δημιουργία και να βγει η ζωή μέσα από την νεκράν ύλην. Και το Πνεύμα το Άγιον είναι Εκείνο το οποίο συντηρεί τη ζωή και συνεπώς έρχεται σαν άλλη όρνιθα, να πάρει κάτω από τις φτερούγες τις και να επωάσει την ύπαρξή μας, τη ζωή μας, να δημιουργήσει μια θαλπωρή, μια συντήρηση και ούτω καθ'εξής. Γιατί το Πνεύμα το Άγιο, είναι εκείνο που μένει μες στην Εκκλησία, Εκείνο το οποίο μας στηρίζει και μας σκεπάζει.

Βλέπετε ότι αυτή η πολύ πολύ μικρούλα προσευχή, δίνει μια χαρακτηριστική εικόνα του Αγίου Τριαδικού Θεού και των Προσώπων.


Από τις ομιλίες του +π. Αθανασίου Μυτιληναίου στις "Κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου", Ομιλία Νο 125,
http://www.pantokrator.info/gr/modules. ... eA&show=10

[angieholi]

Η απομάκρυνση από το Θεό


«Μόνο η μετάνοια καταργεί ή μεταθέτει το σχέδιο του Θεού. Αν προσέχαμε όλα αυτά τα σημάδια που μάς δίνονται, θα ήμαστε και προσεκτικότεροι στη ζωή μιας. Εγώ δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι, τρέμω, ότι ο λαός μας θα πληρώσει, γιατί αποδώσαμε, με την αρχαία έννοια της λέξεως, την ύβριν στον Ιησού Χριστό. Ναι, θα πληρώσουμε και πολύ ακριβά. Δεν ξέρομε πότε. Σας είπα, η κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ο Θεός την επιστροφή των ανθρώπων, Δεν ξέρω, ο Θεός πάντως να μάς ελεήσει, όσο εγκαίρως, να μετανοήσουμε και να επιστρέψομε στην καθαρά πίστη, στον Ιησού Χριστό».

(Πράξεις, ομιλία 170η)


«Σήμερα πόσοι άνθρωποι πέρασαν και τι μου είπαν, αγαπητοί μου, έχω τρομάξει με αυτά που άκουσα, έχω τρομάξει! Με καταλαβαίνετε, έχω τρομάξει. Και λέγω: Θεέ μου, πού πάμε; Πού βρισκόμαστε; Εν πάση ανέσει πλέον οι Νεοέλληνες κινούνται προς καταπάτηση κάθε ντροπής και κάθε ορίου ήθους. Δεν υπάρχει πλέον ντροπή, δεν υπάρχει, είναι φοβερό, κι όμως η εντολή του Θεού είναι σαφής: «Ου μετακινήσεις όρια, α [τα όποια] έστησαν οι πατέρες σου».

Όμως, επειδή ακριβώς έχουμε μετακινήσει αυτά τα όρια, γι' αυτό το λόγο έχομε και θα έχομε φοβερές επιπτώσεις. Οι Εβραίοι ξέρετε τι πάθαιναν, όταν παρέβαιναν αυτά τα όρια; Τους μίκρυνε ο Θεός, άφηνε τους εχθρούς των, δεν προστάτευε το λαό, περνούσαν στη γη της επαγγελίας τους, τη γη Χαναάν, κυρίευαν εδάφη τους κι έτσι ο λαός του Ισραήλ από εδαφικής πλευράς μίκρυνε.

Είναι τόσο εξοργιστικά και περίεργα αυτά που τελεσιουργούνται τα τελευταία χρονιά, ώστε θα επιτρέψει ο Θεός, χωρίς να είμεθα προφήτες, να μικρύνουμε, εδαφικά να μικρύνουμε. Θα μου πείτε, θα το ευχόμουνα; Άπαγε! Όταν μάλιστα σκέφτομαι, αγαπητοί μου, τα νησιά μας, τα ακραία νησιά μιας, τα προς ανατολάς, με πιάνει ίλιγγος!».


(Δευτερονόμιο, ομιλία 32η)

πηγή: http://www.impantokratoros.gr/mhtilhnai ... da.el.aspx

------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Αν με ρωτήσετε, χωρίς βέβαια να διεκδικώ προφητικό χάρισμα, αλλά είναι κάτι που κάθε πιστός μπορεί να το δει, αν θα έπρεπε να με ρωτήσετε: «Πώς τα βλέπετε τα πράγματα στη σύγχρονη ζωή μας εδώ στην Ελλάδα [η ομιλία έγινε στις 17-1-1982] και σε μία παγκόσμια κλίμακα;», θα σας έλεγα: «Πολύ άσχημα!». Εγώ ξημερώνομαι και βραδιάζομαι πάντοτε σαν κάτι να περιμένω. Είναι τα τελευταία χρόνια αυτό, σαν κάτι περιμένω. Τι περίμενω; Τι να σας πω πιο πολύ, κάτι περιμένω. Γιατί δεν πάμε καλά ως λαός. Έχομε τόσο ξεφρενιάσει, έχομε βγάλει στη δημοσιότητα πια το βρώμικο υποσυνείδητο μας και κινούμεθα με τέτοιο βαθμό καλπάζοντα αποστασίας, ώστε δε μένει παρά να εξαντληθεί η μακροθυμία του Θεού και να έρθει τιμωρία. Έτσι το αισθάνομαι».

(Αποκάλυψις, ομιλία 38η)

πηγή: http://www.impantokratoros.gr/athanasio ... ia.el.aspx

[Servos]

Άκουγα κάποτε κύριγμες του παπά Αθανασιου για 10 εντολές, και μου άρεσαν πάρα πολύ. Και μίλισε καθάρα που μπόρεσα να καταλάβο όλα ότι έλεγε.
Τώρα θα κάνω νταουνλόαντ και σε άλλες.
Ξέρει κάπιος να μου πεί σε ποια Μητρόπολη είναι ο Γέροντα και σε πιο μοναστήρι η ενορία μένει;