Απορία σχετικά με την εξομολόγηση !

[Domna]

Παιδιά , έχω μία απορία !
Το ξέρω φυσικά πολύ καλά , ότι ο άνθρωπος όταν αμάρτησε , πρέπει να μετανοήσει και να πάει να εξομολογηθεί για τις αμαρτίες του !!!
Αλλά αναρωτήθηκα , εαν μπορεί κάποιος να πάει να εξομολογηθεί εαν δεν μετανοήσε για τις αμαρτίες του και δεν νιώθει καν συντριβή !!! Το αναρωτιέμαι αυτό γιατί γνώριζω ένα τέτοιο άτομο και θέλει να εξομολογηθεί αλλά μου είπε δεν θέλει να πάει εξομολογηθεί επειδή δεν νιώθει μετάνοια και συντριβή μέσα του και πιστεύει έτσι ότι δεν θα οφελήσει η εξομολόγηση του . Το άτομο αυτό μου είπε ότι σκλήρενε η καρδιά του !!!
Είναι έτσι πράγματι , δηλαδή εαν πάει αυτό το άτομο να εξομολογηθεί , είναι δυνατόν να δεχτεί ο Κύριος την εξομολόγηση από αυτό το άτομο και να το συχγωρέσει ;;; Εγώ νομίζω όχι !!!
Θέλω ακόμη να προσθέσω ότι αυτό το άτομο είναι εντελώς υγειής ψυχικά και σωματικά !!!
Μήπως γνωρίζει κανείς εαν είπε κάτι για αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα κάποιος γέροντας ;;;

Σας ευχαριστώ θερμά εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας !!!

[filotas]

Για να πάει κάποιος να εξομολογηθεί πρέπει τουλάχιστον ν' αναγνωρίζει ότι έχει κάνει κάποια σοβαρά λάθη, που τον απομακρύνουν από το Θεό, και να θέλει να μην τα επαναλάβει. Αν δεν πιστεύει στο Θεό ή δεν νοιώθει την ανάγκη ν' απομακρύνει τα εμπόδια από τη σχέση του με το Θεό, δεν έχει νόημα η εξομολόγηση.

Με λίγα λόγια η Εξομολόγηση μας απαλλάσσει από την ενοχή για τις αμαρτίες μας, εφόσον αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει τέτοια ενοχή. Αν θεωρούμε ότι είμαστε αθώοι απέναντι στο Θεό, από ποια ενοχή θέλουμε ν' απαλλαγούμε;

Η τυπική Εξομολόγηση και τυπική Θεία Κοινωνία, είναι, ανάλογα με την περίπτωση, πνευματικά επιζήμια, εντελώς ανώφελη ή ωφελεί ελάχιστα, επειδή η Χάρι των Μυστηρίων δεν μπορεί να διαπεράσει την αμετανόητη καρδιά.

Παρ' όλα αυτά ας πάει ο γνωστός σου, εφόσον έχει τη διάθεση, να μιλήσει με τον Πνευματικό και ίσως εκείνος έχει τον τρόπο να υποβοηθήσει την μετάνοια. Κάθε κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση είναι καλύτερη απ' το τίποτε.

[Domna]

Αχ , να σαι πάντα καλά , Νίκο , λεβέντη μου !!!! ΧΙΛΙΑ ΘΕΡΜΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!
Αυτό το γνωστό άτομο μου , μου είπε διάβασε θρησκευτικά βιβλία ότι χωρίς μετάνοια δεν γίνεται εξομολόγηση και για αυτό δεν πάει να εξομολογηθεί !!!
Να , κοίταξα και εγώ στο διαδύκτιο και βρήκα αυτό :

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Δεν μπορεί να υπάρξει εξομολόγηση εάν πρώτα δεν αγγίξει την καρδιά μας το δάκρυ της μετανοίας.

Αν δεν κατανοήσουμε ότι σφάλαμε, ότι αμαρτήσαμε ενώπιον του Κυρίου με διαφόρους τρόπους, δεν είναι δυνατόν να εξομολογηθούμε.

Η εξομολόγηση απαραίτητα πρέπει να συνοδεύεται από ειλικρινή στην καρδιά μετάνοια, διαφορετικά η αναφορά μας σε αμαρτήματα που κάναμε κατά το παρελθόν, δεν είναι παρά μια απλή συζήτηση με τον ιερέα δίχως πνευματική οικοδομή, δίχως πνευματική ουσία.

http://xrstorthodoxos.blogspot.de/2012/ ... _5700.html

[ΜΙΧΣ]

ο βαριά τραυματισμένος πάει για βοήθεια στο νοσοκομείο... ή τον πάνε, νοσοκομείο ψυχής είναι η εκκλησία και φάρμακο η Θεία εξομολόγηση...

Και να μην υπάρχει συντριβή ή ίχνος μετανοίας, με το να πάει στο μυστήριο της Θεία εξομολόγησης μπορεί με αυτή τη στάση, αυτό το βήμα που θα κάνει να του δώσει μετάνοια ο Κύριος... είναι ένα βήμα απεμπλοκής από τα δεσμά της αμαρτίας. Και αν πάρει επιτίμιο και το εφαρμόσει και αυτό θα είναι βοήθεια για τη συντριβή της υπερηφάνιας και την επιστροφή στο δρόμο της σωτηρίας.

αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι...


http://gerontes.wordpress.com/2010/09/2 ... #more-2602
Γιά νά σταματήση ό άνθρωπος νά κάνη μιά αμαρτία, πρέπει νά προσπαθήση νά
άποφύγη κάθε ερέθισμα πού προκαλεί αυτήν τήν αμαρτία. Ό μέθυσος λ.χ., άν θέλη νά
βοηθηθή καί νά μήν ξαναπιή, δέν πρέπει ούτε έξω άπό ταβέρνα νά περάση. Μικρή
προσπάθεια χρειάζεται καί καλή διάθεση, καί ό Καλός Θεός θά μας βοηθήση νά ξεπερά-
σουμε τίς δυσκολίες. Έχει, άς πούμε, κάποιος ένα πάθος. Τό αναγνωρίζει, αγωνίζεται νά τό
κόψη, μετανοεί, ταπεινώνεται. Ή διάθεση πού έχει νά κόψη τό πάθος του πληροφορεί τόν
Θεό καί τόν βοηθάει. Άλλά, άν δέν καταβάλλη προσπάθεια, γιά νά άλλάξη, καί συνεχίζη νά
άμαρτάνη, πώς ό Θεός νά δώση τήν Χάρη Του; Ή Χάρις του Θεού δέν έρχεται σε
λανθασμένη κατάσταση, γιατί αυτό δέν βοηθάει τόν άνθρωπο. Άν ήταν έτσι, θά έστελνε ό
Θεός τήν Χάρη Του καί στόν διάβολο.
Ό άνθρωπος πού δέν παραμένει στήν πτώση του, στις αμαρτωλές σκέψεις του, άλλά
μετανοεί γιά τά σφάλματα του καί αγωνίζεται νά μήν άμαρτάνη, δέχεται τήν Χάρη του Θεού
καί βοηθιέται. Οταν όμως δέν ύπάρχη μετάνοια καί ή αμαρτία θεωρήται μόδα, αυτό είναι
δαιμονική κατάσταση.
- Γέροντα, ό ένας άπό τούς δύο ληστές πού είχαν σταυρωθή μέ τόν Χριστό πώς
σώθηκε;
- Εκείνος ανέβηκε άπό τόν τοίχο καί μπήκε στόν Παράδεισο! ­Ή του ληστού μετάνοια τον
Παράδεισον έσύλησεν. Έκλεψε δηλαδή μέ τήν μεγάλη του μετάνοια καί τόν Παράδεισο.
- Γέροντα, άν κάποιος έχη αλλάξει ζωή καί δέν παραμένη στις παλιές του αμαρτωλές
συνήθειες, άλλά μερικές φορές πέφτη σέ κάποιο άπό τά παλιά του αμαρτήματα, σημαίνει
ότι δέν έχει μετάνοια;
- Έ, άν κάνη τήν προσπάθεια πού χρειάζεται καί πέφτη, έχει κάποια ελαφρυντικά. Στήν
αρχή δέν είναι εύκολο. Άλλά, όταν κανείς καταλάβη πραγματικά πόσο βαρύ ήταν αυτό πού
έκανε, δέν ξαναπέφτει.
Παλιά υπήρχε μετάνοια ειλικρινής. Όταν κάποιος μετανοούσε, δέν γύριζε πίσω.
Θυμάμαι μιά γυναίκα, πόσο μέ είχε βοηθήσει μέ τήν αληθινή της μετάνοια. Είχε πολλή
συστολή, ούτε μιλούσε. Είχε βάλει τά μαύρα – σάν καλόγρια ήταν – καί φρόντιζε ένα
εκκλησάκι, άναβε τά κανδήλια… Καί μόνον πού τήν έβλεπες, βοηθιόσουν πολύ. Τώρα
βλέπω, μερικοί, μόλις αλλάζουν ζωή, αρχίζουν νά κάνουν τόν δάσκαλο στους άλλους, ένώ
μέσα τους υπάρχει ακόμη ό παλαιός εαυτός τους. Νά μετανοήση βέβαια κανείς, νά
σταματήση τήν άσωτη ζωή πού ζούσε καί νά άρχίση νά ζή πνευματικά, αυτό είναι θετική
βοήθεια καί γιά τούς άλλους. Άλλά άπό εκείνη τήν κατάσταση στήν όποια βρισκόταν, νά
παρουσιάζεται αμέσως ως πνευματικός άνθρωπος καί νά κηρύττη, έ, αυτό είναι πλάνη.
- Δηλαδή, Γέροντα, τό κάνουν μέ τήν σκέψη νά βοηθήσουν τούς άλλους;
- Ναί, γιά νά βοηθήσουν. Πίσω όμως άπό αυτήν τήν ενέργεια τους, ιδίως άν ήταν λίγο
γνωστοί στον κόσμο, κρύβεται ό υπερήφανος λογισμός: Τώρα οί άνθρωποι θά πάψουν νά
μιλούν γιά Καραϊσκάκη καί Κολοκοτρώνη καί θά συζητούν γιά μένα! Άπό ‘κεί νά
καταλάβης πόσο λανθασμένα βαδίζουν. Άν νιώθουν πραγματικά τό σφάλμα τους, γιά ένα
διάστημα δέν πρέπει νά τό ξεχάσουν καί νά ξεθαρρέψουν, άλλά νά προσέχουν πολύ. Καί
όταν περνάνε διάφορες ιδέες ή λογισμοί άπό τήν παλιά ζωή τους, νά τά διώχνουν σάν
βλάσφημους λογισμούς. Αυτό είναι απόδειξη ότι δέν τά αποδέχονται πλέον, ότι ό οργα-
νισμός αντιδράει. Πρέπει δηλαδή νά έχη κανείς πολλή ταπείνωση καί νά έχη σιχάθή όλα τά
παλιά, γιά νά άλλά-ξη πραγματικά. Άν κράτηση άπό τήν παλιά του ζωή μερικά, τά όποια
εκείνος θεωρεί καλά, μετά μουρνταρεύονται καί τά άλλα.

Άπό τήν στιγμή πού έχει έστω καί μιά μικρή ιδέα γιά τόν παλαιό του εαυτό, δέν βοηθάει ό Θεός καί, ό,τι κι άν κάνη,
δέν θά είναι καθαρό.
- Γέροντα, όταν άλλάξη κανείς ζωή, πρέπει νά ένδιαφερθή νά διόρθωση τόν λογισμό
πού είχαν προηγουμένως οί άλλοι γι’ αυτόν;
- Δέν θά κοιτάξη εγωιστικά νά διορθώση τόν λογισμό των άλλων θά κοιτάξη πώς νά
διορθωθή ό ίδιος, καί τότε θά άναιρεθή άπό μόνος του ό λογισμός τους. Άν τό στίγμα άπό
τήν αμαρτωλή ζωή του έχει μείνει στήν κοινωνία ή στό στενό του περιβάλλον, αυτό θά
σβήση μέ τήν καλή του διαγωγή. Δέν χρειάζεται νά μιλάη καθόλου. Θά μιλήση ό Θεός μέ
τήν μετάνοια του.

[Domna]

Αχ , ευχαριστώ θερμά και σένα , Μαρία μου , λεβέντισα μου !!! Να σαι και εσύ πάντα καλά !!!

Αλλά χίλια συγγνώμη , γιατί διαβάζω από την μία ότι χωρίς μετάνοια δεν γίνεται εξομολόγηση και από την άλλη
κάτι τέτοιο όπως μου γράψατε εσύ Νίκο , λεβέντη μου και εσύ Μαρία ;
Και εδώ πάλι λέει αυτό :

Συναίσθηση αμαρτίας και μετάνοια

Το μυστήριο της μετάνοιας μάς κάνει να κλαίμε για τις αμαρτίες μας.

Αν ο άνθρωπος στην εξομολόγησή του δεν αισθάνεται συντριβή, μπορεί να συγχωρούνται οι αμαρτίες του;

Μπορεί! Συγχωρούνται. Οπωσδήποτε συγχωρούνται.

Όμως. Το να λέω “είμαι αμαρτωλός”, το να συμφωνώ ότι η αμαρτία είναι “αμαρτία”, και το να παραδέχομαι ότι “αμάρτησα”, έστω και σε κάτι, δε σημαίνει ότι αξιώθηκα να βλέπω τις αμαρτίες μου.

Η ομολογία της αμαρτίας είναι η αρχή. Η συντριβή είναι το τέλος. Η απόσταση ανάμεσα στα δύο είναι μεγάλη.

Ο νους μας το καταλαβαίνει εύκολα, ότι αυτό που κάναμε ήταν ανοησία. Και η συνείδηση το ξεκαθαρίζει, ότι είμαι αμαρτωλός. Λέγοντάς το, δεν κοροϊδεύουμε κανέναν. Γιατί πράγματι αυτό που κάναμε το θεωρούμε αμαρτία.

Όμως η συνείδησή μας δε μας “βασανίζει”. Η καρδιά μας δεν αισθάνεται γι’ αυτό που κάναμε, ούτε συντριβή, ούτε ντροπή. Ποιος μπορεί να μας “πάρει” αυτή την αμαρτία, που την κάναμε, αλλά δεν την συναισθανόμαστε;

Κανένας άλλος. Μόνο η Εκκλησία. Μόνο ένας ιερέας, στον οποίο δόθηκε αυτή η εξουσιοδότηση.

Οι εχθροί της Ορθοδοξίας λένε: Αν ο άνθρωπος αισθανθεί συντριβή για τις αμαρτίες του, δεν μπορεί ο Κύριος να τον συγχωρήσει και χωρίς μεσολάβηση ιερέα; Τι μας χρειάζεται η εξομολόγηση;

Σωστά! Ο Κύριος είναι Εκείνος που συγχωρεί τους μετανοούντες. Ποιος όμως θα τολμήσει ποτέ να πει, ότι η μετάνοιά του είναι σωστή και πλήρης; Ποιος θα τολμήσει να πει: ότι αξιώθηκε και είδε τις αμαρτίες του;

Αλλά αν αυτό δεν τολμάει να το πει, πώς θα τολμήσει να πει, ότι πήρε συγχώρηση, χωρίς τη μεσολάβηση της Εκκλησίας;
■Είμαστε αδύναμοι και στη ζωή μας! Και γι’ αυτό αμαρτάνουμε.
■Εϊμαστε αδύναμοι και στη μετάνοια. Και γι’ αυτό έχουμε χρέος να εξομολογούμαστε στην Εκκλησία. Και τότε, βλέποντας ο ιερέας, ότι εμείς το παραδεχόμαστε ότι είμαστε αμαρτωλοί, παρ’ όλη τη φτώχεια της μετάνοιάς μας, μας συγχωρεί για τις αμαρτίες μας.

Και αυτό γίνεται, για να μη μας κόβουν οι αμαρτίες μας το δρόμο προς τη σωτηρία. Με την εξουσία που του δόθηκε, ο ιερέας “αίρει”, δηλ. εξαφανίζει την αμαρτία μας. Μας επιτρέπει να προσέλθουμε στο Άγιο Ποτήριο. Και μας καταλλάσσει, δηλαδή μας συνάπτει και μας ενώνει με την αγία Εκκλησία.

Ήλθες στο ιατρείο! Δεν κάνει να φύγεις ανίατος!

Η Εκκλησία περιμένει. Αλλά και προτρέπει τον αμαρτωλό, να σπεύσει να πληρώσει τα χρέη του, γιατί αυτή η πληρωμή αυξάνει τη μετάνοια. Δε στερεί εκείνους που έχουν αδύναμη μετάνοια από τη χάρη και από τη δύναμη της Θείας Κοινωνίας, που ξεριζώνει τα αγκάθια και ζιζάνια των αμαρτιών μας. Και παίρνει επάνω της ενώπιον Κυρίου την ευθύνη για τη μελλοντική μας ανάπτυξη και ωρίμανση.

Και έτσι, στο μυστήριο της εξομολόγησης και στο μυστήριο της θείας Κοινωνίας, εκείνος που κάνει αγώνα προσευχής καταλαβαίνει, ότι πρέπει να απαλλαγεί από την αυτοδικαίωση, που είναι γέννημα και επακόλουθο των παθών μας.

Πρωθιερέας Βαλεντίνος Σβεντσίσκι

Από το βιβλίο “Μυσταγώγηση στην Σωτήρια Προσευχή” των εκδόσεων Ι. Μ. Νικοπόλεως

http://www.xfd.gr/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE ... E%B9%CE%B1

[Domna]

Και εδώ γράφει πάλι αυτό :

Σε τι αποβλέπει το μυστήριο της μετανοίας και εξομολογήσεως;

Για να λουσθεί η ψυχή πνευματικά και να καθαρισθεί από το ρύπο της αμαρτίας. Για να γίνει αυτό πρέπει ο άνθρωπος να μετανοήσει πρώτα για τις αμαρτίες του, να συντριβεί η καρδιά του για ό,τι προσέβαλε τη χάρη του Θεού, να λάβει απόφαση να απαλλαγεί από τα αμαρτωλά πάθη και τις κακές του συνήθειες, να μισήσει τη σαγήνη της αμαρτίας, η οποία μπορεί να νεκρώσει την ψυχή του, και κατόπιν να προσέλθει στον πνευματικό λειτουργό της Εκκλησίας και να εξομολογηθεί σ' αυτόν με φόβο Θεού και ειλικρίνεια τα αμαρτήματα που πιέζουν τη συνείδηση του. Ο πνευματικός, διαπιστώνοντας ειλικρινή μετάνοια και προθυμία αλλαγής βίου, συγχωρεί τον εξομολογηθέντα, διαβάζοντας του ειδική συγχωρητική ευχή. Την εξουσία αφέσεως αμαρτιών έχει ο ιερέας ως λειτουργός της Εκκλησίας, την όποια εφοδίασε ο Χριστός με τη δύναμη του «δεσμείν και λύειν» αμαρτίες επί της γης: «Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τίνων κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιωαν. 20, 23). Με τη συγχώρηση του ο άνθρωπος απαλλάσσεται τελείως από την ακαθαρσία της αμαρτίας λουσμένος στη χάρη του Θεού, και ανακτά τη δικαίωση του ενώπιον του Θεού, την όποια μπορεί να έχασε δια των θανάσιμων αμαρτημάτων του. Το μυστήριο μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές, ανάλογα με τις εκάστοτε πνευματικές ανάγκες της ψυχής. Δικαίως δε χαρακτηρίζεται και ως δεύτερο βάπτισμα, επειδή λούζει, καθαρίζει την ψυχή.

http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_ma ... =4.4.3.htm

[filotas]

Καλά όλα αυτά, αλλά ο άνθρωπος αυτός, αφού ξεκίνησε να διαβάζει για την Εξομολόγηση σημαίνει ότι κάτι μέσα του την αναζητά. Δεν είναι σωστό να τον απογοητεύσουμε και να τον διώξουμε μακρυά απ' την Εκκλησία.

Και μόνο ότι αναγνωρίζει ότι του λείπει μετάνοια, είναι ένα είδος ...μετάνοιας . Άλλωστε σε ποιον από μας δεν λείπει μετάνοια; Έχουμε καταφέρει όλοι εμείς που εξομολογούμαστε αραιά ή τακτικά να αποκτήσουμε πλήρη μετάνοια;

Επομένως παρακίνησέ τον να επισκεφθεί ένα διακριτικό Πνευματικό κι εκείνος θα τον καθοδηγήσει. Μπορεί να τον καταφέρει με την πρώτη να εξομολογηθεί. Μπορεί να του δώσει να διαβάσει κάτι για να προετοιμαστεί. Μπορεί να του πει να εκκλησιάζεται για λίγο καιρό τακτικά. Μπορεί... Εκείνος ξέρει τι πρ΄ρεπει να κάνει για να βοηθήσει κάθε ψυχή να βρει το δρόμο της μετάνοιας. Αρκεί να υπάρχει η προαίρεση.

Μην ψάχνουμε πάντα το τέλειο, γιατί ο πειρασμός ποτέ δε θα μας αφήσει να κάνουμε ούτε βήμα. Ας επωφεληθούμε έστω και από ψήγματα καλής προαίρεσης και ο Θεός θα τα πολλαπλασιάσει.

[xristianos.net]

Σαφώς και μετάνοια και εξομολόγηση είναι δύο έννοιες που συμπορεύονται και προϋποθέτει η μία την άλλη.

Σκεφτείτε όμως ποιος είναι αυτός που δεν θέλει με τίποτα την εξομολόγηση του αμαρτωλού; Που μεταχειρίζεται οποιοδήποτε μέσο προκειμένου να κρατήσει τον άνθρωπο μακριά από τη σωτηρία του; Τα πάντα κάνει προκειμένου να κρατήσει κάποιον μακριά από το πετραχείλι...

Τη Θεία Οικονομία, από την άλλη, δεν τη γνωρίζουμε και δεν μπορούμε να εικάζουμε τίνος την εξομολόγηση θα δεχθεί ο Κύριός μας και τίνος όχι. Ως εκ τούτου συμφωνούμε με την παρότρυνση που δόθηκε παραπάνω:

... ας πάει ο γνωστός σου, εφόσον έχει τη διάθεση, να μιλήσει με τον Πνευματικό και ίσως εκείνος έχει τον τρόπο να υποβοηθήσει την μετάνοια. Κάθε κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση είναι καλύτερη απ' το τίποτε.

[angieholi]

Και η δική μου γνώμη είναι ότι εφόσον ο άνθρωπος αυτός "θέλει" να εξομολογηθεί είναι ένα παρά πολύ σημαντικό βήμα και μια πολύ καλή αρχή. Τώρα, το αν δεν νιώθει μετάνοια μπορεί να είναι και πειρασμικό ή απλά να του βγαίνει επειδή ίσως ντρέπεται... ή φοβάται... ή νιώθει περίεργα, αμήχανα κλπ.
Αν όμως πάει, ίσως αντικρύζοντας τον πνευματικό ή κάτω από το πετραχείλι να αλλάξει όλη αυτή η διάθεση που έχει τώρα που νιώθει ότι έχει σκληρύνει η καρδιά του!

Νομίζω ότι και οποιον πνευματικό να ρωτάγαμε, κανένας δεν θα αρνιόταν αλλά όλοι θα παρότρυναν να πάει αυτός ο άνθρωπος έστω μια φορά για εξομολόγηση και έχει ο Θεός! Ας κάνει αυτός το πρώτο βήμα και ο Θεός το δεύτερο! Ή μάλλον ήδη ο Θεός έκανε το πρώτο βήμα με το να ζεστάνει αυτή την καρδιά του ανθρώπου να θέλει να εξομολογηθεί, τώρα είναι είναι η σειρά του δεχτεί την πρόσκληση!

Ας πάει μια φορά.... στο κάτω κάτω της Γραφής δεν θα χάσει τίποτα... ενώ οι περισσότερες πιθανότητες είναι να κερδίσει πολλά!

[Domna]

ΧΙΛΙΑ ΧΙΛΙΑ ΧΙΛΙΑ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΔΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ , ΠΑΙΔΙΑ !!!
ΝΑ ΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΟΛΟΙ ΚΑΛΑ , ΛΕΒΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΛΕΒΕΝΤΙΣΣΕΣ !!!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΑ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ !!!

Εύχομαι τώρα επιτέλους να παρακινηθεί να πάει αυτό το άτομο να εξομολογηθεί και να ανακουφισθεί !!!
Σας παρακαλώ , εαν σας είναι δυνατόν να προσευχηθείτε για αυτό το άτομο !!! Ονομάζεται Παρασκευή .