Παραμύθια για παιδιά

[plou73]

Σεβαστή η άποψη σου Μάνο για τα παραμύθια.Εγώ απλά διαφωνώ!Όταν ήταν η μεγάλη μου 2 χρονών τα ξαδελφάκια της την έλεγαν:θα σε φάει ο κακός ο λύκος, θα σε φάει και είχαμε περάσει με τον σύζυγο μια μαρτυρική εβδομάδα για να την συνεφέρουμε,ξύπναγε τα βράδυα και έκλαιγε γιατί φοβόταν μην την φάει ο κακός ο λύκος,μην μιλήσω για το τι έγινε όταν κόπηκε το ρεύμα και μέχρι να βρώ αναπτήρα για να ανάψω κεριά φοβήθηκε και έτρεμε μην την φάει ο κακός ο λύκος.Τι ωραία να λες τα παιδιά σου ότι ένα κοριτσάκι πήγαινε φαί στην γιαγιά του,την οποία έφαγε την έφαγε ο λύκος.Δηλ., συγνώμμη,τι μήνυμα περνάει στο παιδί αυτό;Χάθηκαν τα καλά τα παραμύθια;Ούτε τα έχω σε γυάλα,ήδη με το σχολείο βλέπουν και ακούν και αντιμετωπίζουν πολλά καθημερινά.Εκεί είναι όμως ο δικός μας αγώνας.Ξέρω γω τι να πώ,πάντως για αυτή την γραμμή που ακολουθούμε με τον σύζυγο έχουμε και την σύμφωνη γνώμμη του πνευματικού μας.

[Nikolaos490]

Μην ξεχνάτε και τον Αίσωπο ... Γαλούχησε επί αιώνες τους έλληνες -κι όχι μόνο-, με ουσιαστικά παιδαγωγικό τρόπο, προάγοντας την κοινωνικοποίηση και την καλλιέργεια χρηστών ηθών από την τρυφερή παιδική ηλικία...
Βέβαια και οι σύγχρονοι έλληνες παραμυθάδες (π.χ. Ευγένιος Τριβιζάς) δεν υπολείπονται του αρχαίου προγόνου μας.
Δεν είναι ανάγκη να καταφεύγουμε συνέχεια σε προιόντα που απέχουν πολύ της δικής μας παραδόσεως και νοοτροπίας, όταν είναι διαθέσιμα τα δικά μας (χωρίς εθνικιστική υστερία, αλλά με κριτική διάθεση).
Επιπλέον δε βλέπω το λόγο να μην εξηγήσουμε στα παιδιά μας ποιός πραγματικά ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ώστε να μην τον μπερδεύουν με τον Χοντρούλη της coca-cola, και να τα προτρέψουμε σε έργα φιλανθρωπιας και προσφοράς ...

(απλά σκέψεις από κάποιον που δεν έχει ευθύνη ανατροφής παιδιών, άμεσα)

[Evi_J]

Κατάλαβες σε τι λούκι πάνε να μας βάλουν αγαπητέ Μαξ?
Και τα παιδιά στο κόλπο...όχι που θα τα άφηναν.

Νομίζω πως το έγραψες λάθος. Όχι "όχι που θα τα άφηναν" αλλά "τα έχουν ήδη πάρει". Όταν μια επιστημονική έρευνα απέδειξε αυτό που κάνανε οι σπαρτιάτες τόσες χιλιάδες χρόνια πριν τότε καταλαβαίνεις πόσο πολύ έχουν κλέψει τις ψυχές τους. Φαντάσου το με τα σημερινά ιδεώδη. Καταστροφή!!

Οι σπαρτιάτες είχαν την συνήθεια να κρατούν τα παιδιά στο σπίτι τους μέχρι τα 7 τους χρόνια. Μετά τα έστελναν στο στρατό 8O !! Στο στρατό της αντίστοιχης ηλικίας. Και καθώς μεγάλωναν τόσο πολύ άγρια και αδίστακτα γινόντουσαν. Οι γονείς τα ξαναέβλεπαν νομίζω στα ή στα 14 τους ή στα 30 τους δεν θυμάμαι καλά. Όμως τα παιδιά θυμόντουσαν με λαχτάρα την μάνα τους που είχαν ζήσει μαζί της τα πρώτα 7 χρόνια της ζωή τους. Γιατί λένε "δώσε μου το παιδί σου για τα πρώτα 7 χρόνια και μετά πάρτο και κάντο ότι θες". Ξέρουν πολύ καλά ότι τα πρώτα πράγματα "φωτογραφίζονται" μέσα στο μυαλό του παιδιού και δεν τα ξεχνάει ΠΟΤΕ. Και αυτό προσπαθουν να κάνουν. Κάποια τηλεόραση θα δει το παιδί μέσα σε 7 χρόια, δεν μπορεί. Σε κάποιο σχολείο θα πάει, με κάποιον θα συναναστραφεί. Και αν αυτός ο κάποιος είναι άθεος ή ένας Θεός ξέρει τι άλλο πάει το παιδί. Φαντάσου τώρα να βλέπει τέρατα. Εδώ εγώ τα βλέπω και τρομάζω. Τι θα μείνει στην συνείδηση του παιδιού;

[Evi_J]

Επιπλέον δε βλέπω το λόγο να μην εξηγήσουμε στα παιδιά μας ποιός πραγματικά ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ώστε να μην τον μπερδεύουν με τον Χοντρούλη της coca-cola

Αχ, και να ήξερες. Μεγάλωσα με την ιδέα ότι ο άγιος Βασίλης φέρνει δώρα ΜΟΝΟ στα καλά παιδιά. Και επειδή στην οικογένεια μου είμαστε των παλιών αρχών και ζούμε όλοι μαζί (μητριαρχική οικογένεια, δηλ ζουν και οι παππούδες/γιαγιάδες στο σπίτι... άλλο αν ο παππούδες πέθαναν πολλά χρόνια πριν) και η γιαγιά μου Η ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ με θεωρούσε πάντα το μαύρο πρόβατο της οικογένειας, μια παρακατιανή γι' αυτό ποτέ δεν μου έφερνε δώρα τα χριστούγεννα ενώ αντιθέτως τα αδέλφια μου είχαν πάντα ότι ήθελαν. Καταλαβαινεις ότι μίσησα τα χριστούγεννα και δεν πίστευα στον άγιο Βασίλη. Μέχρι που μια μέρα η αδελφή μου μου είπε ότι ο λόγος που δεν μου φέρνει δώρα ο άγιος ήταν επειδή... δεν υπάρχει γιατί ο αληθινός είναι άλλος που δεν φοράει κόκκινα ρούχα αλλά μαύρα. Αυτός λοιπόν ήταν πολύ φτωχός και δεν είχε λεφτά για να δώσει δώρα σε όλα τα παιδιά γι'αυτό δεν έπρεπε να στεναχωριέμαι που δεν είχα εγώ δώρα.

Αν και αυτός ήταν ένας λόγος παρηγοριάς κατά τ' άλλα καταλαβαινεις τι σκέφτηκα. ΤΑ ΛΕΦΤΑ!! Να βρω λεφτά εγώ να πάρω δώρα για μένα. Πήγα λοιπόν στην τσάντα της μητέρας μου και πήρα όσα λεφτά είχε μέσα χωρίς να ξέρω καν ποια οικονομική αξία είχαν γιατί δεν με είχαν μάθει την αξία του χρήματος τότε. Φυσικά η μάνα μου δεν ήταν στραβή, το ανακάλυψε και έγινε μια μεγάλη φασαρία για το που πήγαν τα λεφτά. Εγώ φυσικά δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατι φωνάζουν έτσι για μερικά... χαρτιά (!!) αφού μάλιστα δεν ήξερα και τι να τα κάνω. Ήξερα ότι ήταν πολύτιμα αλλά δεν ήξερα το γιατί. Τελικά τα έδωσα πίσω αλλά έφαγα το ξύλο και το βρισίδι της χρονιάς μου. Και αν και κατάλαβα ότι δεν ήταν σωστό να πάρω ξένα λεφτά (επειδή θα έτρωγα ξύλο όχι επειδή ήταν λάθος) πάλι η αναζήτηση μου για λεφτά παρέμεινε.

Τελικά κατώρθωσα να μαζέψω λεφτά για δώρα περίπου 5-6 χρόνια αργότερα. Πόσο χρόνια ζωής χαμένα για την απληστία που μαθαίνουν στα παιδιά τους οι γονείς.
Πάντως πήρα δώρα για όλους. Για μένα για τα αδέλφια μου, για την μάνα μου. Για τον πατέρα μου... Μέχρι και για την γιαγιά μου πήρα. Όταν όμως ο πατέρας είδε τα πόσα λεφτά ξόδεψα γι' αυτά τα δώρα ξύνισε. Δεν είπε τίποτα αλλά εγώ το κατάλαβα. Και αυτό ήταν η χαριστική βολή. Αν ήξερε ςπόσο άσχημα ένιωσα. Αντι να χαρώ, και μάλιστα χριστούγεννα!! Από την μία η γιαγιά μου, από την άλλη αυτός. Ε, τέρμα, δεν ξανακάνω χριστούγεννα.
Και όντως δεν ξανάκανα για πολλά χρόνια. Μάλιστα κάθε φορά στις γιορτές μελαγχολούσα γιατί ήξέρω ότι μόνο εγώ θα είμαι απέξω. Τελείως ηλίθια ιδέα. Φυσικά για Θεό, Χριστούγεννα, εκκλησία, προσευχή ούτε λογος. Ούτε που ήξερα τι είναι, Μπορεί χρόνια αργότερα να άρχισα να ασχολούμαι αλλά πάντα λέω "ΓΙΑΤΙ στο καλό μαθαίνουμε στα παιδια μας τόσο άχρηστα πράγματα;" Γιατί να τα μαθαίνουμε το πόσο χρήσιμα είναι τα δώρα τα χριστούγεννα όταν δεν είναι; Γιατί τους δίνουμε λάθος δρόμο από την αρχή; Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γονιός αλήθεια... Όταν είπα πριν να αγοράζεις εκκλησιαστικά βιβλία στα παιδιά σου το εννοούσα. Είναι τόσο ψυχικά πολύτιμα. Δεν προσφέρουν "δώρα" αλλά ΔΩΡΑ!!

Αλήθεια αν επιτρέπεται.. Τι δώρα τους κάνεις τα χριστούγεννα; Δηλ υλικά πράγματα ή ψυχικά στην εκκλησία;

Αυτά ήθελα να πω. Και συγνώμη για την πολυλογία μου. Σίγουρα δεν ενδιαφέρει μερικούς το τι έκανα εγώ στα παιδικά μου χρόνια. Απλά ήθελα να ξέρεις τα συναισθήματα μου για να μην κάνεις το ίδιο λάθος σαν γονιός. Είναι κρίμα τα παιδια να έχουν αποθημένο ένα παιχνίδι που... θα χαλάσει και αύριο. Μια προσευχή είναι ότι καλύτερο...

[ROMFAIA]

Ο γυιός μου είναι 4,5 χρονών. Το τι αγωνία περνάω κάθε φορά που μου έρχεται με "νέες απόψεις" απο την γιαγιά η οποία ουδεμία σχέση έχει με την εκκλησία δεν λέγεται...
Κάθε φορά συζητήσεις επί συζητήσεων.
Είναι τραγικό αυτό που "εντυπώνεται" στις παιδικές ψυχές από όλα αυτά. Η μόνη άμυνα που εγώ βρίσκω είναι να του λέω και τα δικά μου.
Κάθε τι λοιπόν που έρχεται σε αυτόν το στέλνει ο Χριστούλης που μας αγαπά, ο "μπαμπούλας" ο "λύκος" και τα "τέρατα" φεύγουν όταν κάνουμε τον σταυρό μας.
Του έδειξα μια εικόνα του Μ. Βασιλείου και του εξήγησα ότι ο άλλος είναι ένας γεράκος που τον λένε santa claus.Έμεινα άφωνη όταν σε συζήτηση που έκανε με συνομήλικό του στο metro του εξηγούσε ότι το μπαλόνι που κρατά καμμία σχέση δεν έχει με τον Αγιο Βασίλη και γύρισε μετά στον μπαμπά του παιδιού λέγοντάς του: "να τον πάχ χτην εκκληχία να του δείκχεις την εικόνα του Α. Βαχίλη, για να δεί ότι δεν έχει άχπρα γένια και δεν φορά κόκκινα ρούχα, εκχήγηχέ του ότι αυτόχ είναι άλλοχ..."
Δεν μίλησα αλλά πήρα ανείπωτη χαρά.

Ο Αίσωπος είναι γεμάτος διδάγματα και τον έχω βρεί σαν μια καλή λύση, όσο για τα DVD υπάρχουν πιστεύω αρκετες ταινίες που έχουν να δώσουν καλά μηνύματα. Η τηλεόραση σαφώς κάνει τεράστια ζημιά, όμως τα παιδιά θα βομβαρδιστούν κάποια στιγμή όσο και να προσπαθήσεις να τα προστατέψεις. Έτσι θεωρώ πως το καλύτερο είναι να τα οπλίζουμε με πίστη και να τους καλλιεργούμε την κρίση τους ώστε να απορίπτουν μόνα τους το αρνητικό. Βέβαια αυτό δεν είναι εύκολο, όμως πιστεύω πως τα παιδιά μας είναι περισσότερο έξυπνα από ότι εμείς φανταζόμαστε. Άλλωστε "σφουγγαράκια" είναι και ρουφούν, στο χέρι μας είναι λοιπόν να τους δίνουμε και εμείς υλικό και να μην μένουμε στό οποιο αυτά εισπράτουν από τριγύρω...

Δεν ξέρω, πρώτη φορά μεγαλώνω παιδί και ζούμε σε πολύ δύσκολη εποχή.
Δεν μπορείς να το κλείσεις στην γυάλα- και δεν ωφελεί άλλωστε.
Εν μέρει συμφωνώ με τον Μάνο, δεν μπορείς να βγάλεις όλα τα αρνητικά από το μυαλό του, ό "κακός λύκος" υπάρχει, γιατί υπάρχει και αν δεν γνωρίζει την παρουσία του θα έχει μεγαλύτερο πρόβλημα μετά, όμως ο Χριστός είναι πιο δυνατός. Αυτή είναι η δική μου τακτική, που την συμπληρώνω με εκκλησιασμό και Θεία Κοινωνία κάθε Κυριακή, με προσευχή κάθε βράδυ και κάθε φορά που έχει πρόβλημα, με καλλιέργεια αγάπης για τον Εσταυρωμένο, με συζήτηση μέσα από το ίδιο του το παιχνίδι...
Και με πολύ προσευχή από μεριάς μου πια...

[Evi_J]

Ο γυιός μου είναι 4,5 χρονών. Το τι αγωνία περνάω κάθε φορά που μου έρχεται με "νέες απόψεις" απο την γιαγιά η οποία ουδεμία σχέση έχει με την εκκλησία δεν λέγεται...
Κάθε φορά συζητήσεις επί συζητήσεων.

Αχ... εδώ είναι η υπομονή της μάνας. Να πιάνει μετά κουβέντα με το παιδί ώστε να το ψαρέψει να δει τι έμαθε και μετά άντε να το κάνει να αναρωτηθει αν αυτό ειναι σωστό ή όχι. Ερωτήσεις επί των ερωτήσεων, πράξεις, και διδαχές ατελείωτες εκ μέρος της μάνας για τα 5 λεπτά συζήτησης εκ μέρους της γιαγιάς.... Υπομονή.

Η μόνη άμυνα που εγώ βρίσκω είναι να του λέω και τα δικά μου.

Σωστό. Το παιδί πρέπει να μαθαίνει όλες τις απόψεις για μάθει να ξεχωρίζει. Άμα δε μάλιστα, μπορείς να προσθέσεις πρώτον τον συναισθηματικό και δεύτερον τον ερωτηματικό τρόπο στο παιδί ακόμα καλύτερα. Συναισθηματικό γιατί μονάχα με το συναίσθημα αντιλαμβανόμαστε εις βάθος και ερωτηματικό ώστε να του δώσεις την ευκαιρία να σκεφτεί αν ειναι αυτό σωστό ή όχι και όχι απλά να το δεχτεί "σαν γουρούνι στο σακι" τότε έχεις ένα παιδί που σκέφτεται. Δεν θα γίνει υποχείριο τρίτων.

όσο για τα DVD υπάρχουν πιστεύω αρκετες ταινίες που έχουν να δώσουν καλά μηνύματα.

Τι λέτε να γράψουμε μια λίστα με όσα είναι ακατάλληλα ώστε να το μάθουν και οι άλλοι για να μπορέσουν να προφυλάξουν το παιδί τους; Εγώ έχοντας μια πείρα με τα κινούμενα σχέδια ξέρω ποια να πω. Και πρέπει να ξέρετε ότι εκτός από τις ψυχικά βλαβερές εκπομπές υπάρχουν και οι σωματικές. Ο τρόπος που κατασκευάζονται τα κινούμενα σχέδια προϋποθέτει χρονικά όρια άνω των 24 φωτογραφίων ανά δευτερόλεπτο ενώ αυτοί βάζουν λιγότερα με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να ζαλίζεται και να παθαίνει επιληψία. Ακόμα και σωματικά δηλ κινδυνεύουν τα παιδιά.

Αν συμφωνείτε με την ιδέα της λίστα πείτε μου.

[ROMFAIA]

Συμφωνώ, μόνο που εγώ θα λείψω από το φορουμ τις επόμενες δέκα μέρες.
Να το θέσουμε μετά τις γιορτές σας;
Γιατί "καίγομαι" για το συγκεκριμένο θέμα...

[xenos]

ίσως άσχετο, ίσως σχετικό με το θέμα... αλλά σίγουρα θα σας κάνει να χαμογελάσετε αυτό το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπιας για τα γράμματα των παιδιών στον Αι Βασίλη...
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=28406948

[max1]

Αν συμφωνείτε με την ιδέα της λίστα πείτε μου.

Φυσικά και συμφωνούμε. Ξεκίνα εσύ που έχεις και την ανάλογη πείρα και βλέπουμε :)

[123]

Κάθε τι λοιπόν που έρχεται σε αυτόν το στέλνει ο Χριστούλης που μας αγαπά, ο "μπαμπούλας" ο "λύκος" και τα "τέρατα" φεύγουν όταν κάνουμε τον σταυρό μας...

Συμφωνώ με όσα λες κι αν μου επιτρέπεις μια μικρή παρατήρηση. Δεν πρέπει να λέμε στα μικρά παιδιά ο Χριστούλης αλλά ο Χριστός. Σε καμία περίπτωση ο Χριστός δεν γίνεται μικρούλης ακόμα και ως Βρέφος. Όπως επίσης και για τη Θεία Κοινωνία δεν λέμε στα παιδιά ότι θα πάρουν κρασάκι ή θα βάλουν χρυσό δοντάκι αλλά θα κοινωνήσουν σώμα και αίμα Χριστού. Έχω ακούσει παιδάκι 4 ετών να λέει στη μάμά του "άντε μαμά πάμε να κοινωνήσω σώμα και αίμα Χριστού".
Και δεν είναι δικά μου αυτά αλλά λόγια πνευματικού.