Διηγείται ο κύριος Σπύρος Κανελλόπουλος, Χειροτέχνης – Αργυροχόος
Τον Γ. Ιωσήφ τον είχα γνωρίσει το καλοκαίρι του 1982 στην Ι. Μ. Κουτλουμουσίου όταν ήταν εκεί τότε. Την επίσκεψη μου στο Άγιο Όρος οφείλω στον φίλο Χαράλαμπο και τον ευχαριστώ. Από τότε είχαμε πατρική σχέση και αγάπη με τον Γέροντα. Έβλεπα τον Γέροντα Ιωσήφ όταν πήγαινα στο Άγιο Όρος καθώς και όταν ερχόταν στην Αθήνα, τότε μας στήριζε πνευματικά και μας ανέπαυε. Ήταν αρχές Μαρτίου 1987, η δουλειά μου είναι αργυροχόος – χειροτέχνης, βρισκόμουν στο εργαστήριο μου το οποίο ήταν πρωτόγονο. Ένα τραπέζι για πάγκο, ένας τροχός για λούστρο, δύο καρέκλες και τιποτ’ άλλο, αποτελούσαν τα έπιπλα του εργαστηρίου. Είχα και ένα εργαλείο που λέγετε φλεξίμπλ, όμοιο με των οδοντοτεχνιτών, αποτελείτε από ένα ποδοδιακόπτη το μηχανισμό και ένα «καλώδιο» όπου στην άκρη του τοποθετούνται διάφορα εξαρτήματα που χρησιμοποιούσα για το γυάλισμα των κατασκευών μου. Τον Μάρτιο του 1987 μετά το μεσημεριανό φαγητό πήγα στο εργαστήριο να συνεχίσω την δουλειά μου που είχα αφήσει από το πρωί. Άναψα το φως και πήρα το φλεξίμπλ για να γυαλίσω, πατώ τον ποδοδιακόπτη και Αυτό ήταν!!! Το φλεξίμπλ κολλημένο στο χέρι μου και το ρεύμα να με διαπερνά Πόνοι φοβεροί στο σώμα μου και ξαφνικό σκοτάδι «Ηλεκτροπληξία». Αυξάνονται οι πόνοι, αφόρητοι, νομίζω ότι πεθαίνω από λεπτό σε λεπτό, όταν, ακούω ξαφνικά «Υπεραγία Θεοτόκε με τις Ευχές του Γέροντα Ιωσήφ Ελέησον με». Δεν πρόλαβα να το ακούσω δεύτερη φορά και βρίσκομαι ξαφνικά στο πάτωμα με ανοικτά μάτια, τώρα βλέπω, το φλεξίμπλ και ένα ξύλο που χρησιμοποιούσα στο πάτωμα. Αμέσως συνειδητοποιώ ότι έγινε Μεγάλο Θαύμα σώθηκα από την ηλεκτροπληξία, στον τοίχο βλέπω την εικόνα της Παναγίας, από το Άγιο Όρος, την παίρνω στην αγκαλιά μου και κλαίω σπαρακτικά με λυγμούς σαν μικρό παιδί. Μετά από λίγες μέρες έστειλα επιστολή στον Γ Ιωσήφ που τότε είχε πάει στη Νέα Σκήτη όπου του εξιστόρησα όλη αυτή τη δοκιμασία. Ιδού η ιδιόχειρη απάντηση του Γέροντα Ιωσήφ:
Πριν από λίγο καιρό, η κόρη μου φοβόταν να κοιμηθεί τα βράδια, με ρωτούσε συνεχώς αν υπάρχουν φαντάσματα κ.λπ. Η αλήθεια είναι ότι είχα ανησυχήσει, γιατί πολλές φορές ξημερωνόταν με το φόβο αυτό αλλά και δε μπορούσα να κάνω κάτι γιατί τις νύχτες αποκοιμόμουν τις περισσότερες φορές από την κούραση της ημέρας. Της έδωσα λοιπόν μια εικονίτσα πλαστική της Παναγίας μας και της είπα να την βάλει κάτω από το μαξιλάρι της. Το επόμενο πρωί ήρθε και με ρώτησε: "Μαμά ,γιατί όλη τη νύχτα ερχόσουν και με χάιδευες στο μάγουλο;". Καταλαβαίνετε την έκπληξη που ένιωσα, αφού εγώ δεν είχα κάνει κάτι τέτοιο! Ήταν η Παναγιά μας, που αγαπάει και προστατεύει όλα τα παιδιά του κόσμου... Αυτό μόνο σκέφτηκα και ευχαρίστησα την Ουράνια Μητέρα μας συγκινημένη...
Κι εγώ έχω βάλει τη χάρτινη εικονίτσα από τη γέννηση του Χριστού μας που βρίσκουμε στα ημερολόγια κάθε χρονιάς στο προσκέφαλο του μικρού ... αυτή η μικρή εικονίτσα η χάρτινη... η αγιασμένη γιατί έχει την Παναγιά μας και τον Χριστό μας προστατεύει το παιδί μου σαν φυλαχτό.
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
gkou έγραψε: "Μαμά ,γιατί όλη τη νύχτα ερχόσουν και με χάιδευες στο μάγουλο;". Καταλαβαίνετε την έκπληξη που ένιωσα, αφού εγώ δεν είχα κάνει κάτι τέτοιο!
Πολύ συγκινητικό! Δόξα τω Θεώ!!!!
Ευχαριστούμε Γεωργία.........
Φώς στους μοναχούς είναι οι Άγγελοι... και φώς στους κοσμικούς οι Μοναχοί...
Συγκλονιστικό Γεωργία το περιστατικό που συνέβει στη κόρη σου όπως είπε και η Αγγελική...Το διανοείσαι; Η Παναγία στο σπίτι σου, στο δωμάτιο της κόρη σου...Ευχομαι να την προστατευει πάντα και μαζι με εκεινη και την οικογενειά σοθυ ολόκληρη. Και θα έλεγα να τη βαζεις να κάνει και εκεινη προσευχή για τον συγγενη σου τον Κωνσταντίνο που ειναι άρρωστος...
για το ωραίο και ψυχοφελές θέμα!
