trader21 έγραψε:gkou έγραψε:Αδέλφια μου, κάνετε και μια προσευχούλα για τον αδελφό της μητέρας μου... Χειρουργήθηκε πριν ένα περίπου μήνα στο κεφάλι (λόγω όγκου) , και από τότε είναι στην εντατική, αλλά τις τελευταίες ώρες η κατάστασή του χειροτέρεψε δριμύτατα...
Ονομάζεται Κωνσταντίνος.
Όταν ακούω ενταντική μου έρχονται πολύ άσχημες μνήμες.
Μακάρι να είναι κάτι περαστικό Γεωργία μου και με τη βοήθεια του Θεού
να ξεπεραστεί γρήγορα και ο Θείος σου ο Κωνσταντίνος να γυρίσει σιδερένιος
στο σπίτι του. Να είστε δυνατοί και να προσεύχεστε και όλα θα πάνε κατ' ευχήν ...
Καθε μέρα λέμε υγεία και υγεία και μόνο οταν την χάνουμε το καταλαβαίνουμε.
Εχθες την Κυριακη στις 8,30 το πρωι η μεσαία μου η κόρη πήρε αγκαλιά στις σκάλες την μικρή να την κατεβάσει και απο την μέση της σκάλας βρέθηκαν στο σαλόνι, και η μικρή μετα απο μια ωρα βρέθηκε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης με διάσειση και μας έκαναν εισαγωγή για περεταίρω εξετάσεις.
Οταν πήγα εκει και είδα την μικρη μου με ορο και να κλαίει να μην μπορεί να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά, πήγα σε μια εικόνα Της Παναγιάς μας και άρχισα να λέω το απολυτίκιο της Γοργουπηκόου (αισθανόμουν ότι τα λόγια που έλεγα έβγαιναν από το κεντρο της καρδιάς μου και όχι από το στόμα και αποδέκτης η ίδια η Μάνα μας) παρακαλώντας Την να κάνει το παιδί μου καλα΄.
Μετα απο 3-4 ώρες οταν πλέον δεν ειχα σχεδόν τίποτα, μιλούσε κανονικά-γελούσε-έτρεχε, άρχισα να κοιτάζω τους θαλάμους της Παιδοχειρουργικής πτέρυγας και ειδα παιδάκια με καρκίνο, με πολύ σοβαρά τραύματα-προβλήματα υγείας και άρχισα να καταλαβαίνω πόσο υποκριτής είμαι σαν Χριστιανός, αφου μέχρι εκεινη την ωρα δεν ειχα κάνει προσευχή ποτέ για τα άρρωστα παιδιά του κόσμου, επειδή εγω ασχολιόμουν με πιο σοβαρά (τρομαρα μου) πράγματα και οχι υπερ υγείας ολων των ανθρώπων.
Ελπίζω στο έλεός Του και μόνο και το εννοώ, ,,,,,,,,,,,,Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με τον Ελεεινό.
