Ακολουθία και Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Κριμαίας
Συντονιστής: Συντονιστές
-
babisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 746
- Εγγραφή: Τρί Απρ 21, 2009 6:54 pm
- Τοποθεσία: Χαράλαμπος@Θεσσαλονικιός
Ακολουθία και Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού, Κριμαίας
Την έχει κανείς???
Καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς...
-
Teri
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2330
- Εγγραφή: Δευ Απρ 07, 2008 5:00 am
- Τοποθεσία: Αικατερίνα@Θεσσαλονίκη
Re: Ακολουθία Αγίου Λουκά του Ιατρού
Προφανῶς δέν ἐννοεῖς τόν παρακλητικό κανόνα.
Στήν Ἀνέμη, πού ἔχει πολλές ἀκολουθίες ἔψαξες;
Στήν Ἀνέμη, πού ἔχει πολλές ἀκολουθίες ἔψαξες;
-
babisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 746
- Εγγραφή: Τρί Απρ 21, 2009 6:54 pm
- Τοποθεσία: Χαράλαμπος@Θεσσαλονικιός
Re: Ακολουθία Αγίου Λουκά του Ιατρού
Οχι την ακολουθία.Teri έγραψε:Προφανῶς δέν ἐννοεῖς τόν παρακλητικό κανόνα.
Έψαξα παλαιότερα στην anemi,αλλά δεν βρήκα τίποτε. Θα ξαναψάξω αλλά δεν νομίζω να την έχει.
Καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς...
-
Ermite
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 332
- Εγγραφή: Κυρ Σεπ 03, 2006 5:00 am
- Τοποθεσία: Αθήνα-Βόλος-Θεσσαλονίκη-Πάτρα-Αίγιο
Re: Ακολουθία Αγίου Λουκά του Ιατρού
ΤΗ ΙΑ´ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
Μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Λουκά του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ρώσου.
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ Φραγκάκου
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Μετά τον Προοιμιακόν, το Μακάριος ανήρ. Εις το Κύριε, εκέκραξα, ιστώμεν στίχους στ' και ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος α'. Των ουρανίων ταγμάτων.
Τον αρχιθύτην Κυρίου, πιστόν ακέστορα, Λουκάν τον θεοφόρον, της Ρωσίας τον γόνον, φιλάγιοι τιμήσωμεν ευσεβώς, επαινούντες τοις άσμασι, μνήμην αυτού την αγίαν, και θαυμαστήν, πολιτείαν και τα θαύματα.
Συμφερουπόλεως όντως, ποιμήν πανάριστος, και πάσης της Ρωσίας, ιατρός νοσημάτων, ταις θείαις ενεργείαις αναδειχθείς, τον Χριστόν ωμολόγησας, εν φυλακαίς εξορίαις, και τοις διωγμοίς, τοις σοις λόγοις και τοις θαύμασι.
Της Εκκλησίας το δόγμα, στερρώς εκήρυξας, αρχιερεύ Κυρίου, προ αθέων βημάτων, και ήσχυνας την φάλαγγα των εχθρών, εδαφίσας τα άπρεπα, της ασεβείας εντάλματα, κραταιώς, σοφισθείς τη θεία χάριτι.
Ήχος ο αυτός. Πανεύφημοι μάρτυρες.
Εικόνα την θείαν της μητρός, του Κυρίου έθηκας, προ οφθαλμών σου πανεύφημε, λαμβάνων δύναμιν, εξ αυτής και θάρσος, εν ταις εγχειρίσεσι, Λουκά αρχιερέων το κόσμημα, διο την ίασιν, αρωγή της θείας χάριτος, τοις νοσούσι, παρείχες και πάσχουσιν.
Εκ τόπου εις τόπον μεταβάς, Ιεράρχα άγιε, δια Χριστόν ως ανέστιος, ουδόλως έπτηξας, των αθέων δόλον, και θυμόν τον άλογον, ουδέ των ψευδαδέλφων κακότητα, αλλά στερρότατα, την Ορθόδοξον εστήριξας, Εκκλησίαν, εν λόγοις και πράξεσι.
Τα σα θεία λείψανα Λουκά, εν Ρωσία ένδοξε, και εν Ελλάδι δωρήματα, πιστοίς προχέουσι, και αρρωστημάτων, παύουσιν αλγήματα, δαιμόνων αναιρούσι την δύναμιν, και ως πολύκρουνος, πάτερ βρύσις καταρδεύουσιν, Εκκλησίας, Χριστούο τα πληρώματα.
Δόξα. Ήχος πλ. β'. Ιεραρχών την καλλονήν.
Ιεραρχών την καλλονήν, και ιατρών το κλέος, την πηγήν των θαυμάτων, και του Χριστού ομολογητήν τον νέον, από καρδίας συμφώνως, εγκωμιάσωμεν λέγοντες• Χαίροις της Ρωσίας δένδρον, αειθαλές και πολύκαρπον, το διαθρέψαν τους πιστούς αρκούντως, εν τοις εσχάτοις χρόνοις, της δεινής αθεΐας• Χαίροις της ιατρείας θεράπον περίδοξε, ο πολλούς εκ θανάτου αφαρπάσας, τη ιατρική σου ικανότητι, και τη θεία νεύσει, του ζωοποιού Αγίου Πνεύματος• χαίροις Αρχιερέων κόσμε, Συμφερουπόλεως καύχημα, ο επωμάδιον βαστάσας, τον Σταυρόν των θλίψεων, και τα ονείδη του Χριστού, ον καθικέτευε ταις πρεσβείαις σου, Λουκά αξιάγαστε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Και νυν. Θεοτοκίον. Ο αυτός.
Τις μη μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τις μη ανυμνήσει σου, τον αλόχευτον τόκον; ο γαρ αχρόνως εκ Πατρός, εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σου της αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, και φύσει γενόμενος άνθρωπος δι ἡμᾶς• ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ ἐν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Είσοδος. Φως ιλαρόν. Το Προκείμενον της ημέρας και τα Αναγνώσματα.
Παροιμιών το Ανάγνωσμα.
Μνήμη δικαίου μετ εγκωμίων, και ευλογία Κυρίου επί κεφαλήν αυτού. Μακάριος άνθρωπος, ος εύρε σοφίαν, και θνητός, ος είδε φρόνησιν. Κρείσσον γαρ αυτήν εμπορεύεσθαι, η χρυσίου και αργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δε εστι λίθων πολυτελών• παν δε τίμιον ουκ άξιον αυτής εστιν. Εκ γαρ του στόματος αυτής εκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δε και έλεον επί γλώσσης φορεί. Τοιγαρούν ακούσατέ μου, ω τέκνα, σεμνά γαρ ερώ• και μακάριος άνθρωπος, ος τας εμάς οδούς φυλάξει. Αι γαρ έξοδοί μου, έξοδοι ζωής, και ετοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Δια τούτο παρακαλώ υμάς και προΐεμαι εμήν φωνήν υιοίς ανθρώπων. Ότι εγώ η Σοφία κατεσκεύασα βουλήν και γνώσιν και έννοιαν, εγώ επεκαλεσάμην. Εμή βουλή και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς, Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν άκακοι πανουργίαν, οι δε απαίδευτοι ένθεσθε καρδίαν. Εισακούσατέ μου και πάλιν• σεμνά γαρ ερώ, και ανοίγω από χειλέων ορθά. Ότι αλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, εβδελυγμένα δε εναντίον εμού χείλη ψευδή. Μετά δικαιοσύνης πάντα τα ρήματα του στόματός μου• ουδέν εν αυτοίς σκολιόν, ουδέ στραγγαλιώδες. Πάντα ευθέα εστί τοις νοούσι, και ορθά τοις ευρίσκουσι γνώσιν. Διδάσκω γαρ υμίν αληθή, ίνα γένηται εν Κυρίω η ελπίς υμών, και πλησθήσεσθε Πνεύματος.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δίκαιος, εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται. Γήρας γαρ τίμιον, ου το πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δε εστι φρόνησις ανθρώποις• και ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος. Ευάρεστος Θεώ γενόμενος, ηγαπήθη, και ζων μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη. Ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, η δόλος απατήση ψυχήν αυτού• βασκανία γαρ φαυλότητος, αμαυροί τα καλά, και ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νουν άκακον. Τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς• αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού• δια τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δε λαοί ιδόντες, και μη νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτον, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών και η αφ ημών πορεία σύντριμμα, οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης• και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού• ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται• κρινούσιν έθνη και κρατήσουσι λαών και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας. Οι πεποιθότες επ αὐτῷ συνήσουσιν αλήθειαν και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Εις την Λιτήν, Ιδιόμελα.
Ήχος α'.
Ευφραίνου εν Κυρίω, η πασών των Ρωσιών επικράτεια, ως επ εσχάτων των χρόνων εκφύσασα, Ιεράρχην μέγιστον, και άριστον ιατρών, ψυχών τε και σωμάτων, τον Αρχιεπίσκοπον Συμφερουπόλεως, Λουκάν τον πανθαύμαστον. Ούτος γαρ εκ νεότητος, σοφισθείς ταις του Θεού εννοίαις, του κόσμου δοξάριον, και των ανθρώπων την εύκλειαν, ανδρικώς απετάξατο, και από πόλεως εις πόλιν διαμείβων, των δογμάτων της πίστεως την αλήθειαν, ευθαρσώς ενώπιον των αθέων, τοις θεοπνεύστοις αυτού ρήμασι, και βίου ορθότητι εβεβαίωσεν• Όθεν ως κανών ακριβέστατος, ηθών και της ευσεβείας χρηματίσας, το ζην θεοφιλώς εξεμέτρησεν, εν ουρανοίς μεταβάς ο πανάριστος, εν οις μετά των αγίων πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.
Ήχος β'.
Η εδραία σου πίστις και ένστασις, τας των τυραννούντων ανοίας διέσεισε, σχισματικών τον χειμάρρουν εξήρανε, και της Εκκλησίας τα πλήθη εθάρρυνεν• εν Τασκένδη γαρ και Μόσχα, εν Σιβηρία και Αρκτικώ ωκεανώ, και εν πλείστοις τόποις, ως κακούργος δεινώς εκακοπάθησας εν φυλακαίς, βαστάζων τα στίγματα, και αναπληρών τα υστερήματα, Χριστού του Θεού ημών, ον μη διαλίπης, άγιε Λουκά καθικετεύων, υπέρ ημών των τιμώντων σε.
Ήχος γ'.
Ιερωσύνης στολαίς ηγλαϊσμένος, και ωραϊσμένος τοις στίγμασι τοις θείοις, Αρχιερεύ Συμφερουπόλεως, Λουκά την σην ποίμνην εξέθρεψας, εις νομάς σωτηρίας, εκδιώκων τους θυμοφθόρους λύκους, εκ της αυλής των προβάτων. Όθεν ο των όλων Δεσπότης, της ομολογίας τον στέφανον, νομίμως απέδωκέ σοι, και των ζωηφόρων οστέων σου την θήκην, πηγήν ιατρείας, πάσιν ανέδειξε• ποικίλας γαρ ιάται ασθενείας, και δύναμιν δωρείται, τοις ευλαβώς αυτήν ασπαζομένοις, και αιτούσι την θείαν πρεσβείαν σου.
Ήχος δ'.
Υπέρ τα σαρκικά τεκνία σου, τους κατά πνεύμα υιούς σου, και θυγατέρας ηγάπησας• Τις ημάς χωρίσει, ανέκραζες, από της αγάπης του Χριστού, θλίψις η στενοχωρία, η διωγμός η λιμός η γυμνότης, η κίνδυνος η μάχαιρα; Πάντα ταύτα υπερέβης, τη δυνάμει του αγαπήσαντος ημάς. Διο νυν εν ουρανώ συν αυτώ υπάρχων, Ιεράρχα Λουκά, ταις ικετηρίαις σου, μνήσθητι και ημών, των επί γης αγωνιζομένων, και αιτουμένων δια σου, το μέγα έλεος.
Δόξα. Ήχος ο αυτός.
Χαίρει μεν η φιλτάτη σου πατρίς, την λάρνακα έχουσα των αγίων λειψάνων σου, χαίρει δε και η του Σαγματά Μονή, ως κεκτημένη τμήμα αυτών πολυτίμητον, εξ ου αρυόμεθα, των νόσων θεραπείαν, ψυχής την ευτονίαν, υγείας απόλαυσιν, πίστεως στηριγμόν, υπομονήν εν ταις θλίψεσι, χαράν εν τοις πειρασμοίς, και πάσαν αγαθοδωρίαν, του Δεσπότου Χριστού, προς ον δεόμεθα, ταις λιταίς σου πάτερ Λουκά, τύχοιμεν σωτηρίας, εν τη ημέρα της κρίσεως.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Εκ παντοίων κινδύνων, τους δούλους σου φύλαττε, Ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, την ελπίδα των ψυχών ημών.
Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. α'. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις ο της Ρωσίας βλαστός, των ακεστόρων ευεργέτης ο μέγιστος, και πάσης της Εκκλησίας, αρχιερεύς ο σεπτός, των αθεϊζόντων η κατάπτωσις, δαιμόνων αντίπαλος, ασθενών επιστήριγμα, πεπλανημένων, η ταχεία ανάνηψις, η φανέρωσις, των χαρίτων του Πνεύματος, λύχνος ο φαεινότατος, ο φέγγων τοις πέρασι, και τοις ανθρώποις δεικνύων, οδόν Χριστού την επέραστον, Λουκά θεηγόρε, των πιστών παρηγορία, και αγαλλίαμα.
Στιχ. Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Ηύφρανας τον λαόν του Θεού, διδασκαλίαις και σημείοις πανάριστε, του σώματος ιατρείαις, και φωταυγείαις ψυχής, εν τοις χρόνοις όντως του αλάστορος, ως πέτρα γαρ πίστεως, του Χριστού η ακλόνητος, της ασεβείας, επαφρίζοντα κύματα, πάτερ έστησας, ευτολμία του Πνεύματος. Όθεν σε μακαρίζομεν, Λουκά θεοστήρικτε, και κατά χρέος τιμώμεν, την σην επέτειον άσμασιν, αιτούντες λιταίς σου, νοσημάτων θεραπείαν, και την ειρήνευσιν.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Πάσαν την επί γης βιοτήν, Λουκά διήλθες, εν ανάγκαις και θλίψεσιν, εν ψύχει και εξορίαις, εν φυλακαίς και δεινοίς, την στενήν οδεύων τρίβον άγιε, αλλά την αντέκτησιν, Ιεράρχα απέλαβες, του Παραδείσου, δια βάρος αοίδιμε, ο εβάστασας, της ημέρας και καύσωνα. Έτι δε και τα λείψανα, τα σα επληρώθησαν, υπερφυών χαρισμάτων, και ακενώτου χρηστότητος, προς πάντας ανθρώπους, τους τιμώντας σου τα θεία, σοφέ μνημόσυνα.
Δόξα. Ήχος πλ. δ'.
Ολικώς αγαπήσας, το ακρότατον των εφετών, κατεφρόνησας των ρεόντων τον επίκηρον πλούτον, και βασιλεύσας κατά παθών φθοροποιών, την χάριν εκομίσω της ιατρείας, των νόσων της ψυχής τε και σώματος. Διο υψώθης ως κυπάρισσος εν αγάπη, εξήνθησας ως φοίνιξ εν ελπίδι, και ηυξήθης κατά Χριστόν καθάπερ κέδρος, εν τη καθ ἡμᾶς γενεά των πονηρών ημερών, εξαγοραζόμενος τον καιρόν. Αλλ ὦ Αρχιερεύ άγιε Λουκά, βράβευσον τας αιτήσεις, των προς σε δεομένων, και δίδου ταις ευχαίς σου, αυτοίς τα πρόσφορα.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Νυν απολύεις, Τρισάγιον και τα Απολυτίκια.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκάν τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ ἐσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.
Έτερον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Τον πανσεβάσμιον, Χριστού Επίσκοπον, και θεοφώτιστον, σεμνόν ακέστορα, τον εν εσχάτοις τοις καιροίς, οφθέντα εν τη Ρωσία, και ομολογήσαντα, ευσεβείας τα δόγματα, σταθηρώς προ βήματος, των ανδρών αθεότητος, τιμήσωμεν Λουκά εκβοώντες• Χαίροις θεόφρον Ιεράρχα.
Θεοτοκίον.
Σε την μεσιτεύσασαν την σωτηρίαν του γένους ημών ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε• εν τη σαρκί γαρ τη εκ σου προσληφθείση, ο Υιός σου και Θεός ημών, το δια Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.
Και Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά την α´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος α´. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως άνθος ηρινόν, εν τω μέσω χειμώνος, εφύης θαυμαστώς, Ιεράρχα παμμάκαρ, ευφραίνων τα ορθόδοξα, Εκκλησίας πληρώματα• όθεν σήμερον, την σεβασμίαν σου μνήμην, εορτάζομεν, σοφέ Λουκά Επισκόπων, το θείον εντρύφημα.
Θεοτοκίον.
Τεκούσα Λυτρωτήν, τον Χριστόν Θεοτόκε, της λύμης του εχθρού, λύτρωσαί με λιταίς σου, και ίασαι τα τραύματα, της ψυχής και του σώματος, τω ελέει σου, ως ποταμός ευσπλαγχνίας, απειρόγαμε, και αγαθότητος ρείθρον, και πέλαγος χάριτος.
Μετά την β´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Εν τη Ρωσία εν εσχάτοις τοις χρόνοις, η των λειψάνων σου πολύτιμος λάρναξ, και εν Ελλάδι τμήμα των οστέων σου, νάματα εκβλύζουσι, θεραπείας των νόσων, και αλγών πανεύφημε, Ιεράρχα ποικίλων, και ως πηγή ακένωτος Λουκά, τοις Ορθοδόξοις, την χάριν παρέχουσι.
Θεοτοκίον.
Χαίρε το τείχος Θεοτόκε Παρθένε, το ακλινέστατον ημών των μερόπων, χαίρε του κόσμου δύναμις αήττητος, χαίρε η βοήθεια, των εις σε ελπιζόντων, χαίρε πάντων άνασσα, των υμνούντων σε Κόρη, χαίρε νυμφών Χριστού ο ευπρεπής, χαίρε δοχείον, χαράς φωτεινότατον.
Μετά τον Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ήχος πλ. δ´. Την Σοφίαν και Λόγον.
Την πτωχείαν ως σύζυγον ειληφώς, εν τω βίω σου πλήθη του σου λαού, τοις θείοις σου ρήμασι, και τροφαίς όντως έθρεψας, ως σιτοδότης μέγας, σαρκός και του Πνεύματος, εν τη Ρωσία πάση, Λουκά αξιάγαστε• Όθεν οικονόμος, των πιστών ανεδείχθης, ιθύνων την ποίμνην σου, ασφαλώς προς τα κρείττονα, και προς όρμον σωτήριον. Αλλ ἆνερ θεοφώτιστε νυν, ταις λιταίς σου Χριστόν καθικέτευε, υπέρ των πίστει τιμώντων, την αγίαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Αληθή Θεοτόκον οι γηγενείς, εγνωκότες σε Μήτερ ικετικώς, φωνούμεν και κράζομεν, χαίρε νύμφη ανύμφευτε, η τον Θεόν αφράστως, εν μήτρα χωρήσασα, και της αράς την λύπην, βροτών αφανίσασα• Όθεν τους σους δούλους, εν δεινοίς πεπτωκότας, ανύψωσον τάχιστα, ταις οξείαις πρεσβείαις σου, προς Υιόν σου και Κύριον• συ γαρ απορουμένων τροφός, και νοσούντων άκος και συμπάθεια, και των καμνόντων υπάρχεις, βακτηρία Δέσποινα.
Οι Αναβαθμοί• το α´ Αντίφωνον του δ´ ήχου.
Προκείμενον.
Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην (ι´ 1-9).
(Ζήτει τη ΙΓ´ Νοεμβρίου, εις τον Όρθρον).
Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους• Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής• ο δε εισερχόμενος δια της θύρας ποιμήν εστι των προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ ὄνομα και εξάγει αυτά. Και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού• αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ αὐτοῦ, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς• εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ην α ελάλει αυτοίς. Είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς• αμήν αμήν λέγω υμίν ότι εγώ ειμι η θύρα των προβάτων. Πάντες όσοι ήλθον προ εμού, κλέπται εισί και λησταί• αλλ οὐκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. Εγώ ειμι η θύρα• δι ἐμοῦ εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει.
Ο Ν´ Ψαλμός.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β´.
Εξεχύθη θεόφρον, η ιατρική σου χάρις, επί πάσαν την Ρωσίαν, και γέγονας ιατρός των νοσούντων, άμα δε και χρηματίσας, Αρχιερεύς εννομώτατος, Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, και άλλων πόλεων, ώφθης ποιμενάρχης άριστος, των λογικών προβάτων, της Εκκλησίας του Χριστού. Το γαρ θεόσοφόν σου στόμα, ως ποταμός ανεπίσχετος, τας των ανθρώπων αρούρας κατήρδευσεν, αυξήσας τα εν αυταίς, του Ευαγγελίου αγαθά σπέρματα. Και νυν εν τοις ουρανοίς, μετά των Αγίων συνδιαιτώμενος, πρέσβευε απαύστως, δωρηθήναι ημίν το μέγα έλεος.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου...
Είτα οι Κανόνες της Θεοτόκου και του Αγίου.
Κανών της Θεοτόκου φέρων τήνδε ακροστιχίδα•
Θεοτόκε μνήσθητι των τιμώντων σε. Ιωήλ.
Ωδή α´. Ήχος δ´. Ανοίξω το στόμα μου.
Θαρρών τω ελέει σου, και τη πολλή ευσπλαγχνία σου, υμνώ τα σημεία σου, α καθ ἑκάστην ποιείς, τοις τιμώσι σου, τον τόκον Θεοτόκε, και πάσας τας χάριτας, τας σας Θεόνυμφε.
Ελπίς ακαταίσχυντος, και των πιστών η βοήθεια, και όπλον υπάρχουσα, τους σους ικέτας αγνή, νυν περίζωσον, τη θεία σου δυνάμει, εχθρόν τον αλάστορα, ίνα νικήσωσιν.
Οι δούλοι σου Δέσποινα, εκτός σου άλλην βοήθειαν, ουκ έχοντες σπεύδουσι, ταις σαις αγίαις λιταίς, και ικέσιον, προσφέρουσιν ωδήν σοι, δεινής κατακρίσεως, φυγείν ελπίζοντες.
Την νύκτα εσκέδασας, της αθεΐας τω τόκω σου, τον κόσμον πυρσεύουσα, της αληθείας αυγαίς, και νυκτίμορφον, του σκότους τον προστάτην, τελέως συνέτριψας, αειμακάριστε.
Κανών του αγίου ου η ακροστιχίς•
Νόσου οχληράς Λουκά δος μοι λύσιν. Ιωήλ.
Ήχος και Ειρμός ο αυτός.
Νεόφωτον ήλιον, της εν Βορρά Εκκλησίας σου, προάγομαι Δέσποτα, υμνήσαι άσμασι, και την χάριν σου, αιτούμαι την μεγίστην, ως αν μέλψω κάλλιστα, Λουκά τα θαύματα.
Ο βίος σου κάλλιστος, τα σα σημεία πανθαύμαστα, η χάρις σου άφθονος, το τέλος πάτερ σεμνόν, επεγνώσθησαν, εν τόποις της Ρωσίας, υπό των ειδότων σε, Λουκά αοίδιμε.
Σοφίας το τέμενος, της αγιότητος άγαλμα, της πίστεως πρόμαχος, Αρχιερέων κανών, αξιότιμε, Λουκά εν τη Ρωσία, εδείχθης τη χάριτι, του θείου Πνεύματος.
Θεοτοκίον.
Ο μήτραν οικήσας σου, δι ἀγαθότητα άπειρον, το βρότειον φύραμα, ηράσθη τούτο σφοδρώς, και εδόξασε, Παρθένε Θεοτόκε, ψυχών ιλαστήριον, και πάντων άνασσα.
Ωδή γ´. Τους σους υμνολόγους.
Οδόν σωτηρίας η τεκούσα, οδόν εις ευθείαν εντολών, του σου Υιού οδήγησον, καμέ τον αμαρτάνοντα, και προς ζωήν την κρείττονα, ταις σαις λιταίς με ανάγαγε.
Κρηπίς ασφαλής και σωτηρία, μεσίτις ημών των γηγενών, υπάρχουσα επάκουσον, των επικαλουμένων σε, και εκ κινδύνων λύτρωσαι, πάντας ημάς Παναμώμητε.
Ελέησον πάντας τους ανθρώπους, και σώσον αυτούς εκ των χειρών, του δράκοντος Πανάχραντε, τη κραταιά δυνάμει σου, των δυσμενών σκεδάζουσα, επιβουλάς και νοήματα.
Ματαίαν βουλήν των κακοτρόπων, διάλυσον τάχιστα λιταίς, και δίδου μοι την άνεσιν, την ψυχικήν Απείρανδρε, ίνα υμνώ το πάντιμον, βροτών Σωτήρος το όνομα.
Του Αγίου ο αυτός.
Υψώθης εν γη υπό ανθρώπων, αλλ ἔμεινας άτυφος Λουκά, ζηλώσας τα ακίνητα, και τω Θεώ απέδωκας, τα σα αξιοτίμητα, άγιε Πάτερ χαρίσματα.
Χριστόν αγαπήσας παιδιόθεν, προείλες την έγγαμον ζωήν, Λουκά σεβασμιώτατε, και γέγονας το πρότυπον, του γάμου πάτερ, άριστον, τη καθαρά πολιτεία σου.
Ανέθρεψας πάντα τα σα τέκνα, Λουκά εν παιδεία ακριβή, και φόβω του Κυρίου σου, της ευσεβείας σπέρματα, εν ταις ψυχαίς πανόλβιε, αυτών βαλών τη θελήσει σου.
Θεοτοκίον.
Λειμών ευανθέστατε χαρίτων, του Πνεύματος Κόρη Μαριάμ, τον ζόφον της αγνοίας μου, και του νοός την σύγχυσιν, ταις σαις ευχαίς καταύγασον, όπως υμνώ σε Θεόνυμφε.
Κάθισμα.
Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίαν την θύραθεν, επιγινώσκων καλώς, ηθέλησας άγιε, την ιεράν του Χριστού, γνωρίσαι αλήθειαν, όθεν μετ ἐπιστήμης, και συνάρσει τη θεία, έγνωκας Ιεράρχα, του Θεού τας εννοίας, και ώφθης των απορρήτων, Λουκά μύστης άριστος.
Θεοτοκίον.
Μαστίζειν ου παύεται, το συνειδός μου αγνή, πολλά γαρ αδόκιμα, και απρεπή συνεχώς, ο άθλιος έπραξα, όθεν απάλλαξόν με, ταις λιταίς σου εκ τούτων, δος μοι δε και δακρύων, ποταμούς ίνα κλαύσω, πάθη μου τα συμβάντα, Παρθένε Θεόνυμφε.
Ωδή δ´. Ο καθήμενος εν δόξη.
Νουνεχώς προς σε Παρθένε, καταφεύγω ο δείλαιος, και αιτούμαι πάντα, ταις ικετηρίαις σου εύφημα, τα αγαθά του Θεού και τα ευφρόσυνα, και σωτηρία, ψυχής ομού και του σώματος.
Ηδονών ο μέγας κλύδων, επιμόνως ταράσσει με, αλλά μετανοίας, χάρισαι εμοί τα δωρήματα, και προς λιμένα Χριστού Θεομακάριτε, τον γαλήνιον, νουν μου τον άστατον όρμισον.
Στενωθείς εν ταις παγίσι, του αρχαίου αλάστορος, συ ως πλατυτέρα, γης και ουρανού ελευθέρωσον, εκ των αλγών της ψυχής μου αδιάφθορε, και υπάνοιξον, θύραν εμοί αναψύξεως.
Θρηνωδών επικαλούμαι, την πολλήν ευσπλαγχνίαν σου, ίνα εκ μελλούσης, κρίσεως ρυσθώ και ετάσεως, της φοβεράς του Υιού σου Παναμώμητε, και σωθήσομαι, εκ των δεινών της κολάσεως.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ευχαρίστως ανεγράφης, εν τη δέλτω πανεύφημε, των θυτών Κυρίου, λάμπων ως αδάμας πολύεδρος, και υπέρ πάντων ετέλεις την αναίμακτον, και ζωήρρυτον, Χριστού θυσίαν ως άγγελος.
Προ βημάτων των αθέων, ευθαρσώς έστης άγιε, και εν παρρησία τους δεδιωμένους ακέστορας, ως ιατρός και ως θύτης υπερήσπισας, την αλήθειαν, Λουκά κηρύσσων τοις λόγοις σου.
Η εικών της Θεοτόκου, ως πηγή αγιάσματος, θάρσους και ελπίδος, εν τω χειρουργείω εκρέματο, εξ ης ελάμβανες Πάτερ θείαν δύναμιν, και τα τραύματα, των ασθενών εθεράπευες.
Η εικών της Θεοτόκου, ως πηγή αγιάσματος, θάρσους και ελπίδος, εν τω χειρουργείω εκρέματο, εξ ης ελάμβανες Πάτερ θείαν δύναμιν, και τα τραύματα, των ασθενών εθεράπευες.
Θεοτοκίον.
Σωστικαίς σου ενεργείαις, εκ πολλών περιστάσεων, τον Αρχιερέα, της Συμφερουπόλεως έσωσας, διο το σον εκμαγείον κατησπάζετο, Αειπάρθενε, Λουκάς εν πάσαις ταις θλίψεσι.
Ωδή ε´. Εξέστη τα σύμπαντα.
Η μόνη πανύμνητε, το βρότειον ανέπλασας, γένος εμπεσόν εις αμαρτίας, συ γαρ τεκούσα, ζωής τον Κύριον, εν τη ση νηδύϊ θαυμαστώς, πάντες ελυτρώθημεν, της αράς του προπάτορος.
Τον όντως υπέρθεον, Δεσπότην σου και Κύριον, Μήτερ ταις πρεσβείαις σου μη παύση, εκδυσωπούσα, τα αμπλακήματα, και τους λογισμούς τους εμπαθείς, της ψυχής μου τάχιστα, διαλύσαι πανύμνητε.
Ισχύς μου και ύμνσις, ελπίς και αγαλλίαμα, κράτος βακτηρία και προστάτις, Υπεραγία και Παντευλόγητε, λύτρωσαι ημάς εξ ορατών, και των αοράτων τε, δυσμενών ταις πρεσβείαις σου.
Τον βότρυν εκφύσασα, πανάχραντε τον πέπειρον, τον εξαφανίσαντα πικρίαν, του διαβόλου και πολεμήτορος, γένος των ανθρώπων απηνώς, γλύκανον Θεόνυμφε, και ημάς τους υμνούντας σε.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Λουκάς νέον όνομα, εν τη κουρά σου είληφας, εν τω Πεντζικέντ σημειοφόρε, και Επισκόπων, χάριν κτησάμενος, πάτερ τη επαύριον λαμπρώς, ήλθες εις τα ίδια, εν Τασκένδη ως άγγελος.
Ο ένσαρκος άγγελος, εν τη Τασκένδη γέγονας, πάσι τοις πιστοίς Λουκά παμμάκαρ, τας θλίψεις φέρων, τα ονειδίσματα, και τον ελαφρότατον ζυγόν, χαίρων του Κυρίου σου, ως ποιμήν θεοστήρικτος.
Υπέστης τα σκώμματα, εν ταις εγκλείστραις άγιε, ταις οδυνηραίς ανδρών αθέων, αλλά παμμάκαρ, Λουκά το όνομα, του παμβασιλέως Ιησού, ανδρικώ φρονήματι, και γενναίως εστήριξας.
Θεοτοκίον.
Κροτούντες Πανάμωμε, τας χείρας οι οικέται σου, μέλπομεν εν ύμνοις γηθοσύνοις, σε την αγίαν, πάσης της κτίσεως, την υψηλοτέραν ουρανών, όρος αλατόμητον, και αγγέλων το άγαλμα.
Ωδή στ´. Την θείαν ταύτην.
Ωρών και χρόνων τον αίτιον, τον όντα προ αιώνων κυήσασα, τον απερίγραπτον, και ακατάληπτον Κύριον, ον Μήτερ υπέρ πάντων, αεί ικέτευε.
Νεκρώσαι θέλω το φρόνημα, σαρκός της πολυμόχθου το άστατον, και την αθάνατον, ζωοποιήσαι πρεσβείαις σου, ψυχήν μου Θεοτόκε, Παντοβασίλισσα.
Το κύδος χαίρε το τίμιον, ημών των Ορθοδόξων Πανάχραντε, χαίρε η δύναμις, πολεμουμένων εκάστοτε, υπό πικρών δαιμόνων, του πολεμήτορος.
Ιδών ο Πλάστης ολλύμενον, το πλάσμα ο χερσίν εποιήσατο, εν σοι εσκήνωσεν, αναλαβών το ανθρώπινον, ίνα θεώση Μήτερ, ημών το φύραμα.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ατίμως πάτερ πανέντιμε, εν τόποις φυλακών διετέλεσας, Λουκά την άνωθεν, θείαν ροπήν εφιέμενος, ην ο Χριστός παρέχει, πιστοίς τοις πάσχουσι.
Διδάσκων πάτερ τοις τρόποις σου, κακούργων κακοτρόπων τον όμιλον, εν τη πορεία σου, προς Σιβηρίαν επαίδευσας, ως ακριβής αλείπτης, της θείας πίστεως.
Οδόν Χριστού την επίπονον, στενήν και τεθλιμμένην διώδευσας, εν εξορίαις σου, και μαρτυρίου τα στίγματα, εν τη σαρκί σου Πάτερ, Λουκά εβάστασας.
Θεοτοκίον.
Σε Μήτερ Πάναγνε Δέσποινα, ελέους την πηγήν και της χάριτος, καλώς γινώσκοντες, εν τη ημέρα της κρίσεως, υπέρ ημών δυσώπει, προς τον Φιλάνθρωπον.
Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ´. Τη υπερμάχω.
Συμφερουπόλεως Λουκάν τον αρχιποίμενα, και ιατρόν τον επιστήμονα τον άριστον, οι φιλάγιοι υμνήσωμεν εγκαρδίως• εν Ρωσία γαρ βιώσας ώσπερ άγγελος, ωμολόγησε Χριστού το θείον όνομα• διο κράζομεν• Χαίροις πάτερ αοίδιμε.
Ο Οίκος.
Άγγελος πάτερ ώφθης, επ ἐσχάτων των χρόνων, εν χώρα δυστυχούντων ανθρώπων (εκ γ´)• βιοτεύσας ενθέως εν γη, Ιεράρχα Λουκά όντως το πρότυπον, λαού και κλήρου γέγονας, διόπερ σοι εβόων ταύτα•
Χαίρε το εύχος πάσης Ρωσίας•
Χαίρε το σκεύος της ευσεβείας.
Χαίρε ποιμανσίας ανθρώπων το μίμημα•
Χαίρε ιατρείας αλγούντων το καύχημα.
Χαίρε ότι ωμολόγησας τον Χριστόν ανδροπρεπώς•
Χαίρε ότι εθεράπευες αρρωστήματα βροτών.
Χαίρε ότι εκ παίδων ηλικίας εκλάμπεις•
Χαίρε ότι εγγάμων συζυγίας ηράσθης.
Χαίρε τεκνίων των σων το φέγγισμα•
Χαίρε πιστών το άγιον κλέϊσμα.
Χαίρε σεμνών Επισκόπων ο κόσμος•
Χαίρε ηθών ουρανίων ο τόμος.
Χαίροις Πάτερ αοίδιμε.
Συναξάριον.
Τη ΙΑ´ του αυτού μηνός, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Λουκά του νέου, του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ρώσου, εν έτει 1961 εν ειρήνη τελειωθέντος.
Στίχοι.
Λουκάς Συμφερουπόλεως αρχιθύτης,
και ιατρός σωμάτων τιμάσθω ύμνοις.
Ενδεκάτη Λουκάς θάνε ιητήρ και θύτης πρώτος.
Ούτος ο εν αγίοις πατήρ ημών Λουκάς ο νέος υπήρχεν εκ πόλεως Κέρτς της Χερσονήσου της Κριμαίας της Ρωσίας, πατρός Φέλικος Στανισλάβοβιτς, Ρωμαιοκαθολικού εν τη πίστει και μητρός Μαρίας Δημητρίεβνα, πιστής Ορθοδόξου. Εγεννήθη εν έτει χιλιοστώ οκτακοσιοστώ εβδομηκοστώ και εβδόμω (1877). Πολλάκις ευρέθη προσφοιτών τοις αγίοις λειψάνοις εν τη Λαύρα του Κιέβου ένθα και τα σπέρματα έλαβεν της θείας χάριτος, αυξήσας ταύτα ικανώς εν τη καρδία αυτού. Ανδρωθείς εσπούδασεν την των ιατρών επιστήμην εν τω Πανεπιστημίω του Κιέβου αριστεύσας εν ταις επιδόσεσιν αυτού. Είτα ενυμφεύθη την Άννα Βασιλίγιεβνα αποκτήσας μετ αὐτῆς τέσσαρα τέκνα. Της ιδίας αυτού γυναικός θανούσης προώρως εχειροτονήθη Ιερεύς και μετ οὐ πολύ Επίσκοπος καρείς πρότερον μοναχός και ειληφώς προς τούτο τούνομα Λουκάς του προτέρου ονόματος, ήγουν του Βαλεντίνου, καταλιπόντος. Ως ιατρός και Ιεράρχης ενισχυθείς υπό της άνωθεν ροπής ωμολόγησε θαρσαλέως το του Χριστού όνομα προ των δικαστικών βημάτων και αθέων ανδρών. Διήλθεν ικανόν χρόνον του βίου αυτού εν ταις φυλακαίς και υπέστη δια την πίστιν αυτού διωγμούς και μαρτύρια μη δειλανδρίσας προ των απειλών και των μηχανημάτων του αρχεκάκου εχθρού. Διαμείβων ο μακάριος εκ πόλεως εις πόλιν δια την κατ αὐτοῦ μανίαν των διωκτών αθέων ως Επίσκοπος θεοφιλώς εστήριξε το του λαού πλήρωμα εν ταις Επισκοπαίς Τασκένδης, Ταμπώφ και Συμφερουπόλεως της Κριμαίας και αλλαχού και ως ιατρός εν πλείστοις τόποις της Ρωσίας διέσωσεν εκ του θανάτου πολλούς των νενοσηκότων. Εχαρίσατο αυτώ ο Θεός και εν ζωή και μετά το θανείν αυτόν ενεργήματα υπερφυσικών δυνάμεων. Εκοιμήθη εν ειρήνη εν τη Συμφερουπόλει εν έτει χιλιοστώ εννεακοσιοστώ εξηκοστώ και ενί καταλιπών φήμην αγίου Ιεράρχου, σοφού ιατρού και ανυποχωρήτου ομολογητού της Ορθοδόξου ημών πίστεως.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα.
Στίχοι.
Εις τον Βαρθολομαίον.
Και σος μαθητής, Χριστέ, Βαρθολομαίος,
Μιμούμενός σε, σταυρικόν φέρει πάθος.
Ενδεκάτη σταύρωσαν ερίφρονα Βαρθολομαίον.
Εις τον Βαρνάβαν.
Υπέρ λίθον σάπφειρον, ως γραφή λέγει,
Τους συντρίβοντας είχε Βαρνάβας λίθους.
Τη αυτή ημέρα, η Σύναξις τελείται του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω Άδειν.
Στίχοι.
Ήσας Γαβριήλ πριν το Χαίρε τη Κόρη,
Άδεις δε και νυν, Άξιόν σε υμνέειν.
Τη αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Θεόπεμπτος μετά και ετέρων τεσσάρων, ξίφει τελειούται.
Στίχοι.
Ο Θεόπεμπτος τέσσαρας δια ξίφους,
Ευρών συνάθλους πέμπτος αυτός ευρέθη.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Λουκά του νέου, του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ρώσου, εν έτει 1961 εν ειρήνη τελειωθέντος.
Στίχοι.
Λουκάς Συμφερουπόλεως αρχιθύτης,
και ιατρός σωμάτων τιμάσθω ύμνοις.
Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ´. Ουκ ελάτρευσαν.
Μεμολύσμεθα, τω λύθρω της κακότητος, μνησικακίας τε, των της σαρκός ηδονών, και πάσης φαυλότητος, Μήτερ ανύμφευτε, διο πρόφθασον, τω ραντισμώ ελέους σου, αποπλύναι τους σους δούλους.
Ω Θεόνυμφε, Παρθένε παμμακάριστε, Θεογεννήτρια, των γηγενών η τροφός, Αγγέλων το καύχημα, τραύμα του δράκοντος, αναδέδειξαι, τεκούσα θείω Πνεύματι, τον Υιόν σου και Δεσπότην.
Νυξ συνέχει με, πολλών αμπλακημάτων μου, Αειμακάριστε, και των δαιμόνων εσμός, δεινώς εκταράσσει με, τοις μηχανήμασι, διο δέομαι, απαλλαγήναι τάχιστα, ταις αγίαις σου πρεσβείαις.
Τον πανώλεθρον, ιόν της παραβάσεως, ον πριν εξήμεσεν, επί την φύσιν ημών, αλάστωρ μισόθεος, και όφις δόλιος, απεμάκρυνας, τω γλυκασμώ σου Πάναγνε, εκ του γένους των ανθρώπων.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Μεμαρτύρηκας, ευτόλμως εν ταις πόλεσι, της εξορίας σου, πίστιν Χριστού του Θεού, και είρηκας πάντοτε, Λουκά αοίδιμε• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Ολομέτωπον, εδέχθης όντως πόλεμον, και την εχθρότητα, εκ των αθέων ανδρών, θυτών ψευδαδέλφων τε, και των οικείων σου, αλλ ἐχώρησας, περιχαρής εις σκάμματα, της καλής ομολογίας.
Ιασάμενος, πολλούς Λουκά Επίσκοπε, ταις ενεργείαις σου, εκ δυσιάτων αλγών, ψυχής τε και σώματος, έχαιρον ψάλλοντες• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Λύτρον γέγονε, ο σος Υιός Πανύμνητε, ημίν τοις δούλοις σου, και εκ φθοράς των κακών, ερρύσατο άπαντας, τους πίστει μέλποντας• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η´. Παίδας ευαγείς.
Ώφθης η χαρά τοις αλγουμένοις, και λύπης των πρωτοπλάστων το συμπέρασμα, συ γαρ απεκύησας, υπέρ φύσιν Άχραντε, της χαρμονής τον αίτιον, προς ον κραυγάζομεν• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Νεύρωσον το άτονον ψυχής μου, εν τάχει ταις ζωηφόροις ικεσίαις σου, κείμαι γαρ ο δείλαιος, εν τω λάκκω Δέσποινα, των χαλεπών πταισμάτων μου, και ανακράζω σοι, μη παύση δυσωπούσα λιταίς σου, τον Υιόν σου δούναι, εμοί την σωτηρίαν.
Στήσον ταις αγίαις σου πρεσβείαις, τον σάλον των εννοιών του πολεμήτορος, του αεί ταράσσοντος, νουν και την καρδίαν μου, ταις φαντασίαις Δέσποινα, και το κλυδώνιον, βλασφήμων λογισμών απιστίας, παύσον και γαλήνην, παράσχου μοι την θείαν.
Εν ετάσει Κρίσεως μελλούσης, εν η και παραστησόμεθα οι δούλοι σου, έρημοι των πράξεων, των καλών αμόλυντε, εν τω αστέκτω βήματι, του Παντοκράτορος, βοήθησον ημάς ταις λιταίς σου, ίνα λυτρωθώμεν, πυρός του αιωνίου.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ύδρευμα χαρίτων ιατρείας, η λάρναξ των σων οστών η πολυτίμητος, τοις ανθρώποις γέγονεν, επ ἐσχάτων άγιε, και θεραπεύει χάρισι, Λουκά τους άδοντας• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Στήριγμα ημών των σε τιμώντων, εν μάνδρα του Σαγματίου τα μερίσματα, των σεπτών λειψάνων σου, πάτερ ανεδείχθησαν, και αγιάζει άπαντας, Λουκά τους λέγοντας• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Ίαμα καμνόντων η σορός σου, εν πόλει Συμφερουπόλεως αοίδιμε, δαιμονώντων κάθαρσις, των στενόντων κούφισμα, και των πιστών βοήθεια, βοώντων άγιε• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Θεοτοκίον.
Νυν από καρδίας σοι το Χαίρε, αγγέλου του Γαβριήλ Θεοχαρίτωτε, μέλπομεν οι δούλοι σου, και αιτούμεν λέγοντες, ταις σαις ευχαίς ικέτευε, τον θείον τόκον σου, ρυσθήναι εκ πολλών παθημάτων, του δεινού βελίαρ, και δράκοντος αρχαίου.
Ωδή θ´. Άπας γηγενής.
Ίλεως γενού, τω σω δούλω Δέσποινα, ταις δυσωπείαις σου, και το επικείμενον, της αθυμίας νέφος διάλυσον, όπως υμνώ την χάριν σου, την απροσμάχητον, και κραυγάζω• Χαίροις απειρόγαμε, Ορθοδόξων λαών το διάσωσμα.
Ώσπερ τα λεπτά, της χήρας τους ύμνους μου, δέξαι Πανύμνητε, και ταις σαις δεήσεσι, εκ του ταράχου της απογνώσεως, και πολλαπλών σφαλμάτων μου, ταχύ εξάρπασον, την ψυχήν μου, Μήτερ Θεονύμφευτε, των μερόπων γλυκύ παραμύθιον.
Η των οικτιρμών, Πηγήν αναβλύσασα, την πολυχεύμονα, άρουραν ψυχών ημών, την ξηρανθείσαν τοις αμπλακήμασι, τω υετώ Πανάχραντε, των χαρισμάτων σου, και λιτών σου, ράνον και κατάστησον, του Χριστού καρποφόρον γεώργιον.
Λύσιν της αράς, του γένους σου ήνεγκας, τω σω κυήματι, και ως δώρον είληφας, εις τους αιώνας αειμακάριστε, των γηγενών τον έπαινον, και τα εγκώμια, ως προείπε, τω αγίω Πνεύματι, κινουμένη η γλώσσα σου Πάναγνε.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ίθυνας σοφώς, τον σον βίον άγιε, προς τα ουράνια, έχων κατά νουν Λουκά, της βασιλείας Χριστού τα άφθαρτα, διο και τα επίκηρα, και όντως ρέοντα, απεστράφης, και καλώς εμίσησας, Ιεράρχα Χριστού αξιότιμε.
Ώσπερ ποταμός, τοις ρείθροις της χάριτος, την Συμφερούπολιν, και Ρωσίαν άπασαν, εν τοις εσχάτοις, χρόνοις επότισας, ως ιατρός γαρ άριστος, τα αρρωστήματα, των σωμάτων, και ως θύτης πρώτιστος, αμαρτίας Λουκά εθεράπευσας.
Η του Σαγματά, Μονή επαγάλλεται, Λουκά Επίσκοπε, ως γαρ δώρον πάντιμον, των σων λειψάνων σχούσα μερίσματα, πανηγυρίζει σήμερον, την θείαν μνήμην σου, και γεραίρει, τα σα πολυάριθμα, εν Ρωσία και ώδε ιάματα.
Θεοτοκίον.
Λάμπει σου αγνή, το κάλλος ως ήλιος, Θεογεννήτρια, και αυγάζει άπαντα, αΰλων νόων φύλα αμύθητα, και των βροτών συστήματα, τα ευσεβέστατα, και βοώντα• Χαίροις παμμακάριστε, Ουρανού τε και γης εγκαλλώπισμα.
Εξαποστειλάρια.
Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.
Λουκάν τον νέον άγιον, και αρχιθύτην Κυρίου, και της Ρωσίας κόσμημα, ιατρών ποδηγέτην, Συμφερουπόλεως κλέος, Σαγματά τον επόπτην, τον ένδοξον Ανάργυρον, συζυγίας την δόξαν και μοναστών, θαυμαστόν υπόδειγμα και προστάτην, τοις ιεροίς μελίσμασιν, ανευφημήσωμεν πάντες.
Θεοτοκίον.
Χριστού ναός ο έμψυχος, και το κατάσκιον όρος, και η λαβίς τον άνθρακα, ενεγκούσα τω κόσμω, η πορφυρίς Βασιλέως, και ουράνιος πύλη, και βάσις, στάσις, κίνησις, προφητών και μαρτύρων και ασκητών, ανεδείχθης Δέσποινα Θεοτόκε, διο μη παύση πάντοτε, διαφυλάττουσα πάντας.
Εις τους Αίνους, ιστώμεν στίχους δ´ και ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια.
Ήχος πλ. δ´. Ω του παραδόξου θαύματος.
Πάτερ Λουκά αξιάγαστε, ο των αθέων εσμός, αληθείας τα δόγματα, ευμενώς μη φέροντες, κατά σου εκινήθησαν, επιβουλάς τε και ονειδίσματα, και λοιδωρίας μυρίας ράπτοντες• ω της ενστάσεως, της στερράς σου άγιε, δι ἧς ιστόν, κακουργίας έλυσας, και αθεότητος.
Πάτερ Λουκά πανσεβάσμιε, Αρχιερέων στολήν, ενδυθείς το φιλόχριστον, της Ρωσίας πλήρωμα, προς Χριστόν καθωδηγήσας, Ορθοδοξίας τοις παραγγέλμασι, και πολιτεία σου τη ορθότητι• ω της συνέσεως, και πολλής σου χάριτος, δι ὧν σοφέ, της σης ποίμνης πρόβατα, εποδηγέτησας.
Πάτερ Ιεράρχα άγιε, μετ ἐπιστήμης πολλούς, των νοσούντων εκούφισας, φανερώσας άπασι, της σοφίας σου μέγεθος, και μετά θάνατον τα οστέα σου, της ιατρείας τα ρείθρα βλύζουσιν• ω της σης λάρνακος, των λειψάνων πάντιμε, δι ὧν Λουκά, αφειδώς ιάματα, ημίν μετέδωκας.
Άγιε Λουκά μακάριε, εν τη Μονή Σαγματά, ως χρυσίον πολύτιμον, των οστών σου τμήματα, οι Πατέρες κατέχουσι• διο την μνήμην την σην γεραίρουσιν, εκδιηγούμενοι τα σημεία σου• ω των θαυμάτων σου, δι ὧν δίδως ίασιν, ημίν αεί, ως ακέστωρ άριστος, του Παντοκράτορος.
Δόξα. Ήχος πλ. α´.
Άγιε Πάτερ, εις πάσαν την Ρωσίαν εξήλθεν ο φθόγγος των κατορθωμάτων σου. Την στερράν σου γαρ ομολογίαν της πίστεως, Ιεράρχα θεόσοφε, άγγελοι ακούσαντες επεκρότησαν, διάβολος μετά δαιμόνων ετραυματίσθη, και ο Κύριος ταύτην, εν ουρανοίς επεγράψατο. Τη δε ιατρική σου τέχνη, άνθρωποι νοσούντες ιάθησαν, των ιατρών οι όμιλοι εδιδάχθησαν, και των αθέων φαλαγγαρχίαι κατεπλάγησαν. Διο εν χαρά την μνήμην σου άγοντες, Λουκά παναοίδιμε, ικετικώς βοώμεν σοι• μη παύση, καθικετεύων ταις σαις πρεσβείαις, Χριστόν τον Θεόν ημών, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, και δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, την πόλιν την άσειστον, το τείχος το άρρηκτον, την αρραγή προστασίαν, και καταφυγήν των ψυχών ημών.
Δοξολογία μεγάλη και Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τα Τυπικά, οι Μακαρισμοί και εκ των Κανόνων του Αγίου η γ´ και στ´ ωδή.
Απόστολος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
(ζήτει τη ιγ´ του Νοεμβρίου μηνός).
Ευαγγέλιον του Αγίου και Ευαγγελιστού Λουκά
(ζήτει τούτο τη ιη´ Οκτωβρίου μηνός).
Κοινωνικόν.
Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος. Αλληλούϊα.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Ρωσίας νέος βλαστός, και των ακεστόρων ο προστάτης και βοηθός, χαίροις Εκκλησίας Χριστού ο Ιεράρχης, Λουκά ποιμήν θεόφρον, αξιοτίμητε.
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΛΟΥΚΑΝ
ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΝ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ
Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε, εισάκουσον, μεθ ὃ το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και το εξής•
Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντάς σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπης άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών, διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.
Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι• ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου• σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν´ Ψαλμός, και ο Κανών, ου η ακροστιχίς•
Λουκά ιατρέ, τους νοσούντας ίασαι. Ιωήλ.
Ωδή α´. Ήχος πλ. δ´. Υγράν διοδεύσας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Λουκά αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς, νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόλβιε.
Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.
Υφέρπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς, αλλ ὡς θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.
Θεοτοκίον.
Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτε, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισαι πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως Δέσποινα.
Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.
Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπάσασθαι εν Σαγματά τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή αείρροος, Λουκά αοίδιμε.
Ιαθήναι λιταίς σου, παρακαλώ άγιε, εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροίς τοις εσχάτοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.
Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπον, απαλλαγήναί με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.
Θεοτοκίον.
Τας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γηΐνων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ ἡμῶν απόστησον Παντοβασίλισσα.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κνδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ ἄμφω σημειοφόρε.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Εν χρόνοις τοις νυν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοίς παραμυθία άφατος• διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχων εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.
Ωδή δ´. Εισακήκοα, Κύριε.
Ρίζαν έκκοψον Άγιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ιθύνας ψυχάς των ανυμνούντων σε.
Επί σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγμόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόϋλος εφίεμαι.
Τω φλογμώ παραβάσεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε• εκτακείσαν την καρδίαν μου, δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.
Θεοτοκίον.
Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε, ον υπέρ ημών αεί ικέτευε.
Ωδή ε´. Φώτισον ημάς.
Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοήματα ημών των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.
Στόνον των ψυχών και σωμάτων τα αλγήματα, Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταίς, μη ελλίπης ιατρεύσαι των τιμώντων σε.
Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.
Θεοτοκίον.
Ον υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπούσα μη ελλίπης εσαεί, εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.
Ωδή στ´. Την δέησιν, εκχεώ.
Συστήματα πονηρών εκύκλωσαν τας ψυχάς ημών Λουκά Ιεράρχα και σαρκικών τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθέλκουσιν ημάς τους κράζοντας προς σε• εκ φθοράς τους ικέτας σου λύτρωσον.
Οδήγησον προς λιμένα εύδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγίδων του όφεως, ως κεκτημένος προς Θεόν την καλήν παρρησίαν πανεύφημε.
Υπάρχων των λογισμών ανάπλεως Ιεράρχα πολυφρόντιδος βίου και μερίμνων καθ ἑκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος• εκ βάθους αίρω την φωνήν• προς το θείόν με φως καθοδήγησον.
Θεοτοκίον.
Νυν βάρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθείσα η καρδία μου σθένει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος• αιτούμαι άφεσιν κακών πανσθενεί σου πρεσβεία Θεόνυμφε.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ ἄμφω σημειοφόρε.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ᾽ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β´. Τοις των αιμάτων σου.
Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε, Συμφερουπόλεως πάσης ο πρόεδρος, τοις προσιούσιν εν πίστει την λάρνακα των σων λειψάνων, αγίασον χάριτι παρέχων κατ ἄμφω την ίασιν.
Προκείμενον.
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στιχ. Πεφυτευμένος εν τω οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (στ´ 17-19, θ´ 1-2 και ι´ 16-21).
Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο• και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού ότι δύναμις παρ αὐτοῦ εξήρχετο και ιάτο πάντας. (θ´ 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλεν αυτούς κηρύσσειν την βασιλείαν του Θεού και ιάσθαι τους ασθενούντας. (ι´ 16-21) Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούων υμών εμού ακούει• και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί• ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες• Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς• εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται• χαίρετε δε μάλλον ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς και είπεν• Εξομολογούμαί σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις• ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.
Άγιε Ανάργυρε, Ρωσίας πάσης το κλέος, της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε, τας δεινάς μάστιγας των αρρωστημάτων, πυρετών τε και τα τραύματα των προσιόντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ, ελπίς κεκμηκότων αρραγής, μη επιλάθη δωρήσασθαι πάσι τα ευφρόσυνα.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου...
Είτα, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του Κανόνος.
Ωδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας.
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδίαν μου την γέμουσαν ακάνθας της υπερηφανείας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.
Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβάσεως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.
Στηριγμόν εν τη θλίψει, εν πελάγει του βίου, του Σαγματά η μονή τα λείψανά σου πάτερ κατέχουσα το θάρσος καθ ἑκάστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαράς της όντως καταντήση.
Θεοτοκίον.
Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξόν μοι Σώτερ, λιταίς της σης τεκούσης, ίνα ψάλλω γηθόμενος• ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η´. Τον Βασιλέα.
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλλίπης υπέρ ημών λιτάζων.
Σοφίας μάκαρ της θεϊκής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου, Λουκά σημειοφόρε.
Άγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πόνους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.
Θεοτοκίον.
Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος, η παράκλησις και ίαμα κατ ἄμφω, Δέσποινα, υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.
Ωδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν, διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.
Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε• διο νοός μου απέλασον την σκοτόμαιναν.
Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε, αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.
Άξιόν εστι... και τα παρόντα Μεγαλυνάρια•
Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός, της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιατρός• χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης, Λουκά των Ορθοδόξων, ο νέος άγιος.
Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτωκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει, Πάτερ Λουκά εξήρπασας.
Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φυλακάς, διώξεις και αικίας σωματικάς, σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως, Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.
Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σορός σου εν Ρωσία επιτελεί, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις, Λουκά, τοις πάσχουσι.
Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας, Λουκά αοίδιμε.
Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε, θεόφρον, εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων, Λουκά πανάριστε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α´. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ ἐσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ἣν ψάλλομεν το εξής•
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού• φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι εὐχῶν των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.
Μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Λουκά του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του Ρώσου.
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ Φραγκάκου
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΕΣΠΕΡΙΝΩ
Μετά τον Προοιμιακόν, το Μακάριος ανήρ. Εις το Κύριε, εκέκραξα, ιστώμεν στίχους στ' και ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος α'. Των ουρανίων ταγμάτων.
Τον αρχιθύτην Κυρίου, πιστόν ακέστορα, Λουκάν τον θεοφόρον, της Ρωσίας τον γόνον, φιλάγιοι τιμήσωμεν ευσεβώς, επαινούντες τοις άσμασι, μνήμην αυτού την αγίαν, και θαυμαστήν, πολιτείαν και τα θαύματα.
Συμφερουπόλεως όντως, ποιμήν πανάριστος, και πάσης της Ρωσίας, ιατρός νοσημάτων, ταις θείαις ενεργείαις αναδειχθείς, τον Χριστόν ωμολόγησας, εν φυλακαίς εξορίαις, και τοις διωγμοίς, τοις σοις λόγοις και τοις θαύμασι.
Της Εκκλησίας το δόγμα, στερρώς εκήρυξας, αρχιερεύ Κυρίου, προ αθέων βημάτων, και ήσχυνας την φάλαγγα των εχθρών, εδαφίσας τα άπρεπα, της ασεβείας εντάλματα, κραταιώς, σοφισθείς τη θεία χάριτι.
Ήχος ο αυτός. Πανεύφημοι μάρτυρες.
Εικόνα την θείαν της μητρός, του Κυρίου έθηκας, προ οφθαλμών σου πανεύφημε, λαμβάνων δύναμιν, εξ αυτής και θάρσος, εν ταις εγχειρίσεσι, Λουκά αρχιερέων το κόσμημα, διο την ίασιν, αρωγή της θείας χάριτος, τοις νοσούσι, παρείχες και πάσχουσιν.
Εκ τόπου εις τόπον μεταβάς, Ιεράρχα άγιε, δια Χριστόν ως ανέστιος, ουδόλως έπτηξας, των αθέων δόλον, και θυμόν τον άλογον, ουδέ των ψευδαδέλφων κακότητα, αλλά στερρότατα, την Ορθόδοξον εστήριξας, Εκκλησίαν, εν λόγοις και πράξεσι.
Τα σα θεία λείψανα Λουκά, εν Ρωσία ένδοξε, και εν Ελλάδι δωρήματα, πιστοίς προχέουσι, και αρρωστημάτων, παύουσιν αλγήματα, δαιμόνων αναιρούσι την δύναμιν, και ως πολύκρουνος, πάτερ βρύσις καταρδεύουσιν, Εκκλησίας, Χριστούο τα πληρώματα.
Δόξα. Ήχος πλ. β'. Ιεραρχών την καλλονήν.
Ιεραρχών την καλλονήν, και ιατρών το κλέος, την πηγήν των θαυμάτων, και του Χριστού ομολογητήν τον νέον, από καρδίας συμφώνως, εγκωμιάσωμεν λέγοντες• Χαίροις της Ρωσίας δένδρον, αειθαλές και πολύκαρπον, το διαθρέψαν τους πιστούς αρκούντως, εν τοις εσχάτοις χρόνοις, της δεινής αθεΐας• Χαίροις της ιατρείας θεράπον περίδοξε, ο πολλούς εκ θανάτου αφαρπάσας, τη ιατρική σου ικανότητι, και τη θεία νεύσει, του ζωοποιού Αγίου Πνεύματος• χαίροις Αρχιερέων κόσμε, Συμφερουπόλεως καύχημα, ο επωμάδιον βαστάσας, τον Σταυρόν των θλίψεων, και τα ονείδη του Χριστού, ον καθικέτευε ταις πρεσβείαις σου, Λουκά αξιάγαστε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Και νυν. Θεοτοκίον. Ο αυτός.
Τις μη μακαρίσει σε, Παναγία Παρθένε; τις μη ανυμνήσει σου, τον αλόχευτον τόκον; ο γαρ αχρόνως εκ Πατρός, εκλάμψας Υιός μονογενής, ο αυτός εκ σου της αγνής προήλθεν, αφράστως σαρκωθείς, φύσει Θεός υπάρχων, και φύσει γενόμενος άνθρωπος δι ἡμᾶς• ουκ εις δυάδα προσώπων τεμνόμενος, αλλ ἐν δυάδι φύσεων, ασυγχύτως γνωριζόμενος. Αυτόν ικέτευε, σεμνή Παμμακάριστε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Είσοδος. Φως ιλαρόν. Το Προκείμενον της ημέρας και τα Αναγνώσματα.
Παροιμιών το Ανάγνωσμα.
Μνήμη δικαίου μετ εγκωμίων, και ευλογία Κυρίου επί κεφαλήν αυτού. Μακάριος άνθρωπος, ος εύρε σοφίαν, και θνητός, ος είδε φρόνησιν. Κρείσσον γαρ αυτήν εμπορεύεσθαι, η χρυσίου και αργυρίου θησαυρούς. Τιμιωτέρα δε εστι λίθων πολυτελών• παν δε τίμιον ουκ άξιον αυτής εστιν. Εκ γαρ του στόματος αυτής εκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δε και έλεον επί γλώσσης φορεί. Τοιγαρούν ακούσατέ μου, ω τέκνα, σεμνά γαρ ερώ• και μακάριος άνθρωπος, ος τας εμάς οδούς φυλάξει. Αι γαρ έξοδοί μου, έξοδοι ζωής, και ετοιμάζεται θέλησις παρά Κυρίου. Δια τούτο παρακαλώ υμάς και προΐεμαι εμήν φωνήν υιοίς ανθρώπων. Ότι εγώ η Σοφία κατεσκεύασα βουλήν και γνώσιν και έννοιαν, εγώ επεκαλεσάμην. Εμή βουλή και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς, Εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν. Νοήσατε τοίνυν άκακοι πανουργίαν, οι δε απαίδευτοι ένθεσθε καρδίαν. Εισακούσατέ μου και πάλιν• σεμνά γαρ ερώ, και ανοίγω από χειλέων ορθά. Ότι αλήθειαν μελετήσει ο λάρυγξ μου, εβδελυγμένα δε εναντίον εμού χείλη ψευδή. Μετά δικαιοσύνης πάντα τα ρήματα του στόματός μου• ουδέν εν αυτοίς σκολιόν, ουδέ στραγγαλιώδες. Πάντα ευθέα εστί τοις νοούσι, και ορθά τοις ευρίσκουσι γνώσιν. Διδάσκω γαρ υμίν αληθή, ίνα γένηται εν Κυρίω η ελπίς υμών, και πλησθήσεσθε Πνεύματος.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δίκαιος, εάν φθάση τελευτήσαι, εν αναπαύσει έσται. Γήρας γαρ τίμιον, ου το πολυχρόνιον, ουδέ αριθμώ ετών μεμέτρηται. Πολιά δε εστι φρόνησις ανθρώποις• και ηλικία γήρως βίος ακηλίδωτος. Ευάρεστος Θεώ γενόμενος, ηγαπήθη, και ζων μεταξύ αμαρτωλών, μετετέθη. Ηρπάγη, μη κακία αλλάξη σύνεσιν αυτού, η δόλος απατήση ψυχήν αυτού• βασκανία γαρ φαυλότητος, αμαυροί τα καλά, και ρεμβασμός επιθυμίας μεταλλεύει νουν άκακον. Τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς• αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού• δια τούτο έσπευσεν εκ μέσου πονηρίας. Οι δε λαοί ιδόντες, και μη νοήσαντες, μηδέ θέντες επί διανοία το τοιούτον, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα.
Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών και η αφ ημών πορεία σύντριμμα, οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης• και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού• ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται• κρινούσιν έθνη και κρατήσουσι λαών και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας. Οι πεποιθότες επ αὐτῷ συνήσουσιν αλήθειαν και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.
Εις την Λιτήν, Ιδιόμελα.
Ήχος α'.
Ευφραίνου εν Κυρίω, η πασών των Ρωσιών επικράτεια, ως επ εσχάτων των χρόνων εκφύσασα, Ιεράρχην μέγιστον, και άριστον ιατρών, ψυχών τε και σωμάτων, τον Αρχιεπίσκοπον Συμφερουπόλεως, Λουκάν τον πανθαύμαστον. Ούτος γαρ εκ νεότητος, σοφισθείς ταις του Θεού εννοίαις, του κόσμου δοξάριον, και των ανθρώπων την εύκλειαν, ανδρικώς απετάξατο, και από πόλεως εις πόλιν διαμείβων, των δογμάτων της πίστεως την αλήθειαν, ευθαρσώς ενώπιον των αθέων, τοις θεοπνεύστοις αυτού ρήμασι, και βίου ορθότητι εβεβαίωσεν• Όθεν ως κανών ακριβέστατος, ηθών και της ευσεβείας χρηματίσας, το ζην θεοφιλώς εξεμέτρησεν, εν ουρανοίς μεταβάς ο πανάριστος, εν οις μετά των αγίων πρεσβεύει, υπέρ των ψυχών ημών.
Ήχος β'.
Η εδραία σου πίστις και ένστασις, τας των τυραννούντων ανοίας διέσεισε, σχισματικών τον χειμάρρουν εξήρανε, και της Εκκλησίας τα πλήθη εθάρρυνεν• εν Τασκένδη γαρ και Μόσχα, εν Σιβηρία και Αρκτικώ ωκεανώ, και εν πλείστοις τόποις, ως κακούργος δεινώς εκακοπάθησας εν φυλακαίς, βαστάζων τα στίγματα, και αναπληρών τα υστερήματα, Χριστού του Θεού ημών, ον μη διαλίπης, άγιε Λουκά καθικετεύων, υπέρ ημών των τιμώντων σε.
Ήχος γ'.
Ιερωσύνης στολαίς ηγλαϊσμένος, και ωραϊσμένος τοις στίγμασι τοις θείοις, Αρχιερεύ Συμφερουπόλεως, Λουκά την σην ποίμνην εξέθρεψας, εις νομάς σωτηρίας, εκδιώκων τους θυμοφθόρους λύκους, εκ της αυλής των προβάτων. Όθεν ο των όλων Δεσπότης, της ομολογίας τον στέφανον, νομίμως απέδωκέ σοι, και των ζωηφόρων οστέων σου την θήκην, πηγήν ιατρείας, πάσιν ανέδειξε• ποικίλας γαρ ιάται ασθενείας, και δύναμιν δωρείται, τοις ευλαβώς αυτήν ασπαζομένοις, και αιτούσι την θείαν πρεσβείαν σου.
Ήχος δ'.
Υπέρ τα σαρκικά τεκνία σου, τους κατά πνεύμα υιούς σου, και θυγατέρας ηγάπησας• Τις ημάς χωρίσει, ανέκραζες, από της αγάπης του Χριστού, θλίψις η στενοχωρία, η διωγμός η λιμός η γυμνότης, η κίνδυνος η μάχαιρα; Πάντα ταύτα υπερέβης, τη δυνάμει του αγαπήσαντος ημάς. Διο νυν εν ουρανώ συν αυτώ υπάρχων, Ιεράρχα Λουκά, ταις ικετηρίαις σου, μνήσθητι και ημών, των επί γης αγωνιζομένων, και αιτουμένων δια σου, το μέγα έλεος.
Δόξα. Ήχος ο αυτός.
Χαίρει μεν η φιλτάτη σου πατρίς, την λάρνακα έχουσα των αγίων λειψάνων σου, χαίρει δε και η του Σαγματά Μονή, ως κεκτημένη τμήμα αυτών πολυτίμητον, εξ ου αρυόμεθα, των νόσων θεραπείαν, ψυχής την ευτονίαν, υγείας απόλαυσιν, πίστεως στηριγμόν, υπομονήν εν ταις θλίψεσι, χαράν εν τοις πειρασμοίς, και πάσαν αγαθοδωρίαν, του Δεσπότου Χριστού, προς ον δεόμεθα, ταις λιταίς σου πάτερ Λουκά, τύχοιμεν σωτηρίας, εν τη ημέρα της κρίσεως.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Εκ παντοίων κινδύνων, τους δούλους σου φύλαττε, Ευλογημένη Θεοτόκε, ίνα σε δοξάζωμεν, την ελπίδα των ψυχών ημών.
Εις τον Στίχον, Στιχηρά Προσόμοια.
Ήχος πλ. α'. Χαίροις ασκητικών.
Χαίροις ο της Ρωσίας βλαστός, των ακεστόρων ευεργέτης ο μέγιστος, και πάσης της Εκκλησίας, αρχιερεύς ο σεπτός, των αθεϊζόντων η κατάπτωσις, δαιμόνων αντίπαλος, ασθενών επιστήριγμα, πεπλανημένων, η ταχεία ανάνηψις, η φανέρωσις, των χαρίτων του Πνεύματος, λύχνος ο φαεινότατος, ο φέγγων τοις πέρασι, και τοις ανθρώποις δεικνύων, οδόν Χριστού την επέραστον, Λουκά θεηγόρε, των πιστών παρηγορία, και αγαλλίαμα.
Στιχ. Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Ηύφρανας τον λαόν του Θεού, διδασκαλίαις και σημείοις πανάριστε, του σώματος ιατρείαις, και φωταυγείαις ψυχής, εν τοις χρόνοις όντως του αλάστορος, ως πέτρα γαρ πίστεως, του Χριστού η ακλόνητος, της ασεβείας, επαφρίζοντα κύματα, πάτερ έστησας, ευτολμία του Πνεύματος. Όθεν σε μακαρίζομεν, Λουκά θεοστήρικτε, και κατά χρέος τιμώμεν, την σην επέτειον άσμασιν, αιτούντες λιταίς σου, νοσημάτων θεραπείαν, και την ειρήνευσιν.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Πάσαν την επί γης βιοτήν, Λουκά διήλθες, εν ανάγκαις και θλίψεσιν, εν ψύχει και εξορίαις, εν φυλακαίς και δεινοίς, την στενήν οδεύων τρίβον άγιε, αλλά την αντέκτησιν, Ιεράρχα απέλαβες, του Παραδείσου, δια βάρος αοίδιμε, ο εβάστασας, της ημέρας και καύσωνα. Έτι δε και τα λείψανα, τα σα επληρώθησαν, υπερφυών χαρισμάτων, και ακενώτου χρηστότητος, προς πάντας ανθρώπους, τους τιμώντας σου τα θεία, σοφέ μνημόσυνα.
Δόξα. Ήχος πλ. δ'.
Ολικώς αγαπήσας, το ακρότατον των εφετών, κατεφρόνησας των ρεόντων τον επίκηρον πλούτον, και βασιλεύσας κατά παθών φθοροποιών, την χάριν εκομίσω της ιατρείας, των νόσων της ψυχής τε και σώματος. Διο υψώθης ως κυπάρισσος εν αγάπη, εξήνθησας ως φοίνιξ εν ελπίδι, και ηυξήθης κατά Χριστόν καθάπερ κέδρος, εν τη καθ ἡμᾶς γενεά των πονηρών ημερών, εξαγοραζόμενος τον καιρόν. Αλλ ὦ Αρχιερεύ άγιε Λουκά, βράβευσον τας αιτήσεις, των προς σε δεομένων, και δίδου ταις ευχαίς σου, αυτοίς τα πρόσφορα.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Νυν απολύεις, Τρισάγιον και τα Απολυτίκια.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκάν τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ ἐσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.
Έτερον. Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Τον πανσεβάσμιον, Χριστού Επίσκοπον, και θεοφώτιστον, σεμνόν ακέστορα, τον εν εσχάτοις τοις καιροίς, οφθέντα εν τη Ρωσία, και ομολογήσαντα, ευσεβείας τα δόγματα, σταθηρώς προ βήματος, των ανδρών αθεότητος, τιμήσωμεν Λουκά εκβοώντες• Χαίροις θεόφρον Ιεράρχα.
Θεοτοκίον.
Σε την μεσιτεύσασαν την σωτηρίαν του γένους ημών ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε• εν τη σαρκί γαρ τη εκ σου προσληφθείση, ο Υιός σου και Θεός ημών, το δια Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.
Και Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετά την α´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος α´. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως άνθος ηρινόν, εν τω μέσω χειμώνος, εφύης θαυμαστώς, Ιεράρχα παμμάκαρ, ευφραίνων τα ορθόδοξα, Εκκλησίας πληρώματα• όθεν σήμερον, την σεβασμίαν σου μνήμην, εορτάζομεν, σοφέ Λουκά Επισκόπων, το θείον εντρύφημα.
Θεοτοκίον.
Τεκούσα Λυτρωτήν, τον Χριστόν Θεοτόκε, της λύμης του εχθρού, λύτρωσαί με λιταίς σου, και ίασαι τα τραύματα, της ψυχής και του σώματος, τω ελέει σου, ως ποταμός ευσπλαγχνίας, απειρόγαμε, και αγαθότητος ρείθρον, και πέλαγος χάριτος.
Μετά την β´ Στιχολογίαν, Κάθισμα.
Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Εν τη Ρωσία εν εσχάτοις τοις χρόνοις, η των λειψάνων σου πολύτιμος λάρναξ, και εν Ελλάδι τμήμα των οστέων σου, νάματα εκβλύζουσι, θεραπείας των νόσων, και αλγών πανεύφημε, Ιεράρχα ποικίλων, και ως πηγή ακένωτος Λουκά, τοις Ορθοδόξοις, την χάριν παρέχουσι.
Θεοτοκίον.
Χαίρε το τείχος Θεοτόκε Παρθένε, το ακλινέστατον ημών των μερόπων, χαίρε του κόσμου δύναμις αήττητος, χαίρε η βοήθεια, των εις σε ελπιζόντων, χαίρε πάντων άνασσα, των υμνούντων σε Κόρη, χαίρε νυμφών Χριστού ο ευπρεπής, χαίρε δοχείον, χαράς φωτεινότατον.
Μετά τον Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ήχος πλ. δ´. Την Σοφίαν και Λόγον.
Την πτωχείαν ως σύζυγον ειληφώς, εν τω βίω σου πλήθη του σου λαού, τοις θείοις σου ρήμασι, και τροφαίς όντως έθρεψας, ως σιτοδότης μέγας, σαρκός και του Πνεύματος, εν τη Ρωσία πάση, Λουκά αξιάγαστε• Όθεν οικονόμος, των πιστών ανεδείχθης, ιθύνων την ποίμνην σου, ασφαλώς προς τα κρείττονα, και προς όρμον σωτήριον. Αλλ ἆνερ θεοφώτιστε νυν, ταις λιταίς σου Χριστόν καθικέτευε, υπέρ των πίστει τιμώντων, την αγίαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον.
Αληθή Θεοτόκον οι γηγενείς, εγνωκότες σε Μήτερ ικετικώς, φωνούμεν και κράζομεν, χαίρε νύμφη ανύμφευτε, η τον Θεόν αφράστως, εν μήτρα χωρήσασα, και της αράς την λύπην, βροτών αφανίσασα• Όθεν τους σους δούλους, εν δεινοίς πεπτωκότας, ανύψωσον τάχιστα, ταις οξείαις πρεσβείαις σου, προς Υιόν σου και Κύριον• συ γαρ απορουμένων τροφός, και νοσούντων άκος και συμπάθεια, και των καμνόντων υπάρχεις, βακτηρία Δέσποινα.
Οι Αναβαθμοί• το α´ Αντίφωνον του δ´ ήχου.
Προκείμενον.
Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.
Στιχ. Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του οσίου αυτού.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην (ι´ 1-9).
(Ζήτει τη ΙΓ´ Νοεμβρίου, εις τον Όρθρον).
Είπεν ο Κύριος προς τους εληλυθότας προς αυτόν Ιουδαίους• Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής• ο δε εισερχόμενος δια της θύρας ποιμήν εστι των προβάτων. Τούτω ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα της φωνής αυτού ακούει, και τα ίδια πρόβατα καλεί κατ ὄνομα και εξάγει αυτά. Και όταν τα ίδια πρόβατα εκβάλη, έμπροσθεν αυτών πορεύεται, και τα πρόβατα αυτώ ακολουθεί, ότι οίδασι την φωνήν αυτού• αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ αὐτοῦ, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν. Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς• εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ην α ελάλει αυτοίς. Είπεν ουν πάλιν αυτοίς ο Ιησούς• αμήν αμήν λέγω υμίν ότι εγώ ειμι η θύρα των προβάτων. Πάντες όσοι ήλθον προ εμού, κλέπται εισί και λησταί• αλλ οὐκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα. Εγώ ειμι η θύρα• δι ἐμοῦ εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει.
Ο Ν´ Ψαλμός.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ιδιόμελον. Ήχος πλ. β´.
Εξεχύθη θεόφρον, η ιατρική σου χάρις, επί πάσαν την Ρωσίαν, και γέγονας ιατρός των νοσούντων, άμα δε και χρηματίσας, Αρχιερεύς εννομώτατος, Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, και άλλων πόλεων, ώφθης ποιμενάρχης άριστος, των λογικών προβάτων, της Εκκλησίας του Χριστού. Το γαρ θεόσοφόν σου στόμα, ως ποταμός ανεπίσχετος, τας των ανθρώπων αρούρας κατήρδευσεν, αυξήσας τα εν αυταίς, του Ευαγγελίου αγαθά σπέρματα. Και νυν εν τοις ουρανοίς, μετά των Αγίων συνδιαιτώμενος, πρέσβευε απαύστως, δωρηθήναι ημίν το μέγα έλεος.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου...
Είτα οι Κανόνες της Θεοτόκου και του Αγίου.
Κανών της Θεοτόκου φέρων τήνδε ακροστιχίδα•
Θεοτόκε μνήσθητι των τιμώντων σε. Ιωήλ.
Ωδή α´. Ήχος δ´. Ανοίξω το στόμα μου.
Θαρρών τω ελέει σου, και τη πολλή ευσπλαγχνία σου, υμνώ τα σημεία σου, α καθ ἑκάστην ποιείς, τοις τιμώσι σου, τον τόκον Θεοτόκε, και πάσας τας χάριτας, τας σας Θεόνυμφε.
Ελπίς ακαταίσχυντος, και των πιστών η βοήθεια, και όπλον υπάρχουσα, τους σους ικέτας αγνή, νυν περίζωσον, τη θεία σου δυνάμει, εχθρόν τον αλάστορα, ίνα νικήσωσιν.
Οι δούλοι σου Δέσποινα, εκτός σου άλλην βοήθειαν, ουκ έχοντες σπεύδουσι, ταις σαις αγίαις λιταίς, και ικέσιον, προσφέρουσιν ωδήν σοι, δεινής κατακρίσεως, φυγείν ελπίζοντες.
Την νύκτα εσκέδασας, της αθεΐας τω τόκω σου, τον κόσμον πυρσεύουσα, της αληθείας αυγαίς, και νυκτίμορφον, του σκότους τον προστάτην, τελέως συνέτριψας, αειμακάριστε.
Κανών του αγίου ου η ακροστιχίς•
Νόσου οχληράς Λουκά δος μοι λύσιν. Ιωήλ.
Ήχος και Ειρμός ο αυτός.
Νεόφωτον ήλιον, της εν Βορρά Εκκλησίας σου, προάγομαι Δέσποτα, υμνήσαι άσμασι, και την χάριν σου, αιτούμαι την μεγίστην, ως αν μέλψω κάλλιστα, Λουκά τα θαύματα.
Ο βίος σου κάλλιστος, τα σα σημεία πανθαύμαστα, η χάρις σου άφθονος, το τέλος πάτερ σεμνόν, επεγνώσθησαν, εν τόποις της Ρωσίας, υπό των ειδότων σε, Λουκά αοίδιμε.
Σοφίας το τέμενος, της αγιότητος άγαλμα, της πίστεως πρόμαχος, Αρχιερέων κανών, αξιότιμε, Λουκά εν τη Ρωσία, εδείχθης τη χάριτι, του θείου Πνεύματος.
Θεοτοκίον.
Ο μήτραν οικήσας σου, δι ἀγαθότητα άπειρον, το βρότειον φύραμα, ηράσθη τούτο σφοδρώς, και εδόξασε, Παρθένε Θεοτόκε, ψυχών ιλαστήριον, και πάντων άνασσα.
Ωδή γ´. Τους σους υμνολόγους.
Οδόν σωτηρίας η τεκούσα, οδόν εις ευθείαν εντολών, του σου Υιού οδήγησον, καμέ τον αμαρτάνοντα, και προς ζωήν την κρείττονα, ταις σαις λιταίς με ανάγαγε.
Κρηπίς ασφαλής και σωτηρία, μεσίτις ημών των γηγενών, υπάρχουσα επάκουσον, των επικαλουμένων σε, και εκ κινδύνων λύτρωσαι, πάντας ημάς Παναμώμητε.
Ελέησον πάντας τους ανθρώπους, και σώσον αυτούς εκ των χειρών, του δράκοντος Πανάχραντε, τη κραταιά δυνάμει σου, των δυσμενών σκεδάζουσα, επιβουλάς και νοήματα.
Ματαίαν βουλήν των κακοτρόπων, διάλυσον τάχιστα λιταίς, και δίδου μοι την άνεσιν, την ψυχικήν Απείρανδρε, ίνα υμνώ το πάντιμον, βροτών Σωτήρος το όνομα.
Του Αγίου ο αυτός.
Υψώθης εν γη υπό ανθρώπων, αλλ ἔμεινας άτυφος Λουκά, ζηλώσας τα ακίνητα, και τω Θεώ απέδωκας, τα σα αξιοτίμητα, άγιε Πάτερ χαρίσματα.
Χριστόν αγαπήσας παιδιόθεν, προείλες την έγγαμον ζωήν, Λουκά σεβασμιώτατε, και γέγονας το πρότυπον, του γάμου πάτερ, άριστον, τη καθαρά πολιτεία σου.
Ανέθρεψας πάντα τα σα τέκνα, Λουκά εν παιδεία ακριβή, και φόβω του Κυρίου σου, της ευσεβείας σπέρματα, εν ταις ψυχαίς πανόλβιε, αυτών βαλών τη θελήσει σου.
Θεοτοκίον.
Λειμών ευανθέστατε χαρίτων, του Πνεύματος Κόρη Μαριάμ, τον ζόφον της αγνοίας μου, και του νοός την σύγχυσιν, ταις σαις ευχαίς καταύγασον, όπως υμνώ σε Θεόνυμφε.
Κάθισμα.
Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίαν την θύραθεν, επιγινώσκων καλώς, ηθέλησας άγιε, την ιεράν του Χριστού, γνωρίσαι αλήθειαν, όθεν μετ ἐπιστήμης, και συνάρσει τη θεία, έγνωκας Ιεράρχα, του Θεού τας εννοίας, και ώφθης των απορρήτων, Λουκά μύστης άριστος.
Θεοτοκίον.
Μαστίζειν ου παύεται, το συνειδός μου αγνή, πολλά γαρ αδόκιμα, και απρεπή συνεχώς, ο άθλιος έπραξα, όθεν απάλλαξόν με, ταις λιταίς σου εκ τούτων, δος μοι δε και δακρύων, ποταμούς ίνα κλαύσω, πάθη μου τα συμβάντα, Παρθένε Θεόνυμφε.
Ωδή δ´. Ο καθήμενος εν δόξη.
Νουνεχώς προς σε Παρθένε, καταφεύγω ο δείλαιος, και αιτούμαι πάντα, ταις ικετηρίαις σου εύφημα, τα αγαθά του Θεού και τα ευφρόσυνα, και σωτηρία, ψυχής ομού και του σώματος.
Ηδονών ο μέγας κλύδων, επιμόνως ταράσσει με, αλλά μετανοίας, χάρισαι εμοί τα δωρήματα, και προς λιμένα Χριστού Θεομακάριτε, τον γαλήνιον, νουν μου τον άστατον όρμισον.
Στενωθείς εν ταις παγίσι, του αρχαίου αλάστορος, συ ως πλατυτέρα, γης και ουρανού ελευθέρωσον, εκ των αλγών της ψυχής μου αδιάφθορε, και υπάνοιξον, θύραν εμοί αναψύξεως.
Θρηνωδών επικαλούμαι, την πολλήν ευσπλαγχνίαν σου, ίνα εκ μελλούσης, κρίσεως ρυσθώ και ετάσεως, της φοβεράς του Υιού σου Παναμώμητε, και σωθήσομαι, εκ των δεινών της κολάσεως.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ευχαρίστως ανεγράφης, εν τη δέλτω πανεύφημε, των θυτών Κυρίου, λάμπων ως αδάμας πολύεδρος, και υπέρ πάντων ετέλεις την αναίμακτον, και ζωήρρυτον, Χριστού θυσίαν ως άγγελος.
Προ βημάτων των αθέων, ευθαρσώς έστης άγιε, και εν παρρησία τους δεδιωμένους ακέστορας, ως ιατρός και ως θύτης υπερήσπισας, την αλήθειαν, Λουκά κηρύσσων τοις λόγοις σου.
Η εικών της Θεοτόκου, ως πηγή αγιάσματος, θάρσους και ελπίδος, εν τω χειρουργείω εκρέματο, εξ ης ελάμβανες Πάτερ θείαν δύναμιν, και τα τραύματα, των ασθενών εθεράπευες.
Η εικών της Θεοτόκου, ως πηγή αγιάσματος, θάρσους και ελπίδος, εν τω χειρουργείω εκρέματο, εξ ης ελάμβανες Πάτερ θείαν δύναμιν, και τα τραύματα, των ασθενών εθεράπευες.
Θεοτοκίον.
Σωστικαίς σου ενεργείαις, εκ πολλών περιστάσεων, τον Αρχιερέα, της Συμφερουπόλεως έσωσας, διο το σον εκμαγείον κατησπάζετο, Αειπάρθενε, Λουκάς εν πάσαις ταις θλίψεσι.
Ωδή ε´. Εξέστη τα σύμπαντα.
Η μόνη πανύμνητε, το βρότειον ανέπλασας, γένος εμπεσόν εις αμαρτίας, συ γαρ τεκούσα, ζωής τον Κύριον, εν τη ση νηδύϊ θαυμαστώς, πάντες ελυτρώθημεν, της αράς του προπάτορος.
Τον όντως υπέρθεον, Δεσπότην σου και Κύριον, Μήτερ ταις πρεσβείαις σου μη παύση, εκδυσωπούσα, τα αμπλακήματα, και τους λογισμούς τους εμπαθείς, της ψυχής μου τάχιστα, διαλύσαι πανύμνητε.
Ισχύς μου και ύμνσις, ελπίς και αγαλλίαμα, κράτος βακτηρία και προστάτις, Υπεραγία και Παντευλόγητε, λύτρωσαι ημάς εξ ορατών, και των αοράτων τε, δυσμενών ταις πρεσβείαις σου.
Τον βότρυν εκφύσασα, πανάχραντε τον πέπειρον, τον εξαφανίσαντα πικρίαν, του διαβόλου και πολεμήτορος, γένος των ανθρώπων απηνώς, γλύκανον Θεόνυμφε, και ημάς τους υμνούντας σε.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Λουκάς νέον όνομα, εν τη κουρά σου είληφας, εν τω Πεντζικέντ σημειοφόρε, και Επισκόπων, χάριν κτησάμενος, πάτερ τη επαύριον λαμπρώς, ήλθες εις τα ίδια, εν Τασκένδη ως άγγελος.
Ο ένσαρκος άγγελος, εν τη Τασκένδη γέγονας, πάσι τοις πιστοίς Λουκά παμμάκαρ, τας θλίψεις φέρων, τα ονειδίσματα, και τον ελαφρότατον ζυγόν, χαίρων του Κυρίου σου, ως ποιμήν θεοστήρικτος.
Υπέστης τα σκώμματα, εν ταις εγκλείστραις άγιε, ταις οδυνηραίς ανδρών αθέων, αλλά παμμάκαρ, Λουκά το όνομα, του παμβασιλέως Ιησού, ανδρικώ φρονήματι, και γενναίως εστήριξας.
Θεοτοκίον.
Κροτούντες Πανάμωμε, τας χείρας οι οικέται σου, μέλπομεν εν ύμνοις γηθοσύνοις, σε την αγίαν, πάσης της κτίσεως, την υψηλοτέραν ουρανών, όρος αλατόμητον, και αγγέλων το άγαλμα.
Ωδή στ´. Την θείαν ταύτην.
Ωρών και χρόνων τον αίτιον, τον όντα προ αιώνων κυήσασα, τον απερίγραπτον, και ακατάληπτον Κύριον, ον Μήτερ υπέρ πάντων, αεί ικέτευε.
Νεκρώσαι θέλω το φρόνημα, σαρκός της πολυμόχθου το άστατον, και την αθάνατον, ζωοποιήσαι πρεσβείαις σου, ψυχήν μου Θεοτόκε, Παντοβασίλισσα.
Το κύδος χαίρε το τίμιον, ημών των Ορθοδόξων Πανάχραντε, χαίρε η δύναμις, πολεμουμένων εκάστοτε, υπό πικρών δαιμόνων, του πολεμήτορος.
Ιδών ο Πλάστης ολλύμενον, το πλάσμα ο χερσίν εποιήσατο, εν σοι εσκήνωσεν, αναλαβών το ανθρώπινον, ίνα θεώση Μήτερ, ημών το φύραμα.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ατίμως πάτερ πανέντιμε, εν τόποις φυλακών διετέλεσας, Λουκά την άνωθεν, θείαν ροπήν εφιέμενος, ην ο Χριστός παρέχει, πιστοίς τοις πάσχουσι.
Διδάσκων πάτερ τοις τρόποις σου, κακούργων κακοτρόπων τον όμιλον, εν τη πορεία σου, προς Σιβηρίαν επαίδευσας, ως ακριβής αλείπτης, της θείας πίστεως.
Οδόν Χριστού την επίπονον, στενήν και τεθλιμμένην διώδευσας, εν εξορίαις σου, και μαρτυρίου τα στίγματα, εν τη σαρκί σου Πάτερ, Λουκά εβάστασας.
Θεοτοκίον.
Σε Μήτερ Πάναγνε Δέσποινα, ελέους την πηγήν και της χάριτος, καλώς γινώσκοντες, εν τη ημέρα της κρίσεως, υπέρ ημών δυσώπει, προς τον Φιλάνθρωπον.
Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ´. Τη υπερμάχω.
Συμφερουπόλεως Λουκάν τον αρχιποίμενα, και ιατρόν τον επιστήμονα τον άριστον, οι φιλάγιοι υμνήσωμεν εγκαρδίως• εν Ρωσία γαρ βιώσας ώσπερ άγγελος, ωμολόγησε Χριστού το θείον όνομα• διο κράζομεν• Χαίροις πάτερ αοίδιμε.
Ο Οίκος.
Άγγελος πάτερ ώφθης, επ ἐσχάτων των χρόνων, εν χώρα δυστυχούντων ανθρώπων (εκ γ´)• βιοτεύσας ενθέως εν γη, Ιεράρχα Λουκά όντως το πρότυπον, λαού και κλήρου γέγονας, διόπερ σοι εβόων ταύτα•
Χαίρε το εύχος πάσης Ρωσίας•
Χαίρε το σκεύος της ευσεβείας.
Χαίρε ποιμανσίας ανθρώπων το μίμημα•
Χαίρε ιατρείας αλγούντων το καύχημα.
Χαίρε ότι ωμολόγησας τον Χριστόν ανδροπρεπώς•
Χαίρε ότι εθεράπευες αρρωστήματα βροτών.
Χαίρε ότι εκ παίδων ηλικίας εκλάμπεις•
Χαίρε ότι εγγάμων συζυγίας ηράσθης.
Χαίρε τεκνίων των σων το φέγγισμα•
Χαίρε πιστών το άγιον κλέϊσμα.
Χαίρε σεμνών Επισκόπων ο κόσμος•
Χαίρε ηθών ουρανίων ο τόμος.
Χαίροις Πάτερ αοίδιμε.
Συναξάριον.
Τη ΙΑ´ του αυτού μηνός, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Λουκά του νέου, του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ρώσου, εν έτει 1961 εν ειρήνη τελειωθέντος.
Στίχοι.
Λουκάς Συμφερουπόλεως αρχιθύτης,
και ιατρός σωμάτων τιμάσθω ύμνοις.
Ενδεκάτη Λουκάς θάνε ιητήρ και θύτης πρώτος.
Ούτος ο εν αγίοις πατήρ ημών Λουκάς ο νέος υπήρχεν εκ πόλεως Κέρτς της Χερσονήσου της Κριμαίας της Ρωσίας, πατρός Φέλικος Στανισλάβοβιτς, Ρωμαιοκαθολικού εν τη πίστει και μητρός Μαρίας Δημητρίεβνα, πιστής Ορθοδόξου. Εγεννήθη εν έτει χιλιοστώ οκτακοσιοστώ εβδομηκοστώ και εβδόμω (1877). Πολλάκις ευρέθη προσφοιτών τοις αγίοις λειψάνοις εν τη Λαύρα του Κιέβου ένθα και τα σπέρματα έλαβεν της θείας χάριτος, αυξήσας ταύτα ικανώς εν τη καρδία αυτού. Ανδρωθείς εσπούδασεν την των ιατρών επιστήμην εν τω Πανεπιστημίω του Κιέβου αριστεύσας εν ταις επιδόσεσιν αυτού. Είτα ενυμφεύθη την Άννα Βασιλίγιεβνα αποκτήσας μετ αὐτῆς τέσσαρα τέκνα. Της ιδίας αυτού γυναικός θανούσης προώρως εχειροτονήθη Ιερεύς και μετ οὐ πολύ Επίσκοπος καρείς πρότερον μοναχός και ειληφώς προς τούτο τούνομα Λουκάς του προτέρου ονόματος, ήγουν του Βαλεντίνου, καταλιπόντος. Ως ιατρός και Ιεράρχης ενισχυθείς υπό της άνωθεν ροπής ωμολόγησε θαρσαλέως το του Χριστού όνομα προ των δικαστικών βημάτων και αθέων ανδρών. Διήλθεν ικανόν χρόνον του βίου αυτού εν ταις φυλακαίς και υπέστη δια την πίστιν αυτού διωγμούς και μαρτύρια μη δειλανδρίσας προ των απειλών και των μηχανημάτων του αρχεκάκου εχθρού. Διαμείβων ο μακάριος εκ πόλεως εις πόλιν δια την κατ αὐτοῦ μανίαν των διωκτών αθέων ως Επίσκοπος θεοφιλώς εστήριξε το του λαού πλήρωμα εν ταις Επισκοπαίς Τασκένδης, Ταμπώφ και Συμφερουπόλεως της Κριμαίας και αλλαχού και ως ιατρός εν πλείστοις τόποις της Ρωσίας διέσωσεν εκ του θανάτου πολλούς των νενοσηκότων. Εχαρίσατο αυτώ ο Θεός και εν ζωή και μετά το θανείν αυτόν ενεργήματα υπερφυσικών δυνάμεων. Εκοιμήθη εν ειρήνη εν τη Συμφερουπόλει εν έτει χιλιοστώ εννεακοσιοστώ εξηκοστώ και ενί καταλιπών φήμην αγίου Ιεράρχου, σοφού ιατρού και ανυποχωρήτου ομολογητού της Ορθοδόξου ημών πίστεως.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα.
Στίχοι.
Εις τον Βαρθολομαίον.
Και σος μαθητής, Χριστέ, Βαρθολομαίος,
Μιμούμενός σε, σταυρικόν φέρει πάθος.
Ενδεκάτη σταύρωσαν ερίφρονα Βαρθολομαίον.
Εις τον Βαρνάβαν.
Υπέρ λίθον σάπφειρον, ως γραφή λέγει,
Τους συντρίβοντας είχε Βαρνάβας λίθους.
Τη αυτή ημέρα, η Σύναξις τελείται του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω Άδειν.
Στίχοι.
Ήσας Γαβριήλ πριν το Χαίρε τη Κόρη,
Άδεις δε και νυν, Άξιόν σε υμνέειν.
Τη αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Θεόπεμπτος μετά και ετέρων τεσσάρων, ξίφει τελειούται.
Στίχοι.
Ο Θεόπεμπτος τέσσαρας δια ξίφους,
Ευρών συνάθλους πέμπτος αυτός ευρέθη.
Τη αυτή ημέρα, μνήμη του εν Αγίοις πατρός ημών Λουκά του νέου, του ιατρού και ομολογητού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ρώσου, εν έτει 1961 εν ειρήνη τελειωθέντος.
Στίχοι.
Λουκάς Συμφερουπόλεως αρχιθύτης,
και ιατρός σωμάτων τιμάσθω ύμνοις.
Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Ωδή ζ´. Ουκ ελάτρευσαν.
Μεμολύσμεθα, τω λύθρω της κακότητος, μνησικακίας τε, των της σαρκός ηδονών, και πάσης φαυλότητος, Μήτερ ανύμφευτε, διο πρόφθασον, τω ραντισμώ ελέους σου, αποπλύναι τους σους δούλους.
Ω Θεόνυμφε, Παρθένε παμμακάριστε, Θεογεννήτρια, των γηγενών η τροφός, Αγγέλων το καύχημα, τραύμα του δράκοντος, αναδέδειξαι, τεκούσα θείω Πνεύματι, τον Υιόν σου και Δεσπότην.
Νυξ συνέχει με, πολλών αμπλακημάτων μου, Αειμακάριστε, και των δαιμόνων εσμός, δεινώς εκταράσσει με, τοις μηχανήμασι, διο δέομαι, απαλλαγήναι τάχιστα, ταις αγίαις σου πρεσβείαις.
Τον πανώλεθρον, ιόν της παραβάσεως, ον πριν εξήμεσεν, επί την φύσιν ημών, αλάστωρ μισόθεος, και όφις δόλιος, απεμάκρυνας, τω γλυκασμώ σου Πάναγνε, εκ του γένους των ανθρώπων.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Μεμαρτύρηκας, ευτόλμως εν ταις πόλεσι, της εξορίας σου, πίστιν Χριστού του Θεού, και είρηκας πάντοτε, Λουκά αοίδιμε• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Ολομέτωπον, εδέχθης όντως πόλεμον, και την εχθρότητα, εκ των αθέων ανδρών, θυτών ψευδαδέλφων τε, και των οικείων σου, αλλ ἐχώρησας, περιχαρής εις σκάμματα, της καλής ομολογίας.
Ιασάμενος, πολλούς Λουκά Επίσκοπε, ταις ενεργείαις σου, εκ δυσιάτων αλγών, ψυχής τε και σώματος, έχαιρον ψάλλοντες• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Λύτρον γέγονε, ο σος Υιός Πανύμνητε, ημίν τοις δούλοις σου, και εκ φθοράς των κακών, ερρύσατο άπαντας, τους πίστει μέλποντας• Υπερύμνητε, ο των Πατέρων Κύριος, και Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η´. Παίδας ευαγείς.
Ώφθης η χαρά τοις αλγουμένοις, και λύπης των πρωτοπλάστων το συμπέρασμα, συ γαρ απεκύησας, υπέρ φύσιν Άχραντε, της χαρμονής τον αίτιον, προς ον κραυγάζομεν• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Νεύρωσον το άτονον ψυχής μου, εν τάχει ταις ζωηφόροις ικεσίαις σου, κείμαι γαρ ο δείλαιος, εν τω λάκκω Δέσποινα, των χαλεπών πταισμάτων μου, και ανακράζω σοι, μη παύση δυσωπούσα λιταίς σου, τον Υιόν σου δούναι, εμοί την σωτηρίαν.
Στήσον ταις αγίαις σου πρεσβείαις, τον σάλον των εννοιών του πολεμήτορος, του αεί ταράσσοντος, νουν και την καρδίαν μου, ταις φαντασίαις Δέσποινα, και το κλυδώνιον, βλασφήμων λογισμών απιστίας, παύσον και γαλήνην, παράσχου μοι την θείαν.
Εν ετάσει Κρίσεως μελλούσης, εν η και παραστησόμεθα οι δούλοι σου, έρημοι των πράξεων, των καλών αμόλυντε, εν τω αστέκτω βήματι, του Παντοκράτορος, βοήθησον ημάς ταις λιταίς σου, ίνα λυτρωθώμεν, πυρός του αιωνίου.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ύδρευμα χαρίτων ιατρείας, η λάρναξ των σων οστών η πολυτίμητος, τοις ανθρώποις γέγονεν, επ ἐσχάτων άγιε, και θεραπεύει χάρισι, Λουκά τους άδοντας• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Στήριγμα ημών των σε τιμώντων, εν μάνδρα του Σαγματίου τα μερίσματα, των σεπτών λειψάνων σου, πάτερ ανεδείχθησαν, και αγιάζει άπαντας, Λουκά τους λέγοντας• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Ίαμα καμνόντων η σορός σου, εν πόλει Συμφερουπόλεως αοίδιμε, δαιμονώντων κάθαρσις, των στενόντων κούφισμα, και των πιστών βοήθεια, βοώντων άγιε• τον Κύριον υμνείτε τα έργα, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Θεοτοκίον.
Νυν από καρδίας σοι το Χαίρε, αγγέλου του Γαβριήλ Θεοχαρίτωτε, μέλπομεν οι δούλοι σου, και αιτούμεν λέγοντες, ταις σαις ευχαίς ικέτευε, τον θείον τόκον σου, ρυσθήναι εκ πολλών παθημάτων, του δεινού βελίαρ, και δράκοντος αρχαίου.
Ωδή θ´. Άπας γηγενής.
Ίλεως γενού, τω σω δούλω Δέσποινα, ταις δυσωπείαις σου, και το επικείμενον, της αθυμίας νέφος διάλυσον, όπως υμνώ την χάριν σου, την απροσμάχητον, και κραυγάζω• Χαίροις απειρόγαμε, Ορθοδόξων λαών το διάσωσμα.
Ώσπερ τα λεπτά, της χήρας τους ύμνους μου, δέξαι Πανύμνητε, και ταις σαις δεήσεσι, εκ του ταράχου της απογνώσεως, και πολλαπλών σφαλμάτων μου, ταχύ εξάρπασον, την ψυχήν μου, Μήτερ Θεονύμφευτε, των μερόπων γλυκύ παραμύθιον.
Η των οικτιρμών, Πηγήν αναβλύσασα, την πολυχεύμονα, άρουραν ψυχών ημών, την ξηρανθείσαν τοις αμπλακήμασι, τω υετώ Πανάχραντε, των χαρισμάτων σου, και λιτών σου, ράνον και κατάστησον, του Χριστού καρποφόρον γεώργιον.
Λύσιν της αράς, του γένους σου ήνεγκας, τω σω κυήματι, και ως δώρον είληφας, εις τους αιώνας αειμακάριστε, των γηγενών τον έπαινον, και τα εγκώμια, ως προείπε, τω αγίω Πνεύματι, κινουμένη η γλώσσα σου Πάναγνε.
Του Αγίου. Ο αυτός.
Ίθυνας σοφώς, τον σον βίον άγιε, προς τα ουράνια, έχων κατά νουν Λουκά, της βασιλείας Χριστού τα άφθαρτα, διο και τα επίκηρα, και όντως ρέοντα, απεστράφης, και καλώς εμίσησας, Ιεράρχα Χριστού αξιότιμε.
Ώσπερ ποταμός, τοις ρείθροις της χάριτος, την Συμφερούπολιν, και Ρωσίαν άπασαν, εν τοις εσχάτοις, χρόνοις επότισας, ως ιατρός γαρ άριστος, τα αρρωστήματα, των σωμάτων, και ως θύτης πρώτιστος, αμαρτίας Λουκά εθεράπευσας.
Η του Σαγματά, Μονή επαγάλλεται, Λουκά Επίσκοπε, ως γαρ δώρον πάντιμον, των σων λειψάνων σχούσα μερίσματα, πανηγυρίζει σήμερον, την θείαν μνήμην σου, και γεραίρει, τα σα πολυάριθμα, εν Ρωσία και ώδε ιάματα.
Θεοτοκίον.
Λάμπει σου αγνή, το κάλλος ως ήλιος, Θεογεννήτρια, και αυγάζει άπαντα, αΰλων νόων φύλα αμύθητα, και των βροτών συστήματα, τα ευσεβέστατα, και βοώντα• Χαίροις παμμακάριστε, Ουρανού τε και γης εγκαλλώπισμα.
Εξαποστειλάρια.
Τοις μαθηταίς συνέλθωμεν.
Λουκάν τον νέον άγιον, και αρχιθύτην Κυρίου, και της Ρωσίας κόσμημα, ιατρών ποδηγέτην, Συμφερουπόλεως κλέος, Σαγματά τον επόπτην, τον ένδοξον Ανάργυρον, συζυγίας την δόξαν και μοναστών, θαυμαστόν υπόδειγμα και προστάτην, τοις ιεροίς μελίσμασιν, ανευφημήσωμεν πάντες.
Θεοτοκίον.
Χριστού ναός ο έμψυχος, και το κατάσκιον όρος, και η λαβίς τον άνθρακα, ενεγκούσα τω κόσμω, η πορφυρίς Βασιλέως, και ουράνιος πύλη, και βάσις, στάσις, κίνησις, προφητών και μαρτύρων και ασκητών, ανεδείχθης Δέσποινα Θεοτόκε, διο μη παύση πάντοτε, διαφυλάττουσα πάντας.
Εις τους Αίνους, ιστώμεν στίχους δ´ και ψάλλομεν τα εξής Προσόμοια.
Ήχος πλ. δ´. Ω του παραδόξου θαύματος.
Πάτερ Λουκά αξιάγαστε, ο των αθέων εσμός, αληθείας τα δόγματα, ευμενώς μη φέροντες, κατά σου εκινήθησαν, επιβουλάς τε και ονειδίσματα, και λοιδωρίας μυρίας ράπτοντες• ω της ενστάσεως, της στερράς σου άγιε, δι ἧς ιστόν, κακουργίας έλυσας, και αθεότητος.
Πάτερ Λουκά πανσεβάσμιε, Αρχιερέων στολήν, ενδυθείς το φιλόχριστον, της Ρωσίας πλήρωμα, προς Χριστόν καθωδηγήσας, Ορθοδοξίας τοις παραγγέλμασι, και πολιτεία σου τη ορθότητι• ω της συνέσεως, και πολλής σου χάριτος, δι ὧν σοφέ, της σης ποίμνης πρόβατα, εποδηγέτησας.
Πάτερ Ιεράρχα άγιε, μετ ἐπιστήμης πολλούς, των νοσούντων εκούφισας, φανερώσας άπασι, της σοφίας σου μέγεθος, και μετά θάνατον τα οστέα σου, της ιατρείας τα ρείθρα βλύζουσιν• ω της σης λάρνακος, των λειψάνων πάντιμε, δι ὧν Λουκά, αφειδώς ιάματα, ημίν μετέδωκας.
Άγιε Λουκά μακάριε, εν τη Μονή Σαγματά, ως χρυσίον πολύτιμον, των οστών σου τμήματα, οι Πατέρες κατέχουσι• διο την μνήμην την σην γεραίρουσιν, εκδιηγούμενοι τα σημεία σου• ω των θαυμάτων σου, δι ὧν δίδως ίασιν, ημίν αεί, ως ακέστωρ άριστος, του Παντοκράτορος.
Δόξα. Ήχος πλ. α´.
Άγιε Πάτερ, εις πάσαν την Ρωσίαν εξήλθεν ο φθόγγος των κατορθωμάτων σου. Την στερράν σου γαρ ομολογίαν της πίστεως, Ιεράρχα θεόσοφε, άγγελοι ακούσαντες επεκρότησαν, διάβολος μετά δαιμόνων ετραυματίσθη, και ο Κύριος ταύτην, εν ουρανοίς επεγράψατο. Τη δε ιατρική σου τέχνη, άνθρωποι νοσούντες ιάθησαν, των ιατρών οι όμιλοι εδιδάχθησαν, και των αθέων φαλαγγαρχίαι κατεπλάγησαν. Διο εν χαρά την μνήμην σου άγοντες, Λουκά παναοίδιμε, ικετικώς βοώμεν σοι• μη παύση, καθικετεύων ταις σαις πρεσβείαις, Χριστόν τον Θεόν ημών, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Μακαρίζομέν σε Θεοτόκε Παρθένε, και δοξάζομέν σε οι πιστοί κατά χρέος, την πόλιν την άσειστον, το τείχος το άρρηκτον, την αρραγή προστασίαν, και καταφυγήν των ψυχών ημών.
Δοξολογία μεγάλη και Απόλυσις.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τα Τυπικά, οι Μακαρισμοί και εκ των Κανόνων του Αγίου η γ´ και στ´ ωδή.
Απόστολος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
(ζήτει τη ιγ´ του Νοεμβρίου μηνός).
Ευαγγέλιον του Αγίου και Ευαγγελιστού Λουκά
(ζήτει τούτο τη ιη´ Οκτωβρίου μηνός).
Κοινωνικόν.
Εις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος. Αλληλούϊα.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις της Ρωσίας νέος βλαστός, και των ακεστόρων ο προστάτης και βοηθός, χαίροις Εκκλησίας Χριστού ο Ιεράρχης, Λουκά ποιμήν θεόφρον, αξιοτίμητε.
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΛΟΥΚΑΝ
ΤΟΝ ΙΑΤΡΟΝ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ
Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε, εισάκουσον, μεθ ὃ το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και το εξής•
Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντάς σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπης άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών, διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.
Δόξα. Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι• ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου• σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ν´ Ψαλμός, και ο Κανών, ου η ακροστιχίς•
Λουκά ιατρέ, τους νοσούντας ίασαι. Ιωήλ.
Ωδή α´. Ήχος πλ. δ´. Υγράν διοδεύσας.
Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Λουκά αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς, νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόλβιε.
Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.
Υφέρπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς, αλλ ὡς θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.
Θεοτοκίον.
Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτε, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισαι πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως Δέσποινα.
Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.
Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπάσασθαι εν Σαγματά τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή αείρροος, Λουκά αοίδιμε.
Ιαθήναι λιταίς σου, παρακαλώ άγιε, εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροίς τοις εσχάτοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.
Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπον, απαλλαγήναί με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.
Θεοτοκίον.
Τας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γηΐνων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ ἡμῶν απόστησον Παντοβασίλισσα.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κνδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ ἄμφω σημειοφόρε.
Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β´. Πρεσβεία θερμή.
Εν χρόνοις τοις νυν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοίς παραμυθία άφατος• διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχων εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.
Ωδή δ´. Εισακήκοα, Κύριε.
Ρίζαν έκκοψον Άγιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ιθύνας ψυχάς των ανυμνούντων σε.
Επί σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγμόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόϋλος εφίεμαι.
Τω φλογμώ παραβάσεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε• εκτακείσαν την καρδίαν μου, δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.
Θεοτοκίον.
Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε, ον υπέρ ημών αεί ικέτευε.
Ωδή ε´. Φώτισον ημάς.
Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοήματα ημών των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.
Στόνον των ψυχών και σωμάτων τα αλγήματα, Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταίς, μη ελλίπης ιατρεύσαι των τιμώντων σε.
Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.
Θεοτοκίον.
Ον υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπούσα μη ελλίπης εσαεί, εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.
Ωδή στ´. Την δέησιν, εκχεώ.
Συστήματα πονηρών εκύκλωσαν τας ψυχάς ημών Λουκά Ιεράρχα και σαρκικών τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθέλκουσιν ημάς τους κράζοντας προς σε• εκ φθοράς τους ικέτας σου λύτρωσον.
Οδήγησον προς λιμένα εύδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγίδων του όφεως, ως κεκτημένος προς Θεόν την καλήν παρρησίαν πανεύφημε.
Υπάρχων των λογισμών ανάπλεως Ιεράρχα πολυφρόντιδος βίου και μερίμνων καθ ἑκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος• εκ βάθους αίρω την φωνήν• προς το θείόν με φως καθοδήγησον.
Θεοτοκίον.
Νυν βάρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθείσα η καρδία μου σθένει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος• αιτούμαι άφεσιν κακών πανσθενεί σου πρεσβεία Θεόνυμφε.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ ἄμφω σημειοφόρε.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ᾽ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β´. Τοις των αιμάτων σου.
Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε, Συμφερουπόλεως πάσης ο πρόεδρος, τοις προσιούσιν εν πίστει την λάρνακα των σων λειψάνων, αγίασον χάριτι παρέχων κατ ἄμφω την ίασιν.
Προκείμενον.
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στιχ. Πεφυτευμένος εν τω οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (στ´ 17-19, θ´ 1-2 και ι´ 16-21).
Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ του λαού από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθον ακούσαι αυτού και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων, και εθεραπεύοντο• και πας ο όχλος εζήτει άπτεσθαι αυτού ότι δύναμις παρ αὐτοῦ εξήρχετο και ιάτο πάντας. (θ´ 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλεν αυτούς κηρύσσειν την βασιλείαν του Θεού και ιάσθαι τους ασθενούντας. (ι´ 16-21) Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούων υμών εμού ακούει• και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί• ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες• Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου. Είπε δε αυτοίς• εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλην εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται• χαίρετε δε μάλλον ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς και είπεν• Εξομολογούμαί σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις• ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.
Άγιε Ανάργυρε, Ρωσίας πάσης το κλέος, της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε, τας δεινάς μάστιγας των αρρωστημάτων, πυρετών τε και τα τραύματα των προσιόντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ, ελπίς κεκμηκότων αρραγής, μη επιλάθη δωρήσασθαι πάσι τα ευφρόσυνα.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου...
Είτα, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του Κανόνος.
Ωδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας.
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδίαν μου την γέμουσαν ακάνθας της υπερηφανείας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.
Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβάσεως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.
Στηριγμόν εν τη θλίψει, εν πελάγει του βίου, του Σαγματά η μονή τα λείψανά σου πάτερ κατέχουσα το θάρσος καθ ἑκάστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαράς της όντως καταντήση.
Θεοτοκίον.
Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξόν μοι Σώτερ, λιταίς της σης τεκούσης, ίνα ψάλλω γηθόμενος• ο των Πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η´. Τον Βασιλέα.
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλλίπης υπέρ ημών λιτάζων.
Σοφίας μάκαρ της θεϊκής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου, Λουκά σημειοφόρε.
Άγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πόνους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.
Θεοτοκίον.
Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος, η παράκλησις και ίαμα κατ ἄμφω, Δέσποινα, υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.
Ωδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν, διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.
Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε• διο νοός μου απέλασον την σκοτόμαιναν.
Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.
Θεοτοκίον.
Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε, αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.
Άξιόν εστι... και τα παρόντα Μεγαλυνάρια•
Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός, της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιατρός• χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης, Λουκά των Ορθοδόξων, ο νέος άγιος.
Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτωκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει, Πάτερ Λουκά εξήρπασας.
Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φυλακάς, διώξεις και αικίας σωματικάς, σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως, Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.
Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σορός σου εν Ρωσία επιτελεί, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις, Λουκά, τοις πάσχουσι.
Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας, Λουκά αοίδιμε.
Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε, θεόφρον, εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων, Λουκά πανάριστε.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α´. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επ ἐσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Άγιον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ἣν ψάλλομεν το εξής•
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού• φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι εὐχῶν των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον ημάς.
-
babisgr
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 746
- Εγγραφή: Τρί Απρ 21, 2009 6:54 pm
- Τοποθεσία: Χαράλαμπος@Θεσσαλονικιός
Re: Ακολουθία Αγίου Λουκά του Ιατρού
Ermite, αφού σε ξαναευχαριστήσω για την ανάρτηση της ακολουθίας, μήπως θυμάσαι ποιά είναι η πηγή;
Καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς...
Παρακλητικός κανόνας στον Άγιο Λουκά Ιατρό Κριμαίας
ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ στον ΑΓΙΟ ΛΟΥΚΑ ΙΑΤΡΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Μετά το ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον. Είτα το, θεός Κύριος, και το τροπάριον.
Ήχος δ. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντας σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπεις άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.
Δόξα. Και νυν. Θεοτόκιον. Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε
Ο Ν ψαλμός και ο Κανών
ΩΔΗ Α Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Αγιε του Θεού..
Λουκα αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς ,νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόβλιε .
Aγιε του Θεού
Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.
Δόξα Πατρί
Υφερπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς ,αλλ ως θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.
Και νύν
Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτε, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισε πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως δέσποινα.
ΩΔΗ Γ Ουρανίας αψίδος.
Aγιε του Θεού
Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπασασθαι εν Σαγματα τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή ζωής, Λουκά αοίδιμε.
Aγιε του Θεού
Ιαθήναι λιταις σου ,παρακαλώ άγιε , εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροις τοις εσχατοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.
Δόξα Πατρί
Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπο, απαλλαγήναι με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.
Και νύν
Tας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γήινων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ ημών αποστησον Παντοβασίλισσα.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κνδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ αμφω σημειοφόρε.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το κάθισμα.
Πρεσβεία θερμή
Εν χρόνοις τοις νύν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοις παραμυθια άφατος διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχών εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.
Ωδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Aγιε του Θεού
Ρίζαν έκοψον ’γιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ιθυνας ψυχάς των ανυμνουντων σε.
Aγιε του Θεού
Επι σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγνόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόυλος εφίεμαι.
Δόξα Πατρί
Τω φλογμώ παραβασεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε εκτακεισαν την καρδίαν μου δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.
Και νύν
Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε ον υπέρ ημών αει ικέτευε.
Ωδή ε. Φώτισον ημάς.
Aγιε του Θεού
Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοηματα ημων των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.
Aγιε του Θεού
Στόνον των ψυχών και σωματων τα αλγηματα Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταις μη ελλιπης ιατρεύσαι των τιμωντων σε.
Δόξα Πατρί
Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.
Και νύν
Όν υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπουσα μη ελλιπης εσαει εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.
Ωδή ς. Την δέησιν.
Aγιε του Θεού
Συστήματα πονηρων εκύκλωσαν τας ψυχας ημων Λουκά Ιεράρχα και σαρκικων τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθελκουσι ημας τους κραζοντας προς σε εκ φθορας τους ικετας σου λυτρωσον
Aγιε του Θεού
Οδήγησον προς λιμενα ευδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγιδων του οφεως ως κεκτημενος προς Θεόν την καλην παρησίαν πανεύφημε.
Δόξα Πατρί
Υπαρχων τωνλογισμών αναπλεως Ιεραρχα πολυφρόντιδος βιου και μερίμνων καθ' εκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος εκ βαθους αίρω την φωνήν προς το θείον με φως καθοδηγησον.
Και νύν
Νυν βαρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθησα η καρδία μου σθενει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος αιτούμαι αφεσιν κακών πανσενει σου πρεσβεία Θεόνυμφε.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ άμφω σημαιοφόρε.
Aχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.
Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε Συμφερουπόλεως πασης ο προεδρος τοις προσιούσιν εν πίστει τη λάρνακα των σων λειψάνων αγίασον χαριτι παρέχων κατ' άμφω την ίασιν.
Και ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ΣΤ΄. 17-19)
Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο.
Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21).
Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών , αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς , λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου.
Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση.
Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον , ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν.
Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι
Aγιε Ανάργυρε Ρωσίας πάσης το κλέος της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε τας δεινάς μάστιγας των αρρωστηματων πυρετών τε και τα τραύματα των προσιοντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ ελπις κεκμηκότων αρραγής μη επιλάθη δωρήσασθε πάσι τα ευφρόσυνα.
Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ.
Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.
Aγιε του Θεού
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γεμουσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.
Aγιε του Θεού
Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβασως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.
Δόξα Πατρί
Στηριγμόν εν τη θλίψει εν πελάγει του βίου του Σαγματά η μονή τα λείψανα σου πατερ κατεχουσα το θαρσος καθ εκαστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαρας της όντως καταντήση.
Και νύν
Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξον μοι Σώτερ λιταίς της σης τεκούσης ίνα ψάλλω γηθόμενος ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η . Τον Βασιλέα.
Aγιε του Θεού
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλίπης υπέρ ημών λιτάζων.
Aγιε του Θεού
Σοφίας μάκαρ της θεικής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου Λουκά σημειοφόρε.
Δόξα Πατρί
Aγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πονους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.
Και νύν
Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος ,η παράκλησης και ίαμα κατ' άμφω Δέσποινα υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.
Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.
Aγιε του Θεού
Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.
Aγιε του Θεού
Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε διο νοός μοου απέλασον την σκοτόμαιναν.
Δόξα Πατρί
Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.
Και νύν
Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.
Το «Aξιον εστί», και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιιατρός χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης Λουκά των Ορθοδόξων ο νέος άγιος.
Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτοκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει Πάτερ Λουκά εξήρπασας.
Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φύλακας διώξεις και αικίας σωματικάς σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.
Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σωρρός σου εν Ρωσία επιτελει, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις Λουκά τοις πάσχουσι.
Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας Λουκά αοίδιμε.
Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε θεόφρων εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων Λουκά πανάριστε.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί
Τρισάγιον, είτα
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. Του α. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επι εσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Αγιον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !!
Μετά το ευλογητόν, το Κύριε εισάκουσον. Είτα το, θεός Κύριος, και το τροπάριον.
Ήχος δ. Ο Υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως Ιεράρχης του Χριστού αιγληφόρος, και ιατρός των ασθενούντων μερόπων και πρεσβευτής Λουκά προς τον Φιλάνθρωπον, τους επιζητούντας σου την θεόσδοτον χάριν, μη ελλείπεις άγιε από πάσης ανάγκης και χαλεπών του βίου αναγκών διαφυλάττων ταις θείαις πρεσβείαις σου.
Δόξα. Και νυν. Θεοτόκιον. Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε
Ο Ν ψαλμός και ο Κανών
ΩΔΗ Α Ήχος πλ. δ'. Υγράν διοδεύσας.
Αγιε του Θεού..
Λουκα αρχιθύτα τον Ιησούν, πάντοτε δυσώπει υπέρ πάντων υμών λιταίς ,νόσων λυτρωθήναι δυσιάτων, και δυσπραγίας του βίου πανόβλιε .
Aγιε του Θεού
Ορμάς τας άτακτους των ηδονών, Λουκά και εννοίας, ψυχοφθόρους των γεηρών, τη ση προστασία Ιεράρχα, εκ της ψυχής μου ανάσπασον πρόρριζον.
Δόξα Πατρί
Υφερπων δολίως ο πονηρός, προσβάλλει με όντως αρρωστήμασι τοις δεινοίς ,αλλ ως θεοκίνητος ακέστωρ, την ιατρείαν Λουκά δος μοι τάχιστα.
Και νύν
Καμάτου του σώματος και ψυχής, τους δούλους σου μήτε, ελευθέρωσον σαις λιταίς και χάρισε πάσιν την ελπίδα του πλατυσμού και ανέσεως δέσποινα.
ΩΔΗ Γ Ουρανίας αψίδος.
Aγιε του Θεού
Απορρήτως την χάριν, τα σα οστά δίδωσι, τοις προσερχομένοις εν πίστει, ταύτα ασπασασθαι εν Σαγματα τη μονή, και εν τη χώρα Ρωσίας, ως πηγή ζωής, Λουκά αοίδιμε.
Aγιε του Θεού
Ιαθήναι λιταις σου ,παρακαλώ άγιε , εκ της ταραχής του νοός μου και της δειλίας μου, συ γαρ ως εύτολμος εν τοις καιροις τοις εσχατοις, Χριστού την αλήθεια, Λουκά εκήρυξας.
Δόξα Πατρί
Αρχιθύτης υπάρχων, εν ουρανώ έπαρον, τας σεπτάς σου χείρας θεόφρον, προς τον Φιλάνθρωπο, απαλλαγήναι με, αμπλακημάτων παντοίων, ως αν την σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.
Και νύν
Tας συμβάσεις του βίου και δυσμενή σκάνδαλα, τας επιφοράς του βελίαρ και μηχανήματα γήινων θέλγητρα και των ματαίων ορέξεις αφ ημών αποστησον Παντοβασίλισσα.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κνδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ αμφω σημειοφόρε.
Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το κάθισμα.
Πρεσβεία θερμή
Εν χρόνοις τοις νύν, Λουκά Αρχιεπίσκοπε, εφάνης πιστοις παραμυθια άφατος διο μη παύση άγιε συντηρών προμηθεία τη κρείττονι, ως παρρησίαν σχών εν ουρανώ, τους πόθω φωνούντας το σον όνομα.
Ωδή δ. Εισακήκοα Κύριε.
Aγιε του Θεού
Ρίζαν έκοψον ’γιε της δαιμονικής σαφώς αθεότητος και Λουκά προς αγαθότητα ιθυνας ψυχάς των ανυμνουντων σε.
Aγιε του Θεού
Επι σοι τας ελπίδας μου έχων Ιεράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγνόν της ραθυμίας μου, στήσαι ο φιλόυλος εφίεμαι.
Δόξα Πατρί
Τω φλογμώ παραβασεων και ασεβημάτων Λουκά Επίσκοπε εκτακεισαν την καρδίαν μου δρόσισον ρανίσι του ελέους σου.
Και νύν
Ο υπάρχων αχώρητος και πληρών τα πάντα Θεός εχώρησεν εν τη μήτρα σου Πανάμωμε ον υπέρ ημών αει ικέτευε.
Ωδή ε. Φώτισον ημάς.
Aγιε του Θεού
Ύψωσον Λουκά προς την άνωθεν λαμπρότητα τα νοηματα ημων των εμπαθών διαλύων αμαρτίας τα φαντάσματα.
Aγιε του Θεού
Στόνον των ψυχών και σωματων τα αλγηματα Ιεράρχα ζωηφόροις σου λιταις μη ελλιπης ιατρεύσαι των τιμωντων σε.
Δόξα Πατρί
Νυν εν Σαγματά τας μερίδας των λειψάνων σου οι μονάζοντες κατέχοντας Λουκά τοις ευχαίς εκζητούσι την ειρήνευσιν.
Και νύν
Όν υπερφυώς Θεοτόκε απεκύησας δυσωπουσα μη ελλιπης εσαει εκλυτρώσασθε ημάς εξ απογνώσεως.
Ωδή ς. Την δέησιν.
Aγιε του Θεού
Συστήματα πονηρων εκύκλωσαν τας ψυχας ημων Λουκά Ιεράρχα και σαρκικων τα αμέτρητα πάθη προς ακρασίας τον λάκκον καθελκουσι ημας τους κραζοντας προς σε εκ φθορας τους ικετας σου λυτρωσον
Aγιε του Θεού
Οδήγησον προς λιμενα ευδιον Ιεράρχα του Χριστού τους πεσόντας εν κλυδωνίω της ζάλης του βίου και εν αβύσσω παγιδων του οφεως ως κεκτημενος προς Θεόν την καλην παρησίαν πανεύφημε.
Δόξα Πατρί
Υπαρχων τωνλογισμών αναπλεως Ιεραρχα πολυφρόντιδος βιου και μερίμνων καθ' εκάστην ο τάλας εν ηδοναίς ψυχοφθόροις του σώματος εκ βαθους αίρω την φωνήν προς το θείον με φως καθοδηγησον.
Και νύν
Νυν βαρει των εμπαθών πταισμάτων μου καλυφθησα η καρδία μου σθενει, και μη τολμών ατενίσαι προς ύψος του ουρανού Θεοτόκε ο άσωτος αιτούμαι αφεσιν κακών πανσενει σου πρεσβεία Θεόνυμφε.
Διάσωσον ω Ιεράρχα Λουκά τους σε ανυμνούντας εκ κινδύνων και πονηρών καταστάσεων και εκ των νόσων κατ άμφω σημαιοφόρε.
Aχραντε η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, έπ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον. Ήχος β'. Τοις των αιμάτων σου.
Ως Ιεράρχης Λουκά αξιάγαστε Συμφερουπόλεως πασης ο προεδρος τοις προσιούσιν εν πίστει τη λάρνακα των σων λειψάνων αγίασον χαριτι παρέχων κατ' άμφω την ίασιν.
Και ευθύς τό Προκείμενον. Ήχος δ
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, και ωσεί κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται.
Στίχος. Πεφυτευμένος εν τω Οίκω Κυρίου, εν ταις αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (ΣΤ΄. 17-19)
Τω καιρώ εκείνω ήλθε προς τον Ιησούν όχλος μαθητών αυτού, και πλήθος πολύ λαού, από πάσης της Ιουδαίας και Ιερουσαλήμ και της παραλίου Τύρου και Σιδώνος, οι ήλθαν ακούσαι αυτού, και ιαθήναι από των νόσων αυτών, και οι οχλούμενοι υπό πνευμάτων ακαθάρτων και εθεραπεύοντο.
Και πας ο όχλος εζήτει απτεσθαι αυτού, ότι δύναμις παρ' αυτού εξήρχετο, και ιάτο πάντας. (Θ΄. 1-2) Συγκαλεσάμενος δε τους δώδεκα Μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς δύναμιν και εξουσίαν επί πάντα τα δαιμόνια, και νόσους θεραπεύειν. Και απέστειλέν αυτούς κηρύσειν την βασιλείαν του Θεού, και ιάσθαι τους ασθενούντας. (Ι΄. 16-21).
Και έλεγεν αυτοίς. Ο ακούν υμών , εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών , αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι εβδομήκοντα μετά χαράς , λέγοντες. Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου.
Είπε δε αυτοίς. Εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίνων , και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού , και υμάς ου μη αδικήση.
Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πεύματα υμίν υποτάσσεται, χαίρετε δε μάλλον , ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοίς ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλιάσατο τω Πνεύματι ο Ιησούς , και είπεν.
Εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλλυψας αυτά νηπίοις, ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθεν σου.
Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταίς της Θεοτόκου, πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον. Ήχος πλ. β'. Όλην αποθέμενοι
Aγιε Ανάργυρε Ρωσίας πάσης το κλέος της Συμφερουπόλεως ένδοξε διδάσκαλε και Επίσκοπε τας δεινάς μάστιγας των αρρωστηματων πυρετών τε και τα τραύματα των προσιοντων σοι ίασαι Λουκά τω ελέει σου και ταις ικετηρίαις προς τον σον Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε ακέστορ ελπις κεκμηκότων αρραγής μη επιλάθη δωρήσασθε πάσι τα ευφρόσυνα.
Το «Σώσον ο Θεός τον λαόν σου» κ.τ.λ.
Ωδή ζ . Οι εκ της Ιουδαίας.
Aγιε του Θεού
Τη ση σκέπη προστρέχω Ιεράρχα αιτούμενος την καρδιάν μου την γεμουσαν ακάνθας της υπερηφανίας και δαιμόνων θρασύτητος αποκαθάραι ταις σαις εντεύξεσι Λουκά μου.
Aγιε του Θεού
Αγιώτατε Πάτερ νοητών Αιθιόπων και κακοτρόπων βροτών συμβασως αλόγου και της κακοπραγίας ανωτέρους συντήρησον τους εξαιτούντας Λουκά την σην επικουρίαν.
Δόξα Πατρί
Στηριγμόν εν τη θλίψει εν πελάγει του βίου του Σαγματά η μονή τα λείψανα σου πατερ κατεχουσα το θαρσος καθ εκαστην αρύεται. Ίνα προς πλάτος χαρας της όντως καταντήση.
Και νύν
Ιησού τας αγκάλας της θερμής σου αγάπης και θυμηδίας ομού υπάνοιξον μοι Σώτερ λιταίς της σης τεκούσης ίνα ψάλλω γηθόμενος ο των Πατέρων ημων Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η . Τον Βασιλέα.
Aγιε του Θεού
Ατρέμας Πάτερ προ των βημάτων αθέων ωμολόγησας Χριστόν Εσταυρωμένον ον μη διαλίπης υπέρ ημών λιτάζων.
Aγιε του Θεού
Σοφίας μάκαρ της θεικής ων δοχείον τον θυμόν και ταραχώδεις εννοήσεις θραύσον της ψυχής μου Λουκά σημειοφόρε.
Δόξα Πατρί
Aγιε λύσον της ταλαιπώρου ψυχής μου και του σώματος τους πονους και οδύνας, συ γαρ, Αρχιθύτης τυγχάνεις και ακέστωρ.
Και νύν
Ισχύς η όντως και η ελπίς και το φάος ,η παράκλησης και ίαμα κατ' άμφω Δέσποινα υπάρχεις ημών των ορθοδόξων.
Ωδή θ . Κυρίως Θεοτόκον.
Aγιε του Θεού
Ιάτρευσον τας νόσους των ψυχοπασχόντων και αλγουμένων Λουκά υπέρ έννοιαν διευθετών τας εννοίας αυτών μακάριε.
Aγιε του Θεού
Ως μέλισσα ετρύγεις την σοφίαν πάσσαν επί της γης Ιεράρχα αοίδιμε διο νοός μοου απέλασον την σκοτόμαιναν.
Δόξα Πατρί
Ηδέως οι Πατέρες μάνδρας Σαγματίου τα σα οστά ως μαργάρους κατέχοντες επιζητούσιν θεόφρον την σην αντίληψιν.
Και νύν
Λαόν των ορθοδόξων φύλαττε εκ λύκων αιρετικών Παναγία Πανύμνητε αποκαλύπτουσα πάσαν αυτών κακότητα.
Το «Aξιον εστί», και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις επισκόπων ο κοινωνός της Ρωσίας πάσης ο θεόσοφος ιιατρός χαίροις της Κριμαίας ο θείος ποιμενάρχης Λουκά των Ορθοδόξων ο νέος άγιος.
Έχων την σοφίαν παρά Θεού των νενοσηκότων εθεράπευες τα δεινά και τους πεπτοκότας εν λάκκω των αθέων τη ση δυνάμει Πάτερ Λουκά εξήρπασας.
Πάντα τα ονείδη δια Χριστόν, φύλακας διώξεις και αικίας σωματικάς σκύβαλα ηγήσω και έφερες γενναίως Λουκά σημειοφόρε και ακατάβλητε.
Θαύματα τεράστια τω λαώ η σεπτή σωρρός σου εν Ρωσία επιτελει, και εν Σαγματίω, εκ ταύτης αι μερίδες εκβλύζουσιν ιάσεις Λουκά τοις πάσχουσι.
Ηύγασας ως ήλιος παμφαής εν Συμφερουπόλει τας χορείας των ευσεβών και της αθεΐας εμείωσας το σκότος, εν χώρα της Ρωσίας Λουκά αοίδιμε.
Μάνδρα των θρεμμάτων των λογικών εν τω Σαγματίω ταις πρεσβείαις σου προς Χριστόν φύλαττε θεόφρων εκ πάσης κακουργίας δαιμόνων των εχθίστων Λουκά πανάριστε.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί
Τρισάγιον, είτα
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. Του α. Τον συνάναρχον λόγον.
Ιατρόν και ποιμένα, Λουκά τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Αρχιερέα λαμπρόν, τον βαστάσαντα Χριστού τα θεία στίγματα, τας εξορίας, τα δεινά, εγκλεισμούς εν φυλακαίς, τας θλίψεις και τα ονείδη, τον επι εσχάτων φανέντα, εν τη Ρωσία νέον Αγιον.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ' ην το εξής.
Ήχος β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάτερ Ιεράρχα του Χριστού, ένδοξε Λουκά μη κατόκνει, επιστασίαις σου, εν ποικίλαις θλίψεσι και περιστάσεσι, συντηρών τον φιλόχριστον λαόν του Κυρίου, τον επικαλούμενον εν ευλαβεία πολλή, όνομα το σον θεοφόρε, και υμνολογούντα ενθέως, θαύματα και βίον σου τον άγιον.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου,
και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι,
Μήτερ του Θεού. φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός,
ελέησον ημάς.
Αμήν.
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !!
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.