Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου Λέσβου

[zefs2008]

Ο Ταξιάρχης ΜΙΧΑΗΛ του Μανταμάδου της Λέσβου, είναι ένα από τα πιο συγκλονιστικά προσκυνήματα της Ορθοδοξίας, δώρο της Αγάπης του Χριστού, στον ευσεβή λαό μας, που ασταμάτητα προστρέχει στην Χάρη του Αρχιστρατήγου και βρίσκει πάντα εκπλήρωση στους πόθους και τα δίκαια αιτήματά του, αφού σαν αστραπή προστρέχει ο Ταξιάρχης, βοηθός, τιμωρός, γιατρός, προστάτης, φίλος.
Το θαυμαστό ιστορικό, που τόσο εκφραστικά έχει καταγράψει ο Πρωτοπρεσβύτερος Ευστράτιος Δήσσος, προϊστάμενος του Ι.Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μανταμάδου, εκτυλίσσεται στα μαύρα χρόνια των Σαρακηνών πειρατών, τότε που ο τρομερός Σιρχάν, επιχείρησε να κουρσέψει τον Στένακα της Λέσβου και ταυτόχρονα χτύπησε και σκότωσε τους μοναχούς του Μοναστηριού, αλλά τότε είναι που φάνηκε ξαφνικά μπροστά τους ο Ταξιάρχης με το σπαθί του και κατέκοψε τους απάνθρωπους και ασεβέστατους πειρατές του Αιγαίου!..
Την ανάγλυφη μορφή του, έπλασε τότε με το αίμα των σφαγιασμένων μοναχών και με πηλό, όπως ακριβώς την είδε, ο μοναδικός μοναχός που θελήματι Θεού επέζησε και είναι αυτή που αντικρίζει με δέος και σήμερα ο προσκυνητής!
Αξίζει να σημειωθεί πως η Ιστορία αυτή είναι μια πραγματική περιπέτεια, που αξίζει να τη διαβάσει ο καθένας, για να απολαύσει τη συγκίνηση και τα θαύματα του Αρχαγγέλου!
Κάθε τόσο άλλωστε, κυκλοφορεί και αποστέλλεται στους ευσεβείς φίλους του Ταξιάρχη, το περιοδικό που εκδίδει ο Ιερός Ναός και περιέχει κάθε φορά και ένα συγκλονιστικό, πέρα από την ανθρώπινη λογική, θαύμα του Αρχιστρατήγου των άνω Δυνάμεων, που έγινε στις ημέρες μας!!!

[zefs2008]

Απολυτίκιο
«Των Ουρανίων Στρατιών Αρχιστράτηγοι
δυσωπούμεν υμάς ημείς οι άναξιοι,
ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς,
σκέπη των πτερύγων της αΰλου υμών δόξης,
φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας εκτενώς και
βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς
ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων».
Μεγαλυνάριο
«Έχων σε προστάτην και βοηθόν,
φύλακα και ρύστην, της ψυχής μου της ταπεινής
Μιχαήλ πρωτάρχα και μέγα Ταξιάρχα
εν ώρα του κινδύνου Συ μοι βοήθησον»
***

[zefs2008]

Το χωριό Μανταμάδος της Λέσβου
Ο Μανταμάδος βρίσκεται σε απόσταση 37Km από τη Μυτιλήνη και σε υψόμετρο 150μ. Το χωριό είναι κτισμένο μέσα σε λαγκαδιά και δε φαίνεται. Όχι μόνο γιατί η θέση του ήταν έτσι διαλεγμένη για να προστατεύεται από τους επιδρομείς αλλά και γιατί και το χρώμα του είναι δεμένο με τον γύρο τόπο, αφού οι πέτρες των σπιτιών προέρχονται από τα γύρω βουνά. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την καλλιέργεια της ελιάς ιδιαίτερα όμως με την κτηνοτροφία. Το όνομά του προέρχεται από την τουρκική λέξη μαντάς που σημαίνει βόδι.
Εδώ η αγγειοπλαστική ήταν μια από τις πρώτες απασχολήσεις των κατοίκων και περίφημα ήταν τα μανταμαδιώτικα κουμάρια. Η παράδοση αυτή συνεχίζεται Η έφεση για τη λαϊκή χειροτεχνία ώθησε και την ανάπτυξη της κατεργασίας του ξύλου της ελιάς. Ο Μανταμάδος έχει λαμπρή πνευματική παράδοση . Οι κάτοικοί του διασώζουν μέχρι τις μέρες μας ένα σημαντικό ρεπερτόριο τραγουδιών, πολύ πιο πλούσιο από άλλα χωριά που έχουν παράδοση σε οργανοπαίκτες και μουσικές κομπανίες.
Ενδιαφέρουσα είναι η εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, στο κέντρο του χωριού, που χτίστηκε το 1750. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της είναι από τα ωραιότερα που υπάρχουν σε ελληνικές εκκλησίες.
Αν βρεθείτε στο χωριό σταματήστε οπωσδήποτε στην μικρή του πλατεία και δοκιμάστε τα γαλακτοκομικά του προϊόντα, κυρίως όμως μη ξεχάσετε να πάρετε γιαούρτι Μανταμάδου, φτιαγμένο με τον παλιό αυθεντικό τρόπο, μέσα στις παραδοσιακές πήλινες "γραβούδες"..
Ωραίες είναι και οι παραθαλάσσιες τοποθεσίες της περιοχής, όπως ο Άγιος Στέφανος με τη θαυμάσια ακροθαλασσιά του η "Λαγκάδα" με ωραία αμμουδιά για , το "Καλοστάσι", με την πεντακάθαρη θάλασσα, το ακρωτήρι "Παληός" μια γραφική τοποθεσία με λίγα σπιτάκια ψαράδων όπου υπήρχε μεγάλο χωριό, που εγκαταλείφθηκε εξ αιτίας των επιδρομών των Σαρακηνών. Η περιοχή θεωρείται καλός ψαρότοπος. .
Τα μικρά νησάκια που βρίσκονται περίπου 1 Km απ' την ακρογιαλιά, τα Τοκμάκια, και ειδικά το Ασπρονήσι είναι καταπληκτικά. Για τους τυχερούς λοιπόν που διαθέτουν έστω και μία ψαρόβαρκα δεν πρέπει να χάσουν την εμπειρία.

[zefs2008]

Το Μοναστήρι του Ταξιάρχη
Πασίγνωστος όμως είναι ο Μανταμάδος για το μεγάλο προσκύνημα του Ταξιάρχη του. Η εκκλησία του Αγίου βρίσκεται σε μικρή απόσταση απ' το χωριό, σ' ένα ανοιχτό, ολόφωτο χώρο από ελιές και πεύκα. Ο αρχικός ναός χτίστηκε πριν από το 1700. Το 1879 ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Το εικόνισμα του Αγίου είναι ανάγλυφο, κατασκευασμένο από άγνωστο υλικό. Ο θρύλος αναφέρει ότι το φιλοτέχνησε ένας μοναχός, από πηλό και αίμα. Στην περιοχή υπήρχε παλιό μοναστήρι. Σε μια επιδρομή τους Σαρακηνοί πειρατές έσφαξαν τους μοναχούς. Γλίτωσε μονάχα ένας που είχε σκαρφαλώσει στη στέγη. Οι Αγαρηνοί τον κυνήγησαν. Αλλά όταν τον πλησίασαν είδαν μπροστά τους να έρχεται μια μανιασμένη θάλασσα που απειλούσε να τους καταπιεί. Τρομαγμένοι άφησαν τον καλόγερο και έφυγαν. Ο μοναχός, που απέδωσε τη σωτηρία του στον Ταξιάρχη, μάζεψε πηλό και με το αίμα των σκοτωμένων συνάδελφων του έφτιαξε το εικόνισμα του Αγίου.
Ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης Άγιος της περιοχής αλλά και όλης της Λέσβου. Ιδιαίτερα τον σεβόταν οι Τούρκοι για τα πολλαπλά του θαύματα. Φορούσε σιδερένια παπούτσια και έτρεχε παντού να προστατεύσει τους χριστιανούς. Η μορφή του εβένινου εικονίσματος πείθει ότι είναι έργο μιας φλογερής πίστης, ενός απλού ανθρώπου. Το σκοτεινό πρόσωπο είναι γεμάτο δύναμη καθώς προβάλλει μέσα απ' το αστραφτερό ασημένιο πλαίσιο. Ο Ταξιάρχης του Μανταμάδου είναι το μοναδικό ανάγλυφο, εικόνισμα της Λέσβου. Ακόμα και σήμερα οι προσκυνητές τρέφουν ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη μοναδική εικόνα. Άλλοτε αντικρίζουν το πρόσωπο του Αγίου πολύ άγριο και απόμακρο και άλλοτε πολύ ήρεμο και οικείο, πιστεύοντας ό,τι κατά αυτό τον τρόπο ο Άγιος προσπαθεί να τους περάσει διάφορα μηνύματα.
Στην εκκλησία του Αγίου φυλάγεται, σαν εθνικό και θρησκευτικό κειμήλιο, ο αρχιερατικός σάκος του εθνομάρτυρα Οικουμενικού Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε. Τον σάκο αυτό αγόρασε σε δημοπρασία ο μανταμαδιώτης μητροπολίτης Πορφύριος Φωτιάδης ο οποίος κατά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη ήταν Πρωτοσύγκελος των Πατριαρχείων. Μετά τον θάνατό του οι συγγενείς του τον δώρισαν στο Προσκύνημα. Υπάρχουν ακόμα, παλιό χρυσοκέντητο επιτραχήλιο του 1656, παλιά ευαγγέλια και εκκλησιαστικά βιβλία. Ανάμεσα στις εικόνες του ναού, αρκετές είναι του 16ου αιώνα. Η πηγή απ' την οποία αναβλύζει τα αγίασμα, θεωρείται απ' τις πιο αρχαίες της Λέσβου. Στο προσκύνημα υπάρχει και ο τάφος του μητροπολίτου Πορφυρίου με εντοιχισμένη πλάκα.
Το πανηγύρι του Ταξιάρχη γίνεται την Κυριακή των Μυροφόρων και παίρνει μεγάλη θρησκευτική λαμπρότητα. Χιλιάδες πιστών συρρέουν απ' όλα τα μέρη του νησιού με τις τεράστιες λαμπάδες τους και τα αναθήματά τους για να ευχαριστήσουν τον Άγιο. Το Πανηγύρι συνδέεται και με το αρχαιολατρικό έθιμο της ζωοθυσίας. Το ζώο σφάζεται αφού ευλογηθεί απ' τον παπά, πράο, χωρίς να προβάλλει καμία αντίσταση! Το έθιμο δείχνει πόσο παλιά είναι η λατρεία του Αγίου. Η εκκλησία γιορτάζει και στις 8 Νοεμβρίου.

[zefs2008]

Ο ναός του Αγίου Στεφάνου
Μακριά από τους τουριστικούς δρόμους, σ’ ένα υπήνεμο πανέμορφο λιμανάκι διασώζεται το ξωκλήσι του Αγίου Στεφάνου. Έστω και λησμονημένο δεν παύει να είναι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής ίσως σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Μπορεί να είναι μικρό σε μέγεθος αλλά πληροί όλες τις προϋποθέσεις ενός ναού κανονικών διαστάσεων και ρυθμού βυζαντινού: Τρία κλίτη, ιερό με Πρόθεση και Διακονικό, εσωνάρθηκα και εξωνάρθηκα, τρουλαία σταυρεπίστεγη, και όλα αυτά δέκα χιλιόμετρα απ’ το Μανταμάδο, στην παραλιακή περιοχή Αγίου Στεφάνου.
Η ιστορία του:
Είναι πραγματικά περίεργο πως κοντά στη θάλασσα βρέθηκε ο ναός του πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου, εκεί όπου περίμενε κανείς έναν θαλασσινό άγιο
Πολλοί στηριζόμενοι στην παράδοση για να δώσουν απάντηση στο ερώτημα, τοποθετούν το κτίσμα γύρω στο 1222 - 1224.
Όταν οι Σαρακηνοί πειρατές αγκυροβόλησαν στην παραλία για να ληστέψουν τους γύρω συνοικισμούς, κατατροπώθηκαν στην τοποθεσία που σήμερα ονομάζεται Τρούπια από τα παλικάρια των γύρω συνοικισμών. Κυνηγημένοι έφτασαν στην παραλία όπου είχαν αφήσει τα πλοία, οι ντόπιοι όμως είχαν προφτάσει να εξοντώσουν τη φρουρά των πλοίων και να κάψουν τα Σαρακηνά πλοία. Παγιδευμένοι πλέον οι Σαρακηνοί εξοντώθηκαν. Για να ευχαριστήσουν το Θεό οι κάτοικοι της παραλίας έχτισαν το ναό στο σημείο της νίκης προς τιμή του πρωτομάρτυρα Στεφάνου.
Σήμερα εκτός απ’ την εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, στην περιοχή λειτουργούν συγκροτήματα από θερινές κατοικίες – εργαστήρια αγγειοπλαστικής.
Το πανηγύρι του Αγίου Στεφάνου γίνεται κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου και συγκεντρώνει πλήθος προσκυνητών. Στην εικόνα του Αγίου ακόμα και σήμερα υπάρχουν αφιερώματα που αναπαριστούν ασημένια και επίχρυσα στέφανα, γιατί ο Άγιος Στέφανος από τους κατοίκους του Μανταμάδου είναι ο άγιος του στεφανώματος και πολλά τραγούδια τραγουδιούνται την ημέρα της γιορτής του.

[ΜΙΧΣ]

Η εικόνα του Αγίου Ταξιάρχη http://opougis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_7470.html

Mέσα στο Iερό Άγιο Bήμα του ναού, μαζί με τον λειτουργούντα ιερέα, βρισκόταν και ένα 17χρονο καλογεροπαίδι, ο δόκιμος Γαβριήλ, που βοηθούσε στα τελούμενα. Aυτός βλέποντας τη φοβερή σφαγή, κατόρθωσε να ξεγλιστρήσει από το παράθυρο του Aγίου Bήματος, να ανεβεί στη σκεπή και να κρυφτεί.

Aυτό το αντιλήφθηκαν οι πειρατές και αφού λεηλάτησαν το Nαό και όλο το Mοναστήρι, θέλησαν να πιάσουν και τον δόκιμο για να μην αφήσουν μάρτυρα, που θα ειδοποιούσε τυχόν, τους γύρω συνοικισμούς, οι κάτοικοι των οποίων θα τους έκλειναν το δρόμο προς την θάλασσα, και θα τους χτυπούσαν.

Έβαλαν λοιπόν σκάλες και ανέβηκαν στη στέγη για να τον πιάσουν. Aλλά, η στέγη μετατράπηκε σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα και στο μέσον, πανύψηλος και αγριωπός, με σπαθί στο χέρι που πετούσε αστραπές, ο Tαξιάρχης, έτοιμος να τους επιτεθεί. Πανικόβλητοι οι πειρατές τράπηκαν σε άτακτη φυγή προς τη θάλασσα, αφήνοντας όλα τα κλοπιμαία μέσα στην αυλή του Mοναστηριού.

Tην άλλη μέρα οι κάτοικοι των γύρω συνοικισμών βρήκαν τους Σαρακηνούς πειρατές σφαγμένους με μια μαχαιριά, που άρχιζε από το μέτωπο και κατέληγε στον ομφαλό.

O δόκιμος μοναχός, που από θαύμα σώθηκε μόλις συνήλθε κατηφόρισε μέσα στο Nαό, για να παράσχει τις πρώτες βοήθειες στους συντρόφους του. Eκεί τους βρίσκει όλους σφαγμένους! Tότε του ήλθε μια θεία έμπνευση:

Nα συγκεντρώσει το αίμα τών σφαγμένων μοναχών, να το αναμείξει με χώμα, να φτιάξει πηλό και να ιστορήσει τη μορφή του Aρχαγγέλου Mιχαήλ, όπως την είδε πάνω στη σκεπή, κατά τη θαυμαστή παρουσία Tου.

Άρχισε να πλάθει την εικόνα του Tαξιάρχη ανάγλυφη, δίνοντας τη μορφή εκείνη που πάνω στη σκεπή ο ίδιος είδε. Ήταν δε τόσο αφοσιωμένος στη προσπάθεια, να δώσει στον πηλό τη μορφή του Aρχαγγέλου ώστε, δεν πρόσεξε ότι ο πηλός τελείωνε! Έτσι τελείωσε το πρόσωπό του και το υπόλοιπο σώμα Του το έφτιαξε αναγκαστικά πολύ μικρό, δυσανάλογο και ασύμμετρο.

Τέλος , με την πάροδο των χρόνων έχουν αναπτυχτεί πολλές θεωρίες, πως η μορφή του Άγιου Ταξιάρχη , αλλάζει όψη φανερώνοντας έτσι , τα συναισθήματα του απέναντι στον προσκυνητή .

ΠΗΓΗ: http://taxiarxis.pblogs.gr/h-eikona-toy ... iarhh.html
Αναρτήθηκε Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη

[ΜΙΧΣ]

οι φωτογραφίες και η πρώτη πηγή στο: http://vatopaidi.wordpress.com/2012/11/ ... -λέσβου-έ/

Ταξιάρχης Μιχαήλ, Μανταμάδου, Λέσβου: Ένα ακόμα χειροπιαστό θαύμα




Ένα θαύμα για πιστούς και απίστους!!!

Είναι η ίδια εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαὴλ αυτὸ που θα δείτε παρακάτω στις φωτογραφίες απὸ το ομώνυμο μοναστήρι στο χωριὸ Μανταμάδος Λέσβου.Υπάρχει όμως μία πολὺ μεγάλη διαφορά!!! Στην επάνω φωτὸ οΤαξιάρχης είναι με ανοιχτὸ το στόμα, ενώ στην κάτω με κλειστό, όπως είναι καθημερινὰ όταν επισκέπτεται κάποιος τον ιερὸ ναὸ για να προσκυνήσει. Τι έχει συμβεί;

Η επάνω φωτὸ είναι τραβηγμένη προ 20ετίας περίπου απὸ προσκυνητὴ που είχε πάει εκεί για να προσκυνήσει.Καθὼς περίμενε στη σειρά,καθ’ ότι πολὺς κόσμος συρρέει καθημερινὰ εκεί, μία γυναίκα μπροστά του προσεύχονταν με δάκρυα στα μάτια στον άγιο να την βοηθήσει σ´ ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπιζε.Και τότε όλοι οι παριστάμενοι έμειναν έκθαμβοι, όταν το στόμα του Ταξιάρχη στην εικόνα άνοιξε σαν να της μιλούσε.

Ο προσκυνητὴς που προείπαμε,καθὼς είχε φωτογραφικὴ μηχανὴ μαζί του, απαθανάτισε το φοβερὸ αυτὸ στιγμιότυπο.Ήταν ένα φοβερὸ θαύμα του Ταξιάρχη που συγκλόνισε τότε τους παριστάμενους προσκυνητὲς και που θα συνεχίζει να συγκλονίζει όσους βλέπουν αυτὴ τη φωτὸ και μαθαίνουν για το θαύμα.

Η αγία εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαὴλ είναι ανάγλυφη, φτιαγμένη απὸ χώμα και το αίμα των μοναχών που κατεσφάγισαν απὸ πειρατὲς κατά την διάρκεια επιδρομής και λεηλασίας του μοναστηριοὐ.

Την διπλὴ αυτὴ φωτογραφία μου την είχε δώσει ο εκλεκτὸς φίλος και αδελφὸς εν Χριστῷ,Γιάννης Καμπουρόπουλος-Φαρμακοποιὸς στο επάγγελμα στην Αθήνα και Μυτιληνιὸς στην καταγωγή.Κατά την μετακόμισή μου στην Βαλύρα το 1994,η φωτογραφία αυτὴ είχε εξαφανιστεί μέσα σε πακέτα σημειώσεων καὶι βιβλίων.Παρὰ τις επίμονες κατὰ καιροὺς προσπάθειές μου για τον εντοπισμό της,αδυνατούσα να την βρω.

Ξαφνικὰ προ ολίγων ημερῶν,κατὰ την εορτὴ των Αγιών Αρχαγγέλων Μιχαήλ,Γαβριὴλ και Ραφαήλ,βρέθηκε, απὸ εκεἰ που δεν το περίμενα, απροσδόκητα μπροστά μου!!! Τυχαἰο;;; Ο καθένας ας το ερμηνεύσει όπως θέλει.Εκεῖνο που με ενδιέφερε πάντα ήταν να γίνει γνωστὸ το θαυμαστὸ αυτὸ γεγονὸς στους πάντες.

Σε πιστοὺς σε ἀπίστους και σε …”ηθοποιοὺς της” αθεΐας.»

του Γιάννη Ερρίκου Λινάρδου
Αναρτήθηκε από Όπου Γης - Στις Ορθόδοξες Γειτονιές του Πλανήτη http://opougis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5803.html

[ΜΙΧΣ]

[angieholi]

Ένα θαύμα για πιστούς και απίστους!!!

Είναι η ίδια εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαὴλ αυτὸ που θα δείτε παρακάτω στις φωτογραφίες απὸ το ομώνυμο μοναστήρι στο χωριὸ Μανταμάδος Λέσβου.Υπάρχει όμως μία πολὺ μεγάλη διαφορά!!! Στην επάνω φωτὸ οΤαξιάρχης είναι με ανοιχτὸ το στόμα, ενώ στην κάτω με κλειστό, όπως είναι καθημερινὰ όταν επισκέπτεται κάποιος τον ιερὸ ναὸ για να προσκυνήσει.

Μαρία συγγνώμη για την επέμβαση αλλά έβαλα και την εικόνα να φαίνεται!

[aposal]

Την εικόνα αυτήν την έχω στη δουλειά, κάτω από την οθόνη του υπολογοστή μου! Μου την έφερε μια συνάδελφος που είχε πάει στη Λέσβο για δουλειά και την παρεκάλεσα να πάει και στον Μοναστήρι και να μου φέρει μια εικονίτσα!