Πνευματική παρακμή...

[isabella]

Τι κάνουμε όταν ένας συνάνθρωπός μας μας οδηγεί σε πνευματική παρακμή?
Και εξηγώ...
'Οταν,όντας ακόμα "άγουρος" πνευματικά υπάρχει κάποιος που σε σκανδαλίζει/είναι πονηρός/σε ζηλεύει/σε πειράζει ή ό,τι άλλο φανταστείτε που προκαλούν στην καρδιά αντιπάθεια,ακόμα κ μίσος τι κάνει σε αυτήν την περίπτωση?Πώς το αντιμετωπίζει πνευματικά?

[Dimitris39]

Συμβουλεύεται έναν Πνευματικό και κάνει υπακοή στης συμβουλές του
Αλλιώς θα ακους διάφορα απο τον έναν και τον άλλον

Να με συγχωρεις

[ΜΙΧΣ]

Τι κάνουμε όταν ένας συνάνθρωπός μας μας οδηγεί σε πνευματική παρακμή?
Και εξηγώ...
'Οταν,όντας ακόμα "άγουρος" πνευματικά υπάρχει κάποιος που σε σκανδαλίζει/είναι πονηρός/σε ζηλεύει/σε πειράζει ή ό,τι άλλο φανταστείτε που προκαλούν στην καρδιά αντιπάθεια,ακόμα κ μίσος τι κάνει σε αυτήν την περίπτωση?Πώς το αντιμετωπίζει πνευματικά?

Προσευχή... προσεύχεσαι γι αυτό το άτομο. Είναι μεγάλη ευεργεσία, και όχι μόνο γι αυτόν αλλά και για σένα. Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού, ελέησε τον / την "------" και για σένα... Κύριε ημών Ιησού Χριστέ Υιέ Θεού, ελέησέ με την αμαρτωλή δούλη σου. Προσευχή δυναμίτης... έτσι απλά... και αν είσαι και εξομολογημένη και κοινωνημένη τόσο το καλύτερο. Χρόνια Πολλά. Τις πρεσβείες των Αγίων μας και τη σκέπη και προστασία της Παναγιάς μας και του Κυρίου... εύχομαι.

[gkou]

Συμβουλεύεται έναν Πνευματικό και κάνει υπακοή στης συμβουλές του
Αλλιώς θα ακους διάφορα απο τον έναν και τον άλλον

Να με συγχωρεις

+άπειρο

[GeorgiosM]

πολύ σωστά τα παραπάνω..
χωρίς πνευματικό, εκκλησιασμό, προσευχή (πχ κομποσκοινι ή παράκληση η τους χαιρετισμους ή ανάγνωση βίων αγίων ,
ή πνευματικά βιβλία κλπ κλπ) δεν γινονται πολλα.

τώρα περαν αυτων, οταν υπαρχουν συγκρουσεις ποιο ειναι το αντιδοτο? η αγάπη.
δηλαδή εχει ταραχτει η αγάπη κ άρα η ησυχία κ η γαλήνη.
κ πως ξανακερδιζεται? όχι βεβαια με τη σύγκρουση, ουτε με τα επιχειρήματα ή το διάλογο
(πχ να αποδειξει ο ενας στον άλλο το άδικο κ το δίκιο).
γιατι οταν το κλίμα δεν ειναι ειρηνικό, μπαινει εγωισμος, πεισμα, θυμός κ δεν μπορει να
ερθει ισορροπία, γαλήνη, ανακωχή. διότι αν δεν υπαρχει η αγαπη κ ο σεβασμος κ ειρήνη,
ακόμη κ αν βρεθει ισορροπία πολύ ευκολα θα χάνεται κάθε λιγο κ λιγάκι.

άρα για να γινει σωστή δουλεια απαιτειται συμφιλίωση. κ βαθυς σεβασμος.

το νουμερο 1 ειναι η περιφρονηση των ενοχλήσεων, η ψυχραιμία.η αδιαφορία.
γιατι αν αντιδρασουμε κ δημιουργηθει θυμός ισως γινει πιο μεγαλη εχθρα.

παντως ολοι τσακωμένοι είμαστε (με καποιους) κ σε αντιπαραθεση.. με τους οικειους μας, οικογενεια, συνεργατες,
γειτονες κλπ. απλα παραβλεπουμε, παιρνουμε αποστάσεις, κλπ κλπ.

τωρα σε περιοδους κρισεων (υψηλοτερης εντασης κλπ) θελει προσοχη..
μπορα ειναι θα περάσει..
ετσι οπως το λες πάντως ειναι σαν να λες οτι τσακώνεσαι πχ με ενα συγγενή..

με τους συγγενεις μπορουμε να κανουμε λίγα πράγματα..
εως ελάχιστα. εαν δεν μεσολαβεί καποιο θαυμα ή καποια ανωθεν βοήθεια (απο τις προσευχες κλπ)...

υπομονή! θελει μεγαλη υπομονή, ειναι αγία λύση και με πολλά στεφανα παρακαλώ!
εκει σε θελω καβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
δηλαδή αυτο ειναι το δύσκολο..

προφανως Ισαβελλα καποτε θα βελτιωθεί η κατασταση, μη χαλάς πολυ την καρδια σου,
κανε λιγο προσευχη γιατι ο θυμος μεσα μας οταν φερνει αρνητικά συναισθήματα κ κακία
χαλάει κ εμάς αλλα κ οι άλλοι το νιώθουν (απο τη συμπεριφορα μας κλπ) και τυφλωνονται κ αυτοι.

δηλαδή πως θα γίνει? ενα άλλο γιατρικό ειναι οταν αρπαζόμαστε να κόβουμε τον καβγά κ την αντιπαράθεση.
να σταματάμε χωρις να βγαζουμε όλα μας τα θυμωμενα εσωψυχα πάνω στους αλλους.
ακομη κ αν εχουμε δίκιο.
ετσι δεν θυμωνουμε παραπάνω..
καλυτερα χαζός παρά κακος κ έξυπνος..
θα μου πεις τί βλακεια ειπες? τί σχεση εχει το ένα με το άλλο?
αμα πλακωθείς πολύ κ θυμωνεις πολύ κ τσατιζεσαι κ φωναζεις κλπ κλπ, δυστυχως πολλες φορες εχει σχεση..

δηλαδή καλή η αυτοάμυνα αλλα μη χαλάμε τη ζαχαρενια μας ακομη κ δίκιο να εχουμε.
απο καβγάδες κ εντασεις αρρωσταινουν πολλοί,
απο το κοψιμο της πολυτελειας γινεται η άσκηση..

βεβαια ισως κ να πρεπει να κανεις τα ακριβως αντιθετα απο αυτα που σου λεω..
φυσικα δεν μπορω να ξερω ή να κρίνω ή να δωσω ακριβεις συμβουλες σε κάθε περιπτωση ,
ειδικα οταν αυτά ειναι χρονιες καταστάσεις (ποιος ειμαι, ο τζειμς μποντ?!)
αλλα γιαυτό παμε στον ιερεα κ του λεμε καπως αναλυτικα τις καταστασεις,
ο οποίος εχει χρονια εμπειρία κ μεσολαβεί η Χάρη κ ο φωτισμος Του Αγίου Πνεύματος κ αρχιζει
να γινεται δουλεια.
θα πας θα βρεις εναν ιερεα που να εχει χρονο να κατσει να σε ακουσει (συνηθως οι νέοι ιερεις εχουν περισσοτερο),
και αν δεν εχει χρονο θα ψαξεις σε αλλον που να εχει περισσοτερο..
ψαξε ψαξε θα βρεις αυτα που γυρευεις

[aposal]

Το Α και το Ω οποιουδήποτε Χριστιοανού είναι να βρει έναν καλό πνευματικό και να κάνει υπακοή σ' αυτόν. Αυτός, πέραν των εξομολογήσεων, θα τον βάλει στον πνεύμα της ορθοδοξίας, θα τον κατηχήσει, θα τον συμβουλέψει και θα του δίνει το ΟΚ για να μετλαμαβάνει, που είναι και ο τελικός στόχος.
Εάν κάποιος σε απομακρύνει πνευματικά από τον στόχος σου, τότε σταματάς την επικοινωνία μαζί του και τον μνημονεύεις μόνο στις προσευχές σου. Σωστά όμως είπανε οι προγράψαντες πως αυτό που κάθε φορά πρέπει να κάνεις, ο μόνος αρμόδιος να το πει είναι ο πνευματικός σου.

[dionysisgr]

Τι κάνουμε όταν ένας συνάνθρωπός μας μας οδηγεί σε πνευματική παρακμή?
Και εξηγώ...
'Οταν,όντας ακόμα "άγουρος" πνευματικά υπάρχει κάποιος που σε σκανδαλίζει/είναι πονηρός/σε ζηλεύει/σε πειράζει ή ό,τι άλλο φανταστείτε που προκαλούν στην καρδιά αντιπάθεια,ακόμα κ μίσος τι κάνει σε αυτήν την περίπτωση?Πώς το αντιμετωπίζει πνευματικά?

Eσυ δηλαδη isabella, ειχες φτασει σε καμμια ας πουμε "πνευματικη ακμη",
και σε ριχνει αυτος, ο οποιος χ,ψ, σε πνευματικη παρακμη;

Γιατι η παρακμη, ακολουθει την ακμη, δεν προηγειται αυτης. Λογικη γαρ.

Ξεκινα να αναρωτηθεις απο αυτο, και βλεπεις και τα υπολοιπα εν χρονω.

Εαν λοιπον οντας αγουρη πνευματικα οπως λες, ειχες φτασει σε ακμη, τοτε,
παλι δεν θα επρεπε να σε ριχνει τοσο ευκολα ο χ, και ο ψ.

Επισης θα πρεπει να γνωριζουμε οτι ποτε δεν αυτο-αξιολογουμαστε
ως προς την πνευματικη μας δηθεν προοδο, γιατι πολυ απλα αυτη δεν υφισταται,
παρα μονο μεσα στην ανυπαρκτη φαντασια μας.

Μονος κριτης ο Χριστος, που μας παρεχει δωρεαν την σωτηρια και την τελειωση μας.
Εννοειται δε και ο Πνευματικος που παλι μεσω της χαριτος του Κυριου μας νουθετει.

Θελω να πω, οτι οποιος θεατρινιζεται, και αυτο-παραμυθιαζεται οτι εχει κανει.. "πνευματικη προοδο",
καλο ειναι, να κραταει και λιγο το χαλιναρι, για να μην βρεθει προ εκπληξεων εν ημερα Κρισεως..

Εμεις ας πιστευουμε, οχι ταπεινοσχημα, ουτε κακομοιρικα, αλλα εν πνευματι και αληθεια,
οτι ειμαστε χαμενα κορμια, και διαλυμενα οντα, και οι διαχρονικες ντροπες των Χριστιανων,
σε οτι αφορα τον εαυτο μας, και ας αφησουμε τον μετρητη "πνευματικης προοδου" στην ακρη,
γιατι βαδιζουμε λαθος.

Και δεν μας φταινε ποτε οι αλλοι, στους οποιους μπορει να γινομαστε εμεις ευκολα αντιπαθεις,
χωρις να παρουμε χαμπαρι, διαφημιζοντας την ανυπαρκτη "πνευματικοτητα" μας,
αλλα μονο ο εμπαθης εαυτος μας, που νομιζει οτι εχει και αρετες απο πανω.

Ο πιο σιγουρος τροπος για να χασουμε τον παραδεισο, ειναι να νομιζουμε οτι τον αξιζουμε..

Δεν ξερω εαν με εννοεις.

[isabella]

?

[isabella]

Φίλοι μου σας ευχαριστώ γενικά για τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις σας.
'Οταν βέβαια είδα το σχόλιο του κύριου Διονύση,έπαθα σοκ! Και είπα αυθόρμητα "έλα Παναγία μου!!".Διάβαζα και ξαναδιάβαζα αυτό που ανάρτησα,ώστε να καταλάβω πού έγινε η άτιμη η παρεξήγηση.
Είχα έναν προβληματισμό.'Εψαχνα πού να τον καταχωρίσω και δεν ήξερα πού.Μετά έπρεπε να βρω κ έναν τίτλο.Να έβαζα "έχω σοβαρό πρόβλημα με έναν συνάνθρωπό μου ο οποίος με ειρωνεύεται,με προσβάλλει και με κοιτάει με μίσος κ δεν ξέρω πώς να τον αντιμετωπίσω,γιατί δεν μπορώ να του δώσω αυτό που θέλει κ έτσι μου βγάζει κακία.Και είμαι που είμαι χάλιας,αν συνεχίσω να γεμίζω με κακία για αυτό το θέμα θα γίνω ακόμα πιο χάλιας.Επειδή είμαι άγουρη πνευματικά (έτσι ακριβώς αυτομετρήθηκα φίλε Διονύση,ίσως δεν κατάλαβες) δεν έχω τη χάρη να αγαπήσω το άτομο αυτό.Και αυτό με τρώει.Εσείς πώς τα αντιμετωπίζετε αυτά αν προκύψουν?" .... μου φάνηκε μεγάλος ο τίτλος αυτός κι έτσι έβαλα "πνευματική παρακμή".Και όχι,η παρακμή δεν προηγείται πάντα της ακμής.Μπορεί πχ να είσαι στο 0 κι ο άλλος να σε στείλει στο -10 η εν πάση περιπτώση,η αδυναμία σου να χειριστείς το πρόβλημα με τον άλλον.
Προσπάθησα να εξομολογηθώ κ δεν έχω βρει ακόμα έναν Πνευματικό Πατέρα.Πήγα να μιλήσω σε έναν εξομολόγο και όσο μιλούσα χτύπησε 2 φορές το κινητό του.το σήκωσε,μίλησε κ γενικά φάνηκε να βιαζόταν.Δεν με άκουσε καν,και το είχα τόσο ανάγκη,γιατί έχω δίλημμα,πραγματικά.Οπότε απλά συνεχίζω να ψάχνω..
Πώς βρίσκεις εξομολόγους?Ρωτώντας τον υπόλοιπο κόσμο?(εγώ εκεί που με έστειλαν πήγα).Εξομολόγοι είναι μόνο οι μοναχοί?'Εχω μπερδευτεί!

[gkou]

Η δική σου λάθος διατύπωση φταίει κι όχι ο Διονύσης, σου απάντησε με βάση όσα έγραψες αγαπητή. Επίσης, εσύ πήγες σε μοναχό να εξομολογηθείς; ποιοι εννοείς ότι σε έστειλαν εκεί; Και ποιος σου είπε ότι εξομολογούν μόνο οι μοναχοί;
Το ότι χτυπούσε το κινητό του πνευματικού, είναι κάτι πολύ σύνηθες. Είναι άνθρωποι με πάρα πολλές υποχρεώσεις οι πνευματικοί και χρειάζονται την κατανόησή μας.