Ένας Καυσοκαλυβίτης μαθητής του γέροντα Πορφυρίου Λόγοι π. Γεωργίου (Αλευρά) Η ελευθερία
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ υπάρχουν από την κατάχρηση της ελευθερίας. Οι άγγελοι υπάρχουν από την καλή χρήση της ελευθερίας. Όταν βουλιάζεις και ναυαγείς ο ίδιος δεν μπορείς να ασχοληθείς και με τον άλλο που ναυαγεί. Όποιος δεν σέβεται την ελευθερία του άλλου καταστρατηγεί την ελευθερία του Θεού στον άνθρωπο. Ακόμη και ο τρόπος που λες την καλημέρα έχει σημασία. Η ελευθερία μου περνά μέσα από την ελευθερία του άλλου. Καμιά αρετή δεν λειτουργεί αν δεν υπάρχει ελευθερία. Όταν ένας άνθρωπος χρησιμοποιεί τους νόμους προς ίδιον όφελος, δεν τον υπακούμε. Όταν βομβαρδίσουμε τον εαυτό μας με την ανάγνωση του Ευαγγελίου , τότε μπορούμε να αυξηθούμε πνευματικά. Χορταίνεις με το Ευαγγέλιο. Ο Θεός δίνει 50% ευκαιρίες να σωθείς και 50% να καταδικασθείς.
Όσο δεν παύει το κυνήγημα γι’ αυτό που αγαπάς τόσο δεν θα παύει και η πρόοδος. Κάθε βράδυ έκανα έλεγχο, τσεκάρισμα. Με στενοχωρούσε ο κακός μου εαυτός. Όταν αγκαλιάζω τον εχθρό μου, τρώει γροθιές ο εγωισμός του. Όταν όμως είναι υποκριτικό το αγκάλιασμα, στερώ και τη δική μου ελευθερία και του άλλου.
Τον άσωτο προκάλεσε η αγάπη του πατέρα να μετανιώσει. Αν σκοτωνόταν με τον πατέρα του προτού πάρει τα λεφτά, δεν θα είχε το θάρρος να ξαναγυρίσει κοντά του. Θα έλεγε ο γιος: «Πώς να πάω στον πατέρα έτσι τσέτσελο; Αφού με μάλωσε , προτού ασωτεύσω, σκέψου τώρα που είμαι άσωτος». Μπροστά στον πατέρα δεν μπορείς να είσαι υποκριτής. Μπροστά στο\ αγαθό ή θα είσαι αληθινός ή θα κρυφτείς. Μπροστά στο φως είτε κρύβεσαι είτε δείχνεις όπως είσαι, ειδάλλως θα ρεζιλευτείς. Ο Πατέρας προκάλεσε τη μετάνοια του παιδιού του με την αστείρευτη αγάπη. Μπροστά στα μάτια του Θεού αμαρτάνουμε και ο Θεός είναι ατάραχος αλλά και δίκαιος. Πότε ο άνθρωπος είναι απαθής; Όταν δεν στριφογυρίζουν στο μυαλό του τα πάθη των άλλων που ξεσπούν εναντίον του.
Η μητέρα μου, επειδή ήταν στενάχωρη, μας επηρέαζε. Εμένα στα Καυσοκαλύβια και την αδελφή μου στην Ορμύλια. Το έλεγε ο π. Πορφύριος: «Η μητέρα σας επειδή είναι στενάχωρη σας επηρεάζει με αρνητική ενέργεια». Όταν ένα παιδάκι πλησιάσει τον γκρεμό τότε πρέπει η μητέρα του σιγά σιγά να το πιάσει. Αν το τρομάξει και φωνάξει «αχ το παιδί!», μπορεί να πέσει κάτω από τον τρόμο της μητέρας . Θέλει ψυχραιμία και απαλότητα.
Ο Θεός είναι συνεχώς πάνω μας. Το φως είναι συνεχές . Γιατί κάνουμε διακοπές; Διότι τεμπελιάζουμε να διαβάζουμε τις Γραφές. Μπες μέσα στο σύμπαν. Δικό σου είναι. Τι είναι η Ελλάδα; Μια κουκίδα. Μην παλουκώνεσαι εδώ κάτω, Φύγε από τη γη. Τι είναι το σπίτι σου, το οικόπεδό σου; Κουκίδες στο σύμπαν. Τι κολλάς εδώ; Η κάθε ψυχή είναι στο κομπιούτερ του Θεού. Όταν ανέβεις λίγο παραπάνω , κάνεις ένα άλμα, τότε βλέπεις κάτι από τον Θεό. Βλέπει ο Θεός την καρδιά σου μόλις κάνεις κάτι ανώτερο και σε τσακώνει. Με την ίδια απροσπάθεια που μπήκα στο Άγιον Όρος , με την ίδια απροσπάθεια και βγήκα. Κάθε μέρα σπάω τα νεύρα μου. Θέλει τσαγανό. Έλεγα: «Εγώ ας θλίβομαι, οι άλλοι όμως να μη στενοχωρούνται». Έφυγα καταπάνω στον Θεό, μέχρι που βρέθηκε ο π. Πορφύριος στη ζωή μου και μεταμορφώθηκα.
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
π.Γεώργιος Αλευράς
Συντονιστής: Συντονιστές
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: π.Γεώργιος Αλευράς
ΕΝΑΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ
….Η ζωή του π. Γεωργίου βρίθει από σημάδια θαυμαστά, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και της μετέπειτα πορείας του. Ήδη με τη γέννησή του η μητέρα του έζησε ένα αδυσώπητο αόρατο πόλεμο. Για τρεις τέσσερις νύχτες δεχόταν τις επιθέσεις του πειρασμού, είτε όσο ήταν ξύπνια είτε τη νύχτα με τρομακτικούς εφιάλτες.
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών είδε ένα σημαδιακό όνειρο που τον συγκλόνισε: Βρέθηκε να διασχίζει έναν περικαλλή ναό , όμοιο με αυτό που τριάντα χρόνια μετά ανεγέρθηκε στο ησυχαστήριο του γέροντα Πορφυρίου. Ενώ βρισκόταν κάτω από τον τρούλο, μία δυνατή κι επιβλητική φωνή εξήλθε από την Αγία Τράπεζα , η οποία του προκάλεσε τέτοιο δέος, που έπεσε με το πρόσωπο καταγής. Η επίδραση που είχε στην ψυχή του αυτό το όνειρο ήταν καταλυτική, καθώς ο φόβος που ένιωσε φρέναρε την ανεξέλεγκτη εσωτερική δύναμη των εφηβικών του χρόνων. Επιπλέον , αυτό το όνειρο στάθηκε η αφορμή να αντιμετωπίζει τον κάθε άνθρωπο με σεβασμό και ευλάβεια ως εικόνα του Θεού.
Ένα χρόνο μετά μία θλιβερή εμπειρία συντάραξε την ψυχή του. Με έναν αδελφικό του φίλο είχαν πάει να περπατήσουν κοντά σε μία λίμνη, όταν ξαφνικά ο φίλος του από απροσεξία έπεσε μέσα και πνίγηκε. Ο νεαρός Θόδωρος δείλιασε να πέσει στη λίμνη για να τον σώσει. Συντετριμμένος με το θάνατο του φίλου του και τη δική του δειλία, ορκίστηκε τότε, για να ξεπληρώσει το χρέος του, να πέφτει στη φωτιά για τους ανθρώπους. Ένιωθε πως ο φίλος του πνίγηκε εξαιτίας του, για να τον απαλλάξει έτσι ο Χριστός από τη δειλία.
Κάποια χρόνια αργότερα, σε ηλικία 20 χρονών, ένα αποκαλυπτικό όραμα του πρόσφερε την πολυπόθητη αναγέννηση , που από μικρός ενδόψυχα και σθεναρά αναζητούσε. Η παρουσία του Θεού στη ζωή του δεν ήταν διακριτική, όπως συνήθως συμβαίνει στους ανθρώπους, αλλά επιβλητική. Άφησε τον Θεό να δουλέψει πάνω του. Ο ίδιος προσευχόταν διακαώς. «Θέλω να γίνω όπως με γέννησε η μητέρα μου». Όταν άρχισαν να κλείνουν όλες οι πόρτες στην επαγγελματική του σταδιοδρομία στο μπάσκετ, κλειδώθηκε περίλυπος στο δωμάτιό του για έναν μήνα περίπου. Είχε πέσει σε κατάθλιψη. Δεν ήθελε ούτε να βγαίνει ούτε να μιλάει σε κανέναν. Όλο αυτό το διάστημα η αδελφή του προσευχόταν καθημερινά στον Θεό να τον βοηθήσει . Ώσπου κάποιο βράδυ , κουρασμένη και θλιμμένη από την κατάσταση του αδελφού της, είπε στον Χριστό: «Χριστέ μου, εγώ σταματάω πια να προσεύχομαι για τον αδελφό μου. Εάν θέλεις Εσύ, κατέβα τώρα κάτω και σώσ’ τον». Την ίδια στιγμή ο Θόδωρος είδε μια πύρινη σφαίρα να πέφτει επάνω του, να φλέγεται όλη η πόλη των Τρικάλων με ένα άυλο φως που το διαπερνούσε η όρασή του. Ύψωσε τα χέρια του προς τη φωτιά και αναφώνησε ενθυμούμενος το γεγονός της λίμνης: «Όχι, Χριστέ μου, μη χαθούν άλλοι άνθρωποι εξαιτίας μου». Βίωσε την προσωπική του Πεντηκοστή. Ένιωθε άλλος άνθρωπος, μεταμορφωμένος και αλλοιωμένος. Για 35 ημέρες η θεία χάρη του επισκίαζε αισθητά και διαβάζοντας νυχθημερόν την Καινή Διαθήκη κατανοούσε τα άγνωστα μέχρι τότε γι’ αυτόν κείμενά της. Η μητέρα του απορούσε με το παιδί της , το οποίο πρώτη φορά διάβαζε με τόσο ζήλο κάτι.
Τέλος, καθοριστική υπήρξε η συνάντηση του νεαρού Θόδωρου με τον π. Πορφύριο στο Μήλεσι, όπου βίωσε μία νέα Πεντηκοστή. Έπειτα από αυτή την ένθεη εμπειρία ο Γέροντας του αποκάλυψε ότι τον γνώριζε από μικρό παιδί, αν και για πρώτη φορά τον συναντούσε. Ο π. Πορφύριος ενθουσιάστηκε μαζί του. Ύστερα του περιέγραψε και το αγρόκτημα που είχε στα Τρίκαλα. Έλεγε αργότερα ο Γέροντας γι’ αυτή την πρώτη γνωριμία σε πνευματική του κόρη: «Ήμασταν μωρέ μεμεστωμένοι οίνου. Είχαμε Πεντηκοστή».
Ο Θόδωρος ανταποκρίθηκε στην αγάπη του π. Πορφυρίου. Για χάρη του εγκατέλειψε τους γονείς του, τον τόπο του, την καριέρα του στον αθλητισμό και, το σπουδαιότερο, τη γυναίκα που σκόπευε να παντρευτεί. Πόσο δύσκολο αλήθεια είναι να εγκαταλείψεις θεληματικά την αγαπημένη σου, με την οποία είσαι τρελά ερωτευμένος και να βρεθείς ξαφνικά στην έρημο του Αγίου Όρους; Εδώ χρειάζεται να επισημανθεί πως η σχέση μες την κοπέλα του ήταν και παρέμεινε αγνή, φαινόμενο σπάνιο για νέους της ηλικίας του και του κοσμικού περιβάλλοντός του.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι όταν ο Θόδωρος βρέθηκε στα Καυσοκαλύβια ως δόκιμος μοναχός είδε ένα ακόμη σημαντικό όνειρο: Στεκόταν στην Αγία Τράπεζα, στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (όπως αυτός θα έχει οριστικά διαμορφωθεί), δίπλα στον π. Πορφύριο, ο οποίος κρατώντας ένα μεγάλο σταυρό τον καλούσε να εξέλθουν από την πλάγια πύλη. Προχωρώντας έφτασαν κάτω από τον τρούλο. Τότε ο Γέροντας λύγισε από το βάρος του σταυρού και τον παρέδωσε στο μαθητή του για να συνεχίσει και πάλι μέχρι το ιερό.
21 Νοεμβρίου 2004
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
….Η ζωή του π. Γεωργίου βρίθει από σημάδια θαυμαστά, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και της μετέπειτα πορείας του. Ήδη με τη γέννησή του η μητέρα του έζησε ένα αδυσώπητο αόρατο πόλεμο. Για τρεις τέσσερις νύχτες δεχόταν τις επιθέσεις του πειρασμού, είτε όσο ήταν ξύπνια είτε τη νύχτα με τρομακτικούς εφιάλτες.
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών είδε ένα σημαδιακό όνειρο που τον συγκλόνισε: Βρέθηκε να διασχίζει έναν περικαλλή ναό , όμοιο με αυτό που τριάντα χρόνια μετά ανεγέρθηκε στο ησυχαστήριο του γέροντα Πορφυρίου. Ενώ βρισκόταν κάτω από τον τρούλο, μία δυνατή κι επιβλητική φωνή εξήλθε από την Αγία Τράπεζα , η οποία του προκάλεσε τέτοιο δέος, που έπεσε με το πρόσωπο καταγής. Η επίδραση που είχε στην ψυχή του αυτό το όνειρο ήταν καταλυτική, καθώς ο φόβος που ένιωσε φρέναρε την ανεξέλεγκτη εσωτερική δύναμη των εφηβικών του χρόνων. Επιπλέον , αυτό το όνειρο στάθηκε η αφορμή να αντιμετωπίζει τον κάθε άνθρωπο με σεβασμό και ευλάβεια ως εικόνα του Θεού.
Ένα χρόνο μετά μία θλιβερή εμπειρία συντάραξε την ψυχή του. Με έναν αδελφικό του φίλο είχαν πάει να περπατήσουν κοντά σε μία λίμνη, όταν ξαφνικά ο φίλος του από απροσεξία έπεσε μέσα και πνίγηκε. Ο νεαρός Θόδωρος δείλιασε να πέσει στη λίμνη για να τον σώσει. Συντετριμμένος με το θάνατο του φίλου του και τη δική του δειλία, ορκίστηκε τότε, για να ξεπληρώσει το χρέος του, να πέφτει στη φωτιά για τους ανθρώπους. Ένιωθε πως ο φίλος του πνίγηκε εξαιτίας του, για να τον απαλλάξει έτσι ο Χριστός από τη δειλία.
Κάποια χρόνια αργότερα, σε ηλικία 20 χρονών, ένα αποκαλυπτικό όραμα του πρόσφερε την πολυπόθητη αναγέννηση , που από μικρός ενδόψυχα και σθεναρά αναζητούσε. Η παρουσία του Θεού στη ζωή του δεν ήταν διακριτική, όπως συνήθως συμβαίνει στους ανθρώπους, αλλά επιβλητική. Άφησε τον Θεό να δουλέψει πάνω του. Ο ίδιος προσευχόταν διακαώς. «Θέλω να γίνω όπως με γέννησε η μητέρα μου». Όταν άρχισαν να κλείνουν όλες οι πόρτες στην επαγγελματική του σταδιοδρομία στο μπάσκετ, κλειδώθηκε περίλυπος στο δωμάτιό του για έναν μήνα περίπου. Είχε πέσει σε κατάθλιψη. Δεν ήθελε ούτε να βγαίνει ούτε να μιλάει σε κανέναν. Όλο αυτό το διάστημα η αδελφή του προσευχόταν καθημερινά στον Θεό να τον βοηθήσει . Ώσπου κάποιο βράδυ , κουρασμένη και θλιμμένη από την κατάσταση του αδελφού της, είπε στον Χριστό: «Χριστέ μου, εγώ σταματάω πια να προσεύχομαι για τον αδελφό μου. Εάν θέλεις Εσύ, κατέβα τώρα κάτω και σώσ’ τον». Την ίδια στιγμή ο Θόδωρος είδε μια πύρινη σφαίρα να πέφτει επάνω του, να φλέγεται όλη η πόλη των Τρικάλων με ένα άυλο φως που το διαπερνούσε η όρασή του. Ύψωσε τα χέρια του προς τη φωτιά και αναφώνησε ενθυμούμενος το γεγονός της λίμνης: «Όχι, Χριστέ μου, μη χαθούν άλλοι άνθρωποι εξαιτίας μου». Βίωσε την προσωπική του Πεντηκοστή. Ένιωθε άλλος άνθρωπος, μεταμορφωμένος και αλλοιωμένος. Για 35 ημέρες η θεία χάρη του επισκίαζε αισθητά και διαβάζοντας νυχθημερόν την Καινή Διαθήκη κατανοούσε τα άγνωστα μέχρι τότε γι’ αυτόν κείμενά της. Η μητέρα του απορούσε με το παιδί της , το οποίο πρώτη φορά διάβαζε με τόσο ζήλο κάτι.
Τέλος, καθοριστική υπήρξε η συνάντηση του νεαρού Θόδωρου με τον π. Πορφύριο στο Μήλεσι, όπου βίωσε μία νέα Πεντηκοστή. Έπειτα από αυτή την ένθεη εμπειρία ο Γέροντας του αποκάλυψε ότι τον γνώριζε από μικρό παιδί, αν και για πρώτη φορά τον συναντούσε. Ο π. Πορφύριος ενθουσιάστηκε μαζί του. Ύστερα του περιέγραψε και το αγρόκτημα που είχε στα Τρίκαλα. Έλεγε αργότερα ο Γέροντας γι’ αυτή την πρώτη γνωριμία σε πνευματική του κόρη: «Ήμασταν μωρέ μεμεστωμένοι οίνου. Είχαμε Πεντηκοστή».
Ο Θόδωρος ανταποκρίθηκε στην αγάπη του π. Πορφυρίου. Για χάρη του εγκατέλειψε τους γονείς του, τον τόπο του, την καριέρα του στον αθλητισμό και, το σπουδαιότερο, τη γυναίκα που σκόπευε να παντρευτεί. Πόσο δύσκολο αλήθεια είναι να εγκαταλείψεις θεληματικά την αγαπημένη σου, με την οποία είσαι τρελά ερωτευμένος και να βρεθείς ξαφνικά στην έρημο του Αγίου Όρους; Εδώ χρειάζεται να επισημανθεί πως η σχέση μες την κοπέλα του ήταν και παρέμεινε αγνή, φαινόμενο σπάνιο για νέους της ηλικίας του και του κοσμικού περιβάλλοντός του.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι όταν ο Θόδωρος βρέθηκε στα Καυσοκαλύβια ως δόκιμος μοναχός είδε ένα ακόμη σημαντικό όνειρο: Στεκόταν στην Αγία Τράπεζα, στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος (όπως αυτός θα έχει οριστικά διαμορφωθεί), δίπλα στον π. Πορφύριο, ο οποίος κρατώντας ένα μεγάλο σταυρό τον καλούσε να εξέλθουν από την πλάγια πύλη. Προχωρώντας έφτασαν κάτω από τον τρούλο. Τότε ο Γέροντας λύγισε από το βάρος του σταυρού και τον παρέδωσε στο μαθητή του για να συνεχίσει και πάλι μέχρι το ιερό.
21 Νοεμβρίου 2004
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: π.Γεώργιος Αλευράς
Αποφθέγματα πατρός Γεωργίου (Αλευρά)
1. Είναι έξυπνο να ξεχωρίζεις ποιοί σου τηλεφωνούν με τη φώτιση του Θεού και ποιοί με την υποκίνηση του πονηρού. Όταν ξεκινάς μία σοβαρή δουλειά, χτυπά το τηλέφωνο. Αυτός που σου μιλά από την άλλη γραμμή δεν είχε κάτι σοβαρό να πει ή να ρωτήσει. Ήθελε απλώς να περάσει την ώρα του. Καταλαβαίνεις τότε ότι ο πονηρός τον έβαλε για να σε διακόψει από τη δουλειά σου. Ο π. Παϊσιος με τη χάρη του Θεού γνώριζε ποιος από τους προσκυνητές είχε αγαθή διάθεση και ποιος; πονηρή. Ποιους έβαζε ο πονηρός να τρώνε την ώρα του με χαζοχαρούμενες ερωτήσεις ώστε να τον αποσπούν από τα πνευματικά του, και ποιους ο Θεός για να τους βοηθήσει να βγουν από τα αδιέξοδά τους. Αυτός που απέκτησε τη διάκριση των πνευμάτων δύσκολα πέφτει στις παγίδες που καθημερινά μας στήνει ο πειρασμός. Αυτός ο άνθρωπος εποπτεύει τους λογισμούς του και γνωρίζει εκ πείρας και από τις αντιδράσεις της καρδιάς του ποιοι λογισμοί είναι από το πονηρό και ποιοι από το αγαθό πνεύμα.
2. Έλεγε ο π. Πορφύριος: «Θέλω να δώσω αυτό που έχω από αγάπη». Αγάπησε έναν άγιο και θα αποκτήσεις τη χάρη. Τι έκανα; Αγάπησα έναν άγιο πάρα πολύ. Χωρίς κανέναν αρνητικό λογισμό. Δεν με χώρισε τίποτα από την αγάπη του Γέροντα. Αν αγαπάς έναν άγιο, αγαπάς τον Θεό, διότι έχει μέσα του τη χάρη. Αν δένεσαι με έναν μη θεόφρονα άνθρωπο, τότε δένεσαι με την κτίση, γιατί αυτός είναι εμπαθής.
3. Η γυναίκα είναι το κουρδιστήρι της γης. Αν χαλάσει το κουρδιστήρι, η γη θα αποδιοργανωθεί.
4. Μετάνοιες κάνεις αλλά δεν βλέπω να έχεις μετάνοια. Όσο αξίζει μία μετάνοια στον αδελφό δεν αξίζουν πεντακόσιες μετάνοιες.
5. Για να κερδίσεις τον άνθρωπο, πρέπει να τον αγαπάς μέσα στην τρέλα του και ν’ αδιαφορήσεις γι’ αυτήν.
6. Να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να στενοχωριέται όταν ο άλλος αμαρτάνει. Μπορείς να τον έχεις αγκαλίτσα τον άλλον όταν αμαρτάνει; Ο Θεός έδωσε ελευθερία στον άνθρωπο και τον αφήνει καμιά φορά να πάθει για να μάθει. Να τον πονάς , να ανησυχείς. Όμως μην τον πιέζεις.
7. Το τρελάδικο είναι το βασίλειο των δαιμόνων. Η μοναχή Γρηγορία δούλευε σε νευρολογική κλινική και όταν διάβαζε ψαλμούς έτρεμαν όλοι μαζί οι ψυχοπαθείς. Οι πιο πολλοί έπασχαν από ακάθαρτα πνεύματα. Ένας πήγε να της επιτεθεί και όταν του είπε: «Αγία Τριάς, ελέησον ημάς», αυτός γονάτισε και της ζητούσε συγνώμη.
8. Σε καφετέρια στα Τρίκαλα άνοιξε το ασανσέρ στον τρίτο όροφο και ένας νέος έπεσε στο κενό. Ήταν ανήμερα του αγίου Προκοπίου. Έπεσε από βάθος 12 μέτρων και προσγειώθηκε σαν σε σύννεφο από βαμβάκι. Ήταν ένα κοσμικό παιδί. Όταν πήγε να ευχαριστήσει τον Θεό στον Άγιο Γεώργιο είδε μία νεωκόρο, η οποία τον βεβαίως πως η σωτηρία του ήταν θαύμα του αγίου Προκοπίου.
9. Ο π. Πορφύριος θα ήθελε να κοινωνάμε κάθε μέρα μόνο αν δεν είχαμε κακία. Πρόσεχε περισσότερο τη διάθεση της ψυχής. Κακία είναι να θέλουμε με δόλιους τρόπους να εξουσιάσουμε τους άλλους, να περάσουμε τη δική μας γραμμή, να περιορίσουμε την ελευθερία τους. Να κάνουμε πονηρίες και να κατηγορούμε τους άλλους για να δικαιολογήσουμε τα δικά μας λάθη. Είπε στα καλογέρια του: «Άντε να κοινωνάμε τέσσερις φορές την εβδομάδα κι όποιον πάρει ο διάβολος». Τον πίεζαν να κοινωνάνε συνέχεια.
10. Δεν τολμάμε , δυστυχώς , για τον Θεό. Όταν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι το πρωτόγνωρο για τον Θεό, τότε θα σε βοηθήσει. Ήθελα να μπω στην προσπάθεια να κρέμομαι από τον Θεό. Άγγελος Κυρίου θα προπορεύεται στον άνθρωπο που από μεγάλη αγάπη εξέρχεται από το βολεμένο περιχαράκωμά του. Επανάσταση δεν γίνεται με τα πανό, αλλά όταν πεις: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω». Ο π. Πορφύριος σε ηλικία 12 χρονών τόλμησε φοβερά πράγματα. «Κανείς άνθρωπος δεν τον έστειλε, κανείς δεν τον περίμενε», έλεγε ο π. Βασίλειος Γοντικάκης. Ξεκίναγε να συναντήσει τον Θεό, χωρίς να έχει κανένα ανθρώπινο σχέδιο, χωρίς να έχει οργανώσει τίποτα. Και Τον συνάντησε.
11. Όταν ο άνθρωπος είναι του Θεού, νιώθεις κοντά του μία απόλυτη ηρεμία.
12. Κάθε λογισμός πονηρός για τον άλλο είναι κατάρα στο κεφάλι σου.
13. Η προσευχή πρέπει να πατήσει πάνω στην αγάπη. Διαφορετικά, όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά είναι και επικίνδυνη. Σαν το όπλο που αν δεν ξέρεις να το χειριστείς μπορεί να σε εξοντώσει. Για παράδειγμα, να σου λέει ο πονηρός άνθρωπος: «Πας να πάρεις 5 κιλά πορτοκάλια;». Και εσύ να απαντάς: « Ναι, θα πάω», παρότι ξέρεις ότι αυτός σε κουτσομπολεύει. Όταν σε ξεφτιλίζει κάποιος και εσύ τον αγαπάς φτάνεις στον Θεό.
Είναι μεγάλη υπόθεση να μην αντιδράς στην κακία του κόσμου. Τότε έχεις το υπόβαθρο να καλλιεργήσεις την προσευχή. Ο π.Π. είχε πει: «Να “ανάβετε” λαμπάδα σε όποια εκκλησία πηγαίνετε , δηλαδή να είστε οι ίδιοι έμψυχες λαμπάδες την ώρα της προσευχής σας. Η προσευχή σας να είναι πύρινη ενώπιον του ζωντανού Θεού». Η προσευχή είναι ένας μεγάλος αγώνας για τον προσευχόμενο. Στέκεσαι ενώπιον του ζωντανού Θεού και προσδοκάς να αποσπάσεις τη δύναμή Του για το καλό του σύμπαντος κόσμου. Μέσα στον αγώνα πρέπει να είσαι σαν το λιοντάρι. Όλος ο οργανισμός σε έναν συναγερμό. Το σώμα, ο νους και η διάθεση όλα τεταμένα, στραμμένα προς τον Δημιουργό. Στον αθλητισμό, όταν κάνεις προπόνηση, είσαι χαλαρός. Όταν όμως μπεις μέσα στον αγώνα, ζεις στιγμές μεγάλης έντασης και εγρήγορσης. Το ίδιο ισχύει κι όταν ο άνθρωπος μπαίνει στον αγώνα της προσευχής.
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
1. Είναι έξυπνο να ξεχωρίζεις ποιοί σου τηλεφωνούν με τη φώτιση του Θεού και ποιοί με την υποκίνηση του πονηρού. Όταν ξεκινάς μία σοβαρή δουλειά, χτυπά το τηλέφωνο. Αυτός που σου μιλά από την άλλη γραμμή δεν είχε κάτι σοβαρό να πει ή να ρωτήσει. Ήθελε απλώς να περάσει την ώρα του. Καταλαβαίνεις τότε ότι ο πονηρός τον έβαλε για να σε διακόψει από τη δουλειά σου. Ο π. Παϊσιος με τη χάρη του Θεού γνώριζε ποιος από τους προσκυνητές είχε αγαθή διάθεση και ποιος; πονηρή. Ποιους έβαζε ο πονηρός να τρώνε την ώρα του με χαζοχαρούμενες ερωτήσεις ώστε να τον αποσπούν από τα πνευματικά του, και ποιους ο Θεός για να τους βοηθήσει να βγουν από τα αδιέξοδά τους. Αυτός που απέκτησε τη διάκριση των πνευμάτων δύσκολα πέφτει στις παγίδες που καθημερινά μας στήνει ο πειρασμός. Αυτός ο άνθρωπος εποπτεύει τους λογισμούς του και γνωρίζει εκ πείρας και από τις αντιδράσεις της καρδιάς του ποιοι λογισμοί είναι από το πονηρό και ποιοι από το αγαθό πνεύμα.
2. Έλεγε ο π. Πορφύριος: «Θέλω να δώσω αυτό που έχω από αγάπη». Αγάπησε έναν άγιο και θα αποκτήσεις τη χάρη. Τι έκανα; Αγάπησα έναν άγιο πάρα πολύ. Χωρίς κανέναν αρνητικό λογισμό. Δεν με χώρισε τίποτα από την αγάπη του Γέροντα. Αν αγαπάς έναν άγιο, αγαπάς τον Θεό, διότι έχει μέσα του τη χάρη. Αν δένεσαι με έναν μη θεόφρονα άνθρωπο, τότε δένεσαι με την κτίση, γιατί αυτός είναι εμπαθής.
3. Η γυναίκα είναι το κουρδιστήρι της γης. Αν χαλάσει το κουρδιστήρι, η γη θα αποδιοργανωθεί.
4. Μετάνοιες κάνεις αλλά δεν βλέπω να έχεις μετάνοια. Όσο αξίζει μία μετάνοια στον αδελφό δεν αξίζουν πεντακόσιες μετάνοιες.
5. Για να κερδίσεις τον άνθρωπο, πρέπει να τον αγαπάς μέσα στην τρέλα του και ν’ αδιαφορήσεις γι’ αυτήν.
6. Να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να στενοχωριέται όταν ο άλλος αμαρτάνει. Μπορείς να τον έχεις αγκαλίτσα τον άλλον όταν αμαρτάνει; Ο Θεός έδωσε ελευθερία στον άνθρωπο και τον αφήνει καμιά φορά να πάθει για να μάθει. Να τον πονάς , να ανησυχείς. Όμως μην τον πιέζεις.
7. Το τρελάδικο είναι το βασίλειο των δαιμόνων. Η μοναχή Γρηγορία δούλευε σε νευρολογική κλινική και όταν διάβαζε ψαλμούς έτρεμαν όλοι μαζί οι ψυχοπαθείς. Οι πιο πολλοί έπασχαν από ακάθαρτα πνεύματα. Ένας πήγε να της επιτεθεί και όταν του είπε: «Αγία Τριάς, ελέησον ημάς», αυτός γονάτισε και της ζητούσε συγνώμη.
8. Σε καφετέρια στα Τρίκαλα άνοιξε το ασανσέρ στον τρίτο όροφο και ένας νέος έπεσε στο κενό. Ήταν ανήμερα του αγίου Προκοπίου. Έπεσε από βάθος 12 μέτρων και προσγειώθηκε σαν σε σύννεφο από βαμβάκι. Ήταν ένα κοσμικό παιδί. Όταν πήγε να ευχαριστήσει τον Θεό στον Άγιο Γεώργιο είδε μία νεωκόρο, η οποία τον βεβαίως πως η σωτηρία του ήταν θαύμα του αγίου Προκοπίου.
9. Ο π. Πορφύριος θα ήθελε να κοινωνάμε κάθε μέρα μόνο αν δεν είχαμε κακία. Πρόσεχε περισσότερο τη διάθεση της ψυχής. Κακία είναι να θέλουμε με δόλιους τρόπους να εξουσιάσουμε τους άλλους, να περάσουμε τη δική μας γραμμή, να περιορίσουμε την ελευθερία τους. Να κάνουμε πονηρίες και να κατηγορούμε τους άλλους για να δικαιολογήσουμε τα δικά μας λάθη. Είπε στα καλογέρια του: «Άντε να κοινωνάμε τέσσερις φορές την εβδομάδα κι όποιον πάρει ο διάβολος». Τον πίεζαν να κοινωνάνε συνέχεια.
10. Δεν τολμάμε , δυστυχώς , για τον Θεό. Όταν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι το πρωτόγνωρο για τον Θεό, τότε θα σε βοηθήσει. Ήθελα να μπω στην προσπάθεια να κρέμομαι από τον Θεό. Άγγελος Κυρίου θα προπορεύεται στον άνθρωπο που από μεγάλη αγάπη εξέρχεται από το βολεμένο περιχαράκωμά του. Επανάσταση δεν γίνεται με τα πανό, αλλά όταν πεις: «Είμαι έτοιμος να πεθάνω». Ο π. Πορφύριος σε ηλικία 12 χρονών τόλμησε φοβερά πράγματα. «Κανείς άνθρωπος δεν τον έστειλε, κανείς δεν τον περίμενε», έλεγε ο π. Βασίλειος Γοντικάκης. Ξεκίναγε να συναντήσει τον Θεό, χωρίς να έχει κανένα ανθρώπινο σχέδιο, χωρίς να έχει οργανώσει τίποτα. Και Τον συνάντησε.
11. Όταν ο άνθρωπος είναι του Θεού, νιώθεις κοντά του μία απόλυτη ηρεμία.
12. Κάθε λογισμός πονηρός για τον άλλο είναι κατάρα στο κεφάλι σου.
13. Η προσευχή πρέπει να πατήσει πάνω στην αγάπη. Διαφορετικά, όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά είναι και επικίνδυνη. Σαν το όπλο που αν δεν ξέρεις να το χειριστείς μπορεί να σε εξοντώσει. Για παράδειγμα, να σου λέει ο πονηρός άνθρωπος: «Πας να πάρεις 5 κιλά πορτοκάλια;». Και εσύ να απαντάς: « Ναι, θα πάω», παρότι ξέρεις ότι αυτός σε κουτσομπολεύει. Όταν σε ξεφτιλίζει κάποιος και εσύ τον αγαπάς φτάνεις στον Θεό.
Είναι μεγάλη υπόθεση να μην αντιδράς στην κακία του κόσμου. Τότε έχεις το υπόβαθρο να καλλιεργήσεις την προσευχή. Ο π.Π. είχε πει: «Να “ανάβετε” λαμπάδα σε όποια εκκλησία πηγαίνετε , δηλαδή να είστε οι ίδιοι έμψυχες λαμπάδες την ώρα της προσευχής σας. Η προσευχή σας να είναι πύρινη ενώπιον του ζωντανού Θεού». Η προσευχή είναι ένας μεγάλος αγώνας για τον προσευχόμενο. Στέκεσαι ενώπιον του ζωντανού Θεού και προσδοκάς να αποσπάσεις τη δύναμή Του για το καλό του σύμπαντος κόσμου. Μέσα στον αγώνα πρέπει να είσαι σαν το λιοντάρι. Όλος ο οργανισμός σε έναν συναγερμό. Το σώμα, ο νους και η διάθεση όλα τεταμένα, στραμμένα προς τον Δημιουργό. Στον αθλητισμό, όταν κάνεις προπόνηση, είσαι χαλαρός. Όταν όμως μπεις μέσα στον αγώνα, ζεις στιγμές μεγάλης έντασης και εγρήγορσης. Το ίδιο ισχύει κι όταν ο άνθρωπος μπαίνει στον αγώνα της προσευχής.
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
-
gkou
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 2629
- Εγγραφή: Τρί Μαρ 21, 2006 6:00 am
- Τοποθεσία: Γεωργία@Κόρινθος
Re: π.Γεώργιος Αλευράς
ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ Π.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ
Στο εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης
ΤΗΝ 1Η ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ είχαμε πάει στο Νίμιτς για εξετάσεις κι από εκεί στο γραφείο του κ. Κορνιλάκη για να παρακολουθήσουμε τον ημιτελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου στο μπάσκετ. Το παιχνίδι ήταν μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Κάτω από το γραφείο ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης. Προσευχήθηκα νοερά για λίγο και κατόπιν σκέφτηκα να πάω να προσευχηθώ μετά τον αγώνα στο ναΐσκο αυτόν. Πράγματι, μόλις τελείωσε ο αγώνας, με τη θριαμβευτική δύναμη της Ελλάδας έναντι αυτής της υπερδύναμης στο μπάσκετ, πήγα στο εκκλησάκι.
Αρχή του εκκλησιαστικού έτους προσευχόμουν στην Αγία Δύναμη. Έζησα κάτι ξεχωριστό που δεν μπορούσα να το περιγράψω. Δεν το έχω ζήσει πουθενά αλλού. Με απορρόφησε σε τέτοιο βαθμό, που δεν ήθελα να βγω από το εκκλησάκι, σαν να μπήκα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Είχα πει στον κ.Κορνιλάκη να έρθει να με πάρει μετά από ένα τέταρτο . Καθυστέρησε και έφτασε μετά από 35 λεπτά. Όλη την ώρα προσευχόμουν στο ναό με δύναμη. Τότε συνέβη κάτι περίεργο. Όταν βγήκα από την εκκλησία, νόμιζα πως έβλεπα την Αθήνα για πρώτη φορά. Ένιωθα σαν να ήρθα ουρανοκατέβατος. Η πρώτη δύναμη , η γεννήτρια δύναμη, η Παναγία μας, γιορτάζει το γενέσιό της στις 8 Σεπτεμβρίου. Τότε που γιορτάζει και η Αγία Δύναμη.
Πριν βγω από το Άγιον Όρος ,είχα πάει στην Παναγία την Πορταϊτισσα και της είχα πει: «Παναγίτσα κου, πάρε με από το χέρι και οδήγησέ με στον κόσμο. Εγώ δεν ξέρω να περπατάω». Αλλά και όταν έμπαινα στο Άγιον Όρος , 25 χρονών παλικάρι, προσευχήθηκα στην Παναγία την Ελευθερώτρια να με βοηθήσει. Τώρα η Παναγία η Πατριώτισσα θα μου ανοίγει πολλές πόρτες και άλλες θα τις κλείνει. Αυτή είναι η οδηγός μου και η προστάτιδά μου.
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
Στο εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης
ΤΗΝ 1Η ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ είχαμε πάει στο Νίμιτς για εξετάσεις κι από εκεί στο γραφείο του κ. Κορνιλάκη για να παρακολουθήσουμε τον ημιτελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου στο μπάσκετ. Το παιχνίδι ήταν μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής. Κάτω από το γραφείο ήταν το εκκλησάκι της Αγίας Δύναμης. Προσευχήθηκα νοερά για λίγο και κατόπιν σκέφτηκα να πάω να προσευχηθώ μετά τον αγώνα στο ναΐσκο αυτόν. Πράγματι, μόλις τελείωσε ο αγώνας, με τη θριαμβευτική δύναμη της Ελλάδας έναντι αυτής της υπερδύναμης στο μπάσκετ, πήγα στο εκκλησάκι.
Αρχή του εκκλησιαστικού έτους προσευχόμουν στην Αγία Δύναμη. Έζησα κάτι ξεχωριστό που δεν μπορούσα να το περιγράψω. Δεν το έχω ζήσει πουθενά αλλού. Με απορρόφησε σε τέτοιο βαθμό, που δεν ήθελα να βγω από το εκκλησάκι, σαν να μπήκα στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Είχα πει στον κ.Κορνιλάκη να έρθει να με πάρει μετά από ένα τέταρτο . Καθυστέρησε και έφτασε μετά από 35 λεπτά. Όλη την ώρα προσευχόμουν στο ναό με δύναμη. Τότε συνέβη κάτι περίεργο. Όταν βγήκα από την εκκλησία, νόμιζα πως έβλεπα την Αθήνα για πρώτη φορά. Ένιωθα σαν να ήρθα ουρανοκατέβατος. Η πρώτη δύναμη , η γεννήτρια δύναμη, η Παναγία μας, γιορτάζει το γενέσιό της στις 8 Σεπτεμβρίου. Τότε που γιορτάζει και η Αγία Δύναμη.
Πριν βγω από το Άγιον Όρος ,είχα πάει στην Παναγία την Πορταϊτισσα και της είχα πει: «Παναγίτσα κου, πάρε με από το χέρι και οδήγησέ με στον κόσμο. Εγώ δεν ξέρω να περπατάω». Αλλά και όταν έμπαινα στο Άγιον Όρος , 25 χρονών παλικάρι, προσευχήθηκα στην Παναγία την Ελευθερώτρια να με βοηθήσει. Τώρα η Παναγία η Πατριώτισσα θα μου ανοίγει πολλές πόρτες και άλλες θα τις κλείνει. Αυτή είναι η οδηγός μου και η προστάτιδά μου.
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012