Ο Ιορδάνης Ποταμός Και Το Θαύμα

[Harrys1934]

Ο Ιορδάνης Ποταμός Και Το Θαύμα
Πρωτοφανές θαύμα εγένετο το τρέχον έτος εις τον Ιορδάνην ποταμόν κατά τον εκεί πατριαρχικόν Αγιασμόν την παραμονήν της εορτής των Φώτων της –5-1-2004.Ο Αγιασμός ούτος τελείται υπό του Πατριάρχου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων εις την βόρειαν περιοχήν των εκβολών του Ιορδάνου, όπου κατά τας Αγίας Γραφάς εγένοντο πολλά μεγάλα κοσμοσωτήρια θαύματα. Εκεί ο Πατριάρχης Ιακώβ «παρά τας του Ιορδάνου εκβολάς» μετωνομάσθη υπό του Θεού Ισραήλ» όπερ «ερμηνεύεται βλέπων τον Θεόν» εκεί πάλιν, και συγκεκριμένως «απέναντι της Ιεριχούς» οι πιστοί τότε «Υιοί Ισραήλ» διέβησαν τον Ιορδάνην ποταμόν θαυματουργικώς «διά ξηράς».».Εκεί εγένετο η θαυματουργική διάβασης «του Προφήτου Ηλιού και του Ελισαίου διά της μηλωτής (προβιάς) αυτών». Και άλλα πολλά θαύματα εγένοντο εκεί μέχρι του Αγίου Ιω.αννου του Προδρόμου του Βαπτιστού και αρχής της Καινής Διαθήκης. Διότι «αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού» του θεού «εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας». Και εις την εν λόγω περιοχήν εβάπτιζεν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομο, Ότε Ιησούς Χριστός ο Θεός προσήλθε να βαπτισθεί υπ’ αυτού». Και ότε «εβαπτίσθει υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην», εγένετο το μέγα θαύμα της σαφεστέρας αποκαλύψεως του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος. Διότι «ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, και είδε (ο Ιωάννης) το Άγιον Πνεύμα του Θεού καταβαίνων ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ’ αυτόν, και είδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα, ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα» την εν Χριστώ σωτηρίαν των ανθρώπων.
Και εκεί, όπου εβαπτίσθει ο Χριστός, τελείται ο πατριαρχικός Αγιασμός μετά θείων θαυμάτων. Η τελετή γίνεται επί της όχθης του ποταμού Ιορδάνου, όπου υπάρχει στάγαστρον και, αντί της λεκάνης του Αγιασμού, τοποθετείται κολυμβήθρα. Και την ωρισμένην στιγμήν ο Πατριάρχης κατέρχεται εις το χείλος της κοίτης του ποταμού και ρίπτει τον Τίμιον Σταυρόν εις τα ύδατα του Ιορδάνου, τα οποία ρέουν προς την Νεκράν Θάλασσαν. Και τότε γίνεται το εξής ετήσιον θαύμα. Τα ιορδάνια ύδατα κινούνται θαυματουργικώς και αλλάσουν ροήν. Και ενώ ρέουν ρέουν προς τα κάτω, στρέφονται προς τα άνω, κατά το γραφικόν « ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω» Τότε οι προσκυνηταί ρίπτουν εις τα αντιστραφέντα ιορδάνια ύδατα στεφάνια ,άνθη και πορτοκάλια, τα οποία επιπλέοντα προσμαρτυρούν το θαύμα.. Προ ετών δε μετά του θαύματος τούτου εγένετο και το εξής επιπρόσθετον θείον θαύμα. Ταυτοχρόνως, εφάνη επί των εις τα οπίσω υδάτων και το Άγιον Φως! Ο Ιορδάνης ποταμός είναι η μεγάλη κολυμβήθρα. Διά τούτο οι προσκυνηταί των Αγίων Τόπων βαπτίζονται εις αυτόν βάπτισμα ευλογίας, ήτοι ευλογίας του γνωστού επαναλαμβανομένου Αγιασμού. Διό λέγεται Αγίασμα.
Το δε πρωτοφανές εφετινόν θαύμα εγένετο ως εξής. Την 11ην περίπου προμεσημβρινήν ώραν εγένετο λιτανεία από την Ι. Μονήν του Τιμίου Προδρόμου, η οποία απέχει εκ του Ιορδάνου δέκα περίπου λεπτά της ώρας, έως του τόπου όπου εβαπτίσθει ο Χριστός. Εκεί υπό το στέγαστρον ετελέσθη ο Αγιασμός, και τότε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίος κατήλθεν εις το χείλος της κοίτης των υδάτων του ποταμού και έριψεν εις αυτά τον Τίμιον Σταυρόν, εγένετο το θαύμα. Ενώ δηλαδή, ο Ιορδάνης ήτο ήρεμος και τα Ιορδάνια ύδατα εκινούντο εις την κοίτην των ήρεμα και εις την επιφάνειαν των ήσαν γαλήνια ως λάδι», μόλις ο Τίμιος Σταυρός τα ήγγισεν, ανεταράχθησαν πρωτοφανώς. Ο Ιορδάνης εφαίνετο ως να εχόχλαζε (έβραζε) και εκυμαίνετο εις όλον το πλάτος διά κυμάτων, τα οποία ανεπήδων ορμητικώς, και «ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω». Έβλεπον δε το θαύμα, εκτός των πατριαρχικών, πλήθη λαού, προσκυνητών εξ Ελλάδος και Κύπρου, αραβοφώνων Ορθοδόξων, και εξ Ιορδανίας Χριστιανών από την απέναντι όχθην του Ιορδάνου. Και εκράτησε το θαύμα μέχρι της αναχωρήσεως των προσελθόντων εις τον Αγιασμόν. Δέον δε να προστεθεί ότι, παρά την ιουδαϊκήν απαγόρευσιν, υψώθησαν εκεί υπό των Ορθοδόξων αι δύο σημαίαι, η Σημαία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και η Ελληνική Σημαία. Ούτω συνανυψώθη μετ’ αυτών και το «κακών πολλών αμυντήριον», ο Τίμιος Σταυρός του Σωτήρος Κυρίου Ιησού Χριστού του Θεού.
Και τι μηνύει το θαύμα τούτο του Ιορδάνου; Εις την γλώσσαν των Γεγραμμένων της Ορθοδοξίας «τα ύδατα» και «λαοί και όχλοι εισί και έθνη και γλώσσαι» ήτοι «τα πλήθη» των ανθρώπων. «Κύματα» δε και οι τούτων «μετεωρισμοί» «τουτέστιν αι υψώσεις «και αι αλαζονικαί απειλαί και διώξεις λέγονται, ως αι της Φαραωνικής μοχθηρίας και των σημερινών αντιχρίστων. Η δε ταραχή και ο σάλος των κυμαινομένων υδάτων διττώς νοούνται, ως η των ερχομένων φοβερών γεγονότων και η των επερχομένων θαυμαστών. Πρώτον, μάλιστα αι θλίψεις των εσχάτων καιρών, ότε εγερθήσεται…έθνος επί έθνος και βασιλεία επί βασιλείαν, και έσονται σεισμοί κατά τόπους, και έσονται λιμοί (πίναι) και ταραχή. Αρχαί ωδίνων ταύτα «, τα οποία ήδη γίνονται, αντιχρίστως και απανθρώπως. Και επί καθημένους την γήν ήδη έχει έλθει ο όλεθρος» του πυρηνικού πολέμου!
Και δεύτερον, μετ’ αυτόν, έρχεται η σωτήριος ταραχή, κατά το προφητικόν «εταράχθησαν έθνη», όπως κατά την Αποστολικήν εποχήν με τον ευαγγελικόν λόγον». Διότι, εάν ακούσει φωνήν Κυρίου ψυχή λογική, σαλεύετε μεταβαίνουσα από κακίας εις αρετήν, και από αγνωσίας εις επίγνωσιν Θεού. Τότε «κηρυχθήσεται τούτο (του Χριστού ορθόδοξον) Ευαγγέλιον της βασιλείας (του Θεού) εν όλη τη οικουμένη» απολυτρωτικώς. Και θα επικρατήσει παγκοσμίως μετάνοια και η Αναλαμπή της Ορθοδοξίας με τον ‘από πενίας» «βασιλέα» Ιωάννην. Και θα είπη Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ: « Λαός μου ούτος εστί»
Και πάλιν εγώ

Harrys-Greenacre