Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Συντονιστής: Συντονιστές
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1460
- Εγγραφή: Σάβ Νοέμ 29, 2008 4:55 pm
Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Μπορείτε να αναφέρετε μία περίπτωση κατά την οποία ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός
έκανε "υπακοή" στην Μητέρα Του και Μητέρα όλων μας, την Υπεραγία Θεοτόκο;
έκανε "υπακοή" στην Μητέρα Του και Μητέρα όλων μας, την Υπεραγία Θεοτόκο;
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Θα το δεις όταν πας επάνω Πέτρο
Θα δούμε δηλαδή
Που θα ειναι δίπλα στον κύριο χάρη της μεγαλοχαρης
Την ακούει σε πολλα ειναι μητέρα του
Τωρα κάποιο παράδειγμα δεν γνωρίζω αν και θα ειθελα να μάθω και εγω
Θα δούμε δηλαδή
Που θα ειναι δίπλα στον κύριο χάρη της μεγαλοχαρης
Την ακούει σε πολλα ειναι μητέρα του
Τωρα κάποιο παράδειγμα δεν γνωρίζω αν και θα ειθελα να μάθω και εγω
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Μόλις είδα οτι ειμαστε στο Quiz
Νόμιζα οτι ρωτουσες
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
- Dimitris39
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 5841
- Εγγραφή: Κυρ Ιούλ 05, 2009 5:46 pm
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Παρακάτω βρίσκεται η λύση
Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.
Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή». Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.
Πράγματι, μετά την Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Με αυτή την εικόνα συνδέεται και ο βίος του Ὁσίου Νεοφύτου, ο οποίος διετέλεσε «προσμονάριος», δηλαδή φύλακας και διακονητής του παρεκκλησίου της Παραμυθίας.
Ο Ὅσιος βρισκόταν σε αποστολή και υπηρεσία εκ μέρους της Μονής για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο μετόχι της, στην Εύβοια. Εκεί αρρώστησε βαρειά. Παρακάλεσε τότε την Παναγία να τον αξιώσει να πεθάνει στη μονή της μετανοίας του. Άκουσε αμέσως τη φωνή της Παναγίας να του λέει: «Νεόφυτε, πήγαινε στη μονή σου και μετά από ένα χρόνο να ετοιμασθείς για την έξοδο σου από τη ζωή». Ευχαριστώντας θερμά την Παναγία ο Όσιος για την παράταση της ζωής που του δόθηκε, είπε στον υποτακτικό του να ετοιμασθούν για την επιστροφή στη μονή.
Πράγματι, μετά την Ανεβαίνοντας τη σκάλα που βρίσκεται στα αριστερά της κεντρικής πύλης του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου υπάρχει παρεκκλήσιο αφιερωμένο στην Παναγία την Παραμυθία. Μέσα σ’ αυτό μεταφέρθηκε μετά την τέλεση του θαύματος, που θα περιγράψουμε, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, τοιχογραφία του 14ου αι. που βρισκόταν άλλοτε στη δεξιά άκρη τοῦ εξωνάρθηκα.
Παλαιά υπήρχε η συνήθεια, βγαίνοντας οι πατέρες από το Καθολικό, μετά το τέλος της ακολουθίας του Όρθρου, να ασπάζονται την εικόνα της Παναγίας που υπήρχε στον εξωνάρθηκα. Εκεί ο Ηγούμενος έδινε τα κλειδιά της κλεισμένης για τις βραδυνές ώρες πύλης της Μονής στον θυρωρό για να ανοίξει.
Κάποια χρονιά, αρχές του 14ου αι., στις 21 Ἰανουαρίου, τελείωσε ο Όρθρος. Οι πατέρες αποσύρθηκαν στα κελλιά τους για να αναπαυθούν, μέχρι να αρχίσουν τα καθημερινά τους διακονήματα. Τότε θα ανοιγόταν και η πύλη της Μονής. Δεν γνώριζαν ότι έξω από αυτήν παραμόνευαν πειρατές,- τότε ήταν μάστιγα στο Αιγαίο πέλαγος-, που την είχαν περιλυκλώσει, έτοιμοι να εισβάλλουν για να καταστρέψουν τα πάντα.
Στο ναό βρισκόταν μόνος ο Ηγούμενος, αφοσιωμένος στην προσευχή του. Πετάχτηκε ξαφνικά ακούοντας μια φωνή, που δεν έμοιαζε με φωνή ανθρώπου. Έντρομος κοίταξε γύρω του. Δεν είδε κανένα. Έξάλλου κανένας δεν ήταν μέσα στό ναό. Και όμως κάποιος μίλησε. Συγκέντρωσε την προσοχή του και γεμάτος φόβο κατάλαβε ότι η φωνή προερχόταν από την εικόνα της Θεομήτορος. Με ευλάβεια τέντωσε το αυτί του για να ακούσει. Άκουσε τότε τη φωνή της Παναγίας να λέει: «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές».
Κατάπληκτος ο Ηγούμενος προσήλωσε τα μάτια του στην εικόνα της Θεοτόκου. Αντίκρυσε τότε ένα εκπληκτικό θαύμα.
Η μορφή της Παναγίας ήταν ζωντανή. Το βρέφος Ιησούς που κρατούσε στα χέρια της πήρε και αυτό ζωή. Κίνησε το δεξί του χέρι και έκλεισε το στόμα της αγίας Μητέρας του, στρέφοντας προς αυτήν το φωτεινό πρόσωπό του.
Μια γλυκιά παιδική φωνή ακούστηκε να λέει: «Μη, Μητέρα μου, μην τους το λες. Άφησε τους να τιμωρηθούν, όπως τους αξίζει, γιατί αμελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα».
Τότε η Κυρία Θεοτόκος με μεγάλη μητρική παρρησία προς τον μονογενή Υιόν της, σήκωσε ελαφρά το χέρι, συγκράτησε το χεράκι του, έκλινε λίγο προς τα δεξιά το θείο της πρόσωπο και επανέλαβε πιο έντονα : «Μην ανοίξετε σήμερα την πύλη της Μονής, αλλά αφού ανεβείτε στα τείχη, να διώξετε τους πειρατές…Και κοιτάξτε να μετανοήσετε, γιατί ο Υιός μου είναι οργισμένος μαζί σας». Επανέλαβε δε και για τρίτη φορά την προειδοποίηση: «Σήμερα, μην ανοίξετε την πύλη της Μονῆς…». Μετά το διάλογο η Κυρία Θεοτόκος και το Πανάγιο Βρέφος της αποκαταστάθηκαν πάλιν σαν εικόνα.
Ο Ηγούμενος γεμάτος θαυμασμό συγκάλεσε όλους τους Πατέρες, διηγήθηκε σ’ αυτούς τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν και τους επανέλαβε τα λόγια που είχε ακούσει από τα χείλη της Παναγίας και του Θείου Βρέφους προς την Μητέρα του.
Όλοι με κατάπληξη στράφηκαν προς το μέρος της θαυματουργού εικόνας. Και η κατάπληξη τους αυξήθηκε. Η παράσταση της εικόνας ειχε μεταμορφωθεί. Η σύνθεση μεταβλήθηκε ολοκληρωτικά και δεν έμοιαζε καθόλου με την παλαιά εικόνα. Διατηρήθηκε η μορφή όπως φαίνεται σήμερα. Η Παναγία να κρατά το χέρι του Χριστού κάτω από το στόμα της και να κλίνει το κεφάλι της δεξιά για να το αποφύγει. Η έκφραση του προσώπου της είναι γεμάτη απέραντη επιείκεια, αγάπη, συμπάθεια και μητρική στοργή. Ο Χριστός παρόλο που παριστάνεται ως βρέφος έχει αυστηρό πρόσωπο ως Κριτής.
Η εικόνα αυτή είναι πράγματι αχειροποίητος, διότι κατασκευάστηκε στη μορφή που είναι σήμερα, όχι από ανθρώπινο χέρι, αλλά από τη Χάρη του Θεού, μετά τη θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας μας για τη διάσωση της Μονής. Ονομάστηκε «Παναγία Παραμυθία», δηλαδή Παρηγορήτρια. Και δικαίως· διότι όπως λένε οι προσκυνητές της Μονής, που δεν χορταίνουν να την βλέπουν, η θέα της γλυκιάς έκφρασης του προσώπου της Παναγίας ξεκουράζει, αναπαύει, γαληνεύει και παρηγορεί τη ψυχή του ανθρώπου.
Με το θαύμα αυτό φανερώνεται για άλλη μια φορά η μητρική παρρησία της Θεοτόκου στο να μεσιτεύει για τις αμαρτίες των ανθρώπων «προς τον Υιόν και Θεόν της» και οι σωτήριες πρεσβείες της με τις οποίες απαλάσσονται από τα δεινά που δίκαια τους αξίζουν για το πλήθος των αμαρτιῶν τους.
Η εικόνα μεταφέρθηκε στο ιδιαίτερο παρεκκλήσιο της Παραμυθίας. Μπροστά σ’ αυτήν οι μοναχοί διατηρούν ακοίμητο κανδήλι, ψάλλουν καθημερινά Παράκληση και τελείται κάθε Παρασκευή Θεία Λειτουργία. Παλαιότερα υπήρχε η συνήθεια οι κουρές των μοναχών να γίνονται σ’ αυτό το παρεκκλήσιο.
Κύριε,Θεέ μου,Νύμφιε της ψυχής μου, λυτρωτή μου.
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου
«Χαίροις μετά Θεόν ή Θεός, τα δευτερεία της Τριάδος ή έχουσα»
ἳνα ὦσιν ἓν, καθώς ἡμεῖς
Θεέ μου σ'αγαπώ
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Αυτό ακριβώς το γεγονός μας είχε διηγηθεί ο πατέρας Μ.Χ. στην περσινή συνάντηση στην Αθήνα στον 'Αγιο Δημήτριο, ονομάζοντας την Παναγία μας τη σκάλα μεταξύ Ουρανού και Γης.
περίπου έτσι...
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς …τους αμαρτωλούς».
περίπου έτσι...
Η Παναγία μας, που έγινε η σκάλα μεταξύ ουρανού και γης, καθώς εσκήνωσε ο Θεός Λόγος ανάμεσά μας, αλλά και δι’ αυτής ανέβηκαν και ανεβαίνουν άνθρωποι προς την σωτηρία…τον Παράδεισο!
«Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς …τους αμαρτωλούς».
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
To θαύμα της Κανά
Ο Κύριος μετά από την Κλήση των πρώτων μαθητών του έφυγε από την περίχωρο του ιορδάνου και πήγε προς τη Γαλιλαία,προς το χωρίο Κανά.Στο δρόμο πραγματοποιεί την κλήση των δύο το μαθητών Του, Φιλίππου και Ναθαναήλ.Μαζί με τους πρώτους μαθητές Το ευρίσκεται τώρα στο χωρίο Κανά της Γαλιλαίας.Στο χωρίο αυτό κάνει ο Κύριος το πρώτο Του Θαύμα.Είναι εκεί και η Παναγία Μητέρα Του .Φαίνεται ότι μετά από το θάνατο του Ιωσήφ ,η Παναγία εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ και μάλλον προς καιρόν εγκατεστάθη στην Κανά,που είχε συγγενικά πρόσωπα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου: Ο βίος και η διδασκαλία του Σωτήρος Χριστού.Τόμος δεύτερος .Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Στην Κανά τι ημέρες εκείνες γινόταν γάμος συγγενικού προσώπου της Παναγίας.Η Θεοτόκος βρισκόταν εκεί και προσεκλήθη στο γάμο και ο κύριος με τους μαθητές Του.
Την εποχή εκείνη η τελετή του γάμου γινόταν με επισημότητα και διαρκούσαν οι τελετές επτά ημέρες.Οι νυμφίοι νήστευαν προηγουμένως και εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους.Η τελετή γινόταν νύχτα.Και από την συνήθεια αυτή να έρχεται την ν΄΄υχτα ο νυμφίος και να παραλαμβάνει την νύφη,είναι εμπνευσμένη η περίφημη παραβολή του Κυρίου των δέκα Παρθένων και κατ επέκταση το θαυμάσιο τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδος «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός»
Παρακάθεται λοιπόν ο Νυμφίος με τους μαθητές του στο γάμο και με την παρουσία του τον καθαγιάζει.
Κατά τη διάρκεια όμως του συμποσίου παρουσιάσθηκε έλλειψη από κρασί.Η Θεοτόκος το αντιλήφθηκε.Κι ως συγγενής των νεονύμφων ενδιαφέρθηκε να διορθωθεί η παράλειωη.Αμέσως μόλις αντιλήφθηκε το γεγονός η Παναγία στρέφεται προς τον Υιόν Της και Του λέγε. «Οίνον ουκ έχουσι» (Ιω,Β.3)
Γιατί είπε η Παναγία αμέσως στον Κύριο ‘οίνον ουκ έχουσι»Εκείνη ως μητέρα του κυρίου γνώριζε περισσότερο από κάθε άλλον την υπερφυσική σύλληψη και γέννηση του Υιού της.την παρουσία των Αγγέλων στην γέννησή Του,τα λόγια του Συμεών όταν τον πήγε στον Ναό,τα λόγια του ίδιου του Κυρίου όταν τον βρήκε δωδεκαετή το ναό και περίμενε ασφαλώς με κάποια αγωνία τη δημόσια αποκάλυψη του έργου και της αποστολής Του.Είχε φθάσει πλέον τριάντα ετών.Θαύμαζε τη σοφία,τη φρόνηση και την συμπεριφορά Του.Έμαθε τη φωνή του επουρανίου Πατρός κατά τη Βάπτιση ,την υπόδειξη του προδρόμου «Ίδε ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου(Ιω.α.29)και ήταν πολύ πεπεισμένη τι ήταν ο Υιός Της.Όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος σαν να ανυπομονούσε να γίνει η αποκάλυψη της ουράνιας αποστολής Του.Ο Κύριος στα λόγια της Μητέρας Του «οίνον ουκ έχουσι» απάντησε με τη φράση «Τι εμοί κα συ γύναι.Ούπω ήκει η ώρα μου» (Ιω.β.4)Η απάντηση αυτή του Κυρίου ,καίτοι φαίνεται τραχεια εκ πρώτης όψεως,δεν περιιέχει όμως τίποτε το τραχύ και απότομο,σύμφωνα με τον τρόπο που μιλούσαν και συμπεριφέρονταν την εποχή εκείνοι οι Εβραίοι.Στην αραμαϊκή γλώσσα ,που μιλούσε ο Κύριος το «γύναι» ισοδυναμούσε με το «κυρία» και θεωρείτο προσφώνηση τιμής,όταν μιλούσαν σε αρχόντισσες.Την ίδια λέξη χρησιμοπιοεί ο Κύριος όταν τη παραδίδει στον Ιωάννη: «Γύναι .ίδε ο Υιός Σου»(Ιω.ιθ΄,26)Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί μετά την Ανάστασή Του στη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Γύναι τι κλαίεις τίνα ζητείς;»(Ιω.,15)
Όμως ως Θεός είναι σαν να της λέγει ότι δεν είναι λογικό να κανονίζει αυτή τη Θεία αποστολή Του.
Η Θεοτόκος δεν φαίνεται ότι ενοχλήθηκε καθόλου από την απάντηση του Υιού Της.Καίτοι όπως φαίνεται στην αρχή δεν ενόησε το πλήρες νόημα των λόγων Του,γνωρίζουσα όμως περισσότερο παντός άλλου τα μ’υχια της καρδιάς του παιδιού Της και βέβαια ότι θα προέβαινε ο Υιός Της σε κάποια δημόσια αποκάλυψη της Θείας Δυνάμεώς Του,στρέφεται προς τους υπηρέτες και τους λέει: «Ό΄τι αν λέγη υμίν,ποιήσατε»(Ιω.Β,5).
Έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα διαχρονικά ο λόγος αυτός της Παναγίας .Τον είπε για να κάνουν οι υπηρέτες ό,τι θα τους έλεγε ο Ιησούς,Τα ίδια λόγια όμως λέγει πάντοτε σε όλους μας.Κάνετε πάντοτε ό,τι σας λέγει ο Υιός μου, υπακούετε στον Υιό μου.Αυτός είναι η σωτηρία όλων.Πάντοτε η Παναγία μας δείχνει τον Υιό Της.
εν ολίγοις ο Κύριος ξεκίνησε την δημόσια δράση Του στην Κανά της Γαλιλαίας, κάνοντας υπακοή στην εντολή της Μητέρας Του και μετατρέποντας το νερό των υδριών σε κρασί άριστης ποιότητας..
Ο Κύριος μετά από την Κλήση των πρώτων μαθητών του έφυγε από την περίχωρο του ιορδάνου και πήγε προς τη Γαλιλαία,προς το χωρίο Κανά.Στο δρόμο πραγματοποιεί την κλήση των δύο το μαθητών Του, Φιλίππου και Ναθαναήλ.Μαζί με τους πρώτους μαθητές Το ευρίσκεται τώρα στο χωρίο Κανά της Γαλιλαίας.Στο χωρίο αυτό κάνει ο Κύριος το πρώτο Του Θαύμα.Είναι εκεί και η Παναγία Μητέρα Του .Φαίνεται ότι μετά από το θάνατο του Ιωσήφ ,η Παναγία εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ και μάλλον προς καιρόν εγκατεστάθη στην Κανά,που είχε συγγενικά πρόσωπα.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου: Ο βίος και η διδασκαλία του Σωτήρος Χριστού.Τόμος δεύτερος .Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Στην Κανά τι ημέρες εκείνες γινόταν γάμος συγγενικού προσώπου της Παναγίας.Η Θεοτόκος βρισκόταν εκεί και προσεκλήθη στο γάμο και ο κύριος με τους μαθητές Του.
Την εποχή εκείνη η τελετή του γάμου γινόταν με επισημότητα και διαρκούσαν οι τελετές επτά ημέρες.Οι νυμφίοι νήστευαν προηγουμένως και εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους.Η τελετή γινόταν νύχτα.Και από την συνήθεια αυτή να έρχεται την ν΄΄υχτα ο νυμφίος και να παραλαμβάνει την νύφη,είναι εμπνευσμένη η περίφημη παραβολή του Κυρίου των δέκα Παρθένων και κατ επέκταση το θαυμάσιο τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδος «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός»
Παρακάθεται λοιπόν ο Νυμφίος με τους μαθητές του στο γάμο και με την παρουσία του τον καθαγιάζει.
Κατά τη διάρκεια όμως του συμποσίου παρουσιάσθηκε έλλειψη από κρασί.Η Θεοτόκος το αντιλήφθηκε.Κι ως συγγενής των νεονύμφων ενδιαφέρθηκε να διορθωθεί η παράλειωη.Αμέσως μόλις αντιλήφθηκε το γεγονός η Παναγία στρέφεται προς τον Υιόν Της και Του λέγε. «Οίνον ουκ έχουσι» (Ιω,Β.3)
Γιατί είπε η Παναγία αμέσως στον Κύριο ‘οίνον ουκ έχουσι»Εκείνη ως μητέρα του κυρίου γνώριζε περισσότερο από κάθε άλλον την υπερφυσική σύλληψη και γέννηση του Υιού της.την παρουσία των Αγγέλων στην γέννησή Του,τα λόγια του Συμεών όταν τον πήγε στον Ναό,τα λόγια του ίδιου του Κυρίου όταν τον βρήκε δωδεκαετή το ναό και περίμενε ασφαλώς με κάποια αγωνία τη δημόσια αποκάλυψη του έργου και της αποστολής Του.Είχε φθάσει πλέον τριάντα ετών.Θαύμαζε τη σοφία,τη φρόνηση και την συμπεριφορά Του.Έμαθε τη φωνή του επουρανίου Πατρός κατά τη Βάπτιση ,την υπόδειξη του προδρόμου «Ίδε ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου(Ιω.α.29)και ήταν πολύ πεπεισμένη τι ήταν ο Υιός Της.Όπως λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος σαν να ανυπομονούσε να γίνει η αποκάλυψη της ουράνιας αποστολής Του.Ο Κύριος στα λόγια της Μητέρας Του «οίνον ουκ έχουσι» απάντησε με τη φράση «Τι εμοί κα συ γύναι.Ούπω ήκει η ώρα μου» (Ιω.β.4)Η απάντηση αυτή του Κυρίου ,καίτοι φαίνεται τραχεια εκ πρώτης όψεως,δεν περιιέχει όμως τίποτε το τραχύ και απότομο,σύμφωνα με τον τρόπο που μιλούσαν και συμπεριφέρονταν την εποχή εκείνοι οι Εβραίοι.Στην αραμαϊκή γλώσσα ,που μιλούσε ο Κύριος το «γύναι» ισοδυναμούσε με το «κυρία» και θεωρείτο προσφώνηση τιμής,όταν μιλούσαν σε αρχόντισσες.Την ίδια λέξη χρησιμοπιοεί ο Κύριος όταν τη παραδίδει στον Ιωάννη: «Γύναι .ίδε ο Υιός Σου»(Ιω.ιθ΄,26)Την ίδια λέξη χρησιμοποιεί μετά την Ανάστασή Του στη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Γύναι τι κλαίεις τίνα ζητείς;»(Ιω.,15)
Όμως ως Θεός είναι σαν να της λέγει ότι δεν είναι λογικό να κανονίζει αυτή τη Θεία αποστολή Του.
Η Θεοτόκος δεν φαίνεται ότι ενοχλήθηκε καθόλου από την απάντηση του Υιού Της.Καίτοι όπως φαίνεται στην αρχή δεν ενόησε το πλήρες νόημα των λόγων Του,γνωρίζουσα όμως περισσότερο παντός άλλου τα μ’υχια της καρδιάς του παιδιού Της και βέβαια ότι θα προέβαινε ο Υιός Της σε κάποια δημόσια αποκάλυψη της Θείας Δυνάμεώς Του,στρέφεται προς τους υπηρέτες και τους λέει: «Ό΄τι αν λέγη υμίν,ποιήσατε»(Ιω.Β,5).
Έχει πολύ μεγάλη βαρύτητα διαχρονικά ο λόγος αυτός της Παναγίας .Τον είπε για να κάνουν οι υπηρέτες ό,τι θα τους έλεγε ο Ιησούς,Τα ίδια λόγια όμως λέγει πάντοτε σε όλους μας.Κάνετε πάντοτε ό,τι σας λέγει ο Υιός μου, υπακούετε στον Υιό μου.Αυτός είναι η σωτηρία όλων.Πάντοτε η Παναγία μας δείχνει τον Υιό Της.
"ταίς πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς"
-
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 1460
- Εγγραφή: Σάβ Νοέμ 29, 2008 4:55 pm
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Αυτό που έγραψε ο/η defender είναι (συγγνώμη δεν γνωρίζω και το όνομά σου).
Φοβερό πράγμα. Η παρησία που έχει η Παναγία μας στον Θεό.
Ο Κύριος απαντά στην Υπεραγία Θεοτόκο ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα Του
αλλά κάνει "υπακοή" και αρχίζει τα θαύματά Του από την Κανά.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο περιγράφονται όλα αυτά,
αν και ο defender δεν άφησε τίποτα αδιευκρίνιστο.
Τα παραπάνω άκουσα σε μία εκκλησιαστική τηλεοπτική εκπομπή όπου μιλούσαν δύο ιερείς.
Σ" ευχαριστώ πολύ defender.
ΥΓ: Πολύ εύκολα τα βρίσκετε τα κουίζ. Δεν θα ξαναβάλω.
Φοβερό πράγμα. Η παρησία που έχει η Παναγία μας στον Θεό.
Ο Κύριος απαντά στην Υπεραγία Θεοτόκο ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα Του
αλλά κάνει "υπακοή" και αρχίζει τα θαύματά Του από την Κανά.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο περιγράφονται όλα αυτά,
αν και ο defender δεν άφησε τίποτα αδιευκρίνιστο.
Τα παραπάνω άκουσα σε μία εκκλησιαστική τηλεοπτική εκπομπή όπου μιλούσαν δύο ιερείς.
Σ" ευχαριστώ πολύ defender.
ΥΓ: Πολύ εύκολα τα βρίσκετε τα κουίζ. Δεν θα ξαναβάλω.
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
εγώ ευχαριστώ!!petrosathonas έγραψε:Αυτό που έγραψε ο/η defender είναι (συγγνώμη δεν γνωρίζω και το όνομά σου).
Φοβερό πράγμα. Η παρησία που έχει η Παναγία μας στον Θεό.
Ο Κύριος απαντά στην Υπεραγία Θεοτόκο ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα Του
αλλά κάνει "υπακοή" και αρχίζει τα θαύματά Του από την Κανά.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο περιγράφονται όλα αυτά,
αν και ο defender δεν άφησε τίποτα αδιευκρίνιστο.
Τα παραπάνω άκουσα σε μία εκκλησιαστική τηλεοπτική εκπομπή όπου μιλούσαν δύο ιερείς.
Σ" ευχαριστώ πολύ defender.
ΥΓ: Πολύ εύκολα τα βρίσκετε τα κουίζ. Δεν θα ξαναβάλω.
Γιωργάκη με λένε,
Ρώτησα το μπαμπά μου για το θέμα..
"ταίς πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς"
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
Πολύ καλή απάντηση Γιωργάκη... Άριστη θα έλεγα.defender έγραψε:εγώ ευχαριστώ!!petrosathonas έγραψε:Αυτό που έγραψε ο/η defender είναι (συγγνώμη δεν γνωρίζω και το όνομά σου).
Φοβερό πράγμα. Η παρησία που έχει η Παναγία μας στον Θεό.
Ο Κύριος απαντά στην Υπεραγία Θεοτόκο ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα Του
αλλά κάνει "υπακοή" και αρχίζει τα θαύματά Του από την Κανά.
Στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο περιγράφονται όλα αυτά,
αν και ο defender δεν άφησε τίποτα αδιευκρίνιστο.
Τα παραπάνω άκουσα σε μία εκκλησιαστική τηλεοπτική εκπομπή όπου μιλούσαν δύο ιερείς.
Σ" ευχαριστώ πολύ defender.
ΥΓ: Πολύ εύκολα τα βρίσκετε τα κουίζ. Δεν θα ξαναβάλω.
Γιωργάκη με λένε,
Ρώτησα το μπαμπά μου για το θέμα..
Πόσο ετών είσαι αν επιτρέπεται;
Και ποιός είναι ο μπαμπάς σου; Είναι κάποιο μέλος του φόρουμ μας;
+Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία, δόξα σοι.
Re: Η "υπακοή" του Κυρίου μας στην Παναγία
ΜΙΧΣ έγραψε:Πολύ καλή απάντηση Γιωργάκη... Άριστη θα έλεγα.defender έγραψε:εγώ ευχαριστώ!!petrosathonas έγραψε:
Γιωργάκη με λένε,
Ρώτησα το μπαμπά μου για το θέμα..
Πόσο ετών είσαι αν επιτρέπεται;
Και ποιός είναι ο μπαμπάς σου; Είναι κάποιο μέλος του φόρουμ μας;
είμαι μικρός..
άλλα να με συγχωρείται, δεν μπορώ να πω παραπάνω..
"ταίς πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ, σώσον ημάς"