Η ίαση του Νίκου Κουρκούλη

[yparxei]

123 ισως το πα λαθος.νομιζω παντως πως ολα εχουν να κανουν με το ξεχωριστα ατομικο σχεδιο που χει για τον καθενα μας..Ειναι παντως καποιοι ανθρωποι που μπορουν και κουβαλουν μεγαλους σταυρους στην ζωη τους χωρις να γογγυζουν και αλλοι με μικρους που απελπιζονται(π.χ εγω)...εχω συναντησει απο τους πρωτους ανθρωπους και με προκαλει καταπληξη αληθινα το γεγονος...Τι να πω παντως το βεβαιο ειναι οτι η εκκλησια μας με τις ευχες τα μυστηρια..."παραγει"θαυματα...ειμαστε τυχεροι που ζουμε μεσα στην ορθοδοξια...
Κανεις δνε μποριε να ξερει τι σκεφτεται ο Θεος και κανεις δνε μποριε να συνειδητοποιησει την αιωνιοτητα,γι αυτο καποια πραγματα μενουν αναπαντητα υποθετω...
Οι φωτισμενοι πνευματικοι θα σε καλυπταν με τις απαντησεις τους γιατι εγω με το λογικο προσπαθω και αποτυχαινω :)

[stratos]

Εμένα πάλι μου δημιουργούνται κάποιες απορίες σχετικά με τα θαύματα και την προσευχή

Αν προσευχηθώ εγώ που είμαι σε έναν διαρκή αγώνα και φυσικά με τις εγκόσμιες αμαρτίες κι αν προσευχηθεί ένας άγιος γέροντας Αγιορείτης....
Γιατί η προσευχή του γέροντα λέμε ότι εισακούεται από τον Ιησού ή την Παναγία ή τον Άγιο και η δική μου δεν έχει δύναμη ?
Ο Ιησούς δεν είναι πανταχού παρών ? Δεν είναι παντογνώστης ? Από την άλλη...δεν προσεύχομαι με όλη τη δύναμη που διαθέτω?

ο Κυριος δεν δινει τιποτε εαν δεν ειναι συμφερον για την ψυχη μας
και δεν δινει τιποτε εαν δεν μπορουμε να το βασταξουμε
οσο και να νομιζουμε εμεις οτι μπορουμε...η οτι το αιτημα μας ειναι καλο και Αγιο

[123]

Σίγουρα... το ερώτημα μάλλον θα έπρεπε να το θέσω στον π. Αντώνιο, αλλά δεν ήταν προμελετημένο. Βγήκε πάνω στη συζήτηση.

Όπως τώρα μου βγήκε κι άλλο ένα ερώτημα.
Αφού ο Θεός έχει ένα σχέδιο για τον κάθε έναν, τότε γιατί προσευχόμαστε ?

[Misha]

φίλη μου...κορίτσι από μικρό στην πίστη...
σωστός αγγελος..δεχεται απανωτά χτυπήματα στην οικογένεια της και στην υγεία της...
τώρα πια δεν μπορεί να μου μιλήσει στο τηλέφωνο αν δεν ειναι καποιος δίπλα της να σηκωσει το τηλέφωνο της...
και δεν μπορώ να την καταλάβω και καλά γιατί αλλοιώθηκε ,λογω της ασθενείας,η ομιλία της...
γιατι; γιατί; γιατί;
φίλη μου 123..μόνο η παρουσία της Χάρης ζωντανά στην καρδιά ενός εκαστου μπορεί να παρηγορήσει μητρικά την ψυχή...
ο π.Παίσιος που είχε δεχθεί επανειλημμένως επισκέψεις της Κυρίας Θεοτόκου πέρασε μια μαρτυρική τελευταία περίοδο στη ζωή του,λογω του καρκίνου...
καποιες στιγμές εφτασε στα όρια της αντοχής του...

[stratos]

Αφού ο Θεός έχει ένα σχέδιο για τον κάθε έναν, τότε γιατί προσευχόμαστε ?

για να μην πεσεις σε πειρασμο...
και να αυξανεις πνευματικα
δεν υπαχει ζωη αλλιως...
ειναι η μοναδικη ενωση με το Θειο η προσευχη ,φυσικα μετα απο την Θεια Ευχαριστεια
που σημαινει οτι απο ενα σημειο και μετα το κανεις οχι απλα ευχαριστα αλλα το κανεις οπως την αναπνοη [το εχεις αναγκη]

πως το εννοεις το σχεδιο για τον καθενα;

[123]

strato δεν εννοώτην προσωπική μας προσευχή αλλά την προσευχή για τη σωτηρία κάποιου άλλου.

Μιχαήλ, αντιμετωπίζω μια πολύ δύσκολη ασθένεια σε νέα κοπέλα συγγενή μου, με καλπάζουσα μορφή.
Προσεύχομαι με θέρμη αλλά αναρωτιέμαι αν είναι ικανή η δική μου προσευχή να φέρει ένα θαύμα στην άρρωστη. Γιατί μόνο θαύμα χρειάζεται τώρα....
Ξέρω ότι είμαι αμαρτωλή αλλά δεν Του ζητάω να ακούσει εμένα αλλά τα δύο μικρά παιδάκια της. που δεν έχουν αμαρτίες.
Και αν τα αξιολογήσουμε όλα θα καταλήξουμε πως το πιο σημαντικό είναι να σώσουμε την ψυχή μας. Ε... αυτή η κοπέλα δεν πιστεύει πουθενά (άσχετα αν είναι ένας υπέροχος καλωσύνης άνθρωπος). Αν τώρα έβλεπε τη θεραπεία της θα πίστευε και μαζί με αυτήν και πάρα πολύ άνθρωποι που τη γνωρίζουν.

Θα μου πεις το σχέδιο του Θεού ...... μα εδώ του ζητάω να σώσει την ψυχή της και μετά ας εφαρμόσει το Σχέδιό Του
Κι αν σε κάποιες περιπτώσεις ο Θεός δίνει πλουσιοπάροχα το έλεός Του, τότε μήπως κάποιοι νοιώθουν παραμελημένοι?

[stratos]

[Απο τον Γεροντα Παισιο προς μια μοναχη]

- Γέροντα, ενώ βλέπω τα χάλια μου, κάνω πιο πολλή προσευχή για τους άλλους. Μήπως είναι καλύτερα να μnν προσεύχομαι για τους άλλους και να προσεύχομαι μόνο για τον εαυτό μου;

- Από ταπείνωση; Αν είναι από ταπείνωση, να λες στον Θεό με πολλή ταπείνωση: «Θεέ μου, τέτοια που είμαι, δεν πρέπει να με ακούσεις. Άλλα δεν είναι αδικία να υποφέρουν οι άλλοι εξ αιτίας μου; Γιατί, εάν είχα πνευματική κατάσταση, παρρησία, θα με άκουγες και θα τους βοηθούσες. Φταίω και εγώ, που ο άλλος υποφέρει. Τώρα όμως τι φταίει να υποφέρει εξ αιτίας μου; Σε παρακαλώ, βοήθησέ τον».

Εξαρτάται δηλαδή πως τοποθετείσαι για τους άλλους. Νιώθεις ότι δεν είσαι άξια, αλλά τυχαίνει, βλέπεις έναν πονεμένο, στενοχωριέσαι, πονάς, προσεύχεσαι. Όταν λ.χ. βλέπω εν αν τυφλό, αισθάνομαι τον εαυτό μου ένοχο, γιατί, αν είχα πνευματική κατάστασή, θα μπορούσα να τον θεραπεύσω.



Ο Θεός μας έδωσε την δυνατότητα να γίνουμε άγιοι, να κάνουμε θαύματα, όπως έκανε και Εκείνος. Αναγνωρίζουμε την μεγάλη ή μικρή μας πνευματική αρρώστια και ταπεινά ζητούμε την σωματική υγειά για τον συνάνθρωπό μας, ως ένοχοι για την αρρώστια του. Γιατί, εάν είχαμε πνευματική υγειά, θα είχε θεραπευθεί προ καιρού και δεν θα παιδευόταν. 'Όταν τοποθετούμαστε σωστά, ότι είμαστε ένοχοι για όλη την κατάσταση του κόσμου, και λέμε «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς», βοηθιέται και ο κόσμος όλος. Και για τα χάλια του πρέπει να πονέσει κανείς και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Φυσικά, αν φθάσει σε μια πνευματική κατάσταση, τότε για τον εαυτό του δεν ζητάει τίποτε.

Βλέπω ότι πολλές φορές πιάνουμε στραβά το «Κύριε, 'Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» και δήθεν από ταπείνωση δεν λέμε «ελέησον ημάς», δεν προσευχόμαστε για τους άλλους παρά μόνο για τον εαυτό μας. Γι' αυτό και μερικές φορές μας παρεξηγούν εμάς τους μοναχούς οι κοσμικοί και λένε ότι είμαστε εγωιστές και ότι φροντίζουμε να σώσουμε μόνον τον εαυτό μας. Το «ελέησόν με» είναι για να μην πέσουμε σε υπερηφάνεια. Η ευχή ενός ταπεινού ανθρώπου, που πιστεύει ότι είναι χειρότερος από όλους, έχει περισσότερη αξία από την αγρυπνία που κάνει ένας άλλος με υπερήφανο λογισμό. Όταν προσευχόμαστε με υπερηφάνεια, κοροϊδεύουμε τον εαυτό μα

[Misha]

καλή μου Ευθαλία η πίστη δεν είναι ζήτημα νοητικής επεξεργασίας...

αν μας αφήσει για λίγο η Χαρις του Θεού,όλα όσα λέμε τωρα περί πίστεως και Εκκλησίας θα μας φανούν ανοησίες και παραμύθια για μικρά παιδιά...

στο λέω εκ (πικράς) πείρας


κι αν έλθει λιγο περισσότερη Χαρις τότε τα πολλά και δικαιολογημένα ερωτήματα για το κοσμικό κακό και τον πολύ πόνο που περίσσεψε στη γη παυουν κι αυτά...

γίνονται έμπονη και σύντονη προσευχή για τον "όλο Αδάμ" ,όλο το ανθρώπινο γένος και όλη την κτίση που πάσχει...

στα δύσκολα ξεφυλλίζω πάλι τους παρηγορητικούς και θεραπευτικούς λόγους του γέροντος Πορφυρίου...και αφήνω τα πολλά μου και οδυνηρότατα "ΓΙΑΤΙ;" στα πόδια του ταπεινού Χριστού επειδή όσες αλλες λύσεις δοκίμασα με απογοήτευσαν...

[123]

Συμφωνώ και με τις δύο απαντήσεις.

Μιχαήλ, δεν μπορώ να κάνω τίποτ άλλα από το να πω "γενηθήτω το θέλημά Σου..." κι ας προσεύχομαι με όποιον τρόπο μου δείχνει η καρδιά μου.

strato συμφωνώ με την ευθύνη μας για τα δεινά του κόσμου. Αν είχα φροντίσει να αφοσιωθώ στον Κύριο, τώρα θα ήμουν αγία και θα είχα σώσει χιλιάδες κόσμο. Κι αν αυτό έκανε ο καθένας τότε ο κόσμος θα είχε απαλλαγεί από τα δεινά εδώ και χρόνια.
Δεν ξέρω αν ενοούσες αυτό αλλά αυτή η σκέψη "κούμπωσε" στις ανησυχίες μου...

[stratos]

τι να πω ...
τα ειπε ο γεροντας ολα
αυτος ξερει καλα