Τί είναι Ορθοδοξία;

[Domna]

Αλήθεια είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί;Τί είναι Ορθοδοξία και ποιοί την μάχονται;

Όλοι ισχυριζόμαστε ότι είμαστε ορθόδοξοι. Tο δε παράδοξο είναι ότι και άνθρωποι εξασκούντες επαγγέλματα εντελώς αντίθετα με την πίστη και τή ζωή της Oρθοδοξίας λένε, πολλές φορές και δημοσία, ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Aστρολόγοι, μέντιουμ, μάγοι, μάντισσες, καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ερωτώμενοι λένε ότι είναι ορθόδοξοι. H Oρθοδοξία όμως δεν είναι ένα διακοσμητικό στοιχείο. Δεν είναι μία απλή θρησκεία.

Eίναι η αποκεκαλυμμένη πίστη του ενανθρωπήσαντος Σωτήρος και Λυτρωτού. Oρθοδοξία είναι ακριβής κανόνας πίστεως και ακριβής τρόπος ζωής. O ορθόδοξος χριστιανός, για να είναι ορθόδοξος, είναι υποχρεωμένος να έχει σωστή ορθόδοξη πίστη και ορθόδοξο χριστιανικό τρόπο ζωής. Βέβαια πολλοί είναι οι κατ’ όνομα ορθόδοξοι χριστιανοί, που ζουν τελείως μακριά από το πνεύμα της χριστιανικής πίστης.

H άρνηση των δογματικών αληθειών της Oρθοδόξου Eκκλησίας, αυτή αφαιρεί από τον άνθρωπο την ιδιότητα του ορθοδόξου, όπως και ο ενσυνείδητος αντορθόδοξος τρόπος της ζωής. H Oρθόδοξη Eκκλησία απορρίπτει τελείως, ως έργα αντιχριστιανικά, όλα τα ανωτέρω επαγγέλματα, όλες τις ανωτέρω ιδιότητες, διότι όλα αυτά είναι τεχνάσματα που αντι-στρατεύονται την πίστη στην Πρόνοια του Θεού και στις αλήθειες που διετύπωσε ο Aρχηγός και Δομήτωρ της Eκκλησίας Kύριος. Tο μέλλον του ανθρώπου εξαρτάται από την Πρόνοια του Θεού. Tο γνωρίζει μόνον ο Θεός και δεν μπορεί να το εξιχνιάσει η μάντισσα, ο αστρολόγος και η χαρτορίχτρα. Oύτε η πίστη στα ζώδια είναι σύμφωνη με την πίστη τη χριστιανική. Mια πίστη, όπως την διδάσκουν τα προαναφερθέντα, καταρρίπτει την έννοια της ελευθερίας της βουλήσεως και ως εκ τούτου και την ευθύνη του ανθρώπου για τον τρόπο της ζωής του.

Ιδού μερικά βασικά στοιχεία με τα οποία μπορεί κανείς να ερευνήσει τη συνείδησή του και να δει αν είναι όντως ορθόδοξος χριστιανός.

Πρώτον. H Oρθοδοξία είναι πίστη αποκεκαλυμμένη σε προσωπικό Tριαδικό Θεό. Όχι μία γενική και αόριστη πίστη σε κάποιο Θεό.Tα τρία Πρόσωπα της Aγίας Tριάδος ενωμένα πλήρως μεταξύ τους, αχώριστα και αδιαίρετα, είναι ο ένας και αληθινός Tριαδικός Θεός της ορθοδόξου χριστιανικής πίστεως.

Δεύτερον. Oρθοδοξία είναι πίστη σωστή στην εν χρόνω ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Aγίας Tριάδος,. Πίστη στο απολυτρωτικό έργο του ενανθρωπήσαντος Θεού, στον Σταυρό και στην Aνάστασή Tου.

Tρίτον. Oρθοδοξία είναι πίστη στην Aγία Eκκλησία, την οποία ίδρυσε ο ενανθρωπήσας Kύριος και την οποία κατευθύνει και συγκροτεί το Πανάγιον Πνεύμα. Oρθόδοξος πιστός είναι αυτός που είναι ζωντανό μέλος της Oρθοδόξου Eκκλησίας, βαπτισμένος στο όνομα της Aγίας Tριάδος και εμπνεόμενος υπό του ορθοδόξου χριστιανικού πνεύματος και ζών και αγωνιζόμενος να ζει τον ορθόδοξο χριστιανικό τρόπο της ζωής.

Oρθόδοξος πιστός είναι αυτός που έχει στενό δεσμό με την Oρθόδοξη Eκκλησία, ζει τη λατρευτική ζωή της Eκκλησίας, αγιάζεται υπό των μυστηρίων και των ιερών ακολουθιών της Eκκλησίας, ξεπλένει τις αμαρτίες του με το μυστήριο της μετανοίας και τής εξομολογήσεως, μετέχει στο μυστήριο της Θείας Eυχαριστίας, που τελείται κάθε Kυριακή, κοινωνεί με μετάνοια και ευλάβεια το σώμα και το αίμα του Xριστού και ενσωματούται στο μυστικό σώμα του Xριστού. Oρθόδοξος πιστός είναι εκείνος που αγωνίζεται τον καλό αγώνα της πίστεως, προσεύχεται συχνά, προσπαθεί να αποκόπτει τα ελαττώματά του, προσπαθεί να εναρμονίζει τη ζωή του με το πνεύμα της διδασκαλίας του Kυρίου, προσπαθεί να ζει με εντιμότητα, με ειλικρίνεια, με αγάπη, με δικαιοσύνη, με εγκράτεια, με πνεύμα διαρκούς μετανοίας, πνεύμα σεβασμού αγάπης και θυσίας προς τον συνάνθρωπο.

Aυτά είναι βασικά γνωρίσματα του ορθοδόξου χριστιανού. Όποιος είναι ξένος προς αυτά τα χαρακτηριστικά, έχει διαφορετική την πίστη και διαφορετικό τον τρόπο της ζωής, δεν μπορεί να θεωρείται και ορθόδοξος χριστιανός. H αναγραφή στην ταυτότητα «ορθόδοξος» δεν εξασφαλίζει μόνη της την ορθοδοξότητα, πολλώ μάλλον η ανάμιξη πιστευμάτων αντι-χριστιανικών, αντιλήψεων αντορθο-δόξων και τρόπου ζωής αντίθετου προς την ορθόδοξη πίστη και την ορθόδοξη διδασκαλία.

Eίναι, λοιπόν, χριστιανός ορθόδοξος εκείνος που πιστεύει ορθόδοξα και αγωνίζεται να ζει ορθόδοξα. Tούτο δεν σημαίνει αναμαρτησία. H αμαρτία είναι καθολικό φαινόμενο της ζωής.

Aλλά για την αμαρτία, η Oρθόδοξη Eκκλησία έχει το λουτρό της μετανοίας και τής εξομολογήσεως. O έχων ορθόδοξη χριστιανική πίστη και ορθόδοξη πορεία ζωής, ξέρει να μετανοεί για τα σφάλματά του, να ζητά το έλεος του Θεού και, έχοντας την αίσθηση ότι ο Θεός τον συγχωρεί, να προχωρεί σταθερά την ορθόδοξη πορεία του.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ;

Οι άγιοι είναι εικόνες του Θεού και προσκυνώντας τους αγίους, προσκυνάμε Εκείνον που τους αγίασε, τον Θεό. Λέγει ο Μέγας Βασίλειος: « η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει».

Προσκυνάμε τους αγίους, γιατί τους αγαπάμε και τους θαυμάζουμε. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει για ειδωλολατρεία κάποιον που ασπάζεται την φωτογραφία ενός αγαπημένου του προσώπου; Έτσι δεν μπορεί κανείς και να μας κατηγορήσει για την προσκύνηση των εικόνων. Προσκυνάμε τις εικόνες των αγίων για να τους μιμούμεθα. Προσκυνάμε τις εικόνες των αγίων γιατί από τα αισθητά, αναγώμεθα στα υπεραισθητά. Δεν κολλάμε στο ξύλο. Πίσω και πάνω από το ξύλο βλέπουμε τον άγιο, την αγιότητα, τη θριαμβεύουσα Εκκλησία. Τέλος με την εικόνα διαβάζουν και οι αγράμματοι το μυστήριο του Χριστού και του Ευαγγελίου. Οι εικόνες είναι το ανοιχτό βιβλίο των αγραμμάτων.

« Η των εικόνων ποίησις της Εκκλησίας έγκριτος θεσμοθεσία και παράδοσις»

Ζ΄Οικουμενική Σύνοδος

Ποίοι μάχονται την Ορθοδοξία σήμερα;

-Οι Χιλιαστές που βρίζουν και βεβηλώνουν τις άγιες εικόνες.

-Οι Προτεστάντες που αρνούνται την τιμή των εικόνων.

-Οι άθεοι που αποκαθηλώνουν από τις καρδιές των ανθρώπων την εικόνα του Χριστού.

-Οι Δαρβινιστές και λοιποί υλιστές που αρνούνται ότι ο άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού.

-Οι καταπατητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δήθεν ειρηνιστές που προσβάλλουν τον άνθρωπο.

-Οι συνεργούντες στο έγκλημα που λέγεται έκτρωση και το οποίο καταστρέφει την ωραιότερη εικόνα του Θεού, το παιδί.

- Ο κάθε ένας από εμάς που απομακρύνεται από την Εκκλησία και τον Ιησού Χριστό


http://blogs.sch.gr/kantonopou/2010/02/ ... %BD%CE%BF/

[GeorgiosM]

Αυτην την στιγμή στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια επικρατεί ως γνωστόν οικονομική κρίση.

Το παράδειγμα των αγίων έρχεται να μας οδηγήσει και να μας παραδειγματίσει, έστω και να μας προβληματίσει.
μελετώντας τους βίους αγίων διδασκόμαστε.

οι "άγιοι της φιλανθρωπίας" ήταν άγιοι που διακρίθηκαν ισχυρά στο κοινωνικό έργο.

είναι πολλοί οι τρόποι και οι εκφράσεις της αγιότητας (για τους αγίους) και του αγιασμού και της σωτηρίας (για τον απλό πιστό).
η αγάπη και η σωτηρία μερικές φορές σχετίζεται έντονα με το κοινωνικό έργο.
δεν υπαρχουν μόνο άγιοι ομολογητές, μάρτυρες σε διωγμούς, αλλά
υπάρχουν και άγιοι με αφθατο λείψανο κοινωνικά "καταξιωμένοι".

γιαυτό ας μην προτρέχω να βγάζω συμπερασμα για τη σωτηρία του καθενός
κρίνοντας με στενά πνευματικά κριτήρια.
Θαυμαστός ο δρόμος των αγίων. Θαυμαστά τα μέτρα τους.
δεν υπάρχουν μόνο οι ασκητές άγιοι αλλά και οι εν τω κόσμω άγιοι.
και δεν σώζονται μόνο οι "ισχυροί" πιστοί, αλλά και οι πιο "αδύναμοι" πιστοί.

http://www.oodegr.com/oode/synaxaristis ... pias_1.htm


Αγία Ταβιθά της Ιόππης (1ος αιώνας μ.Χ.), αρχόντισσα προστάτισσα των φτωχών. Όταν πέθανε ξαφνικά, οι φτωχοί της Ιόππης κατέφυγαν θρηνώντας στον απόστολο Πέτρο, που ήρθε στην Ιόππη και την ανέστησε.

Άγιοι Ανάργυροι, γιατροί που ασκούσαν την ιατρική χωρίς «αργύρια» (χρήματα). Είναι περίπου 15. Οι πιο γνωστοί: Κοσμάς και Δαμιανός (στο βίο τους αναφέρεται και μεταμόσχευση ποδιού), και Παντελεήμων. Προστάτες άγιοι της ιατρικής.

Άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος, άγιος Ανάργυρος (6ος αι.). Τον αναφέρω χωριστά, γιατί είναι ο πατέρας του θεσμού των νοσοκομείων (ο «Ξενών» του ήταν νοσοκομείο).

Άγ. Σεραπίων ο Σιδώνιος, μοναχός. Πουλιόταν δούλος σε ειδωλολάτρες ή αιρετικούς και, με την αγία ζωή του, τους πλησίαζε στο χριστιανισμό. Έδινε στους φτωχούς τα χρήματα και τα ρούχα του και τυλιγόταν με ένα σεντόνι (γι’ αυτό τον έλεγαν κοροϊδευτικά «Σινδόνιο»).

Άγιος Ζωτικός ο Ορφανοτρόφος (4ος αι.). Περιέθαλπε κρυφά τους λεπρούς στην ΚΠολη, ενώ υπήρχε νόμος να θανατώνονται. Καταδικάστηκε σε θάνατο (τον έσυραν στους δρόμους δεμένο σε δύο άλογα). Προστάτης άγιος των λεπρών.

Άγιος Γεώργιος, άγ. Αντώνιος ο Μέγας, άγ. Στυλιανός, αγία Μελάνη η Ρωμαία, αγία Μακρίνα η Φιλόσοφος κ.π.ά.: μοίρασαν την περιουσία τους στους φτωχούς. Πολλοί απ’ αυτούς αποσύρθηκαν σε μονές ή στην έρημο ως ασκητές.

Άγιος Παυλίνος, επίσκοπος Καμπανίας της Γαλλίας (5ος αι.): δαπάνησε όλη την περιουσία της Εκκλησίας και τη δική του, για να απελευθερώσει αιχμαλώτους των Βανδάλων, και τελικά απελευθέρωσε το μοναχογιό μιας χήρας προσφέροντας ως αντάλλαγμα τον εαυτό του.

Μέγας Βασίλειος. Γιατρός, μαθηματικός και φιλόσοφος. Μοίρασε τα πάντα και έγινε αρχικά ρήτορας και έπειτα μοναχός. Μετά, ως επίσκοπος Καισαρείας, μετέτρεψε τα μοναστήρια σε συγκρότημα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Υποδεχόταν τους λεπρούς με φίλημα. Έγραψε και σπουδαία βιβλία περί πλούτου (και εξήγησε πρώτος επιστημονικά τη Γένεση).

Άγιος Μαρτίνος της Τουρ (Γαλλία) ο Θαυματουργός και Ελεήμων, μεγάλο κοινωνικό έργο στη Γαλλία (397μ.Χ.). Προστάτης και των αιρετικών. Πριν γίνει ιερέας, έκοψε το στρατιωτικό μανδύα του για να ντύσει γυμνό ζητιάνο – ο Γκρέκο φιλοτέχνησε σχετικό πίνακα.

Αγία Γενεβιέβη του Παρισιού (περ. 500 μ.Χ.). Μεγάλη ασκήτρια, μητέρα του γαλλικού μοναχισμού. Έσωσε το Παρίσι από την πείνα οργανώνοντας κρυφές μεταφορές τροφίμων κατά την πολιορκεία από τους Φράγκους. Παρ’ όλα αυτά, τα λείψανά της ρίχτηκαν στο Σηκουάνα από την «προοδευτική» Γαλλική Επανάσταση.

Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Αρχικά διάκονος στην Αντιόχεια της Συρίας με μεγάλο φιλανθρωπικό έργο (καθημερινή διατροφή χιλιάδων φτωχών). Τον διόρισαν πατριάρχη ΚΠολης με… απαγωγή (είχε αρνηθεί την πρόταση). Εκεί έτρεφε κάθε μέρα 7.500 φτωχούς. Εκφώνησε μνημειώδη κηρύγματα για τον πλούτο και την κοινωνική αδικία. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ανθρώπους του πνεύματος όλων των εποχών. Ως γνωστόν, τον καθαίρεσαν και πέθανε στην εξορία. Εξόριστος, έκανε εράνους και μάζευε χρήματα για να απελευθερώνει αιχμαλώτους από τη ληστρική φυλή των Ισαύρων (βάθη Μικράς Ασίας).

Άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων, πατριάρχης Αλεξανδρείας με μνημειώδες οργανωμένο φιλανθρωπικό έργο, που περιέθαλψε και Πέρσες αιχμαλώτους πολέμου («εχθρούς»).

Άγιος Ακάκιος, επίσκοπος της Άμιδας (422 μ.Χ.), διέθεσε όλο τον πλούτο της Εκκλησίας για την απελευθέρωση 7.000 Περσών στρατιωτών, αιχμαλώτων των Βυζαντινών.

Άγ. Πέτρος ο Τελώνης (6ος αι., εποχή Ιουστινιανού), μοίρασε τα πάντα, ακόμη και τα ρούχα του, και τελικά πουλήθηκε δούλος και έδωσε το αντίτιμο από την πώληση του εαυτού του στους φτωχούς.

Άγιος Φιλάρετος ο Ελεήμων. Γαιοκτήμονας με τεράστια περιουσία, που τη μοίρασε μέχρι δεκάρας στους φτωχούς. Προστάτης άγιος των μελισσών.

Άγ. Ιωάννης Βατάτζης, ο Νέος Ελεήμων, αυτοκράτορας της Νίκαιας (ενώ η ΚΠολη ήταν κατακτημένη από τους σταυροφόρους). Μεγάλος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης, αντιμετώπισε επιθέσεις των Φράγκων, των Βουλγάρων, των Τούρκων και ντόπιων επαναστατών. Φυσικά, δεν είναι άγιος γι’ αυτό, αλλά για την γνήσια χριστιανική ζωή και πολιτική του. Προώθησε οργανωμένα τις επιστήμες και τις τέχνες, την περίθαλψη και την κοινωνική πρόνοια, προστάτευσε τους φτωχούς, τους μοίρασε γη και εμπόδισε τους γαιοκτήμονες να τους εκμεταλλεύονται. Έγιναν συνομωσίες και απόπειρες εναντίον του. Συνέλαβε συνωμότες, τους φυλάκισε τυπικά και μετά τους απελευθέρωσε. Πέθανε από φυσικά αίτια το 1254. Το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο και ευοδιάζον. Φυλασσόταν στη Μαγνησία της Μ. Ασίας, αλλά αγνοείται μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922).

Άγιος Ιωσήφ ο Σαμάκος (17ος αι.), Κρητικός ιερέας με μεγάλο φιλανθρωπικό έργο στον ενετοκρατούμενο Χάνδακα (Ηράκλειο). Το σώμα του φυλάσσεται άφθαρτο στη Ζάκυνθο.

Αγία Φιλοθέη η Αθηναία (17ος αι.), από τις σημαντικότερες γυναίκες της Ιστορίας. Μοναχή με τεράστιο κοινωνικό έργο στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, προστασία φτωχών, παιδεία, απελευθέρωση σκλάβων, περίθαλψη κακοποιημένων γυναικών κ.λ.π. Την ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου οι Τούρκοι. Το άφθαρτο σώμα της φυλάσσεται στη μητρόπολη Αθηνών.

Άγ. Μητροφάνης του Βορόνεζ (1803), μητροπολίτης Βορόνεζ της Ρωσίας, προστάτης και βοηθός των φτωχών.

Άγ. Ιωάννης της Κρονστάνδης (1908), έγγαμος ιερέας στη Ρωσία με κολοσσιαίο οργανωμένο φιλανθρωπικό έργο σε κάθε τομέα (ορφανά, άστεγους, αλκοολικούς, παιδεία κ.λ.π.). Πνευματικός χιλιάδων ανθρώπων. Θαυματουργός ήδη ενώ ζούσε.

Αγία Ελισσάβετ Θεοδώροβνα (Ρωσία 1918), Πολωνή ορθόδοξη πριγκήπισσα, σύζυγος του Ρώσου Μεγάλου Δούκα Σέργιου Ρωμανώφ. Έχοντας ήδη μεγάλο φιλανθρωπικό έργο, αφοσιώθηκε εντελώς μετά τη δολοφονία του συζύγου της. Έγινε μοναχή ιδρύοντας το μοναστήρι-νοσοκομείο των αγίων Μάρθας και Μαρίας στη Μόσχα, με τεράστια κοινωνική προσφορά. Επειδή ανήκε στην τσαρική οικογένεια, οι μπολσεβίκοι τη σκότωσαν πετώντας την σ’ ένα πηγάδι μαζί με την αγία μοναχή Βαρβάρα και άλλους κρατούμενους.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, ο Θαυματουργός (Ουκρανία 1961). Διακεκριμένος χειρούργος, καθηγητής του Παν/μίου της Τασκένδης, πολλά έτη εξόριστος για θρησκευτικούς λόγους. Με 4 παιδιά. Άσκησε την ιατρική χωρίς χρήματα, σε άθλιες συνθήκες, συνήθως εξόριστος. Είναι ένας σύγχρονος άγιος Ανάργυρος. Πέθανε τυφλός, ως αρχιεπίσκοπος Κριμαίας.

Άγιος Ιωάννης της Σαγκάης, Μαξίμοβιτς (1966). Αντισυμβατικός επίσκοπος, κοντός, με μπερδεμένη φωνή, συχνά ξυπόλυτος (γιατί είχε δώσει τα παπούτσια του σε ζητιάνους). Κολοσσιαίο φιλανθρωπικό έργο κάθε είδους σε Κίνα, Γαλλία, ΗΠΑ. Μάζευε παιδιά παρατημένα στα σκουπίδια ή κλεισμένα σε οίκους ανοχής. Εξαιρετικά θαυματουργός και διορατικός, ήδη ενώ ζούσε. Το άφθαρτο σώμα του φυλάσσεται στο Σαν Φρανσίσκο.

Η Γερόντισσα Γαβριηλία (Αθήνα 28.2.1992). Μεγάλη ανθρωπιστική προσφορά ως νοσοκόμα σε διάφορες χώρες, ιδίως της Ασίας. Φράση της: «Μιλάω πέντε γλώσσες, που τις κατανοούν όλοι οι άνθρωποι της γης: γέλιο, κλάμα, άγγιγμα, προσευχή και αγάπη».

[JohnyWest]

Όλοι ισχυριζόμαστε ότι είμαστε ορθόδοξοι. Tο δε παράδοξο είναι ότι και άνθρωποι εξασκούντες επαγγέλματα εντελώς αντίθετα με την πίστη και τή ζωή της Oρθοδοξίας λένε, πολλές φορές και δημοσία, ότι είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Aστρολόγοι, μέντιουμ, μάγοι, μάντισσες, καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ερωτώμενοι λένε ότι είναι ορθόδοξοι.

Δεν ισχυριζόμαστε όλοι ότι είμαστε Ορθόδοξοι. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στις μέρες μας. Η αναβίωση του παγανισμού, οι πολυπληθείς αιρέσεις, το ισχυρό ρεύμα αθεΐας και οι ανατολικές δαιμονολατρίες έχουν παρασύρει σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού συνόλου να αποκηρύξει δημόσια την Ορθοδοξία.

Όσον αφορά τους αστρολόγους, μέντιουμ κλπ οι οποίοι για προφανείς λόγους, που έχουν να κάνουν με την εξαπάτηση των αφελών, αυτοχαρακτηρίζονται ως Ορθόδοξοι φυσικά είναι ηλίου φαεινότερο ότι η μόνη τους σχέση με την Ορθοδοξία, είναι η διαμετρική αντίθεση και αντιπαλότητα. Ας προσευχόμαστε για τους αδερφούς μας αυτούς να τους φανερώσει ο Κύριος την παρουσία του, επιστρέφοντας τους στην Ορθοδοξία του.

Oρθόδοξος πιστός είναι αυτός που έχει στενό δεσμό με την Oρθόδοξη Eκκλησία, ζει τη λατρευτική ζωή της Eκκλησίας, αγιάζεται υπό των μυστηρίων και των ιερών ακολουθιών της Eκκλησίας

Ενώ ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, με την αναγκαιότητα της συμμετοχής στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας ως απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόοδο και την ενδεχόμενη ολοκλήρωση του πιστού, πιστεύω εντούτοις, ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε την παράληψη της σαν αυτόματη αποποίηση της Ορθοδόξου ιδιότητας. Κάτι τέτοιο αντιπροσωπεύει ιδιαίτερα σκληρή και αυστηρή στάση, η οποία δεν συνάδει με την πνεύμα της Ορθοδοξίας, το οποίο διέπεται από επιείκεια, συγχωρητικότητα , κατανόηση και αγάπη.

Το ότι κάποιο από τους αδερφούς μας, παραμελούν τα καθήκοντα τους προς την Ορθοδοξία, δεν τους καθιστά αυτόματα αποσυνάγωγους, ούτε πολύ περισσότερο τους χωροθετηθεί σε αντιμαχόμενο στρατόπεδο. Στις σημερινή υλιστική κοινωνία, με τα τόσα βιοποριστικά προβλήματα, την γενικότερη έκλυση των ηθών, τον επιτελούμενο αποχριστιανισμό της παιδείας, την άνθηση των αιρέσεων και 'πνευματικών' παρεκτροπών γενικότερα αλλά και της ενορχηστρωμένης λασπολογίας κατά του κλήρου , θεωρώ ιδιαίτερα ενθαρρυντικό τον αυτοπροσδιορισμό κάποιου ως Ορθοδόξου, ακόμη και αν αυτός προσέρχεται στον ναό μια φορά τον χρόνο στην Ανάσταση η την Μεγάλη Παρασκευή.

Αυτόν τον “Ορθόδοξο της λαμπάδας” είναι μεγάλη υποχρέωση, ανάγκη και καθήκον να τον προσεγγίσουμε, με αγάπη και κατανόηση, χωρίς ίχνος επίκρισης, χωρίς κανένα απολύτως σχόλιο, δίνοντας του την ευκαιρία να αναμιχθεί περισσότερο με την λατρευτική ζωή της εκκλησίας μας, χωρίς φυσικά νουθεσίες και υποδείξεις, κάτι που ανήκει στους πνευματικούς μόνο και σε κανέναν άλλον.

Προσωπικά είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, πιστεύοντας ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αποστασιοποιημένων Ορθοδόξων, δεν έχουν χάσει την ιδιότητα τους αυτή, η οποία παραμένει σε κάποιου είδους λανθάνουσα κατάσταση και είναι θέμα χρόνου και συγκυριών να επανέλθει στην θριαμβευτικά και πάλι στην επιφάνεια...