Ο Ιησούς έκανε τον Πιλάτο να τρομάξει -2013

[panosgreece]

αρχιερείς, γραμματείς και οι φαρισαίοι πωλούν «ευσέβεια» και «αγιότητα»

νίπτοντας «τας χείρας» του πάμε αυτόματα στο «σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν»


είναι ανάμεσά μας Μην γινόμαστε πόντιοι Πιλάτοι μην τον οδηγούμε στην σταύρωση ακόμα και σήμερα

«Χριστός Ανέστη».

Γεγονός, που, για να έχει προσωπικό, για τον καθένα μας. αντίκρισμα, σημαίνει ότι οφείλουμε κι εμείς ν’ αναστηθούμε

[ΜΙΧΣ]

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Στο χέρι μας είναι όλα... θέμα επιλογών. Μας έχει δώσει το αυτεξούσιο. Τόση αγάπη...!!!
Σωστά μιλάς Παναγιώτη.

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Χτυπάς στο καρφί και στο πέταλο .
Δυστυχώς .

Τόση είναι η κατάντια μας που σήμερα εν έτει 2013 , 1980 χρονια δηλαδή μετά τη σταύρωση του Χριστού ο Πόντιος Πιλάτος ζεί και βασιλεύει...


και οι Αρχιερείς οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι είναι εδώ και καθε φορά που εμείς σιωπούμε είναι σαν να τον ξανασταυρώνουμε .

μόνο που υπάρχει τώρα πλέον μια διαφορά , δεν υποπτευόμαστε το ποιος είναι ο σωτήρας του κόσμου , τώρα ξέρουμε , γνωρίζουμε κι όμως συνεχίζουμε να Του στρώνουμε το νέο Γολγοθά.
Τώρα η αμαρτία μας είναι διπλή , γιατί Τού έχουμε δώσει πρόσωπο , αυτό το γλυκό , το μελαγχολικό . Τώρα ξέρουμε το βλέμμα το γεμάτο αγάπη , είμαστε βέβαιοι για τα λόγια του και τις πράξεις του . Είμαστε σίγουροι ότι είναι ο Ένας και μοναδικός Θεός , ο ίδιος ο Δημιουργός μας.

Κι όμως... όλα αυτά εύκολα γίνονται άνεμος που σκορπίζει κάθε πράξη σεβασμού και υποταγής στον Κύριο και στο θέλημά του .

κι έτσι σήμερα , τόσους αιώνες μετά , ζητούμε ακόμη το έλεός του. Είμαστε ικανοί μόνο για αυτό , να ζητούμε , φυσικά έχοντας τη βεβαιότητα πως Αυτος ποτέ δε θα αρνηθεί ... τόσο μεγάλη είναι η αγάπη του..μια λέξη που επιμελώς τη χρησιμοποιούμε εμείς κατά πως μας συμφέρει... τόσο αμαρτωλοί είμαστε.

[dionysisgr]

O Xριστος δεν αδικει κανεναν, και πως θα γινοταν αλλωστε αφου ειναι η ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ,
με την υπαρξιακη εννοια του ορου, καθως δικαιωνει τον ανθρωπο οντολογικα και οχι νομικα.

Ο Χριστος σωζει τον ανθρωπο απο την ανυπαρξια και τον θανατο,
τοσο τον σωματικο, οσο και τον πνευματικο, και τον καθιστα προσωπο θεοειδες και αιωνιο κατα χαριν.

Ο καθε ανθρωπος θα κριθει στην εποχη του, στην περιρρεουσα ατμοσφαιρα που εζησε,
με τους ομοιους του, και την συνειδηση του, αλλα και την καρδιακη του προαιρεση.

Οχι τοσο τι εκανε, και τι δεν εκανε, αλλα ΓΙΑΤΙ, επραξε οτι επραξε, και παραλειψε οτι παραλειψε.

Οπου ΓΙΑΤΙ, παει η πιστη, ο φοβος και η αγαπη στον Θεο και το θελημα Του, σε οσους Τον γνωρισαν,
και η υπακοη αντιστοιχα στον εμφυτο νομο, την συνειδηση σε οσους δεν Τον γνωρισαν.

Οι ανθρωποι τοσο της εποχης της Π.Δ. οσο και κυριως της Κ.Δ. ηταν πιο κοντα στις προφητειες, εζησαν τον Μεσσια,
ειδαν τα σημεια και τα τερατα, ακουσαν τον σαρκωμενο Λογο να διδασκει, και βρεθηκαν απιστοι και μοιχοι της διαθηκης του Θεου την οποια οι αμεσως προηγουμενες γενιες των πατερων τους διατηρουσαν.

Αρα ποια δικαιολογια εχουν; Καμμια.
Ειπε ο Κυριος οτι: "εαν δεν ειχα ερθει και δεν ειχα μιλησει θα ειχαν μια δικαιολογια, τωρα ποια δικαιολογια εχουν οτι απιστουν;"

Εδω ο ιδιος ο Πιλατος τους επανελαβε ξανα και ξανα, οτι ουδεν βρισκω σε αυτον τον ανθρωπο, αξιο Σταυρου!

Απο την αλλη εμεις, 20 αιωνες μετα, δεν ειμαστε κοντα στις προφητειες, δεν ειδαμε τα σημεια, δεν περιμενουμε τον Μεσσια ανα πασα στιγμη μεσα στις συναγωγες μας, ουτε Τον ειδαμε τελικα να περπατει, να διδασκει, να θαυματουργει, αλλα εχουμε, και τι δεν εχουμε..

Εχουμε τα Ευαγγελια, εχουμε την Εκκλησια ζωντανη μετα απο 20 αιωνες, μεσα απο φωτια και τσεκουρι, εχουμε χιλιαδες αγιους, εχουμε το κυρηγμα, εχουμε βιβλια, εχουμε και παει λεγοντας, αλλα πανω απο ολα εχουμε τον Ιδιο τον Χριστο, μεσα στο σωμα και το αιμα μας, να ρεει και να μας ζωοποιει με την κοινωνια μαζι Του, αλλα..

Αλλα εχουμε πεσει οι πολλοι να μην πω ολοι, παλι στο ιδιο σχεδον καταντημα με τους προ Χριστου..

Οποτε ουτε εμεις εχουμε καμμια δικαιολογια.

Αυτο που μας παρηγορει ολους ανεξαρτητως εποχης, ειναι οτι δεν μας σωζει καμμια δικαιολογια,
η αρετη ταχα, η πραξη δικη μας, χωρις την Δωρεαν Χαρη της Σωτηριας απο τον Χριστο.

Και οπως τονιζει και ο Αποστολος των Εθνων μεγας Παυλος (σε παραφραση): Δεν ειδατε οτι το σωμα σας ειναι ναος του Αγιου Πνευματος, και οτι δεν σας ανηκει, και δεν γνωριζετε επισης οτι ειστε εξαγορασμενοι απο την φθορα και τον θανατο,
τα οψωνια της αμαρτιας, μοναχα με το τιμιο αιμα του Εσταυρωμενου, και οτι σωζεστε δωρεαν και οχι γιατι το αξιζετε;"

Αρα κανεις ανθρωπος, σε οποιαδηποτε εποχη, δεν δικαιωνεται απο μονος του οσο εναρετος και εαν ειναι.

Γιατι δεν ειναι θεμα ηθικης και αρετης μονο. Ειναι θεμα ζωης και περισσον αυτης.
Ειναι θεμα σχεσης με τον Ζωντα Θεο, εν Χριστω και εν τη Εκκλησια Αυτου.

Δεν με σωζει απο τον θανατο ουτε η καλωσυνη, ουτε η πραοτητα, ουτε η ταπεινωση, ουτε η φιλανθρωπια,
ουτε η δοξα, ουτε η αγαπη των αλλων, ουτε τα οποια εργα μου, που αναθεμα και εαν τα εχουμε και αυτα.

Με σωζει ο Σταυρος του Χριστου, και το Μεγα Ελεος που απορρεει απο Αυτον, δηλαδη η Ανασταση Του,
που υποστατικα, φερει την συμπασα ανθρωπινη φυση, και την λυτρωνει απο τον θανατο και το μηδεν,
και την εξαγαγει στο ξεφωτο της χαρας της αιωνιου ζωης, σε μια αντινομια της απολυτης μακαριοτητος,
στην πληρωτικη καταπαυση που δεν καταπαυει ποτε και δεν πεπληρωνεται ποτε.

Η ανθρωπινη δικαιοσυνη, απο την αλλη, ουτε καν τα ισα δεν μπορει να ανταποδωσει, κατα το ανθρωπινο,
αφου π.χ. ενας μακελλαρης, που σκοτωνει 100 ανθρωπους, ακομα και εαν εκτελεστει,
παλι δεν εχει αποδοθει καμμια δικαιοσυνη αντιστοιχη με το μεγεθος του εγκληματος, αφου ουτε οι ζωες ερχονται πισω,
ουτε και υπαρχει καμμια ισοτητα αναμεσα σε αυτο που τελεστηκε και σε αυτο που εκδικασθηκε.

Ειναι ατελης, και πεπερασμενη, αλλα και ιδιοτελης η ανθρωπινη δικαιοσυνη,
ακολουθωντας νομοτελειακα και αναποδραστα τα ιδιωματα του μεταπτωτικου ανθρωπου.

Ακομα και οταν λειτουργει αψογα κατ'ανθρωπο.

Αλλο αιωνια και ζωηφορος δικαιωση εκ Θεου,
και αλλο η οποια κουτση δικαιωση εκ του ανθρωπινου νομου.

Αβυσσος τς χωριζει.

[panosgreece]

«επί ξύλου κρεμάμενος»
«Πάτερ, άφες αυτοίς' ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»

ΣΗΜΕΡΑ «Από τον Αννα στον Καϊάφα»

Η απόλυτη έκφραση ευθυνοφοβίας παραμένει μέχρι σήμερα το «νίπτω τας χείρας μου» του Ρωμαίου επιτρόπου στην Ιουδαία Πόντιου Πιλάτου, ρήση που ο Ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει ακολούθως:«Ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας κατέναντι του όχλου λέγων' αθώος ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου' υμείς όψεσθε».


«Πριν αλέκτορα φωνήσαι»