Γιατί τόση απογοήτευση;

[spetzouras]

Καλημέρα αδελφοί μου και ο Θεός μαζί μας!

Θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις, με αφορμή κάποια μυνήματα που διάβασα σήμερα το πρωί που μπήκα στη σελίδα μας.

Μετά από τα καταπληκτικά μυνήματα των φίλων vfilip και smarios, παρατήρησα ότι πολλοί έσπευσαν να αναπολήσουν τους περασμένους (και σχετικά πρόσφατους) καιρούς όπου άγιοι γέροντες ζούσαν μαζί μας και των οποίων η απουσία είναι αναντικατάστατη. Επίσης, διάβασα προς μεγάλη μου έκπληξη, ακόμα και ότι κάποιοι είχαν και ψυχολογικά προβλήματα.

Αδελφοί μου, όσων αφορά τα μυνήματα, αντί να αισθανθούμε πνευματική ανάταση και να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση πάνω στα θέματα που αναφέρονται στα μυνήματα και στις ομιλίες, εμείς σπέυδουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε άτομα και καταστάσεις...

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω εδώ (και αυτό είναι μόνο η γνώμη μου) ότι στο Άγιο Όρος υπάρχει διαδοχή Αγιότητας!! Όπως γίνεται με τους κρυφούς Άγιους ασκητές έτσι γίνεται και με τους φανερούς....
Είναι δυνατόν να αφήσει ο καλός Θεός το ποίμνιό του χωρίς πνευματική καθοδήγηση;

Δεν θέλω να σας κουράσω και θα ήθελα να συζητήσουμε πάνω σε αυτα τα θέματα...

Ας μην απογοητευόμαστε λοιπόν και μεταφέρουμε αυτή την απογοήτευση και στους αδελφούς μας...η Ορθοδοξία μας είναι εδώ και είναι δυνατή, ικανή να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει κάθε δυσκολία πολύ απλά γιατί στο τιμόνι της είναι ο Χριστός!!!

Και το Άγιο Όρος είναι το Άγιο Όρος, το περιβόλι της Παναγίας μας, που όσο και να εκκοσμικεύεται, η χάρη της παραμένει εκεί και δεν το εγκαταλείπει.

Αντί λοιπόν να μοιρολογάμε τους Άγιους πατέρες που μας άφησαν (όσο μεγάλη και αν είναι η θλίψη μας) ας επικεντρωθούμε στο κείμενα και στη ζωή τους, αλλά και στους πατέρες που αυτή τη στιγμή υπάρχουν και αγωνίζονται μα κερδίσουν την Ουράνια Βασιλεία.