Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΥΧΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

[konstantinoupolitis]

Ως συμπλήρωμα της μελέτης μου για την εικόνα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου και των Καινοδιαθηκικών ερμηνευτικών ζητημάτων που υφίστανται, ανεβάζω σήμερα, ένα μικρό άρθρο που επιχειρεί να απαντήσει σε συχνά ερωτήματα και παγιωμένες αντιλήψεις όχι πάντα ορθές. Μέσα σε αυτά και του χρόνου της ορθής ημερομηνίας του εορτασμού των Χριστουγέννων.

Με εκτίμηση Κόττης Κωνσταντίνος

[konstantinoupolitis]

Συχνά τίθεται το ερώτημα: Γιατί για την απογραφή ο Ιωσήφ, ταξίδεψε από το Βορά της εν Γαλιλαία Ναζαρέτ στο Νότο, σχεδόν, της Βηθλεέμ και μάλιστα με έγκυο γυναίκα; Και η απάντηση είναι, πως έτσι έπρεπε κατά τις Νομικές Παραδόσεις τους.
Η τότε πολιτική κατάσταση ήταν υβριδική. Ουσιαστικά ο Ηρώδης ηγούνταν ενός προτεκτοράτου των Ρωμαίων. Έτσι όταν υπό του Καίσαρος Αυγούστου διετάχθη απογραφή «εις πάσαν την Οικουμένη» δηλαδή την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ισραηλίτες από διάφορες περιοχές, αν όχι όλες της Παλαιστίνης προσήλθαν για την απογραφή. Και μπορεί η απογραφή να ήταν Ρωμαϊκή, εντούτοις οι Ισραηλίτες πάντα απογράφονταν κατά φυλές. Έτσι ο Ιωσήφ, ως γόνος Ιούδα και δη Δαυίδ, όφειλε να απογραφεί στη Βηθλεέμ. Συγκεκριμένα την Βηθλεέμ του Εφραθά, καθώς δύο οικισμοί στην Παλαιστίνη έφεραν αυτό το όνομα. Συνάγεται δε από το προφητικό χωρίο, πως στα χρόνια του Χριστού δεν ξεπερνούσε σε κατοίκους τα χίλια άτομα.
Κατά καιρούς μεγάλος λόγος είχε γίνει για την Απογραφή που το Ευαγγέλιο μαρτυρεί. Υποστηρίχθηκε, σαφώς λανθασμένα, πως επρόκειτο για την εν Παλαιστίνη, μόνο, απογραφή που διεξήχθη το 6 μ. Χ. Ο λόγος ήταν προφανής: Περνώντας μια τέτοια άποψη, δέχεται η Εκκλησία ένα ακόμα πλήγμα στην αξιοπιστία της, μιας και ούτε την ακριβή ημερομηνία της Γεννήσεως του ιδρυτού της δεν μπόρεσε να διαφυλάξει. Φυσικά ο ισχυρισμός τους είναι αστήριχτος, αφού ρητά η Απογραφή πραγματοποιήθηκε «εις πάσαν την Οικουμένη». Σχετικά πρόσφατα, οι ιστορικοί την προσδιόρισαν χρονικά, είτε δεχόμενοι πως διήρκησε περίπου 4 χρόνια, από το 2 π.Χ. περίπου και μέχρι το 2 μ.Χ., είτε πως έλαβε χώρα το 28ο έτος της Βασιλείας Αυγούστου, δηλαδή ακριβώς το 1 μ. Χ. !

[konstantinoupolitis]

Σήμερα έχει επικρατήσει ή έτσι τεχνηέντως παρουσιάζεται, πως η επιστημονική κοινότητα έχει αποδεχθεί ως λανθασμένη την εν χρήσει χρονολόγηση. Για την ακρίβεια γράφεται συνεχώς, ακόμα και στα σχετικά βιβλία των Θρησκευτικών, πως κανονικά θα πρέπει να προσθέσουμε στο 2005, 5 επιπλέον χρόνια. Αυτό προκύπτει με βάση τον Εθνικό Ιστορικό του Ισραήλ Γιόζεφ ή ελληνιστί Ιώσηπο, ο οποίος και τοποθετεί τον θάνατο του Ηρώδου στο 750 από κτήσεως Ρώμης και άρα το 4 π. Χ. Κατ΄ επέκταση και με το δεδομένο πως αυτός πέθανε λίγο μετά την Γέννηση του Κυρίου, ο Χριστός θα πρέπει να γεννήθηκε περί το 5 π. Χ. και άρα να διάγουμε το έτος 2010. Πολλές φορές ακούσαμε φωτισμένους υποτίθεται θεολόγους και Ιερείς να απαντούν: «Και τί έγινε εάν ισχύει κάτι τέτοιο; Η Εκκλησία ασχολείται με την ουσία του γεγονότος και όχι με ιστορικές λεπτομέρειες». Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Εάν καταρριφθεί η υπάρχουσα χρονολογία, αυτομάτως αναιρείται ο Λουκάς, ο οποίος και καταθέτει περί του Προδρόμου ότι εμφανίστηκε το 15ο έτος της Βασιλείας Τιβερίου. Είναι γνωστό πως ο Τιβέριος Κλαύδιος Νέρων ενθρονίσθηκε το 767 από κτήσεως Ρώμης, δηλαδή το 14 μ. Χ. Άρα ο Πρόδρομος εμφανίστηκε ως Βαπτιστής περί το 29 μ. Χ. και σε ηλικία 30 ετών. Έτσι προσθέτοντας 6 μήνες που είναι η ηλικιακή διαφορά του από τον Κύριο και αφαιρώντας 30 χρόνια, αντιλαμβανόμαστε πως ο Χριστός δεν μπορεί παρά να γεννήθηκε το 1 π. Χ. ή το 1 μ. Χ.
Επιπλέον επιχειρήματα υπέρ του ορθού της εν χρήσει χρονολογήσεως είναι και τα εξής:
Α) Το ότι ένα οποιοδήποτε βιβλίο της αρχαιότητος δίδει μια χρονολογία, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και η σωστή. Έχουμε αρκετά σχετικά παραδείγματα, όπως π.χ. λανθασμένη χρονολόγηση με βάσει τις Ολυμπιάδες που ο Ξενοφών μαρτυρεί στα «Ελληνικά» του και με αποτέλεσμα επιβεβαιωμένα να λανθάνει 4 ολόκληρα χρόνια.
Β) Ο Ιώσηπος μαρτυρεί Έκλειψη Σελήνης που συνέβη περί το χρονικό διάστημα του θανάτου του Ηρώδου. Με την έννοια «Έκλειψη» οι Εβραίοι, που στην επιστήμη αυτοί δεν έδειχναν σχολαστικισμό ανάλογο άλλων Εθνών όπως των Κινέζων, εννοούσαν όχι το μερικό φαινόμενό της αλλά το ολικό. Και ορατή τότε Ολική Έκλειψη, είχαμε το 1 π. Χ. Αντίθετα Μερικές Εκλείψεις, συνέβησαν το 5 και το 4 π. Χ.
Γ) Το Πάσχα στους Εβραίους είναι σε σταθερή ημερομηνία και άρα ξεκινά σε κινητή ημέρα και όχι σαν και το δικό μας που είναι πάντα Κυριακή. Κατά το έτος της Σταυρώσεως, η 14η του μηνός Νισάν και πρώτη του Πάσχα συνέπεσε σε ημέρα Σαββάτου. Τέτοια συγκυρία, είχαμε το 26 μ. Χ., το 30 και το 33. Συνεπώς αφού μόνο το έτος 33 μπορεί να είναι και είναι το πραγματικό έτος θανάτου του Χριστού, το έτος Γεννήσεώς Του και πάλι δεν μπορεί να είναι άλλο από το 1 π. Χ. ή το 1 μ. Χ.

[konstantinoupolitis]

Είναι πράγματι παράδοξο, το ότι μη Ισραηλίτες ήταν αυτοί που αναζήτησαν και προσκύνησαν το Θείο Βρέφος. Κατά το Χρυσόστομο, ή δι΄ «αστέρος» κλήση των Χαλδαίων Μάγων, εμφανίζεται ως κάλεσμα στα Έθνη και ως Έκθεση των απίστων Ιουδαίων. Τον θεωρεί, μάλιστα, ενδεδειγμένο τρόπο για Παγανιστές και μάλιστα για Πέρσες, εξαιτίας της ενασχολήσεώς τους με την Αστρονομία.
Ας ερευνήσουμε, όμως, το τί ήταν αυτοί οι Μάγοι. Υπάρχει σημαντική διχογνωμία, αναφορικά με την καταγωγή τους. Οι Ιουστίνος και Τερτυλλιανός τους χαρακτηρίζουν Άραβες. Διάφοροι Αλεξανδρινοί, όπως οι Ωριγένης και Αθανάσιος, κάνουν λόγο για Αιγυπτίους. Τέλος πολλοί, ίσως και οι περισσότεροι, τους θεωρούν Χαλδαίους, «φωτογραφίζοντας», προφανώς, ως ορμητήριό τους, την πάλαι ποτέ Χαλδαϊκή πρωτεύουσα Βαβυλώνα. Στο «Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου», οι Μάγοι έρχονται εξ Ανατολών και άρα εκ Περσίας. Με αυτό ταυτίζεται και ο Ακάθιστος Ύμνος, έτσι κι΄αλλιώς επηρεασμένος από το «Πρωτευαγγέλιο», καθώς υμνεί: «Είδος παίδες Χαλδαίων εν χερσί της Παρθένου τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους».
Οι Μάγοι, τουλάχιστον κατά τον Ε΄ αιώνα όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, υπήρξαν η μια από τις 6 φυλές της Μηδίας. Οι από αυτήν προερχόμενοι γίνονταν Ιερείς, Αστρολόγοι και γενικά πανεπιστήμονες της πατρίδος τους και της εποχής. Οι Μάγοι διαδραμάτιζαν ανώτατο ρόλο στην Αυλή και συχνά την σφετερίζονταν. Ουσιαστικά ήταν Ιερείς του Ζωροαστρισμού αν και δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε όλες τις μετεξελίξεις τους από τον Ε΄ αιώνα, μέχρι και την εποχή του Χριστού. Αργότερα δημιούργησαν κοινότητα και στην Χαλδαία χώρα όπως και την Περσία. Ίσως δεν έχει και τόσο σημασία, εάν όντως ήταν Μήδοι ή Χαλδαίοι. Εντούτοις στα αλήθεια η Βαβυλωνία ήταν χώρα αστρολόγων και διέθεταν, όπως κατέδειξε ήδη από το 1894 η αρχαιολογική σκαπάνη στο Σιππάρ, μνημειώδη κτίρια Αστρολατρείας και Αστεροσκοπείας.
Τέλος μια άλλη εν προκειμένω άποψη είναι, πως ήταν μια ανώτατη περσική τάξη, της οποίας τα μέλη ήταν όλα ιερείς, εντούτοις όλοι οι πέρσες ιερείς δεν ήταν μάγοι.
Ο Αστέρας είναι ακόμα μια πτυχή του ζητήματος το οποίο και χρησιμοποιείται για να μειωθεί η αξιοπιστία των Γραφικών κειμένων. Πολλές φορές στην Προχριστιανική Ιστορία, οι διάφορες Γεννήσεις των πολύ σημαντικών προσώπων της, συνδυάσθηκαν με την εμφάνιση κάποιου αστρονομικού φαινομένου. Θα σπαταλήσουμε πολύ χρόνο, εάν αναφέρουμε μια προς μια τις σχετικές περιπτώσεις. Εν προκειμένω χρειάζεται να απαντηθεί, το τί ήταν εκείνο που έκανε τους Μάγους να ξενιτευθούν και να τολμήσουν να πουν στον Ηρώδη «Που εστίν ο τεχθείς Βασιλεύς των Ιουδαίων; Είδομεν γαρ τον Αστέρα Αυτού εν τη Ανατολή και ήλθομεν προσκυνήσαι Αυτώ». Εντούτοις από τα συμφραζόμενα προκύπτει, πως οι Μάγοι γνώριζαν παραπάνω στοιχεία από το Σημείο της Γεννήσεως ενός ηγέτου. Μήπως, λοιπόν, είχαν και πληροφόρηση εξ Ουρανού; Επ΄ αυτού πολλοί λένε και μεταξύ αυτών και ο Μέγας Βασίλειος, πως οι Μάγοι γνώριζαν τις Προφητείες και ειδικά την χρονολογική του Δανιήλ και την «Εθνική» του Βαλαάμ.
Όπως και να΄χει από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, επιχειρήθηκε από αρκετούς, θεολόγους και αστρονόμους, η ερμηνεία του «Αστέρος». Πολλοί πατέρες πίστεψαν ότι είναι αστρονομικό φαινόμενο ή και κομήτης όπως ο Μ. Αθανάσιος. Η ιδέα αυτή, σχεδόν είχε παγιωθεί μέχρι που ήρθε η εποχή των Τριών Ιεραρχών. Και ο μεν Χρυσόστομος απέρριψε την συγκεκριμένη πρόταση. Και είναι λογικό: ο «Αστήρ» είχε κίνηση από Βορά προς Νότο, αφού τέτοιος είναι ο άξονας και το ταξίδι μεταξύ Περσίας και Ισραήλ. Επιπλέον ο Αστήρ χάνονταν και εμφανίζονταν, στέκονταν δε πάνω από συγκεκριμένα σημεία. Αυτό σίγουρα δεν συνιστούσε κίνηση Αστέρος. Εντούτοις και ο Χρυσόστομος δεν αναφώνησε ρητά το «Άγγελος εστί» αν και το υπαινίχθηκε σαφώς. Κάτι που έγινε από τον Καππαδόκη Γρηγόριο Θεολόγο.
Το όλο ζήτημα, αποτελούσε ανά τους αιώνες βούτυρο στο ψωμί των αστρονόμων μεταξύ αυτών και ο Κέπλερ. Οι προτάσεις διάφορες: Κομήτης, Βολίδες και Βροχή διαττόντων αστέρων, Μεμονωμένος απλανής αστήρ, Αστρική Γένεση, Νόβα ή Σούπερ Νόβα, η Αφροδίτη ή ο Ουρανός, Διπλή Σύνοδος Αφροδίτης και Κρόνου, Τριπλή Σύνοδος Δία και Κρόνου ή Σφαιρικοί Κεραυνοί. Όμως όπως λέει και ο διευθύνων του Ευγενιδίου Ιδρύματος κ. Σιμόπουλος, κανένα αστρικό φαινόμενο δεν ήταν άγνωστο στους Μάγους, ούτε και μπορεί να παρουσιάσει εκδηλώσεις ανάλογες του «Αστέρος» της Βηθλεέμ.

[konstantinoupolitis]

Άλλη πάλι κατηγορία που προσάπτεται με στόμφο, είναι πως ο Χριστός δεν γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου αλλά η ημερομηνία αυτή σχετίζεται έτσι κι΄ αλλιώς με γεννήσεις θεών της Αρχαιότητος. Εδώ η απάντηση είναι απλή: Ναι ! Πιθανότατα ο Κύριος δεν γεννήθηκε Δεκέμβριο αλλά Μάρτιο, μήνας που και οι Ποιμένες βγαίνουν και είναι καταλληλότερος για ταξίδια, όπως της απογραφής. Κυρίως, όμως, γιατί ο Χριστός βαπτίστηκε λίγο πριν το Πάσχα, όπως μαρτυρεί ο Ιωάννης. Και δεδομένου του ότι το Εβραϊκό Πάσχα εορτάζεται τέλη Μαρτίου ή αρχές Απριλίου, μάλλον βαπτίστηκε Μάρτιο και πιθανότατα την ημέρα που συμπλήρωσε τα 30 χρόνια. Άρα ο μήνας Μάρτιος προκρίνεται, ως ενδεχόμενος μήνας της Γεννήσεως. Αλλά ακόμα και εάν η Εκκλησία το έκανε αυτό για να πολεμήσει Δαιμονικές Εορτές καλά έκανε. Αλλά στην περίπτωσή μας δεν ισχύει, παρά την περιρρέουσα διάδοση. Γιατί πρώτα επελέγη η 25η Μαρτίου ως συμβατική ημέρα εορτασμού του Ευαγγελισμού(κατά τον Γ΄ αιώνα). Συνεπώς τα Χριστούγεννα θα εορτάζονταν αναπόφευκτα την 25η Δεκεμβρίου λόγω παρελεύσεως 9 μηνών και άρα είναι άστοχη τελείως η Εθνική συσχέτιση.
Αντίθετα τα Χριστούγεννα που στην αρχή εορτάζονταν μαζί με τα Θεοφάνεια, διαμορφώθηκαν για πρώτη φορά ως ξεχωριστή Εορτή στη Δύση(Ρώμη 335;). Στην Ανατολή εντάχθηκαν κάπως αργότερα στα κατά τόπους Εορτολόγια και διαδοχικά: α) στο Πατριαρχείο Αντιοχείας το αργότερο το 376, στην περιοχή της Καππαδοκίας(Βασίλειος) την ίδια εποχή ή ενωρίτερα, στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως(ατύπως) το 379 και υπό του Μεγάλου Γρηγορίου, στο Αλεξανδρείας το 433 και στων Ιεροσολύμων κατά τα τέλη του ΣΤ΄ αιώνος.

[konstantinoupolitis]

.