Βαρυσήμαντη δήλωση Μητροπολίτη Μεσογαίας για το αντιρατσιστι

[toula]

Με μια βαρυσήμαντη δήλωση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που προωθεί η Κυβέρνηση τοποθετήθηκε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος. "Είναι κρίμα αυτή η Κυβέρνηση ως τελευταία πράξη πριν από την αυτοκτονία της να μας αφήνει ως νομοθετημένη πλέον κληρονομιά τα επίχειρα του ηθικού παραλογισμού της", σημειώνει ο Μητροπολίτης Νικόλαος ο οποίος καθιστά σαφές ότι, "Δεν ζητούμε να αποσυρθεί ο νόμος. Ζητούμε να διορθωθεί. Για να χτυπήσεις το μίσος δεν είναι μονόδρομος το να πνίξεις τον σεβασμό και την ελευθερία του λόγου".

Ακολουθεί η δήλωση του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου:

Με υποψιάζουσα σπουδή, στο Θερινό Τμήμα της Βουλής, εμφανίζεται αιφνιδιαστικά προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που λέγεται «αντιρατσιστικό» και στο παρελθόν δεν πέρασε γιατί συναντούσε έντονες αντιδράσεις.

38 βουλευτές της ΝΔ επικαλούμενοι λόγους συνειδήσεως απειλούν ότι θα το καταψηφίσουν και ζητούν την απόσυρσή του. Η Κυβέρνηση φαίνεται πως τους αγνοεί και επιμένει. Υποθέτω πως τελικά θα τους εκβιάσει.

Πέντε Μητροπολίτες το αποκαλούν «καταστροφικό» ή «πονηρό» ή κάτι τέτοιο και σε έντονο ύφος εκφράζουν την αντίθεσή τους. Η Ιερά Σύνοδος προς το παρόν σιωπά. Το πρόβλημα είναι ότι, ενώ στην επικεφαλίδα μιλάει και για ξενοφοβία, κάπου μέσα του είναι κρυμμένη και μια άλλη καινούργια και ύποπτη λέξη, η «ομοφοβία».

Φυσικά και θέλουμε να αντιμετωπισθεί ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία. Κοινωνίες μίσους και εκδικητικότητας που δεν είναι ανεκτικές στη φυσιολογική διαφορετικότητα δεν είναι ικανές να φιλοξενήσουν αξίες, ούτε να δημιουργήσουν πρόοδο και πολιτισμό, ούτε να συντηρηθούν και να επιβιώσουν. Κοινωνίες όμως που απαγορεύουν τον στιγματισμό και τον έλεγχο των ψυχοκοινωνικών διαστροφών, όπως είναι και οι γενοκτονίες και οι ομοφυλίες, αλλά και ο ρατσισμός, αυτές οι κοινωνίες ούτε κοινωνίες είναι ούτε και δημοκρατίες. Ας μας εξηγήσουν οι υποστηρικτές του νόμου γιατί να προστατεύεται ο αντιρατσισμός και να απαγορεύεται η «ομοφοβία».

Δεν ζητούμε να αποσυρθεί ο νόμος. Ζητούμε να διορθωθεί. Για να χτυπήσεις το μίσος δεν είναι μονόδρομος το να πνίξεις τον σεβασμό και την ελευθερία του λόγου. Για να εξαφανίσεις την κακία δεν υποχρεούσαι να απαγορεύσεις το Ευαγγέλιο. Υποχρεούσαι να το αναστήσεις.

Τελικά το πρόβλημα δεν είναι η «ομοφοβία», τήν οποία μόλις μάθαμε ως λέξη, όσο η ομομανία την οποία καθημερινά ζούμε στην πράξη.

Είναι κρίμα αυτή η Κυβέρνηση ως τελευταία πράξη πριν από την αυτοκτονία της να μας αφήνει ως νομοθετημένη πλέον κληρονομιά τα επίχειρα του ηθικού παραλογισμού της.

«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».

http://www.amen.gr

[vasilisalt]

Η Ιερά Σύνοδος για το αντιρατσιστικό

http://mobile.in.gr/Article.aspx?Id=1231342818

[dionysisgr]

Ειναι φανερο οτι η Ιεραρχια της Εκκλησιας, στην πλειοψηφια της τουλαχιστον, εχει επιλεξει την οδο της μη συγκρουσης.

Υπαναχωρει συνεχως, και προσπαθει με ειρηνικα μεσα, να αλλαξει-επηρεασει-καθυστερησει οτι μπορει.

Σκεφτονται οι Ιεραρχες, οτι μια συγκρουση με την Πολιτεια, την παρουσα δεινη ιστορικη στιγμη,
που η χωρα παραπαιει, σε καθε επιπεδο της υπαρξης της, πνευματικο-κοινωνικο-οικονομικο-ιδεολογικο κλπ,
σιγουρα θα ειχε χειροτερα αποτελεσματα, παρα καποιο οφελος. Ισως δε και να επιταχυνε την διαφαινομενη διαλυση μας.

Απο την αλλη, επειδη δεν ζουμε σε κενο αερος, ουτε στην ουρανια αγγελικη πολιτεια,
ολοι κρινονται ιστορικα, απο τις πραξεις τους.

Ο εκκλησιαστικος ιστορικος, του μελλοντος, θα κρινει εαν στην ιστορικη καμπη την οποια ζουμε,
οπου τα παντα ανατρεπονται,
και υπαρχει διεθνως ατζεντα, απο-χριστιανοποιησης,
και επιβολης της καθε ειδους διαστροφης ως νομιμης,
αλλα και της αθεϊας, η, της αλλης οψης της, δηλαδη αυτην της πανθρησκειας,
(γιατι τελικα το να εισαι αθεος απο πεποιθηση, -οχι απο αγνοια- και το να εχεις μια κατασκευασμενη ψευτικη πιστη ειναι το ιδιο πρακτικα),
ζυγιστηκε η εκκλησιαστικη μας ηγεσια και βρεθηκε ολιγη.

Εμεις τωρα, με την οπτικη μας, την περιορισμενη, και το μετρο μας το ελλειπτικο, δεν μπορουμε μετα βεβαιοτητας, να αποφανθουμε οριστικα οτι,
καποιοι προδωσαν, καποιοι κοτεψαν, καποιοι σταθηκαν στο υψος τους απεναντι στον Θεο και στο ποιμνιο που Αυτος, τους εμπιστευθηκε.

Θα φανουν αυτα στο κοντινο μελλον. Και ο καθενας θα λαβει κατα τα εργα του.
Οι ποιμενες αυτονοητως εχουν μεγαλη ευθυνη και λογοδοσια εναντι του Θεου.

Ισως μεσα στην γενικη καταπτωση μας, να ειναι και αυτο ενα σημειο αναφορας.
Οτι ο λαος του Θεου, οσος εχει απομεινει πλεον συνειδητα-καρδιακα, και οχι απο συνηθεια και για το εθιμο,
δεν εχει ποιμενες αξιους να τον οδηγησουν μεσα απο τις συμπληγαδες που διανυουμε.

Εαν κοιταξουμε πισω εως και τον 11ο αιωνα, θα δουμε εναν απο τους τρεις διαχρονικα επονομαζομενους θεολογους απο την Εκκλησια,
τον Αγιο Συμεων, να τα χωνει κανονικοτατα στην τοτε εκκλησιαστικη ηγεσια, που δεν στεκοταν στις περιστασεις οπως αρμοζε τοσο ποιμαντικα,
οσο και προφητικα-καταγγελτικα ενωπιον της κρατικης εξουσιας.

Θα πει κανεις, ο Αγιος Συμεων ειχε παρρησια να κρινει, γιατι ειχε δωσει αιμα και ειχε λαβει πνευμα, και μιλαγε χωρις ιδιοτελεια,
και με ποιμαντικο πονο και μεριμνα γιατι ηταν ο ιδιος ποιμενας πληθους μοναχων και πνευματικων τεκνων, εμεις τι να πουμε οι εσχατοι;

Απλως το αναφερω, για να καταδειξω οτι δικαιωμα στην κριτικη εχουμε ολοι, αρκει να ειναι καλοπιστη και να γινεται απο αγνο ελατηριο,
οχι απο εμπαθεια και προκαταληψη απλα για να διαμαρτυρηθουμε και να βγαλουμε απωθημενα, που μας καταπιεζουν μεσα μας..

Εαν η κριτικη δεν οικοδομει, αλλα γκρεμιζει, τοτε δεν ωφελει, παρα μονο κανει τα πραγματα χειροτερα.

Σε καθε περιπτωση τα πραγματα ιστορικα προχωρουν, δεν μπορουμε να τα σταματησουμε,
ομως ο Θεος ειναι παντα διπλα μας, εμεις μονο τον εγκαταλειπουμε, Αυτος ποτε,
και εχουμε ελπιδα και πιστη, οτι θα μας βοηθησει να βγουμε περα, με την μικροτερη δυνατη ζημια για την ψυχη μας.

Μεσα στην ιστορια, αρα και μεσα στην ειδικη-εκκλησιαστικη θεωρηση που ειναι υποσυνολο της πρωτης,
απειρες φορες παρουσιαστηκαν περιστασεις οπου η εξουσια προσπαθησε να επιβληθει, εν πασει δυναμει επι της Εκκλησιας,
να την καπελωσει, να την χειριστει συμφωνα με τις ιδιοτελεις της, επιθυμιες, οχι μονο σε επιπεδο βουλης, θεσμων, καπηλειας, χρησιμοθηριας,
αλλα ακομα ακομα και στο δογματικο της πυρηνα, στην ιδια της, την Πιστη και την κοινη της Πνευματικη εμπειρια.

Και η Εκκλησια, ως συνολο, ηγεσια, κληρος, λαος, αντισταθηκε με πολλους και διαφορους τροπους, παντοτε συν Θεω, θριαμβευουσα.
Με πληγες, με πονο, με δακρυ και αιμα, αφθονο ιδρωτα, αλλα νικησε. Ετσι αλλωστε θεμελιωθηκε ετσι και θα νικησει οριστικα.

Οποτε, ας εχουν υπ'οψιν τους οι επιδοξοι "αναμορφωτες" της κοινωνιας, και αρνητες της Εκκλησιαστικης φωνης και παρεμβασης μεσα στα πραγματα του βιου, οτι "προς κεντρα λακτιζουν", και αργα η γρηγορα θα το σπασουν το ποδαρακι τους και θα πονανε..

Εαν δε και δεν το εχουν υπ'οψιν τους, ας μελετησουν που πηγαν ολοι οι φανεροι και κεκαλυμμενοι διωκτες της Εκκλησιας διαχρονικα.
Εαν δεν αδειαζουν να μελετησουν και αυτα, ε, τοτε, δικο τους ειναι το κεφαλακι, ας το φανε μονοι τους, μετα δοξης και επαινου.

Ο καθενας σε καθε θεση που βρισκεται, και με καθε θεση που θα λαβει εναντι των πραγματων, του Θεου και των ανθρωπων,
θα τοποθετησει και τον εαυτο του, στην αναλογη θεση. Παραπονεμενος δεν θα μεινει κανενας.

Γιατι ο Θεος που δεν εχει απλα αγαπη, αλλα Ειναι Αγαπη,
και Δικαιος Ειναι, αλλα και δεν αστειευεται γενικως και αοριστως,
ουτε μυκτηριζεται απο καθε "ισχυρο" και εξυπνακια, της ωρας και του καιρου.

Υπομονη, Πιστη, Ελπιδα, Προσευχη, Περισκεψη, θα μας βοηθησουν να σταθουμε ορθιοι,
οσο θα δυναμωνει ο ανεμος και η μαυρη βροχη των σκοτεινων καιρων μας.

Οποιος εχει απλωσει ριζες στην Εκκλησια και στην Αγαπη του Χριστου, θα μπορεσει να σταθει.
Οποιοι ακομα στεκονται ανεμελοι και αδιαφοροι, σαν τα μικροαντικειμενα, εμπρος στην επερχομενη καταιγιδα,
θα σαρωθουν και θα χαθουν χωρις να καταλαβουν το πως και το γιατι.

Αυτο ισχυει για ολους, οσο "ψηλα" και εαν βρισκονται,
αλλα και γιαυτους που ειναι στα "χαμηλα" οπως τους θεωρει η κοινωνια.