Θαύμα Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου

[pittask]

Απο το προχθεσινό προσκύνημά μας στον Άγιο, μαζι με τον πατέρα Χαράλαμπο!

[efthumhs]

Διηγείται μια κοπέλα στο http://www.mammyland.com/forum/28/20281

Ο Αγιος Ιωαννης ο Ρωσος ειναι πολυ θαυματουργος. Πριν απο 4 χρονια που περασα καποια πολυ δυσκολη στιγμη στην υγεια μου και περιμενα με αγωνια να βγουνε τα αποτελεσματα των εξετασεων τον επικαλεστηκα και βγηκαν αριστα!!!!! Περασα 4 εφιαλτικους μηνες μην ξεροντας αν ειμαι αρρωστη ή οχι και προσευχηθηκα σε Αυτον και μ' ακουσε. Πηγα και τον προσκηνησα με το που εμαθα τα αποτελεσματα, εκανα ταξιδι αυθημερον περιπου 10 ωρες οδικως πηγαινε-ελα αλλα αξιζε τον κοπο.

[efthumhs]

Διήγηση μιας ακόμα κοπέλας για τη βοήθεια του Αγίου στην εγκυμόσυνη της...

...Μετα απο 6 χρονια ταλαιπωριας 2 σπερματενχυσεις και 7 εξωσωματικες εκ των οποιων οι 3 ηταν εγκυμοσυνες παλλινδρομες στον 3ομηνα!!!....ο Αγιος Ιωαννης ο Ρωσος εκανε πραγματικα το θαυμα του!!!ειχα απογοητευτει τελειως και ειπα θα κανω μια τελευταια προσπαθεια και τελος μετα.Λιγες μερες πριν την εβρυομεταφορα μου ειπε η εμβρυολογος του κεντρου να παω στον Αγ.Ιωαννη τον Ρωσο ουτε καν ηξερα που ειναι...ετσι λοιπον ακριβως την επομενη μερα πηγα και τον παρακαλεσα,φορεσα και την ζωνουλα του και του ζητησα αν με ακουει να μου δωσει ενα σημαδι...το ιδιο βραδυ τον ειδα στον υπνο μου!!!και τελικα εμεινα εγκυος και ειχα διδυμα το ενα ομως σταματησε και τωρα εχω την μπεμπουλα μου ειναι 5 μηνων και σε ενα μηνα θα την βαπτισουμε εκει στον Αγιο Ιωαννη τον Ρωσο και θα της δωσουμε και το ονομα του...ειναι το λιγοτερο που μπορω να κανω για κεινον μετα απο αυτο το θαυμα που εκανε για μας!!ευχομαι πραγματικα να βοηθαει παντα ολες τις γυναικες του κοσμου που θελουνε τοσο πολυ να γινουνε μανουλες και δεν μπορουν......οσο ζω θα τον ευγνομονω...!!!!

Απο το http://mammyland.com/forum/28/20281?start=20

[efthumhs]

Εμφάνιση του Αγίου και ενίσχυση σε γυναίκα που πήγαινε με τα πόδια για προσκύνημα στο Ναό του - 2011

Διηγείται μια γυναίκα:

Πιστεύω πολύ στον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο.Μου συνέβει και εμένα κάτι όταν ξεκίνησα με τα πόδια απο τα Ψαχνά Ευβοίας να πάω να προσκυνήσω το ιερό λήψανο του Αγίου το 2011.Ξεκίνησα έχονταν το προαίσθημα οτι θα δώ τον Άγιο Ιωάννη μπροστά μου,όπως και έγινε.Δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω μέχρι την εκκλησία γιατί ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα με τα πόδια εως εκεί.Όμως έταξα στον Άγιο πως και σέρνωντας θα έφτανα στην εκκλησία.Πράγματι στην τελευταία ευθεία προς την εκκλησία τα πόδια μου δεν με κρατούσαν ήμουν έτοιμη να πέσω στο δρόμο και να συνεχήσω σέρνωντας ως εκεί.Δεν ένιωθα τα πόδια μου!Αλλά πίστεψα βαθιά και έλεγα μέσα μου "πρέπει να συνεχήσεις,ο Άγιος σε περιμένει.Λίγα μέτρα έμειναν ακόμα!".Και ο δρόμος φαινόταν ατελείωτος!Τότε εμφανίστηκε μπροστά μου ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος σε όραμα και ξαφνικά πέρασε ο πόνος απο τα πόδια και ένιωθα μια απίστευτη δύναμη μέσα μου σαν να μην είχα κάνει τόσα χιλιόμετρα.Με έπιασαν δάκρυα χάρας που είδα τον Άγιο και μου έδωσε δύναμη να συνεχήσω.Ευτυχία και γαλήνη ήταν τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν.Έπειτα άρχησα να τρέχω και άφησα πίσω την παρέα μου για να φτάσω στη εκκλησία να ανάψω κέρι στον Άγιο Ιωάννη και να προσκυνήσω.

Πηγή: http://agioritikovima.blogspot.com/2012 ... eo_27.html

[efthumhs]

Διηγείται κάποιος στο http://www.transalpforum.gr/index.php?t ... 484.0;wap2

Την Τετάρτη 2/5/2012 φόρτωσα τη μηχανή και ξεκίνησα με την κοπέλα μου για τους Ωρεούς στη Β. Εύβοια. Κατά τις 1 περίπου το μεσημέρι, βρισκόμαστε 7 χλμ. πριν το Προκόπι να ταξιδεύουμε σ' ένα πανέμορφο τοπίο. Ήμασταν στο τμήμα εκείνο όπου έχεις το ποτάμι και βλάστηση στα δεξιά σου (εννοείται με κατεύθυνση προς Προκόπι) και αριστερά απόκρημνα βράχια, που τα συγκρατούν τοίχοι αντιστήριξης και πλέγματα.

Πρέπει να πήγαινα με 70 χλμ./ώρα, ήρεμος, όταν ξαφνικά σκάει στο οδόστρωμα ένας βράχος και αμέσως περνάμε εμείς δίπλα του, άθικτοι! Η διάμετρος του βράχου πρέπει να ήταν παραπάνω από μισό μέτρο και έσκασε περίπου 2μ. μπροστά κι 1μ. αριστερά από τη μηχανή, εντός της λωρίδας μας! Από θαύμα οδηγούσα ελαφρώς δεξιά. Το βράχο τον είδα λίγο πριν αγγίξει το έδαφος, άκουσα έναν κρότο και πρόλαβα να δω να φεύγουν μερικά μικρά κομμάτια που έσπασαν από την πρόσκρουση. Κανένα δε μας ακούμπησε ή ήταν τόσο μικρά που δεν καταλάβαμε τίποτα! Τη σκηνή αυτή τη βλέπω ολοζώντανα ακόμα και τώρα στο μυαλό μου και θυμάμαι ότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα, που ούτε πρόλαβα να στρίψω τη μηχανή, ούτε πρόλαβα σχεδόν να παγώσω από φόβο. Απλά πέρασα εντελώς δίπλα και μετά το συνειδητοποίησα. Συνειδητοποίησα ότι θαυματουργικά σωθήκαμε και πως πήρα απάντηση σ' ένα ερώτημα που είχα λίγο πιο πριν στη διαδρομή. Σκεφτόμουν “να πάμε να προσκυνήσουμε τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσσο, ή μήπως όχι, να μην καθυστερούμε και άμα είναι άλλη φορά, ή στο γυρισμό ίσως;”. Πραγματικά αυτό σκεφτόμουν πιο πριν! Ε, μετά το γεγονός εννοείται πως πήγαμε κι ανάψαμε κερί. Εκεί μέσα στην Εκκλησία, δίπλα από το σκήνωμα του Αγίου, μας βρίσκει μια κυρία και μας λέει βουρκωμένη “Ήμασταν πίσω σας και σας βλέπαμε... Τα βράχια πάνω απ' τα κεφάλια σας πέρναγαν... 20 αυτοκίνητα σταμάτησαν μετά από την κατολίσθηση... Η Παναγιά κι ο Θεός μαζί σας!” Την ευχαριστήσαμε και φύγαμε συγκινημένοι. Δεν είχαμε καταλάβει τίποτα. Ήμασταν οι πρώτοι λοιπόν, μπροστά απ' όλους, όταν συνέβη η κατολίσθηση.

Ο Θεός μας έσωσε εκείνη την ημέρα από βέβαιο θάνατο (ή σοβαρό τραυματισμό, πείτε το όπως θέλετε) και ο Όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος ο θαυματουργός.

[efthumhs]

O Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος θεραπεύει μια καρκινοπαθή και έγκυο γυναίκα - 2010

Ὁ ἐφημέριος τοῦ προσκυνήματος, ὁ π. Ἰωάννης Βερνέζος, μέ τό βιωματικό του κήρυγμα στήν ἀγρυπνία (σχόλιο efthumhs: εννοεί στην αγρυπνία του 2011), συγκίνησε τό λαό καί ὅπως κάθε χρόνο, ἀναφέρθηκε σέ καινούργια θαύματα τοῦ Ἁγίου.

«Πέρσι» (σχόλιο efthumhs: το 2010), εἶπε χαρακτηριστικά, «μία ἔγκυος γυναίκα διαγνώστηκε ὅτι ἔχει καρκίνο καί ὁ γιατρός τῆς πρότεινε νά διακόψει τήν κύηση γιά νά ὑποβληθεῖ σέ χημειοθεραπεία. Ἐκείνη ἀρνήθηκε νά σκοτώσει τό παιδάκι της καί προσευχήθηκε στό Θεό λέγοντας: Κύριε δέν ὑπάρχει καί γιά μένα ἕνας ἅγιος γιά νά μέ βοηθήσει; Τό βράδυ εἶδε στόν ὕπνο της ὅτι μπῆκε μέσα σέ ἕνα ναό ὅπου ἦσαν τοποθετημένες τέσσερις λάρνακες. Ξαφνικά μία ἀπό αὐτές ἄνοιξε, βγῆκε ἕνας λαμπρός νέος καί τῆς εἶπε: Ἐγώ εἶμαι ὁ Ἰωάννης ἀπό τό Προκόπι καί θά σέ κάνω καλά. Πράγματι ἡ ἐγκυμοσύνη ἐξελίχθηκε ὁμαλά, ὁ καρκίνος ἐξαφανίστηκε καί τό ζευγάρι ἦρθε μέ τό παιδάκι νά προσκυνήσουν καί νά εὐχαριστήσουν τόν Ἅγιο».

To παραπάνω θαύμα με λεπτομέρειες απο το http://paravouniotissa.gr/index.php?opt ... &Itemid=76

Διηγείται ο πατηρ Χαράλαμπος στις 8/8/2012

Με τη χάρη του Θεού σήμερα επισκέφθηκα το ιερό προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου που βρίσκεται στο Προκόπιο Ευβοίας. Αφού ασπάστηκα το τίμιο λείψανο του μεγάλου αυτού Αγίου στη συνέχεια άκουσα τον εφημέριο ιερέα του ναού να διηγείται ένα θαύμα που έκανε ο Άγιος σε μία γυναίκα από τη Θεσσαλονίκη.
Όταν εκείνη βρισκόταν στον 5ο μήνα της εγκυμοσύνης του παιδιού της, την κάλεσε στο γραφείο του ο γιατρός της μαζί με τον σύζυγό της για να μιλήσουν. Με πολύ συμπάθεια αλλά και λύπη της ανέφερε ότι το παιδί που κυοφορούσε από τον 4ο μήνα παρουσίαζε προβλήματα και ότι είναι ανάγκη να γίνει διακοπή της εγκυμοσύνης (έκτρωση). Η νέα μόλις το άκουσε αυτό αντέδρασε και αρνήθηκε. Φυσικά και ο γιατρός δεν επέμενε αλλά όφειλε να ενημερώσει για την κατάσταση της υγείας του παιδιού. Η νέα έφυγε σιωπηλή και όταν πήγε σπίτι της προσευχήθηκε στο Θεό για να την βοηθήσει στο πρόβλημά της. Μετά από αρκετή ώρα κουράστηκε και πριν κοιμηθεί είπε, Θεέ μου δεν υπάρχει και για μένα ένας Άγιος να με βοηθήσει στον πόνο μου, να κάνει ένα θαύμα να γεννηθεί υγιές το παιδί μου. Αφού αποκοιμήθηκε είδε στον ύπνο της 4 λάρνακες (= θήκη που τοποθετούν για προστασία το ιερό λείψανο του Αγίου) (σαν να έλεγε ο Θεός, έναν Άγιο μου ζήτησες 4 σου δείχνω) και άκουσε φωνή να λέει

: - Να ο Άγιος που ζήτησες. Τότε μία από αυτές τις λάρνακες άνοιξε και από μέσα βγήκε ένα παλληκάρι που της είπε:

- Είμαι ο Ιωάννης από τη Ρωσία και θα βοηθήσω να γεννηθεί υγιές το παιδί σου. Η γυναίκα ξύπνησε βέβαιη ότι θα πραγματοποιηθεί η υπόσχεση του Αγίου. Πράγματι το παιδί γεννήθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα, όταν ήρθε η ευλογημένη ώρα της βαπτίσεως έγινε το μυστήριο στο προσκύνημα και έδωσε το όνομα Ιωάννης στο παιδί.

Να έχουμε την ευλογία του.

[efthumhs]

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος: Αγγειακό Εγκεφαλικό Επεισόδιο

(σημείωση efthumhs: το παρακάτω θαύμα αναφέρεται αποτεί αναλυτική αφήγηση ενός θαύματος του Αγίου, που πολύ συνοπτικά είναι απο τα πρώτα στο βιβλίο θαυμάτων του αγίου που εκδίδει ο Ιερός Ναός του στο Προκόπι)

- 1974 -

"Κοιμήθηκα αργά, αν και δεν είδα τηλεόραση. Για άλλο ένα βράδυ ο πατέρας μου την κλείδωσε και έβαλε το μικροσκοπικό κλειδάκι της PITSOS στην τσέπη του. Αργότερα θα το άφηνε σίγουρα στη μαμά να δει για άλλη μία φορά ειδήσεις. Τι κόλλημα κι αυτό…

Όλοι οι μεγάλοι παρακολουθούν ειδήσεις ενώ ξέρουν ότι εμείς τις βαριόμαστε.

Τουλάχιστον πήγαμε βολτίτσα νωρίτερα και φάγαμε και πίτσα. Τρελαίνομαι για πίτσα.

Το πρωϊνό φως μπαίνει από το παράθυρο. Το δικό μου κρεββάτι είναι ακριβώς απέναντι και τα πατζούρια είναι ανοιχτά. Μια λεπτή κουρτίνα δεν αρκεί να το κρατήσει μακριά μου…
– Ξύπνα Βασάκι μου. Ώρα για το σχολείο. Έχετε αργήσει. Μου θέλατε και τηλεόραση.
Η μητέρα μου! Έχει τόσο όμορφη φωνή…
Δε μπορώ να της πω ότι δε κοιμάμαι, ούτε πόσο όμορφη είναι έτσι, γονατισμένη δίπλα στο κρεββάτι μου. Με σκουντάει ξανά και ξανά… Τίποτα…

Γέρνω πάνω της και το υπέροχο πρόσωπο της ξαφνιάζεται με το άδειασμα της χθεσινής πίτσας στην ποδιά της. Φωνάζει… «Το παιδί, το παιδίιιι» και ξανά… «Σήκω Βασάκι μου, άνοιξε τα ματάκια σου…».

Βρίσκομαι στο νοσοκομείο. Το ξέρω. Την αναγνωρίζω αυτή τη μυρωδιά κι αυτούς τους περίεργους τοίχους που μόνο άσπροι δε λέγονται… Βλέπω το κρεββάτι και το σώμα μου επάνω. Τι περίεργο. Είναι όλο μέσα σε μια νάϋλον σακούλα. Δεξιά και αριστερά έχει δύο ανοίγματα. Από το δεξί η μητέρα μου, μου κρατάει το χέρι και κλαίει. Εντατική το λένε.
Μπαίνει ο γιατρός μέσα.
– Λυπάμαι κυρία Π. Δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Το εγκεφαλικό που υπέστη δείχνει πως δεν υπάρχουν ελπίδες. Ο εγκέφαλος της έχει κατακλυστεί από αίμα. Θρομβώσεις παντού. Είναι θέμα ωρών. Καλύτερα να πάτε σπίτι να “ετοιμαστείτε”, εδώ δε μπορείτε πια να προσφέρεται τίποτα…
– Σας παρακαλώ κ. Δ. μία ελπίδα. Δώστε μου μία ελπίδα μόνο! Γονατίζει μπροστά του ενώ τα δάκρυα χαρακώνουν το πονεμένο πρόσωπο της….
– Τι λέτε κ. Π.; Λυπάμαι, αλλά πρέπει να σας πω την αλήθεια.
Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ελπίδα. Κάναμε ότι μπορούσαμε…

- Άγιε μου, σε Ικετεύω, σώσε το Βασάκι μου, λέει τραβώντας τα μαλλιά της (επικαλούμενη τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο), κι εγώ θα στη φέρνω κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Κάντο καλά και πάρτο “δικό σου” φωνάζει σπαρακτικά. Σε Ικετεύω, κάνε το θαύμα σου… και πέφτει λιπόθυμη.

Την παίρνουν, την πηγαίνουν σπίτι να την ηρεμήσουν, να ξεκουραστεί… Της έχουν κάνει μία ένεση για να μπορέσει να κοιμηθεί. Φτάνοντας στο σπίτι όμως, έχουν πάρει τηλέφωνο. «Το Βασάκι συνήλθε…»!

- Ψέματα, μου λέτε ψέματα για να μη κάνω καμιά τρέλα! Να με πάτε τώρα εκεί…!
Ξανά στο νοσοκομείο. Είμαι στο ακτινολογικό… μπαίνει μέσα.
Γιατροί και μάνα βλέπουν να εξαφανίζονται οι θρόμβοι ο ένας μετά τον άλλο, λες και ένα αόρατο χέρι καθάριζε τα πάντα μέσα στο μικρό παιδικό κεφαλάκι, χωρίς να αφήνει ίχνος αίματος πίσω του…
Λίγο αργότερα μπαίνει στο δωμάτιο ο γιατρός που με είχε αναλάβει…
– κ. Δ. το Βασάκι μας συνήλθε. Είναι καλά!!!
– κ. Π., μην έχετε αυταπάτες. Όλοι οι μελλοθάνατοι έχουν πριν μία αναλαμπή. Να προτιμήσετε να πεθάνει γρήγορα, γιατί ακόμα και να ζούσε, τι να το κάνατε ένα παιδί φυτό; Είναι εγκεφαλικά νεκρή. Σας διαβεβαιώνω πως δεν υπάρχει ελπίδα. Αν αυτό το παιδί ζήσει (χαμογελάει), εγώ θα κάψω τα πτυχία μου…
– κ. Δ. υπάρχει Θεός και γίνονται και θαύματα…!
Ο γιατρός χαμογέλασε πάλι ειρωνικά… ενώ σίγουρα θεωρούσε πως έχει χάσει τα λογικά της.

* Γεγονός είναι ότι για πολλά χρόνια δεν έφαγα ξανά πίτσα!
Θεωρούσα πως αυτή με είχε «πειράξει» και κατέληξα στο νοσοκομείο.
Γεγονός είναι επίσης ότι όλα όσα συνέβαιναν εγώ τα έβλεπα από ψηλά. Έβλεπα το σώμα μου κάτω και όλα όσα γινόντουσαν ή συζητούντο σα να ήμουν από πάνω τους.
Γεγονός είναι ότι υπάρχει ένα «τούνελ» που σε βγάζει στην «απέναντι» πλευρά. Αυτή με το μαγικά υπέροχο φως, αυτή που είναι όλα εκπληκτικά όμορφα και με μία εσωτερική και εξωτερική γαλήνη. Τίποτα δε σε ταράζει. Τόσο όμορφα που δε θέλεις να επιστρέψεις. Γεγονός επίσης είναι ότι ο κ. Δ. δεν έκαψε τα πτυχία του.
Αντιθέτως, απέκτησε μεγάλη Δόξα…!

Λίγα χρόνια αργότερα, παραμονή της ημέρας «αυτής», βρισκόμαστε στο Προκόπι. Την άλλη ημέρα, πρωί πρωί, θα πήγαινα να ανοίξω την Εκκλησία του Αγίου όπως συνήθιζα τα χρόνια που μεσολάβησαν. Έχουμε τσακωθεί με τη μητέρα μου και όλο το βράδυ με μαλώνει άδικα.

Πέφτουμε να κοιμηθούμε ενώ έχω πρηστεί από τα δάκρυα και την αδικία.
Το πρωί ξυπνάω αρκετά νωρίτερα από την καθορισμένη ώρα και μαζί και η μητέρα μου. Είναι φοβισμένη και συγκινημένη και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της…
– Μαμά, να σου πω τι όνειρο είδα!
– Όχι, εγώ θα σου πω, και με παίρνει αγκαλιά.
Είδα τον Άγιο. Ήρθε μπροστά μου, ντυμένος στρατιωτικά και πολύ όμορφος, αλλά θυμωμένος. Με μάλωνε και έλεγε με υψωμένη τη φωνή:«Με ποιο δικαίωμα μαλώνεις το δικό μου το παιδί; Εγώ σου το άφησα Μόνο να το Επιτηρείς! Ξέχασες κιόλας ότι εσύ μου το έδωσες; Πρόσεχε, γιατί αν συνεχίσεις έτσι θα στο πάρω…!»
Συγγνώμη παιδάκι μου. Χίλια Συγγνώμη!

- Μαμά… το ίδιο όνειρο είδαμε….

* * Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αισθανόμουν εντελώς διαφορετικά.
Δε μπορούσα να πάω κοντά του και να μην πω “πατερούλη μου”. Ήταν (και είναι) ένας “άλλος” μπαμπάς που αισθανόμουν Ασφάλεια δίπλα του. Όσες φορές και αν πήγαινα άρρωστη στο Ναό του, έφευγα υγιέστατη. Όταν πονούσα μου έστρωναν και ξάπλωνα δίπλα του και αν ήμουν σε θέση να καθήσω, ο π.Ιωάννης Βερνέζος έβαζε στο πλάι” του την “γνωστή” πια καρεκλίτσα. Μέχρι να τελειώσει η Θ. Λειτουργία ήμουν καλά!

Έχουν περάσει ήδη 37 χρόνια και ο Θεός με τους Αγίους Του με κρατάνε ζωντανή. Όσο και να Τον Δοξάζω δε θα είναι ποτέ αρκετό…"

Απο τοhttp://ellinonlogoi.wordpress.com/2010/ ... %86%CE%B1/

[vasilisalt]

Ευχαριστούμε πολυ φίλε και αδερφέ εν Χριστό Εύθυμη.
Πήγα πριν περιπου 6 μήνες στο Προκοπι και με έπιασε γλυκο
τρέμουλο οταν ασπαστηκα τον Άγιο.
Δεν υπαρχει πιο ζωντανός Άγιος!!!
Μοιάζει σαν να κοιμάται.
Τι να πεις...

[efthumhs]

ετσι ειναι οπως τα λες Βασιλη...Ο Αγιος ειναι αυτο που λεμε ζωντανος και το δειχνει με πολλους και διαφιρετικους τροπους στους πιστους...Ας ειναι μαζι μας,γιατι εχουμε μεγαλη αναγκη απο την ανωθεν βοηθεια...

[efthumhs]

Δυο διηγήσεις σημείων του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου (το δεύτερο αναφέρει και σημείο απο τον Όσιο Δαυίδ) απο σχόλια στο μπογκ http://mazi-xeri-xeri.blogspot.gr/2014/ ... st_31.html. Το πρώτο το αναφέρει κάποιος επισκέπτης της σελίδας και στο δεύτερο απαντά η διαχειρίστρια

ΠΡΩΤΟ

"Μεγάλος Θαυματουργός Άγιος...Ξέρω κάποιον που πήγε εκεί πριν 7-8 περίπου χρόνια και είδε το πρόσωπό του στην λάρνακα χωρίς τη μάσκα...είδε τα μάτια, τη μύτη, τις φλέβες όπως είναι το λείψανο του Αγίου τώρα (με το χρώμα δηλαδή που έχει από την προσπάθεια για το κάψιμο των Τούρκων παλιά...). Μάλιστα το θεώρησε φυσικό και το περιέγραφε σε γνωστούς...Πριν 2 μέρες όμως που πήγε στον Ναό του ρώτησε μια νεοκώρο για το γεγονός και του είπε πως όλα τα χρόνια που είναι εκεί η ίδια (18 χρόνια)και μια άλλη κυρία που ήταν δίπλα της (25 χρόνια εκείνη), ΠΟΤΕ δεν έχουν βγάλει την μάσκα από το πρόσωπο του Αγίου...το μόνο που συζητήθηκε είναι το ενδεχόμενο να το είδε στο ύπνο του σαν όραμα και εκείνος είπε ένα απλά "μπορεί" αλλά ήταν σίγουρος πως το είδε σε επίσκεψη στον Άγιο οπότε τότε κατάλαβε τι αξιώθηκε να δεί... "

Ημερομήνια δημοσίευσης: 28 Απριλίου, 2014

ΔΕΥΤΕΡΟ

"Τα επίσημα θαύματα που αναγράφονται για τους Αγίους μας είναι πάρα πολύ λίγα σε σύγκριση με αυτά που καθημερινά γίνονται στον καθένα από εμάς και δεν τα αναφέρουμε επισήμως.
Κάποτε πήγε δικό μου οικογενειακό πρόσωπο στον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο για προσκύνημα και της φάνηκε ότι το πρόσωπό του είχε μετακινηθεί και γυρίσει προς την πλευρά της ενώ αρχικά το πρόσωπο κοιτούσε προς τα πάνω και όχι πλάγια. Το είπε στην αδελφή της η οποία ούτε καν το πρόσεξε και αδιαφόρησε για το γεγονός. Βλέπεις, ανώνυμε, αυτό ήταν ένα προσωπικό θαύμα του Αγίου που απευθυνόταν προς εκείνη και ίσως γι αυτό έμεινε "αόρατο" για τους υπόλοιπους τριγύρω (αν και πάμπολλα θαύματα τα βλέπουν όλοι οι παρευρισκόμενοι και τα κοινοποιούν αναλόγως)
Στον Όσιο Δαυίδ επίσης (το αναφέρω γιατί όσοι περνάμε από τον Όσιο Ιωάννη τον Ρώσσο προσκυνάμε στην συνέχεια και τον Όσιο Δαυίδ) η άλλη κυρία που έμεινε αδιάφορη στον άι-Γιάννη, εκεί, μπροστά στην καντίλα του Οσίου Δαυίδ προσκύνησε και έψαλε για λίγο (περνούσε σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα τότε) και η κανδήλα άρχισε να κουνιέται μόνη της. Το είδε ο πατήρ Κύριλλος και μάζεψε τους υπόλοιπους πιστούς για να δουν και αυτοί το φαινόμενο.
Βλέπεις, τα θαύματα είναι προσωπικά αλλά οι άγιοι είναι για όλους και αυτό που συμβαίνει σήμερα στον έναν, δεν συμβαίνει στον άλλον αλλά και γι' αυτόν και για τον καθένα μας κάτι έχει ο θεός στο επόμενο ίσως προσκύνημα.
Σε ευχαριστούμε για το θαύμα που μας κοινοποίησες. Ο Όσιος βοήθειά σου. Χριστός Ανέστη."

Ημερομήνια δημοσίευσης: 15 Μαΐου, 2014