aplastos έγραψε:Μα οι πνευματιστες ( μέντιουμ) αυτό δηλώνουν.
Ότι σαν ενδιάμεσοι μεσάζοντες , αυτό σημαίνει το μεντιουμ, μπορούν να επικοινωνούν με τις ψυχές των πεθαμένων.
Το ότι δεν πέρνει λεφτά δεν σημαίνει τίποτα. Υπάρχουν απατεώνες και πλανεμένοι.
Η Εκκλησία μας απορρίπτει τον πνευματισμό.
Λύπάμαι που σε απογοητεύω , αλλά είναι μιά απάτη του διαβόλου, και να προσέχεις μη κολλήσεις τίποτα και τρέχεις και δε σου φεύγει μετά.
Πολύ σωστά...
Συμφωνώ απόλυτα. Αυτό είναι ο Πνευματισμός! Μια μορφή σατανολατρείας...
Οι νομιζόμενες ψυχές πεθαμένων είναι πονηρά πνεύματα (=δαίμονες) που θέλουν να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση στους ανθρώπους ότι μπορούν να επικοινωνούν με πνεύματα και να μαθαίνουν πληροφορίες. Και μάλιστα ερήμην του Θεού!!!
Ο βασιλεύς Σαούλ των Ισραηλιτών ενώ είχε διώξει απο τα όρια του Ισραήλ όλους τους επικαλουμένους τα ''πνεύματα των νεκρών'' - πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είχε συνείδηση περί τίνος πρόκειται καθώς υπήρχε απαγορευτική εντολή απο Τον Θεό -πρό της τελευταίας μάχης εναντίον των Φιλισταίων στην οποία και έπεσε, επειδή ο Κύριος δεν του απαντούσε στα ερωτήματά του, ο δε Σαμουήλ ο προφήτης δεν ήταν πιά στη ζωή έκανε το εξής:
Μεταμφιέστηκε και με συνοδία ακολούθων δια νυχτός κατέφυγε εκεί που τον πληροφόρησαν ότι υπήρχε γυνή που ασκούσε την επίκληση νεκρών, για να καλέσει το πνεύμα του Σαμουήλ, το οποίο και ''ήλθε'' περιβεβλημένο μανδύα. τα σχετικά και υπόλοιπα λεπτομερώς στην Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Ά.
Αυτό σημαίνει ότι η απάτη, η μεγάλη αυτή του σκότους, δεν είχε ΄΄χωνευτεί΄΄( όπως και σήμερα), για το τι δηλαδή ακριβώς συμβαίνει, και νομίζουν οι εξαπατημένοι ότι μιλάνε με τα πνεύματα των νεκρών, ενώ απλώς μιλάνε με μεταμφιεσμένους καθ' όλα δαίμονες.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
Καποτε ρωτησαν τον Αγιο Σεραφειμ του Σαρωφ,
πως γνωριζει το μελλον και απανταει με ακριβεια,
στις εκκλησεις των ανθρωπων για τα ζητηματα τους.
Ο ιδιος ειπε με εμφαση και αληθινη ταπεινωση: "Δεν γνωριζω τιποτα! Προσευχομαι, παντα προσευχομαι πριν μιλησω,
και τον πρωτο λογο που θα στειλει ο Θεος, αυτον λεω, σαν να ειναι δικος μου. Ο Θεος μονο γνωριζει το μελλον. Εμεις τιποτα δεν γνωριζουμε.."
Απο αυτο φαινεται πως λειτ-ουργει, ο ανθρωπος του Θεου, και πως υπ-ουργει το μυστηριο της ποιμαντικης διακονιας του αδελφου.
Πως συνεργει με τον Θεον, οχι ως απλο "ενεργουμενο" η αβουλο ον, αλλα ως φωτισμενος νους, εν Πνευματι Αγιω,
αφου δεν μιλα αφ'εαυτου του, αλλα παντα εκφραζεται, σε σχεση και σε κοινωνια με τον Ακτιστο Παντογνωστη Κυριο.
Συνεργος Θεου, ειναι, γιατι εχει πρωτα, ηδη καταθεσει, ελευθερα, την συμβολη-θεληση-ενεργεια του,
δια της υποστατικης προσευχης, εχει αυτο-κενωθει απο την οποια γνωμη-δοξα του,
υπερ του πασχοντος αδερφου, και ανοιγει το πεδιο ωστε να ενεργησει ο Θεος,
ο Οποιος, πρωτος Αυτος, τω Οντι, ελευθερος απολυτα απο καθε δεσμευση ο Ιδιος, τηρει τα ισα,
κατα απειρη φιλανθρωπια και σεβασμο του ανθρωπινου προσωπου,
και ποτε δεν καταστρατηγει την ελευθερια του ανθρωπου, αλλα και
δια του ανθρωπινου παραγοντα απεργαζεται την σωτηρια μας.
Ακριβως το αντιθετο ποιουν οσοι μιλουν αφ'εαυτου τους, οσοι ειναι ενεργουμενα του πονηρου,
και των παθων τους.
Δεσμευουν και δεσμευονται.
Δεν σεβονται την ελευθερια και δεν τιμουν το καθε προσωπο, που μεσα στην αγνοια του, και την σκοτιση του,
απευθυνεται σε αυτους.
Τον βλεπουν ως πελατη, κοροϊδο, θυμα, ερμαιο της μεγαλωσυνης τους, θλιβερο υποκειμενο της δοξης τους.
Γιαυτο καθε ανθρωπος, και ας μην εχει θεολογικη-εκκλησιαστικη καταρτιση, ας λαβει υπ'οψιν τουτο.
Θα παει καπου, για καποιο εκαστοτε ζητημα του, στην ζωη που τον προβληματιζει,
οπου τον σεβονται και τον υπολογιζουν ως προσωπο, με αιωνια προοπτικη,
η θα παει καπου που τον εχουν για νουμερο τοσο υποστατικα οσο και χρηματικα;
Νομιζω οποιος εχει κοινο νου, ευκολα γνωριζει την απαντηση.
Ας δει λοιπον αυτο το απλο πραγματακι ο καθενας, και μετα να πιασει και την θεολογια του πραγματος,
γιατι και η θεολογια δεν ειναι απλο και νερουλο γαλατακι για τον καθενα που νηπιαζει πνευματικα,
αλλα θελει μια πνευματικη ηλικια, εναν αγωνα προσωπικο, ωστε για να γινει σταδιακα η πεψη της,
απο το "στομαχι" η τον νου, εαν θελετε αλλιως, που εχει καπως ωριμασει και αντεχει να την επεξεργαστει.
Το να θελει να μαθει ο ανθρωπος το μελλον του, ειναι ενα πανανθρωπινο, αρχεγονο αιτημα ανασφαλειας υπαρξιακης,
και μεχρις ενος σημειου, ισως ειναι δικαιολογημενο απο το τραγικο γεγονος της αβεβαιης υπαρξεως στον γενικο ιστορικο κοσμοχαλασμο,
αλλα επισης συνιστα θανασιμη πνευματικη παγιδα, καθως ο ανθρωπος εγκλωβιζεται με ατυχη τροπο σε μια αναζητηση νοηματος εκει οπου δεν υπαρχει.
Εσχατο νοημα, για τον ανθρωπο, ειναι η μεριμνα της αιωνιοτητας, και εαν εκει αστοχησει,
τοτε το οποιο εφημερο μελλον δεν του αρκει ακομα και εαν το μαθει με ακριβεια.
Γιατι και το μελλον, οπως και το παρελθον και το παρον, συμπνιγονται μεσα στις κοσμικες διαστασεις,
και την περατοτητα της μεταπτωτικης μας υπαρξεως. Αρα και τα τρια ως διακριτα χρονικα μεγεθη,
δεν παυουν να ειναι υπο την σκια της ληθης και του εκμηδενισμου.
Συνεπως το να ξερει κανεις τι "κρυβουν" αυτες οι χρονικες διαστασεις, δεν τον καλυπτει υπαρξιακα και σωτηριολογικα,
παρα μονο, επικαλυπτει ατελως μια ακορεστη επιφανειακη περιεργεια, μιας επιποθουμενης βιοτικης "ευημεριας".
Δηλαδη μιας εφημερης ουτοπιας.
Ο Ιδιος ο Κυριος, μας, το ξεκαθαρισε απαξ.
"Μην μεριμνατε" μας ειπε, παρα μονο, για αυτο το οποιο σας χρειαζεται.
Την αιωνια ζωη με Εμενα, την Βασιλεια Μου.
Ενταξει τα καθημερινα. Ευνοητο ειναι. Αλλα και αυτα παλι απο τον Θεο ειναι.
Λοιπον τι το θελουμε το μελλον, αφου και αυτο, του Θεου ειναι.
Ας τα κανουμε ολα προσευχη, οποτε θα ειναι και του Θεου, και δικα μας.
Σε συνεργεια δηλαδη. Και σε αγαθοτοπια. Και οχι πια εν ουτοπια.
konstantinoupolitis έγραψε:Το χωρίο γράφει σαφώς για απάτη ή αποτελεί δικό σου συμπέρασμα(είμαι μακριά απο Αγία Γραφή και δεν μπορώ να το ερευνήσω...);
Δεν αναφέρει τίποτα περί απάτης των δαιμόνων, αναφέρει και μάλιστα λεπτομερώς τους διαλόγους και πολλά άλλα περιγράφοντας τα συμβάντα.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
να ρωτήσω και εγώ.υπάρχει ένα ας πούμε παιχνίδι που το έκανε μια ξαδέρφη μου παλιά.Έκανες ενα ερώτημα, κρατούσε εναν σταυρό και ανάλογα πως κουνιόταν έπερνες θετική η αρνητική απάντηση.Αυτο τώρα τι είναι??σιγουρα δεν ειναι λογικό αλλα ειναι εκ του πονηρού?
nickzark έγραψε:να ρωτήσω και εγώ.υπάρχει ένα ας πούμε παιχνίδι που το έκανε μια ξαδέρφη μου παλιά.Έκανες ενα ερώτημα, κρατούσε εναν σταυρό και ανάλογα πως κουνιόταν έπερνες θετική η αρνητική απάντηση.Αυτο τώρα τι είναι??σιγουρα δεν ειναι λογικό αλλα ειναι εκ του πονηρού?
Αυτο αδελφε, δεν ειναι απλως εκ του πονηρου!
Ειναι και εκ του βλαμμενου.
Και φυσικα και εκ του βλασφημου.
Απλως δικαιολογειται λογω ηλικιας μαλλον,
γιατι πολλοι ιδιως στην εφηβεια τα εκαναν αυτα τα ανοητα, οπως και πολλα αλλα.
Γιαυτο αλλωστε λεμε και στην προσευχη: «Αμαρτίας νεότητας μου και αγνοίας μου μη μνησθής, Κύριε»,
λογω του ανωριμου και του επιπολαιου της ηλικιας, και παραβλεπει ο Φιλανθρωπος Κυριος την ανοησια μας.
Οποτε μην παρεξηγηθεις, για την ξαδελφη σου,
καθως το ιδιο θα ελεγα και για τον δικο μου τυχον εξαδελφο,
αλλα και για τον εαυτο μου, εαν το ειχα κανει.
Αλλα ομως εμεις καναμε αλλα.
Μην κοιτας τωρα που το παιζουμε ταχα "πνευματικοι" ανθρωποι..
Ολοι λερωμενη την εχουμε την φωλιτσα μας, και ολοι αναγκη μετανοιας εχουμε,
και αρχη δεν εχουμε βαλει ακομα, σοβαρη, οχι αρχη της πλακας..
Αδελφέ πάντα κρατώ επιφυλάξεις,μπορεί να κάνω και λάθος αλλά το συμπέρασμα που έβγαλα έχει και κάποια βάση.
Πρώτον υπήρχε και υπάρχει σαφής απαγορευτική κατεύθυνση απο τον ίδιο Τον Θεό γενική και χωρίς εξαιρέσεις, αν πρόσεξες έγραψα ότι ο ίδιος ο Σαούλ και με διαταγή του, υπακούοντας ως προς αυτό στις εντολές Του Θεού είχε διώξει άπαντας τους ποιούντας τα παρόμοια. Με την πράξη του αυτή υποκατέστησε την εκ Θεού πληροφορία την δια μεσου των προφητών Του ή των ιερέων ( την οποία δεν είχε και εναγωνίως αναζητούσε περί της εκβάσεως της μάχης) με πληροφορία και διαδικασίες τύπου μαντείας, ακυρώνοντας στην πράξη αυτά που ο ίδιος και κατ΄υπόδειξιν και εντολή Του Θεού είχε ήδη διατάξει. Η περίοδος στην οποία αναφερόμαστε είναι αυτή που ο βασιλέας Σαούλ έχει χάσει οριστικά την εύνεια του Θεού και ήδη έχει δι' ελαίου χρισθεί διάδοχος ως βασιλεύς ο Προφητάναξ Δαυίδ.
Αληθές είναι το πραγματικό, και Αλήθεια ο ίδιος ο Κύριος, μόνο Αυτός μπορεί να μας ελευθερώσει.
nickzark έγραψε:να ρωτήσω και εγώ.υπάρχει ένα ας πούμε παιχνίδι που το έκανε μια ξαδέρφη μου παλιά.Έκανες ενα ερώτημα, κρατούσε εναν σταυρό και ανάλογα πως κουνιόταν έπερνες θετική η αρνητική απάντηση.Αυτο τώρα τι είναι??σιγουρα δεν ειναι λογικό αλλα ειναι εκ του πονηρού?
Αυτο αδελφε, δεν ειναι απλως εκ του πονηρου!
Ειναι και εκ του βλαμμενου.
Και φυσικα και εκ του βλασφημου.
Απλως δικαιολογειται λογω ηλικιας μαλλον,
γιατι πολλοι ιδιως στην εφηβεια τα εκαναν αυτα τα ανοητα, οπως και πολλα αλλα.
Γιαυτο αλλωστε λεμε και στην προσευχη: «Αμαρτίας νεότητας μου και αγνοίας μου μη μνησθής, Κύριε»,
λογω του ανωριμου και του επιπολαιου της ηλικιας, και παραβλεπει ο Φιλανθρωπος Κυριος την ανοησια μας.
Οποτε μην παρεξηγηθεις, για την ξαδελφη σου,
καθως το ιδιο θα ελεγα και για τον δικο μου τυχον εξαδελφο,
αλλα και για τον εαυτο μου, εαν το ειχα κανει.
Αλλα ομως εμεις καναμε αλλα.
Μην κοιτας τωρα που το παιζουμε ταχα "πνευματικοι" ανθρωποι..
Ολοι λερωμενη την εχουμε την φωλιτσα μας, και ολοι αναγκη μετανοιας εχουμε,
και αρχη δεν εχουμε βαλει ακομα, σοβαρη, οχι αρχη της πλακας..
Οποτε μην προβληματιζεσαι με τετοια ερωτηματα..
oxι Συμφωνώ μαζί σου.Δεν θα παρεξηγηθώ.Μικρή σχετικά ηταν η ξαδέρφη όντως.Δεν το είχα ξαναδεί αυτο το παιχνίδι τότε που μου το είπε.Το θυμήθηκα τώρα η αλήθεια ειναι μετά απο χρόνια.Μου έκανε εντύπωση οτι χρησιμοποιούσε και σταυρό μάλιστα.Δεν ξέρω αν είναι γνωστό.
